He did borrow it, getting a thousand from one man, five hundred from another, five
louis here, three louis there. He gave notes of hand, entered into ruinous agreements, did
business with usurers and the whote tribe of money-tenders. He mortgaged the whole
remaining years of his existence, risked his signature without even knowing if he coutd
honour it, and, appal.ted at the agonising face of the future, at the btack misery about to
fatl upon him, at the prospect of every possibte physical privation and moral torture, he
went to get the new neck[ace and put down upon the jeweller's counter thirty-six
thousand francs.
When Madame Loisel took back the neck[ace to Madame Forestier, the latter said to
her in a chil.l.y voice:
"You ought to have brought it back sooner; I might have needed it." .
She did not, as her friend had feared, open the case. lf she had noticed the
substitution, what would she have thought? What would she have said? Would she not
have taken her for a thief?
Madame Loisel came to know the ghastLy l.ife of abject poverty. From the very first she
played her part heroicatty. This fearful debt must be paid off. She wouLd pay it. The
servant was dismlssed. They changed their f[at; they took a garret under the roof.
She came to know the heavy work of the house, the hateful duties of the kitchen. She
washed the plates, wearing out her pink naits on the coarse pottery and the bottoms of
pans. She washed the dirty linen, the shirts and dish-cloths, and hung them out to dry on
a string; every morning she took the dustbin down into the street and carried up the
water, stopping on each landing to get her breath. And, clad like a poor woman, she went
to the fruiterer, to the grocer, to the butcher, a basket on her arm, haggting, insulted,
fighting for every wretched halfpenny of her money.
Every month notes had to be paid off, others renewed, time gained.
Her husband worked in the evenings at putting straight a merchant's accounts, and
often at night he did copying at twopence-ha[fpenny a page.
And this life lasted ten years.
At the end of ten years everything was paid off, everything, the usurer's charges and
the accumu[ation of superimposed interest.
Madame Loisel looked otd now. She had become l.ike al.l. the other strong, hard,
coarse women of poor househoids. Her hair was badly done, her skirts were awry, her
hands were red. She spoke in a shritl voice, and the water slopped atl over the ftoor when
เขาขอยืมมันเริ่มพันจากคนๆเดียว ห้าร้อย อีก ห้าหลุยส์มา สาม หลุยส์ มี เขาให้บันทึกของมือ ป้อนเข้าไปในข้อตกลงซึ่งล่มจมแล้วธุรกิจกับ usurers และ whote เผ่าของชาวไร่เงิน เขาจำนองทั้งหมดเวลาที่เหลือของชีวิตของเขา , เสี่ยงลายเซ็นของเขาโดยไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าถ้าเขา coutdเกียรติ และ appal.ted ที่ทนทุกข์ทรมานเผชิญอนาคตที่ btack ความทุกข์เกี่ยวกับfatl บนเขา ที่โน้มของทุก possibte ทางกายภาพความขัดสนและทรมานเขา ศีลธรรมไปเอาแต้ม [ ใหม่และใส่ลงบนคอของเพชรพลอย 36 เคาน์เตอร์พันฟรังซ์เมื่อมาดาม loisel เอาคอ [ Ace มาดาม ฟอเรสเทียร์ หลังกล่าวว่าของเธอในชิล l.y เสียง :" คุณควรจะได้นำมันกลับมาเร็วกว่านี้ ฉันอาจจะต้องการมัน . "เธอไม่ได้เป็นเพื่อนของเธอกลัว เปิดเคส ถ้าเธอได้เห็นทดแทน สิ่งที่เธอจะคิดได้ สิ่งที่เธอจะพูด เธอจะไม่เอานางไปเป็นขโมย ?มาดาม loisel มารู้ l.ife น่ากลัวของความยากจนอย่าง . จากแรกๆ เธอเล่นส่วนหนึ่ง heroicatty . หนี้ที่น่ากลัวนี้จะต้องจ่ายออก เธอจะจ่าย ที่คนใช้ก็ dismlssed . พวกเขาเปลี่ยน F [ ; พวกเขาเอาห้องเพดานใต้หลังคาเธอถึงได้รู้ว่า งานหนักของบ้านหน้าที่น่ารังเกียจของห้องครัว เธอล้างแผ่น ใส่ออกมา naits สีชมพูของเธอบนเครื่องปั้นดินเผาเนื้อหยาบและพื้นของกระทะ เธอซักผ้าลินินสกปรก , เสื้อและผ้าจานและแขวนพวกเขาออกให้แห้งในเชือก ทุกๆ เช้าเธอเอาถังทิ้งขยะลงถนนและอุ้มขึ้นน้ำหยุดในแต่ละท่าให้ลมหายใจของเธอ และแต่งตัวเหมือนผู้หญิงที่น่าสงสาร เธอออกไปการ fruiterer , คนขายของชำ , เขียง , ตะกร้าบนแขนของเธอ haggting , ดูถูก ,การต่อสู้เพื่อทุกตัวดีที่มีค่าน้อยมากเงินของเธอทุกเดือน บันทึกก็จะถูกจ่ายออกไป คนอื่นต่อ เวลา รับสามีทำงานในตอนเย็นที่ใส่บัญชีที่พ่อค้าตรงมักจะในเวลากลางคืนเขาคัดลอกที่จำนวนสองเพนนี ฮา [ fpenny หน้าและชีวิตนี้กินเวลา 10 ปีเมื่อครบสิบปีทุกอย่างก็จ่ายออกทุกอย่างของเจ้าหนี้ค่าใช้จ่ายและการ accumu [ ation ของทับสนมาดาม loisel ดู otd ตอนนี้ เธอได้กลายเป็น l.ike อัล . . . อื่น ๆ แข็งแรง หนักหยาบผู้หญิงยากจน househoids . ผมเลวแล้วกระโปรงของเธอบิดเบี้ยวของเธอมือเป็นสีแดง เธอพูดใน shritl เสียงและน้ำ slopped ATL มากกว่า ftoor เมื่อ
การแปล กรุณารอสักครู่..