As a company that prides itself on

As a company that prides itself on its ability to adapt quickly to new trends, it’s little surprise that ILN finds its home in the heart of fashionable Spitalfields, on the aptly named Fashion Street. The street itself, along with other local roads such as Petticoat Lane and Silk Street, pays homage to the starring role east London once played in the UK textile industry.
The name Fashion Street was distorted over the years from its original 17th-century moniker Fossan Street, named for the brothers who owned the estate. Fashion Street’s first significant entry into the history books centred around the arrival of the Huguenots, who fled their native France after catholic King Louis XIV outlawed Protestantism. Most hailed from Lyons, the centre of the French silk industry at the time, and they set up shop in Spitalfields as silk weavers, using handlooms to weave raw silk imported from Italy. The French industrialists prospered gloriously in their British domicile, luring Irish and Eastern European Jewish migrants to jump on the textile gravy train, adding more depth to the diverse cultural mosaic. However, a combination of new 18th-century fashions, such as printed calico from India and the introduction of mechanised weaving, saw the industry go into a downward spiral, which resulted in the East End crumbling into poverty. In 1851, Charles Dickens described Spitalfields’ “squalid streets, lying like narrow black trenches… where sallow, unshaven weavers… prowl languidly about, or lean against posts, or sit brooding on doorsteps.”
As the 19th and 20th centuries rolled on, skillful Jewish tailors grew to dominate Spitalfields’ textile industry. Fashion Street remained a slum even after an attempt at rejuvenation in 1905 by entrepreneurs Abraham and Woolf Davis, who installed an unusual Moorish-style red-brick retail arcade with characteristic horseshoe arches.
According to the writer and artist Geoffrey Fletcher, the arcade’s then Jewish market was a place for the sale of “cheap textiles, penny notebooks and fifty-blade penknives”. Reflecting on Fashion Street over 20 years ago in his book The London Nobody Knows, sentimental Fletcher spoke of the road as a “curiosity” to the area. Its Islamic-style architecture was given an “odd realism” by the Indian settlers whose migration began to eclipse the area from the turn of the century, and whose curry houses have now become synonymous with neighbouring Brick Lane.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็น บริษัท ที่มีความภาคภูมิใจในความสามารถในการปรับตัวได้อย่างรวดเร็วเพื่อแนวโน้มใหม่ก็แปลกใจเล็กน้อยที่ ILN พบว่าบ้านของตนอยู่ในใจกลางของ Spitalfields แฟชั่นบนเหมาะเจาะกับชื่อถนนแฟชั่น ถนนของตัวเองพร้อมกับถนนท้องถิ่นอื่น ๆ เช่นชั้นในเลนและผ้าไหม, จ่ายสักการะไปบทบาทตะวันออกนำแสดงโดยกรุงลอนดอนเคยเล่นในอุตสาหกรรมสิ่งทอในสหราชอาณาจักร.
ชื่อถนนแฟชั่นถูกบิดเบือนมากกว่าปีที่ผ่านมาจากศตวรรษที่ 17 เดิมชื่อเล่น Fossan ถนนชื่อสำหรับพี่น้องที่เป็นเจ้าของที่ดิน รายการแฟชั่นที่สำคัญถนนครั้งแรกในหนังสือประวัติศาสตร์ศูนย์กลางรอบมาถึงของ Huguenots ที่หนีไปฝรั่งเศสพื้นเมืองของพวกเขาหลังจากที่คาทอลิกกษัตริย์หลุยส์ที่สิบสี่กรรมโปรเตสแตนต์ การยกย่องมากที่สุดจากลียงศูนย์กลางของอุตสาหกรรมผ้าไหมของฝรั่งเศสในเวลานั้นและพวกเขาตั้งร้านค้าใน Spitalfields เป็นช่างทอผ้าไหมโดยใช้ handlooms เพื่อสานไหมดิบนำเข้าจากอิตาลี ครัวเรือนฝรั่งเศสรุ่งเรืองเฉิดฉายในภูมิลำเนาของพวกเขาอังกฤษล่ออพยพชาวยิวไอริชและยุโรปตะวันออกที่จะกระโดดขึ้นไปบนสิ่งทอรถไฟน้ำเกรวี่, เพิ่มความลึกมากขึ้นในการโมเสคที่มีความหลากหลายทางวัฒนธรรม อย่างไรก็ตามการรวมกันของแฟชั่นศตวรรษที่ 18 ใหม่เช่นผ้าดิบพิมพ์จากประเทศอินเดียและการแนะนำของทอยานยนต์ที่ได้เห็นอุตสาหกรรมไปเป็นเกลียวลงซึ่งส่งผลให้ในตะวันออกบี้เข้าสู่ความยากจน ใน 1851, ชาร์ลส์ดิคเก้นอธิบาย Spitalfields "ถนนที่น่าสงสารนอนเช่นร่องลึกสีดำแคบ ... ที่ซีดทอผ้าไม่ได้โกนผม ... เดินด้อม ๆ มองๆระทวยเกี่ยวกับหรือลีนกับโพสต์หรือนั่งครุ่นคิดอยู่บนประตู."
ในฐานะที่เป็นที่ 19 ศตวรรษที่ 20 และรีดในฝีมือ เทเลอร์ของชาวยิวขึ้นไปครองอุตสาหกรรมสิ่งทอ Spitalfields ' ถนนแฟชั่นยังคงเป็นชุมชนแออัดแม้หลังจากที่ความพยายามในการฟื้นฟูในปี 1905 โดยผู้ประกอบการอับราฮัมและวูล์ฟเดวิสที่ติดตั้งผิดปกติมัวร์สไตล์อิฐแดงอาเขตค้าปลีกที่มีส่วนโค้งเกือกม้าลักษณะ.
ตามที่นักเขียนและศิลปินเจฟฟรีย์เฟลทเชอร์ที่อาเขตที่แล้วชาวยิว ตลาดเป็นสถานที่สำหรับการขายของ "สิ่งทอราคาถูก, โน๊ตบุ๊คและเงิน penknives ห้าสิบใบมีด" สะท้อนให้เห็นถึงถนนแฟชั่นกว่า 20 ปีที่ผ่านมาในหนังสือของเขาที่ลอนดอน Nobody Knows, ซาบซึ้งธนูพูดของถนนเป็น "อยากรู้อยากเห็น" ไปยังพื้นที่ สถาปัตยกรรมอิสลามสไตล์ของมันได้รับการ "สมจริงแปลก" โดยตั้งถิ่นฐานชาวอินเดียที่มีการโยกย้ายเริ่มคราสพื้นที่จากการเปิดของศตวรรษและมีบ้านแกงได้ตอนนี้กลายเป็นตรงกันกับเพื่อนบ้าน Brick Lane

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นบริษัทที่ภูมิใจในความสามารถในการปรับตัวได้อย่างรวดเร็วเพื่อแนวโน้มใหม่ มันน้อยใจว่า iln พบบ้านในหัวใจของ spitalfields แฟชั่น ในชื่อ aptly แฟชั่นถนน ถนนของตัวเองพร้อมกับถนนท้องถิ่นอื่น ๆ เช่น เลนกระโปรงชั้นในและถนนผ้าไหม , จ่ายสักการะเพื่อผู้แสดงนำ อีสต์ลอนดอนเคยเล่นในอังกฤษ
สิ่งทออุตสาหกรรมชื่อถนนแฟชั่นถูกบิดเบือนมากกว่าปีที่ผ่านมา จากเดิม fossan ศตวรรษที่ 17 ชื่อถนน ชื่อพี่น้องที่เป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ แฟชั่นถนนสำคัญรายการในหนังสือประวัติศาสตร์ศูนย์กลางรอบการมาถึงของอูเกอโนต์ ที่หนีฝรั่งเศสพื้นเมืองของพวกเขาหลังจากกษัตริย์คาทอลิก Louis XIV outlawed โปรเตสแตนต์ . ส่วนใหญ่ยกย่องจากลียงศูนย์กลางของอุตสาหกรรมผ้าไหมฝรั่งเศสในเวลาและพวกเขาตั้งร้านค้าใน spitalfields เป็นผ้าไหมที่ทอใช้ handlooms ทอผ้าไหมดิบนำเข้าจากอิตาลี ส่วนอุตสาหกรรมในอังกฤษฝรั่งเศสเจริญก้าวหน้าเฉิดฉายภูมิลำเนาของตน ล่อไอริชและยุโรปตะวันออกชาวยิวอพยพไปกระโดดบนสิ่งทอเป็นขบวนรถไฟเพิ่มความลึกมากขึ้นเพื่อโมเสคทางวัฒนธรรมที่หลากหลาย อย่างไรก็ตามการรวมกันของแฟชั่นศตวรรษที่ 18 ใหม่ เช่นพิมพ์งาน จากอินเดีย และการแนะนำของ mechanised ทอ , เห็นอุตสาหกรรมเข้าไปในเกลียวลง ซึ่งส่งผลให้ในตะวันออกบี้เข้าไปในความยากจน ใน 1851 , ชาร์ลส์ดิคเก้นอธิบาย spitalfields " เลวทรามถนนโกหกเหมือนแคบสีดำร่องลึก . . . . . . . ที่ซีดเซียว unshaven ทอ , . . . . . . . เหมียว ระทวยแล้วหรือพิงเสา หรือ นั่งคอตกอยู่ตรงหน้าประตู "
เป็นศตวรรษที่ 19 และ 20 ม้วนบน ช่างตัดเสื้อชาวยิวฝีมือดีก็ครอง spitalfields ' สิ่งทออุตสาหกรรม ถนนแฟชั่นยังคงแออัด หลังจากความพยายามในการฟื้นฟูใน 1905 โดยผู้ประกอบการอับราฮัมและวูลฟ์ เดวิส ที่ไม่ธรรมดา สไตล์แขกมัวร์และสีแดงอิฐค้าปลีกอาเขตที่มีลักษณะเกือกม้าโค้ง .
ตามที่นักเขียนและศิลปินเจฟฟรีย์เฟลทเชอร์ ของอาเขต แล้วชาวยิวตลาดเป็นสถานที่สำหรับการขาย " สิ่งทอราคาถูก , โน๊ตบุ๊คเพนนี และ penknives " ใบห้าสิบ สะท้อนให้เห็นถึงแฟชั่นถนน กว่า 20 ปี ที่ผ่านมา ในหนังสือของเขาไม่มีใครลอนดอนรู้ว่า เห็นอกเห็นใจ เฟลทเชอร์พูดของถนนเป็น " ความอยากรู้ " พื้นที่ลักษณะสถาปัตยกรรมของอิสลามได้รับ " แปลกจริง " โดยชาวอินเดียที่อพยพตั้งถิ่นฐานเริ่มคราสพื้นที่จากศตวรรษที่ ซึ่งแกงบ้านได้กลายเป็นตรงกันกับเพื่อนบ้านในเลนอิฐ