Higher Eating Frequency Does Not De

Higher Eating Frequency Does Not Decrease Appetite in Healthy Adults
Abstract

Background: Consumption of small, frequent meals is suggested as an effective approach to control appetite and food intake and might be a strategy for weight loss or healthy weight maintenance. Despite much speculation on the topic, scientific evidence is limited to support such a relation in the absence of changes to diet composition.
Objective: We examined the effects of high compared with low eating frequency (EF) on self-reported appetite as a secondary outcome in a controlled trial.
Methods: We conducted a randomized, crossover intervention trial in 12 participants (4 men, 8 women) who completed 2 isocaloric 3-wk intervention phases of low EF (3 eating occasions/d) compared with high EF (8 eating occasions/d). On the last morning of each study phase, participants completed a 4-h appetite testing session. During the appetite testing session, participants completing the low EF phase consumed a meal at 0800. Participants completing the high EF intervention consumed the same meal spread evenly over 2 eating occasions at 0800 and 1030. Standardized ratings of hunger, desire to eat, fullness, thirst, and nausea were completed every 30 min with the use of paper-and-pencil semianchored 100-mm visual analog scales. A composite appetite score was calculated as the mean of hunger, desire to eat, and the inverse of fullness (calculated as 100-fullness rating). Linear regression analysis compared ratings between low EF and high EF conditions.
Results: The mean composite appetite score was higher in the high EF condition for the total testing period (baseline through 1200) (P < 0.05) and for the time period from baseline through 1030 (P < 0.001).
Conclusion: The results from this study in 12 healthy adults do not support the popularized notion that small, frequent meals help to decrease overall appetite. This trial was registered at clinicaltrials.gov as NCT02548026.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยิ่งกินถี่ลดความอยากอาหารในผู้ใหญ่สุขภาพบทคัดย่อพื้นหลัง: ปริมาณอาหารเล็ก บ่อยจะแนะนำเป็นแนวทางควบคุมความอยากอาหารและอาหารบริโภคที่มีประสิทธิภาพ และอาจเป็นกลยุทธ์สำหรับลดน้ำหนักหรือการบำรุงรักษาน้ำหนักสุขภาพ แม้ มีการเก็งกำไรมากในหัวข้อ หลักฐานทางวิทยาศาสตร์ถูกจำกัดเพื่อสนับสนุนความสัมพันธ์ของการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบอาหารวัตถุประสงค์: เราตรวจสอบผลกระทบของสูงเมื่อเทียบกับต่ำกินถี่ (EF) บนความอยากตนเองรายงานผลรองในการทดลองวิธีการ: เราดำเนินการทดลองการแทรกแซงแบบสุ่ม ครอสโอเวอร์ใน 12 คน (4 คน หญิง 8) ที่เสร็จสมบูรณ์ที่ 2 isocaloric ขั้นตอนแทรกแซง 3 สัปดาห์ของ EF ต่ำ (กิน โอกาส/d 3) เปรียบเทียบกับ EF สูง (8 กิน โอกาส/d) ในเช้าวันครั้งสุดท้ายของแต่ละขั้นตอนของการศึกษา ผู้เรียนเสร็จความกระหาย 4 h เซสชันการทดสอบ ช่วงอยากทดสอบ ผู้ที่ทำระยะ EF ต่ำบริโภคอาหารที่ 0800 ผู้เข้าร่วมในการดำเนินการแทรกแซง EF สูงบริโภคอาหารที่เดียวกันเกลี่ย 2 กินโอกาสที่ 0800 และ 1030 คะแนนมาตรฐานของความหิว อยากกิน บริบูรณ์ กระหาย และคลื่นไส้ได้ครบทุก 30 นาที มีการใช้กระดาษ และดินสอ semianchored ชั่งนะภาพ 100 mm มีคำนวณคะแนนคอมโพสิตอยากเป็นความหมายของความหิว อยากกิน และค่าผกผันของความแน่น (คำนวณเป็นคะแนนความแน่น 100) วิเคราะห์การถดถอยเชิงเส้นเมื่อเทียบคะแนนระหว่าง EF ต่ำและสูง EF เงื่อนไขผลลัพธ์: คะแนนหมายถึงคอมโพสิตอยากได้สูงในสภาพ EF สูงสำหรับยอดรวมการทดสอบระยะเวลา (พื้นฐานผ่าน 1200) (P < 0.05) และในช่วงเวลาจากพื้นฐานผ่าน 1030 (P < 0.001)สรุป: ผลจากการศึกษาในผู้ใหญ่สุขภาพ 12 ไม่สนับสนุนความคิดนิยมอาหารเล็ก บ่อยช่วยลดความอยากอาหารโดยรวม ทดลองนี้จดทะเบียนที่ clinicaltrials.gov เป็น NCT02548026

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การรับประทานอาหารที่ความถี่สูงไม่ลดความอยากอาหารในผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพ
บทคัดย่อพื้นหลัง: การบริโภคขนาดเล็กอาหารบ่อยเป็นข้อเสนอแนะเป็นแนวทางที่มีประสิทธิภาพในการควบคุมความอยากอาหารและการบริโภคอาหารและอาจจะมีกลยุทธ์ในการลดน้ำหนักหรือการบำรุงรักษาน้ำหนักเพื่อสุขภาพ แม้จะมีการเก็งกำไรมากในหัวข้อหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ที่ถูก จำกัด ให้การสนับสนุนเช่นความสัมพันธ์ในกรณีที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงส่วนประกอบของอาหารได้. วัตถุประสงค์: เราตรวจสอบผลกระทบของสูงเมื่อเทียบกับการรับประทานอาหารที่มีความถี่ต่ำ (EF) บนความอยากอาหารของตนเองรายงานเป็นผลรอง ในการทดลองควบคุม. วิธีการ: เราดำเนินการสุ่มตัวอย่างทดลองการแทรกแซงของครอสโอเวอร์ใน 12 ผู้เข้าร่วม (4 ชาย 8 หญิง) ที่เสร็จสิ้น 2 isocaloric 3 สัปดาห์ขั้นตอนการแทรกแซงของ EF ต่ำ (3 รับประทานอาหารครั้ง / D) เมื่อเทียบกับ EF สูง (8 การรับประทานอาหารครั้ง / D) ในเช้าวันสุดท้ายของขั้นตอนการศึกษาแต่ละผู้เข้าร่วมเสร็จ 4-H เซสชั่นการทดสอบความอยากอาหาร ในช่วงการทดสอบความอยากอาหารของผู้เข้าร่วมประชุมเสร็จสิ้นขั้นตอนการ EF ต่ำการบริโภคอาหารที่เข้าร่วม 0800. เสร็จสิ้นการแทรกแซงหลักสูตร EF High บริโภคอาหารการแพร่กระจายอย่างสม่ำเสมอเหมือนกันมากกว่า 2 ครั้งรับประทานอาหารที่ 0800 และ 1030. การจัดอันดับมาตรฐานของความหิว, ความปรารถนาที่จะกินอิ่ม กระหายและคลื่นไส้เสร็จสมบูรณ์ทุก 30 นาทีด้วยการใช้กระดาษและดินสอ semianchored 100 มมเครื่องชั่งน้ำหนักแบบอะนาล็อกภาพ คะแนนความอยากอาหารของคอมโพสิตที่คำนวณได้เป็นค่าเฉลี่ยของความหิว, ความปรารถนาที่จะกินและผกผันของความแน่น (คำนวณเป็นคะแนน 100 บริบูรณ์) การวิเคราะห์การถดถอยเชิงเส้นเมื่อเทียบกับการจัดอันดับระหว่าง EF ต่ำและเงื่อนไขหลักสูตร EF High. ผล: ค่าเฉลี่ยคะแนนความอยากอาหารของคอมโพสิตสูงในสภาพที่ EF สูงสำหรับระยะเวลาการทดสอบรวม ​​(พื้นฐานผ่าน 1200) (p <0.05) และสำหรับช่วงเวลาจาก baseline ผ่าน 1030 (p <0.001). สรุป: ผลจากการศึกษานี้ใน 12 ผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพไม่สนับสนุนความคิดที่นิยมขนาดเล็กอาหารบ่อยช่วยลดความอยากอาหารโดยรวม การทดลองนี้ได้รับการจดทะเบียนเป็นที่ clinicaltrials.gov NCT02548026

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความถี่สูงกินไม่ลดความอยากอาหารในผู้ใหญ่สุขภาพดีบทคัดย่อพื้นหลัง : การบริโภคขนาดเล็กอาหารบ่อย ๆ จะแนะนำเป็นที่มีประสิทธิภาพวิธีการควบคุมความอยากอาหารและการบริโภคอาหาร และอาจเป็นกลยุทธ์การสูญเสียน้ำหนัก หรือ รักษาน้ำหนักมีสุขภาพดี แม้จะมีการเก็งกำไรมากเกี่ยวกับเรื่อง หลักฐานทางวิทยาศาสตร์ที่ถูก จำกัด เพื่อสนับสนุนความสัมพันธ์ในการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบของอาหารวัตถุประสงค์ : ศึกษาผลของความถี่ต่ำสูงเมื่อเทียบกับการรับประทาน ( EF ) self-reported ความอยากเป็นผลทุติยภูมิในการทดลองควบคุม .วิธีการ : เราทำการสุ่มผู้เข้าร่วมการทดลองในการเข้าแทรกแซง , 12 ( 4 ชาย 8 หญิง ) ที่สมบูรณ์ 2 คือ 3-wk การแทรกแซงขั้นตอนของ EF ต่ำ ( 3 กินครั้ง / วัน ) เมื่อเทียบกับ EF สูง ( 8 กินโอกาส / D ) เมื่อช่วงเช้าที่ผ่านมาของการศึกษาแต่ละเฟส ผู้เข้าร่วมส่วนใหญ่อยากทดสอบเสร็จสมบูรณ์เซสชัน ในอาหารทดสอบครั้ง ผู้ผ่านระยะ EF น้อยบริโภคอาหารที่ 0800 . ผู้ผ่านการแทรกแซง EF สูงบริโภคอาหารเดียวกันกระจายทั่วถึงกว่า 2 กินโอกาสที่ 0800 แล้ว 1030 . มาตรฐานการจัดอันดับของความหิว ความอยากกิน ไพบูลย์ ความกระหาย และคลื่นไส้ เสร็จทุก 30 นาที ด้วยการใช้กระดาษและดินสอภาพ semianchored 100 มม. แบบเกล็ด คะแนนอาหารผสมมีค่าเป็นค่าเฉลี่ยของความหิว ความอยากอาหาร และผกผันของไพบูลย์ ( คำนวณเป็นคะแนน 100 เต็ม ) การวิเคราะห์การถดถอยเชิงเส้นเมื่อเปรียบเทียบคะแนนระหว่าง EF ต่ำและเงื่อนไขที่ตัวสูงผลลัพธ์ : หมายถึงประกอบด้วยความอยากคะแนนสูงกว่าเงื่อนไข EF สูงสำหรับระยะเวลาการทดสอบทั้งหมด ( เส้นผ่าน 1200 ) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) และสำหรับช่วงเวลาพื้นฐานจากผ่าน 1030 ( p < 0.001 )สรุป : ผลการศึกษาในผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพดี 12 ไม่สนับสนุนความคิดที่นิยมขนาดเล็กอาหารบ่อย ๆช่วยลดความอยากอาหารโดยรวม การทดลองนี้ถูกลงทะเบียนใน clinicaltrials.gov เป็น nct02548026 .