The renaissance of scene design beg

The renaissance of scene design began in Italy. Sebastiano Serlio, in his Architettura, Book II (1545), interpreted what he thought were classic ideas on perspective and the periaktoi and published the first designs on the definitive types of sets to be used—for tragedy, palaces; for comedy, street scenes; for satyr plays, the countryside. The first permanent theater in Italy, the Teatro Olimpico at Vicenza (1584), was an attempt to recreate the Roman scaenae frons with five permanent perspectives.

In his teatro all'antico, built (c.1589) at Sabbioneta, Vincenzo Scamozzi employed a "solid drop" background and enlarged the central stage arch to make one perspective. In the early 17th cent., Giovanni Battista Aleotti was the first to use flats (painted canvas stretched over wooden frames) with decorative props painted on them, and in 1618 he introduced the proscenium arch. The realistic stage setting was not known; designs were always symmetrical and in perspective. Later in the century the mechanical innovations of Giacomo Torelli facilitated the simultaneous rapid shift of all the flats.

Nicolo Sabbattini and Leone de' Sommi wrote on the use of lighting in the 16th cent.; in addition, they developed footlights and techniques for colored lights and for the dimming of lights. From the Renaissance period until the triumph of gas lighting in the mid-19th cent., great use was made of lamps, candles, and torches. Although they caused much work, odor, and smoke, ingenious effects were produced.

A revolution in scene design occurred in the late 17th cent. with the initiation of multiple or oblique perspective by Ferdinando Galli Bibiena. He used either two points of perspective or only one placed indiscriminately. The great scene designers of the period were also the great architects and artists. Their designs, baroque and heavy with movement and detail, became increasingly fussy; the set, in conflict with the actor, became the main attraction.

In France the first permanent theater had been the Hôtel de Bourgogne (1548), and in England, the Theatre (1576; later known as the Globe). The early English designer Inigo Jones was influenced by the Italians, although in his time scenery was reserved for court spectacles; Shakespeare's plays were given on a bare stage. The Restoration period saw the development of a "popular" theater, although it was still primarily for the upper classes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรเนสซองของการออกแบบฉากเริ่มในอิตาลี Sebastiano Serlio ในพระ Architettura สมุด II (1545), แปลความหมายสิ่งที่เขาคิดว่า ได้คลาสสิกความคิดมุมมองและการ periaktoi และเผยแพร่ลวดลายแรกบนชุดรูปแบบทั่วไปจะใช้ — สำหรับโศกนาฏกรรม พระราชวัง สำหรับตลก ฉากถนน สำหรับเล่นเซเทอร์ ชนบท โรงละครถาวรแรกในอิตาลี Olimpico นี่ที่วีเชนซา (1584), พยายามที่จะสร้าง frons scaenae โรมันกับห้าถาวรมุม

ในเขานี่ all'antico สร้าง (c.1589) ที่ Sabbioneta, Vincenzo Scamozzi จ้าง "แข็งหล่น" พื้นหลัง และขยายโค้งระยะกลางจะทำให้มุมมองหนึ่ง ในร้อยละ 17 ต้น Giovanni Battista Aleotti คนแรกใช้แฟลต (ผ้ายืดกว่าเฟรมไม้ทาสี) กับอุปกรณ์ตกแต่งทาสีนั้น และใน 1618 เขาแนะนำซุ้มคณะ ไม่ทราบ การตั้งค่าขั้นตอนจริง ออกแบบก็สมมาตร และ ในมุมมอง ต่อมาในศตวรรษนวัตกรรมเครื่องจักรกลของจาโกโม Torelli อำนวยความสะดวกกะอย่างรวดเร็วพร้อมของทั้งหมดแฟลต

Nicolo Sabbattini และเซียร์ราลีโอน de' Sommi เขียนการใช้แสงสว่างในร้อยละ 16.; นอกจากนี้ พวกเขาพัฒนา footlights และเทคนิคแสงสี และการหรี่ความสว่างของไฟ จากเรอเนสซองซ์ระยะจนถึงชัยชนะของไฟแก๊สใน cent. กลาง 19 ดีใช้ทำโคมไฟ เทียน และ torches ถึงแม้ว่าพวกเขาเกิดจากการทำงานมาก กลิ่น และควัน ผลิตผลแยบยล

การปฏิวัติในการออกแบบฉากเกิดขึ้นในร้อยละ 17 สาย ด้วยการเริ่มต้นของหลาย หรือมุมมอง oblique โดย Galli Bibiena เฟอร์ดินานโด เขาใช้อย่างใดอย่างหนึ่งสองจุดของมุมมองหรือเพียงหนึ่งวาง indiscriminately ผู้ออกแบบฉากดีระยะได้ยังสถาปนิกดีและศิลปิน การออกแบบ ยุคบาโรก และหนัก ด้วยการเคลื่อนไหวและรายละเอียด เป็นจู้จี้มาก ชุด ข้อขัดแย้งกับนักแสดง เป็น ตัวหลักเที่ยว.

โรงละครถาวรแรกในฝรั่งเศสได้โฮเทลเดออย่างไร Bourgogne (1548), และ ในประเทศ อังกฤษ โรงละคร (1576 ในภายหลังว่าเป็นโลก) ต้นภาษาอังกฤษแบบสูบ Jones ได้รับอิทธิพลจากชาวอิตาลี แม้ว่าในฉากของเขาเวลาสงวนไว้สำหรับแว่นตาศาล บทละครของเชกสเปียร์ได้รับบนเวทีเปลือย ระยะเวลาคืนเห็นการพัฒนาของโรงละคร "ยอดนิยม" แต่ยังสำหรับชนชั้นสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการออกแบบฉากเริ่มต้นขึ้นในอิตาลี เตี Serlio ใน Architettura ของเขาหนังสือเล่มที่สอง (1545), การตีความสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นความคิดที่คลาสสิกกับมุมมองและ periaktoi และตีพิมพ์ครั้งแรกในการออกแบบรูปแบบที่ชัดเจนของชุดที่จะใช้สำหรับโศกนาฏกรรมพระราชวัง; สำหรับตลกฉากถนน; สำหรับละครเทพารักษ์ชนบท โรงละครถาวรเป็นครั้งแรกในอิตาลีที่มีโรงละครลิมปิโก้ที่ Vicenza (1584) เป็นความพยายามที่จะสร้าง frons เบื้องหลังโรมันกับห้ามุมมองที่ถาวรใน All'Antico teatro ของเขาที่สร้างขึ้น (c.1589) ที่ Sabbioneta, Vincenzo Scamozzi งาน "ลดลงแข็ง" พื้นหลังและขยายซุ้มเวทีกลางที่จะทำให้มุมมองหนึ่ง ในร้อยละ 17 ต้น. Giovanni Battista Aleotti เป็นครั้งแรกที่จะใช้แฟลต (ผ้าใบวาดทอดข้ามกรอบไม้) พร้อมอุปกรณ์ตกแต่งภาพวาดบนพวกเขาและใน 1618 เขาแนะนำส่วนโค้ง การตั้งค่าขั้นตอนที่มีเหตุผลไม่ได้เป็นที่รู้จักกัน; ออกแบบได้เสมอสมมาตรและในมุมมอง ต่อมาในศตวรรษนวัตกรรมทางกลของจาโกโม Torelli การอำนวยความสะดวกการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วพร้อมกันของทุกแฟลตนิโคโล Sabbattini และร์ราลีโอนเด Sommi เขียนเกี่ยวกับการใช้แสงในร้อยละ 16 .; นอกจากนี้พวกเขาพัฒนาเวทีและเทคนิคแสงสีและลดแสงของไฟ จากช่วงเดียวกันของเรเนสซองจนกว่าชัยชนะของแสงก๊าซในช่วงกลางร้อยละ 19. ใช้งานที่ดีที่ทำจากโคมไฟ, เทียนและไฟฉาย แม้ว่าพวกเขาจะก่อให้เกิดการทำงานมากกลิ่นและควันผลแยบยลถูกผลิตการปฏิวัติในการออกแบบฉากที่เกิดขึ้นในร้อยละ 17 ในช่วงปลาย กับการเริ่มต้นของมุมมองหลายหรือเอียงโดยเฟอร์ดินัน Galli Bibiena เขาใช้ทั้งสองจุดของมุมมองหรือเพียงหนึ่งวางการคัดสรร นักออกแบบฉากที่ยิ่งใหญ่ของระยะเวลาที่เขายังเป็นสถาปนิกที่ดีและศิลปิน การออกแบบพิสดารและหนักกับการเคลื่อนไหวและรายละเอียดของพวกเขากลายเป็นจุกจิกมากขึ้น; ที่ตั้งไว้ในความขัดแย้งกับนักแสดงกลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวหลักในประเทศฝรั่งเศสที่โรงละครอย่างถาวรเป็นครั้งแรกที่ได้รับHôtel de Bourgogne (1548) และในประเทศอังกฤษโรงละคร (1576; ภายหลังเป็นที่รู้จักโลก) นักออกแบบภาษาอังกฤษก่อน Inigo โจนส์ได้รับอิทธิพลจากอิตาลีแม้ว่าในฉากเวลาที่เขาถูกสงวนไว้สำหรับแว่นตาศาล บทละครเช็คสเปียร์ที่ได้รับบนเวทีเปลือย ระยะเวลาการฟื้นฟูได้เห็นการพัฒนาของ "ความนิยม" โรงละครแม้ว่ามันจะยังคงเป็นหลักสำหรับชนชั้นสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรเนสซองของ การออกแบบฉาก เริ่มในอิตาลี แซคารี เทย์เลอร์ ใน architettura ของเขา เล่ม 2 ( การผลิต ) , ตีความสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นแนวคิดในมุมมองคลาสสิกและ periaktoi และเผยแพร่แบบแรกชนิดที่ชัดเจนของชุดจะใช้สำหรับโศกนาฏกรรม พระราชวัง เพราะตลกฉากถนน เพราะเทพารักษ์เล่น , ชนบท โรงละครถาวรครั้งแรกในประเทศอิตาลีTeatro Olimpico ในวิเซนซา ( 1584 ) คือความพยายามที่จะสร้าง scaenae โรมัน frons กับห้าถาวรมุมมอง

ในโรงละคร all'antico สร้าง ( c.1589 ซับบิโ นตา ) , " ปืนใหญ่อัตตาจรอาร์เชอร์ใช้ของแข็งตกพื้นและขยายเวทีกลางโค้งให้หนึ่งมุมมอง ในช่วงต้น , ร้อยละ 17 .โจวันนี บัตติสตา aleotti เป็นคนแรกที่ใช้แฟลต ( ทาสีผ้าใบขึงเฟรมไม้มากกว่า ) มีอุปกรณ์ตกแต่งทาสีไว้ และใน 1 เขาเปิด proscenium arch ขั้นมีเหตุผลตั้งไม่ได้รู้จัก การออกแบบมักจะสมมาตรและในมุมมองต่อมาในศตวรรษนวัตกรรมเชิงกลของจาโกโม torelli สะดวกกะอย่างรวดเร็วพร้อมกันของแฟลตทั้งหมด

และนิโคโล sabbattini เซียร์ราลีโอน de ' sommi เขียนเกี่ยวกับการใช้แสงใน 16 เซ็นต์ ; ในนอกจากนี้พวกเขาพัฒนาฟอกซักและเทคนิคแสงสีและให้แสงของโคมไฟตั้งแต่สมัยจนกว่าชัยชนะของแสงแก๊สใน 19 บาท ใช้ดี ยัง เป็น โคมไฟ เทียน และไฟฉาย แม้ว่าพวกเขาจะทำให้การทำงานมาก กลิ่นและควัน ผลที่แยบยลได้ผลิต .

การปฏิวัติในการออกแบบฉากที่เกิดขึ้นในร้อยละ 17 สาย กับการเริ่มต้นของหลาย หรือเฉียงมุมมองโดยเฟอร์ดินานโด แกลลิ bibiena .เขาใช้สองจุดของมุมมอง หรือเพียงหนึ่งวาง ดาย สุดยอดนักออกแบบฉากของระยะเวลาเป็นสถาปนิกที่ดีและศิลปิน ออกแบบของพวกเขา , บาร็อคและหนักกับการเคลื่อนไหวและรายละเอียด ก็จุกจิกมากขึ้น ชุด ในความขัดแย้งกับนักแสดง กลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวหลัก

ในฝรั่งเศสโรงละครถาวรครั้งแรกได้ H เป็นการโทร เดอ บูร์กอญ ( 1224 )และในอังกฤษ , โรงละคร ( จอง ภายหลังเป็นที่รู้จักทั่วโลก ) ดีไซเนอร์ภาษาอังกฤษก่อนอินิโก โจนส์ได้รับอิทธิพลจากอิตาลี แม้ว่าในเวลาฉากถูกสงวนไว้สำหรับให้ศาล ; เช็คสเปียร์บทละครที่ได้รับบนเวทีเปล่าๆ ระยะฟื้นฟู ได้เห็นการพัฒนาของ " ละครยอดนิยม " แม้ว่าจะยังเป็นหลักสำหรับชนชั้นสูง