You opened your bedroom door, shaki

You opened your bedroom door, shaking your head. He knew. It was even more awkward than it already was. And this new found knowledge would only fuel his ego further. Your throat tightened as you tried to stop angry tears from rolling down your cheeks. A red circle appeared in front of you just as you stepped into your room.
You were back in the kitchen, standing in front of Strange. He had used his magic to bring you back to him.
“Hey, don’t cry.” Strange’s hands shook slightly before he held your face, thumbs stroking your cheeks.
“You’re an asshole.” You glared up at him.
“I know, I know.” He smirked. “But I’m an asshole who’s in love with you."
You reached up and wrapped your arms around Strange’s neck. "Is that supposed to make things fine and dandy again? Because I’m not falling for that display. You haven’t even said sorry."
"Hmmm…” Strange’s lips touched your neck - nipping and teasing your skin. “I’ll make it up to you now.” The Doctor looked down at you, pressing his lips against yours. The sensation was sweet - electricity flickering across your lips. He tasted of coffee and mint on your lips, his tongue grazing your lower lip.
You ran your fingers lightly over his scars, tracing each ragged shape on his skin. You pulled away from his lips, your hands on his shoulders. “I’m not going to say I didn’t want that to happen but that’s still not an apology, Strange."
His shoulder muscles rippled under your hands as he leant closer to you. "Stephen, my name is Stephen, Y/N.” The Doctor laughed, his hands moving from your face to settle by his side. His cape flickered, wrapping around your waist and pulling you against Strange, your hips flush with his.
You glared at Strange. “Seriously?"
The Doctor’s breath mingled with your own. "That was all the cape, nothing to do with me. It does what ever the hell it wants to be honest."
"Hmmm…” You took a deep breath trying desperately not get lost in the Doctor’s eyes.
“Besides…” The Doctor’s hands found your hips, lifting you and placing you on the breakfast bar. “I am very sorry for being an asshole.” Strange’s lips wove a path up your neck before he stopped, watching you. “Am I forgiven?"
You wrapped your legs tighter around the doctor’s waist. You pressed your lips closer to Strange’s ear, your hands running down his chest. "I don’t know… Stephen.” You drew out each vowel of his name, sighing, no, almost moaning his name for a reaction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณเปิดประตูห้องนอน สั่นศีรษะ เขารู้ว่า อึดอัดใจยิ่งกว่าแล้วก็ได้ และนี้ใหม่พบว่า ความรู้จะเท่าเชื้อเพลิงอัตตาของเขาต่อไป คอของคุณทำให้รัดกุมเป็นคุณพยายามที่จะหยุดน้ำตาโกรธจากกลิ้งลงพวงแก้มของคุณ วงกลมสีแดงปรากฏอยู่ตรงหน้าคุณขณะที่คุณก้าวเข้าสู่ห้องพัก คุณอยู่ในห้องครัว ยืนอยู่หน้าแปลก ๆ เขาได้ใช้เวทมนตร์ของเขาจะนำคุณกลับไปยังเขา "เฮ้ อย่าร้องไห้" แปลกของรักมือเล็กน้อยก่อนที่เขาจัดหน้า นิ้วหัวแม่มือลูบแก้ม "คุณทำโง่เป็น" คุณ glared ค่าที่เขา "ฉันรู้ ฉันรู้" เขา smirked "แต่ไอ้ที่อยู่ในความรักกับคุณหรือไม่" คุณถึงค่า และห่อแขนรอบคอของแปลก "ที่ควรจะทำให้สิ่งที่ดี และแดนดี้อีก เพราะฉันไม่:ล้มสำหรับจอแสดงผลที่ คุณยังไม่ได้กล่าวขอ." "อืม..." แปลกได้ริมฝีปากสัมผัสคอ - nipping และผิวของคุณล้อเล่น "ฉันจะทำมันขึ้นอยู่กับคุณตอนนี้" แพทย์มองลงที่คุณ กดริมฝีปากของเขากับของคุณ ความรู้สึกคือหวาน - ไฟฟ้ากระพริบผ่านริมฝีปากของคุณ เขาลิ้มรสกาแฟและมิ้นท์บนของริมฝีปาก ลิ้นแทะเล็มริมฝีปากล่าง คุณวิ่งนิ้วเบา ๆ บนรอยแผลเป็นของเขา การติดตามแต่ละร่าง ragged บนผิวของเขา คุณดึงออกจากริมฝีปากของเขา มือบนไหล่ของเขา "ฉันจะไม่บอกว่า ไม่อยากให้เกิดขึ้น แต่ที่ยังไม่ได้ขอโทษ แปลก" กล้ามเนื้อไหล่ของเขาคลื่นภายใต้มือของคุณเขาสัดใกล้คุณ "สตีเฟน ชื่อของฉันคือ สตีเฟน Y/N." หมอหัวเราะ มือของเขาเคลื่อนย้ายจากใบหน้าของคุณจะชำระ โดยด้านข้างของเขา Flickered เขาแหลม wrapping บริเวณรอบเอว และสะโพกดึงคุณกับแปลก ๆ ล้าง ด้วยเขา คุณ glared ที่แปลก "อย่างจริงจัง" ลมหายใจของแพทย์ระคน ด้วยตัวคุณเอง "ที่เป็นทั้งแหลม ไม่มีอะไรทำกับฉัน มันไม่สิ่งที่เคยนรกที่มันอยากจะซื่อสัตย์" "อืม..." คุณเอาหายใจลึก ๆ พยายามหมดไม่ได้หายไปในสายตาของแพทย์ "นอกจาก..." มือของแพทย์พบสะโพก ยกคุณ และวางคุณในบาร์ "ผมขอเป็นรูตูด" แปลกของริมฝีปากความรักเส้นทางขึ้นคอก่อนเขาหยุด ดูคุณ "ฉันฉันรับ" คุณห่อขาสัดรอบเอวของแพทย์ คุณกดริมฝีปากของคุณเข้ามาใกล้หูของแปลก มือวิ่งลงหน้าอกของเขา ฉัน... สตีเฟ่น" คุณดึงออกจากสระของชื่อของเขา sighing ไม่ มี แต่ละเกือบสวดพระนามสำหรับปฏิกิริยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณเปิดประตูห้องนอนของคุณสั่นหัวของคุณ เขารู้. มันก็ยิ่งอึดอัดใจมากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่แล้ว และความรู้ที่ค้นพบใหม่เท่านั้นที่จะเป็นเชื้อเพลิงในอัตตาของเขาต่อไป ลำคอของคุณแน่นในขณะที่คุณพยายามที่จะหยุดน้ำตาจากความโกรธกลิ้งลงแก้มของคุณ วงกลมสีแดงปรากฏอยู่ในหน้าของคุณเพียงเท่าที่คุณก้าวเข้ามาในห้องของคุณ.
คุณก็กลับมาอยู่ในห้องครัวยืนอยู่ด้านหน้าของแปลก เขาใช้เวทมนตร์ของเขาที่จะนำคุณกลับไปเขา.
"เฮ้อย่าร้องไห้." มือแปลกส่ายเล็กน้อยก่อนที่เขาจะจัดขึ้นใบหน้าของคุณนิ้วหัวแม่มือลูบแก้มของคุณ.
"คุณไอ้." คุณจ้องขึ้นไปที่เขา
"ฉันรู้ว่าฉันรู้ว่า." เขา smirked " แต่ฉันไอ้คนที่อยู่ในความรักกับคุณ. เป็น"
คุณถึงขึ้นและห่อแขนของคุณรอบคอของแปลก. "นั่นคือควรจะทำในสิ่งที่ดีและสำรวยอีกครั้งหรือไม่ เพราะฉันไม่ตกสำหรับการแสดงผลที่ คุณยังไม่ได้กล่าวขอโทษ ".
" อืม ... "ริมฝีปากแปลกสัมผัสคอของคุณ - nipping และหยอกล้อกับผิวของคุณ "ฉันจะทำให้มันขึ้นอยู่กับคุณในขณะนี้." หมอมองลงไปที่คุณกดริมฝีปากของเขากับคุณ ความรู้สึกหวาน - ไฟฟ้าริบหรี่ทั่วริมฝีปากของคุณ เขาได้ลิ้มรสกาแฟและมิ้นท์บนริมฝีปากของคุณ, ลิ้นของเขาแทะเล็มริมฝีปากล่างของคุณ.
คุณวิ่งนิ้วมือของคุณเบา ๆ ในช่วงรอยแผลเป็นของเขาติดตามรูปร่างแต่ละมอมแมมบนผิวของเขา คุณดึงออกไปจากริมฝีปากของเขามือของคุณบนไหล่ของเขา "ผมไม่ได้จะบอกว่าผมไม่ได้ต้องการที่จะเกิดขึ้น แต่ที่ยังคงไม่ขอโทษแปลก."
กล้ามเนื้อไหล่ของเขาเป็นระลอกคลื่นภายใต้มือของคุณในขณะที่เขา leant ใกล้ชิดกับคุณ. "สตีเฟ่นชื่อของฉันคือสตีเฟ่น, Y / เอ็น "หมอหัวเราะมือของเขาย้ายมาจากใบหน้าของคุณจะชำระโดยด้านข้างของเขา เสื้อคลุมของเขา flickered ห่อรอบเอวของคุณและดึงคุณกับแปลกสะโพกของคุณให้ล้างออกด้วยของเขา.
คุณจ้องหน้าแปลก "อย่างจริงจัง?"
ลมหายใจของหมอผสมกับของคุณเอง. "นั่นคือทั้งหมดที่แหลมไม่มีอะไรจะทำอย่างไรกับฉัน มันจะมีอะไรที่เคยนรกมันต้องการที่จะซื่อสัตย์. "
" อืม ... "คุณเอาลมหายใจลึกพยายามอย่างยิ่งที่ไม่ได้หายไปในสายตาของหมอ.
" นอกจาก ... "มือของหมอพบสะโพกของคุณยกคุณและวางคุณบน บาร์อาหารเช้า "ผมเสียใจมากสำหรับการเป็นไอ้." ริมฝีปากแปลกรักเส้นทางขึ้นคอของคุณก่อนที่เขาจะหยุดดูคุณ "ฉันอภัย?"
คุณห่อขาของคุณที่เข้มงวดมากขึ้นรอบเอวของแพทย์. คุณกดริมฝีปากของคุณใกล้ชิดกับหูแปลกของมือของคุณไหลลงมาที่หน้าอกของเขา. "ผมไม่ทราบว่า ... สตีเฟ่น." คุณดึงออกเสียงสระชื่อของแต่ละคน ถอนหายใจไม่มีเกือบครางชื่อของเขาสำหรับการเกิดปฏิกิริยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณเปิดประตูห้องนอนของคุณ การส่ายหัว เขารู้ มันน่าอึดอัดยิ่งกว่ามันอยู่แล้ว . . . และความรู้ที่พบใหม่นี้จะเชื้อเพลิงอัตตาของเขาต่อไป คอของคุณเพิ่มเป็นคุณพยายามที่จะหยุดร้องไห้ โกรธ กลิ้งลงแก้มของเธอ วงกลมสีแดงที่ปรากฏอยู่ในหน้าของคุณเช่นเดียวกับที่คุณก้าวเข้ามาในห้องคุณกลับมาในครัว ยืนหน้าแปลก เขาใช้เวทมนตร์ของเขาจะพาคุณไปหาเขา" นี่ อย่าร้องไห้สิ " มือสั่นเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะแปลกๆขึ้นใบหน้า นิ้วโป้งลูบแก้มของคุณ" เอี๊ย " เธอถลึงตาขึ้นมองเขา" ผมรู้ ผมรู้ . . . " เขาแสยะยิ้ม " แต่ฉันเป็นไอ้บ้าที่หลงรักคุณ "คุณถึงขึ้นและห่อแขนรอบคอแปลกๆ " นั่นจะทำให้ทุกอย่างดีและดีเยี่ยมอีก ? เพราะฉันจะไม่ตกหลุมรักที่แสดง คุณไม่เคยแม้แต่จะกล่าวขอโทษ" อืม . . . . . . " ริมฝีปากแปลกจับคอ - nipping และล้อเล่นกับผิวของคุณ " ฉันจะให้นายแล้ว " หมอก้มลงมองเธอ กดริมฝีปากของเขากับของเธอ ความรู้สึกที่เคยหวาน - ไฟฟ้ากระพริบทั่วริมฝีปากของคุณ เขาได้ลิ้มรสกาแฟและสะระแหน่บนริมฝีปากของเขา ลิ้นแทะเล็มริมฝีปากล่างคุณรันนิ้วของคุณเบาแผลเป็นของเขาติดตามแต่ละรูปร่างขรุขระบนผิวของเขา เธอดึงมันออกมาจากปากของเขา มือของคุณบนไหล่ของเขา " ผมจะไม่พูดว่า ผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้น แต่มันยังไม่ขอโทษ แปลก "กล้ามเนื้อไหล่ของเขาสามภายใต้มือของคุณในขณะที่เขาเรียนรู้ใกล้ชิดกับคุณ” สตีเฟน ชื่อของฉันคือ สตีเฟน , y / N " หมอหัวเราะ มือของเขาเลื่อนจากใบหน้าของคุณอยู่ข้างๆ แหลมของเขาริบหรี่ลงห่อรอบเอวของคุณและดึงคุณลงกับแปลก สะโพกของเขาเธอถลึงตามองแปลกๆ " จริงเหรอ ? "ลมหายใจของหมอยุ่งกับของคุณเอง . " นั่นคือทั้งหมดที่แหลม , อะไรที่ฉันต้องทำ มันเกิดอะไรขึ้น มันต้องการจะซื่อสัตย์ ." อืม . . . . . . " เธอสูดหายใจลึกพยายามไม่ได้หายไปในสายตาของหมอ" อีกอย่าง . . . . . . . " คุณหมอมือพบสะโพกยกคุณและวางคุณในอาหารเช้าบาร์ " ฉันต้องขอโทษด้วยที่ผมทำตัวงี่เง่า " ริมฝีปากแปลกๆลายตาข่ายเส้นทางคอขึ้น ก่อนที่เขาจะหยุดดู " ยกโทษให้ผมแล้วเหรอ ? "คุณหุ้มขาแน่น ๆของหมอ เอว คุณกดริมฝีปากของคุณใกล้ๆ หู มือ วิ่งลงมาที่หน้าอกของเขา ไม่รู้สิ . . . . . . . น่า . . . " เธอวาดออกมาแต่ละสระ ชื่อ เขาถอนหายใจ ไม่ เกือบครางชื่อปฏิกิริยา