“Before mother and father disappear

“Before mother and father disappeared,” he murmured to himself, “a violet wind blew outside. People said it was an auspicious sign, and that a celestial being had appeared in the sky….” He walked forward, staring at the Tower of Tang.

He thought about everything that had happened that night. He would never be able to forget. That night, he lost his youth. From that night on, he would never again have a father and mother to rely on. That was when he began to grow strong.

It was then that he started to dream of going to the Eastern Lands, to the Great Tang!

Rumors spread that his parents were dead, but Meng Hao knew that they were simply missing. They were out there, somewhere. He would never forget the violet robe his father had been wearing that night as he stood next to the window, looking out at the violet wind. Nor would he forget how his father had looked back at him, a disturbed look in his eyes.

He would never forget that night, nor the quiet sound of his mother weeping.

He had never spoken of these things to anyone, but had kept them buried deep in his heart.

As the Tower of Tang grew closer and closer, he wondered why he was suddenly thinking about such things from the past. He sighed. The sigh broke to pieces in the snowy wind. It would never leave the capital city, nor the State of Zhao, nor the Southern Domain. It would not cross the Milky Way Sea, nor would it reach Chang’an.

“Maybe it’s because mother would always talk about the Great Tang,” he murmured. “She told me that in the capital city of every nation, there is a Tower of Tang, and people say those towers are the closest you can get to Chang’an without actually being there.”

As he approached the district surrounding the Tower of Tang, he looked up.

The snow fell in heavy sheets, and the winter wind whimpered around him. More and more snow was building up on the tower. From where he stood, he could see clearly that it had been constructed with great care. Its foundation was eight-sided, and it rose up like a massive pagoda.

It was constructed from green material, and looked just like he had imagined it would.

Despite the snow, soldiers patrolled around its perimeter. This area… was a place only highly ranked officials and powerful people could enter, in order to offer sacrifices and perform rites.

But the mortal soldiers didn’t notice as Meng Hao’s body passed by and entered the tower.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ก่อนที่แม่และพ่อหายไป เขา murmured กับตัวเอง, "การไวโอเลตลมพัดนอก คนบอกว่า มันเป็นเครื่องหมายมงคล และฟ้ากำลังมีปรากฏในท้องฟ้า... " เขาเดินไปข้างหน้า จ้องหอถังเขาคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดคืนนั้น เขาจะไม่สามารถลืม คืนนั้น เขาสูญเสียของเขา จากคืนนั้น เขาไม่เคยอีกครั้งจะมีพ่อและแม่ต้องพึ่งพา นั่นคือเมื่อเขาเริ่มเติบโตแข็งแรงถูกแล้วว่า เขาเริ่มฝันที่จะไปดินแดนตะวันออก การแทงที่ดีข่าวลือแพร่กระจายว่า พ่อตาย แต่เฮาเมงรู้ว่า พวกเขามีก็หายไป พวกเขาก็มี บาง เขาจะลืมเสื้อคลุมสีม่วงที่บิดาได้รับการสวมใส่คืนขณะที่เขายืนอยู่ข้างหน้าต่าง กำลังออกดูลมสีม่วง หรือเขาจะลืมวิธีบิดาได้มองกลับมาที่เขา ดูถูกรบกวนในดวงตาของเขาเขาจะลืมคืนนั้น หรือเสียงเงียบของแม่ร้องไห้เขาก็ไม่เคยพูดสิ่งเหล่านี้ทุกคน แต่ได้เก็บไว้นั้นฝังลึกในหัวใจของเขาเป็นหอถังเติบโตใกล้ชิด และใกล้ชิด เขาสงสัยว่า ทำไมเขามาก็คิดเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ จากผ่านมา พี่สะใภ้ มแตกเป็นชิ้นในลมหิมะ มันไม่เคยจะออกจาก เมืองหลวง หรือสถานะ Zhao หรือโด เมนภาคใต้ มันจะไม่ข้ามทะเลทางช้างเผือก หรือจะถึงฉางอาน"อาจจะเป็น เพราะแม่จะพูดคุยเกี่ยวกับถังดีเสมอ murmured "เธอบอกว่า ในเมืองหลวงของทุกประเทศ มีแบบหอถัง และอาคารที่อยู่ใกล้ได้ไปฉางอานไม่จริง การมีพูด"ขณะที่เขาเข้าหาเขตรอบหอถัง เขามองขึ้นหิมะตกหนักแผ่น และลมหนาว whimpered รอบ มาก ขึ้นหิมะที่ถูกสร้างขึ้นบนหอคอย จากที่ยืน เขาเห็นอย่างชัดเจนว่า จะก่อสร้าง ด้วยการดูแลที่ดี พื้นฐานด้านแปด และมันลุกขึ้นเช่นเจดีย์ใหญ่มันถูกสร้างจากวัสดุสีเขียว และดูเหมือนว่าเขาจินตนาการแม้หิมะ ใต้คอยลาดตระเวนรอบ ๆ ปริมณฑลของทหาร พื้นที่นี้...เป็นสถานเฉพาะเจ้าหน้าที่อันดับสูง และคนมีประสิทธิภาพสามารถ ป้อน เพื่อให้บูชา และประกอบพิธีกรรมแต่ทหารมนุษย์ไม่สังเกตเป็นร่างกายเมงเฮาผ่าน และป้อนทาวเวอร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ก่อนที่พ่อและแม่หายไป" เขาพากันบ่นกับตัวเองว่า "ลมพัดนอกสีม่วง คนกล่าวว่ามันเป็นมงคลนามและที่สิ่งมีชีวิตบนท้องฟ้าได้ปรากฏในท้องฟ้า ... . "เขาเดินไปข้างหน้าจ้องมองที่หอคอยแห่ง Tang. เขาคิดเกี่ยวกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้น เขาจะไม่สามารถที่จะลืม คืนนั้นเขาหายวัยหนุ่มของเขา จากเมื่อคืนว่าในวันที่เขาจะไม่เคยอีกครั้งมีพ่อและแม่ที่จะพึ่งพา นั่นคือเมื่อเขาเริ่มที่จะเติบโตแข็งแกร่ง. ตอนนั้นเองที่เขาเริ่มที่จะฝันที่จะไปดินแดนตะวันออกเพื่อมหาราชถัง! ข่าวลือแพร่สะพัดว่าพ่อแม่ของเขาตาย แต่เม้งเฮารู้ว่าพวกเขาเป็นเพียงที่ขาดหายไป พวกเขาออกมีที่ใดที่หนึ่ง เขาจะไม่มีวันลืมเสื้อคลุมสีม่วงบิดาของเขาได้รับการสวมใส่ในคืนนั้นขณะที่เขายืนถัดไปที่หน้าต่างมองออกไปที่ลมสีม่วง ไม่ว่าเขาจะลืมวิธีบิดาของเขาได้มองกลับมาที่เขาดูกระวนกระวายใจในสายตาของเขา. เขาจะไม่มีวันลืมคืนนั้นหรือเสียงที่เงียบสงบของร้องไห้แม่ของเขา. เขาไม่เคยพูดถึงสิ่งเหล่านี้ให้กับทุกคน แต่เก็บไว้ ฝังลึกลงไปในหัวใจของเขา. ในฐานะที่เป็นหอคอยแห่งราชวงศ์ถังเติบโตใกล้ชิดและใกล้เขาสงสัยว่าทำไมจู่ ๆ เขาก็คิดเกี่ยวกับสิ่งนั้นจากที่ผ่านมา เขาถอนหายใจ ถอนหายใจหักเป็นชิ้น ๆ ในลมเต็มไปด้วยหิมะ มันจะไม่เคยออกจากเมืองเงินทุนหรือรัฐ Zhao หรือโดเมนภาคใต้ มันจะไม่ข้ามทางช้างเผือกทะเลหรือมันจะมาถึงของช้าง. "อาจจะเป็นเพราะแม่มักจะพูดคุยเกี่ยวกับมหาราชถัง" เขาบ่นอยู่ "เธอบอกฉันว่าในเมืองหลวงของทุกประเทศมีความเป็นหอคอยแห่งราชวงศ์ถังและมีคนบอกว่าอาคารเหล่านี้จะใกล้เคียงที่สุดที่คุณจะได้รับของช้างโดยไม่ต้องเป็นจริงมี." ในขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้อำเภอรอบหอคอย Tang เขาเงยหน้าขึ้นมอง. หิมะตกอยู่ในแผ่นหนักและลมหนาว whimpered รอบ ๆ ตัวเขา หิมะมากขึ้นและได้รับการสร้างขึ้นบนหอคอย จากที่เขายืนอยู่ที่เขาจะเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันถูกสร้างขึ้นด้วยการดูแลที่ดี รากฐานของมันคือแปดเหลี่ยมและมันลุกขึ้นเช่นเจดีย์ขนาดใหญ่. มันถูกสร้างขึ้นมาจากวัสดุสีเขียวและมองเช่นเดียวกับที่เขาเคยคิดว่ามันจะ. แม้จะมีหิมะทหารลาดตระเวนรอบ ๆ พื้นที่นี้ ... เป็นสถานที่เดียวที่เจ้าหน้าที่การจัดอันดับสูงและคนที่มีอำนาจสามารถป้อนในการสั่งซื้อที่จะนำเสนอการเสียสละและปฏิบัติพิธีกรรม. แต่ทหารต้องตายไม่ได้สังเกตเห็นในขณะที่ร่างกายของเม้งเฮาเดินผ่านไปมาและเข้าหอ