The earliest clues to be discovered

The earliest clues to be discovered that led to the identification of Vitamin A and its deficiency date back as far as 1819, when a physiologist called Magendie found that malnourished dogs tended to develop corneal ulcers and their risk of death was increased.

In 1912, an English biochemist called Frederick Gowland Hopkins found unknown factors present in milk that were not fats, proteins or carbohydrates, but were required to aid growth in rats. Hopkins was later awarded the Nobel Prize (in 1929) for this discovery. In 1917, Elmer McCollum from the University of Wisconsin–Madison along with Lafayette Mendel and Thomas Burr Osborne from Yale University discovered one of these substances while researching the role of dietary fats. In 1918, these “accessory factors” were described as fat soluble and in 1920, they were referred to as vitamin A.

As carotenoids such as beta-carotene are converted to vitamin A in the body, researchers have attempted to establish how much of the carotenoids in the diet are equal to a certain amount of retinol. The reasoning behind this was that foods could then be compared to assess their different benefits. However, the accepted values of equivalences have changed over the years. For many years, a system was used where one international unit (UI) was classed as being equivalent to 0.3 μg of retinol, 0.6 μg of beta-carotene or 1.2 μg of other provitamin A carotenoids. In subsequent years, the retinol equivalent (RE) unit was introduced. Prior to 2001, a system was used where 1 RE was equivalent to 1 μg retinol, 2 μg β-carotene dissolved in oil, 6 μg β-carotene in normal food, or 12 μg of α-carotene, γ-carotene or β-cryptoxanthin in food.

However, in 2001, the US Institute of Medicine recommended the use of a new unit, referred to as the retinol activity equivalent (RAE). This was advised because studies demonstrated that the amount of provitamin-A carotenoids absorbed was only half of what it was believed to be previously. According to the new classification, one μg RAE is equal to 1 μg retinol, 2 μg of β-carotene in oil, 12 μg of beta-carotene found in the diet, or 24 μg of the provitamin-A carotenoids α-carotene, γ-carotene and β-cryptoxanthin.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เบาะแสที่เก่าแก่ที่สุดที่จะค้นพบที่นำไปสู่การระบุตัวตนของวิตามิน A และวันที่ขาดกลับเท่าที่ 1819 เมื่อนักสรีรวิทยาที่เรียกว่า Magendie พบว่าสุนัขที่ขาดสารอาหารมีแนวโน้มที่จะพัฒนาเป็นแผลที่กระจกตาและความเสี่ยงของการเสียชีวิตเพิ่มขึ้น. ในปี 1912 ซึ่งเป็น ภาษาอังกฤษเรียกว่าชีวเคมีเฟรเดอริ Gowland ฮอปกินส์พบว่าปัจจัยที่ไม่รู้จักที่มีอยู่ในนมที่ไม่ได้ไขมันโปรตีนหรือคาร์โบไฮเดรต แต่ถูกต้องเพื่อช่วยในการเจริญเติบโตในหนู ฮอปกินส์ที่ได้รับรางวัลต่อมาได้รางวัลโนเบล (ในปี 1929) สำหรับการค้นพบนี้ ในปี 1917, เอลเมอ McCollum จากมหาวิทยาลัยวิสคอนซินแมดิสันพร้อมกับลาฟาแยตเมนเดลและโทมัสเบอร์ออสบอร์จากมหาวิทยาลัยเยลค้นพบหนึ่งในสารเหล่านี้ขณะที่การวิจัยบทบาทของไขมันอาหาร ในปี 1918 เหล่านี้ "ปัจจัยเสริม" ได้รับการอธิบายเป็นที่ละลายในไขมันและในปี 1920 พวกเขาถูกเรียกว่าเป็นวิตามินเอในฐานะที่นอยด์เช่นเบต้าแคโรทีนจะถูกเปลี่ยนเป็นวิตามินเอในร่างกายนักวิจัยได้พยายามที่จะสร้างวิธีการมากของนอยด์ในอาหารจะเท่ากับจำนวนหนึ่งของเรติน เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังนี้คือการที่อาหารก็จะนำมาเปรียบเทียบกับการประเมินผลประโยชน์ที่แตกต่างกันของพวกเขา อย่างไรก็ตามค่ายอมรับ equivalences มีการเปลี่ยนแปลงในช่วงหลายปี หลายปีที่ผ่านระบบที่ถูกนำมาใช้หน่วยหนึ่งระหว่างประเทศ (UI) ได้รับการจัดเป็นเทียบเท่ากับ 0.3 ไมโครกรัมของเรติน 0.6 ไมโครกรัมของเบต้าแคโรทีหรือ 1.2 ไมโครกรัมของโปรวิตามินเอ carotenoids อื่น ในปีต่อ ๆ เทียบเท่าเรติน (RE) ได้รับการแนะนำหน่วย ก่อนที่จะปี 2001 ระบบที่ถูกนำมาใช้ 1 RE เท่ากับ 1 ไมโครกรัมเรติน 2 ไมโครกรัมβแคโรทีนที่ละลายในน้ำมัน, 6 ไมโครกรัมβแคโรทีนในอาหารปกติหรือ 12 ไมโครกรัมของαแคโรทีนγแคโรทีนหรือβ- cryptoxanthin ในอาหาร. อย่างไรก็ตามในปี 2001 สถาบันการแพทย์ของสหรัฐแนะนำการใช้งานของหน่วยงานใหม่ที่เรียกว่าเทียบเท่ากิจกรรมเรติน (RAE) นี้ได้รับการให้คำแนะนำเพราะการศึกษาแสดงให้เห็นว่าปริมาณของโปรวิตามินเอ carotenoids-A ดูดซึมได้เพียงครึ่งหนึ่งของสิ่งที่เชื่อว่าจะเป็นก่อนหน้านี้ ตามการจัดหมวดหมู่ใหม่หนึ่งไมโครกรัม RAE มีค่าเท่ากับ 1 ไมโครกรัมเรติน 2 ไมโครกรัมของβแคโรทีนในน้ำมัน 12 ไมโครกรัมของเบต้าแคโรทีนที่พบในอาหารหรือ 24 ไมโครกรัมของโปรวิตามินเอ-A carotenoids αแคโรทีนγ แคโรทีนและβ-cryptoxanthin

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยเบาะแสการค้นพบที่นำไปสู่การขาดวิตามินเอของวันที่กลับเท่าที่ 1819 เมื่อลงทะเบียนลิขสิทธิ์ที่เรียกว่า magendie พบว่าสุนัขมีแนวโน้มที่จะพัฒนาเป็นโรคขาดอาหาร และแผลที่กระจกตาเสี่ยงเสียชีวิตเพิ่มขึ้น

ใน 1912 , ภาษาอังกฤษเรียกว่าสมเด็จ โกว์แลนด์ Hopkins พบปัจจัยชีวเคมีที่มีอยู่ในนมว่า เป็นไขมันที่ไม่รู้จักโปรตีน หรือคาร์โบไฮเดรต แต่ต้องช่วยการเจริญเติบโตในหนู ฮอปกินส์ต่อมาได้รับรางวัลรางวัลโนเบล ( 1929 ) สำหรับการค้นพบนี้ ในปี 1917 เอลเมอร์ McCollum จากมหาวิทยาลัยวิสคอนซิน แมดิสัน พร้อมกับ ลาฟาเย็ต เมนเดล และ โทมัส เสี้ยน ออสบอร์นจากมหาวิทยาลัยเยลค้นพบหนึ่งของสารเหล่านี้ในขณะที่การวิจัยบทบาทของไขมัน ใน 1918" ปัจจัย " อุปกรณ์เหล่านี้ถูกอธิบายไว้เป็นไขมัน และในปี 1920 พวกเขาถูกเรียกว่าเป็นวิตามิน A .

เป็นแคโรทีนอยด์ เช่น เบต้าแคโรทีน จะเปลี่ยนเป็นวิตามินเอในร่างกาย นักวิจัยได้พยายามที่จะสร้างเท่าใดของ carotenoids ในอาหารจะเท่ากับจํานวนหนึ่งของเรตินอล .เหตุผลที่อยู่เบื้องหลังนี้คือว่า อาหารอาจจะถูกเปรียบเทียบเพื่อประเมินประโยชน์ที่แตกต่างของพวกเขา อย่างไรก็ตาม การยอมรับคุณค่าของ equivalences เองมีการเปลี่ยนแปลงมากกว่าปีที่ผ่านมา หลายปี ระบบที่ใช้หนึ่งที่หน่วยงานระหว่างประเทศ ( UI ) เป็น classed เป็นเท่ากับ 0.3 μกรัมของ Retinol , 0.6 μกรัม เบต้าแคโรทีน หรือ 1.2 μกรัมของโปรวิตามิน carotenoids อื่น ๆ . ในปีต่อปีส่วน Retinol เทียบเท่า ( อีกครั้ง ) หน่วยที่ถูกแนะนำ ก่อนปี 2001 ระบบใช้ที่ 1 จะเท่ากับ 1 μ G เรตินอล , μบีตา - แคโรทีน 2 กรัมละลายในน้ำมัน , 6 μบีตา - แคโรทีนกรัมในอาหารปกติ หรือ 12 μกรัมของแอลฟา - บีตาแคโรทีน หรือแคโรทีนγ - แซนทินในอาหาร

อย่างไรก็ตาม ในปี 2001 สหรัฐอเมริกาสถาบันการแพทย์แนะนำให้ใช้หน่วยใหม่เรียกว่ากิจกรรมเทียบเท่า retinol ( เร ) นี้ควรเพราะการศึกษาพบว่า ปริมาณของ provitamin-a carotenoids ที่ดูดซึมได้เพียงครึ่งหนึ่งของสิ่งที่ถูกเชื่อว่าเป็นก่อนหน้านี้ ตามหมวดหมู่ใหม่ μ G เร เท่ากับ 1 μ G เรติน , 2 μบีตา - แคโรทีนในกรัมของน้ำมัน , 12 μกรัม เบต้าแคโรทีน พบในอาหารหรือ 24 μกรัมของ provitamin-a Carotenoids แอลฟาแคโรทีน γ - บีตา - แคโรทีน และถ่ายข้อมูล .