วัดพรัมบานัน (Prambanan Temple)Pram

วัดพรัมบานัน (Prambanan Temple)
Prambanan is the largest Hindu temple of ancient Java, and the first building was completed in the mid-9th century. It was likely started by Rakai Pikatan as the Hindu Sanjaya Dynasty's answer to the Buddhist Sailendra Dynasty's Borobudur and Sewu temples nearby. Historians suggest that the construction of Prambanan probably was meant to mark the return of the Hindu Sanjaya Dynasty to power in Central Java after almost a century of Buddhist Sailendra Dynasty domination. The construction of this massive Hindu temple signifies that the Medang court had shifted its patronage from Mahayana Buddhism to Shivaist Hinduism.

A temple was first built at the site around 850 CE by Rakai Pikatan and expanded extensively by King Lokapala and Balitung Maha Sambu the Sanjaya king of the Mataram Kingdom. According to the Shivagrha inscription of 856 CE, the temple was built to honor Lord Shiva, and its original name was Shiva-grha (the House of Shiva) or Shiva-laya (the Realm of Shiva).[4] According to the Shivagrha inscription, a public water project to change the course of a river near Shivagrha Temple was undertaken during the construction of the temple. The river, identified as the Opak River, now runs north to south on the western side of the Prambanan temple compound. Historians suggest that originally the river was curved further to east and was deemed too near to the main temple.[citation needed] The project was done by cutting the river along a north to south axis along the outer wall of the Shivagrha Temple compound. The former river course was filled in and made level to create a wider space for the temple expansion, the space for rows of pervara (complementary) temples.

Some archaeologists propose that the statue of Shiva in the garbhagriha (central chamber) of the main temple was modelled after King Balitung, serving as a depiction of his deified self after death.[5]

The temple compound was expanded by successive Mataram kings, such as Daksa and Tulodong, with the addition of hundreds of perwara temples around the chief temple. Prambanan served as the royal temple of the Kingdom of Mataram, with most of the state's religious ceremonies and sacrifices being conducted there. At the height of the kingdom, scholars estimate that hundreds of brahmins with their disciples lived within the outer wall of the temple compound. The urban center and the court of Mataram were located nearby, somewhere in the Prambanan Plain.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัดพรัมบานัน (ทวินวัด)
ทวินเป็นวัดฮินดูที่ใหญ่ที่สุดของชวาโบราณ และอาคารเสร็จสมบูรณ์ในศตวรรษกลาง 9 อาจเริ่ม โดย Rakai Pikatan เป็นคำตอบของราชวงศ์สัญชัยสารถีฮินดูของราชวงศ์ Sailendra พุทธโบโรบูเดอร์และ Sewu วัดใกล้เคียง นักประวัติศาสตร์แนะนำว่า สร้างทวินคงที่หมายถึงเครื่องหมายการกลับมาของราชวงศ์สัญชัยสารถีฮินดูอำนาจในชวากลางหลังเกือบศตวรรษของพุทธศาสนา Sailendra ราชวงศ์ปกครอง การก่อสร้างวัดฮินดูขนาดใหญ่คำว่า ศาล Medang มาจากคุณูปการของจากพุทธศาสนามหายาน Shivaist ศาสนาฮินดู

วัดแรกสร้างขึ้นที่ไซต์ประมาณ 850 CE โดย Rakai Pikatan และขยายอย่างกว้างขวางโดย Lokapala กษัตริย์ Balitung Maha Sambu พระสัญชัยสารถีราชมาตารัม ตามจารึก Shivagrha ของ 856 CE สร้างวัดเทิดพระอิศวร และชื่อเดิมถูกพระอิศวร-grha (บ้านของพระอิศวร) หรือพระอิศวร-laya (ในขอบเขตของพระอิศวร)[4] ตามอยู่กับจารึก Shivagrha โครงการน้ำสาธารณะเพื่อการเปลี่ยนแปลงของแม่น้ำใกล้วัด Shivagrha ถูกดำเนินในระหว่างการก่อสร้างวัด ขณะนี้แม่น้ำ เป็นแม่ Opak ทำงานเหนือใต้ทางด้านตะวันตกของวัดทวินผสม นักประวัติศาสตร์แนะนำว่า เดิมแม่มีโค้งติดกับตะวันออก และได้ถือว่าเกินไปใกล้กับวัดหลัก[ต้องการอ้างอิง] โครงการที่ทำ โดยตัดแม่น้ำบริเวณเหนือเป็นใต้แกนตามแนวกำแพงรอบนอกของวัด Shivagrha ผสม หลักสูตรแม่น้ำเดิมที่กรอก และทำระดับเพื่อสร้างพื้นที่กว้างขยายวัด พื้นที่แถวของ pervara (เสริม) วัด

บางนักโบราณคดีเสนอว่า รูปปั้นของพระอิศวรใน garbhagriha (กลางหอ) วัดหลักได้คือ แบบจำลองหลังจากกษัตริย์ Balitung บริการเป็นการแสดงให้เห็นของเขา deified ตนเองหลังจากตาย[5]

บริเวณวัดได้ถูกขยาย โดยกษัตริย์มาตารัมต่อเนื่อง Daksa และ Tulodong ด้วยการเพิ่มหลายร้อยวัด perwara รอบวัดหัวหน้า ทวินทำหน้าที่เป็นอารามหลวงทั้งในราชอาณาจักรของ พร้อมทั้งพิธีทางศาสนาของรัฐและการบูชายัญที่กำลังดำเนินการมี ที่สูงของราชอาณาจักร นักวิชาการประเมินว่า ร้อยของพวกเรากับสาวกของพวกเขาอาศัยอยู่ภายในผนังภายนอกของวัดผสม ศูนย์กลางเมืองและศาลมาตารัมถูกไท อยู่ในราบทวิน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัดพรัมบานัน ( Prambanan Temple ) เป็นวัดฮินดูที่ใหญ่ที่สุด
ปรัมบานันของชวาโบราณ และอาคารหลังแรกเสร็จสมบูรณ์ในศตวรรษที่ mid-9th . มันเป็นแนวโน้มที่เริ่มโดย Rakai pikatan เป็นฮินดูราชวงศ์สัญชัยตอบพุทธไสเลนทราราชวงศ์ของ Borobudur วัด sewu ใกล้เคียงนักวิจารณ์ชี้ให้เห็นว่าก่อสร้างปรัมบานันอาจหมายถึงเครื่องหมายการกลับมาของฮินดูกัปตันซึบาสะไดนาสตี้ไฟฟ้าในเกาะชวากลาง หลังจากเกือบศตวรรษของพุทธไสเลนทราราชวงศ์การปกครอง การสร้างวัดฮินดูใหญ่นี้หมายถึงว่าเมดางศาลได้เลื่อนการอุปถัมภ์จากมหายาน เพื่อ shivaist ศาสนาฮินดู .

วัดถูกสร้างขึ้นครั้งแรกที่เว็บไซต์ประมาณ 850 CE โดย Rakai pikatan และขยายตัวอย่างกว้างขวาง โดย lokapala กษัตริย์และ balitung มหา ซัมบูพระสัญชัย กษัตริย์ของราชอาณาจักรมะตะรัม . ตามไป shivagrha 856 จารึกของ CE , วิหารถูกสร้างขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่ พระศิวะ และชื่อเดิมคือพระอิศวร grha ( บ้านของพระศิวะหรือพระอิศวร ) ลายา ( ดินแดนของพระศิวะ )[ 4 ] ตามไป shivagrha จารึก , น้ำสาธารณะโครงการเปลี่ยนเส้นทางของแม่น้ำใกล้วัด shivagrha มีปัญหาในระหว่างการก่อสร้างของพระวิหาร แม่น้ำ ระบุว่าเป็น opak แม่น้ำ ตอนนี้วิ่งเหนือใต้ด้านตะวันตกของ Prambanan วัดนี้ด้วยนักวิจารณ์แนะนำว่าเดิมทีแม่น้ำโค้งต่อไปทางตะวันออก และถือว่าใกล้เกินไปที่จะวัดหลัก . [ อ้างอิงที่จำเป็น ] โครงการที่ทำโดยตัดแม่น้ำตามแนวแกนเหนือใต้ตามแนวกำแพงด้านนอกของ shivagrha บริเวณวัด อดีตแม่น้ำเต็มหลักสูตรในระดับ และทำให้การสร้างพื้นที่กว้างสำหรับวัดการขยายพื้นที่แถว pervara ( สมบูรณ์ ) วัด

บางนักโบราณคดีเสนอว่า รูปปั้นของพระศิวะใน garbhagriha ( ห้องกลาง ) ของวิหารหลักซึ่งหลังจากกษัตริย์ balitung ให้ภาพของเทพเจ้าของที่ตนเองหลังความตาย [ 5 ]

วัดนี้กำลังขยายตัวต่อเนื่องมาตารัมกษัตริย์ เช่น daksa tulodong และ ,ด้วยการเพิ่มหลายร้อย perwara วัดรอบวัด หัวหน้า ปรัมบานันทำหน้าที่เป็นพระอารามหลวงแห่งราชอาณาจักรมะตะรัม กับส่วนใหญ่ของรัฐของพิธีกรรมทางศาสนาและการเสียสละที่ถูกดำเนินการมี ที่ความสูงของอาณาจักร นักวิชาการประเมินว่าหลายร้อยของพราหมณ์กับสาวกของตนอยู่ภายในกำแพงด้านนอกของบริเวณวัดศูนย์กลางเมือง และศาลของมาตารามตั้งอยู่ใกล้เคียง ที่ไหนสักแห่งในปรัมบานันธรรมดา