The present study was carried out t

The present study was carried out to evaluate the effect of chitosan-based edible coatings with Aloe vera
extract on the postharvest blueberry fruit quality during storage at 5
C. Firstly, A. vera fractions (pulp and
liquid) were extracted from leaves and evaluated in terms of antifungal and antioxidant capacities. The
choice of the most adequate chitosan and A. vera fraction concentrations to be incorporated in coating
formulation was made based on the wettability of the corresponding coating solutions. Coatings with
0.5% (w/v) chitosan + 0.5% (w/v) glycerol + 0.1% (w/v) Tween 80 + 0.5% (v/v) A. vera liquid fraction
presented the best characteristics to uniformly coat blueberry surface. Physico-chemical (i.e., titratable
acidity, pH, weight loss) and microbiological analyses of coated blueberries (non-inoculated or artificially
inoculated with Botrytis cinerea) were performed during 25 d. Microbiological growth and water loss
levels were approximately reduced by 50% and 42%, respectively, in coated blueberries after 25 d
compared to uncoated blueberries. After 15 d, weight loss values were 6.2% and 3.7% for uncoated and
chitosan–A. vera coated blueberries, respectively. Uncoated fruits presented mold contamination after 2 d
of storage (2.0 0.32 log CFU g1
), whilst fruits with chitosan-based coatings with A. vera presented mold
contamination only after 9 d of storage (1.3 0.35 log CFU g1
). Overall, coatings developed in this study
extend blueberries’ shelf-life for about 5 d, demonstrating for the first time that the combination of
chitosan and A. vera liquid fraction as edible coating materials has great potential in expanding the shelflife
of fruits.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศึกษาดำเนินการประเมินผลของใช้ไคโตซานเคลือบกินกับว่านหางจระเข้สารสกัดคุณภาพผลไม้บลูเบอร์รี่หลังการเก็บเกี่ยวระหว่างการเก็บรักษาที่ 5 C. Firstly, A. vera เศษ (เยื่อกระดาษ และของเหลว) สกัดจากใบ และประเมินในแง่ของความสามารถในการต้านเชื้อราและสารต้านอนุมูลอิสระ การเลือกไคโตซานเพียงพอมากที่สุดและ A. vera ส่วนความเข้มข้นเพื่อรวมไว้ในสีสูตรทำตามบนความสามารถเปียกของการแก้ปัญหาสีที่สอดคล้องกัน เคลือบด้วย0.5 ไคโตซาน% (w/v) + 0.5% (w/v) กลีเซอรอล + 0.1% (w/v) แต่ 80 + 0.5% (v/v) A. vera เศษของเหลวนำเสนอลักษณะที่ดีที่สุดยังบรรจงบลูเบอร์รี่ ดิออร์ (เช่น titratableกรด ค่า pH น้ำหนัก) และการวิเคราะห์ทางจุลชีววิทยาของบลูเบอร์รี่เคลือบ (ไม่ใช่ inoculated หรือเหือดinoculated กับเครื่องดื่ม cinerea) ดำเนินการระหว่าง 25 d. จุลินทรีย์เจริญเติบโตและน้ำเสียระดับประมาณลด 50% และ 42% ตามลำดับ ในบลูเบอร์รี่เคลือบหลัง 25 dเมื่อเทียบกับบลูเบอร์รี่เคลือบผิว หลัง 15 d ค่าสูญเสียน้ำหนักได้ 6.2% และ 3.7% สำหรับเคลือบผิว และไคโตซาน – A. จระเข้เคลือบบลูเบอร์รี่ ตามลำดับ เคลือบผิวผลไม้นำเสนอแม่พิมพ์ปนเปื้อนหลังจาก 2 dพื้นที่เก็บข้อมูล (2.0 0.32 ล็อกโยง g 1), ในขณะที่ผลไม้ มีใช้ไคโตซานเคลือบกับ A. vera แสดงแม่พิมพ์ปนเปื้อนหลังจาก 9 d เก็บ (1.3 0.35 บันทึกอาหรับ g 1). โดยรวม เคลือบพัฒนาในการศึกษานี้ขยายบลูเบอร์รี่อายุสำหรับ 5 d เห็นครั้งแรกที่การรวมกันของไคโตซานและ vera A. เศษของเหลวเป็นกินเคลือบวัสดุมีศักยภาพที่ดีในขยาย shelflifeของผลไม้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาครั้งนี้ได้ดำเนินการในการประเมินผลของไคโตซานที่ใช้เคลือบกินกับว่านหางจระเข้
สารสกัดในคุณภาพของผลบลูเบอร์รี่หลังการเก็บเกี่ยวระหว่างการเก็บรักษาที่อุณหภูมิ 5 องศาเซลเซียส ประการแรกเศษส่วน A. หางจระเข้ (เยื่อกระดาษและ
ของเหลว) ถูกสกัดจากใบและประเมินผลในแง่ของการต้านเชื้อราและสารต้านอนุมูลอิสระความจุ
ทางเลือกของไคโตซานที่เพียงพอมากที่สุดและส่วน A. หางจระเข้ความเข้มข้นจะรวมอยู่ในการเคลือบ
สูตรที่ถูกสร้างขึ้นบนพื้นฐานของเปียกของสารเคลือบผิวที่สอดคล้องกัน เคลือบด้วย
0.5% (w / v) ไคโตซาน + 0.5% (w / v) กลีเซอรอล + 0.1% (w / v) Tween 80 + 0.5% (v / v) ส่วนเอหางจระเข้ของเหลว
ที่นำเสนอลักษณะที่ดีที่สุดในบลูเบอร์รี่เสื้อสม่ำเสมอ พื้นผิว ทางกายภาพและทางเคมี (เช่นไตเตรต
เป็นกรดค่า pH, การสูญเสียน้ำหนัก) และจุลชีววิทยาการวิเคราะห์ของบลูเบอร์รี่เคลือบ (ที่ไม่ใช่เชื้อหรือเทียม
เชื้อด้วย Botrytis cinerea มี) ได้ดำเนินการระหว่างวันที่ 25 D การเจริญเติบโตและการสูญเสียน้ำทางจุลชีววิทยา
ระดับลดลงประมาณ 50% และ 42% ตามลำดับในบลูเบอร์รี่เคลือบหลังจาก 25 D
เมื่อเทียบกับบลูเบอร์รี่เคลือบผิว หลังจาก 15 D, ค่าการสูญเสียน้ำหนักได้ 6.2% และ 3.7% สำหรับเคลือบผิวและ
ไคโตซาน-A หางจระเข้บลูเบอร์รี่เคลือบตามลำดับ ผลไม้เคลือบผิวที่นำเสนอการปนเปื้อนของเชื้อราหลังจาก 2 D
ของการจัดเก็บ (2.0 0.32 log CFU กรัม 1
) ขณะที่ผลไม้ที่มีสารเคลือบไคโตซานที่ใช้กับเอหางจระเข้แม่พิมพ์นำเสนอ
การปนเปื้อนเฉพาะหลังจากที่ 9 D ของการจัดเก็บ (1.3 0.35 log CFU กรัม 1
) โดยรวม, การเคลือบการพัฒนาในการศึกษาครั้งนี้
ขยายอายุการเก็บรักษาบลูเบอร์รี่ 'ประมาณ 5 D, แสดงให้เห็นเป็นครั้งแรกว่าการรวมกันของ
ไคโตซานและเอหางจระเข้ส่วนของเหลวเป็นวัสดุเคลือบกินมีศักยภาพที่ดีในการขยายอายุการเก็บรักษา
ของผลไม้