Qinghong’s ears like a thunderclap,

Qinghong’s ears like a thunderclap, his upper body violently swayed and the scene before him became blurry. His brain felt like it was going to explode from the violent rushes of blood assaulting his head.

“Child… You are my child… My child!!”

Mu Yurou let out a cry that betrayed her immense heartache as she shrugged off Yun Xiao’s arm and threw herself violently onto Yun Che’s body. She hugged him as if her life itself depended on it and started bawling like a child. The arms wrapped around him began to tighten, and if this embrace grew any tighter…. It would be as though she wanted to draw him into herself. And the mournful and heartbroken sound of her wails seemed to cause the whole world to turn a darker shade of grey.

Yun Qinghong stepped forward to extend his arm, but he stopped midway. And the words he wanted to say seemed to be lodged inside his throat, as though something was stuck there, and once he opened his mouth, the tears which he were trying so hard to restrain threatened to burst out….

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หู Qinghong เหมือนฟ้าผ่าร่างกายท่อนบนของเขาเปี่ยมไปอย่างรุนแรงและเกิดเหตุก่อนที่เขาจะกลายเป็นพร่ามัว สมองของเขารู้สึกเหมือนมันกำลังจะระเบิดจากวิ่งรุนแรงเลือดเจ้าพนักงานหัวของเขา.

"เด็ก ... คุณเป็นลูกของฉัน ... ลูกของฉัน !!"

หมู่ Yurou ให้ออกหนทางที่จะทรยศความโศกเศร้าอันยิ่งใหญ่ของเธอที่เธอยักไหล่แขน Yun เสี่ยวของ และทิ้งตัวลงบนร่างกายอย่างรุนแรง Yun เจ๊ เธอกอดเขาราวกับว่าชีวิตของเธอเองขึ้นอยู่กับมันและเริ่มตะโกนเหมือนเด็ก แขนโอบรอบเขาเริ่มที่จะกระชับและถ้าอ้อมกอดนี้ขยายตัวใดที่เข้มงวดมากขึ้น ... มันจะเป็นเหมือนอย่างว่าเธอต้องการที่จะดึงเขาเข้าไปในตัวเอง และเสียงโศกเศร้าและร้องไห้อกหักของเธอดูเหมือนจะก่อให้เกิดโลกทั้งโลกที่จะเปลี่ยนสีเข้มของสีเทา.

Yun Qinghong ก้าวไปข้างหน้าเพื่อขยายแขนของเขา แต่เขาก็หยุดอยู่ตรงกลาง และคำพูดที่เขาอยากจะบอกว่าดูเหมือนจะติดอยู่ภายในลำคอของเขาราวกับว่าบางสิ่งบางอย่างติดอยู่ที่นั่นและเมื่อเขาเปิดปากของเขาน้ำตาที่เขากำลังพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะยับยั้งการขู่ว่าจะระเบิดออกมา ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Qinghong หูเหมือนฟ้าผ่าบนร่างกายของเขาอย่างลังเล และฉากก่อนที่เขาเริ่มพร่ามัว สมองของเขา รู้สึกเหมือนจะระเบิดด้วยความรุนแรงจากเลือดน้อยหัว" ลูก . . . . . . . คุณเป็นลูกของฉัน ลูกของฉัน ! "มู yurou ให้ร้องที่ทรยศ ความเจ็บปวดอันยิ่งใหญ่ของเธอขณะที่เธอสลัดหลุดของยุนเสี่ยวแขนและโยนตัวเองลงบนร่างกายของยุนเช เธอกอดเขา ราวกับว่าชีวิตของเธอเองขึ้นอยู่กับมันและเริ่มงอแงเหมือนเด็ก แขนที่โอบรอบเขาเริ่มที่จะกระชับและถ้าอ้อมกอดนี้เติบโตแน่นไปกว่านี้ . . . . . . . มันจะเหมือนกับว่าเธออยากจะดึงเขาเข้ามาเอง และเศร้าโศกเสียใจและเสียงระงมของเธอดูเหมือนจะทำให้โลกเปลี่ยนเฉดสีเข้มของสีเทายุน Qinghong ก้าวไปข้างหน้าเพื่อขยายแขนของเขา แต่เขาหยุดกลางคัน และคำที่เขาต้องการจะพูด ดูเหมือนจะฝังอยู่ภายในลำคอของเขา ราวกับว่ามีบางอย่างติดอยู่ และเมื่อเขาเปิดปากของเขา น้ำตาที่เขาพยายามกลั้นขู่จะระเบิดออก . . . . . . .