Endosulfan content in plant tissues

Endosulfan content in plant tissues
All the species accumulated endosulfan isomers (a þb) and thepresence of endosulfan sulfate in their tissues might be the result of
both uptake and/or within-plant metabolism (Fig. 3). Plant accumulation
of organic contaminants from contaminated soils,
including endosulfan pesticides, is well documented (Ramirez-
Sandoval et al., 2011; Singh and Singh, 2014), and pollutant accumulation
in each plant tissue is known to depend on plant characteristics
(plant morphology, concentration of lipids, transpiration
rate) (Trapp and McFarlane, 1995; Barber et al., 2004). Accordingly,
the endosulfan uptake and translocation in the studied vegetables
were independent of the lipid tissue content, indicating that other
factors are involved in those processes. At both stages, the endosulfan
accumulation followed the pattern roots > stems > leaves,
with the exception of that in sunflower plants, which, at 15 days of
growth, exhibited the order stems > roots > leaves. These results
accurately indicate that all species translocate endosulfan effectively,
because the volatilization from soil to aerial plant parts had
been prevented by covering the soil surface with aluminum foil.
Endosulfan levels were similar in all species after 15 days of
growth, except for sunflower plants that exhibited lower levels
(Fig. 3a). Nevertheless, at 60 days, sunflower roots exhibited the
highest endosulfan levels, whereas tomato plants exhibited the
highest stem endosulfan levels at both growth stages (Fig. 3b).
These species-specific differences might be related to differences in
the transpiration rate, which is a leading factor that positively affects
the uptake and translocation of organic compounds (Trapp
and McFarlane, 1995). Accordingly, the higher transpiration rate
of tomato plants could explain the higher endosulfan translocation
(Murano et al., 2010). A comparison of the endosulfan levels in
leaves showed that sunflower plants exhibited the highest pesticide
concentration in both stages, being higher at 60 days. This
continuous pesticide uptake by all plant species is in agreement
with the depletion of the endosulfan levels of BS and NRS after 60
days of plant growth, as previously discussed.
The root bioconcentration factor (RBCF), calculated

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เนื้อหาในเอนโดซัลแฟนในเนื้อเยื่อพืชทุกชนิดสะสมเอนโดซัลแฟน isomers (แบบ þb) และ thepresence ของซัลเฟตเอนโดซัลแฟนในเนื้อเยื่ออาจจะมีผลดูดซึมหรือภายในโรงงานผลาญ (3 รูป) พืชสะสมสารอินทรีย์เจือปนจากดินปนเปื้อนรวมถึงเอนโดซัลแฟนยาฆ่าแมลง มีดีไว้ (Ramirez-แฟ et al. 2011 สิงห์และสิงห์ 2014), และการสะสมมลพิษในแต่ละโรงงาน เรียกว่าเนื้อเยื่อขึ้นลักษณะพืช(สัณฐานวิทยาพืช ความเข้มข้นของไขมัน การคายน้ำอัตรา) (Trapp และ McFarlane, 1995 ตัดผม et al. 2004) ดังนั้นการดูดซึมของเอนโดซัลแฟนและพันธุ์ในผักศึกษาอิสระในเนื้อเยื่อไขมัน แสดงที่อื่นปัจจัยเกี่ยวข้องในกระบวนการเหล่านั้น ในทั้งสองขั้นตอน การเอนโดซัลแฟนสะสมตามรากรูป > เกิด > ใบยกเว้นว่าในพืชดอกทานตะวัน ซึ่ง ในวันที่ 15 ของเจริญเติบโต การจัดแสดงลำต้นสั่ง > ราก > ใบ ผลลัพธ์เหล่านี้อย่างถูกต้องระบุว่า ทุกสายพันธุ์ translocate เอนโดซัลแฟนได้อย่างมีประสิทธิภาพเนื่องจากมีการทาลายจากดินส่วนพืชทางอากาศถูกป้องกัน โดยครอบคลุมพื้นผิวดิน ด้วยอลูมิเนียมฟอยล์ระดับเอนโดซัลแฟนได้คล้ายสายพันธุ์ทั้งหมดหลังจาก 15 วันเจริญเติบโต ยกเว้นพืชทานตะวันที่แสดงระดับ(รูป 3a) อย่างไรก็ตาม ใน 60 วัน รากทานตะวันจัดแสดงเอนโดซัลแฟนสูงระดับ ในขณะที่จัดแสดงพืชมะเขือเทศการสูงสุดระดับเอนโดซัลแฟนลำต้นเจริญเติบโตทั้งสองขั้นตอน (รูปที่ 3b)ความแตกต่างนี้สายอาจจะเกี่ยวข้องกับความแตกต่างในอัตราการคายน้ำ ซึ่งเป็นปัจจัยนำที่มีผลบวกการดูดซึมและพันธุ์ของสารประกอบอินทรีย์ (Trappและ McFarlane, 1995) ตามลำดับ อัตราการคายน้ำสูงของมะเขือเทศ พืชสามารถอธิบายพันธุ์เอนโดซัลแฟนสูง(Murano และ al. 2010) การเปรียบเทียบในระดับเอนโดซัลแฟนในใบแสดงให้เห็นว่า พืชดอกทานตะวันจัดแสดงแมลงสูงความเข้มข้นในทั้งสองขั้นตอน สูงกว่า 60 วัน นี้ดูดซึมยาฆ่าแมลงอย่างต่อเนื่อง โดยพืชทุกชนิดจะตกลงมีการลดลงของระดับเอนโดซัลแฟนของบีและ NRS หลัง 60วันของการเติบโตของพืช การกล่าวถึงก่อนหน้านี้คำนวณตัวคูณ bioconcentration ราก (RBCF),

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เนื้อหา endosulfan ในเนื้อเยื่อพืช
ทุกชนิดสะสมไอโซเมอ endosulfan (A บาท) และปรากฏกรอบซัลเฟต endosulfan ในเนื้อเยื่อของพวกเขาอาจจะเป็นผลมาจาก
ทั้งการดูดซึมและ / หรือภายในโรงงานเผาผลาญ (รูปที่. 3) การสะสมพืช
สารปนเปื้อนอินทรีย์จากดินปนเปื้อน
รวมทั้งสารกำจัดศัตรูพืช endosulfan, เป็นเอกสารที่ดี (Ramirez-
โก et al, 2011;. ซิงห์ซิงห์และ 2014) และการสะสมของสารมลพิษ
ในแต่ละเนื้อเยื่อพืชเป็นที่รู้จักกันขึ้นอยู่กับลักษณะของพืช
(สัณฐานวิทยา ความเข้มข้นของไขมันคาย
อัตรา) (Trapp และ McFarlane, 1995;. ตัดผม, et al, 2004) ดังนั้นการ
ดูดซึม endosulfan และโยกย้ายในผักศึกษา
เป็นอิสระของเนื้อเยื่อไขมันที่ระบุว่าอื่น ๆ
ปัจจัยที่มีส่วนร่วมในกระบวนการเหล่านั้น ทั้งในขั้นตอนการ endosulfan
สะสมตามรากแบบแผน> ลำต้น> ใบ
ยกเว้นว่าในพืชดอกทานตะวันที่ใน 15 วันของ
การเจริญเติบโตของการจัดแสดงเพื่อลำต้น> ราก> ใบ ผลลัพธ์เหล่านี้
ได้อย่างถูกต้องแสดงให้เห็นว่าทุกชนิดโยกย้าย endosulfan ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
เพราะการระเหยจากดินไปส่วนต่างๆของพืชทางอากาศได้
รับการป้องกันโดยครอบคลุมพื้นผิวดินที่มีอลูมิเนียมฟอยล์.
ระดับ endosulfan มีความคล้ายคลึงกันในทุกชนิดหลังจาก 15 วันของการ
เจริญเติบโตยกเว้นสำหรับพืชดอกทานตะวัน แสดงระดับที่ต่ำกว่า
(รูป. 3A) อย่างไรก็ตามที่ 60 วันรากดอกทานตะวันจัดแสดง
ระดับ endosulfan สูงสุดขณะมะเขือเทศจัดแสดง
ระดับต้นกำเนิด endosulfan สูงสุดทั้งในระยะการเจริญเติบโต (รูป. 3b).
เหล่านี้แตกต่างสายพันธุ์เฉพาะอาจจะเกี่ยวข้องกับความแตกต่างใน
อัตราการคายซึ่งเป็น เป็นปัจจัยบวกชั้นนำที่มีผลต่อการ
ดูดซึมและการโยกย้ายของสารอินทรีย์ (Trapp
และ McFarlane, 1995) ดังนั้นอัตราการคายสูง
ของมะเขือเทศสามารถอธิบายโยกย้าย endosulfan สูง
(Murano et al., 2010) การเปรียบเทียบระดับ endosulfan ใน
ใบแสดงให้เห็นว่าพืชดอกทานตะวันแสดงสารกำจัดศัตรูพืชที่สูงที่สุด
มีความเข้มข้นทั้งในขั้นตอนการเป็นที่สูงขึ้นใน 60 วัน นี้
การดูดซึมสารกำจัดศัตรูพืชอย่างต่อเนื่องโดยทุกสายพันธุ์พืชที่อยู่ในข้อตกลง
ที่มีการพร่องของระดับ endosulfan ของ BS และ NRS หลังจาก 60
วันของการเจริญเติบโตของพืชตามที่กล่าวไว้ก่อนหน้านี้.
ปัจจัยที่รากทางชีวภาพ (RBCF) คำนวณ