It is claimed that chronic alcoholi

It is claimed that chronic alcoholics are at increased risk of paracetamol (acetaminophen) hepatotoxicity not only following overdosage but also with its therapeutic use. Increased susceptibility is supposed to be due to induction of liver microsomal enzymes by ethanol with increased formation of the toxic metabolite of paracetamol. However, the clinical evidence in support of these claims is anecdotal and the same liver damage after overdosage occurs in patients who are not chronic alcoholics. Many alcoholic patients reported to have liver damage after taking paracetamol with ‘therapeutic intent’ had clearly taken substantial overdoses. No proper clinical studies have been carried out to investigate the alleged paracetamol–alcohol interaction and acute liver damage has never been produced by therapeutic doses of paracetamol given as a challenge to a chronic alcoholic.

The paracetamol–alcohol interaction is complex; acute and chronic ethanol have opposite effects. In animals, chronic ethanol causes induction of hepatic microsomal enzymes and increases paracetamol hepatotoxicity as expected (ethanol primarily induces CYP2E1 and this isoform is important in the oxidative metabolism of paracetamol). However, in man, chronic alcohol ingestion causes only modest (about twofold) and short-lived induction of CYP2E1, and there is no corresponding increase (as claimed) in the toxic metabolic activation of paracetamol. The paracetamol–ethanol interaction is not specific for any one isoform of cytochrome P450, and it seems that isoenzymes other than CYP2E1 are primarily responsible for the oxidative metabolism of paracetamol in man. Acute ethanol inhibits the microsomal oxidation of paracetamol both in animals and man. This protects against liver damage in animals and there is evidence that it also does so in man. The protective effect disappears when ethanol is eliminated and the relative timing of ethanol and paracetamol intake is critical.

In many of the reports where it is alleged that paracetamol hepatotoxicity was enhanced in chronic alcoholics, the reverse should have been the case because alcohol was actually taken at the same time as the paracetamol. Chronic alcoholics are likely to be most vulnerable to the toxic effects of paracetamol during the first few days of withdrawal but maximum therapeutic doses given at this time have no adverse effect on liver function tests. Although the possibility remains that chronic consumption of alcohol does increase the risk of paracetamol hepatotoxicity in man (perhaps by impairing glutathione synthesis), there is insufficient evidence to support the alleged major toxic interaction. It is astonishing that clinicians and others have unquestion-ingly accepted this supposed interaction in man for so long with such scant regard for scientific objectivity

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีอ้างว่า alcoholics เรื้อรังเสี่ยง hepatotoxicity พาราเซตามอล (acetaminophen) ไม่เพียง ต่อ overdosage แต่ยัง มีการใช้ยา ภูมิไวรับเพิ่มควรจะเป็นเนื่องจากการเหนี่ยวนำเอนไซม์ตับ microsomal โดยเอทานอลกับก่อตัวเพิ่มขึ้นของ metabolite พิษของพาราเซตามอล อย่างไรก็ตาม หลักฐานทางคลินิกสนับสนุนเรียกร้องเหล่านี้เป็นเล็ก ๆ และทำลายตับเดียวหลัง overdosage เกิดขึ้นในผู้ป่วยที่ไม่เรื้อรัง alcoholics รายงานผู้ป่วยแอลกอฮอล์ให้ตับเสียหายหลังจากใช้พาราเซตามอลกับ' รักษา' ได้อย่างชัดเจนใช้ overdoses พบ การศึกษาทางคลินิกไม่เหมาะสมมีการดำเนินการตรวจสอบการโต้ตอบที่ถูกกล่าวหาพาราเซตามอลแอลกอฮอล์ และตับเสียเฉียบพลันได้ไม่ถูกผลิต โดยรักษาปริมาณของพาราเซตามอลให้เป็นความท้าทายของแอลกอฮอล์เรื้อรังการโต้ตอบของพาราเซตามอลแอลกอฮอล์มีความซับซ้อน เอทานอลที่เฉียบพลัน และเรื้อรังมีผลตรงกันข้าม สัตว์ เอทานอลที่เรื้อรังทำให้เกิดการเหนี่ยวนำของ microsomal เอนไซม์ตับ และเพิ่ม hepatotoxicity พาราเซตามอลตาม (เอทานอลเป็นหลักก่อให้เกิด CYP2E1 และ isoform นี้เป็นสิ่งสำคัญในการเผาผลาญ oxidative พาราเซตามอล) อย่างไรก็ตาม ใน กินแอลกอฮอล์เรื้อรังทำให้เจียมเนื้อเจียมตัว (เกี่ยวกับสองเท่า) เท่านั้น และช่วงสั้น ๆ การเหนี่ยวนำของ CYP2E1 และมีเพิ่มขึ้นไม่สอดคล้องกัน (ตามที่อ้าง) ในการเรียกใช้เผาผลาญเป็นพิษของพาราเซตามอล ไม่เฉพาะเจาะจงสำหรับ isoform ใด ๆ หนึ่งของ cytochrome P450 โต้พาราเซตามอลเอทานอล และดูเหมือนว่า isoenzymes ไม่ใช่ CYP2E1 มีหน้าที่หลักในการเผาผลาญ oxidative พาราเซตามอลในมนุษย์ เอทานอลเฉียบพลันยับยั้งออกซิเดชัน microsomal ของพาราเซตามอลทั้ง ในสัตว์และคน นี้ช่วยป้องกันความเสียหายที่ตับในสัตว์ และมีหลักฐานที่ว่า มันยังไม่ให้ในคน ป้องกันผลหายไปเมื่อตัดเอทานอล และเวลาญาติของเอทานอลและพาราเซตามอลบริโภคเป็นสำคัญในรายงานซึ่งมันก็ถูกกล่าวหา hepatotoxicity พาราเซตามอลที่ถูกเพิ่มใน alcoholics เรื้อรัง ตรงกันข้ามควรได้กรณีเนื่องจากแอลกอฮอล์ถูกนำในเวลาเดียวกันเป็นพาราเซตามอล Alcoholics เรื้อรังมักเป็นมากที่สุดผลกระทบพิษของพาราเซตามอลในช่วงสองสามวันแรกของการถอนเงิน แต่ไม่มีผลกระทบต่อตับทดสอบมีปริมาณบำบัดสูงสุดณเวลานี้ แสดงว่าไม่มีหลักฐานไม่เพียงพอเพื่อสนับสนุนการโต้ตอบการพิษสำคัญที่ถูกกล่าวหาแต่โอกาสอยู่ ที่บริโภคแอลกอฮอล์เรื้อรังเพิ่มความเสี่ยงของพาราเซตามอล hepatotoxicity ในคน (ที impairing สังเคราะห์กลูตาไธโอน), เป็นที่น่าอัศจรรย์ว่า clinicians และอื่น ๆ unquestion ingly ยอมรับนี้ควรโต้ตอบในคนดังนั้นจึงมีความเคารพปรวิสัยทางวิทยาศาสตร์เช่นพลัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันก็อ้างว่าติดสุราเรื้อรังที่มีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของยาพาราเซตามอล (acetaminophen) เกิดพิษต่อตับไม่เพียง แต่ต่อไปนี้เกินขนาด แต่ยังมีการใช้การบำบัด ความอ่อนแอที่เพิ่มขึ้นควรจะเป็นเนื่องจากการเหนี่ยวนำของเอนไซม์ตับโดยไมโครเอทานอลที่เพิ่มขึ้นกับการก่อตัวของสารพิษจากยาพาราเซตามอล อย่างไรก็ตามหลักฐานทางคลินิกในการสนับสนุนการเรียกร้องเหล่านี้คือประวัติและความเสียหายของตับเหมือนกันหลังจากที่เกินขนาดเกิดขึ้นในผู้ป่วยที่ไม่ได้ติดสุราเรื้อรัง ผู้ป่วยที่มีแอลกอฮอล์หลายคนรายงานว่าจะมีความเสียหายของตับหลังจากการพาราเซตามอลกับความตั้งใจในการรักษา 'ได้อย่างชัดเจนมากเกินขนาด ไม่มีการศึกษาทางคลินิกที่เหมาะสมได้รับการดำเนินการในการตรวจสอบการทำงานร่วมพาราเซตามอลแอลกอฮอล์ที่ถูกกล่าวหาและความเสียหายของตับเฉียบพลันไม่เคยมีการผลิตโดยปริมาณการรักษาของยาพาราเซตามอลได้รับเป็นความท้าทายที่จะแอลกอฮอล์เรื้อรัง. ปฏิสัมพันธ์ยาพาราเซตามอลแอลกอฮอล์มีความซับซ้อน; เอทานอลเฉียบพลันและเรื้อรังมีผลตรงข้าม ในสัตว์, เอทานอลที่ทำให้เกิดการเหนี่ยวนำเรื้อรังของเอนไซม์ตับ microsomal เกิดพิษต่อตับและเพิ่มยาพาราเซตามอลเป็นไปตามคาด (เอทานอลส่วนใหญ่ก่อให้เกิดการ CYP2E1 และไอโซฟอร์มนี้เป็นสิ่งสำคัญในการเผาผลาญอาหารออกซิเดชันของยาพาราเซตามอล) อย่างไรก็ตามในมนุษย์การบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เรื้อรังเป็นสาเหตุเพียงเล็กน้อย (ประมาณสองเท่า) และเหนี่ยวนำสั้นของ CYP2E1 และไม่มีการเพิ่มขึ้นที่สอดคล้องกัน (อ้างว่า) ในการเปิดใช้งานการเผาผลาญอาหารเป็นพิษของยาพาราเซตามอล ปฏิสัมพันธ์ยาพาราเซตามอลเอทานอลไม่ได้เฉพาะเจาะจงสำหรับคนใดคนหนึ่งของไอโซฟอร์ม cytochrome P450 และมันดูเหมือนว่า isoenzymes อื่นที่ไม่ใช่ CYP2E1 ส่วนใหญ่จะมีความรับผิดชอบในการเผาผลาญอาหารออกซิเดชันของยาพาราเซตามอลในมนุษย์ เอทานอลเฉียบพลันยับยั้งการเกิดออกซิเดชันของไมโครพาราเซตามอลทั้งในสัตว์และคน นี้จะช่วยป้องกันความเสียหายของตับในสัตว์และมีหลักฐานว่ามันยังไม่ให้ในคน ป้องกันผลกระทบหายไปเมื่อเอทานอลจะถูกกำจัดออกและเวลาที่ญาติของเอทานอลและการบริโภคยาพาราเซตามอลเป็นสิ่งสำคัญ. ในหลายรายงานที่มีการกล่าวหาว่ายาพาราเซตามอลเป็นพิษต่อตับได้รับการเพิ่มขึ้นในการติดสุราเรื้อรังย้อนกลับควรจะได้รับกรณีเพราะเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ถูกนำตัวจริง ในเวลาเดียวกับยาพาราเซตามอล ติดสุราเรื้อรังมีแนวโน้มที่จะเสี่ยงที่สุดที่ความเป็นพิษของยาพาราเซตามอลในช่วงสองสามวันแรกของการถอนตัว แต่ปริมาณการรักษาสูงสุดที่ได้รับในครั้งนี้ไม่มีผลกระทบต่อการทดสอบการทำงานของตับ แม้ว่าจะเป็นไปได้ยังคงอยู่ที่การบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เรื้อรังของไม่เพิ่มความเสี่ยงของยาพาราเซตามอลเป็นพิษต่อตับในคน (อาจจะโดยการสังเคราะห์กลูตาไธโอน impairing) มีหลักฐานเพียงพอที่จะสนับสนุนการทำงานร่วมกันที่ถูกกล่าวหาที่เป็นพิษที่สำคัญ มันเป็นที่น่าอัศจรรย์ว่าแพทย์และอื่น ๆ มี unquestion-ingly ได้รับการยอมรับการทำงานร่วมกันนี้ควรในมนุษย์มานานเกี่ยวกับการขาดแคลนดังกล่าวเพื่อวัตถุประสงค์ทางวิทยาศาสตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จะอ้างว่าผู้ติดสุราเรื้อรังมีความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของยาพาราเซตามอล ( acetaminophen ) ยังไม่เพียง แต่ต่อไปนี้ overdosage แต่ยังใช้ในการรักษาของ เพิ่มความไวน่าจะเกิดจากการเหนี่ยวนำเอนไซม์ตับตับ โดยเอทานอลเพิ่มขึ้น รูปแบบของอาหารที่เป็นพิษของยาพาราเซตามอล อย่างไรก็ตามหลักฐานทางคลินิกในการสนับสนุนการเรียกร้องเหล่านี้เป็น anecdotal และความเสียหายที่ตับหลังเดียวกัน overdosage เกิดขึ้นในผู้ป่วยที่ไม่ติดสุราเรื้อรัง ผู้ป่วยติดแอลกอฮอล์หลายรายงานที่มีความเสียหายของตับหลังจากทานพาราเซตามอลกับ ' รักษา ' มีเจตนาชัดเจนถ่าย overdoses เป็นชิ้นเป็นอันไม่มีการศึกษาทางคลินิกที่เหมาะสม ได้ดําเนินการสอบสวนผู้ต้องหาพาราเซตามอลและแอลกอฮอล์ปฏิสัมพันธ์และความเสียหายที่ตับแบบเฉียบพลันที่ไม่เคยมีการผลิตโดยการรักษายาพาราเซตามอลให้ความท้าทายให้แอลกอฮอล์เรื้อรัง

พาราเซตามอล–แอลกอฮอล์มีปฏิสัมพันธ์ที่ซับซ้อน ; เฉียบพลันและเรื้อรังมีเอทานอลผลตรงกันข้าม ในสัตว์การเหนี่ยวนำเอนไซม์ microsomal เอทานอลเรื้อรังสาเหตุตับและเพิ่มยาพิษอย่างที่คาดไว้ ( เอทานอล ) และหลัก CYP2E1 ไอโซฟอร์มนี้มีความสำคัญในการเผาผลาญออกซิเดชันของพาราเซตามอล ) อย่างไรก็ตาม ในคน การรับประทานแอลกอฮอล์เรื้อรัง สาเหตุแค่พอประมาณ ( ประมาณสองเท่า ) และเหนี่ยวนำของ CYP2E1 ในช่วงสั้น ๆ ,