As a background, prior to the formu

As a background, prior to the formulation of the First Plan, in 1946 the government obtained loans from India and the United States; from 1950 the World Bank began to lend money to Thailand for the construction of infrastructure such as roads, railways, irrigation and electric power generation. Foreign loans, grants and overseas investment became regular features of the economy from the early 1950s. These developments were closely related to the United States increasing involvement in the Asian and Pacific region (Dixon 1999, 78-79). The need to monitor and manage overseas loans, grants and investment led to the establishment of related agencies such as the National Economic Council (1950) to look after national income statistics, the Thai Technical and Economic Cooperation Committee to look after requests for aid, the National Economic Development Board (1959) to provide economic planning, followed by the Board of Investment, the Bureau of the Budget, and the Office of Fiscal Policy (1959-1960). In addition, a series of new agencies and councils were established to facilitate policy formulation and coordination in such areas as education and power generation. These agencies, including the established ministries, struggled with individual problems, conflicts of interest, and policy. However, in terms of development planning programs, these were increasingly coordinated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นพื้นหลัง ก่อนสูตรแรกแผน ในปี 1946 รัฐบาลได้รับเงินกู้ยืมจากอินเดียและสหรัฐอเมริกา จาก 1950 ธนาคารโลกเริ่มจะยืมเงินในประเทศไทยการก่อสร้างโครงสร้างพื้นฐานเช่นถนน ทางรถไฟ การชลประทาน และพลังงานไฟฟ้า เงินกู้ยืมต่างประเทศ ทุน และลงทุนในต่างประเทศกลายเป็น คุณสมบัติปกติของเศรษฐกิจจากช่วงต้นทศวรรษ 1950 พัฒนาเหล่านี้ถูกสัมพันธ์ใกล้ชิดกับสหรัฐอเมริกาที่เพิ่มขึ้นในภูมิภาคเอเชียและแปซิฟิก (ดิกสัน 1999, 78-79) จำเป็นต้องตรวจสอบ และจัดการเงินกู้ยืมจากต่างประเทศ ทุน และนำไปสู่การจัดตั้งหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเช่นสภาเศรษฐกิจแห่งชาติ (1950) การดูแลสถิติรายได้ประชาชาติ การเทคนิคไทยและคณะกรรมการความร่วมมือทางเศรษฐกิจหลังจากขอความช่วยเหลือ ชาติเศรษฐกิจพัฒนาคณะ (1959) เพื่อให้การวางแผนทางเศรษฐกิจ การลงทุนตามที่คณะกรรมการ สำนักงบประมาณ สำนักนโยบายการคลัง (1959-1960) และ นอกจากนี้ ชุดของหน่วยงานใหม่และเทศบาลก่อตั้งเพื่อให้ง่ายต่อการกำหนดนโยบายและการประสานงานในพื้นที่ดังกล่าวเป็นรุ่นที่ศึกษาและพลังงาน หน่วยงานเหล่านี้ รวมทั้งพันธกิจก่อตั้ง ต่อสู้กับแต่ละปัญหา แย้ง และนโยบาย อย่างไรก็ตาม ในแง่ของการพัฒนาโปรแกรมการวางแผน เหล่านี้ได้ประสานงานมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นพื้นหลังก่อนที่จะมีการกำหนดแผนครั้งที่หนึ่งในปี 1946 รัฐบาลได้รับเงินกู้ยืมจากอินเดียและสหรัฐอเมริกา; จากปี 1950 ธนาคารทั่วโลกเริ่มที่จะให้ยืมเงินไปยังประเทศไทยในการก่อสร้างโครงสร้างพื้นฐานเช่นถนน, รถไฟ, การชลประทานและการสร้างพลังงานไฟฟ้า เงินกู้ยืมต่างประเทศทุนและการลงทุนในต่างประเทศกลายเป็นคุณสมบัติปกติของเศรษฐกิจจากช่วงต้นทศวรรษ 1950 การพัฒนาเหล่านี้มีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับการเพิ่มการมีส่วนร่วมของสหรัฐอเมริกาในภูมิภาคเอเชียและแปซิฟิก (Dixon 1999 78-79) จำเป็นที่จะต้องตรวจสอบและจัดการเงินให้กู้ยืมในต่างประเทศทุนและการลงทุนจะนำไปสู่​​การจัดตั้งหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเช่นสภาเศรษฐกิจแห่งชาติ (1950) ดูหลังจากสถิติรายได้ประชาชาติเทคนิคไทยและคณะกรรมการความร่วมมือทางเศรษฐกิจที่จะดูแลการร้องขอความช่วยเหลือที่ คณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจแห่งชาติ (1959) เพื่อให้การวางแผนทางเศรษฐกิจตามที่คณะกรรมการส่งเสริมการลงทุน, สำนักงบประมาณและสำนักงานเศรษฐกิจการคลัง (1959-1960) นอกจากนี้ยังมีชุดของหน่วยงานใหม่และเทศบาลที่ถูกจัดตั้งขึ้นเพื่ออำนวยความสะดวกในการกำหนดนโยบายและการประสานงานในด้านต่างๆเช่นการศึกษาและการผลิตกระแสไฟฟ้า หน่วยงานเหล่านี้รวมทั้งกระทรวงที่จัดตั้งขึ้นต่อสู้กับปัญหาของแต่ละบุคคลขัดแย้งทางผลประโยชน์และนโยบาย อย่างไรก็ตามในแง่ของการวางแผนพัฒนาโปรแกรมเหล่านี้มีการประสานงานมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นฉากหลัง ก่อนจัดทำแผนแรกใน พ.ศ. 2489 รัฐบาลกู้เงินจากอินเดีย และ สหรัฐอเมริกา จากปี 1950 โลกธนาคารเริ่มที่จะให้ยืมเงินเพื่อประเทศไทย เพื่อสร้างโครงสร้างพื้นฐาน เช่น ถนน รถไฟ น้ำ และไฟฟ้าไฟฟ้า เงินกู้ต่างประเทศ , ทุนและการลงทุนในต่างประเทศเป็นปกติคุณสมบัติของเศรษฐกิจตั้งแต่ช่วงต้นทศวรรษ 1950 . การพัฒนาเหล่านี้มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับสหรัฐเพิ่มการมีส่วนร่วมในภูมิภาคเอเชียและแปซิฟิก ( ดิกสัน 1999 78-79 ) ต้องตรวจสอบและจัดการเงินกู้ต่างประเทศ , ทุนและการลงทุนที่นำไปสู่การจัดตั้งหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเช่นสภาเศรษฐกิจแห่งชาติ ( 1950 ) เพื่อดูสถิติรายได้ประชาชาติ และความร่วมมือทางเศรษฐกิจและทางเทคนิคคณะกรรมการดูแลการร้องขอความช่วยเหลือ คณะกรรมการพัฒนาเศรษฐกิจแห่งชาติ ( 1959 ) เพื่อให้การวางแผนเศรษฐกิจ รองลงมา คือ คณะกรรมการส่งเสริมการลงทุน , สำนักงบประมาณ และสำนักงานคณะกรรมการนโยบายเศรษฐกิจ ( 1959-1960 ) นอกจากนี้ ชุดของหน่วยงานใหม่และคณะกรรมการขึ้นเพื่อความสะดวกในการประสานงาน การกำหนดนโยบาย และในพื้นที่ เช่น การศึกษา และผลิตกระแสไฟฟ้า หน่วยงานเหล่านี้ รวมถึงการก่อตั้งกระทรวง ต่อสู้กับปัญหาของแต่ละบุคคล ความขัดแย้ง และนโยบาย อย่างไรก็ตาม ในแง่ของโปรแกรมการวางแผนการพัฒนา เหล่านี้มีการประสานงานมากขึ้น