- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Steep growth in Chinese olive oil c
Steep growth in Chinese olive oil consumption, unlikely to be met soon by a budding domestic supply, is encouraging investors to get hold of olive farms and processing plants in producing countries. Crashed land prices and, allegedly, EU subsidies make Spanish groves attractive, but Australia, closer to China and with harvests counter-season to Europe, has seen purchases that likely mean a sixth of its olive-growing land is now Chinese-owned. Meanwhile, a delegation of potential investors invited by Greece’s state-asset privatiser HRADF looks at big-figure deals up for grabs, like Europe’s largest ferronickel smelter, alongside olive plantations and oil factories.
Olive oil accounts for a meagre 1% of edible fat and oil sales in China, but the fact that most of the supply comes from abroad makes the country the seventh olive oil importer worldwide, and a fast grower (imports rose by 55% in 2011). While a recent boost in olive grove planting (mainly in Sichuan, Gansu and Anhui, often in cooperation with Spanish investors and technicians) could presage a larger share for locally-produced oil in years to come, currently nearly all the oil sold in China is imported, either packaged or in bulk (to be repackaged and sold mostly by large actors in the domestic oil market, chief among them Wilmar International subsidiary Yihai Kerry 益海嘉里). Over half of the imports come from Spain. Concerns about fraud led Chinese authorities to increase scrutiny of Italian imports since last year, but Italy still likely provides about one fifth of the total imports1.
Chongqing’s global orchard
Chongqing Grain Group (重庆粮食集团) describes itself as Chongqing city government’s “main instrument for food-resource macro-control”. As one of a number of state-owned corporations striving to “guarantee food security”, in the last few years it has invested in large tracts of farmland and processing plants in Brazil, Argentina, Cambodia, Tanzania and Canada. The Brazilian project alone calls for an investment just short of $2bn.
Strine groves
Australian olive oil may be less renowned than others, but local producers boast of higher quality standards and stricter controls than those enforced in the perennially-doubted Mediterranean. Counter-season availability (crucial to a product with a shelf life of a few months) and sheer geography can make investment in Australian olive oil production look attractive to Chinese eyes. The most publicised Chinese investment to date in this sector has indeed taken place Down Under: last October, battered Kailis Organic Olive Groves, a grower and processor that used to own several thousand hectares of plantations in Western Australia, was sold to Chinese investors for $15m.
A larger deal, apparently unnoticed by local media, had been closed a few months earlier. Jiangxi Qinglong 青龙 Group, a company with interests in real estate development, hospitality, biopharming and, more pertinently, tea-seed oil, invested more than $30m in land including 5000 ha of olive groves, as well as a half of the shares in Tatiara Olive Processing, a major processor in Keith, South Australia.
That’s a rather large surface (the largest Australian olive farmer, Boundary Bend, manages 6400 ha), and the projected annual yields quoted in the Chinese press would suffice to supply all the Australian oil currently sold to China per year. Should these figures, quoted in an article that relies heavily on corporate and government sources, be accurate, Qinglong alone would possess at least 13% of Australian olive plantations (out of a total reported between 30k and 38k hectares). Given that the Kailis groves sold to Chinese investors are likely to cover more than a thousand hectares, and that other smaller, less publicised purchases have also been taking place in recent years (witness the 2006 acquisition of vineyards and olive groves near Adelaide by Jiangsu Zhongyuan 中源 Mining group), it seems prudent to estimate that at least one sixth of Australian olive-growing land is now in Chinese hands.
A foot in Andalusia
The Andalusian province of Jaén produces around a fifth of the world’s olive oil, and the town of Martos within it has alone over 20 thousand hectares of olive groves, more than entire producing countries like France or the US2. That is where Xichang 西昌, Sichuan-based Xilu Kangyuan (西露康源油橄榄科技发展有限公司) acquired a stake in a processing plant and olive plantations3, through locally established Almazara Orolivo. Xilu Kangyuan sells both oil from olives it grows in Sichuan and the brands it brings from Spain4.
Chinese and Russian investors, Spanish agricultural-sector media report, are discreetly looking to buy plantations and processing plants, both in Spain’s main producing regions and in Portugal, where a Chinese appetite for oil farms has also made news. Lured by land prices that plunged after the property crash, these foreign buyers could also be hoping to benefit from EU support measures, claim farmers’ union leaders .
Well-oiled deals
State-owned agribusiness giant Chongqing Grain Group (重庆粮食集团) has recently completed the purchase of an olive oil plant in Greece, without disclosing details about the deal. Claims identifying the acquisition as Nutria AE could not be independently confirmed.
Olive groves and processing plants in the Peloponnese and on the Aegean island of Euboeia were on the agenda for a reconnaissance tour by Chinese prospective investors organised by Greece’s investment promotion agency, HRADF (the company overseeing the privatisation of Greek state assets) and a Chinese business magazine5. Items for sale included a 500 ha plot with olive orchards6 in Agiókampos, Aidipsós and an oil processing plant. These visits and meetings with an association of olive growers were scheduled to take up one and a half day of olive-oil related activities during a week-long tour. The attention given to these moderately valued investment opportunities seems to contrast with the high profile of an event meant to revolve around deals involving higher figures, such as the privatisation of ferronickel producer Larco, Europe’s largest, or a purchase of the troubled Loutraki casino. Olive farms showcased next to key state-owned firms only highlight how eager Chinese investors are becoming to bookend the supply chain of a fast-growing product.
1 The scandal broke in December 2011, when La Repubblica, based on an enquiry led by agricultural organisation Coldiretti, denounced that up to four out of five bottles of extra-virgin oil sold as Italian is actually blended with product from other Mediterranean countries. Industry voices defended the practice, asserting that EU rules don’t ban selling blended oil if labelled as such. Claims of widespread fraud in the olive oil industry are neither new nor restricted to Italy.
Reports based on Italian and International Olive Oil Council statistics indicate that Chinese imports of Italian olive oil continued to grow since the scandal, while losing market share to Spain.
Last March, Italy’s Ministry of Agricultural, Food and Forestry Policy and AQSIQ, the Chinese department responsible for quality inspections, signed an understanding on quality standards and control procedures for olive oil and other Italian products. The latest MOFCOM statistics available for imports of bulk olive oil show no significant change in Italy’s market share between the last two quarters.
2 FAO figures for 2011.
3 Their website provides rather confusing surface and production figures.
4 Xilu Kangyuan’s legal representative is an official with both Almazara Orolivo and the Spanish company that owns the oil brands it markets in China.
5 The visit was planned for last week. As of yesterday, scheduled meetings with officials, such as Aléxandros Pnevmatikós, the mayor of Corinth, which could have been expected to be announced to local media, have apparently not been reported in the Greek-language press. Neither HRADF nor the Chinese Embassy in Greece had so far published news about the event.
6 Olive groves cover only a fraction of the estate. The number of trees mentioned in the advert could be planted on just 80 ha.
Olive oil accounts for a meagre 1% of edible fat and oil sales in China, but the fact that most of the supply comes from abroad makes the country the seventh olive oil importer worldwide, and a fast grower (imports rose by 55% in 2011). While a recent boost in olive grove planting (mainly in Sichuan, Gansu and Anhui, often in cooperation with Spanish investors and technicians) could presage a larger share for locally-produced oil in years to come, currently nearly all the oil sold in China is imported, either packaged or in bulk (to be repackaged and sold mostly by large actors in the domestic oil market, chief among them Wilmar International subsidiary Yihai Kerry 益海嘉里). Over half of the imports come from Spain. Concerns about fraud led Chinese authorities to increase scrutiny of Italian imports since last year, but Italy still likely provides about one fifth of the total imports1.
Chongqing’s global orchard
Chongqing Grain Group (重庆粮食集团) describes itself as Chongqing city government’s “main instrument for food-resource macro-control”. As one of a number of state-owned corporations striving to “guarantee food security”, in the last few years it has invested in large tracts of farmland and processing plants in Brazil, Argentina, Cambodia, Tanzania and Canada. The Brazilian project alone calls for an investment just short of $2bn.
Strine groves
Australian olive oil may be less renowned than others, but local producers boast of higher quality standards and stricter controls than those enforced in the perennially-doubted Mediterranean. Counter-season availability (crucial to a product with a shelf life of a few months) and sheer geography can make investment in Australian olive oil production look attractive to Chinese eyes. The most publicised Chinese investment to date in this sector has indeed taken place Down Under: last October, battered Kailis Organic Olive Groves, a grower and processor that used to own several thousand hectares of plantations in Western Australia, was sold to Chinese investors for $15m.
A larger deal, apparently unnoticed by local media, had been closed a few months earlier. Jiangxi Qinglong 青龙 Group, a company with interests in real estate development, hospitality, biopharming and, more pertinently, tea-seed oil, invested more than $30m in land including 5000 ha of olive groves, as well as a half of the shares in Tatiara Olive Processing, a major processor in Keith, South Australia.
That’s a rather large surface (the largest Australian olive farmer, Boundary Bend, manages 6400 ha), and the projected annual yields quoted in the Chinese press would suffice to supply all the Australian oil currently sold to China per year. Should these figures, quoted in an article that relies heavily on corporate and government sources, be accurate, Qinglong alone would possess at least 13% of Australian olive plantations (out of a total reported between 30k and 38k hectares). Given that the Kailis groves sold to Chinese investors are likely to cover more than a thousand hectares, and that other smaller, less publicised purchases have also been taking place in recent years (witness the 2006 acquisition of vineyards and olive groves near Adelaide by Jiangsu Zhongyuan 中源 Mining group), it seems prudent to estimate that at least one sixth of Australian olive-growing land is now in Chinese hands.
A foot in Andalusia
The Andalusian province of Jaén produces around a fifth of the world’s olive oil, and the town of Martos within it has alone over 20 thousand hectares of olive groves, more than entire producing countries like France or the US2. That is where Xichang 西昌, Sichuan-based Xilu Kangyuan (西露康源油橄榄科技发展有限公司) acquired a stake in a processing plant and olive plantations3, through locally established Almazara Orolivo. Xilu Kangyuan sells both oil from olives it grows in Sichuan and the brands it brings from Spain4.
Chinese and Russian investors, Spanish agricultural-sector media report, are discreetly looking to buy plantations and processing plants, both in Spain’s main producing regions and in Portugal, where a Chinese appetite for oil farms has also made news. Lured by land prices that plunged after the property crash, these foreign buyers could also be hoping to benefit from EU support measures, claim farmers’ union leaders .
Well-oiled deals
State-owned agribusiness giant Chongqing Grain Group (重庆粮食集团) has recently completed the purchase of an olive oil plant in Greece, without disclosing details about the deal. Claims identifying the acquisition as Nutria AE could not be independently confirmed.
Olive groves and processing plants in the Peloponnese and on the Aegean island of Euboeia were on the agenda for a reconnaissance tour by Chinese prospective investors organised by Greece’s investment promotion agency, HRADF (the company overseeing the privatisation of Greek state assets) and a Chinese business magazine5. Items for sale included a 500 ha plot with olive orchards6 in Agiókampos, Aidipsós and an oil processing plant. These visits and meetings with an association of olive growers were scheduled to take up one and a half day of olive-oil related activities during a week-long tour. The attention given to these moderately valued investment opportunities seems to contrast with the high profile of an event meant to revolve around deals involving higher figures, such as the privatisation of ferronickel producer Larco, Europe’s largest, or a purchase of the troubled Loutraki casino. Olive farms showcased next to key state-owned firms only highlight how eager Chinese investors are becoming to bookend the supply chain of a fast-growing product.
1 The scandal broke in December 2011, when La Repubblica, based on an enquiry led by agricultural organisation Coldiretti, denounced that up to four out of five bottles of extra-virgin oil sold as Italian is actually blended with product from other Mediterranean countries. Industry voices defended the practice, asserting that EU rules don’t ban selling blended oil if labelled as such. Claims of widespread fraud in the olive oil industry are neither new nor restricted to Italy.
Reports based on Italian and International Olive Oil Council statistics indicate that Chinese imports of Italian olive oil continued to grow since the scandal, while losing market share to Spain.
Last March, Italy’s Ministry of Agricultural, Food and Forestry Policy and AQSIQ, the Chinese department responsible for quality inspections, signed an understanding on quality standards and control procedures for olive oil and other Italian products. The latest MOFCOM statistics available for imports of bulk olive oil show no significant change in Italy’s market share between the last two quarters.
2 FAO figures for 2011.
3 Their website provides rather confusing surface and production figures.
4 Xilu Kangyuan’s legal representative is an official with both Almazara Orolivo and the Spanish company that owns the oil brands it markets in China.
5 The visit was planned for last week. As of yesterday, scheduled meetings with officials, such as Aléxandros Pnevmatikós, the mayor of Corinth, which could have been expected to be announced to local media, have apparently not been reported in the Greek-language press. Neither HRADF nor the Chinese Embassy in Greece had so far published news about the event.
6 Olive groves cover only a fraction of the estate. The number of trees mentioned in the advert could be planted on just 80 ha.
0/5000
บริโภคน้ำมันมะกอกจีน ไม่น่าจะตอบสนองเร็ว ๆ นี้ โดยการครอบครองภายในประเทศจัดหา การเจริญเติบโตสูงชันจะส่งเสริมให้นักลงทุนจะได้รับถือของฟาร์มมะกอกและพืชการประมวลผลในการผลิตประเทศ ราคาที่ดินพุ่งชนและ หลัง เงินอุดหนุนใน EU ทำให้สวนสเปนน่าสนใจ แต่ออสเตรเลีย ใกล้จีน และ มีฤดูเคาน์เตอร์ harvests ยุโรป เห็นซื้อที่อาจจะหมายถึง หกที่ดินของมะกอกเติบโตขณะนี้จีนเป็นเจ้าของ ในขณะเดียวกัน คณะนักลงทุนอาจได้รับเชิญ โดย privatiser สถานะสินทรัพย์ของกรีซ HRADF มองไปที่รูปใหญ่เสนอตั้งสำหรับ grabs เช่นของยุโรปที่ใหญ่ที่สุด ferronickel smelter ควบคู่ไปกับการปลูกมะกอกและน้ำมันโรงงานน้ำมันมะกอกบัญชี% 1 เป็น meagre กินไขมันและน้ำมันขายในจีน แต่ความจริงที่สุดของการจัดหามาจากต่างประเทศทำให้ประเทศนำน้ำมันมะกอกที่เจ็ดทั่วโลก และเครื่องปลูกอย่างรวดเร็ว (การนำเข้ากุหลาบจาก 55% ในปี 2554) ในขณะที่เพิ่มล่าสุดในโกรฟมะกอก ปลูก (ส่วนใหญ่ในเสฉวน กานซู และมณฑลอาน ฮุย บ่อยครั้งในความร่วมมือกับนักลงทุนสเปนและช่างเทคนิค) สามารถ presage หุ้นขนาดใหญ่ในเครื่องผลิตน้ำมันในปีที่ผ่านมา น้ำมันในปัจจุบันเกือบทั้งหมดที่ขายในประเทศจีนนำเข้า แพคเกจ หรือ เป็นกลุ่ม (การ repackaged และขายส่วนใหญ่ โดยนักแสดงใหญ่ในตลาดน้ำมันในประเทศหัวหน้าฝ่าย Wilmar International บริษัทเคอร์รี่ Yihai 益海嘉里) กว่าครึ่งหนึ่งของนำเข้ามาจากประเทศสเปน ข้อสงสัยเกี่ยวกับการทุจริตนำวิจัยเพิ่ม scrutiny ของอิตาลีนำเข้าตั้งแต่ปีที่แล้ว แต่อิตาลียังคงมีแนวโน้มให้ประมาณหนึ่งในห้าของ imports1 ทั้งหมดสวนส่วนกลางของฉงชิ่งกลุ่มข้าวชอง (重庆粮食集团) อธิบายตัวเองเป็นรัฐบาลเมืองจุงกิง "หลักตราสารสำหรับทรัพยากรอาหารควบคุมแมโคร" เป็นหนึ่งในจำนวนรัฐบริษัทมุ่งมั่นที่จะ "รับประกันความปลอดภัยของอาหาร" ในไม่กี่ปีจะมีการลงทุนในรามิดขนาดใหญ่ของพื้นที่การเกษตรและแปรรูปพืชในบราซิล อาร์เจนตินา กัมพูชา แทนซาเนีย และแคนาดา เรียกโครงการบราซิลคนเดียวลงทุนเพียงขาด $2bnสวน Strineน้ำมันมะกอกที่ออสเตรเลียอาจจะชื่อเสียงน้อยกว่าคนอื่น ๆ แต่อวดอ้างผู้ผลิตท้องถิ่นมาตรฐานคุณภาพสูงและควบคุมเข้มงวดกว่าที่บังคับใช้ในเมดิเตอร์เรเนียน doubted ข้อ ฤดูกาลซึ่งพร้อมใช้งาน (ความสำคัญกับผลิตภัณฑ์ที่มีอายุไม่กี่เดือน) และภูมิศาสตร์ที่แท้จริงสามารถทำการลงทุนในการผลิตน้ำมันมะกอกออสเตรเลียที่ดูสวยงามเข้าตาจีน การลงทุนจีน publicised ที่สุดวันที่ในภาคนี้ได้แน่นอนเกิดขึ้นลงต่ำกว่า: เดือนตุลาคมล่าสุด จากวิกฤต Kailis อินทรีย์มะกอกสวน ปลูกและตัวประมวลผลที่ใช้กับตัวเองเฮคเตอร์หลายพันของสวนในเวสเทิร์นออสเตรเลีย ถูกขายให้นักลงทุนจีนสำหรับ $15mขนาดใหญ่จัดการ เห็นได้ชัด โดยสื่อท้องถิ่นส่วนใหญ่ ได้ถูกปิดก่อนหน้านี้ไม่กี่เดือน เจียงซี Qinglong 青龙กลุ่ม บริษัท มีความสนใจในการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ สะดวก biopharming และ เพิ่ม pertinently น้ำมันเมล็ดชา ลงทุนมากกว่า $30 เมตรในที่ดินรวม 5000 ฮา สวนมะกอก เป็นครึ่งหนึ่งของหุ้นใน Tatiara มะกอกประมวลผล หน่วยประมวลผลหลักในคีธ เซาท์ออสเตรเลียที่เป็นพื้นผิวที่ค่อนข้างใหญ่ (ใหญ่ที่สุดออสเตรเลียมะกอกเกษตรกร ขอบโค้ง จัดการ 6400 ฮา), และการคาดการณ์ผลผลิตปีเสนอราคาในจีนจะพอเพียงที่จะจัดหาน้ำมันออสเตรเลียทั้งหมดที่ขณะนี้ขายไปจีนต่อปี ควรถูกต้องตัวเลขเหล่านี้ ยกมาในบทความที่ขึ้นอย่างมากในองค์กรและรัฐบาลแหล่ง Qinglong เพียงอย่างเดียวจะมีน้อยกว่า 13% ของออสเตรเลียปลูกมะกอก (จากทั้งหมดรายงานระหว่างเฮคเตอร์ k 30 k และ 38) กำหนดว่า Kailis ทำสวนขายให้นักลงทุนจีนมีแนวโน้มที่จะครอบคลุมกว่าพันเฮคเตอร์ และที่อื่น ๆ ขนาดเล็ก ซื้อน้อย publicised ได้ยังสละในปีล่าสุด (พยาน 2006 ซื้อของไร่องุ่นและสวนมะกอกใกล้แอดิเลดคอยเจิ้งหยวนมณฑลเจียงซู中源กลุ่มเหมืองแร่) เหมือน ระมัดระวังในการประเมินนั้นอย่างน้อยหนึ่งหกที่ดินมะกอกเติบโตออสเตรเลียอยู่ตอนนี้ในมือจีนเท้าในอันดาลูเซียจังหวัด Jaén Andalusian ผลิตประมาณหนึ่งในห้าของน้ำมันมะกอกของโลก และเมือง Martos ภายในนั้นมีคนเดียวกว่า 20 พันเฮคเตอร์ของสวนมะกอก มากกว่าทั้งประเทศเช่นฝรั่งเศสหรือ US2 ผลิต ถูกฉาง西昌 ยึดเสฉวน Xilu Kangyuan (西露康源油橄榄科技发展有限公司) มาเป็นเดิมพันในการประมวลผลพืชและมะกอก plantations3 ผ่าน Almazara Orolivo จัดตั้งขึ้นในท้องถิ่น Xilu Kangyuan จำหน่ายทั้งน้ำมันจากมะกอกขยายในเสฉวนและแบรนด์มันมาจาก Spain4จีน และรัสเซียนักลงทุน ภาคเกษตรสื่อสเปนรายงาน จะสุขุมมองหาซื้อปลูก และแปรรูปพืช ในภูมิภาค producing หลักของสเปน และ โปรตุเกส ซึ่งอาหารจีนสำหรับน้ำมันฟาร์มได้ทำการข่าว งาม โดยราคาที่ดินที่ลดลงหลังจากความผิดพลาดคุณสมบัติ ผู้ซื้อต่างประเทศเหล่านี้สามารถยังสามารถหวังที่จะได้รับประโยชน์จากมาตรการสนับสนุน EU เรียกร้องผู้นำสหภาพเกษตรกรข้อเสนอ well-oiledรัฐเกษตรยักษ์จุงกิงข้าวกลุ่ม (重庆粮食集团) ได้เพิ่งเสร็จสิ้นการซื้อโรงงานในกรีซ น้ำมันมะกอกที่ไม่เปิดเผยรายละเอียดเกี่ยวกับการจัดการการ เรียกร้องที่ระบุมาเป็น Nutria AE อาจไม่สามารถช่วยเหลือตนเองสวนมะกอกและพืชการประมวลผลเพโลพอนนีสใน และเกาะ Aegean Euboeia ได้ในวาระการประชุมสำหรับทัวร์มารวมกันโดยนักลงทุนคาดหวังที่จีนที่จัด โดยสำนักงานส่งเสริมการลงทุนของกรีซ HRADF (บริษัทดูแล privatisation สินทรัพย์รัฐกรีก) และ magazine5 ธุรกิจจีน สินค้าสำหรับขายรวม 500 ตัวฮา พล็อตกับ orchards6 ใน Agiókampos, Aidipsós และมีโรงงานแปรรูปน้ำมันมะกอก เยี่ยมชมและประชุมร่วมกับสมาคมของเกษตรกรมะกอกเหล่านี้ถูกกำหนดให้มีวันหนึ่ง และครึ่งหนึ่งของกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับน้ำมันมะกอกในระหว่างทัวร์ยาวนานตลอดสัปดาห์ ความสนใจให้โอกาสลงทุนปานกลางบริษัทเหล่านี้ดูเหมือนกับทรงสูงของเหตุการณ์หมายถึงการเกี่ยวข้องกับข้อเสนอที่เกี่ยวข้องกับตัวเลขที่สูงขึ้น เช่น privatisation ferronickel ผลิต Larco ของยุโรปที่ใหญ่ที่สุด หรือซื้อของคาสิโน Loutraki ปัญหา ฟาร์มมะกอกจัดแสดงถัดจากบริษัทรัฐคีย์เท่านั้นเน้นว่ากระตือรือร้นนักลงทุนจีนจะกลายเป็นการ bookend ห่วงโซ่อุปทานของผลิตภัณฑ์ที่เติบโตอย่างรวดเร็วสแกนดัลยากจนในเดือน 2011 ธันวาคม เมื่อ La Repubblica ตามถามนำ โดยองค์กรเกษตร Coldiretti ประณามถึง 4 จากทั้งหมดห้าขวดของน้ำมันมะกอกบริสุทธิ์พิเศษขายเป็นอิตาลีที่ 1 เป็นจริงผสมกับผลิตภัณฑ์จากประเทศเมดิเตอร์เรเนียน อุตสาหกรรมเสียงมาปกป้องแบบฝึกหัด กรรมสิทธิ์ว่า กฎ EU ไม่บ้านขายผสมน้ำมันถ้ามันดัง เรียกร้องของการฉ้อโกงอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรมน้ำมันมะกอกไม่ใช่ใหม่ หรืออิตาลีจำกัดรายงานสถิติอิตาลีและสภามังสวิรัตินานาชาติระบุว่า จีนนำเข้าน้ำมันมะกอกอิตาลียังคงเติบโตเนื่องจากสแกนดัล ในขณะที่สูญเสียส่วนแบ่งการตลาดถึงสเปนเดือนมีนาคม อิตาลีของกระทรวงเกษตร อาหาร และ นโยบายป่าไม้ และ AQSIQ ฝ่ายจีนรับผิดชอบการตรวจสอบคุณภาพ รับรองความเข้าใจเกี่ยวกับมาตรฐานคุณภาพและขั้นตอนการควบคุมน้ำมันมะกอกและผลิตภัณฑ์อื่น ๆ ของอิตาลี MOFCOM สถิติล่าสุดมีการนำเข้าน้ำมันมะกอกจำนวนมากแสดงไม่เปลี่ยนแปลงที่สำคัญในส่วนแบ่งตลาดของอิตาลีระหว่างไตรมาสสองล่าสุดตัวเลข FAO 2 25543 ทางเว็บไซต์ของพื้นผิวและการผลิตตัวเลขค่อนข้างสับสน4 Xilu Kangyuan ของตัวแทนตามกฎหมายเป็นทางการ มีทั้ง Almazara Orolivo และบริษัทสเปนที่น้ำมันที่เป็นเจ้าของแบรนด์นั้นตลาดในประเทศจีน5 ชมมีการวางแผนสำหรับสัปดาห์สุดท้าย ณ เมื่อวานนี้ กำหนดการประชุมกับเจ้าหน้าที่ เช่น Aléxandros Pnevmatikós นายกเทศมนตรีของเมืองโครินธ์ ซึ่งสามารถมีการคาดว่าจะประกาศให้สื่อท้องถิ่น เห็นได้ชัดไม่ถูกรายงานในภาษากรีก ไม่ HRADF หรือสถานทูตจีนในกรีซได้จนเผยแพร่ข่าวสารเกี่ยวกับเหตุการณ์สวนมะกอก 6 ครอบคลุมเพียงเศษเสี้ยวของทรัพย์สิน จำนวนต้นไม้ที่กล่าวถึงในการโฆษณาอาจจะปลูกบนเพียง 80 ฮา
การแปล กรุณารอสักครู่..
Steep growth in Chinese olive oil consumption, unlikely to be met soon by a budding domestic supply, is encouraging investors to get hold of olive farms and processing plants in producing countries. Crashed land prices and, allegedly, EU subsidies make Spanish groves attractive, but Australia, closer to China and with harvests counter-season to Europe, has seen purchases that likely mean a sixth of its olive-growing land is now Chinese-owned. Meanwhile, a delegation of potential investors invited by Greece’s state-asset privatiser HRADF looks at big-figure deals up for grabs, like Europe’s largest ferronickel smelter, alongside olive plantations and oil factories.
Olive oil accounts for a meagre 1% of edible fat and oil sales in China, but the fact that most of the supply comes from abroad makes the country the seventh olive oil importer worldwide, and a fast grower (imports rose by 55% in 2011). While a recent boost in olive grove planting (mainly in Sichuan, Gansu and Anhui, often in cooperation with Spanish investors and technicians) could presage a larger share for locally-produced oil in years to come, currently nearly all the oil sold in China is imported, either packaged or in bulk (to be repackaged and sold mostly by large actors in the domestic oil market, chief among them Wilmar International subsidiary Yihai Kerry 益海嘉里). Over half of the imports come from Spain. Concerns about fraud led Chinese authorities to increase scrutiny of Italian imports since last year, but Italy still likely provides about one fifth of the total imports1.
Chongqing’s global orchard
Chongqing Grain Group (重庆粮食集团) describes itself as Chongqing city government’s “main instrument for food-resource macro-control”. As one of a number of state-owned corporations striving to “guarantee food security”, in the last few years it has invested in large tracts of farmland and processing plants in Brazil, Argentina, Cambodia, Tanzania and Canada. The Brazilian project alone calls for an investment just short of $2bn.
Strine groves
Australian olive oil may be less renowned than others, but local producers boast of higher quality standards and stricter controls than those enforced in the perennially-doubted Mediterranean. Counter-season availability (crucial to a product with a shelf life of a few months) and sheer geography can make investment in Australian olive oil production look attractive to Chinese eyes. The most publicised Chinese investment to date in this sector has indeed taken place Down Under: last October, battered Kailis Organic Olive Groves, a grower and processor that used to own several thousand hectares of plantations in Western Australia, was sold to Chinese investors for $15m.
A larger deal, apparently unnoticed by local media, had been closed a few months earlier. Jiangxi Qinglong 青龙 Group, a company with interests in real estate development, hospitality, biopharming and, more pertinently, tea-seed oil, invested more than $30m in land including 5000 ha of olive groves, as well as a half of the shares in Tatiara Olive Processing, a major processor in Keith, South Australia.
That’s a rather large surface (the largest Australian olive farmer, Boundary Bend, manages 6400 ha), and the projected annual yields quoted in the Chinese press would suffice to supply all the Australian oil currently sold to China per year. Should these figures, quoted in an article that relies heavily on corporate and government sources, be accurate, Qinglong alone would possess at least 13% of Australian olive plantations (out of a total reported between 30k and 38k hectares). Given that the Kailis groves sold to Chinese investors are likely to cover more than a thousand hectares, and that other smaller, less publicised purchases have also been taking place in recent years (witness the 2006 acquisition of vineyards and olive groves near Adelaide by Jiangsu Zhongyuan 中源 Mining group), it seems prudent to estimate that at least one sixth of Australian olive-growing land is now in Chinese hands.
A foot in Andalusia
The Andalusian province of Jaén produces around a fifth of the world’s olive oil, and the town of Martos within it has alone over 20 thousand hectares of olive groves, more than entire producing countries like France or the US2. That is where Xichang 西昌, Sichuan-based Xilu Kangyuan (西露康源油橄榄科技发展有限公司) acquired a stake in a processing plant and olive plantations3, through locally established Almazara Orolivo. Xilu Kangyuan sells both oil from olives it grows in Sichuan and the brands it brings from Spain4.
Chinese and Russian investors, Spanish agricultural-sector media report, are discreetly looking to buy plantations and processing plants, both in Spain’s main producing regions and in Portugal, where a Chinese appetite for oil farms has also made news. Lured by land prices that plunged after the property crash, these foreign buyers could also be hoping to benefit from EU support measures, claim farmers’ union leaders .
Well-oiled deals
State-owned agribusiness giant Chongqing Grain Group (重庆粮食集团) has recently completed the purchase of an olive oil plant in Greece, without disclosing details about the deal. Claims identifying the acquisition as Nutria AE could not be independently confirmed.
Olive groves and processing plants in the Peloponnese and on the Aegean island of Euboeia were on the agenda for a reconnaissance tour by Chinese prospective investors organised by Greece’s investment promotion agency, HRADF (the company overseeing the privatisation of Greek state assets) and a Chinese business magazine5. Items for sale included a 500 ha plot with olive orchards6 in Agiókampos, Aidipsós and an oil processing plant. These visits and meetings with an association of olive growers were scheduled to take up one and a half day of olive-oil related activities during a week-long tour. The attention given to these moderately valued investment opportunities seems to contrast with the high profile of an event meant to revolve around deals involving higher figures, such as the privatisation of ferronickel producer Larco, Europe’s largest, or a purchase of the troubled Loutraki casino. Olive farms showcased next to key state-owned firms only highlight how eager Chinese investors are becoming to bookend the supply chain of a fast-growing product.
1 The scandal broke in December 2011, when La Repubblica, based on an enquiry led by agricultural organisation Coldiretti, denounced that up to four out of five bottles of extra-virgin oil sold as Italian is actually blended with product from other Mediterranean countries. Industry voices defended the practice, asserting that EU rules don’t ban selling blended oil if labelled as such. Claims of widespread fraud in the olive oil industry are neither new nor restricted to Italy.
Reports based on Italian and International Olive Oil Council statistics indicate that Chinese imports of Italian olive oil continued to grow since the scandal, while losing market share to Spain.
Last March, Italy’s Ministry of Agricultural, Food and Forestry Policy and AQSIQ, the Chinese department responsible for quality inspections, signed an understanding on quality standards and control procedures for olive oil and other Italian products. The latest MOFCOM statistics available for imports of bulk olive oil show no significant change in Italy’s market share between the last two quarters.
2 FAO figures for 2011.
3 Their website provides rather confusing surface and production figures.
4 Xilu Kangyuan’s legal representative is an official with both Almazara Orolivo and the Spanish company that owns the oil brands it markets in China.
5 The visit was planned for last week. As of yesterday, scheduled meetings with officials, such as Aléxandros Pnevmatikós, the mayor of Corinth, which could have been expected to be announced to local media, have apparently not been reported in the Greek-language press. Neither HRADF nor the Chinese Embassy in Greece had so far published news about the event.
6 Olive groves cover only a fraction of the estate. The number of trees mentioned in the advert could be planted on just 80 ha.
Olive oil accounts for a meagre 1% of edible fat and oil sales in China, but the fact that most of the supply comes from abroad makes the country the seventh olive oil importer worldwide, and a fast grower (imports rose by 55% in 2011). While a recent boost in olive grove planting (mainly in Sichuan, Gansu and Anhui, often in cooperation with Spanish investors and technicians) could presage a larger share for locally-produced oil in years to come, currently nearly all the oil sold in China is imported, either packaged or in bulk (to be repackaged and sold mostly by large actors in the domestic oil market, chief among them Wilmar International subsidiary Yihai Kerry 益海嘉里). Over half of the imports come from Spain. Concerns about fraud led Chinese authorities to increase scrutiny of Italian imports since last year, but Italy still likely provides about one fifth of the total imports1.
Chongqing’s global orchard
Chongqing Grain Group (重庆粮食集团) describes itself as Chongqing city government’s “main instrument for food-resource macro-control”. As one of a number of state-owned corporations striving to “guarantee food security”, in the last few years it has invested in large tracts of farmland and processing plants in Brazil, Argentina, Cambodia, Tanzania and Canada. The Brazilian project alone calls for an investment just short of $2bn.
Strine groves
Australian olive oil may be less renowned than others, but local producers boast of higher quality standards and stricter controls than those enforced in the perennially-doubted Mediterranean. Counter-season availability (crucial to a product with a shelf life of a few months) and sheer geography can make investment in Australian olive oil production look attractive to Chinese eyes. The most publicised Chinese investment to date in this sector has indeed taken place Down Under: last October, battered Kailis Organic Olive Groves, a grower and processor that used to own several thousand hectares of plantations in Western Australia, was sold to Chinese investors for $15m.
A larger deal, apparently unnoticed by local media, had been closed a few months earlier. Jiangxi Qinglong 青龙 Group, a company with interests in real estate development, hospitality, biopharming and, more pertinently, tea-seed oil, invested more than $30m in land including 5000 ha of olive groves, as well as a half of the shares in Tatiara Olive Processing, a major processor in Keith, South Australia.
That’s a rather large surface (the largest Australian olive farmer, Boundary Bend, manages 6400 ha), and the projected annual yields quoted in the Chinese press would suffice to supply all the Australian oil currently sold to China per year. Should these figures, quoted in an article that relies heavily on corporate and government sources, be accurate, Qinglong alone would possess at least 13% of Australian olive plantations (out of a total reported between 30k and 38k hectares). Given that the Kailis groves sold to Chinese investors are likely to cover more than a thousand hectares, and that other smaller, less publicised purchases have also been taking place in recent years (witness the 2006 acquisition of vineyards and olive groves near Adelaide by Jiangsu Zhongyuan 中源 Mining group), it seems prudent to estimate that at least one sixth of Australian olive-growing land is now in Chinese hands.
A foot in Andalusia
The Andalusian province of Jaén produces around a fifth of the world’s olive oil, and the town of Martos within it has alone over 20 thousand hectares of olive groves, more than entire producing countries like France or the US2. That is where Xichang 西昌, Sichuan-based Xilu Kangyuan (西露康源油橄榄科技发展有限公司) acquired a stake in a processing plant and olive plantations3, through locally established Almazara Orolivo. Xilu Kangyuan sells both oil from olives it grows in Sichuan and the brands it brings from Spain4.
Chinese and Russian investors, Spanish agricultural-sector media report, are discreetly looking to buy plantations and processing plants, both in Spain’s main producing regions and in Portugal, where a Chinese appetite for oil farms has also made news. Lured by land prices that plunged after the property crash, these foreign buyers could also be hoping to benefit from EU support measures, claim farmers’ union leaders .
Well-oiled deals
State-owned agribusiness giant Chongqing Grain Group (重庆粮食集团) has recently completed the purchase of an olive oil plant in Greece, without disclosing details about the deal. Claims identifying the acquisition as Nutria AE could not be independently confirmed.
Olive groves and processing plants in the Peloponnese and on the Aegean island of Euboeia were on the agenda for a reconnaissance tour by Chinese prospective investors organised by Greece’s investment promotion agency, HRADF (the company overseeing the privatisation of Greek state assets) and a Chinese business magazine5. Items for sale included a 500 ha plot with olive orchards6 in Agiókampos, Aidipsós and an oil processing plant. These visits and meetings with an association of olive growers were scheduled to take up one and a half day of olive-oil related activities during a week-long tour. The attention given to these moderately valued investment opportunities seems to contrast with the high profile of an event meant to revolve around deals involving higher figures, such as the privatisation of ferronickel producer Larco, Europe’s largest, or a purchase of the troubled Loutraki casino. Olive farms showcased next to key state-owned firms only highlight how eager Chinese investors are becoming to bookend the supply chain of a fast-growing product.
1 The scandal broke in December 2011, when La Repubblica, based on an enquiry led by agricultural organisation Coldiretti, denounced that up to four out of five bottles of extra-virgin oil sold as Italian is actually blended with product from other Mediterranean countries. Industry voices defended the practice, asserting that EU rules don’t ban selling blended oil if labelled as such. Claims of widespread fraud in the olive oil industry are neither new nor restricted to Italy.
Reports based on Italian and International Olive Oil Council statistics indicate that Chinese imports of Italian olive oil continued to grow since the scandal, while losing market share to Spain.
Last March, Italy’s Ministry of Agricultural, Food and Forestry Policy and AQSIQ, the Chinese department responsible for quality inspections, signed an understanding on quality standards and control procedures for olive oil and other Italian products. The latest MOFCOM statistics available for imports of bulk olive oil show no significant change in Italy’s market share between the last two quarters.
2 FAO figures for 2011.
3 Their website provides rather confusing surface and production figures.
4 Xilu Kangyuan’s legal representative is an official with both Almazara Orolivo and the Spanish company that owns the oil brands it markets in China.
5 The visit was planned for last week. As of yesterday, scheduled meetings with officials, such as Aléxandros Pnevmatikós, the mayor of Corinth, which could have been expected to be announced to local media, have apparently not been reported in the Greek-language press. Neither HRADF nor the Chinese Embassy in Greece had so far published news about the event.
6 Olive groves cover only a fraction of the estate. The number of trees mentioned in the advert could be planted on just 80 ha.
การแปล กรุณารอสักครู่..
การเติบโตที่สูงชันในจีน น้ำมันมะกอก การบริโภค ไม่น่าจะเจอเร็วๆ นี้ โดยรุ่นอุปทานในประเทศ คือ กระตุ้นให้นักลงทุนที่จะได้รับถือของมะกอกฟาร์มและโรงงานแปรรูปที่ผลิตในประเทศ ตกลงราคาที่ดินและถูกกล่าวหาว่า อียูอุดหนุนให้เปนทิวแถวมีเสน่ห์ แต่ออสเตรเลีย ที่ใกล้ชิดกับจีนและกับการเก็บเกี่ยวนับฤดูยุโรปเคยซื้อที่อาจหมายถึงที่หกของมะกอกปลูกที่ดิน ตอนนี้เป็นของ จีน ทั้งนี้ คณะผู้แทนของนักลงทุนที่มีศักยภาพได้รับเชิญจากกรีซ privatiser สินทรัพย์สภาพ hradf ดูรูปใหญ่สุดขึ้นเพื่อคว้า เหมือนหลอม ferronickel ที่ใหญ่ที่สุดของยุโรป ร่วมกับสวนมะกอกและน้ำมันมะกอกน้ำมันโรงงาน
บัญชีสำหรับขาดแคลน 1 % ของอาหารไขมันและน้ำมันที่ขายในจีนแต่ความจริงที่ว่าส่วนใหญ่ของการจัดหามา จากต่างประเทศ ทำให้ประเทศผู้นำเข้าทั่วโลก ที่เจ็ด น้ำมันมะกอก และปลูกได้อย่างรวดเร็ว ( โดยเพิ่มขึ้น 55% ในปี 2011 ) ในขณะที่การเพิ่มล่าสุดในดงมะกอกปลูก ( ส่วนใหญ่ในเสฉวน กานซู และมณฑลอานฮุย มักจะร่วมมือกับนักลงทุนสเปนและช่าง ) อาจลางหุ้นขนาดใหญ่สำหรับเครื่องผลิตน้ำมันในปีที่จะมาปัจจุบันเกือบทุกน้ำมันที่ขายในประเทศจีนจะนำเข้าทั้งแพคเกจ หรือเป็นกลุ่ม ( จะบรรจุใหม่ และขาย โดยนักแสดงใหญ่ในตลาดน้ำมันภายในประเทศ , หัวหน้าของพวกดั้งเดิม ย่อยระหว่างประเทศยี่ไ เคอร์รี่ 益海嘉里 ) กว่าครึ่งหนึ่งของนำเข้ามาจากสเปน ความกังวลเกี่ยวกับการฉ้อโกง ทำให้ทางการจีนเพิ่มการ นำเข้าอิตาลีตั้งแต่ปีแต่อิตาลียังคงให้บริการเกี่ยวกับหนึ่งในห้าของ imports1 ทั้งหมด
ฉงชิ่งฉงชิ่งจำกัดสวนเมล็ดกลุ่ม ( 重庆粮食集团 ) อธิบายตัวเองเป็นเมืองฉงชิ่ง รัฐบาล " เครื่องมือหลักสำหรับ macro-control " ทรัพยากรอาหาร เป็นหนึ่งของรัฐ บริษัท มุ่งมั่นที่จะ " รับประกันความปลอดภัย " อาหารในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามีการลงทุนขนาดใหญ่จำนวนมากของพื้นที่การเกษตรและโรงงานแปรรูปในบราซิล , อาร์เจนตินา , กัมพูชา , แทนซาเนีย และแคนาดา บราซิลเรียกร้องให้มีการลงทุนโครงการไว้เพียงระยะสั้นจาก $ 2bn .
strine โกรฟออสเตรเลียน้ำมันมะกอกอาจจะมีชื่อเสียงน้อยกว่าคนอื่น ๆแต่ผู้ผลิตในท้องถิ่นโม้คุณภาพสูงมาตรฐานและการควบคุมเข้มงวดกว่าที่บังคับใช้ในะสงสัย เมดิเตอร์เรเนียน รุ่นเคาน์เตอร์ว่าง ( สำคัญกับผลิตภัณฑ์ที่มีอายุไม่กี่เดือน ) และภูมิศาสตร์ที่แท้จริงสามารถทำให้การลงทุนในการผลิตน้ำมันมะกอกออสเตรเลียดูมีเสน่ห์ในสายตาชาวจีนส่วนใหญ่เผยแพร่ภาษาจีนวันที่การลงทุนในภาคนี้ได้ถ่ายสถานที่ลงในเดือนตุลาคมที่ผ่านมา ซึ่ง kailis อินทรีย์ มะกอกเทศ เป็นผู้ปลูกและประมวลผลที่ใช้เองหลายพันไร่ของพื้นที่เพาะปลูกในออสเตรเลียตะวันตก ถูกขายให้กับนักลงทุนจีน $ 15m .
เป็นเรื่องใหญ่ เห็นได้ชัดว่า สังเกต โดยสื่อท้องถิ่น ได้รับการปิดไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้เจียงซีขิงหลง青龙กลุ่ม บริษัท มีความสนใจในการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ การ biopharming และ เพิ่มเติม pertinently , น้ำมันเมล็ดชา , ลงทุนมากกว่า $ 30 ล้านในที่ดิน 5 , 000 ไร่ ได้แก่ มะกอกเทศ รวมทั้งครึ่งหนึ่งของหุ้นใน tatiara มะกอกตัวประมวลผลหลักในการประมวลผล คีธ เซาท์ ออสเตรเลีย
เป็นผิวที่ค่อนข้างใหญ่ ( ที่ใหญ่ที่สุดในออสเตรเลีย มะกอก ชาวนางอเขตจัดการ 6400 ฮา ) และคาดการณ์ปีอัตราผลตอบแทนอ้างอิงในข่าวจีนจะพอเพียงที่จะจัดหาน้ำมันขายอยู่ในปัจจุบัน จีน ออสเตรเลีย ต่อปี ควรมีตัวเลขเหล่านี้ที่ยกมาในบทความที่อาศัยอย่างหนักในแหล่งที่มาของ บริษัท และรัฐบาลได้ถูกต้องขิงหลงคนเดียวก็มี อย่างน้อย 13% ของต้นไม้มะกอกออสเตรเลียออกทั้งหมดและรายงานระหว่าง 30k 38k เฮกตาร์ ) ระบุว่า kailis สวนผลไม้ขายให้นักลงทุนจีนมีแนวโน้มที่จะครอบคลุมกว่าพันไร่ และอื่น ๆมีขนาดเล็กลงน้อยกว่าการเผยแพร่ซื้อยังได้รับการวางในปีล่าสุด ( พยาน 2006 ซื้อไร่องุ่นและมะกอกเทศใกล้ Adelaide โดย Jiangsu Zhongyuan 中源เหมืองแร่กลุ่ม ) ดูเหมือนชั่งใจในการประมาณการว่าอย่างน้อยหนึ่งในหกของออสเตรเลียมะกอกปลูกที่ดินอยู่ในมือจีน
เท้าใน Andalusiaของจังหวัดจา Andalusian é n ผลิตประมาณหนึ่งในห้าของน้ำมันของโลกและเมือง Martos ภายในมันมีคนเดียวกว่า 20 , 000 ไร่มะกอกเทศ มากกว่า ทั้งการผลิต ประเทศเช่นฝรั่งเศสหรือ us2 . นั่นคือที่西昌 Sichuan Xichang , ตาม xilu Kangyuan ( 西露康源油橄榄科技发展有限公司 ) ซื้อหุ้นในโรงงานแปรรูป และ plantations3 มะกอกก่อตั้งขึ้นในประเทศ ผ่าน almazara orolivo . xilu Kangyuan ขายทั้งน้ำมันจากมะกอก มันเติบโตในมณฑลเสฉวนและยี่ห้อมา จาก spain4
จีนและรัสเซียที่นักลงทุนชาวสเปนภาคสื่อรายงานเป็นสุขุมหาซื้อสวนยาง และโรงงานแปรรูป ทั้งในภูมิภาคและเปนหลักที่ผลิตในโปรตุเกสที่เป็นอาหารจีนฟาร์มน้ำมันก็กลายเป็นข่าว ล่อลวงโดยราคาที่ดินที่ลดลงหลังจากทรัพย์สินผิดพลาด ผู้ซื้อต่างประเทศเหล่านี้ยังอาจจะหวังประโยชน์จากสหภาพยุโรปมีมาตรการสนับสนุนการเรียกร้องของเกษตรกรผู้นำสหภาพ
ดีตรวจสอบรัฐเป็นเจ้าของธุรกิจน้ำมันเมล็ดยักษ์ฉงชิ่งกลุ่ม ( 重庆粮食集团 ) เพิ่งเสร็จสิ้นการซื้อโรงงานน้ำมันมะกอกในกรีซโดยไม่เปิดเผยรายละเอียดเกี่ยวกับข้อตกลง การเรียกร้องที่ระบุเป็นนูเทรีย เอ ไม่สามารถเป็นอิสระยืนยัน
มะกอกเทศและโรงงานแปรรูปใน Peloponnese และ Aegean เกาะ euboeia อยู่ในวาระการประชุมสำหรับการลาดตระเวน ทัวร์ โดย จีน นักลงทุนที่คาดหวัง จัดโดยสำนักงานส่งเสริมการลงทุนของกรีซ ,hradf ( บริษัทดูแลการแปรรูปทรัพย์สินของรัฐกรีก ) และ magazine5 ธุรกิจจีน รายการขายรวม 500 ฮ่า พล็อตกับมะกอก orchards6 ในó kampos aidips AGI , ó s และการประมวลผลน้ํามันพืช การเข้าชมเหล่านี้และประชุมกับสมาคมผู้ปลูกมะกอกหมายกำหนดการใช้เวลาวันครึ่งของน้ำมันมะกอกที่เกี่ยวข้องกิจกรรมระหว่างสัปดาห์ทัวร์ให้ความสนใจในการลงทุนมูลค่าเหล่านี้ดูเหมือนจะตรงกันข้ามกับสูงโปรไฟล์ของเหตุการณ์หมายถึงหมุนรอบเกี่ยวข้องเกี่ยวข้องกับตัวเลขที่สูงขึ้น เช่น การแปรรูป larco ferronickel โปรดิวเซอร์ของยุโรปที่ใหญ่ที่สุด หรือซื้อของ Casino Loutraki ที่มีปัญหามะกอกฟาร์มจัดแสดงต่อไป บริษัท ของรัฐคีย์เท่านั้นเน้นวิธีการที่นักลงทุนจีนกระตือรือร้นจะกลายเป็น bookend ห่วงโซ่อุปทานของผลิตภัณฑ์ที่เติบโตอย่างรวดเร็ว
1 อื้อฉาวยากจนในเดือนธันวาคม 2011 , เมื่อ La Repubblica ตามสอบถาม นำโดย coldiretti องค์กรการเกษตรประณามว่าถึงสี่ในห้าขวดน้ำมันบริสุทธิ์พิเศษขายเป็นอิตาเลียนจริงผสมกับผลิตภัณฑ์จากประเทศเมดิเตอร์เรเนียนอื่น ๆ เสียงอุตสาหกรรมปกป้องการปฏิบัติ ยืนยันว่า กฎของอียูไม่งดขายน้ำมันผสม ถ้าข้อความเช่น การเรียกร้องของการทุจริตอย่างกว้างขวางในอุตสาหกรรมน้ำมันมะกอก ไม่ใหม่ไม่ต้องอิตาลี .
รายงานจากอิตาลีและสถิติน้ำมันมะกอกนานาชาติสภา ระบุว่า จีนนำเข้าน้ำมันมะกอกอิตาลียังคงเติบโตเนื่องจากเรื่องอื้อฉาวในขณะที่สูญเสียส่วนแบ่งการตลาดไปสเปน อิตาลี
เมื่อเดือนมีนาคมที่ผ่านมา กระทรวง เกษตร อาหาร และนโยบาย และ AQSIQ ป่าไม้จีนดูแลรับผิดชอบแผนกตรวจสอบคุณภาพลงนามความเข้าใจเกี่ยวกับมาตรฐานและขั้นตอนการควบคุมน้ำมันมะกอกและผลิตภัณฑ์อิตาลีอื่น ๆ ล่าสุด mofcom สถิติใช้ได้สำหรับการนำเข้าน้ำมันมะกอกขนาดใหญ่แสดงไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสําคัญในส่วนแบ่งการตลาดของอิตาลีระหว่าง 2 ไตรมาสสุดท้าย
2 หรือตัวเลข 2011
3 เว็บไซต์ของพวกเขามีพื้นผิวค่อนข้างสับสน
และตัวเลขการผลิตตัวแทนตามกฎหมาย 4 xilu Kangyuan เป็นเจ้าหน้าที่จากทั้ง almazara orolivo และสเปน บริษัท ที่เป็นเจ้าของมัน น้ำมันยี่ห้อตลาดในประเทศจีน .
5 เยี่ยมชมถูกวางแผนไว้สำหรับสัปดาห์สุดท้าย เมื่อวานนี้นัดประชุมกับเจ้าหน้าที่ เช่น Al é xandros pnevmatik ó S , นายกเทศมนตรีของเมืองโครินธ์ ซึ่งอาจจะถูกคาดว่าจะประกาศให้สื่อท้องถิ่นเห็นได้ชัดว่ามีไม่ได้รับรายงานในหนังสือพิมพ์ภาษากรีก ไม่ hradf หรือสถานทูตจีนในกรีซได้ดังนั้นไกลเผยแพร่ข่าวเกี่ยวกับเหตุการณ์
6 มะกอกเทศครอบคลุมเฉพาะส่วนของอสังหาริมทรัพย์ จำนวนของต้นไม้ที่กล่าวถึงในโฆษณาอาจจะปลูกแค่ 80 ฮา
บัญชีสำหรับขาดแคลน 1 % ของอาหารไขมันและน้ำมันที่ขายในจีนแต่ความจริงที่ว่าส่วนใหญ่ของการจัดหามา จากต่างประเทศ ทำให้ประเทศผู้นำเข้าทั่วโลก ที่เจ็ด น้ำมันมะกอก และปลูกได้อย่างรวดเร็ว ( โดยเพิ่มขึ้น 55% ในปี 2011 ) ในขณะที่การเพิ่มล่าสุดในดงมะกอกปลูก ( ส่วนใหญ่ในเสฉวน กานซู และมณฑลอานฮุย มักจะร่วมมือกับนักลงทุนสเปนและช่าง ) อาจลางหุ้นขนาดใหญ่สำหรับเครื่องผลิตน้ำมันในปีที่จะมาปัจจุบันเกือบทุกน้ำมันที่ขายในประเทศจีนจะนำเข้าทั้งแพคเกจ หรือเป็นกลุ่ม ( จะบรรจุใหม่ และขาย โดยนักแสดงใหญ่ในตลาดน้ำมันภายในประเทศ , หัวหน้าของพวกดั้งเดิม ย่อยระหว่างประเทศยี่ไ เคอร์รี่ 益海嘉里 ) กว่าครึ่งหนึ่งของนำเข้ามาจากสเปน ความกังวลเกี่ยวกับการฉ้อโกง ทำให้ทางการจีนเพิ่มการ นำเข้าอิตาลีตั้งแต่ปีแต่อิตาลียังคงให้บริการเกี่ยวกับหนึ่งในห้าของ imports1 ทั้งหมด
ฉงชิ่งฉงชิ่งจำกัดสวนเมล็ดกลุ่ม ( 重庆粮食集团 ) อธิบายตัวเองเป็นเมืองฉงชิ่ง รัฐบาล " เครื่องมือหลักสำหรับ macro-control " ทรัพยากรอาหาร เป็นหนึ่งของรัฐ บริษัท มุ่งมั่นที่จะ " รับประกันความปลอดภัย " อาหารในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมามีการลงทุนขนาดใหญ่จำนวนมากของพื้นที่การเกษตรและโรงงานแปรรูปในบราซิล , อาร์เจนตินา , กัมพูชา , แทนซาเนีย และแคนาดา บราซิลเรียกร้องให้มีการลงทุนโครงการไว้เพียงระยะสั้นจาก $ 2bn .
strine โกรฟออสเตรเลียน้ำมันมะกอกอาจจะมีชื่อเสียงน้อยกว่าคนอื่น ๆแต่ผู้ผลิตในท้องถิ่นโม้คุณภาพสูงมาตรฐานและการควบคุมเข้มงวดกว่าที่บังคับใช้ในะสงสัย เมดิเตอร์เรเนียน รุ่นเคาน์เตอร์ว่าง ( สำคัญกับผลิตภัณฑ์ที่มีอายุไม่กี่เดือน ) และภูมิศาสตร์ที่แท้จริงสามารถทำให้การลงทุนในการผลิตน้ำมันมะกอกออสเตรเลียดูมีเสน่ห์ในสายตาชาวจีนส่วนใหญ่เผยแพร่ภาษาจีนวันที่การลงทุนในภาคนี้ได้ถ่ายสถานที่ลงในเดือนตุลาคมที่ผ่านมา ซึ่ง kailis อินทรีย์ มะกอกเทศ เป็นผู้ปลูกและประมวลผลที่ใช้เองหลายพันไร่ของพื้นที่เพาะปลูกในออสเตรเลียตะวันตก ถูกขายให้กับนักลงทุนจีน $ 15m .
เป็นเรื่องใหญ่ เห็นได้ชัดว่า สังเกต โดยสื่อท้องถิ่น ได้รับการปิดไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้เจียงซีขิงหลง青龙กลุ่ม บริษัท มีความสนใจในการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ การ biopharming และ เพิ่มเติม pertinently , น้ำมันเมล็ดชา , ลงทุนมากกว่า $ 30 ล้านในที่ดิน 5 , 000 ไร่ ได้แก่ มะกอกเทศ รวมทั้งครึ่งหนึ่งของหุ้นใน tatiara มะกอกตัวประมวลผลหลักในการประมวลผล คีธ เซาท์ ออสเตรเลีย
เป็นผิวที่ค่อนข้างใหญ่ ( ที่ใหญ่ที่สุดในออสเตรเลีย มะกอก ชาวนางอเขตจัดการ 6400 ฮา ) และคาดการณ์ปีอัตราผลตอบแทนอ้างอิงในข่าวจีนจะพอเพียงที่จะจัดหาน้ำมันขายอยู่ในปัจจุบัน จีน ออสเตรเลีย ต่อปี ควรมีตัวเลขเหล่านี้ที่ยกมาในบทความที่อาศัยอย่างหนักในแหล่งที่มาของ บริษัท และรัฐบาลได้ถูกต้องขิงหลงคนเดียวก็มี อย่างน้อย 13% ของต้นไม้มะกอกออสเตรเลียออกทั้งหมดและรายงานระหว่าง 30k 38k เฮกตาร์ ) ระบุว่า kailis สวนผลไม้ขายให้นักลงทุนจีนมีแนวโน้มที่จะครอบคลุมกว่าพันไร่ และอื่น ๆมีขนาดเล็กลงน้อยกว่าการเผยแพร่ซื้อยังได้รับการวางในปีล่าสุด ( พยาน 2006 ซื้อไร่องุ่นและมะกอกเทศใกล้ Adelaide โดย Jiangsu Zhongyuan 中源เหมืองแร่กลุ่ม ) ดูเหมือนชั่งใจในการประมาณการว่าอย่างน้อยหนึ่งในหกของออสเตรเลียมะกอกปลูกที่ดินอยู่ในมือจีน
เท้าใน Andalusiaของจังหวัดจา Andalusian é n ผลิตประมาณหนึ่งในห้าของน้ำมันของโลกและเมือง Martos ภายในมันมีคนเดียวกว่า 20 , 000 ไร่มะกอกเทศ มากกว่า ทั้งการผลิต ประเทศเช่นฝรั่งเศสหรือ us2 . นั่นคือที่西昌 Sichuan Xichang , ตาม xilu Kangyuan ( 西露康源油橄榄科技发展有限公司 ) ซื้อหุ้นในโรงงานแปรรูป และ plantations3 มะกอกก่อตั้งขึ้นในประเทศ ผ่าน almazara orolivo . xilu Kangyuan ขายทั้งน้ำมันจากมะกอก มันเติบโตในมณฑลเสฉวนและยี่ห้อมา จาก spain4
จีนและรัสเซียที่นักลงทุนชาวสเปนภาคสื่อรายงานเป็นสุขุมหาซื้อสวนยาง และโรงงานแปรรูป ทั้งในภูมิภาคและเปนหลักที่ผลิตในโปรตุเกสที่เป็นอาหารจีนฟาร์มน้ำมันก็กลายเป็นข่าว ล่อลวงโดยราคาที่ดินที่ลดลงหลังจากทรัพย์สินผิดพลาด ผู้ซื้อต่างประเทศเหล่านี้ยังอาจจะหวังประโยชน์จากสหภาพยุโรปมีมาตรการสนับสนุนการเรียกร้องของเกษตรกรผู้นำสหภาพ
ดีตรวจสอบรัฐเป็นเจ้าของธุรกิจน้ำมันเมล็ดยักษ์ฉงชิ่งกลุ่ม ( 重庆粮食集团 ) เพิ่งเสร็จสิ้นการซื้อโรงงานน้ำมันมะกอกในกรีซโดยไม่เปิดเผยรายละเอียดเกี่ยวกับข้อตกลง การเรียกร้องที่ระบุเป็นนูเทรีย เอ ไม่สามารถเป็นอิสระยืนยัน
มะกอกเทศและโรงงานแปรรูปใน Peloponnese และ Aegean เกาะ euboeia อยู่ในวาระการประชุมสำหรับการลาดตระเวน ทัวร์ โดย จีน นักลงทุนที่คาดหวัง จัดโดยสำนักงานส่งเสริมการลงทุนของกรีซ ,hradf ( บริษัทดูแลการแปรรูปทรัพย์สินของรัฐกรีก ) และ magazine5 ธุรกิจจีน รายการขายรวม 500 ฮ่า พล็อตกับมะกอก orchards6 ในó kampos aidips AGI , ó s และการประมวลผลน้ํามันพืช การเข้าชมเหล่านี้และประชุมกับสมาคมผู้ปลูกมะกอกหมายกำหนดการใช้เวลาวันครึ่งของน้ำมันมะกอกที่เกี่ยวข้องกิจกรรมระหว่างสัปดาห์ทัวร์ให้ความสนใจในการลงทุนมูลค่าเหล่านี้ดูเหมือนจะตรงกันข้ามกับสูงโปรไฟล์ของเหตุการณ์หมายถึงหมุนรอบเกี่ยวข้องเกี่ยวข้องกับตัวเลขที่สูงขึ้น เช่น การแปรรูป larco ferronickel โปรดิวเซอร์ของยุโรปที่ใหญ่ที่สุด หรือซื้อของ Casino Loutraki ที่มีปัญหามะกอกฟาร์มจัดแสดงต่อไป บริษัท ของรัฐคีย์เท่านั้นเน้นวิธีการที่นักลงทุนจีนกระตือรือร้นจะกลายเป็น bookend ห่วงโซ่อุปทานของผลิตภัณฑ์ที่เติบโตอย่างรวดเร็ว
1 อื้อฉาวยากจนในเดือนธันวาคม 2011 , เมื่อ La Repubblica ตามสอบถาม นำโดย coldiretti องค์กรการเกษตรประณามว่าถึงสี่ในห้าขวดน้ำมันบริสุทธิ์พิเศษขายเป็นอิตาเลียนจริงผสมกับผลิตภัณฑ์จากประเทศเมดิเตอร์เรเนียนอื่น ๆ เสียงอุตสาหกรรมปกป้องการปฏิบัติ ยืนยันว่า กฎของอียูไม่งดขายน้ำมันผสม ถ้าข้อความเช่น การเรียกร้องของการทุจริตอย่างกว้างขวางในอุตสาหกรรมน้ำมันมะกอก ไม่ใหม่ไม่ต้องอิตาลี .
รายงานจากอิตาลีและสถิติน้ำมันมะกอกนานาชาติสภา ระบุว่า จีนนำเข้าน้ำมันมะกอกอิตาลียังคงเติบโตเนื่องจากเรื่องอื้อฉาวในขณะที่สูญเสียส่วนแบ่งการตลาดไปสเปน อิตาลี
เมื่อเดือนมีนาคมที่ผ่านมา กระทรวง เกษตร อาหาร และนโยบาย และ AQSIQ ป่าไม้จีนดูแลรับผิดชอบแผนกตรวจสอบคุณภาพลงนามความเข้าใจเกี่ยวกับมาตรฐานและขั้นตอนการควบคุมน้ำมันมะกอกและผลิตภัณฑ์อิตาลีอื่น ๆ ล่าสุด mofcom สถิติใช้ได้สำหรับการนำเข้าน้ำมันมะกอกขนาดใหญ่แสดงไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสําคัญในส่วนแบ่งการตลาดของอิตาลีระหว่าง 2 ไตรมาสสุดท้าย
2 หรือตัวเลข 2011
3 เว็บไซต์ของพวกเขามีพื้นผิวค่อนข้างสับสน
และตัวเลขการผลิตตัวแทนตามกฎหมาย 4 xilu Kangyuan เป็นเจ้าหน้าที่จากทั้ง almazara orolivo และสเปน บริษัท ที่เป็นเจ้าของมัน น้ำมันยี่ห้อตลาดในประเทศจีน .
5 เยี่ยมชมถูกวางแผนไว้สำหรับสัปดาห์สุดท้าย เมื่อวานนี้นัดประชุมกับเจ้าหน้าที่ เช่น Al é xandros pnevmatik ó S , นายกเทศมนตรีของเมืองโครินธ์ ซึ่งอาจจะถูกคาดว่าจะประกาศให้สื่อท้องถิ่นเห็นได้ชัดว่ามีไม่ได้รับรายงานในหนังสือพิมพ์ภาษากรีก ไม่ hradf หรือสถานทูตจีนในกรีซได้ดังนั้นไกลเผยแพร่ข่าวเกี่ยวกับเหตุการณ์
6 มะกอกเทศครอบคลุมเฉพาะส่วนของอสังหาริมทรัพย์ จำนวนของต้นไม้ที่กล่าวถึงในโฆษณาอาจจะปลูกแค่ 80 ฮา
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- You are about to change the subject and
- The mimosa as forage
- special piece of skin
- Fat
- งง
- กลางคืนที่เกาหลีหนาวมากคุณอย่าลืมใส่เสื้
- สังคมปัจจุบันแบ่งเป็น2ลักษณะอย่างชัดเจน
- สำรวจกลุ่มตัวอย่างและเลือกกลุ่มตัวอย่างต
- he Solomon Islands tsunami was generated
- มันเป็นวันที่น่าเบื่อสำหรับฉัน
- น้องชายฉันกินเก่ง
- เครื่องปรับอากาศ
- สายตา
- เขาเป็นคนรวยที่สุดในหมู่บ้าน
- จากนั้นใส่ไก่สับลงไป ยีให้หมูสับกระจายทั
- ถ้าผมดีจริงๆผมก็คงได้ โปรโมท ไปยังตำแหน่
- I don't know what you want me to do..
- the controlled use of mimosa as forage f
- คุณคิดว่าคุณเป็นซุปเปอร์สตาร์แล้วคุณสามา
- คุณแข็งแรง
- Water Transportation (IMO/IMDG)
- ผัดไทย
- ดูทีวี ฟังเพลง เล่นเฟส เป็นต้น
- ฉันไม่ได้รับสายคุณ
