The Karachi coastline, which stretc

The Karachi coastline, which stretches over 135 km, is facing
severe pollution due to a combination of industrial, port,
municipal, and transportation activities in the area. The
coastline is being overwhelmed with water-borne pollution being
discharged in the shipping process into the marine environment.(3)
A recent study found that some of the marine life was contaminated
with lead, which if consumed by humans through seafood, has been
linked to anemia, kidney failure, and brain damage.(4) In fact,
the study also discovered that even the mangrove forests---
protecting the feeder creeks from sea erosion as well as a source
of sustenance for fishermen--are threatened by this pollution.

Pakistan is heavily dependent on these mangrove forests to
maintain the ecological balance. For example, the mangrove leaf
litter provides a major source of nutrients. The mangroves
provide a diverse habitat for a complex and interdependent
community of invertebrates, fish, birds, and reptiles; and the
primary productivity of these mangrove-covered deltaic areas is
four to seven times those of coastal areas without mangroves.(5)
Of a global concern is that the South Asian waterfowl seek food and
shelter in these estuaries and mangroves. In addition, most of
the tropical marine--such as the commercially important shrimp--
species seek shelter in the mangroves for one stage of their life
cycles. The shipping industry, through its discharges, water
pollution, and possible leakages and spills, impacts on this
environment.

The greatest pollution occurs at Karachi port--because of its
high usage--from vessels illegally pumping out bilges and refuse at
the port's oil terminal. Sewage and garbage from the visiting
vessels are often uncontrolled and while the offenders are often
fined by port authorities, this has not been an effective
deterrent. Moreover, port authorities are ill-equipped and
inadequately trained to recognize other hidden toxic dumping
activities, such as dumping toxic waste at sea or by leaving
wrongly labeled containers on land. The World Bank noted in an
environmental study that "sewage and toxic matter [pollution in the
Karachi Port] includes (i) toxic effects either direct or indirect
by bio-accumulation of oil, DDT, PCB, and various metals; (ii)
avoidance reaction by fish and shrimp because of poor water
quality; (iii) distortion of organisms and reduction in their
reproduction because of poor water quality and the fact that parts
of the mudflat areas are being covered with oil; and (iv)
increased erosion because dying mangroves can no longer reinforce
the banks with their roots."(6)

The port is also affecting the environment with its heavy
shipping of oil and subsequent dredging activities; traits common
in the shipping industry. Due to country's spiralling dependence
on oil imports, oil is one of the major cargoes imported at the
port. However, an estimated 90,000 tons per year of oily
discharges are pumped out within port limits and there exists no
oily ship waste reception or treatment facility within the port.(7)
In addition, a common environmental problem associated with the
shipping industry, dredging, is having a major impact. Dredging is
the process of removing the silt buildup in the port from the
entering and exiting of the ships. The dredged material is dumped
out to sea to maintain the port. However, there is no system for
monitoring trace metal in the dredged spoil which is likely
further deteriorating the environment.

A significant percentage of the coastal pollution is
contributed when the export industries ship their goods through
the Karachi Port. The port induces polluting industries to set up
shop nearby in order to expedite exportation. The pollution from
these industries is affecting the environment because much of the
factories' effluent is untreated and released directly into the
port area. The 1991 Pakistan National Environmental Plan
estimates that three main coastal industries located near the port
with the largest volumes of effluents are the steel mill, power
plants, and refineries and notes that many smaller industrial
units are having more significant polluting effects on the marine
environment. In 1992, a United Nations study noted that the
"concept of wastes recycling, treatment, and disposal does not
exist in the industrial sector [in Pakistan.] Even the highly
polluted wastes are being discharged irrationally into water
bodies, on soil and in the air...industrial waste treatment systems
are virtually non-existent in the country and those existing in a
few industries, either technically do not meet the requirement
standards or they are out of use or are nonoperational."(8) With
scarce national government policies on environmental controls, the
industries are able to dispose of the waste the cheapest way for
the company (which translates into dumping into the sea.)

In addition to the growing export industries contribution to
the pollution, trade activity in the Karachi Port is expected to
rise steadily. Pakistan's total seaborne trade is about 32 million
tons per year and is expected to maintain an average growth rate of
about 4.5 percent per annum.(9) Moreover, because "recent changes
have led to a major realignment in trading patterns in the region
leading to the expansion of the Economic Cooperation Organization
(ECO) to include the Central Asian states and Afghanistan along
with Pakistan, Iran, and Turkey...Pakistan stands already committed
to provide a suitable deep water port for the landlocked countries
of the ECO."(10) The steady push for increasing the capacity of
the port facilities is likely to only increase in the near-term.
Without improvements as outlined in the above paragraphs, however,
the upsurge in the shipping industry, and therefore pollution, is
likely to overburden the environment along the Karachi coastline.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หันหน้าเข้าหาชายฝั่งการาจี ที่ยืดกว่า 135 kmมลพิษรุนแรงเนื่องจากการรวมกันของอุตสาหกรรม ท่าเรือเทศบาล และกิจกรรมการขนส่งในพื้นที่ ที่ชายฝั่งจะถูกจมกับการแบกรับน้ำมลพิษออกในกระบวนการจัดส่งในสภาพแวดล้อมทางทะเล(3) การศึกษาล่าสุดพบว่า บางส่วนของชีวิตทางทะเลมีการปนเปื้อนมีลูกค้าเป้าหมาย ซึ่งถ้าใช้มนุษย์ผ่านทะเล ได้รับเชื่อมโยงกับโรคโลหิตจาง โรคไตล้มเหลว และสมอง(4) ความเป็นจริงการศึกษายังค้นพบที่แม้ป่าชายเลน---ปกป้องลำธารป้อนกระดาษจากทะเลกัดเซาะเป็นแหล่งของบวงสรวงสำหรับชาวประมง - กำลังถูกคุกคาม โดยมลภาวะนี้ ปากีสถานมากขึ้นอยู่กับป่าชายเลนเหล่านี้ไปรักษาสมดุลของระบบนิเวศ ตัวอย่าง ใบป่าชายเลนแคร่ให้เป็นแหล่งสำคัญของสารอาหาร ย่างให้อยู่อาศัยมีความหลากหลายซับซ้อน และเปลี่ยนแปลงได้ง่ายกว่าชุมชน invertebrates ปลา นก สัตว์เลื้อย คลาน และ และผลผลิตหลัก deltaic ด้านป่าชายเลนปกคลุมอยู่สี่ถึงเจ็ดเท่าที่พื้นที่ชายฝั่งทะเลโดยโกรฟส์(5) ต้องคำนึงถึงส่วนรวมเป็นที่ waterfowl เอเชียใต้ค้นหาอาหาร และพักอาศัยในบริเวณปากแม่น้ำและป่าโกงกางเหล่านี้ นอกจากนี้ ส่วนใหญ่น้ำร้อน - เช่นกุ้งสำคัญในเชิงพาณิชย์-ชนิดค้นหาในย่างระยะหนึ่งของชีวิตรอบ อุตสาหกรรมการขนส่ง ผ่านปล่อยของ น้ำมล ภาวะ และรั่วไหลได้ และการหกรั่ว ไหล ผลกระทบนี้สภาพแวดล้อม มลพิษมากที่สุดเกิดขึ้นที่ท่าเรือการาจี - เนื่องจากการการใช้งานสูง - จากเรือสูบผิดกฎหมายออก bilges และปฏิเสธที่น้ำมันของพอร์ตที่เทอร์มินัล น้ำเสียและขยะจากการเยี่ยมชมเรือมักแพงกว่าและใน ขณะที่ผู้กระทำผิดมัก ปรับ โดยหน่วยงานท่าเรือ นี้ไม่ได้มีประสิทธิภาพเกิด นอกจากนี้ เจ้าหน้าที่ท่าเรือจะป่วยพร้อม และinadequately ฝึกการรับรู้อื่น ๆ ซ่อนพิษถ่ายโอนข้อมูลกิจกรรม ถ่ายโอนข้อมูลขยะพิษในทะเล หรือออกจากผิดป้ายภาชนะบนบก ธนาคารโลกในการสิ่งแวดล้อมศึกษาที่ "น้ำเสียและเรื่องพิษ [มลพิษในพอร์ตการาจี] รวม (i) ผลพิษทางตรง หรือทางอ้อม โดยการสะสมทางชีวภาพของน้ำมัน DDT, PCB และโลหะ ชนิดต่าง ๆ (ii)หลีกเลี่ยงปฏิกิริยาปลาและกุ้งเนื่องจากน้ำไม่ดีคุณภาพ (iii) ความผิดเพี้ยนของสิ่งมีชีวิตและลดความสืบพันธุ์เนื่องจากคุณภาพน้ำไม่ดีและความจริงที่ว่าชิ้นส่วนของ mudflat พื้นที่จะถูกปกคลุม ด้วยน้ำมัน และ (iv)เพิ่มขึ้นพังทลายเนื่องจากตาย โกรฟส์สามารถไม่เสริมธนาคาร มีรากของตน"(6) ท่าเรือยังมีผลต่อสภาพแวดล้อมที่ มีความหนาจัดส่งน้ำมันและต่อมากิจกรรม dredging ลักษณะทั่วไปในอุตสาหกรรมการขนส่ง เนื่องจากพึ่งพา spiralling ประเทศในการนำเข้าน้ำมัน น้ำมันเป็นหนึ่ง cargoes หลักที่นำเข้าในการพอร์ต อย่างไรก็ตาม การประมาณ 90000 ตันต่อปีมันปล่อยสูบออกภายในพอร์ตจำกัด และมีอยู่ไม่เรือมันเสียตลอดหรือรักษาสิ่งอำนวยความสะดวกภายในท่าเรือ(7) นอกจากนี้ ปัญหาสิ่งแวดล้อมทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับการอุตสาหกรรม dredging การจัดส่งจะมีผลกระทบที่สำคัญ Dredging เป็นขั้นตอนการเอาโลหิตตะกอนในท่าจากการเข้า และออกของเรือ Dumped วัสดุ dredgedออกทะเลเพื่อรักษาท่าเรือ อย่างไรก็ตาม มีระบบไม่ตรวจสอบติดตามโลหะในเสีย dredged ซึ่งมีแนวโน้มเสื่อมสภาพสิ่งแวดล้อมเพิ่มเติม เปอร์เซ็นต์ที่สำคัญของมลภาวะชายฝั่งทะเลส่วนเมื่ออุตสาหกรรมส่งออกจัดส่งสินค้าของตนเองผ่านท่าเรือการาจี ท่าเรืออุตสาหกรรม polluting การตั้งค่าที่แท้จริงร้านค้าในบริเวณใกล้เคียงเพื่อเร่งส่งออก มลพิษจากอุตสาหกรรมเหล่านี้มีผลต่อสิ่งแวดล้อมเนื่องจากปริมาณของการน้ำทิ้งของโรงงานจะไม่ถูกรักษา และปล่อยตรงท่าเรือ 1991 ปากีสถานชาติสิ่งแวดล้อมแผน ประเมินว่า อุตสาหกรรมชายฝั่งหลักสามตั้งอยู่ใกล้ท่าเรือไดรฟ์ข้อมูลที่ใหญ่ที่สุดของ effluents มีโรงงานผลิตเหล็ก พลังงานพืช และ refineries และหมายเหตุให้อุตสาหกรรมขนาดเล็กหน่วยมีผล polluting ยิ่งทางทะเลสภาพแวดล้อม ในปี 1992 การศึกษาสหประชาชาติไว้ที่นี้"แนวคิดของขยะรีไซเคิล รักษา และการขายทิ้งไม่ได้มีอยู่ในภาคอุตสาหกรรม [ในปากีสถาน] แม้จะสูงเสียเสียจะถูกปล่อยออก irrationally ลงไปในน้ำร่างกาย ในดิน และ ในอากาศ...ระบบบำบัดขยะอุตสาหกรรมจะแทบไม่มีอยู่ในประเทศและผู้ที่มีอยู่ในตัว อุตสาหกรรมบาง หรือเทคนิคไม่ตรงกับความต้องการมาตรฐานหรือที่ไม่ใช้ หรือ nonoperational "(8) ด้วยนโยบายรัฐบาลแห่งชาติขาดแคลนการควบคุมสิ่งแวดล้อม การอุตสาหกรรมจะสามารถกำจัดของเสียในทางที่ถูกที่สุดสำหรับบริษัท (ซึ่งเป็ถ่ายโอนข้อมูลลงทะเล) นอกจากการเติบโตส่งออกอุตสาหกรรมมีส่วนทำให้มลพิษ คาดว่าจะมีกิจกรรมทางการค้าในพอร์ตการาจีเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ค้า seaborne ของปากีสถานมีราคาประมาณ 32 ล้านตันต่อปี และคาดว่าจะรักษาอัตราการเติบโตเฉลี่ยของประมาณ 4.5 เปอร์เซ็นต์ต่อปี(9) นอกจากนี้ เนื่องจาก "เปลี่ยนแปลงล่าสุดได้นำไปสู่กล้ามเนื้อมากเป็นหลักในการซื้อขายรูปแบบในภูมิภาคนำไปสู่การขยายตัวขององค์กรความร่วมมือทางเศรษฐกิจ(ECO) เอเชียอเมริกากลางและอัฟกานิสถานตามปากีสถาน อิหร่าน และตุรกี...ปากีสถานยืนแล้วมุ่งมั่นเพื่อให้เป็นท่าเรือน้ำลึกเหมาะสำหรับ landlocked ประเทศของสิ่งแวดล้อม"(10)ดันมั่นคงสำหรับการเพิ่มกำลังการผลิตของสิ่งอำนวยความสะดวกที่ท่าเรือมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นในการ near-term เท่านั้น โดยไม่มีการปรับปรุงตามที่ระบุไว้ในข้างต้นย่อหน้า อย่างไรก็ตามทวีชิปปิ้ง และดังนั้นมลพิษ เป็นอาจ overburden สภาพแวดล้อมตามชายฝั่งการาจี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชายฝั่งการาจีซึ่งทอดยาวกว่า 135 กิโลเมตรจะหัน
มลพิษอย่างรุนแรงเนื่องจากการรวมกันของอุตสาหกรรมพอร์ต
ในเขตเทศบาลเมืองและกิจกรรมการขนส่งในพื้นที่
ชายฝั่งทะเลจะถูกจมกับมลพิษทางน้ำเป็นพาหะที่ถูก
ปล่อยออกมาในกระบวนการจัดส่งในสภาพแวดล้อมทางทะเล (3).
การศึกษาล่าสุดพบว่าบางส่วนของชีวิตทางทะเลถูกปนเปื้อน
ด้วยตะกั่วซึ่งหากบริโภคโดยมนุษย์ผ่านอาหารทะเลได้รับการ
เชื่อมโยง เพื่อโรคโลหิตจางไตล้มเหลวและความเสียหายของสมอง (4) ในความเป็นจริง.
การศึกษายังพบว่าแม้ป่าชายเลน ---
ปกป้องหริป้อนจากการกัดเซาะของน้ำทะเลเช่นเดียวกับแหล่งที่มา
ของการยังชีพสำหรับชาวประมง - กำลังถูกคุกคามโดยนี้ มลพิษ. ปากีสถานเป็นหนักขึ้นอยู่กับเหล่านี้ป่าชายเลนเพื่อรักษาสมดุลของระบบนิเวศ ตัวอย่างเช่นใบป่าชายเลนครอกให้เป็นแหล่งสำคัญของสารอาหาร ป่าชายเลนให้เป็นที่อยู่อาศัยที่หลากหลายสำหรับความซับซ้อนและการพึ่งพาซึ่งกันและกันในชุมชนของสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังปลานกและสัตว์เลื้อยคลาน; และการผลิตหลักของเหล่านี้ปกคลุมไปด้วยป่าชายเลนพื้นที่ deltaic เป็น4-7 ช่วงเวลาเหล่านั้นของพื้นที่ชายฝั่งทะเลโดยไม่ต้องป่าชายเลน. (5) ของกังวลทั่วโลกคือการที่นกเอเชียใต้แสวงหาอาหารและที่อยู่อาศัยในบริเวณปากแม่น้ำเหล่านี้และป่าชายเลน นอกจากนี้ส่วนใหญ่ของทะเลเขตร้อน - เช่น shrimp-- สำคัญในเชิงพาณิชย์สายพันธุ์ที่หาที่หลบภัยในป่าโกงกางสำหรับขั้นตอนหนึ่งในชีวิตของพวกเขารอบ อุตสาหกรรมการขนส่งสินค้าผ่านการปล่อยของน้ำมลพิษและการรั่วไหลที่เป็นไปได้และการรั่วไหลผลกระทบเกี่ยวกับเรื่องนี้สภาพแวดล้อม. มลพิษที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเกิดขึ้นที่ท่าเรือการาจี - เพราะของการใช้งานสูง - จากเรืออย่างผิดกฎหมายการสูบน้ำออก bilges และปฏิเสธที่น้ำมันของพอร์ต สถานีปลายทาง น้ำเสียและขยะจากการเข้าเยี่ยมชมเรือมักจะไม่สามารถควบคุมได้และในขณะที่ผู้กระทำผิดมักจะปรับโดยเจ้าหน้าที่พอร์ตนี้ยังไม่ได้รับการที่มีประสิทธิภาพในการยับยั้ง นอกจากนี้เจ้าหน้าที่พอร์ตจะไม่พร้อมและได้รับการฝึกฝนอย่างไม่พอเพียงที่จะยอมรับการทุ่มตลาดพิษที่ซ่อนอยู่อื่น ๆกิจกรรมเช่นการทิ้งขยะพิษในทะเลหรือออกจากภาชนะบรรจุที่มีข้อความผิดพลาดบนที่ดิน ธนาคารโลกที่ระบุไว้ในการศึกษาสิ่งแวดล้อมที่ "น้ำเสียและสิ่งที่เป็นพิษ [มลพิษในการาจีพอร์ต] รวมถึง (i) ความเป็นพิษทั้งทางตรงหรือทางอ้อมโดยชีวภาพการสะสมของน้ำมันดีดีที PCB และโลหะต่างๆ (ii) การหลีกเลี่ยง ปฏิกิริยาปลาและกุ้งเพราะน้ำไม่ดีที่มีคุณภาพ (iii) ความเพี้ยนของสิ่งมีชีวิตและการลดลงของพวกเขาในการสืบพันธุ์เพราะคุณภาพน้ำไม่ดีและความจริงที่ว่าบางส่วนของพื้นที่บริเวณหาดเลนที่ถูกปกคลุมไปด้วยน้ำมันและ (iv) การกัดเซาะเพิ่มขึ้นเนื่องจากกำลังจะตาย ป่าชายเลนไม่สามารถเสริมสร้างธนาคารที่มีรากของพวกเขา "(6). พอร์ตนอกจากนี้ยังมีผลกระทบต่อสภาพแวดล้อมที่มีหนักมีการจัดส่งน้ำมันและกิจกรรมการขุดลอกตามมา; ลักษณะทั่วไปในอุตสาหกรรมการขนส่ง เนื่องจากการพึ่งพาวนของประเทศในการนำเข้าน้ำมันเป็นหนึ่งในสินค้านำเข้าที่สำคัญในพอร์ต อย่างไรก็ตามประมาณ 90,000 ตันต่อปีของมันปล่อยจะสูบออกภายในวงเงินพอร์ตและมีอยู่ไม่มีเรือรองรับของเสียมันหรือสิ่งอำนวยความสะดวกการรักษาภายในพอร์ต. (7) นอกจากนี้ยังมีปัญหาด้านสิ่งแวดล้อมทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมการขนส่ง, การขุดลอก จะมีผลกระทบที่สำคัญ การขุดลอกเป็นกระบวนการของการลบการสะสมตะกอนในพอร์ตจากการเข้าและออกจากเรือ วัสดุที่ขุดทิ้งออกไปในทะเลเพื่อรักษาพอร์ต แต่มีระบบที่ไม่มีการตรวจสอบโลหะร่องรอยในที่ริบขุดซึ่งมีแนวโน้มทวีความรุนแรงต่อสิ่งแวดล้อม. ร้อยละที่สำคัญของมลพิษชายฝั่งทะเลที่มีส่วนร่วมเมื่ออุตสาหกรรมส่งออกจัดส่งสินค้าของพวกเขาผ่านพอร์ตการาจี พอร์ตก่อให้เกิดอุตสาหกรรมที่ก่อให้เกิดมลพิษในการตั้งค่าร้านค้าที่ใกล้เคียงเพื่อเร่งการส่งออก มลพิษจากอุตสาหกรรมเหล่านี้มีผลกระทบต่อสภาพแวดล้อมมากเพราะน้ำทิ้งโรงงานคือได้รับการรักษาและปล่อยออกมาโดยตรงในบริเวณท่าเรือ 1991 ปากีสถานแผนสิ่งแวดล้อมแห่งชาติประมาณการว่าสามอุตสาหกรรมชายฝั่งทะเลที่สำคัญอยู่ใกล้กับท่าเรือที่มีปริมาณที่ใหญ่ที่สุดของน้ำทิ้งเป็นโรงถลุงเหล็กพลังงานพืชและโรงกลั่นและตั้งข้อสังเกตว่าอุตสาหกรรมขนาดเล็กหลายหน่วยจะมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญก่อให้เกิดมลพิษทางทะเลมากขึ้นในสภาพแวดล้อม ในปี 1992 การศึกษาของสหประชาชาติตั้งข้อสังเกตว่า"แนวคิดของเสียการรีไซเคิล, การรักษาและการกำจัดไม่ได้อยู่ในภาคอุตสาหกรรม [ในปากีสถาน.] แม้แต่สูงของเสียปนเปื้อนที่ถูกปล่อยออกมาไม่มีเหตุสมควรลงไปในน้ำศพบนพื้นดินและใน อากาศ ... ระบบบำบัดกากอุตสาหกรรมเป็นจริงไม่ได้มีอยู่ในประเทศและผู้ที่มีอยู่ในไม่กี่อุตสาหกรรมทั้งในทางเทคนิคไม่ได้ตอบสนองความต้องการมาตรฐานหรือพวกเขาจะออกจากการใช้งานหรือ nonoperational. "(8) กับรัฐบาลแห่งชาติที่หายาก นโยบายเกี่ยวกับการควบคุมสิ่งแวดล้อมอุตสาหกรรมมีความสามารถในการกำจัดของเสียด้วยวิธีที่ถูกที่สุดสำหรับบริษัท (ซึ่งแปลเป็นทิ้งลงไปในทะเล.) นอกจากนี้ยังมีการส่งออกที่เพิ่มขึ้นมีส่วนร่วมในการอุตสาหกรรมมลพิษกิจกรรมการค้าในการาจีพอร์ตคาดว่า ที่จะเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ปากีสถานค้าทางทะเลประมาณ 32 ล้านตันต่อปีและคาดว่าจะรักษาอัตราการเติบโตเฉลี่ยของประมาณร้อยละ 4.5 ต่อปี. (9) นอกจากนี้เนื่องจาก "การเปลี่ยนแปลงล่าสุดได้นำไปสู่การปรับเปลี่ยนที่สำคัญในรูปแบบการค้าในภูมิภาคที่นำไปสู่ การขยายตัวขององค์การความร่วมมือทางเศรษฐกิจ(ECO) ที่จะรวมประเทศในเอเชียกลางและอัฟกานิสถานพร้อมกับปากีสถาน, อิหร่าน, และตุรกี ... ปากีสถานยืนมุ่งมั่นที่จะให้การท่าเรือน้ำลึกเหมาะสำหรับประเทศที่ไม่มีทางออกทะเลของ ECO. "( 10) การผลักดันอย่างต่อเนื่องเพื่อเพิ่มความจุของสิ่งอำนวยความสะดวกพอร์ตมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นเพียงในระยะเวลาอันใกล้. โดยไม่มีการปรับปรุงตามที่ระบุในย่อหน้าข้างต้นอย่างไรก็ตามขึ้นในอุตสาหกรรมการขนส่งและดังนั้นจึงมลพิษเป็นแนวโน้มที่จะเปิดหน้าดิน สภาพแวดล้อมตามแนวชายฝั่งการาจี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชายฝั่งการาจี ซึ่งยืดกว่า 135 กิโลเมตร กำลังเผชิญกับมลพิษ
รุนแรงเนื่องจากการรวมกันของอุตสาหกรรม , พอร์ต ,
เทศบาลและกิจกรรมการขนส่งในพื้นที่
ชายฝั่งจะถูกจมกับมลพิษน้ำ - borne ถูก
ออกจากโรงพยาบาลในกระบวนการจัดส่งในสภาพแวดล้อมทางทะเล ( 3 )
การศึกษาล่าสุดพบว่าบางส่วนของชีวิตทางทะเลพบการปนเปื้อน
ด้วยตะกั่วซึ่งหากบริโภคโดยมนุษย์ผ่านทะเล ถูก
เชื่อมโยงกับโลหิตจาง ไตวาย และสมอง ( 4 ) ในความเป็นจริง การศึกษายังพบว่า แม้
---
ปกป้องป่าชายเลนจากการป้อนธารทะเล ตลอดจนเป็นแหล่งของอาหารสำหรับชาวประมง
-- ถูกคุกคามโดยมลพิษนี้

ปากีสถานเป็นหนักขึ้นอยู่กับเหล่านี้ป่าชายเลน

รักษาความสมดุลทางนิเวศวิทยา ตัวอย่างเช่น โกงกางใบ
แคร่มีแหล่งของสารอาหาร ป่าชายเลน
จัดหาที่อยู่อาศัยที่หลากหลายสำหรับที่ซับซ้อนและการพึ่งพาซึ่งกันและกัน
ชุมชนสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง ปลา นก และสัตว์เลื้อยคลาน และผลผลิตเบื้องต้นของป่าชายเลน
เหล่านี้ครอบคลุมพื้นที่ deltaic คือ
สี่ถึงเจ็ดครั้งของพื้นที่ชายฝั่งทะเลโดยป่าชายเลน ( 5 )
.ของความกังวลทั่วโลกก็คือ นกน้ำเอเชียใต้แสวงหาอาหารและ
พักพิงในอ้อยเหล่านี้และป่าชายเลน นอกจากนี้ส่วนใหญ่ของ
ทางทะเลเขตร้อน -- เช่นกุ้งในเชิงพาณิชย์ที่สำคัญ --
ชนิดหาที่กำบังในป่าชายเลนหนึ่งขั้นตอนของวงจรชีวิต
. อุตสาหกรรมการขนส่งผ่าน ของการปล่อยมลพิษน้ำ
, การรั่วไหลและการรั่วไหลและเป็นไปได้ ผลกระทบต่อสภาพแวดล้อมนี้



มลพิษมากที่สุดเกิดขึ้นที่ท่าเรือการาจี -- เนื่องจากการใช้งานสูง
-- จากเรือลักลอบสูบน้ำออกจาก bilges และปฏิเสธที่
พอร์ตน้ำมันเทอร์มินัล สิ่งปฏิกูลและขยะจากการเยี่ยมชมเรือมักจะไม่สามารถควบคุมได้ และในขณะที่

ปรับผู้กระทำผิดมักจะโดยเจ้าหน้าที่ท่าเรือ นี่ยังไม่ได้เป็นอุปสรรคที่มีประสิทธิภาพ

นอกจากนี้ ทางการท่าเรือจะป่วยและ
พร้อมไม่เพียงพอที่จะฝึกให้รู้จักอื่น ๆซ่อนพิษทิ้ง
กิจกรรมต่างๆ เช่น การทิ้งขยะพิษในทะเล หรือจะไป
ผิดป้ายภาชนะบนแผ่นดิน ธนาคารโลกระบุใน
" สิ่งปฏิกูลและมลพิษสิ่งแวดล้อมศึกษาเรื่องพิษในการาจีพอร์ต [
] รวมถึง ( i ) ผลทั้งทางตรงหรือทางอ้อม
โดยไบโอสะสมของน้ำมัน , DDT , PCB สารพิษและโลหะต่างๆ ( 2 )
;การหลีกเลี่ยงปฏิกิริยาโดยปลาและกุ้ง เพราะคุณภาพน้ำ
ไม่ดี ; ( iii ) การบิดเบือนของสิ่งมีชีวิตและความสามารถในการสืบพันธุ์ของพวกเขา
เพราะคุณภาพน้ำไม่ดีและความจริงที่ว่าส่วนของพื้นที่หาด
จะถูกปกคลุมด้วยน้ำมัน และ ( iv )
) เพราะตายเซาะป่าชายเลนไม่สามารถเสริมสร้าง
ธนาคารกับ รากของพวกเขา . " ( 6 )

พอร์ตยังมีผลต่อสภาพแวดล้อมของมันหนัก
การจัดส่งน้ำมันและภายหลังน้ำลด กิจกรรม ; ลักษณะทั่วไป
ในอุตสาหกรรมขนส่ง เนื่องจากประเทศสร้างการพึ่งพา
ในการนำเข้าน้ำมันเป็นหลักสินค้าที่นำเข้าที่
พอร์ต อย่างไรก็ตาม ประมาณ 90 , 000 ตันต่อปีของการปล่อยเลี่ยน
คือ pumped ออกภายในพอร์ตจำกัดและมีอยู่ไม่
เรือของเสียมันรับหรือการรักษาสิ่งอำนวยความสะดวกภายในท่าเรือ ( 7 )
นอกจากนี้ พบปัญหาสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับ
ขนส่งอุตสาหกรรม ขุดลอก มีผลกระทบสำคัญ ขุดลอกเป็น
กระบวนการการลบตะกอนสะสมในพอร์ตจาก
ที่เข้าและออกจากของเรือ วัสดุที่ขุดไปทิ้ง
ออกทะเลเพื่อรักษาพอร์ต แต่ไม่มีระบบ
การตรวจสอบโลหะปริมาณน้อยในห่อเสียซึ่งมีโอกาส
เพิ่มเติมสภาพสิ่งแวดล้อม

เป็นร้อยละที่สำคัญของมลพิษชายฝั่ง
ส่วนเมื่ออุตสาหกรรมส่งออกที่จัดส่งสินค้าของพวกเขาผ่าน
การาจีพอร์ต พอร์ตที่ก่อให้เกิดมลพิษอุตสาหกรรมตั้ง
ร้านใกล้เคียงเพื่อเร่งการส่งออก มลพิษจาก
อุตสาหกรรมเหล่านี้มีผลกระทบต่อสภาพแวดล้อม เพราะขนาดของโรงงานและน้ำทิ้งจะดิบ

ออกโดยตรงในพื้นที่ท่าเรือ 1991 ปากีสถานแห่งชาติแผนสิ่งแวดล้อม
ประมาณสามหลักชายฝั่งทะเลอุตสาหกรรมตั้งอยู่ใกล้กับท่าเรือ
กับปริมาณที่ใหญ่ที่สุดของน้ำทิ้งเป็นโรงงานเหล็ก พลังงาน
พืช และโรงกลั่นและบันทึกหลายขนาดเล็กอุตสาหกรรม
หน่วยมีมากขึ้นสร้างมลพิษต่อสภาพแวดล้อมทางทะเล
. ในปี 1992 องค์การสหประชาชาติศึกษาตั้งข้อสังเกตว่า
" แนวคิดของเสียรีไซเคิล การบำบัดและการกำจัดไม่ได้
อยู่ในภาคอุตสาหกรรม [ ในปากีสถาน แม้สูงมลพิษของเสียจะถูกไล่ออกไป

ร่างไร้เหตุผลในน้ำ ในดิน และในอากาศ ระบบบำบัดของเสียอุตสาหกรรม
. . . . . . .แทบไม่มีอยู่ในประเทศและผู้ที่มีอยู่ใน
ไม่กี่อุตสาหกรรม ทั้งในทางเทคนิคไม่ตอบสนองความต้องการ
มาตรฐานหรือพวกเขาจะไม่ได้ใช้งาน หรือ nonoperational . " ( 8 )
หายากแห่งชาตินโยบายของรัฐในการควบคุมสิ่งแวดล้อม
อุตสาหกรรมสามารถกำจัดของเสียทางสำหรับ
ราคาถูก บริษัท ( ซึ่งแปลเป็นทิ้งลงทะเล

)นอกจากการเติบโตอุตสาหกรรมส่งออกที่สนับสนุน
มลพิษ กิจกรรมการค้าในท่าเรือการาจีคาดว่า
เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง การค้าขนส่งทางทะเลของปากีสถานทั้งหมดประมาณ 32 ล้าน
ตันต่อปี และคาดว่าจะรักษาอัตราการเติบโตเฉลี่ยของ
ประมาณ 4.5 ร้อยละต่อปี ( 9 ) นอกจากนี้ เพราะ "
ล่าสุดการเปลี่ยนแปลงทำให้เป็นหลักองค์กรในรูปแบบการค้าในภูมิภาค
ที่นำไปสู่การขยายตัวขององค์กรความร่วมมือทางเศรษฐกิจ
( Eco ) รวมถึงเอเชียกลางสหรัฐอเมริกาและอัฟกานิสถานตาม
กับปากีสถาน อิหร่าน และตุรกี . . . ปากีสถานยืนมุ่งมั่นอยู่แล้ว
ให้ท่าเรือน้ำลึก เหมาะสำหรับประเทศที่ไม่มีทางออกสู่ทะเล
ของ ECO " ( 10 ) ผลักดันอย่างต่อเนื่องเพื่อเพิ่มความสามารถของ
พอร์ตเครื่องมีแนวโน้มที่จะเพียง แต่เพิ่มในระยะใกล้
โดยไม่มีการปรับปรุงตามที่อธิบายไว้ในย่อหน้าข้างต้นอย่างไรก็ตาม
การขึ้นในอุตสาหกรรมการขนส่ง และดังนั้น มลพิษ คือ
น่าจะกั้นสภาพแวดล้อมตามแนวชายฝั่ง

การาจี