It was in that moment that the man

It was in that moment that the man pushed open the front door and walked out into the violet fog. The woman wiped the tears from her eyes and looked back at the boy for a moment. Then she turned and walked away.

In that moment, Meng Hao was able to clearly see her face.

She was beautiful, gentle, and her tears seemed to be filled with infinite reluctance to part. However, she left the boy behind in the room, frightened, confused and helpless.

“Dad…. Mom….” cried the boy. He seemed to be growing more frightened. He ran out into the fog.

“Dad…. Mom…. Where are you? I’m scared….” The boy’s voice was young and tender, and quavered when he spoke. He seemed terrified. The wind around him was cold, and the fog was all-encompassing. However, it couldn’t do anything to suppress the boy’s cries, which echoed out into the fog.

His sobbing grew more and more shrill as he ran. He suddenly tripped and fell, scraping his knees and tearing his garment. His hair was in disarray, and tears streamed down his face to fall onto the ground. All he wanted was his dad and mom, but what he didn’t notice was that behind him, a black, spectral hand stretched out toward his head from within the fog.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นในขณะที่คนผลักดันเปิดประตู และเดินเข้าไปในหมอกสีม่วง ผู้หญิงที่เช็ดน้ำตาให้จากดวงตาของเธอ และมองไปที่เด็กช่วง จากนั้นเธอหัน และเดินเข้าไปในช่วงเวลานั้น เมงเฮาได้เห็นใบหน้าของเธอได้อย่างชัดเจนเธอสวย อ่อนโยน และน้ำตาของเธอที่ดูเหมือนจะเต็มไป ด้วยส่วนหนึ่งเลี้ยงอนันต์ อย่างไรก็ตาม เธอปล่อยเด็กไว้ในห้องพัก กลัว สับสน และหมดหนทาง"พ่อ... แม่..."เด็กร้องไห้ เขาดูเหมือนจะสามารถเติบโตกลัวมาก เขาวิ่งออกมาเป็นหมอก"พ่อ... แม่... คุณอยู่ที่ไหน ฉันกลัว..." เสียงของเด็กหนุ่ม และชำระเงิน และ quavered เมื่อเขาพูด เขาดูเหมือนหวาดกลัว ลมรอบเย็น และหมอกทั้งนั้น อย่างไรก็ตาม มันไม่สามารถทำอะไรเพื่อระงับของเด็กผู้ชายร้องไห้ ซึ่งสะท้อนเสียงออกเป็นหมอกSobbing ของเขาเติบโตขึ้นและร้องได้วิ่ง เขาก็ทำ และ ตก ขูดหัวเข่าของเขา และฉีกเสื้อผ้าของเขา ผมเป็นใน disarray และน้ำตาสตรีมลงใบหน้าของเขาตกอยู่บนพื้นดิน ทั้งหมดที่เขาต้องการพ่อและแม่ของเขา แต่เขาไม่ได้สังเกตเห็น ว่า หลังเขา สีดำ สเปกตรัมมือยืดออกไปทางหัวของเขาจากหมอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันอยู่ในช่วงเวลาที่ว่าคนที่ผลักดันให้เปิดประตูหน้าและเดินออกไปในหมอกสีม่วง ผู้หญิงคนนั้นเช็ดน้ำตาจากดวงตาของเธอและมองกลับมาที่เด็กสักครู่ จากนั้นเธอก็หันหลังกลับและเดินออกไป

ในขณะที่เม้งเฮาก็สามารถที่จะเห็นได้อย่างชัดเจนใบหน้าของเธอ

เธอเป็นคนที่สวยงามอ่อนโยนและน้ำตาของเธอดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจที่ไม่มีที่สิ้นสุดเพื่อเป็นส่วนหนึ่ง อย่างไรก็ตามเธอออกจากเด็กที่อยู่เบื้องหลังในห้องพัก, กลัว, ความสับสนและทำอะไรไม่ถูก

"พ่อ…. แม่ ... . "ร้องเด็ก ดูเหมือนว่าเขาจะเติบโตกลัวมากขึ้น เขาวิ่งออกไปในหมอก

"พ่อ…. แม่…. คุณอยู่ที่ไหน? ฉันกลัว ... . "เสียงของเด็กเป็นหนุ่มและอ่อนโยนและ quavered เมื่อเขาพูด ดูเหมือนว่าเขากลัว ลมรอบ ๆ ตัวเขาเป็นเย็นและมีหมอกในตอนที่ถูกครอบคลุมทุก แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรเพื่อให้การปราบปรามเสียงร้องของเด็ก ซึ่งสะท้อนออกไปในหมอก

สะอื้นของเขาเติบโตขึ้นและโหยหวนมากขึ้นขณะที่เขาวิ่ง ทันใดนั้นเขาก็สะดุดและล้มลงขูดหัวเข่าของเขาและฉีกเสื้อผ้าของตน ผมของเขาอยู่ในความระส่ำระสายและน้ำตาสตรีมลงใบหน้าของเขาที่จะตกอยู่บนพื้นดิน ทั้งหมดที่เขาต้องการก็คือพ่อและแม่ของเขา แต่สิ่งที่เขาไม่ได้สังเกตเห็นได้ว่าหลังเขาสีดำมือสเปกตรัมยืดออกไปทางหัวของเขาจากภายในหมอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันอยู่ในช่วงเวลาที่คนผลักเปิดประตูด้านหน้าและเดินออกมาเป็นสีม่วงหมอก ผู้หญิงเช็ดน้ำตาจากตาของเธอ และมองกลับไปที่เด็กสักครู่ เธอหันกลับและเดินจากไปในขณะนั้น เมิ่งฮ่าวสามารถเห็นใบหน้าของเธอเธองดงาม อ่อนโยน และน้ำตาของเธอดูเหมือนจะเต็มไปด้วยอนันต์ไม่เต็มใจที่จะเป็นส่วนหนึ่ง แต่เธอทิ้งเด็กไว้ในห้อง หวาดกลัว สับสน และสิ้นหวัง" พ่อ . . . . . . . แม่ . . . . . . . " ร้องไห้เด็ก ดูเหมือนเขาจะเติบโตมากกว่า เขาวิ่งเข้าไปในหมอก" พ่อ . . . . . . . แม่ . . . . . . . คุณอยู่ไหน ? ผมกลัว . . . . . . . " เสียงของเด็กหนุ่ม และ อ่อนโยน และ quavered เมื่อเขาพูด . เขาดูหวาดกลัว ลมรอบๆตัวเขาก็หนาว และหมอกก็ครอบคลุมทั้งหมด . แต่มันก็ไม่สามารถทำอะไรเพื่อระงับเสียงร้องของเด็ก ซึ่งสะท้อนออกมาในหมอกเขาสะอื้นเติบโตมากขึ้นและโหยหวนมากขึ้นเมื่อเขาวิ่ง จู่ๆ เขาก็สะดุดล้ม ขูดหัวเข่าของเขาและฉีกเสื้อผ้าของตน ผมของเขากลับมาและน้ำตาพรั่งพรูลงใบหน้าของเขาลงบนพื้น ทั้งหมดที่เขาต้องการคือ พ่อและแม่ของเขา แต่เขาไม่ได้สังเกตว่าหลังเขา เป็นสีดำเงามือเหยียดออกทางศีรษะของเขาจากภายในหมอกได้