The social science disciplines
The social sciences consist of a variety of disciplines, subject areas, and methods, and there is no reason to expect that these disciplines will eventually add up to a single unified theory of society. Political science, sociology, history, anthropology, economics, geography, and area studies all provide their own, largely independent, definitions of scope, research agenda, and research methods. And there is no grand plan according to which the disciplinary definitions jointly capture all that is of scientific interest about the social.
History rather than logic explains the particular configuration of social science disciplines that we now face. The major social science disciplines have grown up in the past century and a half by creating stylized answers to these topic areas: the “political” concerns institutions of coercion and governance; the “economic” has to do with production, exchange, and distribution of goods and services; the “anthropological” has to do with the cultures, values, and practices through which individuals and groups conduct their local lives. Area studies are defined according to a different axis; Asian studies or Latin American studies demand that we cut the social differently: not from the point of view of social domains, but from the point of view of geographical complexes of related social, cultural, economic, political, and normative regimes.
At the same time, we as “users” of the results of social inquiry have no inherent interest in the intra- and inter-disciplinary debates that have led to the constitution of the disciplines of the social sciences as they currently exist. The social world does not come to us labeled as “political,” “economic,” or “ethnographic.” We ordinary citizens have questions that cut across these boundaries recklessly: Why does the US state so commonly ignore the needs of poor people? Why are Indonesian rice farmers reluctant to make use of HYV rice strains? Why did the hi-tech bubble occur in the American economy in the 1990s? How do police departments succeed in recruiting good potential officers? When is the practice of charitable giving most likely to thrive or falter? Why did the Chinese Communist revolution occur? Why did it succeed? Note what a mixture of topics, human interactions, and methodologies is invoked by this collection of questions. Some of these queries raise the question of why individuals behaved as they did; some focus on group action, while others single out individual choices; some have to do with the institutions within which individuals live; some suggest turning to ethnography, comparative economics, or political science; and so forth.
The upshot is this: Users of the social sciences have a different way of parsing “the social” than is found in academic social science. We are interested in human agency and behavior — individual and collective. We are interested in the ways social relations and institutions work, and how they affect the behavior and choices of the individuals who operate within them. We are interested in how large agglomerations of human activity work — how they emerge, how they behave over time, and how they go wrong (cities, states, corporations, networks of friends, …), and we are interested in the dynamics of face-to-face social interaction.
This suggests that new thinking about the social sciences needs to start with the idea of acquiring a strong commitment to interdisciplinary study of common social topics.
(Here are several other posts on "social science disciplines" (tag).)
The social science disciplinesThe social sciences consist of a variety of disciplines, subject areas, and methods, and there is no reason to expect that these disciplines will eventually add up to a single unified theory of society. Political science, sociology, history, anthropology, economics, geography, and area studies all provide their own, largely independent, definitions of scope, research agenda, and research methods. And there is no grand plan according to which the disciplinary definitions jointly capture all that is of scientific interest about the social.History rather than logic explains the particular configuration of social science disciplines that we now face. The major social science disciplines have grown up in the past century and a half by creating stylized answers to these topic areas: the “political” concerns institutions of coercion and governance; the “economic” has to do with production, exchange, and distribution of goods and services; the “anthropological” has to do with the cultures, values, and practices through which individuals and groups conduct their local lives. Area studies are defined according to a different axis; Asian studies or Latin American studies demand that we cut the social differently: not from the point of view of social domains, but from the point of view of geographical complexes of related social, cultural, economic, political, and normative regimes.At the same time, we as “users” of the results of social inquiry have no inherent interest in the intra- and inter-disciplinary debates that have led to the constitution of the disciplines of the social sciences as they currently exist. The social world does not come to us labeled as “political,” “economic,” or “ethnographic.” We ordinary citizens have questions that cut across these boundaries recklessly: Why does the US state so commonly ignore the needs of poor people? Why are Indonesian rice farmers reluctant to make use of HYV rice strains? Why did the hi-tech bubble occur in the American economy in the 1990s? How do police departments succeed in recruiting good potential officers? When is the practice of charitable giving most likely to thrive or falter? Why did the Chinese Communist revolution occur? Why did it succeed? Note what a mixture of topics, human interactions, and methodologies is invoked by this collection of questions. Some of these queries raise the question of why individuals behaved as they did; some focus on group action, while others single out individual choices; some have to do with the institutions within which individuals live; some suggest turning to ethnography, comparative economics, or political science; and so forth.The upshot is this: Users of the social sciences have a different way of parsing “the social” than is found in academic social science. We are interested in human agency and behavior — individual and collective. We are interested in the ways social relations and institutions work, and how they affect the behavior and choices of the individuals who operate within them. We are interested in how large agglomerations of human activity work — how they emerge, how they behave over time, and how they go wrong (cities, states, corporations, networks of friends, …), and we are interested in the dynamics of face-to-face social interaction.This suggests that new thinking about the social sciences needs to start with the idea of acquiring a strong commitment to interdisciplinary study of common social topics.(Here are several other posts on "social science disciplines" (tag).)
การแปล กรุณารอสักครู่..
สังคมศาสตร์สาขา
สังคมศาสตร์ประกอบด้วยหลากหลายสาขา พื้นที่ เรื่อง และวิธีการ และไม่มีเหตุผลที่จะคาดหวังว่าวิชาเหล่านี้จะไปเพิ่มทฤษฎีรวมเดียวของสังคม รัฐศาสตร์ สังคมวิทยา ประวัติศาสตร์ มานุษยวิทยา ภูมิศาสตร์ และพื้นที่ศึกษาทั้งหมดให้ตนเองเป็นอิสระ ส่วนใหญ่นิยามของขอบเขตวาระการวิจัย วิธีการวิจัย และไม่มีผลตามแผนที่นิยามวินัยร่วมกันจับภาพทั้งหมดที่เกี่ยวกับวิทยาศาสตร์สนใจเรื่องสังคม
ประวัติศาสตร์มากกว่าตรรกะอธิบายเฉพาะการตั้งค่าทางสังคมศาสตร์สาขาวิชาที่เราในตอนนี้สาขาสังคมศาสตร์สาขาได้เติบโตขึ้นในศตวรรษที่ผ่านมาและครึ่งหนึ่ง โดยสร้างสุกใสคำตอบเหล่านี้พื้นที่ เรื่อง " การเมือง " เรื่องของการบังคับและสถาบันการปกครอง ; " เศรษฐกิจ " ได้จะทำอย่างไรกับตรา การผลิต และการกระจายของสินค้าและบริการ ; " มานุษยวิทยา " ได้จะทำอย่างไรกับวัฒนธรรม , ค่า ,และการปฏิบัติที่ผ่านซึ่งบุคคลและกลุ่มดําเนินชีวิตในท้องถิ่นของตน พื้นที่ศึกษาถูกกำหนดตามแกนต่างๆ ศึกษาเอเชีย หรือละตินอเมริกาศึกษาความต้องการที่เราตัดสังคมแตกต่างกัน : จากมุมมองของโดเมนในสังคม แต่จากมุมมองของเชิงซ้อนทางภูมิศาสตร์ที่เกี่ยวข้องกับสังคม วัฒนธรรม เศรษฐกิจ การเมือง และระบบอ้างอิง
ในเวลาเดียวกัน ที่เป็น " เรา " ผู้ใช้ของผลลัพธ์ของการวิจัยทางสังคมไม่มี แท้จริงความสนใจในภายในและระหว่างการอภิปรายทางวินัยที่ได้นำรัฐธรรมนูญของสาขาวิชาสังคมศาสตร์เช่นที่พวกเขาอยู่ในขณะนี้ . สังคมโลกไม่ได้มาหาเรา ข้อความว่า " การเมือง " , " เศรษฐกิจ " หรือ " อ" พวกเราประชาชนคนธรรมดามีคำถาม ที่ตัดข้ามขอบเขตเหล่านี้ประมาท : ทำไมเรามักละเลยความต้องการของรัฐเพื่อคนจน ? ทำไมชาวนาอินโดนีเซียอยากให้ใช้ hyv สายพันธุ์ข้าว ? ทำไมฟองไฮเทคเกิดขึ้นในเศรษฐกิจอเมริกันในยุค 90 ? ทำไมตำรวจแผนกประสบความสำเร็จในการสรรหาบุคลากรที่มีศักยภาพที่ดีเมื่อมีการปฏิบัติของกุศลให้มากที่สุด เพื่อเจริญหรือลังเล ? ทำไมการปฏิวัติคอมมิวนิสต์จีนเกิดขึ้น ? ทำไมมันทำสำเร็จ ทราบว่าส่วนผสมของหัวข้อ การปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์และวิธีการที่ถูกเรียกโดยคอลเลกชันนี้ของคำถาม บางส่วนของคำถามเหล่านี้เพิ่มคำถามที่ว่าทำไมบุคคลประพฤติเช่นที่พวกเขาทำ บาง เน้นปฏิบัติการ กลุ่มในขณะที่คนอื่น ๆ เดี่ยวออกเลือกบุคคล บางคนต้องทำ กับสถาบันภายในซึ่งบุคคลอยู่ บางคนแนะนำให้เปลี่ยนมนุษยวิทยา เศรษฐศาสตร์เปรียบเทียบ หรือรัฐศาสตร์ และอื่น ๆ .
สุดท้ายนี้ ผู้ใช้ของสังคมศาสตร์ มีวิธีการที่แตกต่างกันของการแยก " สังคม " มากกว่าที่พบในทางสังคมศาสตร์ วิชาการเราสนใจในหน่วยงานของมนุษย์และพฤติกรรมของบุคคลและกลุ่ม เราสนใจในความสัมพันธ์ทางสังคมและสถาบันวิธีการทำงานและวิธีที่พวกเขาส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมและทางเลือกของบุคคลที่ทำงานในพวกเขา เราสนใจในวิธีการที่มีขนาดใหญ่ agglomerations งาน - กิจกรรมของมนุษย์ว่าพวกเขาออกวิธีที่พวกเขาประพฤติในช่วงเวลาและวิธีการที่พวกเขาผิดพลาด ( เมือง , รัฐ ,บริษัท เครือข่ายเพื่อน . . . . . . . ) , และเราสนใจในการเปลี่ยนแปลงของการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมตัวต่อตัว
แสดงว่าความคิดใหม่เกี่ยวกับสังคมศาสตร์ ต้องเริ่มต้นด้วยความคิดของการมุ่งมั่นศึกษาสหวิทยาการของหัวข้อที่สังคมทั่วไป
( ที่นี่มีหลายโพสต์อื่น ๆใน " สังคมศาสตร์สาขาวิชาต่างๆ " ( แท็ก ) )
การแปล กรุณารอสักครู่..