DiscussionSummary of main results1.

Discussion
Summary of main results
1. Comparison 1. CBT versus all other psychological therapies
1.1 Adverse effect/event
Overall numbers were very small (3%), but CBT did not show an advantage with respect to avoidance of death by natural causes or suicide.
For 'general adverse effects' no advantage was found for cognitive therapy. One trial (Klingberg 2009), reported no difference in adverse outcomes between CBT and Cognitive Remediation Training in the long-term. Many of these studies do not report adverse effects of this theoretically potent talking therapy. If such treatment is potentially to be recommended for wide adoption routine recording and reporting of adverse effects should be expected within evaluative studies.
1.2 Mental state
We found no consistent advantage for CBT over other therapies with respect to clinically reliable or important changes in general psychiatric symptoms.
Of the seven trials, only Drury 2000 and Sensky 2000 showed a positive effect for CBT and this was in comparison to non-active therapies designed to control for non-specific aspects of therapy. With respect to global psychiatric symptoms based on the BPRS, no effect was found in the short- or long-term but a small advantage for CBT was found in the medium-term.This was observed in only a single small trial (Pinto 1999) which compared CBT to an active therapy (supportive counselling). Global psychiatric symptoms as measured by the Total Score of the PANSS showed a significant advantage for CBT in the short- and medium-term, but not over longer periods. There was significant variation in the trial results in the short-term and the positive result was entirely attributable to Levine 1998 which targeted medication compliance. We found no effect in the short-, medium- or long-term on the general symptom scale of the PANSS.
Much of the CBT-based interventions for psychosis focus on specific symptoms. With respect to positive symptoms on the PANSS, no significant advantage was found for CBT in the short- or medium-term. There was a small effect in the long-term in favour of CBT, but this seems to be accounted for by a single trial (Penn 2009) which employed a variant of CBT explicitly focused on the management of auditory hallucinations. When a more specific measure of dimensions of voice hearing (the PSRS or Beliefs About Voices Questionnaire) was used, no advantage was found for CBT at any duration of treatment outcome.
With respect to delusions as measured by the Delusions subscale of the PSRS across five trials, a significant advantage was found for CBT in the short-term which was not maintained at longer durations, and the effect in the short-term is attributable to the impact of one trial that was not targeted at treatment of delusions (Haddock 2009). No effect was found for the differential impact of CBT on negative symptoms at any treatment duration.
A significant advantage was found for CBT in comparison to both Family Therapy (Garety 2008 a) and Enhanced Supportive Therapy (Penn 2009) in terms of reducing depressive symptoms as measured by the BDI but only in longer term outcomes. At shorter durations there was a consistent but non-significant trend in favour of CBT. This pattern of longer-term benefits was demonstrated on a second measure of depression in a further trial (Sensky 2000). This finding supports the Birchwood 2006 assertion that CBT targets the emotional/behavioural distress rather than psychotic symptomatology.
No advantage for CBT was found at any duration of outcome for anxiety, self-esteem, insight, anger or problem behaviours in the form of violence.
1.3 Global state
There was no consistent advantage for CBT over other therapies with respect to rate of relapse or rehospitalisation. No differential effect of CBT was observed on global functioning as measured by the Global Assessment Scale. In contrast, there was a consistent positive effect on global functioning (as measured by the DSM-IV GAF measure) which favoured CBT; this effect, however, was only observed in the short-term and was not present over longer periods and may be a chance finding. However, notably, the studies contributing to this short-term effect involved a focus on anger and psychotic symptoms relating to problem behaviour (Haddock 2009) and medication compliance (Kemp 1998).
The findings with respect to social functioning were equivocal and dependent on the measure used. No significant advantage was observed on the SFS when CBT was compared with Enhance supportive therapy (Penn 2009) at any duration of outcome. In contrast, using the SOFAS, Garety 2008 a and Jackson 2008 reported an advantage favouring CBT in the short-term when compared with a non-active control therapy (befriending) but this was not maintained at subsequent follow-up. This important outcome is not often measured but there is no indication that the addition of CBT to standard care has any convincing generalised effect.
1.4 Quality of life
It is surprising that only

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อภิปรายสรุปผลการหลัก1. เปรียบเทียบ 1 CBT เมื่อเทียบกับการรักษาทางจิตใจอื่น ๆ ทั้งหมด1.1 ผล/เหตุการณ์ที่ไม่พึงประสงค์ตัวเลขโดยรวมมีขนาดเล็กมาก (3%), แต่ CBT ไม่ได้แสดงข้อได้เปรียบเกี่ยวกับการหลีกเลี่ยงความตายโดยสาเหตุธรรมชาติหรือฆ่าตัวตายสำหรับ 'ทั่วไปผลกระทบ' ประโยชน์ไม่พบสำหรับรักษาองค์ความรู้ การทดลองหนึ่ง (Klingberg 2009), รายงานในผลกระทบและไม่แตกต่าง CBT ฝึกอบรมด้านความรู้ความเข้าใจในระยะยาว ของการศึกษาเหล่านี้ไม่รายงานผลกระทบของการรักษาด้วยการพูดคุยนี้มีศักยภาพในทางทฤษฎี ถ้าการรักษาดังกล่าวอาจจะแนะนำสำหรับขั้นตอนการยอมรับกว้างบันทึก และการรายงานของผลกระทบ ควรจะคาดว่าภายในการศึกษาประเมินทั้งภาพ1.2 สภาพจิตใจเราพบสิ่งไม่สอดคล้องกันสำหรับ CBT มากกว่ารักษาอื่น ๆ เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงทางการแพทย์ที่เชื่อถือได้ หรือสำคัญอาการทางจิตเวชทั่วไปOf the seven trials, only Drury 2000 and Sensky 2000 showed a positive effect for CBT and this was in comparison to non-active therapies designed to control for non-specific aspects of therapy. With respect to global psychiatric symptoms based on the BPRS, no effect was found in the short- or long-term but a small advantage for CBT was found in the medium-term.This was observed in only a single small trial (Pinto 1999) which compared CBT to an active therapy (supportive counselling). Global psychiatric symptoms as measured by the Total Score of the PANSS showed a significant advantage for CBT in the short- and medium-term, but not over longer periods. There was significant variation in the trial results in the short-term and the positive result was entirely attributable to Levine 1998 which targeted medication compliance. We found no effect in the short-, medium- or long-term on the general symptom scale of the PANSS.Much of the CBT-based interventions for psychosis focus on specific symptoms. With respect to positive symptoms on the PANSS, no significant advantage was found for CBT in the short- or medium-term. There was a small effect in the long-term in favour of CBT, but this seems to be accounted for by a single trial (Penn 2009) which employed a variant of CBT explicitly focused on the management of auditory hallucinations. When a more specific measure of dimensions of voice hearing (the PSRS or Beliefs About Voices Questionnaire) was used, no advantage was found for CBT at any duration of treatment outcome.With respect to delusions as measured by the Delusions subscale of the PSRS across five trials, a significant advantage was found for CBT in the short-term which was not maintained at longer durations, and the effect in the short-term is attributable to the impact of one trial that was not targeted at treatment of delusions (Haddock 2009). No effect was found for the differential impact of CBT on negative symptoms at any treatment duration.A significant advantage was found for CBT in comparison to both Family Therapy (Garety 2008 a) and Enhanced Supportive Therapy (Penn 2009) in terms of reducing depressive symptoms as measured by the BDI but only in longer term outcomes. At shorter durations there was a consistent but non-significant trend in favour of CBT. This pattern of longer-term benefits was demonstrated on a second measure of depression in a further trial (Sensky 2000). This finding supports the Birchwood 2006 assertion that CBT targets the emotional/behavioural distress rather than psychotic symptomatology.No advantage for CBT was found at any duration of outcome for anxiety, self-esteem, insight, anger or problem behaviours in the form of violence.1.3 Global stateThere was no consistent advantage for CBT over other therapies with respect to rate of relapse or rehospitalisation. No differential effect of CBT was observed on global functioning as measured by the Global Assessment Scale. In contrast, there was a consistent positive effect on global functioning (as measured by the DSM-IV GAF measure) which favoured CBT; this effect, however, was only observed in the short-term and was not present over longer periods and may be a chance finding. However, notably, the studies contributing to this short-term effect involved a focus on anger and psychotic symptoms relating to problem behaviour (Haddock 2009) and medication compliance (Kemp 1998).The findings with respect to social functioning were equivocal and dependent on the measure used. No significant advantage was observed on the SFS when CBT was compared with Enhance supportive therapy (Penn 2009) at any duration of outcome. In contrast, using the SOFAS, Garety 2008 a and Jackson 2008 reported an advantage favouring CBT in the short-term when compared with a non-active control therapy (befriending) but this was not maintained at subsequent follow-up. This important outcome is not often measured but there is no indication that the addition of CBT to standard care has any convincing generalised effect.1.4 Quality of lifeIt is surprising that only

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อภิปราย
สรุปผลหลัก
1 เปรียบเทียบ 1. CBT เมื่อเทียบกับการรักษาทางจิตวิทยาอื่น ๆ ทั้งหมด
1.1 ผลกระทบ / เหตุการณ์
ตัวเลขโดยรวมมีขนาดเล็กมาก (3%) แต่ CBT ไม่ได้แสดงการพิจารณาเป็นพิเศษเกี่ยวกับการหลีกเลี่ยงการเสียชีวิตจากสาเหตุตามธรรมชาติหรือการฆ่าตัวตาย.
สำหรับ 'ผลกระทบทั่วไปไม่มี ประโยชน์ก็พบว่าสำหรับการรักษาความรู้ความเข้าใจ หนึ่งในการพิจารณาคดี (Klingberg 2009) รายงานความแตกต่างในผลลัพธ์ที่ไม่พึงประสงค์ระหว่าง CBT และองค์ความรู้การฝึกอบรมการฟื้นฟูในระยะยาว หลายการศึกษาเหล่านี้ไม่รายงานผลข้างเคียงของการรักษาด้วยการพูดคุยนี้มีศักยภาพในทางทฤษฎี ถ้าการรักษาดังกล่าวอาจจะได้รับการแนะนำสำหรับการบันทึกการรับเลี้ยงบุตรบุญธรรมประจำกว้างและการรายงานผลกระทบควรจะคาดว่าภายในการศึกษาการประเมิน.
1.2 สภาพจิตใจของ
เราพบว่าไม่มีประโยชน์ที่สอดคล้องกันสำหรับ CBT มากกว่าการรักษาอื่น ๆ ที่เกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงทางคลินิกมีความน่าเชื่อถือหรือมีความสำคัญในอาการทางจิตเวชทั่วไป .
ทั้งเจ็ดของการทดลองเพียง Drury 2000 และ Sensky 2000 แสดงให้เห็นผลในเชิงบวกสำหรับ CBT และนี่คือในการเปรียบเทียบกับการรักษาที่ไม่ได้ใช้งานออกแบบมาเพื่อควบคุมด้านไม่ใช่เฉพาะของการรักษา ด้วยความเคารพต่ออาการทางจิตเวชทั่วโลกบนพื้นฐานของ BPRS ที่ไม่มีผลกระทบพบว่าในระยะสั้นหรือระยะยาว แต่ข้อได้เปรียบที่มีขนาดเล็กสำหรับ CBT ถูกพบในกลาง term.This พบว่าในเพียงทดลองขนาดเล็กเดียว (Pinto 1999) ซึ่งเมื่อเทียบกับ CBT เพื่อการรักษาที่ใช้งาน (การให้คำปรึกษาการสนับสนุน) อาการทางจิตเวชทั่วโลกโดยวัดจากคะแนนรวมของ PANSS แสดงให้เห็นว่าเป็นข้อได้เปรียบที่สำคัญสำหรับ CBT ในระยะสั้นและระยะกลาง แต่ไม่เกินระยะเวลานาน มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญในผลการทดลองในระยะสั้นและผลบวกเป็นผลทั้งหมดให้กับ Levine 1998 ซึ่งมีการกำหนดเป้าหมายการปฏิบัติตามยา เราพบว่าไม่มีผลกระทบในระยะสั้นกลางหรือระยะยาวในระดับอาการทั่วไปของ PANSS.
มากของการแทรกแซง CBT ที่ใช้สำหรับการโฟกัสโรคจิตกับอาการที่เฉพาะเจาะจง ด้วยความเคารพต่ออาการในเชิงบวกต่อ PANSS ไม่มีประโยชน์ที่สำคัญพบ CBT ในระยะสั้นหรือระยะกลาง มีผลขนาดเล็กในระยะยาวในความโปรดปรานของ CBT แต่นี้ดูเหมือนว่าจะคิดโดยการทดลองใช้ครั้งเดียว (เพนน์ 2009) ซึ่งแตกต่างจากการจ้างงานที่มุ่งเน้น CBT อย่างชัดเจนเกี่ยวกับการจัดการภาพหลอนหู เมื่อวัดที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้นในมิติของการได้ยินเสียง (คน PSRS หรือความเชื่อเกี่ยวกับเสียงแบบสอบถาม) ถูกนำมาใช้ประโยชน์ไม่พบสำหรับ CBT ที่ระยะเวลาของผลการรักษาใด ๆ .
ด้วยความเคารพต่อความหลงผิดโดยวัดจาก subscale ภาพลวงตาของ PSRS ในห้า การทดลองเป็นข้อได้เปรียบที่สำคัญพบ CBT ในระยะสั้นซึ่งไม่ได้เก็บรักษาไว้ที่ระยะเวลานานและผลกระทบในระยะสั้น ๆ คือส่วนที่เป็นผลกระทบของการพิจารณาคดีหนึ่งที่ไม่ได้กำหนดเป้าหมายที่การรักษาอาการหลงผิด (ค๊อด 2009) . ไม่มีผลกระทบก็พบว่าสำหรับผลกระทบที่แตกต่างกันของ CBT ในอาการทางลบในระยะเวลาการรักษาใด ๆ .
ประโยชน์ที่สำคัญพบ CBT ในการเปรียบเทียบกับทั้งครอบครัวบำบัด (Garety 2008) และการปรับปรุงการบำบัดแบบประคับประคอง (เพนน์ 2009) ในแง่ของการลดอาการซึมเศร้า โดยวัดจากดัชนีค่าระวางเรือ แต่เฉพาะในผลลัพธ์ในระยะยาว ในระยะเวลาที่สั้นกว่ามีแนวโน้มที่สอดคล้องกัน แต่ไม่ใช่อย่างมีนัยสำคัญในความโปรดปรานของ CBT รูปแบบของผลประโยชน์ในระยะยาวนี้ได้แสดงให้เห็นถึงมาตรการที่สองของภาวะซึมเศร้าในการพิจารณาคดีต่อไป (Sensky 2000) การค้นพบนี้สนับสนุน Birchwood 2006 ยืนยันว่า CBT เป้าหมายอารมณ์ / ความทุกข์พฤติกรรมมากกว่าอาการโรคจิต.
ประโยชน์สำหรับ CBT ไม่พบในระยะเวลาใด ๆ ของผลสำหรับความวิตกกังวลความนับถือตนเองเข้าใจความโกรธหรือพฤติกรรมปัญหาในรูปแบบของความรุนแรง
1.3 รัฐทั่วโลก
ไม่มีประโยชน์ที่สอดคล้องกันสำหรับ CBT ถูกกว่าการรักษาอื่น ๆ ที่เกี่ยวกับอัตราการกำเริบของโรคหรือ rehospitalisation ไม่มีผลแตกต่างของ CBT เป็นข้อสังเกตในการทำงานระดับโลกโดยวัดจากการประเมินผลการชั่งทั่วโลก ในทางตรงกันข้ามมีผลในเชิงบวกในการทำงานที่สอดคล้องกันทั่วโลก (โดยวัดจากวัด DSM-IV GAF) ซึ่งได้รับการสนับสนุน CBT; ผลกระทบนี้ แต่ถูกเพียงข้อสังเกตในระยะสั้นและไม่ได้อยู่ในช่วงเวลาอีกต่อไปและอาจจะมีการค้นพบโอกาส แต่สะดุดตาการศึกษาที่เอื้อต่อการมีผลกระทบในระยะสั้นนี้เกี่ยวข้องกับการมุ่งเน้นไปที่ความโกรธและอาการโรคจิตที่เกี่ยวข้องกับปัญหาพฤติกรรม (ค๊อด 2009) และการปฏิบัติตามยา (เคมพ์ 1998) ได้.
ผลการวิจัยเกี่ยวกับการทำงานเพื่อสังคมก็ยังไม่มีข้อยุติและขึ้นอยู่กับ ตัวชี้วัดที่ใช้ ไม่มีประโยชน์ที่สำคัญเป็นข้อสังเกตใน SFS เมื่อ CBT ถูกเมื่อเทียบกับการรักษาด้วยการเพิ่มการสนับสนุน (เพนน์ 2009) ที่ระยะเวลาของผลใด ๆ ในทางตรงกันข้ามการใช้โซฟา Garety 2008 แจ็คสันและ 2008 รายงานประโยชน์นิยม CBT ในระยะสั้นเมื่อเทียบกับการรักษาด้วยการควบคุมไม่ได้ใช้งาน (ตีสนิท) แต่ตอนนี้ยังไม่ได้รับการบำรุงรักษาภายหลังการติดตาม ผลที่สำคัญนี้ไม่ได้มักจะวัด แต่มีข้อบ่งชี้ว่านอกเหนือจาก CBT ในการดูแลมาตรฐานมีผลกระทบใด ๆ ทั่วไปเชื่อไม่มี.
1.4 คุณภาพชีวิต
มันน่าแปลกใจว่ามีเพียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปรายสรุปของผลลัพธ์หลัก1 . การเปรียบเทียบ 1 CBT กับการรักษาทางจิตวิทยาอื่น ๆ1.1 ทวนผล / เหตุการณ์ตัวเลขโดยรวมมีขนาดเล็กมาก ( 3% ) แต่ CBT ไม่ได้แสดงประโยชน์เกี่ยวกับการหลีกเลี่ยงตายตามธรรมชาติหรือฆ่าตัวตายสำหรับ " " ผลประโยชน์จากทั่วไปไม่พบการรักษา หนึ่งทดลอง ( klingberg 2009 ) รายงานว่าไม่มีความแตกต่างในผลไม่พึงประสงค์ระหว่าง CBT และอบรมฟื้นฟูความรู้ในระยะยาว หลายของการศึกษาเหล่านี้ไม่ได้รายงานผลข้างเคียงของการรักษานี้พูดทุกคนมีศักยภาพ ถ้าการรักษาดังกล่าวอาจจะแนะนำสำหรับการบันทึกและการรายงานตามปกติกว้างของผลกระทบควรจะคาดว่าในการประเมินการศึกษา1.2 สภาพจิตเราพบไม่สอดคล้องประโยชน์สำหรับ CBT มากกว่าการบำบัดอื่น ๆด้วยความเคารพและเชื่อถือได้หรือการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในอาการจิตเวชทั่วไปของเจ็ดครั้งเท่านั้นที่ Drury 2000 และ 2000 พบว่ามีผลบวกสำหรับ CBT และนี่คือในการเปรียบเทียบกับการไม่ใช้งานออกแบบมาเพื่อควบคุมลักษณะที่ไม่เฉพาะเจาะจงในการรักษา ด้วยความเคารพ ( อาการทางจิตตาม bprs ไม่มีผล พบว่าในระยะสั้น หรือระยะยาว แต่ได้เปรียบเล็ก ๆสำหรับ CBT พบใน medium-term.this พบว่าเพียงหนึ่งขนาดเล็กทดลอง ( ปิ่นโต 1999 ) ซึ่งเมื่อเทียบกับการรักษาด้วยการใช้สนับสนุนให้คำปรึกษา ) ซึ่งอาการทางจิตเป็นวัดโดยคะแนนรวมของการศึกษาแสดงให้เห็นประโยชน์ที่สำคัญสำหรับการท่องเที่ยวในระยะสั้นและระยะกลาง แต่ไม่เกินระยะเวลานาน . มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญในการทดลองในระยะสั้นและผลในเชิงบวกทั้งหมดจาก Levine ปี 1998 ซึ่งเป้าหมายการใช้ยาตามสั่ง . เราไม่พบผลในระยะสั้น กลาง หรือระยะยาวในทั่วไปอาการระดับของการศึกษา .มากของการมุ่งเน้นผู้ป่วยโรคจิตตามอาการที่เฉพาะเจาะจง ส่วนอาการบวกในการศึกษาไม่พบประโยชน์ที่พบสำหรับการท่องเที่ยวในระยะสั้น - กลาง มีลักษณะขนาดเล็กในระยะยาวในความโปรดปรานของการท่องเที่ยว แต่นี่ดูเหมือนจะคิดโดยการทดลองเดียว ( เพนน์ 2009 ) ซึ่งใช้ตัวแปรของ CBT อย่างชัดเจนเน้นการจัดการหูแว่ว . เมื่อเฉพาะวัดมิติของเสียงที่ได้ยิน ( psrs หรือความเชื่อเกี่ยวกับเสียงแบบสอบถาม ) คือใช้ประโยชน์พบ CBT ที่ระยะเวลาของการรักษาด้วยความเคารพว่าเป็นวัดโดยหลงผิด ( ของ psrs ข้ามห้าครั้ง ข้อดีที่สำคัญพบ CBT ในระยะสั้น ซึ่งไม่ได้ถูกเก็บรักษาไว้ที่ระยะเวลานาน และผลกระทบระยะสั้นจากผลกระทบของการทดลองที่ไม่ใช่เป้าหมายในการรักษาของอาการหลงผิด ( แฮด 2009 ) ไม่พบความแตกต่างที่มีผลกระทบของการท่องเที่ยวต่ออาการทางลบในการรักษา ระยะเวลาประโยชน์ที่สำคัญที่พบสำหรับ CBT ในการเปรียบเทียบกับทั้งครอบครัวบำบัด ( garety 2008 ) และปรับปรุงเชิงจิตวิทยา ( เพนน์ 2009 ) ในแง่ของการลดภาวะซึมเศร้าซึ่งวัดจากตลาด แต่ในผลระยะยาว ที่ระยะเวลาที่สั้นกว่ามีสอดคล้องกัน แต่ไม่ใช่แนวโน้มที่สำคัญในความโปรดปรานของ CBT . นี้รูปแบบของผลประโยชน์ในระยะยาวคือ แสดง ในวัดที่สองของภาวะซึมเศร้าในการทดลองต่อไป ( ที่ 2 ) การค้นพบนี้สนับสนุน Birchwood 2006 ยืนยันว่า CBT เป้าหมายความทุกข์มากกว่าพฤติกรรมอารมณ์ / อาการวิทยาทางจิต .ประโยชน์สำหรับ CBT พบในที่ระยะเวลาใดผลสำหรับความวิตกกังวล ความวิตกกังวล ความโกรธ หรือปัญหาด้านพฤติกรรมในรูปแบบของความรุนแรง1.3 ) รัฐมีข้อดีกว่าการรักษาอื่น ๆที่สอดคล้องกันสำหรับการเกี่ยวกับอัตรากำเริบ หรือ rehospitalisation . ไม่มีความแตกต่าง ผลของการทำงานระดับโลกใน CBT ) เป็นวัดโดยแบบประเมิน ) ในทางตรงกันข้าม มีผลเป็นบวกที่สอดคล้องกันในการทำงานของโลก ( เป็นวัดโดย dsm-iv กัฟวัด ) ซึ่งได้รับการ CBT ; ผลนี้ , อย่างไรก็ตาม , ได้พบในระยะสั้นและไม่ได้อยู่ในช่วงเวลาอีกต่อไป และอาจจะมีโอกาสในการค้นหา อย่างไรก็ตาม สำหรับการศึกษาให้เกิดผลระยะสั้นที่เกี่ยวข้องมุ่งเน้นความโกรธและอาการทางจิตที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมปัญหา ( แฮด 2009 ) และการใช้ยาตามสั่ง ( Kemp 1998 )ข้อมูลเกี่ยวกับการทำงานทางสังคมอยู่ที่กำกวม และขึ้นอยู่กับวิธีที่ใช้ ไม่พบประโยชน์ที่พบใน SFS เมื่อเทียบกับการเพิ่มเชิงจิตวิทยา ( เพนน์ 2009 ) ที่ระยะเวลาของผลลัพธ์ ในทางตรงกันข้าม การใช้โซฟา garety 2008 และแจ็คสัน 2008 รายงานประโยชน์นิยมการท่องเที่ยวในระยะสั้นเมื่อเทียบกับไม่ใช้งานควบคุมบำบัด ( ตีสนิท ) แต่ไม่ได้รักษาที่ตามมาติดตามผล ผลที่สำคัญนี้ไม่ได้เป็นวัด แต่มักจะมีข้อบ่งชี้ว่า นอกจากการดูแลมาตรฐานมีผลสรุปใด ๆที่น่าเชื่อถือ1.4 คุณภาพของชีวิตมันน่าแปลกใจที่เท่านั้น