The end of the fall had only just c

The end of the fall had only just come, and already the air could chill one to the bone. Of course,
this far north, one could seldom expect anything else. It was not the cold that bothered her, though.
She'd dealt with that all of her life. Pulling the tattered remnants of her uncle's old cloak closer about
her, she pressed on.
As Myranda strained her eyes against the blistering wind, she saw nothing more than horizon. It
would likely be another full day of walking before she saw anything but the unbroken field ahead of
her. She shook her head, a faint frown cracking her dry lips.
"I should have known," she said aloud to herself. "He seemed a shade too eager to give me
directions."
Myranda had taken to talking to herself to fill the long, lonely, and all too frequent trips like these.
With no companion, the only thing likely to interrupt the ceaseless howl of the wind was the periodic
noisy complaints from her stomach. That much concerned her. She could afford to buy no supplies in
the last town, and no tavern or inn had been willing to serve her thanks to a simple yet disastrous slip of
the tongue. Anyone could have made the same mistake. In another time, it might have gone unnoticed--
or, at least, unchallenged--but in the world of her birth it was inexcusable.
Two older women had been standing in the street, discussing the most recent news of the war.
These days one would be hard-pressed to find a different topic of discussion. In this instance, it seemed
that the Northern Alliance had pushed back a rather sizable advance. After three long, bloody days of
battle, the Alliance troops had managed to take back the very same piece of land that they had started
on. The cost of this maintenance of status quo was the lives of the better half of the troops in the area.
In and of itself, such a tale was anything but notable. Indeed, a day without such a battle was rarer than
a day with one. The difference on this day was that the Tresson army had lost even more.
The two women cackled and bragged over the victory, each telling exaggerated tales of their nearest
war-going relative. "My boy promised to kill three of those swine just for me," one would say. Another
would respond triumphantly that all four of her children had made the same promise. It was during this
exchange that Myranda made her fateful slip.
"All of those lives . . . wasted," she had said with sorrow.
Wasted! Having your child give his or her life for the cause was the greatest honor a mother could
hope for. To speak of such noble efforts as a waste was tantamount to treason. How dare this wandering
woman speak ill of the war! After countless generations, it had ceased to be a simple struggle between
two lands and had become a way of life. Those who opposed this sacred tradition of noble battle were
unwelcome. That one word--wasted--may as well have sealed the poor girl's doom. It had kept her from
filling her pack and from filling her belly. Worse still, it had led a seemingly good man to send her
through this frozen waste, claiming it to be the fastest way to the next town.
She shook her head again. It was one lesson that she could not bring herself to learn. If someone
was going to tell a lie, they would tell it with a smile. Now she found no less than a day of solid travel
between herself and another human being. The cold was tightening its grip on the icy field with each
passing moment. In perhaps an hour, the last glow of the sun would leave the sky, taking with it the
meager warmth it had cast upon the world. The cold of the day was unbearable, but the night was
unlivable. Worse, there was a darkness due to the impenetrable sheet of clouds overhead that warned of
a snowfall in the coming hours. She had yet to find a replacement for her thin summer blanket, and she
could neither afford nor carry a tent. If Myranda was to survive this night, she would need a fire.
Alas, there were but three types of terrain in this land: vast, treeless fields; dense, forbidding
forests; and rocky, impassable mountains. She found herself in the first, an icy, barren stretch of land
with not a plant to burn for warmth save some sparse grass and tough lichens. Neither would be good
for producing anything more than smoke and ash. She scanned the endless horizon for a tree, a bush,
anything that could yield a flame. Finding none, she made ready to bed down where she was and hope
for the best.
Just as she stopped, the last rays of the setting sun peeking through a rare break in the cloud cover
reflected their crimson radiance back from the east. After squinting, rubbing her eyes, and blinking only
to find the fading twinkle still present in the distance, she was convinced that whatever it was, it was
real.
"It was probably nothing," she said. She glanced back in the direction she'd come, then in the
direction she'd been heading. "Which beats every other direction, where there is certainly nothing."
To fill the time as she approached the mystery object, and to take her mind off of the rather dire
position she found herself in, she busied her imagination with thoughts of what it might be.
"Shiny . . . a mirror. Perhaps a caravan of nomads came by and dropped wares. Or perhaps it is a
jewel. A dozen or a hundred jewels. And gold, too. A king's ransom left behind by some daring thief
where no one would ever find it, in no man's land. Ha, that would be my luck. To find a pile of treasure
when all I need is a pile of wood," she said to herself.
The time passed quickly as she dreamed up objects and ways to explain them. She'd not yet reached
the object when the sun's rays failed, leaving her without a reflection to guide her. Her sense of
direction was nearly flawless--a fortunate fact, as it was all she had left to lead her to the mysterious
object. The sunset-painted clouds gave little in the way of light, but night brought utter darkness.
Neither moon nor stars could hope to break through the solid sheet of gray overhead. That was no
different from any other night, though. Even without the stars to follow, one found ways to stay on
course in this land.
In the thick blackness that surrounded her, she literally stumbled over what she was looking for.
There was what seemed to be a large mound of rocks surrounded by a liquid that was sticky, despite the
cold that would have frozen most things. There was also a bundle of irregular metal plates that she
heard clang and crunch as she stepped on them.
"What happened here?" she asked no one in particular as she tripped blindly through the obstacle
course she'd found. Two more steps, though, brought a squeaky crunch that made her heart skip a beat.
It was the sound of icy wood. She must have stumbled into the remains of a camp site, and now stood
ankle-deep in her salvation.
She knelt by the fireplace and began to pull away the icy crust that eventually formed over anything
that remained outside long enough. Soon all that remained was the powdery remains of the fire that had
occupied this place not long before. It was bone dry and better than kindling. A single spark and she
would have a fire in no time. The overjoyed young lady pulled her flint from one of her tattered pockets
and reached blindly for one of the metal plates she'd heard clang free when she'd nearly tripped over it.
She struck the flint to the metal and in moments had a warm bed of embers. A few moments more and
the largest of the charred pieces of wood had caught, casting a delicious warmth and light on her
immediate surroundings.
Now, with light enough to see what she held in her hand, she looked over the piece of metal. It was
oddly shaped and not nearly polished enough to have caused the reflection that had led her here. On the
curved interior of the metal plate, she found a few torn leather straps bolted to it. The outside bore an
embossed symbol that looked to be a crest--one that she did not recognize.
"It must be a piece of armor," she decided, turning it about one last time.
Satisfied that the fire was in no danger of going out, Myranda stood to inspect the strange place
she'd wandered into. She found the bundle she'd stepped on and could now clearly see that it was
indeed a full suit of plate armor. It appeared to be badly damaged and fairly frozen to the ground.
"Why would an empty suit of armor be in the middle of a field?" she wondered aloud. The answer
came quickly and brought a chill to her spine that the iciest of wind never could. It was not empty.
She backed slowly away, dropping the piece she held. Myranda hated death above all else, a fact
that had made her life a good deal more miserable than those of the war-hardened villagers who
shunned her. They saw death not only as a necessary part of life, but a positive one, a source of glory,
respect, and honor. They heaped more praise upon a fallen soldier than the poor man or woman could
ever have hoped for in life, a fact that bothered Myranda all the more.
As she moved away from the body, her eyes darted all over. Something caught her panicked gaze
and froze her in her tracks. Peeking out from beneath the frost-covered shield was a patch of coarse
brown cloth. A pack! One could not live in a time of war and not know what such soldier's packs
contained. Money, water--and, best of all, food. The body could not be more than a few days old. In
this cold, the rations in his pack would still be edible.
Myranda may have hated death, but if being near to a corpse for a few minutes could save her life,
she would not hesitate. She grasped what little of the cloth was visible and pulled with all of her might,
but it was no use. The pack was frozen to the ground and pinned beneath the heavy shield. If she
wanted to free the pack and its precious contents, she would need something to pry the metal sheet off
of it.M yranda's eyes swept across the cluttered campsite. Surely there must be something she could use,
but what? The chest plate from the corpse? It had been partially torn free, but the thought of tearing

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพียงแค่ได้มาสิ้นสุดของฤดูใบไม้ร่วง และแล้วอากาศอาจคลายกับกระดูก แน่นอนเหนือไกลนี้ หนึ่งสามารถค่อยคาดหวังอะไร มันไม่เย็นที่ bothered เธอ แม้ว่าเธอก็จัดการกับชีวิตของเธอทั้งหมด ดึงเศษ tattered ของลุงเธอของเก่าเสื้อคลุมใกล้ชิดเกี่ยวกับเธอ เธอกดในการเป็น Myranda ย้ำตาต้านลม blistering ของเธอ เธอเห็นอะไรมากไปกว่าฮอริซอน มันก็คงเป็นอีกเต็มวันเดินก่อนเธอเห็นอะไรแต่ไม่เสียหายด้านไปข้างหน้าเธอ เธอจับเธอหัว หน้านิ่วเบาของเธอริมฝีปากแห้งแตก"ฉันควรได้ทราบ เธอกล่าวออกเสียงให้ตัวเอง "ดูที่ร่มเกินไปอยากให้ฉันทิศทางการ"Myranda ได้นำไปพูดกับตัวเองเพื่อเติมเต็มการเดินทางยาว โดดเดี่ยว และทั้งหมดบ่อยเกินไปเช่นนี้มีเพื่อนไม่ สิ่งเดียวที่จะหยุด howl ไม่ขาดระยะลมถูกประจำงวดข้อด้อย-เสียงดังจากท้องของเธอ มากว่าห่วงเธอ เธอไม่สามารถจ่ายเพื่อซื้ออุปกรณ์ไม่เมืองสุดท้าย และแทเวิร์น หรืออินน์ไม่ได้เต็มใจให้บริการเธอ ด้วยใบเรียบง่าย แต่ร้ายของลิ้น ทุกคนสามารถทำผิดเดียวกัน ในเวลาอื่น ก็อาจมีไปส่ง-หรือ น้อย อันดับหนึ่ง - แต่ในโลกของเธอเกิดมันถูก inexcusableผู้หญิงสองเก่ามีการยืนใน street คุยข่าวล่าสุดของสงครามวันนี้หนึ่งจะพึงหาหัวข้อแตกต่างของการสนทนา ในกรณีเช่นนี้ เหมือนที่พันธมิตรภาคเหนือมีการผลักดันกลับล่วงหน้าค่อนข้างยากลำบาก หลังจากที่สามยาว เปื้อนเลือดของต่อสู้ ทหารพันธมิตรได้จัดการจะกลับไปตัวเดิมมากที่ดินที่มีการเริ่มต้นบน ต้นทุนของการบำรุงรักษานี้ของสภาพชีวิตครึ่งดีกว่าของกำลังพลในพื้นที่ได้ใน และ ของตัวเอง เรื่องไม่โดดเด่นอะไรแต่ แน่นอน วัน โดยไม่มีการต่อสู้ยากมากกว่าวันหนึ่ง ความแตกต่างในวันนี้ได้ว่า กองทัพ Tresson ได้หายได้หญิงสอง cackled และ bragged ผ่านชัยชนะ บอกแต่ละที่พูดเกินจริงของพวกเขาที่ใกล้ที่สุดญาติของสงครามไป "ลูกชายฉันสัญญาว่า จะฆ่าของสุกรเหล่านั้นสำหรับฉัน หนึ่งพูด อีกตอบประสบความสำเร็จที่ 4 ทั้งหมดของลูกได้ทำสัญญากัน ในระหว่างนี้แลกเปลี่ยนว่า Myranda ทำให้บันทึกของเธอเกี่ยวกับการพยากรณ์"ทั้งหมดของชีวิตเหล่านั้น...สูญเสีย, " เธอได้กล่าว ด้วยความเสียใจสิ้นเปลือง มีเด็กให้ชีวิตของเขา หรือเธอในเป็นเกียรติมากที่สุดที่สามารถเป็นแม่หวังว่าการ พูดของความพยายามเช่นโนเบิลเป็นขยะ tantamount to กบฏ วิธีกล้าหลงนี้ผู้หญิงพูดร้ายสงคราม หลังจากรุ่นนับไม่ถ้วน มันได้หยุดลงจะ ต่อสู้เรื่องระหว่าง2 ที่ดิน และกลายเป็น วิถีชีวิต ผู้ที่ข้ามประเพณีนี้ศักดิ์สิทธิ์สูงส่งรบได้unwelcome คำที่หนึ่ง - เสีย - อาจเช่นมีปิดผนึกลงโทษหญิงสาวยากจน มีเก็บเธอจากบรรจุแพ็คของเธอ จากไส้ท้องของเธอ แย่ยัง มันมี led เป็นคนดีดูเหมือนว่าจะไปส่งเธอผ่านเสียนี้แช่แข็ง อ้างให้ ไปเมืองถัดไปเร็วที่สุดเธอจับหัวของเธออีกครั้ง มันเป็นบทเรียนหนึ่งที่เธอไม่สามารถนำตัวเองในการเรียนรู้ ถ้าคนกำลังโกหก พวกเขาจะบอก ด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้ เธอพบไม่น้อยกว่าวันเดินทางของแข็งระหว่างตัวเองและมนุษย์อีก เย็นถูกขันจับของเขตน้ำแข็งด้วยผ่านช่วงเวลา ในบางทีชั่วโมง เรืองแสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์จะทำให้ท้องฟ้า การมีการความอบอุ่นไม่เพียงพอที่จะได้หล่อตามโลก เย็นของวันความ แต่เวลากลางคืนunlivable เลว มีความมืดเนื่องจากค่าใช้จ่ายในเมฆที่เตือนแผ่น impenetrablesnowfall ชั่วโมงมา เธอยังไม่ได้มีการค้นหาแทนการครอบคลุมบางร้อนของเธอ เธออาจไม่สามารถ หรือมีเต็นท์ ถ้า Myranda จะ รอดคืนนี้ เธอต้องไฟอนิจจา มีแต่ภูมิประเทศในแผ่นดินนี้สามชนิด: เขตข้อมูลมากมาย treeless หนาแน่น forbiddingป่า และเทือกเขาร็อคกี้ impassable เธอพบตัวเองในครั้งแรก การยืดน้ำ แห้งแล้งของแผ่นดินกับพืชไม่ให้เขียนสำหรับความอบอุ่นบันทึก lichens ยากหญ้าเบาบาง ใช่จะดีการผลิตอะไรมากกว่าควันและเถ้า เธอสแกนขอบฟ้าต้นไม้ บุช สิ้นสุดสิ่งที่สามารถก่อเปลวไฟ หาไม่มี เธอทำพร้อมเตียงซึ่งเธอถูก และหวังว่าในสุดเหมือนเธอหยุดการทำงาน แสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์ยามบ่าย peeking ผ่านแบ่งยากในเมฆปกคลุมผลของพวกเขาหน้าแดงกลับจากทิศตะวันออก หลังจาก squinting ถูตาของเธอ และกะพริบเท่านั้นหา twinkle ค่อย ๆ เลือนหายไปยังคงอยู่ในระยะห่าง เธอไม่มั่นใจว่า สิ่งที่มันเป็น เป็นแท้จริง"ก็คงไม่มีอะไร เธอกล่าว นาง glanced กลับ ในทิศทางที่เธอจะมา จาก นั้นในการทิศทางที่เธอได้รับหัวข้อ "การเต้นทุกอื่น ๆ ทิศทาง ไม่มีแน่นอนไม่"ทางเธอประดับวัตถุลึกลับ และใช้ใจของเธอออกแต่เลวร้ายตำแหน่งเธอพบตัวเองใน เธอ busied เธอจินตนาการ มีความคิดอะไรที่มันอาจจะ"ด้วย...กระจก บางทีคาราวานของโนแมดมาโดย และตำง ๆ ลดลง หรือบางทีก็เป็นอัญมณี โหล หรือเป็นร้อยรัตนากร และ ทอง เกินไป พระไถ่ทิ้ง โดยขโมยบางอย่างอาจหาญที่ไม่มีใครเคยหาพบ ในดินแดนของคนไม่ ฮา ที่จะเป็นโชคดีของฉัน หากองสมบัติเมื่อฉันมีกองไม้ เธอบอกกับตัวเองเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตามที่เธอฝันวัตถุและวิธีการอธิบายให้ เธอก็ยังไม่ถึงวัตถุเมื่อรังสีล้ม ออกจากเธอ โดยสะท้อนให้เห็นเพื่อเป็นแนวทางของเธอ ความรู้สึกของเธอทิศทางถูกเกือบไร้ที่ติ - ความโชคดีจริง มันคือทั้งหมดที่เธอได้จากไปนำเธอไปลึกลับวัตถุ เมฆสีพระอาทิตย์ตกให้น้อยในทางแสง ได้คืนมาความมืดที่สุดใช่ดวงจันทร์หรือดาวสามารถหวังทะลวงแผ่นทึบสีเทาค่าใช้จ่าย ว่าไม่แตกต่างจากใด ๆ อื่น ๆ คืน แม้ว่าการ แม้ไม่ มีดาวตาม หนึ่งพบวิธีพักหลักสูตรในแผ่นดินนี้ใน blackness หนาที่ล้อมรอบเธอ เธอแท้จริง stumbled เธอถูกมองในมีอะไรที่ดูเหมือนจะ mound ใหญ่หินล้อมรอบ ด้วยของเหลวที่เหนียว แม้มีการเย็นที่จะมีการแช่แข็งสิ่งสูงสุด ถูกผิดปกติโลหะแผ่นที่เธอได้ยิน clang และวิกฤติด้านขณะที่เธอก้าวนั้น"เกิดอะไรขึ้นที่นี่" เธอถามใครโดยเฉพาะกับเธอ tripped อย่างคนตาบอดผ่านอุปสรรคหลักสูตรที่เธอจะพบ สองขั้นตอนเพิ่มเติม แม้ว่า นำวิกฤติด้านส่งเสียงดังเอี้ยที่ทำให้หัวใจของเธอหลุดเสียงของไม้น้ำได้ เธอต้องได้ stumbled เป็นของค่าย และตอนนี้ อยู่ข้อเท้าลึกในความรอดของเธอเธอ knelt โดยเตาผิง และเริ่มไปดึงเปลือกน้ำแข็งที่เกิดขึ้นในที่สุดเหนือสิ่งใดที่ยังคงอยู่ยาวนานเพียงพอ เร็ว ๆ นี้ ที่ยังคงมีอยู่ไฟที่มีทรายขาวละเอียดครอบครองตำแหน่งนี้ไม่นานก่อน กระดูกดีกว่า kindling และแห้งได้ หัวเทียนเดียวและเธอจะมีไฟในเวลา ผู้หญิงสาวปลื้มดึงมนุษย์ของเธอจากกระเป๋าของเธอ tatteredและถึงอย่างคนตาบอดสำหรับแผ่นโลหะอย่างใดอย่างหนึ่งเธอได้ยิน clang ฟรีเมื่อเธอเกือบได้ tripped เหนือเธอหลงมนุษย์กับโลหะ และในช่วงเวลาที่ได้นอนอุ่นของ embers สนิทมากขึ้น และใหญ่ที่สุดเหมือนถูกย่างชิ้นไม้ได้จับ หล่ออร่อยอบอุ่นและไฟกับเธอทันทีที่โอบล้อมตอนนี้ มีแสงเพียงพอเพื่อดูสิ่งที่เธอถือในมือของเธอ ที่เธอมองผ่านชิ้นส่วนของโลหะ มันเป็นรูปร่างน่า และไม่ขัดเงาพอที่จะทำให้เกิดภาพสะท้อนที่มีไฟ led ที่นี่เธอ ในการภายในโค้งของแผ่นโลหะ เธอพบสายหนังฉีกกี่ bolted จะ กระบอกสูบที่อยู่นอกการสัญลักษณ์นูนขึ้นที่มองเป็น หงอน - หนึ่งที่เธอไม่รู้จัก"มันต้องเป็นชิ้นส่วนของเกราะ เธอตัดสินใจ ใช้ครั้งเดียวความพึงพอใจว่า ไฟถูกไม่อันตรายในการขุด Myranda ยืนเพื่อตรวจสอบสถานที่แปลกเธอก็ได้เดินไปมาใน เธอพบว่ากลุ่มที่เธอมาเหยียบ และไม่ชัดเจนเห็นว่า เป็นแน่นอนแบบเต็มชุดของแผ่นเกราะ มันปรากฏว่าไม่เสียหาย และน้ำแข็งค่อนข้างไปพื้นดิน"ทำไมจะเหมาะกับว่างของเกราะให้เขต" เธอสงสัยว่า ออกเสียง คำตอบมาอย่างรวดเร็ว และนำมาเย็นเป็นกระดูกสันหลังของเธอที่ iciest ของลมไม่เคย ไม่ว่างเปล่าเธอแอ่นช้าเก็บ วางชิ้นที่เธอจัดขึ้น Myranda เกลียดชังความจริงเหนือสิ่งอื่น ตายที่มีชีวิตของเธอเองการจัดการที่ดีขึ้นกว่าของชาวบ้านที่สงครามที่แข็งที่shunned เธอ เห็นตายไม่เพียงแต่ เป็นส่วนหนึ่งที่จำเป็นของชีวิต แต่หนึ่งบวก แหล่งที่มาของเกียรติเคารพ และสมเกียรติ พวกเขารันทดสรรเสริญเพิ่มเติมเมื่อทหารลดลงกว่าคนยากจน หรือผู้หญิงสามารถเคยมีหวังสำหรับชีวิต ความจริงที่ bothered Myranda ทั้งหมดเป็นเธอย้ายจากร่างกาย ดวงตาของเธอพุ่งตัวตามตลอด สิ่งที่จับสายตาของเธอ panickedและ froze เธอในเพลงของเธอ Peeking ออก from beneath โล่น้ำแข็งปกคลุมมีแพทช์ของหยาบผ้าสีน้ำตาล ชุด ไม่ได้อยู่ในช่วงเวลาของสงคราม และไม่ทราบว่าชุดอะไรเช่นทหารอยู่ เงิน น้ำ - ก ส่วนของทั้งหมด อาหาร ร่างกายอาจจะเก่ากว่าไม่กี่วัน ในเย็นนี้ นี้ในชุดของเขาจะยังคงได้กินMyranda อาจมีการเกลียดชังความตาย แต่ถ้าอยู่ใกล้กับ ศพกี่นาทีสามารถบันทึกชีวิตของเธอเธอจะไม่ลังเล เธอ grasped อะไรน้อยผ้าถูกมองเห็น และดึงของเธออาจแต่ก็ใช้ไม่ ชุดถูกแช่แข็งไปพื้นดิน และตรึงไว้ใต้โล่หนัก ถ้าเธอต้องการฟรีในแพ็คและเนื้อหาที่ล้ำค่า เธอต้องให้ pry แผ่นโลหะปิดของมัน M yranda ตาที่กวาดผ่าน cluttered campsite ย่อม ต้องมีบางสิ่งบางอย่างที่เธอสามารถใช้แต่สิ่งที่ จานอกจากศพ มันก็ถูกบางส่วนขาดฟรี แต่ความคิดของการฉีกขาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในตอนท้ายของฤดูใบไม้ร่วงได้แค่มาและแล้วอากาศจะเย็นหนึ่งไปยังกระดูก แน่นอนทางเหนือไกลขนาดนี้หนึ่งแทบจะไม่สามารถคาดหวังสิ่งอื่นใด
มันไม่ได้เย็นที่ใส่ใจเธอแม้ว่า.
เธอต้องการจัดการกับว่าทั้งหมดของชีวิตของเธอ ดึงเศษขาดรุ่งริ่งของเสื้อคลุมเก่าลุงของเธออย่างใกล้ชิดเกี่ยวกับเธอเธอกดลงบน. ในฐานะที่เป็น Myranda เครียดดวงตาของเธอกับลมพองเธอเห็นอะไรมากไปกว่าขอบฟ้า มันน่าจะเป็นอีกวันเต็มของการเดินก่อนที่เธอจะได้เห็นอะไรแต่สนามติดต่อกันไปข้างหน้าของเธอ เธอส่ายหัวของเธอขมวดลมแตกแห้งริมฝีปากของเธอ. "ฉันควรจะได้รู้จักกัน" เธอกล่าวออกมาดัง ๆ กับตัวเอง "เขาดูเหมือนเป็นสีเกินไปกระตือรือร้นที่จะให้ฉันทิศทาง." Myranda ได้รับการพูดคุยกับตัวเองเพื่อเติมเต็มความยาวเหงาและเดินทางบ่อยเกินไปเช่นนี้. ด้วยสหายไม่มีสิ่งเดียวที่มีแนวโน้มที่จะขัดขวางหอนไม่มีที่สิ้นสุดของ ลมเป็นระยะร้องเรียนที่มีเสียงดังจากท้องของเธอ ความกังวลที่มากของเธอ เธอสามารถที่จะซื้อเครื่องใช้ในเมืองที่ผ่านมาและไม่มีร้านเหล้าหรือโรงแรมที่ได้รับความเต็มใจที่จะให้บริการขอบคุณเธอที่จะลื่นเรียบง่ายและความหายนะของลิ้น ทุกคนจะได้ทำผิดพลาดเหมือนกัน ในช่วงเวลาอื่นก็อาจได้ไป unnoticed-- หรืออย่างน้อยไม่มีใครทักท้วง -. แต่ในโลกของการเกิดของเธอมันก็อภัย. ผู้หญิงสองคนที่มีอายุมากกว่าที่ได้รับการยืนอยู่ในถนนที่คุยข่าวล่าสุดของสงครามเหล่านี้ วันหนึ่งจะได้รับยากที่จะหาหัวข้อที่แตกต่างกันของการสนทนา ในกรณีนี้มันดูเหมือนว่าเหนือพันธมิตรได้ผลักดันให้กลับล่วงหน้าขนาดใหญ่ค่อนข้าง หลังจากสามยาววันนองเลือดของการต่อสู้กองกำลังพันธมิตรมีการจัดการเพื่อนำกลับชิ้นเดียวกันมากของที่ดินที่พวกเขาได้เริ่มต้นใน ค่าใช้จ่ายในการบำรุงรักษาสภาพที่เป็นอยู่นี้คือชีวิตของดีกว่าครึ่งหนึ่งของทหารในพื้นที่. ในตัวของมันเองเช่นเรื่องคืออะไร แต่ที่โดดเด่น อันที่จริงวันโดยไม่มีการสู้รบดังกล่าวก็ยากยิ่งกว่าวันกับหนึ่ง ความแตกต่างในวันนี้คือการที่กองทัพ Tresson ได้สูญเสียมากยิ่งขึ้น. ผู้หญิงสองคน cackled และโอ้อวดมากกว่าชัยชนะแต่ละบอกเรื่องราวที่พูดเกินจริงของพวกเขาที่ใกล้ที่สุดสงครามที่กำลังญาติ "เด็กของฉันสัญญาว่าจะฆ่าหมูสามของผู้ที่เพิ่งสำหรับผม" ใครจะพูดว่า อีกประการหนึ่งจะตอบสนองชัยที่ทั้งสี่ของลูก ๆ ของเธอได้ทำสัญญาเดียวกัน มันเป็นช่วงนี้แลกเปลี่ยนที่ Myranda ทำใบเป็นเวรเป็นกรรมของเธอ. "ทั้งหมดของชีวิตเหล่านั้น... สูญเสีย" เธอได้กล่าวด้วยความเศร้าโศก. เสีย! มีบุตรหลานของคุณให้ชีวิตของเขาหรือเธอสำหรับสาเหตุที่ถูกเกียรติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแม่อาจหวัง ที่จะพูดถึงความพยายามอันสูงส่งเช่นของเสียที่เป็นประหนึ่งการกบฏ วิธีนี้กล้าที่หลงผู้หญิงคนพูดไม่ดีของสงคราม! หลังจากที่รุ่นนับไม่ถ้วนมันก็หยุดที่จะต่อสู้ง่ายระหว่างสองดินแดนและได้กลายเป็นวิถีชีวิต ผู้ที่ไม่เห็นด้วยกับประเพณีนี้ศักดิ์สิทธิ์ของการต่อสู้ที่มีเกียรติเป็นที่ไม่พอใจ ที่หนึ่งคำ - สูญเสีย - อาจรวมทั้งได้มีการปิดผนึกลงโทษหญิงสาวผู้น่าสงสาร มันทำให้เธอกรอกแพ็คของเธอและจากการเติมท้องของเธอ ยังเลวมันก็นำไปเป็นคนดีที่ดูเหมือนจะส่งเธอผ่านการแช่แข็งของเสียนี้อ้างว่ามันจะเป็นวิธีที่เร็วที่สุดในเมืองต่อไป. เธอส่ายหัวของเธออีกครั้ง มันเป็นหนึ่งในบทเรียนที่ว่าเธอไม่สามารถพาตัวเองที่จะเรียนรู้ ถ้ามีคนกำลังจะบอกโกหกพวกเขาจะบอกด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้เธอก็พบว่าไม่น้อยกว่าวันของการเดินทางที่มั่นคงระหว่างตัวเองและคนอื่น ความหนาวเย็นได้รับการกระชับจับมันอยู่บนสนามน้ำแข็งกับแต่ละช่วงเวลาที่ผ่าน ในบางทีอาจจะเป็นชั่วโมงเรืองแสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์จะออกจากท้องฟ้าเอากับมันอบอุ่นน้อยมันก็ทิ้งลงบนโลก เย็นของวันที่เป็นเหลือทน แต่คืนเป็นunlivable ที่เลวร้ายยิ่งมีความมืดเนื่องจากการไม่ยอมรับของแผ่นเมฆค่าใช้จ่ายที่เตือนหิมะในชั่วโมงที่ผ่านมา เธอมียังไม่พบแทนผ้าห่มบางฤดูร้อนของเธอและเธอไม่สามารถจ่ายได้ดำเนินการหรือเต็นท์ หาก Myranda คือการอยู่รอดคืนนี้เธอจะต้องมีไฟ. อนิจจามี แต่สามประเภทของภูมิประเทศในแผ่นดินนี้กว้างใหญ่ทุ่งโล่ง; หนาแน่นห้ามป่า; และหินภูเขาที่ไม่สามารถใช้ได้ เธอพบว่าตัวเองในครั้งแรกเป็นน้ำแข็งยืดหมันที่ดินที่มีพืชไม่ได้ที่จะเผาไหม้เพื่อความอบอุ่นบันทึกบางหญ้าเบาบางและไลเคนที่ยากลำบาก ทั้งจะดีสำหรับการผลิตอะไรมากไปกว่าควันและเถ้าถ่าน เธอสแกนขอบฟ้าไม่มีที่สิ้นสุดสำหรับต้นไม้พุ่มไม้อะไรที่ได้ผลเปลวไฟ ไม่พบเธอพร้อมที่จะนอนลงที่เธอเป็นและหวังที่ดีที่สุด. เช่นเดียวกับที่เธอหยุดที่แสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์ตั้งค่า peeking ผ่านพักหายากในเมฆปกคลุมสะท้อนให้เห็นถึงความกระจ่างใสสีแดงเข้มของพวกเขากลับมาจากทางทิศตะวันออก หลังจาก squinting ถูตาของเธอและกระพริบเพียงหากระพริบตาซีดจางยังคงอยู่ในระยะทางที่เธอเชื่อว่าสิ่งที่มันเป็นมันเป็นจริง. "มันอาจจะเป็นอะไร" เธอกล่าว เธอเหลือบมองย้อนกลับไปในทิศทางที่เธอต้องการมาแล้วในทิศทางที่เธอต้องการได้รับการมุ่งหน้าไป "ซึ่งเต้นทุกทิศทุกทางอื่น ๆ ที่มีแน่นอนคืออะไร." เพื่อเติมเต็มช่วงเวลาที่เธอเดินเข้ามาใกล้วัตถุลึกลับและจะใช้ความคิดของเธอออกจากหายนะค่อนข้างตำแหน่งเธอก็พบว่าตัวเองอยู่ในเธอยุ่งอยู่กับจินตนาการของเธอกับความคิดของสิ่งที่มันอาจจะ. "เงา... กระจก. บางทีคาราวานร่อนเร่มาโดยลดลงเครื่องได้. หรือบางทีมันอาจจะเป็นอัญมณี. โหลหรือร้อยรัตนากร. และทองด้วย. ค่าไถ่ของพระมหากษัตริย์ทิ้งไว้ข้างหลังโดยบางขโมยกล้าหาญที่ไม่มีใครเลยที่จะหาได้ในดินแดนที่ไม่มีมนุษย์. ฮาที่จะเป็นโชคดีของผม. เพื่อหากองสมบัติเมื่อทั้งหมดที่ฉันต้องการก็คือกองไม้"เธอกล่าวกับตัวเอง. เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วขณะที่เธอฝัน วัตถุและวิธีการที่จะอธิบายให้พวกเขา เธอจะยังไม่ถึงวัตถุที่เมื่อรังสีดวงอาทิตย์ไม่ปล่อยให้เธอโดยไม่ต้องสะท้อนเพื่อให้คำแนะนำของเธอ ความรู้สึกของเธอทิศทางที่เกือบสมบูรณ์แบบ - ความจริงโชคดีที่มันเป็นทุกอย่างที่เธอมีเหลือที่จะนำเธอไปลึกลับวัตถุ เมฆพระอาทิตย์ตกที่วาดให้เล็ก ๆ น้อย ๆ ในทางของแสง แต่คืนนำความมืดที่สุด. ทั้งดวงจันทร์หรือดาวได้หวังว่าจะฝ่าแผ่นแข็งของค่าใช้จ่ายในสีเทา นั่นคือไม่มีความแตกต่างจากคืนอื่น ๆ แม้ว่า แม้จะไม่มีดาวที่จะปฏิบัติตามอย่างใดอย่างหนึ่งพบวิธีที่จะอยู่ในการเรียนการสอนในแผ่นดินนี้. ในความมืดหนาที่ล้อมรอบเธอแท้จริงสะดุดสิ่งที่เธอกำลังมองหา. มีสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเนินดินขนาดใหญ่ของหินล้อมรอบด้วย ของเหลวที่เหนียวแม้จะมีความหนาวเย็นที่จะมีการแช่แข็งสิ่งที่มากที่สุด นอกจากนี้ยังมีกำของแผ่นโลหะที่ผิดปกติว่าที่เธอได้ยินเสียงดังกราวและกระทืบขณะที่เธอก้าวที่พวกเขา. "เกิดอะไรขึ้นที่นี่?" เธอถามไม่มีใครโดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่เธอสะดุดสุ่มสี่สุ่มห้าผ่านอุปสรรคแน่นอนเธอต้องการพบ ขั้นตอนที่สองมากขึ้น แต่มากระทืบส่งเสียงดังเอี้ยที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นข้าม. มันเป็นเสียงของไม้น้ำแข็ง เธอต้องสะดุดลงในส่วนที่เหลือของเว็บไซต์ค่ายและตอนนี้ยืนอยู่ที่ข้อเท้าลึกในความรอดของเธอ. เธอคุกเข่าข้างเตาผิงและเริ่มที่จะดึงออกเปลือกน้ำแข็งที่ก่อตัวขึ้นในที่สุดอะไรที่ยังคงอยู่นอกนานพอ เร็ว ๆ นี้ที่เหลือเป็นซากแป้งของไฟที่ได้ครอบครองสถานที่แห่งนี้ไม่นานก่อนที่ มันเป็นกระดูกแห้งและดีกว่าการจุดไฟ จุดประกายเดียวและเธอจะมีไฟในเวลาไม่นาน หญิงสาวปลื้มดึงหินของเธอจากหนึ่งในกระเป๋าของเธอขาดรุ่งริ่งและถึงสุ่มสี่สุ่มห้าสำหรับหนึ่งในแผ่นโลหะที่เธอจะได้ยินเสียงดังกราวฟรีเมื่อเธอสะดุดเกือบมากกว่านั้น. เธอหลงหินกับโลหะและในช่วงเวลาที่มีความอบอุ่น เตียงของคุ ไม่กี่ช่วงเวลาที่มากขึ้นและที่ใหญ่ที่สุดของชิ้นส่วนไหม้เกรียมจากไม้จับหล่อความอบอุ่นอร่อยและแสงบนของเธอบริเวณใกล้เคียง. ขณะนี้มีไฟพอที่จะเห็นสิ่งที่เธอถืออยู่ในมือของเธอเธอมองไปชิ้นส่วนของโลหะ มันเป็นรูปร่างผิดปกติและไม่ขัดเพียงพอที่จะทำให้เกิดภาพสะท้อนที่ได้นำเธอที่นี่ ในการตกแต่งภายในโค้งแผ่นโลหะเธอก็พบว่าไม่กี่สายหนังฉีกขาดยึดติดกับมัน นอกเจาะสัญลักษณ์นูนที่ดูจะเป็นยอด -. หนึ่งที่เธอไม่รู้จัก "มันจะต้องเป็นชิ้นส่วนของชุดเกราะ" เธอตัดสินใจเปลี่ยนมันเกี่ยวกับการเป็นครั้งสุดท้าย. พอใจที่ไฟตกอยู่ในอันตรายไม่ ออกไป Myranda ยืนอยู่ในการตรวจสอบสถานที่แปลกที่เธอเดินเข้าไปใน เธอก็พบว่ามัดเธอจะก้าวขึ้นไปบนและตอนนี้สามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันเป็นจริงชุดเต็มรูปแบบของแผ่นเกราะ มันดูเหมือนจะได้รับความเสียหายและเป็นธรรมแช่แข็งไปยังพื้นดิน. "ทำไมชุดเกราะที่ว่างเปล่าจะอยู่ในช่วงกลางของสนามได้หรือไม่" เธอสงสัยดัง คำตอบมาอย่างรวดเร็วและนำไปเย็นกระดูกสันหลังของเธอว่า iciest ของลมไม่เคยทำได้ มันไม่ได้เป็นที่ว่างเปล่า. เธอได้รับการสนับสนุนอย่างช้า ๆ ไปวางชิ้นที่เธอจัดขึ้น Myranda เกลียดตายเหนือสิ่งอื่นใดความเป็นจริงที่ทำให้ชีวิตของเธอจัดการที่ดีมีความสุขมากขึ้นกว่าที่ของชาวบ้านสงครามแข็งที่รังเกียจของเธอ พวกเขาเห็นความตายไม่เพียง แต่เป็นส่วนที่จำเป็นของชีวิต แต่หนึ่งบวกแหล่งที่มาของพระสิริ, ความเคารพและให้เกียรติ พวกเขากองสรรเสริญมากขึ้นเมื่อทหารลดลงกว่าคนยากจนหรือหญิงจะเคยมีหวังในชีวิตจริงที่ว่าใส่ใจ Myranda ทั้งหมดขึ้น. ขณะที่เธอย้ายออกไปจากร่างกายดวงตาของเธอพุ่งไปทั่ว บางสิ่งบางอย่างที่จับจ้องมองเธอตกใจและแช่แข็งของเธอในเพลงของเธอ แอบออกมาจากใต้โล่ที่ปกคลุมไปด้วยน้ำค้างแข็งได้รับแพทช์ของหยาบผ้าสีน้ำตาล แพ็ค! หนึ่งไม่สามารถมีชีวิตอยู่ในช่วงเวลาของสงครามและไม่ทราบว่าทหารชุดดังกล่าวมี เงินน้ำ - และดีที่สุดของทั้งหมดอาหาร ร่างกายไม่สามารถจะมากกว่าไม่กี่วันเก่า ในเย็นนี้ปันส่วนในแพ็คของเขาจะยังคงกิน. Myranda อาจจะตายเกลียด แต่ถ้าเป็นใกล้กับศพไม่กี่นาทีสามารถช่วยชีวิตของเธอเธอจะไม่ลังเล เธอคว้าสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ ของผ้าเป็นที่มองเห็นและดึงที่มีทั้งหมดของเธออาจจะ, แต่มันก็ไม่มีประโยชน์ แพ็คถูกแช่แข็งไปยังพื้นดินและตรึงใต้โล่หนัก ถ้าเธออยากจะเป็นอิสระแพ็คและเนื้อหาที่มีค่าของเธอจะต้องการสิ่งที่จะแงะแผ่นโลหะออกจากดวงตาของit.M yranda กวาดทั่วแคมป์รก แน่นอนต้องมีบางอย่างที่เธอจะได้ใช้แต่สิ่งที่? แผ่นอกจากศพ? มันได้รับการฉีกขาดบางส่วนฟรี แต่ความคิดของการฉีกขาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปลายฤดูใบไม้ร่วงเพิ่งมา แล้วอากาศก็เย็นหนึ่งถึงกระดูก แน่นอน
ทางเหนือนี้ , หนึ่งจะไม่คาดหวังอะไรอีกแล้ว มันไม่ได้หนาว ที่กวนใจเธอ ถึงแม้ว่า เธอจะจัดการกับ
ทั้งหมดของชีวิตเธอ ดึงเศษผ้าขี้ริ้วของลุงของเธอเก่าเสื้อคลุมใกล้ชิดเกี่ยวกับ
ของเธอ เธอกดบน .
เป็น myranda เครียดกับดวงตาของเธอที่พองลมเธอเห็นอะไรมากขึ้นกว่าขอบฟ้า มัน
อาจจะอีกเต็มวันเดินก่อนที่เธอจะเห็นอะไร แต่ทิวทุ่งก่อน
. เธอส่ายหัวของเธอขมวดคิ้วจางๆ ริมฝีปากแห้งแตกของเธอ .
" ฉันควรจะได้รู้จักกัน " เธอพูดดังๆกับตัวเอง " เขาดูเหมือนเงาเกินไปอยากให้ฉัน

myranda เส้นทาง " ได้คุยกับตัวเองเติมนาน เหงาและการเดินทางทั้งหมดบ่อยเกินไปแบบนี้
ไม่มีสหาย สิ่งเดียวที่อาจจะขัดขวางครวญครางไม่ขาดระยะของลมเป็นธาตุ
มีเสียงร้องเรียนจากท้องของเธอ ที่เป็นห่วงเธอ เธอไม่สามารถซื้อไม่มีวัสดุใน
เมืองสุดท้าย ไม่มีเหล้าหรือ Inn ได้รับการยินดีที่จะให้บริการขอบคุณเธอลื่นง่าย แต่หายนะของ
ลิ้นใครๆก็ทำผิดเหมือนกัน ในเวลาอื่น อาจต้องไปสังเกต --
หรืออย่างน้อย ก็ไม่มีใครทักท้วง แต่ในโลกของการเกิดของเธอมันเป็นเรื่องที่ให้อภัยไม่ได้ ผู้หญิงแก่ 2
ได้ยืนอยู่ในถนน , คุยข่าวล่าสุดของสงคราม .
วันนี้จะกดยากที่จะหาในหัวข้อต่าง ๆ ของการอภิปราย . ในตัวอย่างนี้ ดูเหมือน
ที่พันธมิตรภาคเหนือได้ผลักดันให้กลับล่วงหน้าค่อนข้างขนาดใหญ่ . หลังจากที่สามนาน เลือดวัน
การต่อสู้ ทหารพันธมิตรได้จัดการเอาชิ้นเดียวกันของที่ดินที่พวกเขาได้เริ่มต้น
. ต้นทุนนี้รักษาสถานภาพเป็นชีวิตของกว่าครึ่งหนึ่งของทหารในพื้นที่
ในตัวของมันเอง เช่น เรื่องอะไร แต่เด่น แน่นอนวันนี้ไม่มีเรื่องการรบ rarer กว่า
วันกับหนึ่ง ความแตกต่างในวันนี้ว่า กองทัพ tresson สูญเสียมากขึ้น .
2 สาว และ cackled โม้มากกว่าชัยชนะแต่ละบอกโอ้อวดเรื่องเล่าของสงครามของพวกเขาที่ใกล้ที่สุด
จะสัมพัทธ์” ลูกสัญญาว่าจะฆ่าสามสุกรเหล่านั้นสำหรับฉัน , " หนึ่งพูด อีก
จะตอบสนองอย่างลิงโลดว่า ทั้งสี่ของเด็กของเธอมีสัญญาเดียวกัน มันคือการแลกเปลี่ยนที่ทำให้ลื่นนี้
myranda ชะตากรรมของเธอ .
" ทั้งหมดของชีวิตเหล่านั้น . . . . . . . ที่สูญเสียไป " เธอพูดด้วยความเสียใจ
เสียเปล่า มีเด็กให้ชีวิตของเขา หรือเธอ เพราะเป็นเกียรติยศสูงสุดที่แม่สามารถ
หวัง ที่จะพูดความพยายามสูงส่ง เช่น ขยะ เท่ากับเป็นการทรยศ