Major Religious BeliefsThe Church o

Major Religious Beliefs

The Church of England, a Protestant Episcopal Denomination, is the State Church. Other religions found in England include Roman Catholic, Methodist, Baptist, Congregationalist, Unitarian, Society of Friends, Muslim and Judaism.

Early Wedding Traditions

As early as the sixteenth, up to the nineteenth century, marriages were arranged by parents or guardians. The bride and bridegroom often were not acquainted until their marriage. The parents often made the marriage arrangements and betrothal while the bride and bridegroom were small children (ages three to seven). The children would continue to live with their own parents and meet from time to time for meals or holiday celebrations.

These prearranged marriages came under fire in the late seventeenth century when a judge held that betrothal and marriage prior the age of seven were “utterly void”. However, they would be valid if, after the age of seven, the children called each other husband and wife, embraced, kissed each other, gave and received Gifts of Token.

Later, young couples ran away and had a ceremony privately performed without banns or license. These elopements and private ceremonies represented the beginning of a revolt against parental control of marital selection.

The Civil Marriage Act of 1653, passed by the Puritans under Cromwell, required a civil ceremony before a justice of the peace after presentation of the certificate from the parish register that banns had been published. If either party were under twenty-one, proof of parental consent must also be presented. The wedding ceremony consisted of a simple formula to be repeated by the man and woman and was accompanied by hand fastening. The use of a ring was forbidden.

By the Hardwicke Act of 1753, all weddings, except members of the royal family, were to be performed only after publication of banns or issuance of a license, only during the morning hours of eight to twelve, only in an Anglican Church or chapel, and only before an Anglican clergyman. Two or more witnesses were required and a register must be kept. Parental consent was demanded unless the banns had been published.

The Catholic Church, in the Council of Trent, restated its position that marriage was one of the seven sacraments and therefore could not be dissolved.

Up until the early 1990’s, it was very difficult to get married in Great Britain. If one wishes to marry in England or Wales, they must do so in a church which has a register, (which is like a special license), and they can do so only in the district (shire) where one of the couple resides. All Church of England parishes (Anglican) are automatically registered, regardless of their size. No blood tests or counseling are required.

Wedding Lore

Traditionally, the safest season to marry was between the harvest and Christmas, when food was plentiful. An old English rhyme says “Marry in September’s shine, your living will be rich and fine.”

Folklore has it that prior to the wedding, the bride must not allow her married name to be used before the wedding takes place, or it might never happen.

It is customary for the bride to be given a decorative horseshoe, which she carries on her wrist. These days the horseshoes are rarely real, but instead light-weight versions manufactured specifically for weddings. The horseshoe is given for good luck.

In the seventeenth century, wheat was cast at the head of the bride when she came from church. Now days its customary to throw colorful paper confetti or rice at the bride and groom as they leave the church after the ceremony.

In the north of England, one of the oldest inhabitants of the neighborhood would be standing on the threshold of the bride’s new home. She would toss a plateful of short-bread over her head, so that it falls outside. Guests scramble for a piece of this short-bread as it is considered very fortunate to get a piece.

In Gloucestershire, in the early eighteenth century, a large cake was broken over the heads of the couple. In Aberdeenshire, barley is thrown over the bridal pair as they enter the feasting-place.

In Wales, the bride was always carefully lifted over the threshold on her return from the marriage ceremony because “it was considered very unlucky for a bride to place her feet on or near the threshold” and “trouble was in store for the maiden who preferred walking into the house”.

Katie Sehorn shared this tradition with us:

The term ‘honeymoon’ comes from the tradition of the bride drinking mead (a brewed, fermented drink made of honey) for one month after the wedding to encourage fertility, and a male child in particular.

Lou Sexton was very kind to tell us about Welsh Lovespoons:

The tradition of giving a lovespoon to a love interest dates back hundreds of years. The Welsh have been giving lovespoons to a hopeful interest since the 17th century. They were carved by the courter, or, if skills were not that adept, he hired a carver to do the work for him. Symbols were carved into the handle indicating the giver’s feelings – hearts, wheels, anchors, etc., giving meaning to one or both.

Lovespoons come in many sizes and shapes, some very intricate and others very simple. They started out as a useful utensil, and, over time, have become a decoration. They are now something that is carved for the tourist trade as souvenirs for travelers.

Present Day Wedding Traditions

Brides have “Hen’ nights and bridegrooms have “Stag” parties similar to bachelor/bachelorette parties. There are ceremony rehearsals, but no rehearsal dinner.

If the couple will marry in a church, banns announcing the proposed wedding are read aloud in the church three Sundays before the wedding. It is unlucky for the bride and bridegroom to be present at the calling of the banns.

Weddings are traditionally held at noon; afterward there is a seated luncheon, called a “wedding breakfast”.

Invitations to the wedding are similar to the United States’ customs, but few people would go the expense of calligraphy addressing. Response cards are not used; guests purchase their own individual reply cards.

It is good luck for a chimney sweep to kiss the bride when she comes out of the church.

Wedding Attire

Special thanks to Jennifer Meredith for updating this section:

Bridal gowns are less ornate that the traditional Western style dress. Bridal gowns are less ornate that the traditional Western style dress. Most small town have wedding shops so there is now more choice. Coloured dresses are becoming more common, but ivory or white is still more popular.

The mother of the bride and the mother of the bridegroom do confer on outfit colours, and they take into consideration the bridesmaid colours. The waistcoat and coloured handkerchief that the groom and best man sometimes wears is normally the same colour as the bridesmaid’s dresses.

Brides rarely kept their gowns for their daughters; they either sold them or had the fabric used to make their first child’s Christening gown. Wear “something old, something new, something borrowed and something blue, and a lucky sixpence in your shoe,” as in the old English rhyme.

Lisa Schultz told us of her family’s tradition: “All of the brides on my mother’s side of the family have carried over their arms horseshoes for good luck. The horseshoes, rather than being actual metal plates, are crocheted and a long ribbon is attached in a loop from end to end. The horseshoe is worn upside down over the arm of the bride during the wedding to bring luck to the marriage.”

Today, it is the custom to have many young bridesmaids instead of adult attendants. The bride pays for her attendant’s outfits.

The bridegroom rarely wears a tuxedo – only at a very large, formal wedding. Business suits are normal. The bridegroom has a best man, who also wears a business suit.

The mother of the bride and the mother of the bridegroom never confer on outfit colors, nor do they take into consideration the bridesmaid colors.

The Wedding

The Wedding Procession
The wedding party walks to the church together in a procession (an age-old custom that protected the couple from jealous suitors!)
Limousines are rare. They are not very practical on small, winding roads. Transport usually is by Rolls Royce or vintage car.

Traditionally, English brides had only one adult attendant (as a witness). Today, it is the custom to have many young bridesmaids instead of adult attendants. A flower girl leads the way, sprinkling petals of organ blossoms along the road. This signifies a happy route through life for the bride and bridegroom.

Ushers would be found only at large, formal weddings; guests normally would seat themselves.



The Wedding Ceremony
The ceremony (most often in the Anglican Church) usually consists of two or three hymns and, since most guests don’t sing, the church choirs are usually hired. English fathers don’t kiss their daughters at the altar. During the ceremony, the couple will leave the sanctuary area and with the Priest enter the vestry to sign the wedding documents. They are considered officially married after this is completed. At the benediction, a square piece of cloth, the “care cloth” is held over the bride and bridegroom.
When the bridal couple leaves the church in Kent, the path is strewn with emblems of the bridegroom’s employment. Carpenters walk on shavings, butchers on sheepskins, shoemakers on leather parings, and blacksmiths on scarps of old iron.

Church bells ring as the couple enter; they peal a different tune as the newlyweds exit to scare off evil spirits.



Photographs
Photos are taken outside the church immediately after the ceremony, or inside if it is raining. While photos are being taken, relatives and close friends present the bride with wedding souvenirs – horseshoes, wooden spoons, rolling pins, all decorated with lace and ribbon.


The Wedding Breakfast
Weddings traditionally are at noon; afterward, there is a seate

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลักศาสนาความเชื่อคริสตจักรของอังกฤษ Protestant เกี่ยวกับหน่วยเงิน คริสตจักร รัฐได้ ศาสนาอื่น ๆ ในประเทศอังกฤษได้แก่โรมันคาทอลิก สโต้ ติสต์ Congregationalist, Unitarian สังคมของเพื่อน มุสลิม และศาสนายูดายประเพณีแต่งงานก่อนก่อนที่ sixteenth ถึงศตวรรษ สมรสถูกจัด โดยผู้ใหญ่ เจ้าสาวและเจ้าบ่าวมักจะไม่รู้จักจนกระทั่งแต่งงานของพวกเขา ผู้ปกครองมักจะได้เตรียมการแต่งงานและ betrothal ในขณะที่เจ้าสาวและเจ้าบ่าว เด็กเล็ก (อายุ 3-7) เด็กจะยังอยู่กับพ่อแม่ของตนเอง และตรงกับเวลาอาหารหรือฉลองวันหยุดเหล่านี้ว่า prearranged มาภายใต้ไฟในศตวรรษ seventeenth ปลายเมื่อเป็นผู้พิพากษาถือว่า betrothal และการแต่งงานก่อนอายุเจ็ดถูก "โมฆะโคตร" อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะถูกต้องถ้า หลังจากอายุเจ็ด เด็กเรียกว่าแต่ละสามี และภรรยา กอด รั้งกัน ให้ และรับของขวัญของ Tokenภายหลัง คู่รักวิ่งหนีไป และมีพิธีเอกชนดำเนินการโดยไม่ต้อง banns หรือใบอนุญาต Elopements และพิธีส่วนตัวเหล่านี้แสดงถึงจุดเริ่มต้นของกบฏกับการควบคุมโดยผู้ปกครองเลือกสมรสพระราชบัญญัติการแต่งงานโยธา 1653 ผ่าน โดย Puritans ภายใต้ครอมเวลล์ ต้องพิธีแพ่งก่อนได้รับการเผยแพร่ความยุติธรรมของอุ่นหลังจากนำเสนอรับรองจากแพริชลงทะเบียนที่ banns ถ้าทั้งสองฝ่ายอยู่ภายใต้หลักฐานที่เมืองทองธานี ของผู้ปกครอง ต้องนำเสนอได้รับความยินยอม พิธีแต่งงานประกอบด้วยสูตรง่าย ๆ การ โดยผู้ชายและผู้หญิง และพร้อมกับมือโซ ใช้แหวนถูกห้ามโดยบัญญัติ Hardwicke 1753 งานแต่งงานทั้งหมด ยกเว้นสมาชิกของพระราชวงศ์ ถูกที่จะดำเนินการหลังจากประกาศของ banns หรือออกใบอนุญาต เฉพาะช่วงเวลาเช้าของแปดกับสิบสอง เฉพาะ ในโบสถ์อังกฤษหรือโบสถ์ และเฉพาะ ก่อนมี Anglican clergyman พยานอย่าง น้อยสองถูกต้อง และต้องเก็บทะเบียน โดยผู้ปกครองยินยอมถูกต้องยกเว้น banns ที่ได้รับการเผยแพร่โบสถ์คาทอลิก ในสภาของนเทรนท์ ปรับปรุงใหม่ตำแหน่งแต่งงานเป็นศีลศักดิ์สิทธิ์เจ็ดหนึ่ง และดังนั้น อาจไม่ละลายจนถึง 1990 ได้ยากมากที่จะได้รับการแต่งงานในสหราชอาณาจักร หากประสงค์จะแต่งงานในอังกฤษหรือเวลส์ พวกเขาต้องทำในโบสถ์ซึ่งมีทะเบียน, (ซึ่งเป็นเหมือนใบอนุญาตพิเศษ), และพวกเขาสามารถทำได้ดังนั้นเฉพาะในอำเภอ (ไชร์) หนึ่งคู่อยู่ที่การ Parishes คริสตจักรของอังกฤษทั้งหมด (อังกฤษ) โดยอัตโนมัติลงทะเบียน ไม่ขนาด ผลการตรวจเลือดหรือการให้คำปรึกษาไม่จำเป็นต้องใช้ตำนานการแต่งงาน ประเพณี ฤดูกาลที่ปลอดภัยที่สุดการแต่งงานได้ระหว่างการเก็บเกี่ยวและคริสต์มาส เมื่ออาหารอุดมสมบูรณ์ การสัมผัสภาษาอังกฤษเก่าว่า "Marry ในของกันยายนขัด มีชีวิตอยู่จะได้รวย และดี"พื้นบ้านมีว่า ก่อนงานแต่งงาน เจ้าสาวต้องให้ชื่อของเธอแต่งงานที่จะใช้ก่อนจะแต่งงาน หรืออาจไม่เกิดขึ้นมันเป็นขนบธรรมเนียมสำหรับเจ้าสาวจะได้รับการตกแต่งฮอร์สชู ซึ่งเธอดำเนินบนข้อมือของเธอ วันนี้ม้าเหล็กได้ไม่ค่อยจริง แต่แทนที่รุ่นน้ำหนักเบาผลิตขึ้นโดยเฉพาะสำหรับงานแต่งงาน ฮอร์สชูจะได้รับโชคดีในศตวรรษที่ seventeenth ข้าวสาลีเป็นนักแสดงที่หัวของเจ้าสาวเมื่อเธอมาจากคริสตจักร วันนี้วันของจารีตประเพณีการโยนลายกระดาษโปรยกระดาษสีสันหรือข้าวที่เจ้าสาวและเจ้าบ่าวพวกเขาออกจากคริสตจักรหลังจากพิธีในภาคเหนือของประเทศอังกฤษ หนึ่งคนเก่าแก่ที่สุดของพื้นที่ใกล้เคียงจะจะยืนบนของบ้านใหม่ของเจ้าสาว เธอจะโยน plateful ขนมปังสั้นกว่าหัวของเธอ เพื่อให้อยู่นอก จึงช่วงชิงตัวนี้สั้นขนมปังเป็นก็ถือเป็นโชคดีที่ได้รับชิ้นส่วนในกลอสเตอร์เชอร์ ในศตวรรษ eighteenth ต้น เค้กขนาดใหญ่ถูกตัดขาดเหนือหัวของทั้งคู่ ใน Aberdeenshire ข้าวบาร์เลย์จะเกิดขึ้นมากกว่าคู่แต่งงานเข้ามาเป็นสถานที่ในเวลส์ เจ้าสาวถูกเสมออย่างยกเกินขีดจำกัดบนของเธอกลับจากพิธีแต่งงาน "ก็ได้ถือว่ามากไปสำหรับสาวการวางเท้าของเธอ หรือ ใกล้ขีดจำกัด" และ "ปัญหาที่ในร้านสำหรับหญิงสาวที่ต้องเดินเข้าบ้าน" Sehorn เคทีร่วมประเพณีนี้กับเรา:คำว่า 'ฮันนีมูน' ที่มาจากประเพณีของเจ้าสาวดื่มเหล้าน้ำผึ้ง (เครื่องดื่มสตรอเบอรี่ หมักทำน้ำผึ้ง) สำหรับหนึ่งเดือนหลังการแต่งงานที่ส่งเสริมความอุดมสมบูรณ์ และเด็กชายโดยเฉพาะLou Sexton ถูกดีไปบอกชาวเวลส์ Lovespoons:ประเพณีการให้ lovespoon ความสนใจรักวันกลับไปหลายร้อยปี ชาวเวลส์มีการให้ lovespoons สนใจมีความหวังตั้งแต่ศตวรรษที่ 17 พวกเขาถูกแกะสลัก โดย courter ที่ หรือ ถ้าไม่มีทักษะที่เชี่ยวชาญ เขาจ้างพักการทำงานให้เขา สัญลักษณ์ถูกแกะสลักเป็นหมายเลขอ้างอิงที่แสดงความรู้สึกของ giver – แดง ล้อ พุก ฯลฯ ให้ความหมายLovespoons มาในหลายขนาด และรูป ร่าง ซับซ้อนมากบาง และอื่น ๆ ง่ายมาก พวกเขาเริ่มออกเป็นเครื่องที่มีประโยชน์ และ ช่วงเวลา ได้กลายเป็น เค้ก พวกเขาเป็นสิ่งที่ถูกแกะสลักสำหรับการค้าการท่องเที่ยวเป็นที่ระลึกสำหรับนักท่องเที่ยวแสดงวันที่จัดงานแต่งงานประเพณีBrides ได้ "ไก่ ' คืนและ bridegrooms "Stag"ได้เหมือนกับปริญญา ตรี/bachelorette ฝ่ายบุคคล มีพิธี rehearsals แต่ไม่ซ้อมเย็นถ้าคู่จะแต่งงานในโบสถ์ ประกาศงานนำเสนอ banns จะอ่านออกเสียงในคริสตจักรสามอาทิตย์ก่อนงานแต่งงาน สำหรับเจ้าสาวและเจ้าบ่าวที่อยู่ในโทรศัพท์ของ banns ที่เป็นไปได้งานแต่งงานเป็นประเพณีจัดเที่ยง หลังจากนั้นมีรายการอาหารนั่ง เรียกว่า "งานแต่งงานเช้า"เชิญไปงานแต่งงานจะคล้ายกับศุลกากรสหรัฐอเมริกา แต่บางคนจะไปค่าใช้จ่ายในการแก้ปัญหาประดิษฐ์ ไม่ใช้บัตรตอบรับ แขกซื้อบัตรตอบกลับแต่ละตนโชคดีสำหรับกวาดปล่องไฟจะจูบเจ้าสาวเมื่อเธอออกจากคริสตจักรได้ชุดแต่งงานพิเศษ ด้วยเจนนิเฟอร์ Meredith สำหรับการปรับปรุงส่วนนี้:ชุดเจ้าสาวน้อยสมว่า ตะวันตกแบบดั้งเดิมสไตล์การแต่งตัวได้ ชุดเจ้าสาวน้อยสมว่า ตะวันตกแบบดั้งเดิมสไตล์การแต่งตัวได้ เมืองขนาดเล็กที่สุดมีร้านแต่งงานดังนั้นตอนนี้มีตัวเลือกเพิ่มเติม ชุดสีจะกลายเป็นทั่วไป ได้งาช้างหรือสีขาวเป็นที่นิยมยังคงมากขึ้นแม่ของเจ้าสาวและแม่ของประสาทบนสีเครื่องแต่งกาย และจะพิจารณาเพื่อเจ้าสาวสี ปกติ waistcoat และสีผ้าเช็ดหน้าที่เจ้าบ่าวและคนดีที่สุดและบางครั้งสวมเป็นสีเดียวกันเป็นชุดของเพื่อนเจ้าสาว Brides rarely kept their gowns for their daughters; they either sold them or had the fabric used to make their first child’s Christening gown. Wear “something old, something new, something borrowed and something blue, and a lucky sixpence in your shoe,” as in the old English rhyme.Lisa Schultz told us of her family’s tradition: “All of the brides on my mother’s side of the family have carried over their arms horseshoes for good luck. The horseshoes, rather than being actual metal plates, are crocheted and a long ribbon is attached in a loop from end to end. The horseshoe is worn upside down over the arm of the bride during the wedding to bring luck to the marriage.”Today, it is the custom to have many young bridesmaids instead of adult attendants. The bride pays for her attendant’s outfits.The bridegroom rarely wears a tuxedo – only at a very large, formal wedding. Business suits are normal. The bridegroom has a best man, who also wears a business suit.The mother of the bride and the mother of the bridegroom never confer on outfit colors, nor do they take into consideration the bridesmaid colors.The WeddingThe Wedding ProcessionThe wedding party walks to the church together in a procession (an age-old custom that protected the couple from jealous suitors!)Limousines are rare. They are not very practical on small, winding roads. Transport usually is by Rolls Royce or vintage car.Traditionally, English brides had only one adult attendant (as a witness). Today, it is the custom to have many young bridesmaids instead of adult attendants. A flower girl leads the way, sprinkling petals of organ blossoms along the road. This signifies a happy route through life for the bride and bridegroom.Ushers would be found only at large, formal weddings; guests normally would seat themselves. The Wedding CeremonyThe ceremony (most often in the Anglican Church) usually consists of two or three hymns and, since most guests don’t sing, the church choirs are usually hired. English fathers don’t kiss their daughters at the altar. During the ceremony, the couple will leave the sanctuary area and with the Priest enter the vestry to sign the wedding documents. They are considered officially married after this is completed. At the benediction, a square piece of cloth, the “care cloth” is held over the bride and bridegroom.When the bridal couple leaves the church in Kent, the path is strewn with emblems of the bridegroom’s employment. Carpenters walk on shavings, butchers on sheepskins, shoemakers on leather parings, and blacksmiths on scarps of old iron.Church bells ring as the couple enter; they peal a different tune as the newlyweds exit to scare off evil spirits. PhotographsPhotos are taken outside the church immediately after the ceremony, or inside if it is raining. While photos are being taken, relatives and close friends present the bride with wedding souvenirs – horseshoes, wooden spoons, rolling pins, all decorated with lace and ribbon. The Wedding BreakfastWeddings traditionally are at noon; afterward, there is a seate

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเชื่อทางศาสนาที่สำคัญคริสตจักรแห่งอังกฤษโปรเตสแตนต์บาทหลวงนิกายเป็นคริสตจักรรัฐ ศาสนาอื่น ๆ ที่พบในอังกฤษรวมถึงโรมันคาทอลิกระเบียบพิธี Congregationalist, หัวแข็งสังคมของเพื่อนมุสลิมและยูดาย. ประเพณีการแต่งงานในช่วงต้นเร็วเท่าที่สิบหกถึงศตวรรษที่สิบเก้าแต่งงานถูกจัดโดยพ่อแม่หรือผู้ปกครอง เจ้าสาวและเจ้าบ่าวมักจะไม่ได้รับการทำความคุ้นเคยจนแต่งงานของพวกเขา พ่อแม่มักจะทำให้การจัดพิธีหมั้นและแต่งงานในขณะที่เจ้าสาวและเจ้าบ่าวเป็นเด็กเล็ก (อายุ 3-7) เด็กจะยังคงอยู่กับพ่อแม่ของตัวเองและตอบสนองจากเวลาสำหรับมื้ออาหารหรือการเฉลิมฉลองวันหยุด. แต่งงานล่วงหน้าเหล่านี้มาภายใต้ไฟในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเจ็ดเมื่อผู้พิพากษาถือได้ว่าเป็นพิธีหมั้นและการแต่งงานก่อนอายุเจ็ดเป็น "โมฆะอย่างเต็มที่ " แต่พวกเขาจะถูกต้องถ้าหลังจากอายุเจ็ดขวบเด็กที่เรียกว่าแต่ละสามีและภรรยากอดจูบกันให้และได้รับของขวัญของโทเค็น. ต่อมาคู่หนุ่มสาววิ่งหนีออกมาและมีพิธีดำเนินการโดยเอกชนโดยไม่ต้อง banns หรือใบอนุญาต เหล่านี้ elopements และพิธีส่วนตัวเป็นตัวแทนของจุดเริ่มต้นของการประท้วงต่อต้านการควบคุมโดยผู้ปกครองของการเลือกสมรส. แต่งงานพลเมืองของ 1653, ผ่าน Puritans ภายใต้รอมเวลล์ที่จำเป็นพิธีก่อนที่จะยุติธรรมสันติภาพหลังจากการนำเสนอของใบรับรองจากตำบล ลงทะเบียนที่ banns ได้รับการเผยแพร่ หากฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดที่อยู่ภายใต้ยี่สิบเอ็ดหลักฐานการยินยอมจากผู้ปกครองจะต้องนำเสนอ พิธีแต่งงานประกอบด้วยสูตรง่ายๆที่จะทำซ้ำโดยชายและหญิงและมาพร้อมกับยึดมือ การใช้งานของแหวนเป็นสิ่งต้องห้าม. ตามพระราชบัญญัติ Hardwicke ของ 1753, งานแต่งงานทั้งหมดยกเว้นสมาชิกของพระราชวงศ์จะถูกดำเนินการเฉพาะหลังจากการประกาศของ banns หรือการออกใบอนุญาตให้เฉพาะในช่วงเวลาเช้าของวันที่สิบแปดที่ เพียง แต่ในคริสตจักรแองกลิหรือโบสถ์และมีเพียงก่อนที่นักบวชชาวอังกฤษ พยานสองคนหรือมากกว่าถูกต้องและลงทะเบียนจะต้องเก็บไว้ ได้รับความยินยอมจากผู้ปกครองได้รับการเรียกร้องเว้นแต่ banns ที่ได้รับการตีพิมพ์. คริสตจักรคาทอลิกในสภา Trent, ย้ำจุดยืนของตนว่าการแต่งงานเป็นหนึ่งในเจ็ดพิธีและดังนั้นจึงไม่สามารถละลาย. จนถึงช่วงต้นปี 1990 มันเป็นเรื่องยากมากที่จะ ได้แต่งงานในสหราชอาณาจักร ถ้าใครอยากจะแต่งงานในประเทศอังกฤษหรือเวลส์พวกเขาจะต้องทำในคริสตจักรที่มีการลงทะเบียน (ซึ่งเป็นเหมือนใบอนุญาตพิเศษ) และพวกเขาสามารถทำได้เฉพาะในเมือง (ไชร์) ซึ่งเป็นหนึ่งในคู่อยู่ คริสตจักรทุกตำบลอังกฤษ (ชาวอังกฤษ) มีการลงทะเบียนโดยอัตโนมัติโดยไม่คำนึงถึงขนาดของพวกเขา ไม่มีการทดสอบเลือดหรือการให้คำปรึกษาจะต้อง. ตำนานแต่งงานตามเนื้อผ้าฤดูกาลที่ปลอดภัยที่สุดที่จะแต่งงานอยู่ระหว่างการเก็บเกี่ยวและคริสมาสต์เมื่ออาหารอุดมสมบูรณ์ สัมผัสภาษาอังกฤษเก่าบอกว่า "แต่งงานในความเงางามกันยายน, นั่งเล่นของคุณจะรวยและดี." ชาวบ้านกล่าวว่าก่อนที่จะมีการจัดงานแต่งงานเจ้าสาวจะต้องไม่อนุญาตให้เธอแต่งงานกับชื่อที่จะใช้ก่อนที่จะจัดงานแต่งงานที่จะเกิดขึ้นหรือมันอาจจะไม่เคย เกิดขึ้น. มันเป็นธรรมเนียมสำหรับเจ้าสาวที่จะได้รับการตกแต่งเกือกม้าซึ่งเธอดำเนินการเกี่ยวกับข้อมือของเธอ วันนี้เกือกม้าเป็นจริงไม่ค่อย แต่รุ่นน้ำหนักเบาผลิตโดยเฉพาะสำหรับการจัดงานแต่งงาน เกือกม้าจะได้รับโชคดี. ในศตวรรษที่สิบเจ็ดข้าวสาลีถูกโยนที่หัวของเจ้าสาวเมื่อเธอมาจากคริสตจักร วันนี้มันเป็นธรรมเนียมที่จะโยนลูกปากระดาษที่มีสีสันหรือข้าวที่เจ้าสาวและเจ้าบ่าวที่พวกเขาออกจากคริสตจักรหลังจากพิธี. ในทางเหนือของอังกฤษซึ่งเป็นหนึ่งในคนที่อาศัยอยู่ที่เก่าแก่ที่สุดของย่านจะยืนอยู่ในเกณฑ์ของบ้านใหม่ของเจ้าสาว . เธอจะโยนเต็มจานขนมปังสั้นเหนือหัวของเธอเพื่อที่จะอยู่นอก แขกผู้เข้าพักแย่งชิ้นส่วนของขนมปังสั้น ๆ นี้เพราะถือว่าโชคดีมากที่จะได้รับชิ้นส่วน. ในกลอสเตอร์ในช่วงต้นศตวรรษที่สิบแปดเค้กขนาดใหญ่ถูกทำลายเหนือหัวของทั้งคู่ อเบอร์ดีน, ข้าวบาร์เลย์จะโยนมากกว่าคู่เจ้าสาวที่พวกเขาเข้ามาในงานเลี้ยงสถานที่. ในเวลส์เจ้าสาวก็มักจะยกขึ้นอย่างระมัดระวังมากกว่าเกณฑ์ในการกลับมาของเธอจากพิธีแต่งงานเพราะ "ก็ถือว่าโชคร้ายมากสำหรับเจ้าสาวที่จะวางของเธอ ฟุตหรือใกล้เกณฑ์ "และ" ปัญหาที่อยู่ในร้านสำหรับหญิงสาวที่ชอบเดินเข้ามาในบ้าน ". เคธี่ Sehorn ที่ใช้ร่วมกันประเพณีนี้กับเรา: คำว่า" ฮันนีมูน 'มาจากประเพณีของการดื่มเจ้าสาวมธุรส (กต้ม . เครื่องดื่มหมักที่ทำจากน้ำผึ้ง) เป็นเวลาหนึ่งเดือนหลังจากงานแต่งงานที่จะส่งเสริมให้ความอุดมสมบูรณ์และเด็กผู้ชายโดยเฉพาะอย่างยิ่งลูเซกซ์ตันเป็นชนิดมากที่จะบอกเราเกี่ยวกับเวลส์Lovespoons: ประเพณีของการให้ lovespoon ความสนใจความรักวันที่กลับมานับร้อยปี . เวลส์ได้รับการให้ lovespoons เพื่อหวังความสนใจมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 17 พวกเขาถูกแกะสลักโดย Courter หรือถ้ามีทักษะที่ไม่เชี่ยวชาญที่เขาจ้างช่างแกะสลักที่จะทำงานให้เขา สัญลักษณ์ที่ถูกแกะสลักลงไปในที่จับแสดงให้เห็นความรู้สึกของคนที่มอบให้ - หัวใจล้อเบรก ฯลฯ ให้ความหมายหนึ่งหรือทั้งสอง. Lovespoons มาในหลายขนาดและรูปทรงบางมากซับซ้อนและคนอื่น ๆ ที่ง่ายมาก พวกเขาเริ่มต้นจากการเป็นภาชนะที่มีประโยชน์และเมื่อเวลาผ่านไปได้กลายเป็นของตกแต่ง ตอนนี้พวกเขาบางสิ่งบางอย่างที่มีการแกะสลักสำหรับการค้าการท่องเที่ยวเป็นของที่ระลึกสำหรับนักท่องเที่ยว. ปัจจุบันประเพณีการแต่งงานวันเจ้าสาวมี "ไก่ 'คืนและหยำเปมี" แต๊ก "บุคคลที่คล้ายกับฝ่ายตรี / โสด มีการฝึกซ้อมพิธี แต่ไม่มีซ้อมมื้อเย็น. ถ้าคู่จะแต่งงานในโบสถ์ banns ประกาศจัดงานแต่งงานที่นำเสนอมีการอ่านออกเสียงในโบสถ์สามอาทิตย์ก่อนที่จะแต่งงาน มันเป็นโชคร้ายสำหรับเจ้าสาวและเจ้าบ่าวที่จะนำเสนอที่เรียก banns ที่. งานแต่งงานที่จะมีขึ้นเป็นประเพณีในเวลาเที่ยงวัน หลังจากนั้นมีการเลี้ยงอาหารกลางวันนั่งเรียกว่า "อาหารเช้าที่จัดงานแต่งงาน". เชิญไปงานแต่งงานที่มีความคล้ายคลึงกับการศุลกากรของสหรัฐฯ แต่ไม่กี่คนที่จะไปค่าใช้จ่ายของการประดิษฐ์ตัวอักษรที่อยู่ บัตรการตอบสนองไม่ได้ใช้; แขกซื้อบัตรคำตอบของตัวเองแต่ละ. มันเป็นโชคดีสำหรับกวาดปล่องไฟจะจูบเจ้าสาวเมื่อเธอออกมาจากคริสตจักร. แต่งงานเครื่องแต่งกายขอขอบคุณเป็นพิเศษเจนนิเฟอร์เมเรดิ ธ สำหรับการปรับปรุงส่วนนี้: ชุดเจ้าสาวมีความหรูหราน้อยกว่าที่สไตล์ตะวันตกแบบดั้งเดิม การแต่งกาย ชุดเจ้าสาวที่มีความหรูหราน้อยกว่าที่ชุดรูปแบบดั้งเดิมตะวันตก เมืองเล็ก ๆ ที่ส่วนใหญ่จะมีร้านค้าที่จัดงานแต่งงานเพื่อให้มีทางเลือกมากขึ้นในขณะนี้ ชุดสีจะกลายเป็นเรื่องปกติมากขึ้นงาช้างหรือสีขาว แต่ก็ยังคงเป็นที่นิยมมากขึ้น. แม่ของเจ้าสาวและแม่ของเจ้าบ่าวจะหารือเกี่ยวกับสีเครื่องแต่งกายและพวกเขาคำนึงถึงสีเพื่อนเจ้าสาว เสื้อกั๊กสีและผ้าเช็ดหน้าที่เจ้าบ่าวและคนที่ดีที่สุดบางครั้งสวมเป็นปกติสีเดียวกับชุดเพื่อนเจ้าสาวของ. เจ้าสาวไม่ค่อยเก็บไว้ชุดของพวกเขาสำหรับลูกสาวของพวกเขา; พวกเขาทั้งสองที่ขายพวกเขาหรือมีผ้าที่ใช้ทำชุดพิธีลูกคนแรกของพวกเขา สวม "บางสิ่งบางอย่างเก่าสิ่งใหม่ ๆ สิ่งที่ยืมและบางสิ่งบางอย่างสีฟ้าและเพนนีโชคดีในรองเท้าของคุณ" ในขณะที่สัมผัสภาษาอังกฤษเก่า. ลิซ่าชูลท์ซบอกกับเราว่าของประเพณีของครอบครัวของเธอ: "ทั้งหมดของเจ้าสาวในด้านแม่ของฉันของ ครอบครัวได้ดำเนินการไปเกือกม้าแขนของพวกเขาโชคดี เกือกม้าแทนที่จะเป็นแผ่นโลหะที่เกิดขึ้นจริงมีโครเชต์และริบบิ้นยาวที่แนบมาในวงตั้งแต่ต้นจนจบ เกือกม้าสวมคว่ำลงบนแขนของเจ้าสาวในระหว่างการจัดงานแต่งงานที่จะนำความโชคดีที่จะแต่งงาน. "วันนี้มันเป็นที่กำหนดเองที่จะมีเพื่อนเจ้าสาวหนุ่มสาวจำนวนมากของผู้เข้าร่วมประชุมแทนผู้ใหญ่ เจ้าสาวจ่ายสำหรับชุดดูแลเธอ. เจ้าบ่าวไม่ค่อยสวมทักซิโด้ - เฉพาะที่มีขนาดใหญ่มากจัดงานแต่งงานอย่างเป็นทางการ เหมาะสมกับธุรกิจเป็นเรื่องปกติ เจ้าบ่าวมีคนที่ดีที่สุดที่ยังสวมชุดสูทธุรกิจ. แม่ของเจ้าสาวและแม่ของเจ้าบ่าวไม่เคยหารือเกี่ยวกับสีเครื่องแต่งกายหรือไม่ได้คำนึงถึงสีเพื่อนเจ้าสาว. แต่งงานขบวนแต่งงานเดินงานแต่งงานคริสตจักรร่วมกันในขบวนนี้ (ประเพณีโบราณที่ได้รับการคุ้มครองจากคู่ครองคู่อิจฉา!) ลีมูซีนเป็นของหายาก พวกเขาไม่ได้ในทางปฏิบัติมากในขนาดเล็กถนนที่คดเคี้ยว มักจะขนส่งโดยโรลสรอยซ์หรือรถโบราณ. ตามเนื้อผ้าเจ้าสาวภาษาอังกฤษมีเพียงหนึ่งดูแลผู้ใหญ่ (เป็นพยาน) วันนี้มันเป็นที่กำหนดเองที่จะมีเพื่อนเจ้าสาวหนุ่มสาวจำนวนมากของผู้เข้าร่วมประชุมแทนผู้ใหญ่ สาวดอกไม้นำไปสู่ทางที่โรยกลีบดอกอวัยวะไปตามถนน นี้หมายถึงเส้นทางที่มีความสุขตลอดชีวิตสำหรับเจ้าสาวและเจ้าบ่าว. Ushers จะพบได้เฉพาะที่มีขนาดใหญ่, การจัดงานแต่งงานอย่างเป็นทางการ แขกผู้เข้าพักตามปกติจะนั่งตัวเอง. พิธีแต่งงานพิธี (ส่วนใหญ่มักจะอยู่ในคริสตจักรแองกลิ) มักจะประกอบด้วยสองหรือสามเพลงและเนื่องจากแขกส่วนใหญ่ไม่ได้ร้องเพลงนักร้องประสานเสียงในโบสถ์ได้รับการว่าจ้างมักจะ บรรพบุรุษภาษาอังกฤษไม่ได้จูบลูกสาวของพวกเขาที่แท่นบูชา ในระหว่างพิธีทั้งคู่จะออกจากพื้นที่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์และมีพระสงฆ์เข้าสู่ตำบลที่จะลงนามในเอกสารที่จัดงานแต่งงาน พวกเขาได้รับการพิจารณาอย่างเป็นทางการหลังจากที่แต่งงานนี้จะเสร็จสมบูรณ์ ที่พรเป็นตารางชิ้นส่วนของผ้าที่ "ผ้าดูแล" จะจัดขึ้นในช่วงเจ้าสาวและเจ้าบ่าว. เมื่อคู่บ่าวสาวออกจากคริสตจักรในเมืองเคนท์เส้นทางที่มีเกลื่อนไปด้วยสัญลักษณ์ของการจ้างงานของเจ้าบ่าว ช่างเดินบนเศษ, เนื้อแกะใน, ช่างทำรองเท้าใน parings หนังและหลงเหลือใน scarps เหล็กเก่า. คริสตจักรแหวนระฆังเป็นคู่ใส่; พวกเขา Peal เพลงที่แตกต่างกันออกคู่บ่าวสาวที่จะหลอนวิญญาณชั่วร้าย. ภาพภาพถ่ายที่นำมานอกโบสถ์ทันทีหลังจากพิธีหรือภายในถ้ามีฝนตก ในขณะที่ภาพที่ถูกนำญาติและเพื่อนสนิทนำเสนอเจ้าสาวของที่ระลึกงานแต่งงาน - เกือกม้าช้อนไม้, ขากลิ้งตกแต่งด้วยลูกไม้และริบบิ้น. แต่งงานอาหารเช้าแต่งงานแบบดั้งเดิมที่มีความเที่ยง; หลังจากนั้นมี SEATE

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลักความเชื่อทางศาสนา

คริสตจักรแห่งอังกฤษเป็นบาทหลวงในนิกายโปรเตสแตนต์ เป็นรัฐที่โบสถ์ ศาสนาอื่น ๆที่พบในอังกฤษ รวมถึง โรมัน คาทอลิก โปรแตสแตนท์ผู้นับถือศาสนาคริสต์นิกายโปรแตสแตนต์ congregationalist , , หัวแข็ง , สังคม , เพื่อน , มุสลิมและยูดาย .



ประเพณีแต่งงานเร็วเร็ว 16 ถึงศตวรรษที่สิบเก้า การแต่งงานถูกจัดขึ้นโดยผู้ปกครองหรือผู้ปกครองเจ้าสาวและเจ้าบ่าวมักจะไม่คุ้นเคย จนแต่งงาน ผู้ปกครองมักจะทำให้การแต่งงานจัดเรียงและการหมั้นหมายในขณะที่เจ้าสาวและเจ้าบ่าวเป็นเด็กเล็ก ( อายุ 3 ถึง 7 ) เด็กๆก็ยังคงอาศัยอยู่กับพ่อแม่ของตนเอง และพบเวลาสำหรับอาหารหรืองานเฉลิมฉลองวันหยุด

เหล่านี้ซึ่งจัดแจงไว้ก่อนการแต่งงานมาภายใต้ไฟในศตวรรษที่สิบเจ็ดสาย เมื่อผู้พิพากษาถือได้ว่าการหมั้นและการแต่งงานก่อนวัยเจ็ด " โคตรเป็นโมฆะ " อย่างไรก็ตาม , พวกเขาจะถูกต้องถ้าหลังจากอายุเจ็ด เด็กๆ เรียกกัน สามีและภรรยา , กอด , จูบแต่ละอื่น ๆ ให้และรับของขวัญของที่ระลึก

ทีหลังคู่รักวัยรุ่นวิ่งหนี และมีพิธีเอกชนดำเนินการโดยแบ็นสหรือใบอนุญาต elopements เหล่านี้และพิธีส่วนบุคคลแสดงจุดเริ่มต้นของการประท้วงต่อต้านการควบคุมโดยผู้ปกครองในการเลือกสถาน .

แพ่งกฎหมายการแต่งงานของ 1365 puritans ภายใต้ครอมเวลล์ , ผ่าน ,ต้องการพิธีพลเรือนก่อนที่ผู้พิพากษาแห่งสันติภาพ หลังจากการนำเสนอของใบรับรองจาก Parish ลงทะเบียนที่แบ็นสได้รับการตีพิมพ์ ถ้าบุคคลที่อยู่ภายใต้อายุ 21 , หลักฐานการยินยอมของผู้ปกครองจะต้องนำเสนอ งานแต่งงานมีสูตรง่ายๆจะซ้ำโดยชายและหญิงและมาพร้อมกับมือยึด ใช้แหวนเป็นสิ่งต้องห้าม .

พระราชบัญญัติฮาร์ดวิกของ 1144 , งานแต่งงาน , ยกเว้นสมาชิกของพระราชวงศ์ จะดำเนินการหลังจากสิ่งพิมพ์ของแบ็นส หรือการออกใบอนุญาตเฉพาะในชั่วโมงเช้าของแปดถึงสิบสองเพียงในโบสถ์หรือโบสถ์ และเพียงก่อนที่นักบวชชาวอังกฤษ . พยานสองคนหรือมากกว่าที่ต้องการและการลงทะเบียนจะต้องเก็บไว้ได้รับการยินยอมจากผู้ปกครองได้เรียกร้องให้ยกเว้นแบ็นสได้รับการเผยแพร่

โบสถ์คาทอลิก , สภาของเทรนท์ หลังตำแหน่งที่การแต่งงานเป็นหนึ่งในเจ็ดศีลศักดิ์สิทธิ์และดังนั้นจึงไม่สามารถละลาย

จนถึงช่วงต้นปี 1990 , มันยากมากที่จะแต่งงานในอังกฤษ หากประสงค์ที่จะแต่งงานในอังกฤษหรือเวลส์ พวกเขาต้องทำในโบสถ์ ซึ่งมีการลงทะเบียน( ซึ่งเป็นเหมือนใบอนุญาตพิเศษ ) , และพวกเขาสามารถทำได้เฉพาะในเขต ( ไชร์ ) ที่หนึ่งของทั้งคู่อยู่ ทั้งหมดโบสถ์แห่งอังกฤษตำบล ( ชาวอังกฤษ ) มีการลงทะเบียนโดยอัตโนมัติ ไม่ว่าขนาดของพวกเขา ไม่มีการทดสอบเลือดหรือการให้คำปรึกษาจะต้องแต่งงานตำนาน



ผ้า รุ่นปลอดภัย แต่งงานระหว่างการเก็บเกี่ยวและวันคริสต์มาส เมื่ออาหารอุดมสมบูรณ์เป็นกลอนภาษาอังกฤษที่บอกว่า " แต่งงานในเดือนกันยายน ท้า ชีวิตของคุณจะต้องรวยและดี "

ความเชื่อมันว่า ก่อนแต่งงาน เจ้าสาวจะต้องไม่อนุญาตให้แต่งงานกับเธอ เพื่อใช้เป็นชื่อก่อนแต่งงานจะเกิดขึ้น หรืออาจไม่เกิดขึ้น

มันเป็นประเพณีสำหรับเจ้าสาวได้รับมงกุฎตกแต่งที่เธออุ้มไว้บนข้อมือเธอ วันนี้เกือกม้า ไม่ค่อยจริงแต่น้ำหนักเบารุ่นผลิตโดยเฉพาะสำหรับงานแต่งงาน เกือกม้าให้โชคดี

ในศตวรรษที่สิบเจ็ด , ข้าวสาลีถูกทิ้งที่หัวของเจ้าสาวเมื่อเธอออกมาจากโบสถ์ ตอนนี้วันของจารีตประเพณีที่จะโยนลูกปากระดาษที่มีสีสันหรือข้าวที่เจ้าสาวและเจ้าบ่าวพวกเขาออกจากโบสถ์หลังจากพิธี

ในภาคเหนือของประเทศอังกฤษหนึ่งที่เก่าแก่ที่สุดของย่านจะยืนอยู่บนธรณีประตูของเจ้าสาวใหม่บ้าน เธอจะโยนจำนวนเต็มจานขนมปังสั้นเหนือศีรษะของเธอ มันอยู่ข้างนอก แขกแย่งขนมปังสั้นนี้ก็ถือว่าโชคดีมากที่ได้รับชิ้น

ใน Gloucestershire , ในศตวรรษที่สิบแปดในวัยเด็กเค้กขนาดใหญ่เสียอยู่เหนือหัวของทั้งคู่ ในหลด ข้าวบาร์เลย์ถูกกว่าคู่ห้องที่พวกเขาเข้าเลี้ยงสถานที่

ในเวลส์เจ้าสาวอย่างรอบคอบเสมอ ยกข้ามธรณีประตู กลับมาจากงานแต่งงานเพราะ " ก็ถือว่าโชคร้ายมากสำหรับเจ้าสาวที่จะวางเท้าของเธอบนหรือใกล้เกณฑ์ " และ " ปัญหาคือในร้านสำหรับสาว ที่ชอบเดินเข้ามาในบ้าน "

เคที่ sehorn ร่วมประเพณีกับเรา :