From all of these observations, the

From all of these observations, then, we may see numerous boundaries which might not be connected but which were flexible. Some might be thick, some might be blurred. Many had dis appeared or never existed. Siam before the last decade of the nineteenth century was not like “an old axe,” but a discontinuous, patchy arrangement of power units where people of different overlords mingled together in the same area while only spies were working close to the frontier towns of one another. And those areas far from the center of a kingdom might be generously given away for the sake of friendship. In this case, the border would shrink a bit. It did not matter. In fact, throughout Southeast Asian tradition, as one scholar remarks, “marginal territorial concessions were not viewed as fatal to the kingdom. As long as the essence of sovereignty [the center] was unimpaired, such concessions were a legitimate instrument of policy.
The sphere of a realm or the limit of kingdom could be defined only by those townships’ allegiance to the center of kingdom. The political sphere could be mapped only by power relationships, not by territorial integrity. Thus to talk about the frontier of sovereign unit-anakhet, khopkhantha-sima-meant those marginal authorities in the remote townships or those chiefdoms at the margin of the sphere of power rather than the frontier space itself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากข้อสังเกตเหล่านี้ แล้ว เราอาจเห็นขอบเขตมากมายซึ่งอาจไม่ได้เชื่อมต่อ แต่ซึ่งก็มีความยืดหยุ่น บางอาจหนา บางอาจเบลอ หลายมี dis ปรากฏ หรือมีอยู่ไม่ สยามก่อนทศวรรษของศตวรรษก็ไม่เหมือน "ขวานเก่า" แต่การไม่ต่อเนื่อง จัดถึงจัดของหน่วยพลังงานที่คนอื่นลต่อสู้ระคนกันในพื้นที่เดียวกันในขณะทำงานสายลับเท่านั้นใกล้กับเมืองชายแดนของคนอื่น และพื้นที่เหล่านั้นอยู่ไกลจากศูนย์กลางของอาณาจักรอาจสามารถกว้างให้ไปเพื่อมิตรภาพ ในกรณีนี้ ขอบจะหดเล็ก ไม่ว่ากัน ในความเป็นจริง ทั่วเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประเพณี เป็นนักวิชาการหนึ่งเหตุ "สัมปทานอาณาเขตที่ร่อแร่ไม่เข้าชมเป็นร้ายแรงไปราชอาณาจักร ตราบใดที่สาระสำคัญของอำนาจอธิปไตย [ศูนย์] เป็น unimpaired สัมปทานดังกล่าวมีเครื่องมือที่ถูกต้องตามกฎหมายของนโยบายของขอบเขตหรือขีดจำกัดของราชอาณาจักรอาจถูกกำหนด โดยความจงรักภักดีไต่สวนดังกล่าวไปยังศูนย์กลางของอาณาจักร ทรงกลมการเมืองสามารถแมปเท่านั้น โดยความสัมพันธ์ของพลังงาน ไม่ใช่ โดยความสมบูรณ์ของดิน ดังนั้นการพูดคุยเกี่ยวกับชายแดนอธิปไตยหน่วย-anakhet, khopkhantha สีมาหมายผู้มีอำนาจในการไต่สวนระยะไกลหรือเหล่า chiefdoms ขอบของทรงกลมของพลังงานมากกว่าพื้นที่ชายแดนตัวเองร่อแร่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จากการสังเกตเหล่านี้แล้วเราอาจเห็นรอยต่าง ๆ นานาซึ่งอาจไม่สามารถเชื่อมต่อ แต่ที่มีความยืดหยุ่น บางคนอาจจะมีความหนาบางคนอาจจะเบลอ หลายคนได้ปรากฏตัวนี้หรือไม่เคยมีอยู่ สยามก่อนทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษที่สิบเก้าก็ไม่ชอบ "ขวานเก่า" แต่ไม่ต่อเนื่องจัดหย่อมของหน่วยไฟฟ้าที่ผู้คนของเจ้านายที่แตกต่างกันที่ปะปนอยู่ด้วยกันในพื้นที่เดียวกันในขณะที่เพียงสายลับกำลังทำงานอยู่ใกล้กับเมืองชายแดนของหนึ่ง อื่น. และพื้นที่ที่ห่างไกลจากศูนย์กลางของอาณาจักรอาจได้รับไม่เห็นแก่ตัวออกไปเพื่อประโยชน์ของมิตรภาพ ในกรณีนี้ชายแดนจะหดตัวลงเล็กน้อย มันไม่สำคัญ ในความเป็นจริงตลอดประเพณีเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นหนึ่งในนักวิชาการที่พูด "เรียกร้องดินแดนชายขอบไม่ได้ถูกมองว่าเป็นอันตรายถึงชีวิตในราชอาณาจักร ตราบใดที่สาระสำคัญของอำนาจอธิปไตยได้ [center] ก็ไม่เสียหายสัมปทานดังกล่าวเป็นเครื่องมือที่ถูกต้องตามกฎหมายของนโยบาย.
ทรงกลมของดินแดนหรือขีด จำกัด ของอาณาจักรอาจจะกำหนดโดยเฉพาะความจงรักภักดีเมืองเหล่านั้นไปยังศูนย์กลางของราชอาณาจักร แวดวงการเมืองอาจจะแมปโดยความสัมพันธ์เชิงอำนาจไม่ได้โดยเฉพาะบูรณภาพแห่งดินแดน ดังนั้นพูดคุยเกี่ยวกับอธิปไตยชายแดนของหน่วย anakhet ที่ khopkhantha-สิมะหมายถึงเจ้าหน้าที่ร่อแร่ผู้ที่อยู่ในเมืองห่างไกลหรือ chiefdoms ผู้ที่มีอัตรากำไรขั้นต้นของทรงกลมของการใช้พลังงานมากกว่าพื้นที่ชายแดนของตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากทั้งหมดของค่าเหล่านี้แล้ว เราอาจจะเห็นขอบเขตมากมายซึ่งอาจจะไม่ได้เชื่อมต่อ แต่ที่ยืดหยุ่น บางคนอาจจะหนา บางอาจจะเบลอ มีหลายโรคที่ปรากฏ หรือ ไม่เคยมีอยู่จริง สยามก่อนทศวรรษสุดท้ายของศตวรรษที่สิบเก้าไม่เหมือน " ขวานเก่า " แต่ไม่ต่อเนื่อง การจัดหน่วยเป็นหย่อมอำนาจที่ผู้คนต่าง overlords ปะปนกันด้วยกันในพื้นที่เดียวกัน ในขณะที่เพียงสายลับทำงานใกล้ชิดกับชายแดนเมืองอีกทางหนึ่ง และพื้นที่ที่ห่างไกลจากศูนย์กลางของอาณาจักรที่อาจจะเห็นแก่ตัวมอบให้เพื่อมิตรภาพ ในกรณีนี้ , ชายแดนจะบิตหด มันไม่สำคัญหรอก ในความเป็นจริง ตามประเพณีเอเชียตะวันออก เป็นนักวิชาการคนหนึ่งกล่าว " ดินแดนชายขอบไม่ได้ถูกมองว่าเป็นสัมปทาน ร้ายแรงกับอาณาจักร ตราบใดที่หัวใจของอำนาจอธิปไตย [ ศูนย์ ] คือไม่ เช่นสัมปทานเป็นเครื่องมือที่ถูกต้องของนโยบายทรงกลมของอาณาจักรหรือขอบเขตอาณาจักรจะถูกกำหนดโดยเฉพาะเมือง " ผู้สวามิภักดิ์ต่อศูนย์กลางของอาณาจักร ทรงกลมทางการเมืองสามารถแมปโดยเฉพาะความสัมพันธ์อำนาจไม่ได้โดยความสมบูรณ์ของดินแดน . ดังนั้น เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับชายแดนของ anakhet หน่วยอธิปไตย khopkhantha สีมาหมายถึงพวกนั้นต่อเจ้าหน้าที่ในที่ห่างไกลเมือง หรือผู้ chiefdoms ที่ขอบของทรงกลมของพลังงานมากกว่าพื้นที่ชายแดนนั่นเอง