The feeding ecology of mangrove ses

The feeding ecology of mangrove sesarmid crabs in Peninsular Malaysia was investigated by field and laboratory experiments using four mangrove leaf species (Avicennia officinalis, Bruguiera gymnorrhiza, B. parviflora and Rhizophora apiculata) and leaves of different condition (fresh and senescent). Leaves tethered on strings at high (Bruguiera zone) and low (Rhizophora zone) intertidal positions, both upstream (Sungai Pasir) and downstream (Lower Merbok) showed significant amounts of leaf litter removal in 24 h (mean 79F3% initial dry mass). Significantly more B.gymnorrhiza was consumed in Bruguiera zones and significantly less senescent A. officinalis in the
upstream Rhizophora zone. In Bruguiera zones, significant numbers of leaves were taken down
burrows but there were no preferences for leaf species or condition of leaf taken down burrows at all
sites. In 24 h, under laboratory conditions, the sesarmid crabs Sesarma (Perisesarma) eumolpe and S.
(Perisesarma) onychophorum were offered with a mangrove species choice of either fresh or
senescent leaves. There was no difference in mangrove species taken when the leaves were senescent
for both crab species, but when the leaves were fresh, significantly more A. officinalis leaves were
consumed by both sesarmid crab species. S. onychophorum ate significantly more B. parviflora than
did S. eumolpe. The crab distribution in the field was related to the preferred tree species dominance,
indicating that tree species may be important for crab species distribution, or vice versa. The mean
rate of leaf consumption was not significantly different between the crab species; S. eumolpe was
29.9F5.9 and S. onychophorum was 35.3F7.2 mg dry mass per wet mass gram of crab in 24 h.
Rhizophora spp. were the least preferred species in all feeding experiments, a finding which may
have implications for ecosystem functioning in monoculture rehabilitation projects. D 2002 Elsevier
Science B.V. All rights reserved.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อาหารระบบนิเวศของป่าชายเลนปู sesarmid ในมาเลเซียตะวันตกถูกสอบสวน โดยฟิลด์ และห้องปฏิบัติการทดลองโดยใช้ป่าชายเลนสี่ใบพันธุ์ (Avicennia officinalis, gymnorrhiza ถั่วดำถั่วขาว เกิดดำ และโกงกางใบเล็ก) และใบเงื่อนไขแตกต่างกัน (สด และ senescent) จากคุณสายอักขระที่สูง (ถั่วดำถั่วขาวโซน) และต่ำ (โกงกางใบโซน) ตำแหน่ง intertidal ขั้นต้นน้ำ (สุไหงปา) และปลายน้ำ (ล่าง Merbok) แสดงจำนวนใบเอาแคร่สำคัญใน 24 ชม (เฉลี่ย 79F3% เริ่มต้นมวลแห้ง) อย่างมีนัยสำคัญเพิ่มเติม B.gymnorrhiza ใช้ ในโซนถั่วดำถั่วขาว และอย่างมีนัยสำคัญน้อย กว่า officinalis senescent อ.ในการขั้นต้นน้ำโกงกางใบโซน ถั่วดำถั่วขาวโซน จำนวนใบสำคัญนำมาลงburrows มีแต่มีการกำหนดลักษณะสำหรับพันธุ์ใบของใบไม้ที่นำมาลง burrows ที่เว็บไซต์ ใน 24 ชม สภาวะ ห้องปฏิบัติการ sesarmid ปู eumolpe ปูแสม (Perisesarma) และ s ได้Onychophorum (Perisesarma) ได้นำเสนอกับป่าชายเลนชนิดสดอย่างใดอย่างหนึ่ง หรือใบไม้ senescent มีไม่ความแตกต่างของชนิดป่าชายเลนทำใบไม้ได้ senescentชนิดทั้งปู แต่ เมื่อใบถูกใบไม้ถูก officinalis สด อ.มากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญใช้ โดยทั้งสองสายพันธุ์ปู sesarmid S. onychophorum กินกระชายดำเกิดมากกว่าไม่ S. eumolpe แจกปูในฟิลด์เกี่ยวข้องกับปกครองชนิดแผนภูมิที่ต้องการบ่งชี้ว่า ชนิดแผนภูมิอาจจะสำคัญ สำหรับการกระจายพันธุ์ปู หรือในทางกลับกัน ค่าเฉลี่ยอัตราการใช้ใบไม้ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญระหว่างพันธุ์ปู มี S. eumolpe29.9F5.9 และ S. onychophorum 35.3F7.2 มิลลิกรัมแห้งมวลต่อมวลกรัมเปียกปูใน 24 ชมโกงกางใบโอถูกต้องอย่างน้อยสายพันธุ์ในการทดลองให้อาหารทั้งหมด ค้นหาซึ่งอาจมีผลการทำงานในเรื่องโครงการฟื้นฟูระบบนิเวศ D 2002 Elsevierวิทยาศาสตร์ b.v สงวนลิขสิทธิ์ทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบนิเวศการให้อาหารของปูป่าชายเลน sesarmid ในคาบสมุทรมาเลเซียได้รับการตรวจสอบโดยภาคสนามและการทดลองในห้องปฏิบัติการโดยใช้สายพันธุ์โกงกางใบสี่ (Avicennia officinalis, พังกาหัวสุมดอกแดง, ดำบีและโกงกางใบเล็ก) และใบของเงื่อนไขที่แตกต่างกัน (สดและ senescent) ใบผูกติดอยู่ในสายที่สูง (โซน Bruguiera) และต่ำ (โซนโกงกาง) ตำแหน่ง intertidal ทั้งต้นน้ำ (สุไหง Pasir) และปลายน้ำ (Lower Merbok) แสดงให้เห็นว่าจำนวนเงินที่สำคัญของการกำจัดใบไม้ใน 24 ชั่วโมง (เฉลี่ย 79F3% เริ่มต้นมวลแห้ง) อย่างมีนัยสำคัญมากขึ้น B.gymnorrhiza ถูกบริโภคในเขต Bruguiera และมีความหมายน้อย senescent เอ officinalis
ในโซนโกงกางต้นน้ำ ในโซน Bruguiera
ตัวเลขที่มีนัยสำคัญของใบถูกนำตัวลงโพรงแต่มีการตั้งค่าสำหรับสายพันธุ์ที่ไม่มีใบหรือเงื่อนไขของใบนำมาลงโพรงที่ทุกเว็บไซต์
ใน 24 ชั่วโมงภายใต้เงื่อนไขที่ห้องปฏิบัติการปู sesarmid ปูแสม (Perisesarma) eumolpe และ S.
(Perisesarma) onychophorum
ถูกนำเสนอด้วยป่าชายเลนทางเลือกชนิดทั้งสดหรือใบsenescent มีความแตกต่างในรูปแบบป่าชายเลนไม่ดำเนินการเมื่อมีใบ senescent
เป็นสายพันธุ์ปูทั้งสองแต่เมื่อมีใบสดเอมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ officinalis
ใบถูกบริโภคโดยทั้งสองชนิดปูsesarmid เอส onychophorum
กินอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นกว่าดำบีทำเอสeumolpe มีการกระจายของปูในสาขาที่เกี่ยวข้องกับการปกครองพันธุ์ไม้ที่ต้องการแสดงให้เห็นว่าต้นไม้ชนิดอาจมีความสำคัญสำหรับการกระจายปูชนิดหรือในทางกลับกัน
ค่าเฉลี่ยอัตราการบริโภคใบไม่แตกต่างกันระหว่างสายพันธุ์ปู;
เอส eumolpe เป็น
29.9F5.9 และ S. onychophorum เป็น 35.3F7.2 mg มวลแห้งต่อกรัมมวลเปียกของปูใน 24 ชม.
spp โกงกาง เป็นสายพันธุ์ที่ต้องการอย่างน้อยในการทดลองให้อาหารทุกการค้นพบซึ่งอาจมีผลกระทบต่อระบบนิเวศการทำงานในโครงการฟื้นฟูสมรรถภาพเชิงเดี่ยว
D 2002
เอลส์วิทยาศาสตร์BV สงวนลิขสิทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การให้อาหารนิเวศวิทยาของป่าชายเลน sesarmid ปูในคาบสมุทรมาเลเซียถูกตรวจสอบด้วยข้อมูลและปฏิบัติการใช้สี่สายพันธุ์ ( แสมดำใบโกงกางพังกา , B และชนิดโกงกางใบเล็ก ) และใบของเงื่อนไขที่แตกต่างกัน ( สด และชราภาพ ) ใบคุณในสตริงที่สูง ( ต้นโซน ) และต่ำ ( ) ตำแหน่ง ป่าโกงกางเขต ) ,ทั้งสองต้น ( Sungai Pasir ) และปลายน้ำ ( เมอร์บุกล่าง ) แสดงยอดเงินที่สําคัญของใบไม้ทำให้การกำจัดใน 24 ชั่วโมง ( หมายถึง 79f3 % มวลแห้งเริ่มต้น ) สูงกว่าประลักดอกแดงถูกบริโภคในเขตทางน้อยกว่าต้นและ . ความชราภาพใน
- ) โซน ในต้นโซนตัวเลขที่มีนัยสำคัญของใบถูกลง
เบอร์โรว์ แต่ไม่มีการตั้งค่าชนิดใบ หรือเงื่อนไขของใบจดเบอร์โรว์ที่เว็บไซต์ทั้งหมด

ใน 24 ชั่วโมง ภายใต้สภาวะห้องปฏิบัติการ , ศุภนิมิตปู sesarmid ( perisesarma ) eumolpe และ S .
( perisesarma ) onychophorum ถูกนำเสนอด้วยพันธุ์ไม้ป่าชายเลนให้เลือกทั้งสดหรือ
ใบชราภาพ . มีความแตกต่างในสายพันธุ์ป่าชายเลนถ่ายเมื่อใบมีอายุชราภาพ
ทั้ง ปู ชนิด แต่เมื่อใบสดมาก . . ต่อใบ
บริโภคโดย sesarmid ปูทั้งสองชนิด เอส onychophorum กินมากขึ้นพ. ระดับกว่า
ทำ S . eumolpe . ปูจำหน่ายในเขตข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับการปกครองของพืชที่ต้องการ
แสดงว่าพรรณไม้อาจจะสำคัญสำหรับปู ชนิด การกระจาย หรือในทางกลับกันค่าเฉลี่ยอัตราการบริโภค
ใบไม่แตกต่างกัน ปู ชนิด S . eumolpe ถูก
29.9f5.9 และ S . onychophorum คือ 35.3f7.2 มิลลิกรัมมวลแห้ง 1 กรัมของมวลเปียกปูใน 24 h .
) ชนิดสายพันธุ์ที่ชอบน้อยที่สุดในอาหารทดลอง การซึ่งอาจ
ความหมายสําหรับการทํางานในโครงการฟื้นฟูระบบนิเวศ เชิงเดี่ยว D 2002 บริษัท
วิทยาศาสตร์เท่าสงวนลิขสิทธิ์