Participation and maintenance of re

Participation and maintenance of regular physical activity is one of the most important
ways of preventing or reducing many chronic diseases (U.S. Department of Health and
Human Services, 1996). These positive effects are not limited to those who improve their
physical activity in youth or middle age, or indeed whilst still in good health. Young
(2001) saw improved mobility, balance and co-ordination in older people who complied
with an exercise prescription. Merz & Forrester (1997) found that even amongst people
with established heart disease, regular moderate physical activity reduced the risk of
cardiac death by 20 to 25 percent. Mazzeo & Tanaka (2001) suggest that exercise
programs, even for those who have not been active for much of their lives, help older
people to accumulate less fat and improve their blood-sugar regulation and blood
pressure. Yet the prevalence of inactivity is highest amongst those aged 65 and older
(US Department of Health and Human Services 1996).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีส่วนร่วมและการบำรุงรักษาปกติกิจกรรมทางกายภาพเป็นหนึ่งสำคัญสุดวิธีการป้องกัน หรือลดโรคเรื้อรังจำนวนมาก (กรมสุขภาพสหรัฐอเมริกา และมนุษย์บริการ 1996) ผลบวกเหล่านี้จะไม่จำกัดผู้พัฒนาของพวกเขากิจกรรมทางกายภาพในเยาวชนหรือวัยกลางคน หรือแน่นอนในขณะที่ยังอยู่ในสุขภาพที่ดี หนุ่มสาวเลื่อย (2001) ปรับปรุงเคลื่อนไหว สมดุล และสมดุลในคนสูงอายุผู้กำกับด้วยยาการออกกำลังกาย Merz & Forrester (1997) พบว่าแม้แต่หมู่คนสร้างหัวใจ กิจกรรมทางกายภาพปกติปานกลางลดความเสี่ยงของหัวใจตาย 20-25 เปอร์เซ็นต์ Mazzeo น้ำ (2001) แนะนำให้ออกกำลังกายโปรแกรม สำหรับผู้ที่ไม่ได้ใช้งานอยู่สำหรับมากของชีวิต ช่วยเหลือเก่าคนที่จะสะสมไขมันน้อยลง และปรับปรุงการควบคุมน้ำตาลในเลือดและเลือดความกดดัน ส่วนสาเหตุยัง เป็นสูงสุดผู้ที่อายุ 65 และเก่า(สหรัฐอเมริกากรมของสุขภาพและมนุษยชนบริการ 1996)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การมีส่วนร่วมและการบำรุงรักษาของกิจกรรมทางกายที่ปกติเป็นหนึ่งในวิธีที่สำคัญที่สุดของ
การป้องกัน หรือลดโรคเรื้อรังมากมาย ( สหรัฐอเมริกากรมสุขภาพและบริการมนุษย์
, 1996 ) ผลในเชิงบวกเหล่านี้จะไม่ จำกัด ผู้พัฒนากิจกรรมทางกายภาพของพวกเขา
ในเยาวชน หรือวัยกลางคน หรือแน่นอนขณะอยู่ในสุขภาพที่ดี หนุ่ม
( 2001 ) ได้เห็นการปรับปรุงการเคลื่อนไหวความสมดุลและการประสานงานในแก่ผู้ปฏิบัติตาม
กับการออกกำลังกาย . เมิร์ซ& ฟอร์เรสเตอร์ ( 1997 ) พบว่า แม้ท่ามกลางผู้คน
ขึ้นโรคหัวใจ ปกติกิจกรรมทางกายปานกลางลดความเสี่ยงของหัวใจ
ตาย 20 ถึง 25 เปอร์เซ็นต์ mazzeo &ทานากะ ( 2001 ) ชี้ให้เห็นว่า การออกกำลังกาย
โปรแกรมแม้สำหรับผู้ที่ยังไม่ได้ถูกใช้งานมากที่สุดของชีวิตของพวกเขา ความช่วยเหลือแก่
คนสะสมไขมันน้อยลงและเพิ่มระดับน้ำตาลในเลือดและควบคุมความดันโลหิต

แต่ความชุกของการใช้งานสูงสุดในหมู่ผู้ที่อายุ 65 และผู้สูงอายุ
( สหรัฐอเมริกากรมสุขภาพและบริการมนุษย์ 1996 )