Restrictions continueAung San Suu K

Restrictions continue
Aung San Suu Kyi remained under military watch and house arrest until July 1995. Afterward the government continued to restrict her movement both inside the country and abroad. During Aung San Suu Kyi's first year of freedom, she was only permitted to take short trips in and around her home city of Rangoon and did not travel outside Myanmar. She continued, however, to serve as the vocal leader of the NLD and push for democracy. The military government, meanwhile, closed schools, ignored the healthcare needs of the people, and forced many citizens into slave labor while torturing and imprisoning others.
In 1999 Michael Vaillancourt Aris, Aung San Suu Kyi's husband, died in England. He had been denied permission by the Myanmar government to visit his wife during the last year of his life. The government suggested she go to visit him, but she remained at home, fearing that if she left, she would not be allowed to reenter the country. In September 2000 she was again placed under house arrest after attempting to travel to rural areas outside Myanmar to meet with NLD members. In December of that year U.S. president Bill Clinton (1946–) awarded her the Presidential Medal of Freedom, the highest U.S. honor given to a civilian (nonmember of a military, police, or firefighting unit). The U.S. government also continued the ban on new investment in Myanmar and discouraged companies from doing business there as a protest against the military government's treatment of Aung San Suu Kyi and other citizens of Myanmar.
In December 2001, in Oslo, Norway, Nobel Prize winners gathered to protest Aung San Suu Kyi's continued detention and signed an appeal to the Myanmar government requesting that she and fifteen hundred other political prisoners be set free. In May 2002 Aung San Suu Kyi was finally released from house arrest. Once again free to move about the country, Aung San Suu Kyi drew large crowds wherever she spoke to her followers about freedom in Myanmar. "The NLD is working for the welfare of everyone in the country, not for NLD alone," she told an audience of supporters a few days after her release.
For More Information
Parenteau, John. Prisoner for Peace: Aung San Suu Kyi and Burma's Struggle for Democracy Greensboro, NC: Morgan Reynolds, 1994.
Stewart, Whitney. Aung San Suu Kyi: Fearless Voice of Burma. Minneapolis: Lerner, 1997.
Victor, Barbara. The Lady: Aung San Suu Kyi, Nobel Laureate and Burma's Prisoner. Boston: Faber & Faber, 1998.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อจำกัดต่อไปอองซานซูจียังคงภายใต้นาฬิกาทหารและกักจนถึง 2538 กรกฎาคม หลังจากนั้นรัฐบาลยังคงจำกัดการเคลื่อนไหวของเธอทั้งภาย ในประเทศและต่างประเทศ ปีอองซานซูจีเป็นครั้งแรกของเสรีภาพ เธอได้รับอนุญาตการเดินทางระยะสั้นใน และ รอบ ๆ ของบ้านเมืองของย่างกุ้ง และไม่ได้เดินทางอยู่นอกประเทศพม่า เธอยังคง อย่างไรก็ตาม เป็นผู้นำพรรค NLD vocal และผลักดันเพื่อประชาธิปไตย ทหารรัฐบาล ในขณะเดียวกัน ปิดโรงเรียน ละเว้นความต้องการดูแลสุขภาพของประชาชน และบังคับประชาชนจำนวนมากเป็นแรงงานทาสทรมาน และ imprisoning อื่น ๆใน 1999 ไมเคิล Vaillancourt Aris อองซานซูจีของสามี ตายในอังกฤษ เขาก็ถูกปฏิเสธสิทธิ์ โดยรัฐบาลพม่าชมภรรยาของเขาในช่วงปีสุดท้ายของชีวิต รัฐบาลแนะนำเธอไปชมเขา แต่เธอยังคงอยู่ที่บ้าน กลัวว่า ถ้าเธอซ้าย เธอจะไม่ได้รับอนุญาตให้ป้อนประเทศ ในเดือนกันยายนปี 2000 เธอได้อีกอยู่ภายใต้การกักหลังจากพยายามที่จะเดินทางไปยังพื้นที่ชนบทนอกพม่ากับสมาชิกพรรค NLD ในเดือนธันวาคมที่ประธานปีสหรัฐอเมริกา บิลคลินตัน (1946-) รับรางวัลเธอประธานาธิบดีเหรียญของเสรีภาพ สหรัฐอเมริกาเกียรติสูงสุดให้กับพลเรือน (nonmember เป็นทหาร ตำรวจ หรือหน่วยดับเพลิง) รัฐบาลสหรัฐฯ ยังต่อบ้านใหม่การลงทุนในพม่าและบริษัทท้อจากการทำธุรกิจมีการประท้วงรัฐบาลทหารรักษาของอองซานซูจีและอื่น ๆ ประชาชนพม่าในเดือน 2001 ธันวาคม ในออสโล นอร์เวย์ ผู้ชนะรางวัลโนเบลรวบรวมค้านอองซานซูจียังคงกักขัง และลงนามการอ้อนขอรัฐบาลพม่าที่เธอและห้าร้อยอื่น ๆ เมืองเชลยตั้งฟรี รับ อองซานซูจีสุดท้ายออกจากบ้านจับ ครั้งฟรีย้ายเกี่ยวกับประเทศ อองซานซูจีวาดฝูงชนขนาดใหญ่ทุกที่ที่เธอได้พูดกับลูกศิษย์ของเธอเกี่ยวกับเสรีภาพในพม่า "พรรค NLD จะทำสวัสดิการของคนในประเทศ สำหรับพรรค NLD คนเดียว ไม่" เธอบอกผู้ชมหัวใจกี่วันหลังจากเปิดตัวของเธอสำหรับข้อมูลเพิ่มเติมParenteau จอห์น นักโทษเพื่อสันติภาพ: อองซานซูจีและของพม่าต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยกรีส NC: มอร์แกนเรย์โนลด์ส 1994สจ๊วต วิทนีย์ อองซานซูจี: จอมคนผงาดโลกเสียงของพม่า มินเนโพ: Lerner, 1997วิคเตอร์ บาร์บารา เลดี้: อองซานซูจี การผู้ได้รับรางวัลโนเบล และการ พม่าของนักโทษ บอสตัน: เฟเบอร์และเฟเบอร์ 1998

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อ จำกัด ยังคง
อองซานซูจียังคงอยู่ภายใต้การดูและการทหารการจับกุมบ้านจนถึงเดือนกรกฎาคม 1995 ต่อจากนั้นรัฐบาลยังคง จำกัด การเคลื่อนไหวของเธอทั้งภายในประเทศและต่างประเทศ ในระหว่างอองซานซูจีในปีแรกของเสรีภาพที่เธอได้รับอนุญาตเท่านั้นที่จะเดินทางระยะสั้นในและรอบเมืองบ้านของเธอในกรุงย่างกุ้งและไม่ได้เดินทางออกนอกประเทศพม่า เธอยังคง แต่จะทำหน้าที่เป็นผู้นำแกนนำพรรค NLD และผลักดันให้มีการปกครองระบอบประชาธิปไตย รัฐบาลทหารขณะที่โรงเรียนปิดไม่สนใจความต้องการการดูแลสุขภาพของผู้คนและบังคับให้ประชาชนจำนวนมากเป็นแรงงานทาสในขณะที่ทรมานและขังคนอื่น ๆ .
ในปี 1999 ไมเคิล Vaillancourt Aris นางอองซานซูจีของสามีเสียชีวิตในประเทศอังกฤษ เขาได้รับการปฏิเสธการอนุญาตจากรัฐบาลพม่าในการเยี่ยมชมภรรยาของเขาในช่วงปีที่ผ่านมาในชีวิตของเขา รัฐบาลแนะนำให้เธอไปเยี่ยมเขา แต่เธอยังคงอยู่ที่บ้านกลัวว่าถ้าเธอเหลือเธอจะไม่ได้รับอนุญาตให้กลับเข้าประเทศ ในกันยายน 2000 เธอถูกวางไว้อีกครั้งภายใต้การจับกุมบ้านหลังจากความพยายามที่จะเดินทางไปยังพื้นที่ชนบทนอกพม่าที่จะพบกับสมาชิกพรรค NLD ในเดือนธันวาคมของปีนั้นประธานาธิบดีบิลคลินตันของสหรัฐ (1946-) ที่ได้รับรางวัลของเธอเหรียญแห่งอิสรภาพของประธานาธิบดีสหรัฐเกียรติสูงสุดที่มอบให้กับพลเรือน (nonmember ของทหารตำรวจหรือหน่วยงานดับเพลิง) รัฐบาลสหรัฐยังยังคงห้ามการลงทุนในพม่าและ บริษัท ท้อแท้จากการทำธุรกิจที่นั่นในฐานะการประท้วงต่อต้านการรักษารัฐบาลทหารของนางอองซานซูจีและประชาชนอื่น ๆ ของพม่า.
ในเดือนธันวาคมปี 2001 ในออสโล, นอร์เวย์, ผู้ชนะรางวัลโนเบล รวมตัวกันเพื่อประท้วงอองซานซูจีที่ถูกคุมขังอย่างต่อเนื่องและลงนามอุทธรณ์ไปยังรัฐบาลพม่าขอให้เธอและห้าร้อยนักโทษการเมืองอื่น ๆ ที่ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ พฤษภาคม 2002 อองซานซูจีได้รับการปล่อยตัวในที่สุดจากการจับกุมบ้าน เมื่อได้ฟรีอีกครั้งเพื่อย้ายเกี่ยวกับประเทศที่นางอองซานซูจีดึงฝูงชนขนาดใหญ่ที่ใดก็ตามที่เธอพูดไปยังผู้ติดตามของเธอเกี่ยวกับเสรีภาพในพม่า "พรรค NLD จะทำงานให้กับสวัสดิภาพของทุกคนในประเทศไม่ได้สำหรับพรรค NLD คนเดียว" เธอบอกผู้ชมของผู้สนับสนุนไม่กี่วันหลังจากการเปิดตัวของเธอ.
สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม
Parenteau จอห์น นักโทษเพื่อสันติภาพ: อองซานซูจีและการต่อสู้เพื่อประชาธิปไตยในพม่า Greensboro, NC: มอร์แกนนาดส์ปี 1994
สจ๊วตวิทนีย์ นางอองซานซูจี: ใจถึงเสียงของพม่า มินนิอา: Lerner, 1997
วิกเตอร์บาร์บาร่า Lady: อองซานซูจีรางวัลโนเบลและนักโทษพม่า บอสตัน: กำจัด & ร้าง 1998

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อ จำกัด ต่อไป

ออง ซาน ซูจี อยู่ภายใต้การดูแลของทหารและกักบริเวณจนกว่ากรกฎาคม 1995 ภายหลังรัฐบาลอย่างต่อเนื่องเพื่อจำกัดการเคลื่อนไหวของเธอทั้งในประเทศและต่างประเทศ ในช่วงปีแรกของ ออง ซาน ซูจี เป็นอิสระ เธอได้รับอนุญาตเท่านั้นที่จะใช้เวลาเดินทางสั้น ๆใน และ รอบ ๆเมือง บ้านของเธอ และไม่ได้เดินทางออกนอกย่างกุ้งพม่า เธอกล่าวต่อไปว่า อย่างไรก็ตามเพื่อเป็นผู้นำแกนนำของพรรค NLD และผลักดันประชาธิปไตย รัฐบาล ทหาร ขณะเดียวกัน ปิดโรงเรียน ละเลยความต้องการการดูแลสุขภาพของประชาชน และทำให้ประชาชนหลายเป็นแรงงานทาสในขณะที่ทรมานและขังผู้อื่น
2542 ไมเคิล vaillancourt อีกครั้ง , ออง ซาน ซูจี สามีตายในอังกฤษเขาได้ปฏิเสธการได้รับอนุญาตจากรัฐบาลพม่า เพื่อเยี่ยมชมภรรยาของเขาในช่วงปีสุดท้ายของชีวิตของเขา รัฐบาลแนะนำเธอจะไปเยี่ยมเขา แต่เธอยังอยู่ที่บ้าน เพราะกลัวว่าถ้าเธอทิ้ง เธอจะไม่ได้รับอนุญาตให้กลับเข้าสู่ประเทศ ในเดือนกันยายนปี 2000 เธออีกครั้งอยู่ภายใต้การจับกุมบ้านหลังจากพยายามเดินทางไปชนบทนอกพม่าเจอกับสมาชิกพรรคในเดือนธันวาคมของปีนั้น ประธานาธิบดีสหรัฐฯ บิล คลินตัน ( 1946 –เธอ ) รางวัลเหรียญแห่งอิสรภาพของประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาสูงเกียรติให้กับพลเรือน ( nonmember ของทหาร ตำรวจ หรือหน่วยดับเพลิง ) สหรัฐอเมริการัฐบาลยังคงห้ามการลงทุนใหม่ๆ ในพม่า และท้อ จาก บริษัท ทำธุรกิจ มีการประท้วงต่อต้านการรักษารัฐบาลทหารของออง ซาน ซูจี และชาวอื่น ๆของพม่า
ในเดือนธันวาคมปี 2001 ในออสโล , นอร์เวย์ผู้ชนะรางวัลโนเบลชุมนุมประท้วงของ ออง ซาน ซูจี ยังคงถูกคุมขัง และลงนามในคำร้องให้รัฐบาลพม่าต้องการให้นางและสิบห้าร้อยนักโทษการเมืองอื่น ๆเป็นอิสระ ในเดือนพฤษภาคม 2545 นางออง ซาน ซูจี ก็ออกจากบ้าน อีกครั้งฟรีย้ายเกี่ยวกับประเทศ