the framework within a destination

the framework within a destination area seeking to
promote ecotourism. Of the eight elements that
comprise the ECOS framework, the first four can be
determined from on-site study. The remaining factors,
excluding the last one concerning an appropriate
management regime, require input from ecotourists
themselves, preferably from those visitors
who have experience in the region under consideration.
The eighth element requires dialogue with allthe groups and interests involved, both on an individual
basis and collectively in order to reach areas
of consensus over how ecotourism could be promoted
and who should be responsible for overseeing
the management of ecotourism within the region. To
assist with these tasks, a number of conceptual
frameworks have appeared in the ecotourism literature
in the past few years 5"~2 which have the potential
to be applied to the development of ecotourism.
They have addressed non-consumptive wildlifeorientated
recreation as well as the function of the
resource tour (group led by a competent guide), and
its relationship with and impact on the visitors and
the service industry.
Other researchers have commented on how tourism
within an area may change over time, noting
possible stages in the process of tourism
development. 3~ Understanding that the type of ecotourist,
and hence ecotourism itself, may shift in the
early stages of an area's development away from
catering for eco-specialists to serving an ecogeneralist
population has a bearing on the type of
opportunities for ecotourism which an area may
create. 3~ As a result, marketing may come to play a
more significant role in shaping ecotourism opportunities
in regions. If marketing is successful in attracting
and maintaining the desired and appropriate
type of ecotourist to a destination, then it could
reduce the pressure on the area which a set of
undifferentiated users would exert. 33 The need for
strict management and control over the types of
ecotourism activities that could be undertaken could
therefore be reduced. If ecotourism regions are to be
developed, then the specific developments should be
based on guidelines which evaluate the relative
priority of ecotourism activities and opportunities
compared with other resource uses and community
needs, and assess the significance of their environmental
and social impacts, and marketing efforts
should be in line with such guidelines.
It is important, however, to be able to apply a
management framework and management principles
to the development of ecotourism destinations. Ecotourism
development is often different from many
other forms of tourism development in that it is
frequently small scale, environmentally responsible
and selectively marketed, at least in its early stages.
It also occurs mostly in remoter areas. The potential
for public sector intervention, control and management
is much higher than in the case of a multinational
large-scale mass tourism development in an
established urban area, for example. Unlike many
forms of tourism which take place in urban or
developed areas on private land with no public
sector management role possible, much of the ecotourism
development occurs on public lands and the
potential for the establishment of a management
regime normally exists. As noted earlier in the
paper, ecotourism is often 'sold' as beneficial and
harmless to destination areas 4° for a variety of
motives ranging from ignorance to uncaring exploitation.
It is up to decision makers in these areas
to ensure an appropriate management framework is
in place before development occurs. The framework
proposed in this paper is a model, and it is recognized
that any model, by nature, includes a considerable
degree of generality. Divergent views can be
expected to change ovel: time in many directions, just as the type of tourism will also change. Reality is
always more complex than any model can portray.
That, however, should not prevent the introduction
of management controls, particularly where vulnerable
physical and social communities may be placed
at risk. The fact that ecotourism development tends
to occur in the more remote and marginal areas of
the world, often in fragile and endangered ecological
and human communities, makes the need for such
appropriate management all the more critical.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กรอบงานการภายในพื้นที่ปลายทางต้องการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ องค์ประกอบ 8 ที่ประกอบด้วยกรอบ ECOS ครั้งแรกที่สี่ได้กำหนดจากสถานศึกษา ปัจจัยที่เหลือยกเว้นเป็นคนสุดท้ายที่เหมาะสมเกี่ยวกับระบอบการปกครองบริหาร ต้องการป้อนข้อมูลจากคุ้มค่าตัวเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งจากนักท่องเที่ยวที่มีประสบการณ์ในการพิจารณาองค์ประกอบที่แปดต้องโต้ตอบกับกลุ่ม allthe และผลประโยชน์ที่เกี่ยว ข้อง ทั้งในแต่ละพื้นฐานและเพื่อรวมการเข้าถึงพื้นที่ของมติผ่านวิธี อาจส่งเสริมท่องเที่ยวเชิงนิเวศใครควรรับผิดชอบกำกับดูแลการจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในภูมิภาค ถึงช่วยเหลืองานเหล่านี้ จำนวนแนวคิดกรอบมีปรากฏในวรรณคดีการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในปีผ่านมา 5" ~ 2 ซึ่งมีศักยภาพจะใช้กับการพัฒนาของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ พวกเขาได้รับ wildlifeorientated ไม่สิ้นเปลืองนันทนาการเป็นการทำงานของการทรัพยากรท่องเที่ยว (กลุ่มนำ โดยคำแนะนำที่มีอำนาจ), และความสัมพันธ์กับและผลกระทบต่อผู้ใช้ และอุตสาหกรรมบริการนักวิจัยอื่น ๆ ได้แสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับการท่องเที่ยวภายในพื้นที่อาจเปลี่ยนแปลงได้ สังเกตขั้นตอนที่เป็นไปได้ในกระบวนการท่องเที่ยวการพัฒนา 3 ~ เข้าใจที่ชนิดของคายัคและด้วยเหตุนี้ การท่องเที่ยวเชิงนิเวศเอง อาจกดปุ่ม shift ในการพัฒนาพื้นที่ที่ห่างจากสำหรับ eco-ผู้เชี่ยวชาญให้บริการ ecogeneralist การประชากรมีตลับลูกปืนชนิดของโอกาสสำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศซึ่งอาจมีพื้นที่สร้าง 3 ~ เป็นผล การตลาดอาจมาเล่นบทบาทมากในการสร้างโอกาสในการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในภูมิภาคนี้ ถ้าการตลาดประสบความสำเร็จในการดึงดูดและการรักษาที่ต้องการ และเหมาะสมชนิดของคายัคไปยังปลายทาง แล้วก็สามารถลดความดันในพื้นที่ซึ่งชุดของผู้ใช้ความแตกต่างจะออกแรง 33 ความต้องการจัดการที่เข้มงวดและควบคุมชนิดของกิจกรรมท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่สามารถดำเนินได้อาจดังนั้น ลดลง ถ้า เป็นพื้นที่ท่องเที่ยวเชิงนิเวศพัฒนา แล้วการพัฒนาเฉพาะควรตามหลักเกณฑ์ที่ประเมินที่สัมพันธ์ความสำคัญของกิจกรรมท่องเที่ยวเชิงนิเวศและโอกาสเมื่อเทียบกับการใช้ทรัพยากรและชุมชนอื่น ๆต้องการ และประเมินความสำคัญของสิ่งแวดล้อมและผลกระทบทางสังคม และการตลาดควรสอดคล้องกับแนวทางดังกล่าวมันเป็นสิ่งสำคัญ อย่างไรก็ตาม เพื่อให้สามารถใช้การกรอบการบริหารและการจัดการหลักการพัฒนาสถานที่ท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ท่องเที่ยวเชิงนิเวศมักจะแตกต่างจากการพัฒนาเป็นรูปแบบอื่น ๆ ของการพัฒนาการท่องเที่ยวในที่ที่มันเป็นขนาดเล็กบ่อย รับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมและเลือกที่จะทำตลาด น้อยในระยะเริ่มต้นมันยังเกิดขึ้นส่วนใหญ่ในพื้นที่ remoter ศักยภาพสำหรับการแทรกแซงของภาครัฐ การควบคุม และการจัดการจะสูงกว่าในกรณีของการข้ามชาติการพัฒนาการท่องเที่ยวโดยรวมขนาดใหญ่ในการสร้างเมือง ตัวอย่างเช่น แตกต่างจากรูปแบบของการท่องเที่ยวซึ่งใช้สถานที่ในเขตเมือง หรือพื้นที่พัฒนาบนที่ดินส่วนตัวกับสาธารณะไม่ภาคบทบาทบริหาร เป็นไปได้ของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศการพัฒนาที่เกิดขึ้นบนที่ดินสาธารณะและศักยภาพของการจัดการระบอบการปกครองมีอยู่ตามปกติ ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ในการกระดาษ ท่องเที่ยวเชิงนิเวศมักจะ 'ขาย' เป็นประโยชน์ และไม่เป็นอันตรายไปยังพื้นที่ปลายทาง 4° สำหรับความหลากหลายของเป้าหมายตั้งแต่ไม่รู้ไปแสวงหาที่ใจจืดใจดำก็ได้ตัดสินในพื้นที่เหล่านี้กรอบการจัดการที่เหมาะสมเป็นในสถานที่ก่อนที่จะพัฒนาเกิดขึ้น กรอบการทำงานเสนอในเอกสารนี้เป็นแบบจำลอง และมีการรับรู้ว่า รูปแบบใด ๆ โดยธรรมชาติ รวมองถนนที่ระดับทั่วไป เป็นมุมมองที่แตกต่างคาดว่าจะเปลี่ยน ovel: เวลาในทิศทางต่าง ๆ เช่นเดียวกับชนิดของการท่องเที่ยวจะเปลี่ยนแปลง เป็นความจริงเสมอยิ่งซับซ้อนกว่ารุ่นใดก็สามารถวาดภาพที่ อย่างไรก็ตาม ควรป้องกันการแนะนำการจัดการควบคุม โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีความเสี่ยงอาจวางชุมชนทางกายภาพ และสังคมมีความเสี่ยง ความจริงที่ว่ามีแนวโน้มการพัฒนาท่องเที่ยวเชิงนิเวศเกิดขึ้นในพื้นที่ไกลมากขึ้น และกำไรของโลก มักจะเปราะบาง และพันธุ์นิเวศวิทยามนุษย์ ชุมชน และทำให้ความต้องการดังกล่าวการจัดการทั้งหมดที่สำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กรอบภายในพื้นที่ปลายทางที่กำลังมองหาเพื่อ
ส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ แปดองค์ประกอบที่
ประกอบด้วยกรอบ ECOS แรกสี่สามารถ
หาได้จากในสถานศึกษา ปัจจัยที่เหลือ
ไม่รวมคนสุดท้ายเกี่ยวกับการที่เหมาะสม
ระบอบการปกครองการบริหารจัดการต้องมีการป้อนข้อมูลจาก ecotourists
ตัวเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากผู้เข้าชม
ที่มีประสบการณ์ในภูมิภาคภายใต้การพิจารณา.
องค์ประกอบแปดต้องมีการเจรจากับกลุ่ม allthe และผลประโยชน์ที่เกี่ยวข้องทั้งในบุคคล
พื้นฐาน และเรียกเพื่อให้สามารถเข้าถึงพื้นที่
ของฉันทามติมากกว่าวิธีการท่องเที่ยวเชิงนิเวศจะได้รับการเลื่อนตำแหน่ง
และผู้ที่ควรจะรับผิดชอบในการกำกับดูแล
การบริหารจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในภูมิภาค เพื่อ
ให้ความช่วยเหลือกับงานเหล่านี้จำนวนของความคิด
กรอบมีปรากฏในวรรณคดีการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ
ในไม่กี่ปีที่ผ่านมา 5 "~ 2 ซึ่งมีศักยภาพที่
จะนำมาใช้เพื่อการพัฒนาของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ.
พวกเขาได้รับการแก้ไขที่ไม่บริโภค wildlifeorientated
นันทนาการเช่นเดียวกับ ฟังก์ชั่นของ
การท่องเที่ยวทรัพยากร (กลุ่มนำโดยคู่มืออำนาจ) และ
ความสัมพันธ์กับและผลกระทบต่อผู้เข้าชมและ
อุตสาหกรรมบริการ.
นักวิจัยคนอื่นมีความเห็นเกี่ยวกับวิธีการการท่องเที่ยว
ภายในพื้นที่อาจมีการเปลี่ยนแปลงในช่วงเวลาสังเกต
ขั้นตอนที่เป็นไปได้ในกระบวนการ ของการท่องเที่ยว
การพัฒนา. 3 ~ เข้าใจว่าประเภทของ ecotourist ที่
และด้วยเหตุนี้การท่องเที่ยวเชิงนิเวศตัวเองอาจเปลี่ยนใน
ขั้นเริ่มต้นของการพัฒนาพื้นที่ห่างจาก
อาหารสำหรับ Eco-ผู้เชี่ยวชาญที่ให้บริการ ecogeneralist
ประชากรมีผลกับชนิดของการเป็น
โอกาสสำหรับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ซึ่งเป็นพื้นที่ที่อาจ
สร้าง. 3 ~ เป็นผลให้ตลาดอาจจะมาเล่น
บทบาทสำคัญมากขึ้นในการสร้างโอกาสในการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ
ในภูมิภาค. หากการตลาดที่ประสบความสำเร็จในการดึงดูด
และรักษาที่ต้องการและเหมาะสมกับ
ประเภทของ ecotourist ไปยังปลายทางแล้วมันจะ
ลดความดันบนพื้นที่ซึ่งเป็นชุดของ
ผู้ใช้แตกต่างจะออกแรง 33 ความจำเป็นในการ
จัดการที่เข้มงวดและควบคุมประเภทของ
กิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่สามารถดำเนินการสามารถ
จึงจะลดลง หากภูมิภาคท่องเที่ยวเชิงนิเวศจะได้รับการ
พัฒนาแล้วการพัฒนาเฉพาะควรจะ
ไปตามหลักเกณฑ์ซึ่งประเมินญาติ
ลำดับความสำคัญของกิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศและโอกาส
เมื่อเทียบกับการใช้ประโยชน์ทรัพยากรอื่น ๆ และชุมชนของ
ความต้องการและประเมินความสำคัญของสิ่งแวดล้อมของพวกเขา
ส่งผลกระทบและสังคมและความพยายามทางการตลาด
ควรจะสอดคล้องกับแนวทางดังกล่าว.
มันเป็นสิ่งสำคัญ แต่เพื่อให้สามารถใช้
กรอบและหลักการการจัดการ
เพื่อการพัฒนาของจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ
พัฒนามักจะแตกต่างจากหลาย
รูปแบบอื่น ๆ ของการพัฒนาการท่องเที่ยวในการที่จะเป็น
ขนาดเล็กที่พบบ่อย, ความรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อม
และทำการตลาดการคัดเลือกอย่างน้อยในระยะแรก.
นอกจากนี้ยังเกิดขึ้นส่วนใหญ่อยู่ในพื้นที่ห่างไกล ที่มีศักยภาพ
สำหรับการแทรกแซงของภาครัฐในการควบคุมและการจัดการ
จะสูงกว่าในกรณีของการข้ามชาติ
ขนาดใหญ่การพัฒนาการท่องเที่ยวมวลใน
พื้นที่เขตเมืองที่จัดตั้งขึ้นเช่น ซึ่งแตกต่างจาก
รูปแบบของการท่องเที่ยวที่เกิดขึ้นในเมืองหรือใน
พื้นที่การพัฒนาบนที่ดินของเอกชนที่ไม่มีประชาชน
บทบาทการจัดการภาคที่เป็นไปได้มากของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ
การพัฒนาที่เกิดขึ้นในที่ดินสาธารณะและ
มีศักยภาพสำหรับสถานประกอบการในการบริหารจัดการการให้
ระบอบการปกครองที่มีอยู่ตามปกติ ตามที่ระบุไว้ก่อนหน้านี้ใน
กระดาษ, การท่องเที่ยวเชิงนิเวศมักจะ 'ขาย' เป็นประโยชน์และ
ไม่เป็นอันตรายต่อพื้นที่ปลายทาง 4 °สำหรับความหลากหลายของ
แรงจูงใจตั้งแต่ไม่รู้จะแสวงหาผลประโยชน์ไม่สนใจ.
มันขึ้นอยู่กับผู้มีอำนาจตัดสินใจในพื้นที่เหล่านี้
เพื่อให้แน่ใจว่ากรอบการจัดการที่เหมาะสม
ในสถานที่ก่อนการพัฒนาเกิดขึ้น กรอบ
ที่นำเสนอในบทความนี้เป็นรูปแบบและได้รับการยอมรับ
ว่ารูปแบบใด ๆ ตามธรรมชาติมีมาก
ระดับของทั่วไป มุมมองที่แตกต่างกันสามารถ
คาดว่าจะเปลี่ยนหูหวาย: เวลาในหลายทิศทางเช่นเดียวกับประเภทของการท่องเที่ยวจะยังเปลี่ยน ความจริงก็คือ
มักจะซับซ้อนมากขึ้นกว่ารุ่นใดสามารถวาดภาพ.
ว่า แต่ไม่ควรป้องกันไม่ให้การแนะนำ
ของการควบคุมการบริหารจัดการความเสี่ยงโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่
ชุมชนทางกายภาพและทางสังคมที่อาจจะอยู่
ในความเสี่ยง ความจริงที่ว่าการท่องเที่ยวเชิงนิเวศพัฒนามีแนวโน้มที่
จะเกิดขึ้นในพื้นที่ห่างไกลมากขึ้นและส่วนเพิ่มของ
โลกมักจะอยู่ในระบบนิเวศที่เปราะบางและใกล้สูญพันธุ์
ชุมชนและมนุษย์ทำให้ความจำเป็นในการดังกล่าว
การจัดการที่เหมาะสมทั้งหมดที่สำคัญมากขึ้น