Instead, he upheld the Dhamma and V

Instead, he upheld the Dhamma and Vinaya, which are a set of well grounded and tested principles, as the pattern for teaching and training his followers; and it depended on each individual to take up and practise whatever aspect of Dhamma both suited their disposition and their liking. If any of them came to Venerable Acharn and asked him questions based on their own level (bhumi) of citta and Dhamma, concerning things that had arisen and appeared out of their citta–bhavana,


he would explain it all to them step by step and case by case. He never forced acceptance nor did he withhold anything in giving help with the Dhamma truth in his heart. But if nobody came to ask any questions he did not normally teach anything.


When the day came for a meeting to teach the Bhikkhus and Samaneras, Venerable Acharn would teach Dhamma as it is found in practice. He would teach it in a way that was generally applicable, starting from the lower levels of Dhamma, such as the methods of developing samadhi, steadily rising to the higher levels. He did this so that those who were at various stages of development could all gain benefit from his Teaching.


As to the asking of questions, there were no limits, and it was up to those who had come to train under Venerable Acharn to ask about any aspect of Dhamma which they had doubts about in their hearts. It did not matter whether their questions were about external things such as the Pretas, Ghosts, Devaputta or Devata, or about internal things connected with samadhi or pañña, at any level. He would always clarify and explain what he was asked about in each and every case in whatever way was appropriate to the occasion.


For this reason, I feel sorry that all of you who read this were not able to get intimately close to him when he was alive. For then it would have been possible to see him with your own eyes and to have heard his Dhamma in a way that would have gone to your heart and dispelled all doubts and there would have been no uncertainty or need to guess how he looked and acted in various circumstances, such as those which we are considering at present.


For in general, people have similar modes of knowing and feeling, as well as reasons why they listen and accept what is said. After having heard Dhamma from Venerable Acharn, which both externally and internally was replete with reason and so well expressed that it was a delight to hear and easy to accept and believe. It is unlikely that any of those who heard him would have dared to resist him and cling to their own speculations which had no underlying basis in reason, while speculating that what he said was true or not true as the drift of their thoughts inclined them.


Because Venerable Acharn Mun always practised and acted with reason, and when he knew anything he would know it by the appropriate reasons, which were derived from the basis of practice by way of the heart. When what he knew flowed from him, it therefore always came out from a basis of reason and I never heard him talk in an inconsequential, aimless manner. Therefore, those who went to learn and train under him found it easy to have a deep and abiding faith in him and in all aspects of his Dhamma. This was also true of those aspects of Dhamma which they had not yet experienced, for what he said was so much in accordance with reason that it was easy to believe.


As for myself, I don’t feel that I am in any position to make out that I am particularly skilled or good in any special way at all — except perhaps in finding fault and blaming myself fearlessly and often. For there are so many blameworthy things in my heart that I could say it is almost overflowing with them. These things come under the heading of an opinionatedness (ditthi–mana) which does not readily give way to others without having first argued and contended to the limit. Only when I could see that my position was truly untenable would I give way, because there was no way left for me to go on arguing.


When it came to Venerable Acharn Mun, for whom I now have the greatest respect and reverence, before I was able to bow down and submit myself to him like someone who is worthless and hopeless, I had to observe him and listen to what he said and argue with him in the characteristic way of one who is obviously very opinionated. Sometimes when arguing with Venerable Acharn it seemed almost as if the Wat would break up and all the Bhikkhus and novices would run away in fright


when they heard this cricket in debate against the great lion on the veranda of his hut. I used to argue “tooth and nail” using ¬reasons that I thought were correct until finally I, who was like a cricket that has come to the end of its tune, had to bow down and submit to “wiping his feet” on me by letting him scold and upbraid me as he wished.


If you who read this could have seen Venerable Acharn and the way he acted in various situations, as well as hearing the tone and manner in which he taught and trained us in Dhamma, like the Great Lion whose voice resounds with Dhamma Teaching of all kinds, you would probably have been truly amazed in the same way as all those who actually heard him. Then there would be little room left for uncertainty and doubt about how he looked and acted, nor about his knowledge and understanding of all sorts of aspects of Dhamma which one may otherwise feel uncertain about.


Those who would like a summary of the practice and manner of self-development which were used by Venerable Acharn should read what has been written about him in this book. Although what I have written about him is not very extensive or detailed in terms of the levels of Dhamma as high, medium or low, I think it will be enough to point out the way of practice for those who are interested.


For if I were to put down things which are very unusual and detailed I’m afraid it would be too complex for the reader to work out and put into practice. This is due to Venerable Acharn’s knowledge of samadhi, pañña and vimutti (gaining freedom), which was extraordinarily broad and far beyond the level of all of us, to be able to follow and comprehend in all its aspects and details. So now it seems appropriate to bring this book of the practice of Venerable Acharn Mun to an end while it is still within my ability. Whether right or wrong, may the reader forgive me for whatever faults they find in it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แทน เขายึดถือธรรมและพระวินัย มีชุดดีป่นเล็กน้อย และทดสอบหลัก รูปแบบการสอนและการฝึกอบรมลูกศิษย์ของเขา และมันขึ้นอยู่กับแต่ละคนใช้ และฝึกฝนด้านสิ่งของธรรมทั้งสองเล่มโอนการครอบครองของพวกเขาและความชื่นชอบ ถ้าใด ๆ ของพวกเขามา Acharn มินท์ และถามเขาตามระดับของตนเอง (bhumi) ซิทต้าและธรรมะ เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น และปรากฏจากการซิทต้า – บาวานาไพร,


เขาจะอธิบายให้พวกเขาทีละขั้น และกรณี ๆ เขาไม่เคยบังคับให้ยอมรับ หรือเขาไม่ได้หักอะไรในการให้ความช่วยเหลือ ด้วยความจริงธรรมะในหัวใจ แต่ถ้าไม่มีใครมาถามคำถาม เขาได้ไม่ปกติสอนอะไร.


เมื่อวันประชุมสอน Bhikkhus และ Samaneras, Acharn มินท์จะสอนธรรมะ ตามที่พบในทางปฏิบัติ เขาจะสอนมันด้วยวิธีที่ถูกใช้โดยทั่วไป เริ่มต้นจากระดับล่างของธรรม เช่นวิธีการพัฒนาซามาดฮี เพิ่มขึ้นสู่ระดับที่สูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง พระองค์นี้เพื่อให้ผู้ที่อยู่ในขั้นตอนต่าง ๆ ของการพัฒนาอาจหมดประโยชน์จากสอน


เป็นการถามคำถาม มีได้ไม่จำกัด และก็ขึ้นอยู่กับผู้ที่มาฝึกภายใต้มินท์ Acharn ถามเกี่ยวกับแง่มุมของธรรมะ ที่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับในหัวใจของพวกเขา มันไม่ได้สำคัญว่าคำถามของเขาที่ เกี่ยวกับสิ่งภายนอกเช่น Pretas ผี Devaputta หรือเด หรือ เกี่ยวกับสิ่งภายในที่เชื่อมต่อกับซามาดฮีหรือ pañña ในระดับใด เขาจะต้องชี้แจง และอธิบายสิ่งที่เขาถูกถามเกี่ยวกับการที่ในแต่ละกรณีในวิธีเหมาะสมกับโอกาส


เหตุผลนี้ ฉันเสียใจที่คุณผู้อ่านนี้ไม่ได้รับจึงใกล้กับเขาเมื่อเขามีชีวิตอยู่ ในนั้น ก็จะได้รับได้เห็น ด้วยตาของคุณเอง และได้ยินธรรมะของเขาในทางที่จะไปห้องของคุณ และ dispelled ข้อสงสัยทั้งหมด และจะมีความไม่แน่นอนหรือต้องคาดเดาว่า เขาดู และได้ปฏิบัติในสถานการณ์ต่าง ๆ ไม่ เช่นที่เรากำลังพิจารณาในปัจจุบัน


สำหรับทั่วไป คนมีวิธีคล้ายการรู้ และความ รู้สึก และเหตุผลที่ทำไมพวกเขาฟัง และยอมรับจะพูด หลังจากไม่ได้ยินธรรมะจากมินท์ Acharn ใดทั้งภายนอก และภายในได้ด้วยเหตุผล และให้ดีแสดงว่า มันเป็นความสุขที่ได้ยิน และง่ายต่อการยอมรับ และเชื่อว่า ก็ไม่น่าที่ใด ๆ ของผู้ที่ได้ยินเขาจะได้กล้าต่อต้านเขา และ speculations ของตนเองที่มีพื้นฐานไม่อยู่ภายใต้เหตุผล ในขณะที่ speculating ว่า เขาพูดไม่จริง หรือไม่จริงเป็นหัวของความคิดของพวกเขาเหล่านั้น ยึดถือ


เพราะมัน Acharn มินท์ปฏิบัติ และดำเนินการ ด้วยเหตุผล เสมอ และเมื่อเขารู้อะไร เขาจะรู้ว่า โดยเหตุผลที่เหมาะสม ซึ่งได้มาจากพื้นฐานของการปฏิบัติโดยใช้ห้อง เมื่อสิ่งที่เขารู้ไหลจากเขา จึงมักจะมาจาก พื้นฐานของเหตุผลและไม่เคยได้ยินเขาพูดในลักษณะที่ขึ้นเป็น aimless ดังนั้น ผู้ที่ได้เรียนรู้ และฝึกอบรมภายใต้เขาพบมันจะมีความเชื่อลึก และยึดถือปฏิบัติ ในพระองค์ และ ในทุกแง่มุมของธรรมะของเขา นี้ยังเป็นจริงของธรรมซึ่งพวกเขาก็ไม่ได้มีประสบการณ์ มาตรฐานที่สำหรับสิ่งที่เขาพูดได้มากตามเหตุผลที่จะเชื่อ


สำหรับตัวเอง ไม่รู้สึกว่า เราอยู่ในตำแหน่งใด ๆ ให้ออกว่า ผมเป็นคนมีฝีมือโดยเฉพาะ หรือดีรองเลย — ยกเว้นบางทีในการค้นหาข้อบกพร่อง และ blaming เอง fearlessly และมักจะ สำหรับสิ่ง blameworthy มากในหัวใจที่ผม พูดมันเป็นเกือบเทียบกับกับพวกเขา สิ่งเหล่านี้มาภายใต้หัวข้อของการ opinionatedness (ditthi – มานา) ซึ่งไม่พร้อมให้ทางอื่น โดยไม่โต้เถียง และ contended จำกัด เฉพาะ เมื่อได้เห็นว่า ตำแหน่งแท้จริง untenable ฉันก็วิธี เนื่องจากมีทางเหลือสำหรับผมที่จะไปโต้เถียงในการ


เมื่อมามินท์ Acharn มูล ซึ่งตอนนี้แล้วความเคารพและความเคารพ มากที่สุดก่อนที่ผมจะก้มลง และส่งตัวเขาเช่นคนที่เป็นสามหาว และ ตา ผมสังเกตเห็นเขา และฟังสิ่งที่เขากล่าวว่า และโต้เถียงกับเขาในลักษณะลักษณะหนึ่งที่เห็นได้ชัดมากเกลี้ย บางครั้งเมื่อโต้เถียง Acharn มินท์เหมือนเกือบจะเป็นวัดจะแบ่งค่าทั้งหมด Bhikkhus และสามเณรจะหนีในตกใจ


จะได้ยินนี้คริกเก็ตในอภิปรายกับสิงโตดีเยี่ยมของฮัทของเขา เคยเถียง "ฟันและ nail" ใช้ ¬reasons ที่คิดว่า ถูกต้องจนในที่สุดฉัน ที่ถูกเช่นคริกเก็ตที่มาของเพลงของ มีการก้มลง และส่งไปที่ "เช็ดเท้า" ฉัน โดยปล่อยให้เขาประชุมเพลิง และ upbraid ผม ตามที่เขาปรารถนา


ถ้าคุณผู้อ่านนี้อาจได้เห็น Acharn มินท์และวิธีเขาได้ปฏิบัติในสถานการณ์ต่าง ๆ รวมทั้งได้ยินเสียงและลักษณะที่เขาสอน และฝึกเราในธรรม เหมือนสิงโตดี มีเสียง resounds กับสอนธรรมะทุกชนิด, คุณคงมีประหลาดอย่างแท้จริงทั้งหมดเป็นวิธีเดียวที่จริง ได้ยินเขา แล้วจะมีห้องเล็ก ๆ ด้านซ้ายสำหรับความไม่แน่นอนและข้อสงสัยเกี่ยวกับวิธีการที่เขาดู และได้ปฏิบัติ หรือเกี่ยวกับความรู้และความเข้าใจในทุกแง่มุมของธรรมะของเขา หนึ่งที่อื่นอย่างแน่ใจ


ผู้ที่ต้องการสรุปการปฏิบัติและลักษณะของสวัสดีซึ่งถูกใช้ โดย Acharn มินท์ ควรอ่านที่มีการเขียนเกี่ยวกับเขาในหนังสือเล่มนี้ แม้ว่าสิ่งที่ผมได้เขียนเกี่ยวกับเขาไม่ละเอียด หรือรายละเอียดในระดับธรรมเป็นสูงมาก ปานกลาง หรือ ต่ำ ฉันคิดว่า มันจะเพียงพอที่จะชี้ให้เห็นวิธีการปฏิบัติสำหรับผู้ที่สนใจ


สำหรับถ้าวางสิ่งที่ผิดปกติ และรายละเอียด ผมกลัว มันจะซับซ้อนเกินไปสำหรับผู้อ่านออก และนำสู่การปฏิบัติ นี่คือเนื่องจากความรู้มินท์ Acharn ซามาดฮี pañña และ vimutti (ได้รับอิสระ), ซึ่งถูกรองบรอด และไกลเกินระดับทั้งหมดของเรา สามารถทำตาม และเข้าใจในทุกแง่มุมและรายละเอียดของ ตอนนี้ มันเหมาะสมนำนี้สมุดแบบฝึกหัดของมินท์ Acharn มันเป็นขณะที่อยู่ภายในความสามารถของฉันยังคง ไม่ว่าถูก หรือผิด อาจอ่านยกโทษให้ฉันสำหรับบกพร่องใด ๆ พวกเขาพบมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แทนเขาชูธรรมและพระวินัยซึ่งเป็นชุดของหลักการเหตุผลที่ดีและผ่านการทดสอบเป็นรูปแบบการเรียนการสอนและการฝึกอบรมลูกน้องของเขา; และมันขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคลที่จะใช้เวลาและการปฏิบัติสิ่งที่ลักษณะของธรรมทั้งเหมาะกับอารมณ์และความชื่นชอบของพวกเขา ถ้าใด ๆ ของพวกเขามาถึงที่เคารพนับถืออาจารย์และขอให้เขาคำถามขึ้นอยู่กับระดับของตนเอง (ภูมิ) ของชิตและธรรมเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นและปรากฏออกมาจากพวกเขาชิต-bhavana, เขาจะอธิบายทุกอย่างให้พวกเขาทีละขั้นตอนและ กรณี เขาไม่เคยบังคับให้ยอมรับเขาก็ไม่ระงับการอะไรในการให้ความช่วยเหลือเกี่ยวกับความจริงธรรมะในหัวใจของเขา แต่ถ้าไม่มีใครมาถามคำถามใด ๆ ที่เขาไม่ได้สอนอะไรตามปกติเมื่อวันนั้นมาถึงการประชุมที่จะสอน Bhikkhus และ Samaneras, เคารพอาจารย์จะสอนธรรมะที่มันถูกพบในทางปฏิบัติ เขาจะสอนในรูปแบบที่ใช้อยู่โดยทั่วไปเริ่มต้นจากระดับล่างของธรรมะเช่นวิธีการของการพัฒนาสมาธิอย่างต่อเนื่องที่เพิ่มขึ้นไปยังระดับที่สูงขึ้น เขาทำแบบนี้เพื่อให้ผู้ที่อยู่ในขั้นตอนต่างๆของการพัฒนาจะได้รับประโยชน์จากการเรียนการสอนของเขาในฐานะที่จะถามคำถามที่ไม่มีข้อ จำกัด และมันก็ขึ้นอยู่กับผู้ที่ได้มาในการฝึกอบรมภายใต้การเคารพอาจารย์จะถามเกี่ยวกับ ด้านใดของธรรมที่พวกเขามีข้อสงสัยเกี่ยวกับในหัวใจของพวกเขา มันไม่ได้สำคัญว่าคำถามของพวกเขาเกี่ยวกับสิ่งภายนอกเช่น Pretas, ผี, Devaputta หรือ Devata หรือเกี่ยวกับสิ่งภายในที่เกี่ยวข้องกับสมาธิหรือปันนาในระดับใด เขามักจะชี้แจงและอธิบายถึงสิ่งที่เขาถูกถามเกี่ยวกับในแต่ละคนและทุกกรณีในสิ่งที่มีความเหมาะสมกับโอกาสด้วยเหตุนี้ผมรู้สึกเสียใจที่ทุกท่านที่อ่านบทความนี้ก็ไม่สามารถที่จะได้รับอย่างใกล้ชิดใกล้กับเขาเมื่อเขา ยังมีชีวิตอยู่ สำหรับแล้วมันจะเป็นไปได้ที่จะเห็นเขาด้วยตาของคุณเองและเคยได้ยินธรรมของเขาในทางที่จะได้ไปหัวใจของคุณและหายไปในบัดดลข้อสงสัยทั้งหมดและจะได้รับไม่มีความไม่แน่นอนหรือต้องการที่จะเดาว่าเขามองและทำหน้าที่ ในสถานการณ์ที่แตกต่างกันเช่นนั้นซึ่งเรากำลังพิจารณาในปัจจุบันสำหรับโดยทั่วไปคนมีรูปแบบที่คล้ายกันของการรู้และความรู้สึกเช่นเดียวกับเหตุผลที่ว่าทำไมพวกเขาฟังและยอมรับสิ่งที่ถูกกล่าว หลังจากที่ได้ยินเสียงธรรมจากพระอาจารย์ซึ่งทั้งภายนอกและภายในเป็นที่เพียบพร้อมไปด้วยเหตุผลและแสดงให้ดีว่ามันเป็นความสุขที่จะได้ยินและง่ายต่อการยอมรับและเชื่อว่า มันไม่น่าที่ใด ๆ ของผู้ที่ได้ยินเขาจะได้กล้าที่จะต่อต้านเขาและยึดติดกับการคาดเดาของตัวเองซึ่งไม่ได้มีพื้นฐานพื้นฐานในเหตุผลในขณะที่คาดเดาว่าสิ่งที่เขาพูดเป็นเรื่องจริงหรือไม่จริงเป็นดริฟท์ของความคิดของพวกเขามีแนวโน้มที่พวกเขาเพราะพระอาจารย์มั่นมักจะได้รับการฝึกฝนและทำหน้าที่ด้วยเหตุผลและเมื่อเขารู้ว่าอะไรที่เขาจะได้รู้ว่ามันด้วยเหตุผลที่เหมาะสมซึ่งได้มาจากพื้นฐานของการปฏิบัติโดยวิธีการของหัวใจ เมื่อสิ่งที่เขารู้ไหลออกมาจากเขามันจึงมักจะออกมาจากพื้นฐานของเหตุผลและฉันไม่เคยได้ยินเขาพูดเล็กน้อยอย่างไร้จุดหมาย ดังนั้นผู้ที่ไปเรียนรู้และการฝึกอบรมภายใต้เขาพบว่ามันง่ายที่จะมีความเชื่อลึกและปฏิบัติในตัวเขาและในทุกด้านของพระธรรมของเขา นี่ก็เป็นความจริงในแง่มุมของธรรมที่พวกเขายังไม่ได้มีประสบการณ์ในสิ่งที่เขาบอกว่าเป็นมากขึ้นตามเหตุผลที่ว่ามันเป็นเรื่องง่ายที่จะเชื่อว่าสำหรับตัวเองผมไม่รู้สึกว่าผมอยู่ในตำแหน่งใด ๆ ให้ออกว่าผมโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่มีทักษะที่ดีหรือในทางที่พิเศษเลย - อาจจะยกเว้นในการค้นหาความผิดและโทษตัวเองไม่เกรงกลัวและมักจะ สำหรับมีสิ่งที่ควรถูกตำหนิมากมายในหัวใจของฉันที่ฉันจะบอกว่ามันเกือบจะล้นไปด้วยพวกเขา สิ่งเหล่านี้มาภายใต้หัวข้อ opinionatedness (ทิฏฐินั้นประกอบ-มานะ) ซึ่งไม่พร้อมที่จะหลีกทางให้คนอื่น ๆ ได้โดยไม่ต้องแรกเป็นที่ถกเถียงกันและเกี่ยงที่จะ จำกัด เฉพาะเมื่อฉันจะได้เห็นว่าตำแหน่งของผมคือไม่สามารถป้องกันได้อย่างแท้จริงฉันจะให้ทางเพราะมีวิธีที่ไม่เหลือสำหรับผมที่จะไปเถียงกันเมื่อมันมาถึงการเคารพอาจารย์มูลสำหรับผู้ที่ตอนนี้ผมมีความเคารพที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและความเคารพก่อนที่ฉัน ก็สามารถที่จะน้อมลงและส่งตัวเองให้เขาเหมือนคนที่ไร้ค่าและสิ้นหวังฉันได้สังเกตเห็นเขาและฟังสิ่งที่เขาพูดและเถียงกับเขาในทางที่ลักษณะของคนที่มีความเห็นที่จะเห็นได้ชัดมาก บางครั้งเมื่อเถียงกับอาจารย์ที่เคารพนับถือมันดูเหมือนราวกับว่าวัดจะเลิกและทุก Bhikkhus และสามเณรจะวิ่งหนีไปในความหวาดกลัวเมื่อพวกเขาได้ยินคริกเก็ตนี้ในการอภิปรายกับสิงโตผู้ยิ่งใหญ่บนระเบียงของกระท่อมของเขา ผมเคยเถียง "ฟันและเล็บ" โดยใช้¬reasonsที่ฉันคิดว่ามีความถูกต้องจนในที่สุดฉันที่เป็นเหมือนคริกเก็ตที่ได้มาถึงจุดสิ้นสุดของการปรับแต่งที่ต้องน้อมลงและส่งไปยัง "เช็ดเท้าของเขา" กับฉัน โดยปล่อยให้เขาด่าว่าและตำหนิผมในขณะที่เขาอยากถ้าคุณผู้อ่านจะได้เห็นการเคารพอาจารย์และวิธีการที่เขาทำหน้าที่ในสถานการณ์ที่แตกต่างกันเช่นเดียวกับที่ได้ยินเสียงและลักษณะที่เขาสอนและการฝึกอบรมกับเราในธรรมเช่น ดีสิงโตที่มีเสียงดังกึกก้องกับการเรียนการสอนธรรมะทุกชนิดที่คุณอาจจะได้รับความประหลาดใจอย่างแท้จริงในลักษณะเดียวกับทุกคนที่ได้ยินเขาจริง แล้วจะมีห้องเล็ก ๆ ออกจากความไม่แน่นอนและความสงสัยเกี่ยวกับวิธีที่เขามองและทำหน้าที่ไม่เกี่ยวกับความรู้และความเข้าใจในทุกประเภทของแง่มุมของธรรมะที่หนึ่งเป็นอย่างอื่นอาจจะรู้สึกว่ามีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับเขาเหล่านั้นที่ต้องการบทสรุปของการปฏิบัติและลักษณะ การพัฒนาตนเองซึ่งถูกนำมาใช้โดยเคารพอาจารย์ควรอ่านสิ่งที่ได้รับการเขียนเกี่ยวกับเขาในหนังสือเล่มนี้ ถึงแม้ว่าสิ่งที่ผมได้เขียนเกี่ยวกับเขาไม่ได้กว้างขวางมากหรือรายละเอียดในแง่ของระดับของธรรมะที่สูงกลางหรือต่ำฉันคิดว่ามันจะเพียงพอที่จะชี้ให้เห็นวิธีการปฏิบัติสำหรับผู้ที่มีความสนใจเพราะถ้าฉันเป็น ที่จะใส่ลงไปสิ่งที่มากผิดปกติและมีรายละเอียดผมเกรงว่ามันจะซับซ้อนเกินไปสำหรับผู้อ่านที่จะทำงานออกมาและนำไปปฏิบัติ เพราะนี่คือความรู้ที่เคารพนับถืออาจารย์ของสมาธิปันนาและ vimutti (เสรีภาพในการดึงดูด) ซึ่งเป็นพิเศษในวงกว้างและไกลเกินกว่าระดับของพวกเราทุกคนเพื่อให้สามารถที่จะปฏิบัติตามและเข้าใจในทุกด้านและรายละเอียดของงาน ดังนั้นตอนนี้มันดูเหมือนว่าเหมาะสมที่จะนำหนังสือของการปฏิบัติของพระอาจารย์มั่นนี้จะสิ้นสุดลงในขณะที่มันยังอยู่ในความสามารถของฉัน ไม่ว่าจะถูกหรือผิดอาจอ่านยกโทษให้ฉันสำหรับสิ่งที่พวกเขาพบความผิดปกติในนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่เขายึดถือพระธรรมวินัย ซึ่งเป็นชุดของหลักการในการทดสอบ เช่น รูปแบบการสอนและการฝึกลูกศิษย์ของเขา และมันก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคน ที่จะใช้ และฝึกด้านธรรมะที่เหมาะของพวกเขาทั้งอารมณ์และความชอบของพวกเขาถ้ามีคนมาเคารพอาจารย์และขอให้เขาคำถามตามระดับของตัวเอง ( ภูมิ ) ของจังหวัดและธรรมะ เกี่ยวกับสิ่งที่ได้เกิดขึ้น และปรากฏออกมาของพวกเขาที่ภาวนา

) , เขาจะอธิบายให้พวกเขาทั้งหมดขั้นตอนโดยขั้นตอนและกรณี เขาไม่เคยถูกบังคับให้ยอมรับหรือเขาไม่อะไรให้ช่วย มีธรรมะในหัวใจของเขาแต่ถ้าไม่มีใครถามอะไรเขาไม่ได้ ปกติสอนอะไร


เมื่อวันที่มาประชุม เพื่อสอน และ samaneras สงฆ์ ท่านอาจารย์จะสอนธรรมะ ที่พบในการปฏิบัติงาน เขาจะสอนในลักษณะที่ใช้โดยทั่วไปคือ เริ่มจากการลดระดับของธรรมะ เช่น วิธีการพัฒนาสมาธิอย่างต่อเนื่องที่เพิ่มขึ้นไปถึงระดับที่สูงขึ้นเขาทำอย่างนี้เพื่อให้คนที่อยู่ในขั้นตอนต่างๆของการพัฒนาทั้งหมดอาจได้รับประโยชน์จากการสอนของเขา


เพื่อถามคำถาม ไม่มีขีดจำกัด และมันก็ขึ้นอยู่กับผู้ที่มากับรถไฟใต้ท่านอาจารย์ถามเกี่ยวกับลักษณะของธรรมะที่เขาสงสัยในหัวใจของพวกเขาใด ๆมันไม่สําคัญว่าคำถามของพวกเขาเกี่ยวกับสิ่งภายนอกเช่น pretas ผี devaputta หรือ devata หรือเรื่องภายในที่เกี่ยวข้องกับสมาธิ หรือป่าññ , ในระดับใด เขาจะชี้แจงและอธิบายสิ่งที่เขาถูกถามเกี่ยวกับในแต่ละกรณีตามวิธีที่เหมาะสมกับโอกาส


สำหรับเหตุผลผมรู้สึกเสียใจที่คุณทุกคนที่อ่านนี้ไม่สามารถรับสนิทสนมใกล้ชิดกับเขาเมื่อเขายังมีชีวิตอยู่ แล้วมันเป็นไปได้ที่จะเห็นมันด้วยตาของคุณเองและได้ยินธรรมะของเขาในทางที่ต้องไป หัวใจหายสงสัย และก็ไม่มีความไม่แน่นอนหรือต้องเดาว่าเขาดู และทำในสถานการณ์ต่างๆเช่นที่เรากำลังพิจารณาในปัจจุบัน


สำหรับทั่วไป ผู้คนมีโหมดที่คล้ายกันทราบ และความรู้สึก ตลอดจนเหตุผลที่พวกเขาฟังและยอมรับสิ่งที่กล่าว หลังจากได้ยินธรรมะจากท่านอาจารย์ ซึ่ง ทั้งภายนอกและภายในก็เต็มไปด้วยเหตุผล และนักแสดง มันคือความสุขที่จะได้ยินและง่ายที่จะยอมรับ และเชื่อมันไม่น่าที่ใด ๆของผู้ที่ได้ยินเขาคงกล้าที่จะต่อต้านเขา และยึดของตัวเอง ความที่ไม่มีพื้นฐานพื้นฐานของเหตุผล ในขณะที่คาดเดาว่าสิ่งที่เขาพูดมันจริง หรือ ไม่จริง เป็นลอยของความคิดของพวกเขาเมื่อพวกเขา


เพราะท่านอาจารย์มั่นเสมอฝึกและทำด้วยเหตุผลและเมื่อเขารู้ว่าสิ่งที่เขาจะรู้ว่ามันด้วยเหตุผลที่เหมาะสม ซึ่งมาจากพื้นฐานของการปฏิบัติตามทางของหัวใจ เมื่อเขารู้ว่า ไหลจากเขา มันจึงมักจะออกมาจากพื้นฐานของเหตุผล และผมไม่เคยได้ยินเขาพูดในลักษณะที่ไร้จุดหมายไม่สําคัญ . ดังนั้นคนที่ไปเรียนรู้และฝึกภายใต้เขาพบว่ามันง่ายที่จะได้ลึกและปฏิบัติตามความเชื่อในพระองค์และในด้านธรรมะของเขา นี้ยังเป็นจริงในด้านธรรม ซึ่งพวกเขาไม่ได้มีประสบการณ์กับสิ่งที่เขาพูดก็มากตามด้วยเหตุผลที่ว่ามันเป็นเรื่องง่ายที่จะเชื่อ


สำหรับตัวฉันเองฉันไม่รู้สึกว่าฉันอยู่ในตำแหน่งที่จะทำว่าฉันโดยเฉพาะอย่างยิ่งทักษะ หรือดีในลักษณะพิเศษใด ๆที่ทั้งหมด - ยกเว้นบางทีในการหาความผิดและโทษตัวเองไม่เกรงกลัวและมักจะ เพื่อมีมากซึ่งควรตำหนิในสิ่งที่หัวใจของฉันที่ฉันสามารถพูดว่า มันเกือบล้นกับพวกเขาสิ่งต่างๆเหล่านี้มาภายใต้หัวข้อของ opinionatedness ( ทิฏฐิและมานะ ) ซึ่งไม่พร้อมหลีกทางให้ผู้อื่นโดยไม่ต้องแรกเถียงกันและ contended ถึงขีด จำกัด เมื่อฉันเห็นว่าตำแหน่งของผมคือไม่ได้จริงๆ ผมจะให้วิธี เพราะไม่มีทางทิ้งฉันไปเถียง


เมื่อมันมาถึงท่านอาจารย์ มูนที่ตอนนี้ผมต้องเคารพและเคารพ ก่อนที่ผมจะน้อมลงและยื่นให้เขา เหมือนคนไม่มีค่า และสิ้นหวัง ผมได้สังเกตเขาและฟังสิ่งที่เขาพูดและเถียงกับเขาในทางลักษณะของคนที่จะเห็นได้ชัดมากรั้นจริงๆบางครั้งเวลาเถียงกับท่านอาจารย์ ดูเหมือนเกือบจะเป็นถ้าวัดจะเลิกกันและบรรดาสงฆ์และสามเณรจะวิ่งหนีตกใจ


เมื่อพวกเขาได้ยินนี้คริกเก็ตในการอภิปรายกับมหาสิงห์ บนระเบียงของฮัท ผมเคยเถียง " ฟันและเล็บ " ใช้เหตุผล¬ที่ผมคิดว่าถูกต้อง จนในที่สุดผมที่เหมือนจิ้งหรีดที่มีมาถึงจุดสิ้นสุดของการปรับแต่ง ,ต้องก้มหัวและส่ง " เช็ดเท้า " ฉันปล่อยให้เขาด่า และดุด่าฉัน อย่างที่เขาต้องการ


ถ้าคุณที่อ่านนี้จะได้เห็นท่านอาจารย์ และวิธีที่เขาทำในสถานการณ์ต่าง ๆรวมทั้งการได้ยินเสียง และวิธีที่เขาสอนและอบรมเราในธรรม เหมือนสิงโตที่มีเสียงมาก resounds สอนธรรมะทุกประเภทคุณอาจจะได้รับอย่างแท้จริงประหลาดใจในวิธีเดียวกับทุกคนที่ได้ฟังเขา แล้วจะมีห้องเหลือความไม่แน่นอนและข้อสงสัยเกี่ยวกับวิธีการที่เขาดู และทำ หรือเกี่ยวกับความรู้และความเข้าใจของทุกด้านของธรรมะที่อย่างอื่นอาจรู้สึกไม่แน่ใจเกี่ยวกับ

.ผู้ที่ชอบบทสรุปของการปฏิบัติและลักษณะของตนเองซึ่งถูกใช้ โดยท่านอาจารย์ควรอ่านสิ่งที่ถูกเขียนเกี่ยวกับเขาในหนังสือเล่มนี้ ถึงแม้ว่าสิ่งที่ฉันได้เขียนเกี่ยวกับเขาไม่ได้กว้างขวางมาก หรือรายละเอียดในแง่ของระดับของธรรมะสูง ปานกลาง และต่ำ ผมว่ามันก็พอจะชี้วิธีปฏิบัติสำหรับผู้ที่สนใจ


ถ้าผมจะใส่ลงในสิ่งที่มีมากผิดปกติ และรายละเอียด ผมเกรงว่ามันจะซับซ้อนเกินไปสำหรับผู้อ่านที่จะทำงานออกและใส่ลงในการปฏิบัติ เนื่องจากท่านอาจารย์ความรู้เรื่องสมาธิ , PA ññและวิมุติ ( สู่เสรีภาพ ) ซึ่งถูกโคตรกว้างและไกลเกินกว่าระดับของพวกเราทุกคน ที่สามารถติดตาม และเข้าใจในลักษณะและรายละเอียดตอนนี้ดูเหมือนว่าเหมาะสมที่จะนำหนังสือเล่มนี้ของการปฏิบัติของท่านอาจารย์มั่นจะสิ้นสุดในขณะที่มันยังอยู่ในความสามารถของฉัน ไม่ว่าผิดหรือถูก อาจอ่านยกโทษให้ฉันสำหรับสิ่งที่ผิด พวกเขาพบมัน .