There was no way he was remember th

There was no way he was remember that.

And then after his turn at a song that left him breathy, hot and with a sheen of sweat over his forehead, he had sat down only to be told by Lily, “ah, Mahiru-! Perfect timing! We dare you to kiss anybody in this room. Now, tell us- who is your favorite?”

He blinked, feeling the heat rush up the back of his neck but rather than refuse, he stared down at the floor. Simply speaking, shouldn’t it be Kuro? He glanced from the corner of his gaze and saw that even Kuro was watching him think and Kuro’s gaze was–

It was something else.

Accidentally, he spurted out, “Misono!”

And could have sworn by the slight shake that Kuro had reacted badly to his choice. But he was too focused on staring up at to where Misono was staring at him with incredulity- they clearly had all been expecting a different answer, so he explained himself.

“You never said where, so simply speaking isn’t it the least embarrassing to kiss Misono briefly on his cheek?” Logically, he couldn’t kiss anybody else because he didn’t know them as well and if he had to, he could admit he didn’t think Kuro would want to be kissed.

Right then however, that kind of felt like it would be a giant lie.

Shaking his head, because surely entertaining the idea that Kuro might want to kiss him was just plain preposterous, Mahiru got up and crossed the room to Misono who was scarlet all over.

It might not have been so bad if not for the curious, hard-edged stare Licht was giving him. Or the crazed giggling Lawless was going through until the wind was forced out of him by a hard kick from Licht. Lily looked far too eager to be seeing this.

At least Tetsu and Hugh were spared from it all, attempting to duet a solo song.

But just before he got down on his knees, and pushed his confidence enough to deliver, a hand grabbed a hold of his shoulder and yanked him back. He almost hit the floor but whether or not he actually did was lost to him.

He barely managed to catch sight of Kuro’s angered eyes before he felt Kuro’s lips so roughly on his own. Spluttering, he reached up and grabbed at Kuro’s hood, quickly getting swept up by the kiss when Kuro’s tongue pushed past his lips and—!?

Mahiru moaned softly, his body grew lax and the length of Kuro’s arm that was holding onto his back tightened around him. Drawn in closer to the heat of Kuro’s embrace, Mahiru was vaguely aware of the other’s reactions from the crash, bang, screams of whatever the hell happened.
But rather than react, he pulled Kuro closer. Looped both arms around Kuro’s neck and thrust his chest up as Kuro lowered them down. Just as Kuro’s knees went either side of his hip, he was treated to a rough awakening from how good he felt.

Kuro was yanked away and with lidded eyes, harsh pants and rosy-red cheeks, he could hear Lily in the background, chiding, “that’s not something you’re meant to do in front of others, brother,” with a fluttery giggle to follow it up.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีทางที่เขาเป็นจำไว้ว่าไม่มี.

และแล้วหลังจากที่เขาเปิดเพลงที่เหลือเขาลมหายใจร้อนและมีเงาของเหงื่อหน้าผากของเขาเขาได้นั่งลงเท่านั้นที่จะบอกโดยลิลลี่ "อา Mahiru-! เวลาที่สมบูรณ์แบบ! เรากล้าให้คุณจูบใครในห้องนี้ ตอนนี้บอกจากสหรัฐที่เป็นที่ชื่นชอบของคุณหรือไม่ "

เขากระพริบตา, ความรู้สึกความร้อนวิ่งขึ้นด้านหลังของคอของเขา แต่แทนที่จะปฏิเสธเขาจ้องมองลงที่พื้น เพียง แต่พูดไม่ควรจะเป็น Kuro? เขาเหลือบมองจากมุมของเขาจ้องมองและเห็นว่าแม้ Kuro ถูกเฝ้าดูเขาคิดและจ้องมอง Kuro ของ was-

มันเป็นอย่างอื่น.

บังเอิญเขา spurted ออก "Misono!"

และจะได้สาบานโดยการสั่นไหวเล็กน้อยที่ Kuro มีปฏิกิริยาไม่ดี การเลือกของเขา แต่เขาก็มุ่งเน้นเกินไปในการจ้องมองขึ้นที่ไปยังที่ที่ Misono ถูกจ้องมองที่เขาด้วย incredulity- พวกเขาเห็นได้ชัดว่าทั้งหมดได้รับการคาดหวังว่าคำตอบที่แตกต่างกันดังนั้นเขาอธิบายตัวเอง.

"คุณไม่เคยกล่าวว่าที่ดังนั้นเพียงแค่การพูดไม่ได้มันน่าอายน้อย จะจูบ Misono สั้น ๆ ที่แก้มของเขา? "เหตุผลที่เขาไม่สามารถจูบคนอื่นเพราะเขาไม่ได้รู้ว่าพวกเขาเป็นอย่างดีและถ้าเขาจะเขาจะยอมรับว่าเขาไม่ได้คิดว่าจะ Kuro อยากจะจูบ.

ขวาแล้ว แต่ที่ชนิดของความรู้สึกเหมือนว่ามันจะเป็นเรื่องโกหกยักษ์.

สั่นศีรษะของเขาเพราะแน่นอนความบันเทิงความคิดที่ว่า Kuro อาจต้องการที่จะจูบเขาเป็นเพียงผิดปกติธรรมดา Mahiru ลุกขึ้นและเดินข้ามห้องไป Misono ที่เป็นผื่นแดงทั่ว

มันอาจจะไม่ได้รับไม่ดีดังนั้นหากไม่ได้สำหรับอยากรู้อยากเห็นจ้องมองยากขอบ Licht ได้ให้เขา หรืออาละวาดหัวเราะคิกคัก Lawless กำลังจะผ่านจนกว่าลมถูกบังคับให้ออกจากเขาโดยการเตะอย่างหนักจาก Licht ลิลลี่มองไกลเกินไปอยากจะเห็นนี้.

อย่างน้อย Tetsu และฮิวจ์รอดจากมันทั้งหมดพยายามที่จะเข้าคู่เพลงเดี่ยว.

แต่ก่อนที่เขาจะได้ลงบนหัวเข่าของเขาและผลักดันให้ความมั่นใจของเขามากพอที่จะส่งมอบมือคว้า จับไหล่ของเขาและดึงเขากลับมา เขาเกือบจะกระแทกพื้นหรือไม่ แต่จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้หายไปกับเขา.

เขาแทบจะไม่ได้รับการจัดการที่จะจับสายตาของตาโกรธ Kuro ก่อนที่เขาจะรู้สึกว่าริมฝีปาก Kuro เพื่อเกรี้ยวกราดกับตัวเขาเอง spluttering เขาเอื้อมมือขึ้นและคว้าเครื่องดูดควัน Kuro ของอย่างรวดเร็วและการกวาดจูบเมื่อลิ้น Kuro ผลักที่ผ่านริมฝีปากของเขา and- !?

Mahiru ครางเบา ๆ ร่างกายของเขาเติบโตหละหลวมและความยาวของแขน Kuro ที่ถือลงบนหลังของเขาแน่น รอบตัวเขา วาดในที่ใกล้ชิดกับความร้อนของอ้อมกอด Kuro ของ Mahiru เป็นรางตระหนักถึงปฏิกิริยาของผู้อื่นจากความผิดพลาดของปังเสียงกรีดร้องของสิ่งที่นรกที่เกิดขึ้น.
แต่แทนที่จะตอบสนองเขาดึง Kuro ใกล้ชิด คล้องแขนทั้งสองรอบคอ Kuro และแทงหน้าอกของเขาขึ้นเป็น Kuro ลดลงพวกเขาลง เช่นเดียวกับหัวเข่า Kuro เดินด้านข้างของสะโพกของเขาทั้งที่เขาได้รับการรักษาที่จะตื่นหยาบจากวิธีการที่ดีที่เขารู้สึกว่า.

Kuro ถูกกระชากออกไปและด้วยตา lidded กางเกงรุนแรงและแก้มสีดอกกุหลาบสีแดงที่เขาจะได้ยินลิลลี่ในพื้นหลัง chiding "นั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณกำลังหมายถึงการทำต่อหน้าคนอื่นพี่ชาย" กับขำพีที่จะปฏิบัติตามมันขึ้นมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่มีทางที่เขาจะจำได้แล้วหลังจากเปิดของเขาในเพลงที่เหลือเขาเหม็น ร้อนและมีเงาของเหงื่อเหนือหน้าผาก เขานั่งลงเท่านั้นที่จะบอกลิลลี่ " อ่า mahiru - ! พอดีเลย ! เรากล้าให้คุณจูบใครในห้องนี้ ตอนนี้ , บอกเราที่คุณชื่นชอบ "เขากระพริบตารู้สึกความร้อนวิ่งขึ้นหลังคอของเขา แต่แทนที่จะปฏิเสธ เขาจ้องมองลงไปที่พื้น เพียงแค่พูด มันไม่ควรเป็นคุโระ ? เขาเหลือบมองจากมุมของสายตาของเขา และเห็นว่า แม้คุโระกำลังดูเขาคิดและคุโระมองฯมันเป็นอย่างอื่นโดยบังเอิญ เขาหลุดออกมา " มิโซโนะ ! "และได้สาบานโดยเขย่าเล็กน้อยว่าคุโระมีปฏิกิริยาที่ไม่ดีกับทางเลือกของเขา แต่เขาไปเน้นที่จ้องมองไปที่ถั่วแปบจ้องมาที่เขาด้วยความไม่เชื่อพวกเขาก็ถูกคาดหวังคำตอบที่แตกต่างกัน ดังนั้น เขาอธิบายตัวเอง" คุณไม่เคยพูดที่ไหน ดังนั้นเพียงแค่การพูดไม่ใช่น้อยที่น่าอายจูบมิโซโนะสั้นบนแก้มของเขา " เหตุผลที่เขาไม่ได้จูบกับใคร เพราะเขาไม่ได้รู้จักพวกเขาเป็นอย่างดี และถ้าเขาทำ เขาก็ยอมรับ เขาไม่คิดว่าคุโระจะอยากจูบถูกต้องแล้ว แต่ที่รู้สึกเหมือนมันจะเป็นการโกหก ยักษ์ส่ายหัว เพราะสนุกสนานแน่นอน ความคิดที่คุโระจะอยากจูบเขา แค่ธรรมดา บ้าๆ mahiru ลุกข้ามห้องถั่วแปบที่เป็นสีแดงทั้งหมดมันอาจจะไม่ได้แย่ถ้าไม่อยากรู้อยากเห็นหนักขอบมองลิชท์ให้เขา หรือบ้าคลั่งหัวเราะ ลอว์เลส จะผ่านจนกว่าลมถูกบังคับให้ออกจากเขา โดยเตะหนักจากลิชท์ . ลิลลี่มองไกลเกินไปกระตือรือร้นที่จะได้เห็นนี้อย่างน้อยเท็ตสึและฮิวจ์ งดเว้นจากมัน พยายามจะร้องเดี่ยวเพลงแต่ ก่อนที่เขาจะได้รับลงบนหัวเข่าของเขาและผลักดันความมั่นใจพอที่จะส่ง มือคว้าจับไหล่ของเขาและดึงเขากลับมา เขาเกือบจะแตะพื้นแต่หรือไม่เขาก็แพ้เขาเขาแทบจะจับสายตาของคุโระก็เคืองตา ก่อนที่เขาจะรู้สึกคุโระปากหยาบคายของเขาเอง หมด เขาถึงขึ้นและคว้าที่คุโระจะดูดอย่างรวดเร็วจะกวาดขึ้นโดยจูบเมื่อคุโระก็ดันผ่านลิ้น ริมฝีปากของเขาและ - ! ?mahiru ครางเบาๆ ร่างกายของเขาเติบโตที่หละหลวม และความยาวของคุโระ เป็นแขนที่ถือของเขากลับรัดแน่น รอบๆตัวเขา วาดในที่ใกล้ชิดกับความร้อนของคุโระก็กอด mahiru ก็ทราบว่าคลับของอื่น ๆของปฏิกิริยาจากความผิดพลาด ปัง เสียงกรีดร้องของอะไรก็ตามที่เกิดขึ้นแต่แทนที่จะตอบโต้ เขาดึงได้อย่างใกล้ชิด ดึงแขนทั้งสองข้างรอบคอของคุโระผลักหน้าอกของเขาเป็นคุโระ ลดมันลง อย่างที่คุโระ เข่าไปด้านข้างของสะโพกของเขา เขาได้รับการกระตุ้นหยาบจากวิธีที่ดีที่เขารู้สึกคุโระถูกกระชากออกไป และเปลือกตา ดวงตาแข็งกร้าว กางเกงสีแดงกุหลาบและแก้ม เขาได้ยินที่ลิลลี่พื้นหลัง chiding " นั่นไม่ใช่สิ่งที่คุณกำลังตั้งใจจะทำอะไรต่อหน้าคนอื่น พี่ชาย " กับหัวเราะคิกคักใจสั่นไปตามมัน