Peter had not really believed his D

Peter had not really believed his Dad would send Grandad away. But now
-- there it was -- the going-away gift. Dad had bought it that very morning. And this was
the last evening he and his Grandad would have with each other.
Together the old man and the young boy washed the supper dishes. Dad had gone out . . . with that woman he was to marry. He would not be back for some time. When the dishes were finished, the old man and the boy went outside and sat under the moon.
"I'll get my harmonica and play for you," the old man said. "I'll play some of the old tunes."
But instead of the harmonica, he brought out the blanket. It was a big, double blanket. "Now, isn't that a fine blanket?!" said the old man, smoothing it over his knees. "And isn't your father a kind man to be giving the old man a blanket like this to go away with? It costs something, it did look at the wool in it! And warm it will be these cold winter nights to come. There will be no other blanket like it up there."
It was like Grandad to be saying that. He was trying to make it easier. Ever since they had talked about "going away," Grandad had said it was his idea. Imagine -- leaving a warm house and friends to go to that building . . . that government place where he would be with so many other old fellows, having the best of everything. But Peter had not really believed Dad would do it .. . until this night when he brought home the blanket.
"Oh, yes, it's a fine blanket," Peter said and got up and went into the house. He wasn't the kind to cry, and besides, he was too old for that. He had just gone in to get Grandad's harmonica.
The blanket dropped to the floor as the old man took the harmonica. It was the last night they would have together. Neither the old man nor the young boy had to say a word. Grandad played a few notes and then said, "You'll remember this one."
The thin moon was high overhead and the gentle breeze blew down the valley. The last time, Peter thought. He would never hear Grandad play again. It was well that Dad was moving to a new house -- away from here. He did not want to sit here outside on fine evenings under a white moon with Grandad gone. The music ended, and the two sat for a few minutes in silence Then Grandad spoke "Here is something happier."
Peter sat and looked out over the valley. Dad would marry that girl. Yes, that girl who had kissed him and who had said she would try to be a good mother to him and all that.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Peter had not really believed his Dad would send Grandad away. But now-- there it was -- the going-away gift. Dad had bought it that very morning. And this wasthe last evening he and his Grandad would have with each other.Together the old man and the young boy washed the supper dishes. Dad had gone out . . . with that woman he was to marry. He would not be back for some time. When the dishes were finished, the old man and the boy went outside and sat under the moon."I'll get my harmonica and play for you," the old man said. "I'll play some of the old tunes."But instead of the harmonica, he brought out the blanket. It was a big, double blanket. "Now, isn't that a fine blanket?!" said the old man, smoothing it over his knees. "And isn't your father a kind man to be giving the old man a blanket like this to go away with? It costs something, it did look at the wool in it! And warm it will be these cold winter nights to come. There will be no other blanket like it up there."It was like Grandad to be saying that. He was trying to make it easier. Ever since they had talked about "going away," Grandad had said it was his idea. Imagine -- leaving a warm house and friends to go to that building . . . that government place where he would be with so many other old fellows, having the best of everything. But Peter had not really believed Dad would do it .. . until this night when he brought home the blanket."โอ้ ใช่ มันเป็นแบบครอบคลุมดี ปีเตอร์กล่าวว่า มีค่า และเดินเข้าไปในบ้าน ไม่ได้เป็นชนิดน้ำตา และสำรอง เขาเก่าเกินไปที่ เขาก็หายไปในเพียงรับหีบเพลงของ Grandadครอบคลุมลดลงพื้นเป็นเฒ่าเอาหีบเพลง ในคืนสุดท้ายที่พวกเขาจะมีกันได้ ไม่เฒ่าหรือเด็กผู้ชายก็จะพูด Grandad เล่นกี่บันทึก และจากนั้น กล่าว ว่า "คุณจะจำอันนี้"ดวงจันทร์บางค่าโสหุ้ยสูง และลมได้พัดลงหุบเขา ครั้งสุดท้าย ปีเตอร์คิดว่า เขาจะไม่เคยได้ยิน Grandad เล่นอีกครั้ง ดีที่พ่อถูกย้ายไปบ้านใหม่ - จากที่นี่ได้ เขาไม่ได้ไม่ต้องนั่งที่นี่ในยามดีภายใต้ดวงจันทร์ขาวกับ Grandad ไป เพลงจบ และทั้งสองนั่งกี่นาทีในความเงียบพูด Grandad แล้ว "นี่เป็นสิ่งที่มีความสุข"ปีเตอร์นั่ง และมองออกมาเหนือหุบเขา พ่อจะแต่งงานกับหญิงสาวที่ ใช่ ที่สาวผู้มีรั้งเขา และใครมาว่า เธอจะพยายามเป็นแม่ดี กับเขา และทั้งหมดที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปีเตอร์ไม่ได้จริงๆเชื่อว่าพ่อของเขาจะส่งปู่ออกไป แต่ตอนนี้
- มีมันเป็น - ของขวัญที่จะอยู่ห่างออกไป พ่อได้ซื้อมันเช้ามาก และนี่ก็เป็นช่วงเย็นที่ผ่านมาและเขาปู่ของเขาจะมีกับแต่ละอื่น ๆ . ร่วมกันชายชราและเด็กหนุ่มล้างจานอาหารมื้อเย็น พ่อออกไป . . กับผู้หญิงที่เขาจะแต่งงานกับ เขาจะไม่ได้กลับมาเป็นบางครั้ง เมื่ออาหารเสร็จชายชราและเด็กออกไปข้างนอกและนั่งภายใต้ดวงจันทร์. "ฉันจะได้รับออร์แกนเล่นของฉันและสำหรับคุณ" ชายชรากล่าวว่า "ผมจะเล่นบางส่วนของเพลงเก่า." แต่แทนที่จะออร์แกนที่เขานำออกผ้าห่ม มันเป็นใหญ่ผ้าห่มคู่ "ตอนนี้ไม่ว่าผ้าห่มที่ดี ?!" กล่าวว่าชายชราเรียบมันมากกว่าหัวเข่าของเขา "และไม่ได้เป็นคุณพ่อของคุณเป็นคนประเภทที่จะเป็นให้ชายชราผ้าห่มเช่นนี้จะไปด้วย? มีค่าใช้จ่ายบางสิ่งบางอย่างมันก็ดูขนสัตว์ในนั้น! อบอุ่นและมันจะเป็นเหล่านี้คืนฤดูหนาวที่จะมา จะไม่มีผ้าห่มอื่น ๆ เช่นมันขึ้นมี. "มันเป็นเหมือนปู่ที่จะบอกว่า เขาพยายามที่จะทำให้มันง่ายขึ้น นับตั้งแต่ที่พวกเขาได้พูดคุยเกี่ยวกับ "ออกไป" ปู่ได้กล่าวว่ามันเป็นความคิดของเขา ลองนึกภาพ - ออกจากบ้านที่อบอุ่นและเพื่อน ๆ ที่จะไปที่อาคารที่ . . ว่าสถานที่ของรัฐบาลที่เขาจะได้อยู่กับเพื่อนเก่าอื่น ๆ อีกมากมายเพื่อให้มีที่ดีที่สุดของทุกอย่าง แต่เปโตรไม่เคยเชื่อจริงๆพ่อจะทำมัน .. จนกระทั่งคืนนี้เมื่อเขามาที่บ้านผ้าห่ม. "โอ้ใช่มันเป็นผ้าห่มดี" ปีเตอร์พูดและลุกขึ้นยืนและเดินเข้าไปในบ้าน เขาไม่ได้เป็นชนิดที่จะร้องไห้และนอกจากเขาแก่เกินไปสำหรับการที่ เขาได้ไปในที่จะได้รับออร์แกนปู่ของ. ผ้าห่มลดลงไปกองกับพื้นในขณะที่ชายชราคนหนึ่งเอาออร์แกน มันเป็นคืนสุดท้ายที่พวกเขาจะต้องร่วมกัน ทั้งชายชราหรือเด็กหนุ่มได้กล่าวคำ ปู่เล่นไม่กี่บันทึกและจากนั้นกล่าวว่า "คุณจะจำคนนี้." ดวงจันทร์บางเป็นค่าใช้จ่ายสูงและสายลมอ่อนพัดลงหุบเขา ครั้งสุดท้ายที่ปีเตอร์คิดว่า เขาไม่เคยจะได้ยินเสียงปู่เล่นอีกครั้ง มันเป็นดีว่าพ่อกำลังจะย้ายไปอยู่บ้านใหม่ - ออกไปจากที่นี่ เขาไม่ต้องการที่จะนั่งอยู่ที่นี่นอกในตอนเย็นได้ดีภายใต้ดวงจันทร์สีขาวกับปู่ไป เพลงจบลงและทั้งสองนั่งไม่กี่นาทีในความเงียบนั้นปู่พูด "นี่คือสิ่งที่มีความสุข." ปีเตอร์นั่งและมองออกไปในหุบเขา พ่อจะแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น ใช่ว่าผู้หญิงที่ได้จูบเขาและผู้ที่ได้บอกว่าเธอจะพยายามที่จะเป็นแม่ที่ดีให้กับเขาและสิ่งที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปีเตอร์ไม่ได้เชื่อจริงๆว่าพ่อจะส่งตามาทันที แต่ตอนนี้
-- มัน -- จะเก็บของขวัญ พ่อซื้อมันมากครับ และนี้คือ
เมื่อตอนเย็นเขาและ Grandad ของเขาจะมีกับแต่ละอื่น ๆ .
ด้วยกันคนแก่และเด็กหนุ่มซักมื้ออาหาร พ่อออกไปข้างนอก . . . . . . . กับผู้หญิงที่เขาจะแต่งงานด้วย เขาจะไม่กลับนะเมื่ออาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว คนแก่ และเด็กไปข้างนอก และนั่งใต้แสงจันทร์ .
" ฉันจะได้รับของฉันออร์แกนและเล่นสำหรับคุณ " ชายชรากล่าว ผมจะเล่นบางเพลงที่เก่า "
แต่แทนที่จะเป่า เขาเอาผ้าห่ม มันเป็นผ้าห่มขนาดใหญ่ คู่” ขณะนี้ ไม่มีผ้าห่มก็ได้ ! ! ! " ชายชราว่า ปรับให้เรียบมันมากกว่าที่หัวเข่าของเขา" และไม่ใช่พ่อของคุณเป็นคนดีเพื่อให้ตาแก่ผ้าห่มแบบนี้จะหายไปด้วย ค่าใช้จ่ายบางอย่าง มันดูขน ! และอบอุ่นจะคืนฤดูหนาวเย็นเหล่านี้มา จะไม่มีผ้าห่มอื่น ๆเช่นมันมี "
มันเหมือนตามาจะพูดอย่างนั้น เขาพยายามที่จะทำให้มันง่ายขึ้น ตั้งแต่พวกเขาได้พูดคุยเกี่ยวกับ " ไป" ตามาบอกว่ามันเป็นความคิดของเขา จินตนาการ -- ออกจากบ้านที่อบอุ่น และเพื่อนๆ เพื่อไปที่ตึกนั้น . . . . . . . รัฐบาลที่เขาจะได้อยู่กับเพื่อนๆ เก่ามาก มีที่ดีที่สุดของทุกอย่าง แต่ปีเตอร์ไม่ได้จริงๆว่าพ่อจะทำมัน . . . . . . . จนถึงคืนนี้ เมื่อเขาพามาบ้านผ้าห่ม .
" โอ้ ใช่ มันเป็นผ้าห่มก็ได้ " ปีเตอร์พูดและลุกขึ้นและเดินเข้าไปในบ้านเขาไม่ใช่คนประเภทที่จะร้อง และอีกอย่าง เขาแก่เกินกว่าที่ เขาเพิ่งไปเอาของคุณปู่หีบเพลงปาก .
ผ้าห่มลดลงไปชั้นเป็นตาแก่เอาหีบเพลงปาก เป็นคืนสุดท้ายที่พวกเขาจะได้อยู่ด้วยกัน ทั้งลุงและเด็กหนุ่มต้องพูดคำว่า ตามาเล่นไม่กี่บันทึก แล้วกล่าวว่า " ท่านจะจดจำสิ่งนี้ไว้ "
ดวงจันทร์บางเป็นค่าใช้จ่ายสูงและสายลมอ่อนโยนพัดลงหุบเขา ครั้งสุดท้ายที่ ปีเตอร์คิด เขาไม่เคยได้ยินตามาเล่นอีกครั้ง มีพ่อที่ย้ายไปอยู่บ้านใหม่ ไปจากที่นี่ เขาไม่ได้อยากนั่งข้างนอกดีตอนเย็นภายใต้สีขาวพระจันทร์กับตามาแล้ว เพลงจบลงและทั้งสองนั่งไม่กี่นาทีในความเงียบ แล้วพูด " นี่คือสิ่งที่ตามามีความสุขมาก "
ปีเตอร์นั่งมองไปทั่วทั้งหุบเขา พ่อจะแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้น ใช่ ผู้หญิงที่เคยจูบเขา และที่เคยบอกว่าจะทำตัวเป็นแม่ที่ดีให้เขาได้ทุกอย่าง