This article is about the railway c

This article is about the railway constructed by Japan during World War II. For articles relating to the railways of the country Burma, see Rail transport in Burma.
The Burma Railway, also known as the Death Railway, the Burma–Siam Railway, the Thailand–Burma Railway and similar names, was a 415 kilometres (258 mi) railway between Ban Pong, Thailand, and Thanbyuzayat, Burma, built by the Empire of Japan in 1943, to support its forces in the Burma campaign of World War II. This railway completed the railroad link between Bangkok, Thailand and Rangoon, Burma (now Yangon). The line was closed in 1947, but the section between Nong Pla Duk and Nam Tok was reopened ten years later in 1957.[1]

Forced labour was used in its construction. More than 180,000—possibly many more—Asian civilian labourers (romusha) and 60,000 Allied prisoners of war (POWs) worked on the railway. Of these, estimates of romusha deaths are little more than guesses, but probably about 90,000 died. 12,621 Allied POWs died during the construction. The dead POWs included 6,904 British personnel, 2,802 Australians, 2,782 Dutch, and 133 Americans.[2]

After the end of World War II, 111 Japanese and Koreans were tried for war crimes because of their brutalization of POWs during the construction of the railway. 32 were sentenced to death.[3]

The construction of the railway has been the subject of a novel and an award-winning film, The Bridge on the River Kwai; a novel, The Narrow Road to the Deep North by Richard Flanagan; plus a large number of personal accounts of POW experiences.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทความนี้เกี่ยวกับทางรถไฟที่สร้าง โดยญี่ปุ่นระหว่างสงครามโลกครั้งที่สองได้ บทความที่เกี่ยวข้องกับรถไฟพม่าประเทศ การรถไฟขนส่งในพม่าทางรถไฟสายมรณะ เป็นทาง รถไฟสายมรณะ รถไฟพม่า – ไทย รถไฟไทยพม่า และ ชื่อคล้ายกัน ถูก 415 กิโลเมตร (258 mi) รถไฟระหว่างบ้านโป่ง ไทย และ Thanbyuzayat พม่า สร้างขึ้น โดยจักรวรรดิญี่ปุ่นใน 1943 การสนับสนุนกองกำลังของพม่าส่งเสริมการขายของสงครามโลกครั้งที่สอง รถไฟนี้เสร็จสมบูรณ์เชื่อมโยงรถไฟระหว่างกรุงเทพฯ ย่างกุ้ง พม่า (ขณะนี้ย่างกุ้ง) บรรทัดถูกปิดใน แต่ส่วนระหว่างหนองปลาดุกและน้ำตกถูกเปิดสิบปีภายหลังทั้ง[1]แรงงานที่บังคับใช้ในการก่อสร้าง กว่า 180000 — อาจมาก – กรรมกรพลเรือนเอเชีย (romusha) และ 60000 พันธมิตรเชลยศึก (POWs) ทำงานบนรถไฟ เหล่านี้ ประเมิน romusha ตายมีน้อยกว่าจากการทาย แต่คงประมาณ 90,000 เสียชีวิต POWs 12,621 ฝ่ายสัมพันธมิตรที่เสียชีวิตในระหว่างการก่อสร้าง POWs ตายรวมบุคลากร 6,904 อังกฤษ ออสเตรเลีย 2,802 ดัตช์ 2,782 และ 133 ชาวอเมริกัน[2]หลังสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง 111 ญี่ปุ่นและชาวเกาหลีได้พยายามในการก่ออาชญากรรมสงครามเนื่องจากการ brutalization ของ POWs ในระหว่างการก่อสร้างทางรถไฟ 32 ถูกพิพากษาให้ตาย[3]การก่อสร้างทางรถไฟได้รับชื่อเรื่องของนวนิยายและเป็นรางวัลฟิล์ม สะพานข้ามแม่น้ำแคว เดอะ นวนิยาย ถนนแคบเหนือลึกโดยริชาร์ดฟลานาแกน บวกประสบการณ์บัญชีส่วนบุคคลของเชลยศึกเป็นจำนวนมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทความนี้เป็นเรื่องรถไฟสร้างโดยประเทศญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง สำหรับบทความที่เกี่ยวข้องกับทางรถไฟของประเทศพม่าให้ดูที่การขนส่งทางรถไฟในพม่า.
รถไฟพม่ายังเป็นที่รู้จักทางรถไฟสายมรณะ, พม่าสยามรถไฟรถไฟไทยพม่าและชื่อที่คล้ายกันเป็น 415 กิโลเมตร (258 ไมล์ ) รถไฟระหว่างบ้านโป่งไทยและ Thanbyuzayat พม่าสร้างขึ้นโดยจักรวรรดิญี่ปุ่นในปี 1943 เพื่อสนับสนุนกองกำลังในพม่ารณรงค์ของสงครามโลกครั้งที่สอง รถไฟเสร็จการเชื่อมโยงทางรถไฟระหว่างกรุงเทพฯและกรุงย่างกุ้งประเทศพม่า (ตอนนี้ย่างกุ้ง) สายถูกปิดลงในปี 1947 แต่ส่วนระหว่างหนองปลาดุกและน้ำตกมีการเปิดสิบปีต่อมาในปี 1957 [1] การบังคับใช้แรงงานถูกนำมาใช้ในการก่อสร้าง มากกว่า 180,000-อาจจะหลายคนงานพลเรือนมากขึ้นในเอเชีย (romusha) และ 60,000 พันธมิตรเชลยศึก (POWs) ทำงานในรถไฟ ของเหล่านี้ประมาณการของการเสียชีวิต romusha มีน้อยกว่าคาดเดา แต่อาจจะเกี่ยวกับ 90,000 เสียชีวิต 12,621 เชลยศึกทหารเสียชีวิตในระหว่างการก่อสร้าง POWs ตายรวม 6,904 บุคลากรอังกฤษ 2802 ออสเตรเลีย 2,782 ดัตช์และชาวอเมริกัน. 133 [2] หลังจากการสิ้นสุดของสงครามโลกครั้งที่สอง 111 ญี่ปุ่นและเกาหลีกำลังพยายามอาชญากรรมสงครามเพราะเป็นเหมือนสัตว์ร้ายของพวกเขา POWs ในระหว่างการก่อสร้างทางรถไฟ . 32 ถูกตัดสินประหารชีวิต [3]. การก่อสร้างทางรถไฟที่ได้รับเรื่องของนวนิยายและภาพยนตร์ที่ได้รับรางวัลบนสะพานข้ามแม่น้ำแคว; นวนิยายถนนแคบไปลึกเหนือโดยริชาร์ดฟลานาแกน; บวกจำนวนมากของบัญชีส่วนบุคคลของประสบการณ์ POW

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความนี้เกี่ยวกับรถไฟที่สร้างโดยญี่ปุ่นในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง สำหรับบทความที่เกี่ยวข้องกับทางรถไฟของประเทศพม่า เห็นรถไฟขนส่งในพม่า
รถไฟพม่า เรียกว่าทางรถไฟสายมรณะ , พม่า–ไทย –พม่า สยาม รถไฟ , รถไฟและชื่อคล้ายกัน เป็น 415 กิโลเมตร ( 258 มิ ) รถไฟระหว่างบ้านโป่ง , ไทย , ซายัต ประเทศพม่าสร้างขึ้นโดยจักรวรรดิญี่ปุ่นในปี 1943 เพื่อสนับสนุนกองกำลังในพม่ารณรงค์ของสงครามโลกครั้งที่สอง รถไฟนี้เสร็จ ทางรถไฟเชื่อมระหว่างกรุงเทพฯ และกรุงย่างกุ้ง ประเทศพม่า ( ย่างกุ้ง ) บรรทัดที่ปิดในปี 1947 , แต่ส่วนระหว่างหนองปลาดุก และน้ำตกก็เปิดสิบปีต่อมาในปี 1957 [ 1 ]

ถูกบังคับให้เป็นแรงงานที่ใช้ในการก่อสร้าง มากกว่า 180 ,000 เป็นไปได้มากเอเชียพลเรือนแรงงาน ( romusha ) และ 60 , 000 พันธมิตรเชลยศึก ( POWs ) ทำงานบนรถไฟ ของเหล่านี้ประมาณ romusha การตายมากกว่าการคาดเดา แต่น่าจะประมาณ 90 , 000 ตาย 12621 พันธมิตรเชลยศึกเสียชีวิตในระหว่างการก่อสร้าง พวกเชลยศึกตายรวม 6904 อังกฤษบุคลากร , 2802 ชาวออสเตรเลีย 1942 , ดัตช์ , และ 133 คนอเมริกัน [ 2 ]

หลังจากสิ้นสงครามโลกครั้งที่สอง ญี่ปุ่น และเกาหลีได้ 111 สำหรับอาชญากรรมสงครามเพราะพวกเขา brutalization POWs ในระหว่างการก่อสร้างทางรถไฟ 32 ถูกตัดสินประหารชีวิต [ 3 ]

การก่อสร้างทางรถไฟได้รับเรื่องของนวนิยายและภาพยนตร์ที่ได้รับรางวัล , สะพานข้ามแม่น้ำแคว , นวนิยาย , ถนนแคบไปทางทิศเหนือลึกโดยริชาร์ดฟลานาแกน ;บวกกับตัวเลขขนาดใหญ่ของบัญชีส่วนบุคคลของประสบการณ์อ่ะ