1. IntroductionDigestive disorders

1. Introduction
Digestive disorders are the main factor responsible for reduced performance and health in growing rabbits, especially in recent decades when the incidence of Epizootic Rabbit Enteropathy (ERE) has increased. The inclusion of antimicrobials has often controlled the negative effects of ERE, but has increased the health costs. Moreover, high usage of antimicrobials increases the risk of presence of residuals in the meat and impairs consumer perception towards intensive rabbit farming. It is well known that adequate nutrition and feeding strategies can minimise the risk of these disorders (Gidenne et al., 2010). Among these strategies, the beneficial effect of increasing highly-digestible fibre (mainly soluble fibre and hemicelluloses) and reducing starch on the digestive health of growing rabbits is well established (Blas and Gidenne, 2010, Martínez-Vallespín et al., 2011a and Trocino et al., 2013a) and consequently widely used. Highly-digestible fibre promotes fermentative activity and induces favourable changes in caecal environment (Martínez-Vallespín et al., 2013 and Trocino et al., 2013b).

Soluble fibre has high water holding capacity promoting the formation of gels. Its dietary inclusion instead of starch could thus reduce digestive rate of passage and feed intake, but negative effects on live weight (LW) gain of growing rabbits has not been reported (Trocino et al., 2011 and Martínez-Vallespín et al., 2011a). However, as recently reviewed (Trocino et al., 2013a), an increase in full gastrointestinal tract weight and a consequent reduction in dressing percentage have been reported when rabbits were fed with diets containing high levels of soluble fibre, usually from sugar beet pulp. This possible detriment on carcass yield could be alleviated by switching to a more concentrated diet in late fattening period, when the incidence of digestive disorders is usually lower.

Thus, the aim of this work was to compare two feeding programmes based on the use of a highly-digestible fibre diet from the beginning of feed intake to the end of the fattening period or switching at 42 d to a diet poor in highly-digestible fibre and rich in starch and fat. Their effect on health, growth performance and carcass and meat quality was evaluated in an ERE context, in comparison with a standard feeding programme with intermediate highly digestible fibre and starch content containing 100 ppm of zinc–bacitracin.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทนำโรคทางเดินอาหารเป็นปัจจัยหลักที่รับผิดชอบประสิทธิภาพลดลงและสุขภาพกระต่าย การเจริญเติบโตโดยเฉพาะอย่างยิ่งในทศวรรษที่เมื่อมีเพิ่มอุบัติการณ์ของ Epizootic กระต่าย Enteropathy (ERE) รวมของยาต้านจุลชีพมักมีควบคุมผลของ ERE แต่ได้เพิ่มต้นทุนสุขภาพ นอกจากนี้ การใช้ยาต้านจุลชีพสูงเพิ่มความเสี่ยงของเหลือในเนื้อ และบั่นทอนผู้บริโภคยากเลี้ยงกระต่ายแบบเร่งรัด เป็นที่ทราบกันดีว่า โภชนาการที่เพียงพอและนมกลยุทธ์สามารถลดความเสี่ยงของโรคเหล่านี้ (Gidenne et al. 2010) ระหว่างกลยุทธ์เหล่านี้ ผลประโยชน์ของเส้นใยย่อยสูง (ไฟเบอร์ที่ละลายน้ำได้ส่วนใหญ่และ hemicelluloses) ที่เพิ่มขึ้น และลดแป้งสุขภาพของทางเดินอาหารของกระต่ายเติบโตได้ดี (Blas และ Gidenne, 2010, Martínez-Vallespín et al. 2011a และ Trocino et al. 2013a) และใช้กันอย่างแพร่หลายจึง เส้นใยย่อยสูงส่งเสริมกิจกรรมการหมัก และก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่ดีในสภาพแวดล้อม caecal (Martínez-Vallespín et al. 2013 และ Trocino et al. 2013b)Soluble fibre has high water holding capacity promoting the formation of gels. Its dietary inclusion instead of starch could thus reduce digestive rate of passage and feed intake, but negative effects on live weight (LW) gain of growing rabbits has not been reported (Trocino et al., 2011 and Martínez-Vallespín et al., 2011a). However, as recently reviewed (Trocino et al., 2013a), an increase in full gastrointestinal tract weight and a consequent reduction in dressing percentage have been reported when rabbits were fed with diets containing high levels of soluble fibre, usually from sugar beet pulp. This possible detriment on carcass yield could be alleviated by switching to a more concentrated diet in late fattening period, when the incidence of digestive disorders is usually lower.Thus, the aim of this work was to compare two feeding programmes based on the use of a highly-digestible fibre diet from the beginning of feed intake to the end of the fattening period or switching at 42 d to a diet poor in highly-digestible fibre and rich in starch and fat. Their effect on health, growth performance and carcass and meat quality was evaluated in an ERE context, in comparison with a standard feeding programme with intermediate highly digestible fibre and starch content containing 100 ppm of zinc–bacitracin.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
โรคทางเดินอาหารเป็นปัจจัยหลักที่รับผิดชอบในการลดประสิทธิภาพการทำงานและสุขภาพในกระต่ายที่กำลังเติบโตโดยเฉพาะอย่างยิ่งในทศวรรษที่ผ่านมาเมื่ออุบัติการณ์ของโรคลำไส้ Epizootic กระต่าย (ERE) ได้เพิ่มขึ้น รวมของยาต้านจุลชีพที่มักจะมีการควบคุมผลกระทบของ ERE แต่ได้เพิ่มขึ้นค่าใช้จ่ายด้านสุขภาพ นอกจากนี้ยังมีการใช้งานสูงของยาต้านจุลชีพเพิ่มความเสี่ยงของการปรากฏตัวของสารตกค้างในเนื้อสัตว์และบั่นทอนการรับรู้ของผู้บริโภคที่มีต่อการเลี้ยงกระต่ายอย่างเข้มข้น เป็นที่ทราบกันดีว่าโภชนาการและการให้อาหารที่เพียงพอกลยุทธ์สามารถลดความเสี่ยงของความผิดปกติเหล่านี้ (Gidenne et al., 2010) ท่ามกลางกลยุทธ์เหล่านี้มีผลประโยชน์ในการเพิ่มความสูงที่ย่อยเส้นใย (Fiber ส่วนใหญ่ละลายน้ำและเฮมิเซลลูโลส) และลดแป้งในสุขภาพทางเดินอาหารของกระต่ายที่กำลังเติบโตเป็นที่ยอมรับกัน (หน่ายและ Gidenne 2010, มาร์ติเน Vallespin et al., 2011a และ Trocino et al., 2013a) และจึงใช้กันอย่างแพร่หลาย เส้นใยสูงย่อยส่งเสริมกิจกรรมที่ก่อให้เกิดการหมักและการเปลี่ยนแปลงที่ดีในสภาพแวดล้อม caecal (มาร์ติเน Vallespin et al., 2013 Trocino et al., 2013b). เส้นใยที่ละลายน้ำได้มีความสามารถในการถือครองน้ำสูงส่งเสริมการก่อตัวของเจล รวมอาหารแทนของแป้งจึงสามารถลดอัตราการย่อยอาหารของทางเดินและปริมาณอาหารที่กิน แต่ผลกระทบต่อน้ำหนักสด (LW) กำไรของกระต่ายที่กำลังเติบโตยังไม่ได้รับรายงาน (Trocino et al., ปี 2011 และมาร์ติเน Vallespin et al., 2011a ) อย่างไรก็ตามในขณะที่เมื่อเร็ว ๆ นี้ (Trocino et al., 2013a) การเพิ่มขึ้นของน้ำหนักระบบทางเดินอาหารเต็มรูปแบบและการลดลงในอัตราร้อยละผลเนื่องมาจากการแต่งกายที่ได้รับรายงานเมื่อกระต่ายที่ถูกเลี้ยงด้วยอาหารที่มีระดับสูงของเส้นใยที่ละลายน้ำมักจะมาจากการผลิตเยื่อกระดาษน้ำตาลหัวผักกาด นี้ความเสียหายที่เป็นไปได้ที่มีต่อผลผลิตซากอาจจะบรรเทาได้โดยการเปลี่ยนไปเป็นอาหารที่เข้มข้นมากขึ้นในช่วงเวลาขุนปลายเมื่ออุบัติการณ์ของโรคทางเดินอาหารที่มักจะต่ำ. ดังนั้นจุดมุ่งหมายของงานนี้คือการเปรียบเทียบสองโปรแกรมการให้อาหารขึ้นอยู่กับการใช้งานของการให้ อาหารที่มีเส้นใยสูงที่ย่อยจากจุดเริ่มต้นของการกินอาหารที่จะสิ้นสุดระยะเวลาการขุนหรือเปลี่ยนที่ 42 D เพื่ออาหารที่ยากจนในเส้นใยสูงย่อยง่ายและอุดมไปด้วยแป้งและไขมัน ผลกระทบต่อสุขภาพการเจริญเติบโตและซากและเนื้อสัตว์ที่มีคุณภาพได้รับการประเมินในบริบท ERE ในการเปรียบเทียบกับโปรแกรมการให้อาหารกับมาตรฐานกลางเยื่อใยสูงและปริมาณแป้งที่มีความเข้มข้น 100 ppm ของสังกะสี Bacitracin

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . แนะนำความผิดปกติของการย่อยอาหารเป็นปัจจัยหลักที่รับผิดชอบ ทำให้สมรรถภาพและสุขภาพในกระต่ายที่กำลังเจริญเติบโต โดยเฉพาะในทศวรรษที่ผ่านมาเมื่อเกิด enteropathy กระต่าย Epizootic ( ERE ) เพิ่มขึ้น การรวมของยามักจะควบคุมผลกระทบของที่นี่ แต่ได้เพิ่มค่าใช้จ่ายในด้านสุขภาพ นอกจากนี้ การใช้สูงของยาเพิ่มความเสี่ยงของการแสดงตนของความคลาดเคลื่อนในเนื้อและทำลายการรับรู้ของผู้บริโภคที่มีต่ออย่างเข้มข้น กระต่าย ฟาร์ม มันเป็นที่รู้จักกันดีว่าโภชนาการที่เพียงพอและกลยุทธ์การให้อาหารสามารถลดความเสี่ยงของโรคเหล่านี้ ( gidenne et al . , 2010 ) ของกลยุทธ์เหล่านี้ ผลประโยชน์ของเส้นใย ( ไฟเบอร์ที่ละลายน้ำได้เพิ่มขึ้นสูง ย่อยส่วนใหญ่และ hemicelluloses ) และลดแป้งในสุขภาพทางเดินอาหารของกระต่ายที่กำลังเจริญเติบโตดีก่อตั้ง ( บลาส และ gidenne 2010 มาร์ตีเนซ vallesp í n et al . , 2011a และ trocino et al . , ที่มีมากกว่า ) และจึงใช้กันอย่างแพร่หลาย ส่งเสริมกิจกรรมย่อยเส้นใยสูงและการเปลี่ยนแปลงที่ดีในด้านวิศวกรรมเคมี ที่ทำให้ caecal ( มาร์ตีเนซ vallesp í n et al . , 2013 และ trocino et al . , 2013b )มีปริมาณเส้นใยสูงน้ำความจุถือส่งเสริมการก่อตัวของเจล รวมอาหารแทนแป้ง จึงลดอัตราการไหลผ่านของการบริโภคอาหาร และทางเดินอาหาร แต่ผลในทางลบต่อน้ำหนักสด ( LW ) ได้รับของกระต่ายที่กำลังเจริญเติบโตไม่ได้ถูกรายงาน ( trocino et al . , 2011 และ มาร์ตีเนซ vallesp í n et al . , 2011a ) อย่างไรก็ตาม เมื่อเร็วๆ นี้ได้ ( trocino et al . , ที่มีมากกว่า ) , เพิ่มเต็มระบบทางเดินอาหารน้ำหนักและลดลงจากร้อยละได้รับการรายงานในการแต่งกายเมื่อกระต่ายที่เลี้ยงด้วยอาหารที่มีระดับสูงของเส้นใยที่ละลายน้ำได้ปกติจากน้ำตาลเยื่อกระดาษ นี้เป็นไปได้ความเสียหายต่อผลผลิตซากไม่สามารถ alleviated โดยการสลับไปยังอาหารที่เข้มข้นมากขึ้นในช่วงระยะเวลาขุน เมื่อเกิดความผิดปกติของการย่อยอาหารเป็นปกติลดดังนั้น งานวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อเปรียบเทียบสองโครงการอาหารขึ้นอยู่กับการใช้อาหารเส้นใยสูงย่อยจากจุดเริ่มต้นของการกินอาหารที่จุดสิ้นสุดของระยะเวลาขุน หรือสลับที่ 42 D อาหารที่ไม่ดีในเส้นใยย่อยสูงและอุดมไปด้วยแป้งและไขมัน ผลกระทบต่อสุขภาพ การเจริญเติบโต และคุณภาพซากและเนื้อถูกประเมินในบริบทนี้ ในการเปรียบเทียบกับโปรแกรมอาหารมาตรฐานกลางสูงย่อยเส้นใยและปริมาณแป้งผสมเพื่อ Bacitracin สังกะสี 100 ส่วนในล้านส่วน