Prentices" are apprentices, who (li

Prentices" are apprentices, who (like today's sullen teens) oversleep; "motions" are regular changes, such as sunset or sunrise, spring or fall. Donne and Anne (we might as well call her Anne) believe it's more important to be in love than to be on time: they won't let the hour, or the month, or even their relative ages, tell them what to do.

Nor do they want to get up out of their shared bed. From medieval French to modern English, there's a tradition of poems called aubades, about lovers who awaken at dawn: often they are adulterous or illicit lovers, who don't want to separate but don't want to get caught. Donne wrote such a poem himself, called "Break of Day." In "The Sun Rising," though, Donne and Anne feel right at home: there's no chance either of them will go anywhere, because their love has placed them where they belong, and everything else must reorient itself around them.

It follows that Donne is the master of the house; the sun, as a guest, should respect and obey him. Donne therefore reverses the conceit: having likened the sun to a person, he now gives a person—himself—the powers of the sun:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Prentices "เป็นเด็กฝึกหัดที่ (เช่นวันนี้ของวัยรุ่นบูดบึ้ง) นอนเลยเวลาที่กำหนดตื่น" การเคลื่อนไหว "มีการเปลี่ยนแปลงปกติเช่นพระอาทิตย์ตกหรือพระอาทิตย์ขึ้นในฤดูใบไม้ผลิหรือฤดูใบไม้ร่วงดอนน์และแอนน์ (เราเช่นกันอาจจะเรียกแอนน์เธอ) เชื่อว่ามันเป็นสิ่งสำคัญมากที่จะอยู่ใน. รักมากกว่าจะอยู่ในเวลาที่พวกเขาจะไม่ยอมให้ชั่วโมงหรือเดือนหรือแม้กระทั่งวัยญาติของพวกเขาบอกพวกเขาว่าจะทำอย่างไร. พวกเขาจะไม่ต้องการที่จะได้รับการขึ้นออกจากเตียงของพวกเขาที่ใช้ร่วมกันจากฝรั่งเศสในยุคกลางที่เป็นภาษาอังกฤษที่ทันสมัย. มีประเพณีของบทกวีที่เรียกว่า aubades เกี่ยวกับคนรักที่ตื่นขึ้นมาในยามเช้า:. พวกเขามักจะเป็นคนรักเป็นชู้หรือผิดกฎหมายที่ไม่ต้องการที่จะแยก แต่ไม่ต้องการที่จะได้รับการติด Donne เขียนบทกวีดังกล่าวของตัวเองที่เรียกว่า "หยุด ของวัน "ใน" ดวงอาทิตย์ขึ้น "แม้ว่าดอนน์และแอนน์รู้สึกขวาที่บ้าน. มีโอกาสอย่างใดอย่างหนึ่งของพวกเขาจะไปได้ทุกที่ไม่มีเพราะความรักของพวกเขาได้วางไว้ที่พวกเขาอยู่และทุกอย่างอื่นจะต้องปรับทิศทางตัวเองรอบตัวพวกเขามันตามที่ Donne เป็นหลักของบ้านดวงอาทิตย์ในขณะที่ผู้เข้าพักควรเคารพและเชื่อฟังเขา Donne จึงกลับคิดไปนี้:. ได้เปรียบดวงอาทิตย์กับคนตอนนี้เขาจะช่วยให้คนของตัวเองที่อำนาจของ อาทิตย์:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

prentices " เป็นลูกศิษย์ใคร ( เหมือนวัยรุ่นบึ้งตึงของวันนี้ ) เพลิน ; " ภาพเคลื่อนไหว " มีการเปลี่ยนแปลงปกติ เช่น พระอาทิตย์ตก หรือ พระอาทิตย์ขึ้น ฤดูใบไม้ผลิหรือฤดูใบไม้ร่วง ดันน์และแอนน์ ( เราอาจจะเรียกเธอว่า แอน ) เชื่อว่า มันสำคัญมากที่จะมีความรักมากกว่าจะอยู่ในเวลาที่พวกเขาจะไม่ปล่อยให้ชั่วโมง หรือเดือน หรือแม้แต่อายุสัมพัทธ์ของพวกเขาบอกพวกเขาว่าอะไรที่ต้องทำ

หรือ ไม่ก็ต้องลุกขึ้นจากเตียงที่ใช้ร่วมกันของพวกเขา .จากฝรั่งเศสในยุคกลางภาษาอังกฤษสมัยใหม่ มีประเพณีของบทกวีชื่อ aubades , เกี่ยวกับคนรักที่ปลุกในยามเช้า : มักจะมีคนรักที่เป็นชู้ หรือผิดกฎหมาย ใครไม่อยาก แต่ไม่อยากโดนจับ ดันน์เขียนกลอนแบบนี้เองที่เรียกว่า " แบ่งของวัน . " ใน " ดวงอาทิตย์ขึ้น " แม้ว่า ดอนเน่ และ แอนรู้สึกขวาที่บ้าน ไม่มีโอกาสให้พวกเขาจะไปที่ไหนเพราะ ความรักของพวกเขาอยู่ในที่ของมัน และทุกอย่างอื่นจะต้องปรับทิศทางตัวเองรอบ ๆพวกเขา

มันเป็นไปตามที่ดันน์เป็นหลักของบ้าน พระอาทิตย์ เป็นแขก ควรเคารพและเชื่อฟังเขา ดอนเน่จึงกลับคิด : มีเปรียบดวงอาทิตย์กับคนอื่น ตอนนี้เขาให้คนตัวเอง พลังของดวงอาทิตย์