Nangong Liuyun quietly stood there…

Nangong Liuyun quietly stood there…

He was wearing a black like thick ink, brocade gown, with the sleeves elegantly dancing. His face was handsome, smart, clear and peerlessly beautiful. His perfect lips smiled in the shape of water caltrop, with those deep eyes laughingly watching her.

Su Luo stood firmly in front of him, raised an eyebrow and smilingly said: “How was that?”

Nangong Liuyun indulgently and in a spoiling manner, rubbed her hair: “Not bad, at least you didn’t lose this king’s face.”

“What do you mean ‘not bad’? It was very good, okay!” Su Luo wrinkled her nose, in her heart, she couldn’t help but be pleased with herself.

His family’s Luo girl. Nangong Liuyun lifted up the little divine dragon from Su Luo’s embrace, voluntarily carrying it in his hands, with his other hand holding Su Luo’s hand: “Go, let’s return home.”

Under so many gazes, Su Luo’s subconsciousness wanted to shake off his hands, but suddenly, her mind recalled the three-month agreement between her and Nangong Liuyun.

Since she must fulfill the three-month agreement, then, borrowing his power now should not be a problem. In any case, Nangong Liuyun as a behind the scenes support was wide and sturdy, and very useful.

Su Luo easily held on tightly to his wide and warm palm, with a calm expression, she sauntered forth at his side.

At an angle that she could not see, Nangong Liuyun’s long and narrow eyes slightly hooked up.

Momentarily, the spectators that had not yet left, had a complicated expression on their faces as they looked at this pair of jade annulus couple, consciously opening a path for these two people.

A crowded tide of people, in the middle, was a wide path.

Under the convergent gazes of countless people, if it was a timid young lady who had never seen the world, naturally, she would not dare to walk this path.

“Are you scared?” Nangong Liuyun’s eyes smiled, his pupils drooping down to look at her. His gaze was warm and gentle like water, as if at this time, he was looking at the most precious treasure.

“Are you making a joke?” Su Luo faintly curled her lips, “I am not even afraid of death, how can I be afraid of this?”

She, Su Luo, had already seen the world, ok?

“Worthy of being the future Princess Jin, really bold enough. It seems that this king’s foresight is truly good.” Nangong Liuyun said with an air of complacency.

Su Luo irritatedly rolled her eyes at him: “If you want to praise me, then praise me, why do you have to include yourself? There is no other person who is more narcissistic than you.” There was also no one who could compare to him in the skill of praising others.

Under the convergent gaze of countless people, these two people charmingly walked away, hand in hand.

The two people’s topic strived to be opposite of each other, but their bearings were extremely intimate. It seemed, from every vantage point, that they were full of strong passion for each other, simply making others admire to the point of being extremely jealous.

Besides those spectators, at this moment, there were several blazing hot gazes that were attentively watching the pair’s gradually disappearing backs.

Purple Sunflower Sect, that sect uncle, firmly clenched his fist, his complexion ashen.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Nangong Liuyun เงียบ ๆ ยืนอยู่ที่นั่น...เขาสวมสีดำเช่นหมึกหนา ชุดผ้า แขนเต้นอย่างหรูหรา ใบหน้าของเขาถูกหล่อ สมาร์ท ชัดเจน และสวยงาม peerlessly ริมฝีปากของเขาสมบูรณ์แบบยิ้มในรูปของแห้ว ตาลึกผู้เก่งกาจดูเธอSu Luo ยืนแน่นหน้าเขา ยกคิ้วการ และครั้งกล่าวกล่าวว่า: "วิธีนะ"Nangong Liuyun indulgently และ ใน ลักษณะน้ำเน่า ลูบผมของเธอ: "ไม่เลว อย่างน้อยคุณไม่ได้สูญเสียพระราชานี้""คุณหมายถึง อะไร 'ดี' หรือไม่ ก็ดี โอเค" Su Luo รอยย่นที่จมูกของเธอ ในหัวใจของเธอ เธอไม่สามารถช่วย แต่จะพอใจกับตัวเองสาวของครอบครัวลู Nangong Liuyun ยกขึ้นพระเจ้ามังกรน้อยจากโอบกอด Su Luo สมัครใจถือในมือของเขา กับมืออื่น ๆ ถือมือ Su Luo: "ไป ลองกลับบ้าน"ภายใต้จำนวนมาก gazes, Su Luo ภวังค์อยากสลัดมือของเขา แต่ทันใดนั้น จิตใจของเธอเรียกข้อตกลงสามเดือนระหว่างเธอกับ Nangong Liuyunเนื่องจากเธอต้องปฏิบัติตามข้อตกลงสามเดือน แล้ว ยืมอำนาจของเขาตอนนี้ไม่ควรมีปัญหา ในกรณีใด ๆ Nangong Liuyun เป็นฉากรองรับด้านหลังได้กว้าง และแข็งแรง และมีประโยชน์มากSu Luo ได้จัดขึ้นในแน่นไปเขากว้าง และอบอุ่นปาล์ม กับนิพจน์ที่สงบ เธอ sauntered ไว้ที่ด้านข้างของเขาในมุมที่เธอไม่เห็น สายตายาว และแคบ Nangong Liuyun เล็กน้อย hooked อัพMomentarily, the spectators that had not yet left, had a complicated expression on their faces as they looked at this pair of jade annulus couple, consciously opening a path for these two people.A crowded tide of people, in the middle, was a wide path.Under the convergent gazes of countless people, if it was a timid young lady who had never seen the world, naturally, she would not dare to walk this path.“Are you scared?” Nangong Liuyun’s eyes smiled, his pupils drooping down to look at her. His gaze was warm and gentle like water, as if at this time, he was looking at the most precious treasure.“Are you making a joke?” Su Luo faintly curled her lips, “I am not even afraid of death, how can I be afraid of this?”She, Su Luo, had already seen the world, ok?“Worthy of being the future Princess Jin, really bold enough. It seems that this king’s foresight is truly good.” Nangong Liuyun said with an air of complacency.Su Luo irritatedly rolled her eyes at him: “If you want to praise me, then praise me, why do you have to include yourself? There is no other person who is more narcissistic than you.” There was also no one who could compare to him in the skill of praising others.Under the convergent gaze of countless people, these two people charmingly walked away, hand in hand.The two people’s topic strived to be opposite of each other, but their bearings were extremely intimate. It seemed, from every vantage point, that they were full of strong passion for each other, simply making others admire to the point of being extremely jealous.Besides those spectators, at this moment, there were several blazing hot gazes that were attentively watching the pair’s gradually disappearing backs.Purple Sunflower Sect, that sect uncle, firmly clenched his fist, his complexion ashen.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Nangong Liuyun เงียบ ๆ ยืนอยู่ที่นั่น ... เขาสวมสีดำเหมือนหมึกหนาชุดผ้าที่มีแขนเต้นรำอย่างหรูหรา ใบหน้าของเขาหล่อสมาร์ทที่ชัดเจนและสวยงามไม่มีใครเสมอเหมือน ริมฝีปากที่สมบูรณ์แบบของเขายิ้มในรูปของขวากน้ำด้วยตาลึกผู้ที่หัวเราะดูเธอ. ซู Luo ยึดมั่นในด้านหน้าของเขายกคิ้วและอมยิ้มกล่าวว่า "วิธีการก็คือว่า" Nangong Liuyun indulgently และในลักษณะการแย่งที่ ลูบผมของเธอ: "ไม่ได้เลวร้ายอย่างน้อยคุณไม่ได้สูญเสียใบหน้าของกษัตริย์นี้." "คุณหมายถึงอะไร" ไม่ได้เลวร้าย '? มันเป็นสิ่งที่ดีมากเอาล่ะ! "ซู Luo เหี่ยวย่นจมูกของเธอในหัวใจของเธอเธอไม่สามารถช่วย แต่จะยินดีกับตัวเอง. ครอบครัวของเขาสาว Luo Nangong Liuyun ยกขึ้นมังกรศักดิ์สิทธิ์เล็กน้อยจากอ้อมกอดซู Luo ของความสมัครใจแบกมันอยู่ในมือของเขาด้วยมืออื่น ๆ ของเขาจับมือซู Luo ของ: ". ไปขอกลับบ้าน" ภายใต้อาศัยการมองตาจำนวนมากดังนั้นภวังค์ซู Luo อยากจะสลัดเขา มือ แต่ทันใดนั้นความคิดของเธอจำได้ว่าข้อตกลงสามเดือนระหว่างเธอและ Nangong Liuyun. เพราะเธอจะต้องปฏิบัติตามข้อตกลงสามเดือนแล้วยืมพลังของเขาตอนนี้ไม่ควรจะมีปัญหา ในกรณีใด ๆ Nangong Liuyun เป็นที่อยู่เบื้องหลังการสนับสนุนฉากกว้างและมีความทนทานและมีประโยชน์มาก. ซู Luo จัดขึ้นได้อย่างง่ายดายบนแน่นปาล์มกว้างและอบอุ่นของเขาด้วยสีหน้าสงบเธอ sauntered ไว้ที่ด้านข้างของเขา. ในมุมที่ว่า เธอไม่สามารถมองเห็น Nangong Liuyun สายตายาวและแคบติดยาเสพติดเพิ่มขึ้นเล็กน้อย. ชั่วขณะชมที่ไม่ได้ทิ้งยังมีการแสดงออกที่ซับซ้อนบนใบหน้าของพวกเขาขณะที่พวกเขามองไปที่คู่ของห่วงคู่หยกนี้รู้ตัวเปิดเส้นทางสำหรับทั้งสอง คน. น้ำที่แออัดของผู้คนที่อยู่ตรงกลางเป็นเส้นทางกว้าง. ภายใต้อาศัยการมองตามาบรรจบกันของผู้คนนับไม่ถ้วนถ้ามันเป็นหญิงสาวขี้อายที่ไม่เคยเห็นโลกตามธรรมชาติเธอก็จะไม่กล้าที่จะเดินเส้นทางนี้"คุณกลัว?" ตา Nangong Liuyun ของยิ้มนักเรียนของเขาหลบตาลงไปมองเธอ สายตาของเขาเป็นที่อบอุ่นและอ่อนโยนเหมือนน้ำเช่นถ้าในเวลานี้เขากำลังมองหาที่สมบัติที่มีค่าที่สุด. "คุณกำลังทำเรื่องตลก?" ซู Luo รางขดริมฝีปากของเธอว่า "ผมไม่ได้กลัวความตายได้อย่างไร ฉันกลัวที่จะจากนี้หรือไม่? " เธอซู Luo ได้เห็นแล้วโลก, OK? " คุณค่าของการเป็นอนาคตที่ปริ๊นเซจินหนาพอจริงๆ ดูเหมือนว่าการมองการณ์ไกลของกษัตริย์นี้เป็นสิ่งที่ดีอย่างแท้จริง "Nangong Liuyun กล่าวด้วยบรรยากาศของความพึงพอใจ.. ซู Luo irritatedly รีดตาของเธอที่เขา:" ถ้าคุณต้องการที่จะสรรเสริญฉันแล้วสรรเสริญฉันทำไมคุณต้องรวมตัวเอง? ไม่มีคนอื่น ๆ ที่เป็นหลงตัวเองมากกว่าที่คุณเป็น. "นอกจากนี้ยังไม่มีใครที่สามารถเปรียบเทียบกับเขาในทักษะของการยกย่องคนอื่น ๆ . ภายใต้การจ้องมองมาบรรจบกันของผู้คนนับไม่ถ้วนทั้งสองคนมีเสน่ห์เดินออกไปจับมือ. หัวข้อของคนสองคนที่มุ่งมั่นที่จะเป็นตรงข้ามของแต่ละอื่น ๆ แต่แบริ่งของพวกเขาใกล้ชิดมาก มันลำบากจากจุดได้เปรียบทุกที่ที่พวกเขาเต็มไปด้วยความรักที่แข็งแกร่งสำหรับแต่ละอื่น ๆ เพียงแค่ทำให้คนอื่นชื่นชมไปยังจุดของการเป็นคนขี้หึงมาก. นอกจากนี้ผู้ชมเหล่านั้นในขณะนี้มีหลายที่เห็นได้ชัดอาศัยการมองตาร้อนที่ได้ตั้งใจดู หลังทั้งคู่ค่อยๆหายไป. สีม่วงดอกทานตะวันนิกายที่ลุงนิกายมั่นกำหมัดแน่นและผิวของเขาขาวซีด