The bamboo forest in front of them

The bamboo forest in front of them wasn’t as dense as the one where Yun Che and Su Ling’er lived before, but after seeing that same emerald green, the same delightful refreshment, and feeling the brush of the oncoming wind, it felt like his spirit was being lightly rinsed. Looking at the bamboo forest, then looking at Su Ling’er, Yun Che became silly for a moment… At the time, that beautiful bamboo forest and that beautiful Ling’er, that beautiful world with two people, why was the only thing he saw hatred…

Su Ling’er was always that melancholic, she always told him to let go of his hatred… Perhaps, at that time, she had already let go of her past and only wanted to stay together with him. The melancholy she had later, wasn’t from her past at all, but had probably came from him instead…

“Big brother Yun Che, it’s really beautiful here right?” Su Ling’er smiled and said: “This is my favoritest place ever. Every time I come here, it feels like I’ve become a fairy, and I’ll forget all the unhappy things. I like everything here… I often think, if I grew up in the future, I’ll certainly place my family within a bamboo forest… Oh! Just thinking about it makes me so happy.”

Yun Che’s heart violently shook.

No wonder… no wonder when master died, she dragged his unconscious and heavily injured self for several days, and stopped within a patch of bamboo forest. At that time, he only believed that Su Ling’er felt it was safe and concealed… As it turns out, she was sincerely fond of bamboo forests and had a dream about bamboo forests since young.

In the bamboo forest, her heart could calm down, she could imagine herself as a fairy… and only within a bamboo forest, could she overcome her loneliness, worries, fears, depression and problems… Day after day, year after year, when forever waiting for his return.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ป่าไผ่อยู่ที่ด้านหน้าไม่หนาแน่นเป็นที่ที่ Yun Che และ Su Ling'er อยู่ก่อน แต่หลัง จากเห็นว่าสีเขียวมรกตที่เดียวกัน สดชื่นรื่นรมย์ที่เดียวกัน และรู้สึกแปรงของลมพรำ มันรู้สึกเหมือน จิตวิญญาณของเขาคือเป็นล้างเบา ๆ กำลังดูป่าไผ่ แล้ว ก็กำลังดู Su Ling'er, Yun Che กลายเป็นโง่สำหรับสักครู่... ในเวลา ที่ป่าไผ่ที่สวยงามและ Ling'er ที่สวยงาม โลกที่สวยงาม ด้วยสองคน ทำไมเป็นสิ่งเดียวที่เขาเห็นความเกลียดชัง...Su Ling'er เสมอที่เศร้า เธอมักจะบอกเขาปล่อยให้ไปของความเกลียดชังของเขา... บางที ในเวลานั้น เธอมีแล้วปล่อยให้ไปของอดีตของเธอ และต้องการเข้าพักร่วมกับเขาเท่านั้น ความเศร้าโศกเธอได้ในภายหลัง ไม่จากอดีตของเธอที่ทั้งหมด แต่ได้คงมาจากเขาแทน..."พี่ใหญ่ยุน Che มันเป็นสวยงามจริง ๆ ที่นี่อยู่" Su Ling'er ยิ้ม และกล่าวว่า: "นี่คือสถานที่ของฉัน favoritest เคย ทุกครั้งที่ผมมาที่นี่ มันรู้สึกเหมือนเป็นนางฟ้า และฉันจะลืมสิ่งที่ไม่มีความสุข ผมชอบทุกอย่างที่นี่... ผมมักจะคิดว่า ถ้าดิฉันเติบโตในอนาคต ผมแน่นอนจะวางครอบครัวภายในป่าไผ่... โอ้ เพียงแค่คิดเกี่ยวกับมันทำให้ฉันมีความสุข"หัวใจ Yun Che ส่ายอย่างรุนแรงไม่น่าแปลกใจ...เสน่ห์เมื่อต้นตาย เธอลากหมดสติของเขา และหนักบาดเจ็บตนเองหลายวัน และหยุดภายในแพทช์ของป่าไผ่ ในเวลานั้น เขาเท่านั้นเชื่อว่า Su Ling'er รู้สึกว่า ปลอดภัย และปกปิด... ดังปรากฎว่า เธอคือรักจริงใจของป่าไผ่ และมีความฝันเกี่ยวกับป่าไผ่ตั้งแต่หนุ่มในป่าไผ่ หัวใจของเธออาจสงบลง เธอสามารถจินตนาการตัวเองเป็นนางฟ้า... และภายในป่าไผ่ เท่าสามารถเธอเอาชนะความเหงาของเธอ ความกังวล ความกลัว ภาวะซึมเศร้า และปัญหา... ทุก ๆ วัน ปี เมื่อตลอดไปรอเขากลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ป่าไผ่ในด้านหน้าของพวกเขาไม่ได้เป็นความหนาแน่นเป็นหนึ่งที่ยุนซูและเจ๊ Ling'er อาศัยอยู่มาก่อน แต่หลังจากที่ได้เห็นสีเขียวมรกตที่เดียวกันสดชื่นรื่นรมย์เดียวกันและความรู้สึกของแปรงลมกำลังจะมาถึงก็รู้สึก เหมือนจิตวิญญาณของเขาถูกล้างเบา ๆ มองไปที่ป่าไผ่แล้วมองไปที่ซู Ling'er ยันต์เจ๊กลายเป็นโง่สักครู่ ... ในขณะที่ป่าไผ่ที่สวยงามและที่สวยงาม Ling'er ว่าโลกที่สวยงามกับคนสองคนทำไมเป็นสิ่งเดียวที่เขา เห็นความเกลียดชัง ... ซู Ling'er อยู่เสมอว่าเศร้าเธอเสมอบอกว่าเขาจะปล่อยให้ไปของความเกลียดชังของเขา ... บางทีอาจจะเป็นในช่วงเวลานั้นเธอได้แล้วปล่อยให้ไปของเธอที่ผ่านมาและมีเพียงต้องการที่จะอยู่ด้วยกันกับเขา หดหู่เธอมีต่อมาไม่ได้มาจากอดีตของเธอที่ทุกคน แต่ก็อาจจะมาจากเขาแทน ... "พี่ใหญ่ Yun เจ๊มันสวยงามจริงๆที่นี่ใช่มั้ย?" ซู Ling'er ยิ้มและกล่าวว่า "นี่เป็นสถานที่ favoritest ของฉัน เคย. ทุกครั้งที่ผมมาที่นี่ทุกคนก็รู้สึกเหมือนฉันได้กลายเป็นนางฟ้าและฉันจะลืมทุกสิ่งที่ไม่มีความสุข ผมชอบทุกอย่างที่นี่ ... ฉันมักจะคิดว่าถ้าผมเติบโตขึ้นมาในอนาคตแน่นอนฉันจะวางครอบครัวของฉันที่อยู่ในป่าไผ่ ... Oh! เพียงแค่คิดเกี่ยวกับมันทำให้ฉันมีความสุขมาก. " หัวใจหยุนเจ๊รุนแรงส่าย. ไม่น่าแปลกใจ ... ไม่น่าแปลกใจเมื่อโทเสียชีวิตเธอลากตัวเองหมดสติและบาดเจ็บอย่างหนักของเขาเป็นเวลาหลายวันและหยุดภายในแพทช์ของป่าไผ่ ในเวลานั้นเขาเชื่อว่าซู Ling'er รู้สึกว่ามันเป็นที่ปลอดภัยและปกปิด ... มันจะเปิดออกเธอก็จริงใจรักป่าไผ่และมีความฝันเกี่ยวกับป่าไผ่ตั้งแต่หนุ่มสาว. ในป่าไผ่, หัวใจของเธอจะสงบ ลงเธออาจจินตนาการว่าตัวเองเป็นนางฟ้า ... และเฉพาะภายในป่าไผ่เธอสามารถเอาชนะความเหงาของเธอกังวลกลัวซึมเศร้าและปัญหา ... วันแล้ววันเล่าปีแล้วปีเล่าเมื่อตลอดไปรอการกลับมาของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ป่าไผ่ในด้านหน้าของพวกเขาไม่หนาแน่นเหมือนที่ยุนอึนซู ling"er อาศัยอยู่มาก่อน แต่หลังจากเห็นว่าเดียวกันเขียวมรกต สดชื่นรื่นรมย์เดียวกันและความรู้สึกแปรงลมที่กำลังจะมาถึง มันรู้สึกเหมือนวิญญาณของเขาถูกเบา ๆล้าง . มองไปที่ป่าไผ่ แล้ว ดูที่ ซู ling"er ยุนเชก็โง่สักหน่อย . . . . . . . ตอนนั้นป่าไผ่สวยงามและ ling"er ที่สวยงาม โลกสวยด้วย 2 คน ทำไมสิ่งที่เขาเห็น . . . . . . . .ซู ling"er อยู่เสมอว่าเศร้า เธอมักจะบอกให้เขาปล่อยความเกลียดชังของเขา . . . บางทีเวลาที่เธอได้ปล่อยให้ไปจากที่ผ่านมาของเธอและเพียงต้องการที่จะอยู่ด้วยกันกับเขา เศร้าโศก เธอได้ในภายหลัง ไม่ใช่จากอดีตของเธอเลย แต่น่าจะมาจากเขาแทน . . . . . . ." พี่ยุนเช มันสวยจริง ๆ นี่ใช่มั้ย " ซู ling"er ยิ้มและกล่าวว่า " นี่เป็นสถานที่ favoritest ของฉันที่เคย ทุกครั้งที่ฉันมาที่นี่ มันเหมือนกับฉันกลายเป็นนางฟ้า แล้วฉันจะลืมทุกเรื่องที่ไม่มีความสุข . ผมชอบที่นี่ . . . . . . . ผมคิดว่า ถ้าผมโตขึ้นในอนาคตฉันจะแน่นอนครอบครัวของฉันภายในป่าไผ่ . . . . . . . โอ้ ! แค่คิดก็ทำให้ผมมีความสุข "หัวใจของยุนเช แรงสั่นสะเทือนมิน่า . . . มิน่า เมื่อท่านตาย เธอลากเขาหมดสติและบาดเจ็บหนักตนเองหลายๆ วัน และหยุดภายในแพทช์ของป่าไผ่ ตอนนั้น เขาก็เชื่อว่าซู ling"er รู้สึกว่ามันปลอดภัยและปกปิด . . . . . . . มันกลับกลายเป็นว่า เธอจริงใจ รักไผ่ป่า และมีความฝันเกี่ยวกับไม้ไผ่ป่าตั้งแต่ยังเด็กในป่าไม้ไผ่ หัวใจเธอจะใจเย็นลง เธออาจจะคิดว่าตัวเองเป็นนางฟ้า . . . . . . . และเพียงภายในไม้ไผ่ป่า เธอสามารถเอาชนะความเหงา เธอจะกังวล กลัวปัญหา . . . . . . . วันแล้ววันเล่าและภาวะซึมเศร้า ปีแล้วปีเล่า เมื่อตลอดไปรอการกลับมาของเขา