2. Health as Human CapitalConventio

2. Health as Human Capital
Conventional approaches to modeling the relationship between health and labor
market outcomes analogize health to other forms of human capital. Assuming that an
individual’s wage rate is related to his or her marginal productivity of labor, wages
depend on the individual’s level of work effort and their level of skills. Skill levels are
determined by level of innate ability as well as levels of investment in human capital,
which depend on the individual’s marginal rate of return on investment and marginal cost
of financing. In this light, increases in human capital only increase earnings, thus it would
be a simple task to use existing models such as those put forth by Becker (1967) and Ben-
Porath (1967) for an individual’s optimal level of education. Since poor health is likely
to be detrimental to work performance and productivity, wages will be positively
correlated with health status, or people in poor health will be less likely to be employed
under established wages. Furthermore, since economic factors such as wages (the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2. สุขภาพเป็นทุนมนุษย์เพื่อการสร้างโมเดลความสัมพันธ์ระหว่างสุขภาพและแรงงานตลาดผล analogize สุขภาพการทุนมนุษย์ในรูปแบบอื่น ๆ สมมติว่ามีอัตราค่าจ้างของแต่ละบุคคลเกี่ยวข้องกับของเขา หรือเธอผลิตส่วนเพิ่มของแรงงาน ค่าจ้างขึ้นกับระดับของบุคคลของแรงงานและระดับของทักษะ ระดับทักษะกำหนดระดับของความสามารถโดยธรรมชาติเช่นเดียวกับระดับการลงทุนในทุนมนุษย์ซึ่งขึ้นกับผลตอบแทนจากการลงทุนและต้นทุนส่วนเพิ่มอัตรากำไรเบื้องต้นของแต่ละบุคคลของทางการเงิน ในนี้แสง การเพิ่มทุนมนุษย์เพิ่มรายได้เท่านั้น ดังนั้น มันจะเป็นงานเรียบง่ายการใช้รุ่นที่มีอยู่เช่นที่ใส่ไว้ โดยเบกเกอร์ (1967) และเบนPorath (1967) สำหรับการศึกษาระดับที่เหมาะสมของแต่ละบุคคล เนื่องจากสุขภาพไม่ดีมีโอกาสเป็นอันตรายต่อการทำงานประสิทธิภาพและประสิทธิผล ค่าจ้างจะเป็นบวกมีความสัมพันธ์กับสถานะสุขภาพ หรือคนที่สุขภาพไม่ดีจะมีโอกาสน้อยที่จะใช้ภายใต้การกำหนดค่าจ้าง นอกจากนี้ ตั้งแต่ปัจจัยทางเศรษฐกิจเช่นค่าจ้าง (

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2. สุขภาพเป็นทุนมนุษย์
ธรรมดาวิธีการสร้างแบบจำลองความสัมพันธ์ระหว่างสุขภาพและแรงงาน
ผลการตลาด analogize สุขภาพในรูปแบบอื่น ๆ ของทุนมนุษย์ สมมติว่า
อัตราค่าจ้างของแต่ละบุคคลที่เกี่ยวข้องกับเขาหรือเธอผลผลิตส่วนเพิ่มของแรงงานค่าจ้าง
ขึ้นอยู่กับระดับของแต่ละบุคคลของความพยายามในการทำงานและระดับของทักษะ ระดับทักษะที่ได้รับการ
กำหนดโดยระดับของความสามารถโดยธรรมชาติเช่นเดียวกับระดับของการลงทุนในทุนมนุษย์
ซึ่งขึ้นอยู่กับอัตราร่อแร่ของแต่ละบุคคลของผลตอบแทนจากการลงทุนและต้นทุน
ของเงินทุน ในแง่นี้การเพิ่มขึ้นของทุนมนุษย์เพียงเพิ่มรายได้ดังนั้นมันจะ
เป็นงานที่ง่ายต่อการใช้โมเดลที่มีอยู่เช่นนั้นออกมาโดยเบกเกอร์ (1967) และ Ben-
Porath (1967) สำหรับระดับที่เหมาะสมของแต่ละบุคคลของการศึกษา เนื่องจากสุขภาพไม่ดีมีแนวโน้ม
ที่จะเป็นอันตรายต่อการปฏิบัติงานและการผลิตค่าจ้างจะได้รับในเชิงบวก
มีความสัมพันธ์กับภาวะสุขภาพหรือผู้ที่สุขภาพไม่ดีจะมีโอกาสน้อยที่จะได้รับการว่าจ้าง
ภายใต้ค่าจ้างที่จัดตั้งขึ้น นอกจากนี้เนื่องจากปัจจัยทางเศรษฐกิจเช่นค่าจ้าง (คน