The Black Cat" is one of Edgar Alla

The Black Cat" is one of Edgar Allan Poe's most memorable stories. The tale centers around a black cat and the subsequent deterioration of a man. The story is often linked with "The Tell-Tale Heart" because of the profound psychological elements these two works share.

"The Black Cat" first appeared in The Saturday Evening Post on August 19, 1843. This first-person narrative falls into the realm of Horror/Gothic Literature, and has been examined in association with themes of insanity and alcoholism.


The Black Cat

For the most wild, yet most homely narrative which I am about to pen, I neither expect nor solicit belief. Mad indeed would I be to expect it, in a case where my very senses reject their own evidence. Yet, mad am I not --and very surely do I not dream.

But to-morrow I die, and to-day I would unburden my soul. My immediate purpose is to place before the world, plainly, succinctly, and without comment, a series of mere household events. In their consequences, these events have terrified --have tortured --have destroyed me. Yet I will not attempt to expound them. To me, they have presented little but Horror --to many they will seem less terrible than baroques. Hereafter, perhaps, some intellect may be found which will reduce my phantasm to the common-place --some intellect more calm, more logical, and far less excitable than my own, which will perceive, in the circumstances I detail with awe, nothing more than an ordinary succession of very natural causes and effects.


From my infancy I was noted for the docility and humanity of my disposition. My tenderness of heart was even so conspicuous as to make me the jest of my companions. I was especially fond of animals, and was indulged by my parents with a great variety of pets. With these I spent most of my time, and never was so happy as when feeding and caressing them.

This peculiar of character grew with my growth, and in my manhood, I derived from it one of my principal sources of pleasure. To those who have cherished an affection for a faithful and sagacious dog, I need hardly be at the trouble of explaining the nature or the intensity of the gratification thus derivable. There is something in the unselfish and self-sacrificing love of a brute, which goes directly to the heart of him who has had frequent occasion to test the paltry friendship and gossamer fidelity of mere Man.

I married early, and was happy to find in my wife a disposition not uncongenial with my own. Observing my partiality for domestic pets, she lost no opportunity of procuring those of the most agreeable kind. We had birds, gold fish, a fine dog, rabbits, a small monkey, and a cat. This latter was a remarkably large and beautiful animal, entirely black, and sagacious to an astonishing degree. In speaking of his intelligence, my wife, who at heart was not a little tinctured with superstition, made frequent allusion to the ancient popular notion, which regarded all black cats as witches in disguise. Not that she was ever serious upon this point--and I mention the matter at all for no better reason than that it happens, just now, to be remembered.

Pluto--this was the cat's name--was my favorite pet and playmate. I alone fed him, and he attended me wherever I went about the house. It was even with difficulty that I could prevent him from following me through the streets.

Our friendship lasted, in this manner, for several years, during which my general temperament and character--through the instrumentality of the Fiend Intemperance --had (I blush to confess it) experienced a radical alteration for the worse. I grew, day by day, more moody, more irritable, more regardless of the feelings of others. I grew, day by day, more moody, more irritable, more regardless of the feelings of others. I suffered myself to use intemperate language to my wife. At length, I even offered her personal violence. My pets, of course, were made to feel the change in my disposition. I not only neglected, but ill-used them. For Pluto, however, I still retained sufficient regard to restrain me from maltreating him, as I made no scruple of maltreating the rabbits, the monkey, or even the dog, when by accident, or through affection, they came in my way. But my disease grew upon me--for what disease is like Alcohol!--and at length even Pluto, who was now becoming old, and consequently somewhat peevish--even Pluto began to experience the effects of my ill temper.

One night, returning home, much intoxicated, from one of my haunts about town, I fancied that the cat avoided my presence. I seized him; when, in his fright at my violence, he inflicted a slight wound upon my hand with his teeth. The fury of a demon instantly possessed me. I knew myself no longer. My original soul seemed, at once, to take its flight from my body; and a more than fiendish malevolence, gin-nurtured, thrilled every fiber of my frame. I took from my waistcoat-pocket a pen-knife, opened it, grasped the poor beast by the throat, and deliberately cut one of its eyes from the socket! I blush, I burn, I shudder, while I pen the damnable atrocity.

When reason returned with the morning --when I had slept off the fumes of the night's debauch--I experienced a sentiment half of horror, half of remorse, for the crime of which I had been guilty; but it was, at best, a feeble and equivocal feeling, and the soul remained untouched. I again plunged into excess, and soon drowned in wine all memory of the deed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แมวดำ"เป็นหนึ่งเรื่องราวอันน่าจดจำโพ Edgar Allan ศูนย์เรื่องแมวดำและเสื่อมสภาพต่อมาของคน เรื่องมักจะเชื่อมโยงกับ "บอกเรื่องหัวใจ" เนื่องจากองค์ประกอบทางจิตวิทยาอย่างลึกซึ้งใช้ร่วมกันเหล่านี้ทำงานสอง"แมวดำ" ปรากฏตัวในเดอะวันเสาร์เย็นลงครั้งแรกในวันที่ 19 สิงหาคม 1843 เล่าเรื่องคนแรกนี้อยู่ในขอบเขตของเอกสารประกอบการคที่น่ากลัว และมีการตรวจสอบในความสัมพันธ์กับชุดรูปแบบบ้าและโรคพิษสุราเรื้อรังแมวดำสำหรับเล่าเรื่องป่ามากที่สุด แต่ส่วนใหญ่บ้านที่ฉันเกี่ยวกับปากกา ฉันไม่คาดหวัง หรือชวนเชื่อ บ้าจริง ๆ ฉันจะคาดหวังได้ ในกรณีที่ความรู้สึกของฉันมากปฏิเสธหลักฐานของตนเอง ยัง บ้าฉันไม่ - กมากย่อม ทำผมไม่ฝันแต่กับเหล่าฉันตาย และวันนี้ฉันจะ unburden วิญญาณของฉัน วัตถุประสงค์ของฉันทันทีจะทำก่อนโลก อุปมา succinctly และไม่ มีข้อคิด เห็น ชุดของใช้ในครัวเรือนเพียง ในผลของพวกเขา เหตุการณ์เหล่านี้ได้หมด - มีทรมาน - ได้ทำลายฉัน แต่ ฉันจะไม่พยายามสำแดงให้ ฉัน พวกเขาได้แสดงเพียงเล็กน้อย แต่สยองขวัญ - ไปมากก็จะดูน่ากลัวน้อยกว่า baroques โดย บางที อาจพบสติปัญญาบางอย่างที่จะลด phantasm ของฉันไปยังทั่วไปสถานที่สติปัญญาบางสงบมาก เหมาะสม และตื่นเต้นมากน้อยกว่าของตัวเอง ซึ่งจะสังเกต ในสถานการณ์ ผมรายละเอียด มีความกลัว ไม่มีอะไรมากกว่าการสืบทอดธรรมดาของธรรมชาติมากสาเหตุและผลจากวัยเด็กของฉัน ฉันมีไว้สำหรับเหล่ามนุษย์ของฉันครอบครอง ฉันเจ็บใจมากเป้าเป็น jest ของสหายของฉันทำให้ฉันได้ ผมชอบโดยเฉพาะอย่างยิ่งสัตว์ และถูก indulged โดยพ่อแม่ของฉันมีสัตว์เลี้ยงที่หลากหลาย เหล่านี้ฉันใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาของฉัน และไม่มีความสุขมากเป็นอาหาร และ caressing พวกเขานี้แปลกของอักขระที่เพิ่มขึ้นกับการเจริญเติบโตของฉัน และในกล้าหาญของฉัน ฉันมาจากหนึ่งในแหล่งข้อมูลหลักของฉันของความสุข ผู้ที่ได้จากการเป็นโรคในสุนัขที่ซื่อสัตย์ และ sagacious ฉันต้องแทบไม่ได้ที่จะแก้ไขปัญหาอธิบายธรรมชาติหรือความรุนแรงของการพึงพอใจจึง derivable มีบางสิ่งบางอย่างในใจคอโหด ซึ่งไปตรงหัวใจของเขาที่ได้มีโอกาสเป็นการทดสอบมิตรภาพเล็ก ๆ น้อยๆ และความจงรักภักดีใยเพียงคน รัก unselfish และพร้อมเสียสละตนเองฉันแต่งงานเช้า และมีความสุขในการค้นหาในภรรยาครอบครองที่ไม่ uncongenial กับตัวเอง สังเกตทรงสำหรับสัตว์เลี้ยงภายในประเทศของฉัน เธอหายไม่โอกาสของ procuring ของชนิดสอดคล้องมากที่สุด เรามีนก ปลาทอง หมาดี กระต่าย ลิงเล็ก และแมว หลังนี้ถูกเป็นอย่างยิ่งใหญ่ และสัตว์ สีดำทั้งหมด และ sagacious ยังมีอันตระการตา ในการพูดของเขาปัญญา ภรรยาของฉัน คนที่หัวใจไม่น้อย tinctured กับความเชื่อโชคลาง ได้พูดบ่อย ๆ ถึงโบราณนิยมความ ซึ่งถือว่าแมวสีดำทั้งหมดเป็นทวิทช์สในปลอม เธอนั้นไม่เคยรุนแรงตามจุด - และฉันพูดเรื่องที่ไม่มีเหตุผลดีกว่าเกิดขึ้น เมื่อกี้นี้ จะถูกจดจำดาวพลูโต - คือชื่อของแมว - สัตว์เลี้ยงที่ชื่นชอบของฉันและ playmate ข้าเลี้ยงเขา และเขาร่วมฉันทุกที่ฉันไปเกี่ยวกับบ้าน ได้ ด้วยความยากลำบากแม้ว่า ฉันสามารถป้องกันไม่ให้เขาตามเราผ่านถนนOur friendship lasted, in this manner, for several years, during which my general temperament and character--through the instrumentality of the Fiend Intemperance --had (I blush to confess it) experienced a radical alteration for the worse. I grew, day by day, more moody, more irritable, more regardless of the feelings of others. I grew, day by day, more moody, more irritable, more regardless of the feelings of others. I suffered myself to use intemperate language to my wife. At length, I even offered her personal violence. My pets, of course, were made to feel the change in my disposition. I not only neglected, but ill-used them. For Pluto, however, I still retained sufficient regard to restrain me from maltreating him, as I made no scruple of maltreating the rabbits, the monkey, or even the dog, when by accident, or through affection, they came in my way. But my disease grew upon me--for what disease is like Alcohol!--and at length even Pluto, who was now becoming old, and consequently somewhat peevish--even Pluto began to experience the effects of my ill temper.One night, returning home, much intoxicated, from one of my haunts about town, I fancied that the cat avoided my presence. I seized him; when, in his fright at my violence, he inflicted a slight wound upon my hand with his teeth. The fury of a demon instantly possessed me. I knew myself no longer. My original soul seemed, at once, to take its flight from my body; and a more than fiendish malevolence, gin-nurtured, thrilled every fiber of my frame. I took from my waistcoat-pocket a pen-knife, opened it, grasped the poor beast by the throat, and deliberately cut one of its eyes from the socket! I blush, I burn, I shudder, while I pen the damnable atrocity.When reason returned with the morning --when I had slept off the fumes of the night's debauch--I experienced a sentiment half of horror, half of remorse, for the crime of which I had been guilty; but it was, at best, a feeble and equivocal feeling, and the soul remained untouched. I again plunged into excess, and soon drowned in wine all memory of the deed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แมวดำ "เป็นหนึ่งในเอ็ดการ์อัลลันโปเรื่องราวที่น่าจดจำที่สุด. ศูนย์เรื่องรอบแมวสีดำและการเสื่อมสภาพที่ตามมาของชายคนหนึ่ง. เรื่องที่มักจะเชื่อมโยงกับ" หัวใจบอกเล่า "เพราะองค์ประกอบทางจิตวิทยาที่ลึกซึ้งทั้งสอง การทำงานร่วมกัน. "แมวดำ" ปรากฏตัวครั้งแรกในนิงโพสต์เมื่อวันที่ 19 สิงหาคม 1843 นี้การเล่าเรื่องคนแรกที่ตกอยู่ในดินแดนของสยองขวัญ / วรรณกรรมกอธิคและได้รับการตรวจสอบในการเชื่อมโยงกับรูปแบบของความบ้าและโรคพิษสุราเรื้อรัง. แมวดำสำหรับป่าส่วนใหญ่เล่าเรื่องยังอบอุ่นที่สุดที่ฉันจะปากกาผมไม่ได้คาดหวังหรือเรียกร้องความเชื่อ. บ้าแน่นอนฉันจะไปคาดว่าในกรณีที่ความรู้สึกของฉันปฏิเสธหลักฐานของตัวเอง. แต่นบ้า ฉันไม่ --and มากแน่นอนฉันจะไม่ฝัน. แต่พรุ่งนี้ผมตายและวันฉันจะปรับทุกข์จิตวิญญาณของฉัน. ทันทีวัตถุประสงค์ของฉันคือการวางก่อนที่โลกที่ชัดถ้อยชัดคำชัดถ้อยชัดคำและไม่แสดงความคิดเห็นชุดของ เพียงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในครัวเรือน. ผลกระทบของพวกเขาในเหตุการณ์เหล่านี้ได้กลัว --have ทรมาน --have ทำลายฉัน แต่ผมจะไม่พยายามที่จะอธิบายให้พวกเขา สำหรับผมแล้วพวกเขาได้นำเสนอน้อย แต่สยองขวัญ --to จำนวนมากที่พวกเขาจะดูเหมือนน่ากลัวน้อยกว่า baroques ปรโลกบางทีสติปัญญาบางคนอาจจะพบซึ่งจะช่วยลดความฝันของฉันไปยังสถานที่ทั่วไปสติปัญญา --some สงบตรรกะมากขึ้นและน้อยกว่าหัวใจเต้นผิดจังหวะของตัวเองซึ่งจะรับรู้ในสถานการณ์ที่ผมรายละเอียดด้วยความกลัวไม่มีอะไร มากกว่าการสืบทอดสามัญของสาเหตุที่เป็นธรรมชาติมากและผลกระทบ. จากวัยเด็กของฉันฉันก็ตั้งข้อสังเกตสำหรับโอวาทและความเป็นมนุษย์การจำหน่ายของฉัน ความอ่อนโยนของหัวใจของฉันก็ยิ่งเห็นได้ชัดเจนเพื่อที่จะทำให้ฉันล้อเล่นของสหายของฉัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผมเป็นคนรักสัตว์และได้รับการตามใจโดยพ่อแม่ของฉันที่มีความหลากหลายที่ดีของสัตว์เลี้ยง เหล่านี้ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ของฉันและไม่เคยมีความสุขมากเมื่อให้อาหารพวกเขาและกอดรัด. ที่แปลกประหลาดของตัวละครนี้ขึ้นอยู่กับการเจริญเติบโตของฉันและในความเป็นลูกผู้ชายของฉันฉันได้รับจากการเป็นหนึ่งในแหล่งที่มาหลักของความสุขของฉัน กับผู้ที่ได้หวงแหนรักสุนัขที่ซื่อสัตย์และไหวพริบผมแทบจะไม่ต้องอยู่ที่ปัญหาของการอธิบายลักษณะหรือความรุนแรงของความพึงพอใจที่ได้มาจึง มีบางอย่างในความรักที่ไม่เห็นแก่ตัวและการเสียสละของเดรัจฉานซึ่งเดินตรงไปที่หัวใจของเขาที่ได้มีโอกาสพบบ่อยในการทดสอบมิตรภาพเล็ก ๆ น้อย ๆ และความจงรักภักดีใยแมงมุมของมนุษย์เพียง. ฉันแต่งงานต้นและมีความสุขที่จะพบใน ภรรยาของผมไม่ได้จำหน่ายไปไม่สบายกับของตัวเอง สังเกตความลำเอียงของฉันสำหรับสัตว์เลี้ยงในประเทศเธอสูญเสียโอกาสของการจัดหาผู้ชนิดที่น่าพอใจมากที่สุด เรามีนกปลาทองปรับสุนัขกระต่ายลิงขนาดเล็กและแมว หลังนี้เป็นสัตว์ที่น่าทึ่งที่มีขนาดใหญ่และสวยงามทั้งสีดำและไหวพริบในการศึกษาระดับปริญญาที่น่าอัศจรรย์ ในการพูดของหน่วยสืบราชการลับของเขาภรรยาของฉันที่หัวใจไม่ได้ tinctured เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีความเชื่อทางไสยศาสตร์ทำพาดพิงบ่อยไปความคิดที่นิยมโบราณซึ่งได้รับการยกย่องทุกแมวสีดำเป็นแม่มดในการปลอมตัว ไม่ว่าเธอเป็นคนที่เคยร้ายแรงเมื่อมาถึงจุดนี้ - และฉันพูดถึงเรื่องที่ทุกคนไม่มีเหตุผลที่ดีกว่าที่มันเกิดขึ้นเพียงแค่ตอนนี้ที่จะจำ. ดาวพลูโต - นี้เป็นชื่อแมว - เป็นสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของฉันและเพื่อนคู่หู . ฉันคนเดียวที่เลี้ยงเขาและเขาได้เข้าร่วมฉันทุกที่ที่ฉันไปเกี่ยวกับบ้าน มันก็ยิ่งยากที่ฉันจะป้องกันไม่ให้เขาจากการติดตามเราผ่านถนน. มิตรภาพของเรายังคงอยู่ในลักษณะนี้มานานหลายปีในระหว่างที่อารมณ์ทั่วไปของฉันและตัวอักษร - ผ่านการใช้เป็นเครื่องมือของปีศาจมึนเมา --had (ผม อายที่จะสารภาพว่า) มีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงที่เลวร้ายกว่า ผมเติบโตขึ้นในแต่ละวันมากขึ้นอารมณ์หงุดหงิดมากขึ้นโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของคนอื่น ๆ ผมเติบโตขึ้นในแต่ละวันมากขึ้นอารมณ์หงุดหงิดมากขึ้นโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของคนอื่น ๆ ฉันได้รับความเดือดร้อนตัวเองในการใช้ภาษามากเกินควรกับภรรยาของฉัน ที่มีความยาวผมยังนำเสนอความรุนแรงส่วนตัวของเธอ สัตว์เลี้ยงของฉันแน่นอนทำให้รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในการจำหน่ายของฉัน ฉันไม่ทอดทิ้งเพียงอย่างเดียว แต่ไม่ดีใช้พวกเขา สำหรับดาวพลูโต แต่ผมยังคงคำนึงเพียงพอที่จะยับยั้งผมจาก maltreating เขาในขณะที่ฉันทำไม่มีศีลธรรมของ maltreating กระต่ายลิงหรือแม้กระทั่งสุนัขเมื่อโดยอุบัติเหตุหรือผ่านความรักของพวกเขามาในทางของฉัน แต่โรคของฉันเติบโตเมื่อฉัน - สำหรับสิ่งที่เป็นเหมือนโรคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ - และที่มีความยาวแม้ดาวพลูโตที่ถูกตอนนี้กลายเป็นเก่าและจึงค่อนข้างเจ้าอารมณ์ - แม้ดาวพลูโตเริ่มที่จะได้สัมผัสกับผลกระทบของอารมณ์ที่ไม่ดีของฉัน. คืนหนึ่ง กลับบ้านมากมึนเมาจากหนึ่งในหลอกหลอนเกี่ยวกับเมืองของฉันฉัน fancied ว่าแมวหลีกเลี่ยงการปรากฏตัวของฉัน ผมยึดเขา; เมื่อในความน่ากลัวของเขาที่ความรุนแรงของฉันเขาลือแผลเล็กน้อยที่มือของฉันกับฟันของเขา โกรธของปีศาจได้ทันทีมีให้ฉัน ผมรู้ว่าตัวเองไม่ได้ จิตวิญญาณเดิมของฉันดูเหมือนในครั้งเดียวที่จะใช้เวลาบินจากร่างกายของฉัน; และมากกว่าโหดเหี้ยมอาฆาตพยาบาท, Gin-หล่อเลี้ยงตื่นเต้นเส้นใยของกรอบของฉันทุก ผมเอามาจากกระเป๋าเสื้อกั๊กของฉันปากกามีดเปิดมันจับสัตว์ที่น่าสงสารจากลำคอและจงใจตัดหนึ่งตาจากซ็อกเก็ต! ผมอายผมเผาไหม้ฉันตัวสั่นในขณะที่ฉันปากกาโหดร้ายน่าเกลียดน่ากลัว. เมื่อเหตุผลที่กลับมาพร้อมกับตอนเช้า --when ผมเคยนอนปิดควันของการทำลายความบริสุทธิ์ของคืน - ครึ่งผมมีประสบการณ์ความเชื่อมั่นของหนังสยองขวัญ, ครึ่งหนึ่งของความสำนึกผิดสำหรับ อาชญากรรมของการที่ผมได้รับความผิด; แต่มันก็เป็นที่ดีที่สุด, ความรู้สึกอ่อนแอและคลุมเครือและจิตวิญญาณที่ยังคงไม่ถูกแตะต้อง ฉันลดลงอีกครั้งในส่วนที่เกินและจมน้ำตายในเร็ว ๆ นี้ความทรงจำของไวน์โฉนดทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แมวสีดำเป็นหนึ่งของ Edgar Allan Poe ที่น่าจดจำมากที่สุดเรื่อง เรื่องศูนย์รอบ ๆแมวสีดำและการเสื่อมสภาพที่ตามมาของผู้ชาย เรื่องราวมักจะเชื่อมโยงกับ " บอกเรื่องราวของหัวใจ " เพราะลึกซึ้งทางจิตองค์ประกอบทั้งสองทำงานร่วมกัน

" แมวดำ " ปรากฏตัวครั้งแรกในเย็นวันเสาร์โพสต์เมื่อ 19 สิงหาคม 1843 .ก่อนเล่าเรื่องคนที่ตกอยู่ในขอบเขตของหนังสยองขวัญ / โกธิค วรรณกรรม และได้ตรวจสอบในความสัมพันธ์กับรูปแบบของความบ้าและโรคพิษสุราเรื้อรัง .




แมวดำในป่ามากที่สุด ยังอบอุ่นที่สุดเล่าเรื่องซึ่งผมให้ปากกา ผมไม่คาดหวังและเรียกร้องความเชื่อ บ้าจริงฉันคงจะคาดหวังให้มัน ในกรณีที่ประสาทสัมผัสของฉันปฏิเสธหลักฐานของตัวเอง ยังบ้าชั้นไม่ได้ . . . และแน่นอน ผมไม่ฝัน

แต่พรุ่งนี้ฉันตาย และวันนี้ผมจะเปิดเผยจิตวิญญาณของฉัน วัตถุประสงค์ของฉันทันทีคือสถานที่ก่อนที่โลกอย่างชัดเจน รัดกุม และไม่มีความคิดเห็น , ชุดของเหตุการณ์ในครัวเรือนเท่านั้น ในผลของเหตุการณ์เหล่านี้มีกลัว -- ได้ทรมาน -- ได้ทำลายฉัน แต่ผมจะไม่พยายามที่จะอธิบายให้พวกเขา สำหรับฉันพวกเขามีแสดงน้อยแต่สยองขวัญ - หลายพวกเขาจะดูน่ากลัวน้อยกว่า baroques . ต่อจากนี้ บางที บางอันอาจจะพบซึ่งจะลดภาพลวงตาของฉันไปที่สถานที่ทั่วไป -- ภูมิปัญญาสงบมากขึ้นตรรกะมากขึ้นและไกลตื่นเต้นน้อยกว่าของผมเองซึ่งจะรับรู้ในสถานการณ์ที่ฉันรายละเอียดกับความกลัวไม่มีอะไรมากกว่าคนธรรมดาการทดแทนตามธรรมชาติมาก และผล


จากวัยเด็กของฉันฉันเป็นข้อสังเกตสำหรับการว่านอนสอนง่ายและความเป็นมนุษย์ของการจัดการ ความอ่อนโยนของหัวใจดังนั้นแม้เด่นให้ฉันคือสหายของฉัน ฉันโดยเฉพาะอย่างยิ่ง รักสัตว์ และถูกตามใจจากพ่อแม่ที่มีความหลากหลายที่ดีของสัตว์เลี้ยง กับเหล่านี้ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาของฉันและไม่เคยมีความสุขเมื่อให้อาหาร และปลอบโยนพวกเขา .

ตัวละครประหลาดนี้ขยายตัวเติบโต และในความเป็นลูกผู้ชายของผม ผมได้มาจากมัน หนึ่งในแหล่งข่าวหลักของความสุข ผู้ที่ชื่นชมชอบ ซื่อสัตย์และสุนัขที่ฉลาด ฉันต้องแทบจะไม่เป็นปัญหาของการอธิบายธรรมชาติหรือความเข้มของความพึงพอใจดังนั้นที่ได้มาจากมีบางอย่างในตนเอง เสียสละและไม่เห็นแก่ตัว ความรักของคนซึ่งไปตรงหัวใจของผู้ที่ได้โอกาสทดสอบมิตรภาพเล็ก ๆ น้อย ๆบ่อย ๆและความจงรักภักดีของใยแมงมุมเพียงผู้ชาย

ผมแต่งงาน และมีความสุขที่จะหาเมียไม่ได้นค็อนจีนกับนิสัยของตัวเอง สังเกตความลำเอียงของฉันสัตว์เลี้ยงภายในประเทศเธอสูญเสียโอกาส ในการจัดหาผู้ที่น่าพอใจมากที่สุด เรา มี นก ปลา ทอง ดี สุนัข กระต่าย ลิงเล็ก และแมว หลังนี้มีขนาดใหญ่และสวยงามอย่างน่าทึ่ง สัตว์ ทั้งสีดำ และเฉลียวฉลาดในระดับที่น่าอัศจรรย์ ในการพูดของสติปัญญาของเขา ภรรยา ผู้ที่หัวใจไม่น้อย tinctured ด้วยความงมงายทำให้สติบ่อย ๆความคิดโบราณยอดนิยม ซึ่งถือว่าแมวดำเป็นแม่มดปลอมตัวมา ไม่ได้ว่าเธอเคยจริงจังกับประเด็นนี้ . . . และฉันพูดถึงเรื่องนี้เลย ไม่มีเหตุผลมากกว่านั้นมันเกิดขึ้นตอนนี้ ให้จดจำ

พลูโต . . . นี่มันแมวชื่อ . . เป็นสัตว์เลี้ยงตัวโปรด และเพื่อนเล่น ฉันคนเดียวที่เลี้ยงเขาและเขาได้เข้าร่วมฉันทุกที่ที่ฉันไปเกี่ยวกับเรื่องบ้านมันยังยากที่จะป้องกันไม่ให้เขาจากการติดตามเราผ่านถนน

มิตรภาพของเรายังคงอยู่ ในลักษณะนี้ หลายปี ในระหว่างที่ฉันทั่วไปอารมณ์และตัวละคร -- ผ่านการใช้เป็นเครื่องมือของปีศาจโรคห่า -- ( ฉันอายที่จะยอมรับมัน ) มีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงที่เลวร้ายกว่า ผมเติบโตขึ้นทุกวันๆ หงุดหงิด มากขึ้น มากขึ้น ขี้โมโหมากขึ้นโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของผู้อื่น ผมเติบโตขึ้นทุกวันๆ เจ้าอารมณ์ ขี้โมโห มากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น โดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของผู้อื่น ฉันได้รับตัวเองใช้ภาษาการทำตามใจมากเกินไปกับภรรยาของฉัน ในที่สุด ผมก็เสนอความรุนแรงส่วนตัวของเธอ สัตว์เลี้ยงของฉัน แน่นอน มีไว้ให้รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในนิสัยของฉัน ผมไม่ใช่แค่หลง แต่ฉันจะใช้มัน สำหรับพลูโต อย่างไรก็ตามฉันยังคงถือว่าเพียงพอที่จะยับยั้งเราจาก maltreating เขา เป็นผมไม่ละอายของ maltreating กระต่าย ลิง หรือแม้แต่สุนัข เมื่อโดยอุบัติเหตุ หรือความรัก พวกเขามาในแบบของผม แต่โรคของฉันเติบโตเมื่อฉัน -- อะไรคือโรค เช่น แอลกอฮอล์ . . . และในที่สุดแม้แต่พลูโต ที่ตอนนี้กลายเป็นเก่าและจึงค่อนข้างขี้งอน แม้แต่พลูโตเริ่มประสบการณ์ผลของอารมณ์ฉันป่วย

คืนนึง กลับมาบ้าน เลยมึน จากหนึ่งใน haunts ของฉันในเมือง ผมชอบที่แมวหลีกเลี่ยงการแสดงตนของฉัน ฉันยึดเขา เมื่อ ในความกลัวของเขาที่รุนแรงของฉัน เขาลือเล็กน้อยบาดแผลบนมือของฉันกับฟันของเขา ความโกรธของปีศาจทันทีสิงฉัน ฉันรู้จักตัวเองอีกต่อไปวิญญาณเดิมดูได้ทันที การใช้เที่ยวบินจากร่างกายของฉันและมากกว่าคิดมุ่งร้าย ทา บ่มเพาะ ตื่นเต้นทุกอณูของกรอบของฉัน ผมเอาจากในกระเป๋าปากกามีด เปิดมัน จับสัตว์ที่น่าสงสาร โดยคอ และจงใจตัดหนึ่งของดวงตาจากเบ้าตา ! ผมหน้าแดง ผมเขียน ผมสั่น ในขณะที่ฉันปากกากันเกิดขึ้น .

เมื่อเหตุผลคืนกับตอนเช้า . . . เมื่อฉันได้หลับไปเอาของคืนราชดำเนิน -- ฉันมีประสบการณ์ความรู้สึกของความน่ากลัวครึ่ง , ครึ่งหนึ่งของความรู้สึกผิด สำหรับความผิดที่ผมได้ผิด แต่มันคือ , ที่ดีที่สุด , ความรู้สึกอ่อนแอ และมีเลศนัย และจิตใจยังคงมิได้ถูกแตะต้อง ฉันอีกครั้ง plunged เป็นส่วนเกิน และในไม่ช้า จมน้ำตายในไวน์ความทรงจำทั้งหมดของโฉนด