I should guard all others as I do myself (BCA 8:90) 96
This account of identification clearly belongs to the sphere of psychology; there is
no longer the concern with describing external reality, which we saw in the previous
section. Instead, the focus of deep ecologists, here, is on the way reality is experienced,
with the suggestion being that it is not experienced as external at all, but rather, it is felt
to be part of one‘s own self. In fact, Fox coined the term ―transpersonal ecology,‖ to
relate his work to that branch of academic psychology that seeks to transcend the
boundaries of the individual. This, therefore has already brought us closer to Buddhist
concerns, and has avoided the problem raised in the first part of this chapter, concerning
the inward- rather than outward-looking quality of Buddhist teachings.
The Grounds for Identification
When it comes to establishing why deep ecologists think we should adopt identification
as an environmentally conscious practice, the similarities with Buddhism end. In many
cases, the experience is said to emerge from our endorsing certain metaphysical views—
specifically, the view of oneness and of interrelatedness, which were described in the
previous section—and therefore, this version of identification would appear to be subject
to the criticisms raised there. Matthews‘s claim that ―identification is not simply
psychological but grounded in a metaphysical fact‖ (Matthews 1994, 148) would not be
accepted by Mahāyāna philosophers, for whom so-called metaphysical ‗facts‘ are always
to be negated. The same is true of Fox‘s description of identification as ―a natural…
response to the fact that we are intimately bound up with the world around us‖ (Fox
1995, 218; italics added).
As Matthews has rightly pointed out, it is not just the metaphysical facts of
oneness and interrelatedness that deep ecology requires for its account of identification,
but rather, it also makes assumptions about goal-directedness or teleology. The claim that
we are all parts of an interconnected whole cannot by itself explain why we ought to love
other beings or that whole; we also need to show that both the whole and all its parts have
96 All excerpts from the Bodhicaryāvatāra are from Thurman‘s translation in Thurman 1996, 152–155.
I should guard all others as I do myself (BCA 8:90) 96
This account of identification clearly belongs to the sphere of psychology; there is
no longer the concern with describing external reality, which we saw in the previous
section. Instead, the focus of deep ecologists, here, is on the way reality is experienced,
with the suggestion being that it is not experienced as external at all, but rather, it is felt
to be part of one‘s own self. In fact, Fox coined the term ―transpersonal ecology,‖ to
relate his work to that branch of academic psychology that seeks to transcend the
boundaries of the individual. This, therefore has already brought us closer to Buddhist
concerns, and has avoided the problem raised in the first part of this chapter, concerning
the inward- rather than outward-looking quality of Buddhist teachings.
The Grounds for Identification
When it comes to establishing why deep ecologists think we should adopt identification
as an environmentally conscious practice, the similarities with Buddhism end. In many
cases, the experience is said to emerge from our endorsing certain metaphysical views—
specifically, the view of oneness and of interrelatedness, which were described in the
previous section—and therefore, this version of identification would appear to be subject
to the criticisms raised there. Matthews‘s claim that ―identification is not simply
psychological but grounded in a metaphysical fact‖ (Matthews 1994, 148) would not be
accepted by Mahāyāna philosophers, for whom so-called metaphysical ‗facts‘ are always
to be negated. The same is true of Fox‘s description of identification as ―a natural…
response to the fact that we are intimately bound up with the world around us‖ (Fox
1995, 218; italics added).
As Matthews has rightly pointed out, it is not just the metaphysical facts of
oneness and interrelatedness that deep ecology requires for its account of identification,
but rather, it also makes assumptions about goal-directedness or teleology. The claim that
we are all parts of an interconnected whole cannot by itself explain why we ought to love
other beings or that whole; we also need to show that both the whole and all its parts have
96 All excerpts from the Bodhicaryāvatāra are from Thurman‘s translation in Thurman 1996, 152–155.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ฉันควรจะปกป้องคนอื่น ๆ ทั้งหมดที่ผมทำด้วยตัวเอง (BCA 8:90) 96
บัญชีนี้ของประชาชนอย่างชัดเจนเป็นทรงกลมของจิตวิทยา; มี
ไม่กังวลกับการอธิบายความเป็นจริงภายนอกซึ่งเราเห็นในก่อนหน้านี้
ส่วน แต่จุดสำคัญของนักนิเวศวิทยาลึกที่นี่อยู่บนความเป็นจริงวิธีที่มีประสบการณ์,
ที่มีข้อเสนอแนะที่เป็นว่ามันไม่ได้มีประสบการณ์เป็นภายนอกที่ทุกคน แต่ก็จะรู้สึกว่า
เป็นส่วนหนึ่งของตัวเองของตัวเองหนึ่ง ในความเป็นจริง, ฟ็อกซ์ประกาศเกียรติคุณนิเวศวิทยาระยะ -transpersonal, ‖จะ
เกี่ยวข้องกับการทำงานของเขาไปยังสาขาของจิตวิทยานักวิชาการที่พยายามที่จะก้าวข้าม
ขอบเขตของแต่ละบุคคล นี้จึงได้นำแล้วเราใกล้ชิดกับพุทธศาสนา
ความกังวลและมีการหลีกเลี่ยงปัญหาที่เกิดขึ้นในส่วนแรกของบทนี้เกี่ยวกับ
inward- มากกว่าคุณภาพภายนอกมองของคำสอนทางพุทธศาสนา.
พื้นที่สำหรับบัตรประจำตัว
เมื่อมันมาถึงการสร้างทำไม นิเวศวิทยาลึกคิดว่าเราควรนำมาใช้ระบุตัวตน
ในฐานะที่เป็นทางปฏิบัติที่ใส่ใจต่อสิ่งแวดล้อม, ความคล้ายคลึงกันกับปลายพุทธศาสนา ในหลาย
กรณีประสบการณ์บอกว่าจะโผล่ออกมาจากสา Views- เลื่อนลอยบางอย่างของเรา
โดยเฉพาะมุมมองของความเป็นหนึ่งเดียวกันและ interrelatedness ซึ่งได้อธิบายไว้ใน
ก่อนหน้านี้ส่วนดังนั้นรุ่นของประชาชนนี้จะปรากฏอยู่ภายใต้
การวิพากษ์วิจารณ์ ยกมี เรียกร้องแมตทิวส์ที่ประมวลไม่ใช่แค่
จิตวิทยา แต่เหตุผลในfact‖เลื่อนลอย (แมตทิวส์ปี 1994, 148) จะไม่ได้
รับการยอมรับจากนักปรัชญามหายานสำหรับผู้ที่เรียกว่า‗factsเลื่อนลอย 'มัก
จะถูกทำให้ไร้ผล เดียวกันเป็นจริงของคำอธิบายของฟ็อกซ์ของประชาชนเป็น -a ธรรมชาติ ...
เพื่อตอบสนองต่อความจริงที่ว่าเรามีความผูกพันอย่างใกล้ชิดขึ้นกับโลกรอบตัวus‖ (ฟ็อกซ์
1995, 218; ตัวเอียงเพิ่ม).
ในฐานะที่เป็นแมตทิวส์ได้ชี้ให้เห็นอย่างถูกต้องก็เป็นได้ เพียงข้อเท็จจริงที่เลื่อนลอยของ
เอกภาพและ interrelatedness ที่ลึกนิเวศวิทยาต้องสำหรับบัญชีของบัตรประจำตัว
แต่ก็ยังทำให้สมมติฐานเกี่ยวกับเป้าหมาย directedness หรือต้นเหตุ อ้างว่า
เรามีทุกส่วนของทั้งไม่สามารถเชื่อมต่อกันด้วยตัวเองอธิบายว่าทำไมเราควรที่จะรัก
สิ่งมีชีวิตอื่น ๆ หรือว่าทั้ง; เรายังต้องแสดงให้เห็นว่าทั้งสองทั้งหมดและทุกส่วนของตนมี
96 เนื้อหาทั้งหมดจากBodhicaryāvatāraมาจากการแปลเธอร์แมนในเธอร์แมน 1996, 152-155
การแปล กรุณารอสักครู่..