the morning of 26th december was wa

the morning of 26th december was warm and sunny on phi phi don Island in thailand.the sunshine was a welcome change from the wet,rainy weather in london.after breakfast we went to the beach.my parents decided to sunbathe and i ran straight into the crystal clear water.nothing coul prepare me for what was about to happen.
suddenly,I heard a loud roar.the water under my feet disappeared.I heard people screaming and pointing at the sea."what's going on?"I wondered as I turned to see a massive wave coming towards me."mark,run!"I heard my mum shout before the huge wave swalloed me.I was under the water.I tried to breathe and reach the surface but the force of the water just pushed me down.then,out of nowhere a hand grabbed me and pulled me up.I gasped for air and looked around.I was in a plam tree with a thai man.I could see people in the distance running in panic.I felt like crying but I was too shocked to even do that.the only thing I could do was to sit and watch,unable to move.the hours passed slowly. suddenly, the thai man started shouting and pointing to a helicopter.the pilot saw us and came to rescue us.half an hour later we were safe in the hills. There were a lot of people there.I felt lonely and lost.”Mark, you’re safe,” I heard my mum’s voice say. I don’t remember feeling more relieved in my life than at that moment.
Two day later we left the island. We felt lucky to be alive but we were sorry for the locala that lost their homes. It was a terrible experience.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช้า 26 ธันวาคมได้อบอุ่น และแดดบนเกาะพีพีดอนเกาะแดดประเทศไทยถูกเปลี่ยนต้อนรับจากสภาพอากาศที่เปียก ฝน london.after เช้าเราไป beach.my ผู้ปกครองตัดสินใจที่จะอาบแดด และฉันวิ่งตรงเข้า coul water.nothing ใสเตรียมฉันสำหรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นทันใดนั้น ผมได้ยินน้ำเสียง roar.the ภายใต้เท้าของฉันหายไป ผมได้ยินคนกรีดร้อง และชี้ไปที่ทะเล" จะเกิดอะไรขึ้น" ผมสงสัยว่า ผมหันไปเห็นคลื่นใหญ่มาสู่ฉัน" ทำเครื่องหมาย รัน" ผมได้ยิน mum ฉันตะโกนก่อน swalloed คลื่นใหญ่ฉัน ผมอยู่ใต้น้ำ พยายามที่จะหายใจ และถึงผิว แต่แรงน้ำเพียงผลักฉัน down.then,out ไหนคว้าฉัน และดึงฉันขึ้นมือ Gasped สำหรับอากาศ และมองรอบ ๆ ผมอยู่ในต้นไม้ปาล์มกับคนไทย ฉันสามารถเห็นคนในระยะที่ทำงานเปิดเปิง เหมือนร้องไห้ แต่แค่ตกใจเกินไปยังทำ that.the เฉพาะสิ่งที่สามารถทำได้ จะรับ ชม move.the ชั่วโมงไม่สามารถผ่านได้ช้าลง ทันใดนั้น คนไทยเริ่มตะโกนชี้ร่อง helicopter.the เห็นเรา และมาช่วยเหลือ us.half ชั่วโมงต่อมา เราได้เซฟไว้ มีผู้คนจำนวนมากได้ ฉันรู้สึกเหงา และหายไป" ยินเสียงของฉันมัมพูดหมาย คุณปลอดภัย จำไม่ได้รู้สึกปลดปล่อยมากขึ้นในชีวิตมากกว่าที่ก็ วันที่สองหลังจากเราออกจากเกาะ เรารู้สึกโชคดีที่มีชีวิตอยู่ แต่เราไม่ขอ locala ที่สูญเสียบ้านของพวกเขา มันเป็นประสบการณ์ที่น่ากลัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนเช้าของวันที่ 26 ธันวาคม อบอุ่น และแดดบนเกาะพีพีดอนใน thailand.the แสงแดดคือการเปลี่ยนแปลงการต้อนรับจากสภาพอากาศ ฝนตก เปียก ในเช้า london.after เราไป beach.my พ่อแม่ตัดสินใจที่จะอาบแดดและวิ่งเข้าใส water.nothing โคลเตรียมผมสำหรับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
จู่ๆ ผมได้ยิน น้ำ roar.the ดังภายใต้เท้าของฉันหายไปฉันได้ยินคนตะโกนและชี้ไปที่ทะเล . . . " เกิดอะไรขึ้น " ? ฉันสงสัยว่าฉันหันไปเห็นคลื่นใหญ่มาต่อผม " มาร์ค วิ่ง ! ฉันได้ยินว่าแม่ฉันตะโกนก่อนคลื่นใหญ่ swalloed ฉันอยู่ใต้น้ำ ฉันพยายามจะหายใจ และถึงพื้นผิว แต่ความแรงของน้ำก็ผลักผมลง แล้ว จู่ๆ มือคว้าฉันและดึงฉันขึ้น ฉันอ้าปากค้าง เพราะอากาศและมองไปรอบ ๆผมอยู่ในปาล์มต้นไม้กับชายไทย ผมเห็นคนในระยะทางวิ่งในตกใจ ผมรู้สึกเหมือนร้องไห้ แต่ผมก็ตกใจที่ทำ that.the สิ่งเดียวที่ผมทำได้คือ นั่งดู ไม่ได้ทางการคชั่วโมงผ่านไปอย่างช้าๆ จู่ๆ ผู้ชายไทยเริ่มตะโกนแล้วชี้ไปที่ helicopter.the นักบินเห็นเราและมาช่วย us.half ชั่วโมงต่อมาเราก็ปลอดภัยในภูเขามีคนมากมายที่นั่น ผมเหงา " มาร์ค คุณปลอดภัยแล้ว " ผมได้ยินเสียงแม่พูด ผมจำไม่ได้ว่ารู้สึกโล่งใจมากขึ้นในชีวิตกว่าในขณะนั้น
สองวันต่อมาเราออกจากเกาะ เรารู้สึกว่าโชคดีที่ยังมีชีวิตอยู่ แต่เราขอโทษ locala ว่าบ้านของพวกเขาหายไป มันเป็นประสบการณ์ที่เลวร้ายมาก .