Armstrong, 35, suiting upfor Gemini

Armstrong, 35, suiting up
for Gemini 8 in March 1966

The crew assignments for Gemini 8 were announced on September 20, 1965, with Armstrong as Command Pilot andDavid Scott as Pilot. Scott was the first member of the third group of astronauts to receive a prime crew assignment. The mission launched on March 16, 1966; it was to be the most complex yet, with a rendezvous and docking with the unmanned Agena target vehicle, the second American extra-vehicular activity (EVA) by Scott. In total, the mission was planned to last 75 hours and 55 orbits. After the Agena lifted off at 10 a.m. EST, the Titan IIcarrying Armstrong and Scott ignited at 11:41:02 am EST, putting them into an orbit from where they would chase the Agena.[49]

The rendezvous and first-ever docking between two spacecraft was successfully completed after 6.5 hours in orbit.[1] Contact with the crew was intermittent due to the lack of tracking stations covering their entire orbits. Out of contact with the ground, the docked spacecraft began to roll, and Armstrong attempted to correct this with the Orbital Attitude and Maneuvering System(OAMS) of the Gemini spacecraft. Following the earlier advice of Mission Control, they undocked, but found that the roll increased dramatically to the point where they were turning about once per second, which meant the problem was in their Gemini's attitude control. Armstrong decided the only course of action was to engage the Reentry Control System (RCS) and turn off the OAMS. Mission rules dictated that once this system was turned on, the spacecraft would have to reenter at the next possible opportunity. It was later thought that damaged wiring made one of the thrusters become stuck in the on position.[50]

Recovery of Gemini 8 from
the western Pacific Ocean;
Armstrong sitting to the right.

Throughout the astronaut office there were a few people, most notably Walter Cunningham, who publicly stated that Armstrong and Scott had ignored the malfunction procedures for such an incident, and that Armstrong could have salvaged the mission if he had turned on only one of the two RCS rings, saving the other for mission objectives. These criticisms were unfounded; no malfunction procedures were written and it was possible to turn on only both RCS rings, not just one or the other. Gene Kranz wrote, "the crew reacted as they were trained, and they reacted wrong because we trained them wrong." The mission planners and controllers had failed to realize that when two spacecraft are docked together, they must be considered to be one spacecraft.[51]

Armstrong himself was depressed[52] that the mission had been cut short, canceling most mission objectives and robbing Scott of his EVA.

Gemini 11

Main article: Gemini 11

The last assignment for Armstrong in the Gemini program was as the back-up Command Pilot for Gemini 11, announced two days after the landing of Gemini 8. Having trained for two flights, Armstrong was quite knowledgeable about the systems and was more in a teaching role[53] for the rookie backup Pilot, William Anders. The launch was on September 12, 1966,[54] with Pete Conrad and Dick Gordon on board, who successfully completed the mission objectives, while Armstrong served as CAPCOM.

Following the flight, President Lyndon B. Johnson asked Armstrong and his wife to take part in a 24-day goodwill tour of South America.[55] Also on the tour, which took in 11 countries and 14 major cities, were Dick Gordon, George Low, their wives, and other government officials. InParaguay, Armstrong impressed dignitaries by greeting them in their local language, Guarani;[56]in Brazil he talked about the exploits of the Brazilian-born Alberto Santos-Dumont, who was regarded as having beaten the Wright brothers with the first flying machine with his 14-bis.[57]

Apollo program

On January 27, 1967, the date of the Apollo 1 fire, Armstrong was in Washington, D.C., withGordon Cooper, Dick Gordon, Jim Lovell and Scott Carpenter for the signing of the United NationsOuter Space Treaty. The astronauts chatted with the assembled dignitaries until 6:45 p.m. when Carpenter went to the airport, and the others returned to the Georgetown Inn, where they each found messages to phone the Manned Spacecraft Center. During these telephone calls, they learned of the deaths of Gus Grissom, Ed White and Roger Chaffee. Armstrong and the group spent the rest of the night drinking scotch and discussing what had happened.[58]

On April 5, 1967, the same day the Apollo 1 investigation released its report on the fire, Armstrong assembled with 17 other astronauts for a meeting with Deke Slayton. The first thing Slayton said was, "The guys who are going to fly the first lunar missions are the guys in this room."[59]According to Eugene Cernan, Armstrong showed no reaction to the statement. To Armstrong it came as no surprise—the room was full of veterans of Project Gemini, the only people who could fly the lunar missions. Slayton talked about the planned missions and named Armstrong to the backup crew for Apollo 9, which at that stage was planned to be a medium Earth orbit test of theLunar Module-Command/Service Module combination. After design and manufacturing delays in the Lunar Module (LM), Apollo 9 and Apollo 8 swapped crews. Based on the normal crew rotation scheme, Armstrong would command Apollo 11.[60]

Armstrong floats to the ground after ejecting from LLRV 1.

To give the astronauts experience with how the LM would fly on its final landing descent, NASA commissioned Bell Aircraftto build two Lunar Landing Research Vehicles, later augmented with three Lunar Landing Training Vehicles (LLTV). Nicknamed the "Flying Bedsteads", they simulated the Moon's one-sixth of Earth's gravity by using a turbofan engine to support the remaining five-sixths of the craft's weight. On May 6, 1968, about 100 feet (30 m) above the ground, Armstrong's controls started to degrade and the LLTV began banking.[61]He ejected safely (later analysis suggested that if he had ejected half a second later, his parachute would not have opened in time). His only injury was from biting his tongue. Even though he was nearly killed, Armstrong maintained that without the LLRV and LLTV, the lunar landings would not have been successful, as they gave commanders valuable experience in the behavior of lunar landing craft.[62]

Apollo 11

Main article: Apollo 11

After Armstrong served as backup commander for Apollo 8, Slayton offered him the post of commander of Apollo 11 on December 23, 1968, as Apollo 8 orbited the Moon.[63] In a meeting that was not made public until the publication of Armstrong's biography in 2005, Slayton told him that although the planned crew was Armstrong as commander, lunar module pilot Buzz Aldrin and command module pilot Michael Collins, he was offering the chance to replace Aldrin with Jim Lovell. After thinking it over for a day, Armstrong told Slayton he would stick with Aldrin, as he had no difficulty working with him and thought Lovell deserved his own command. Replacing Aldrin with Lovell would have made Lovell the Lunar Module Pilot, unofficially the lowest ranked member, and Armstrong could not justify placing Lovell, the commander of Gemini 12, in the number 3 position of the crew.[64]

The Apollo 11 crew portrait. Left to right are Armstrong, Michael Collins, and Buzz Aldrin.

A March 1969 meeting between Slayton, George Low, Bob Gilruth, and Chris Kraft determined that Armstrong would be the first person on the Moon, in some part because NASA management saw Armstrong as a person who did not have a large ego.[65] A press conference held on April 14, 1969, gave the design of the LM cabin as the reason for Armstrong's being first; the hatch opened inwards and to the right, making it difficult for the lunar module pilot, on the right-hand side, to exit first. Slayton added, "Secondly, just on a pure protocol basis, I figured the commander ought to be the first guy out ... I changed it as soon as I found they had the time line that showed that. Bob Gilruth approved my decision."[66] At the time of their meeting, the four men did not know about the hatch consideration. The first knowledge of the meeting outside the small group came when Kraft wrote his 2001 autobiography.[67]

On July 16, 1969, Armstrong received a crescent Moon carved out of Styrofoam from the pad leader, Guenter Wendt, who described it as a key to the Moon. In return, Armstrong gave Wendt a ticket for a "space taxi" "good between two planets".[68]

Voyage to the Moon

During the Apollo 11 launch, Armstrong's heart reached a top rate of 110 beats per minute.[69] He found the first stage to be the loudest—much noisier than the Gemini 8 Titan II launch—and the Apollo CSM was relatively roomy compared to the Gemini capsule. This ability to move around was suspected to be the reason why none of the Apollo 11 crew suffered from space sickness, while members of previous crews did. Armstrong was especially happy, as he had been prone tomotion sickness as a child and could experience nausea after doing long periods ofaerobatics.[70]

Aldrin took this photo of Armstrong in the cabin after the completion of theEVA on July 21, 1969.

The objective of Apollo 11 was to land safely rather than to touch down with precision on a particular spot. Three minutes into the lunar descent burn, Armstrong noted that craters were passing about two seconds too early, which meant the Eaglewould probably touch down beyond the planned landing zone by several miles.[71] As the Eagle's landing radar acquired the surface, several computer error alarms appeared. The first was a code 1202 alarm, and even with their extensive training, neither Armstrong nor Aldrin was aware of what this code meant. They promptly received word from CAPCOM Charles Duke in Houston that the alarms were not a concern; the 1202 and 1201 alarms were caused by an executive overflow in thelunar module computer. As described by Buzz Aldrin in the do

Armstrong, 35, suiting up
for Gemini 8 in March 1966

The crew assignments for Gemini 8 were announced on September 20, 1965, with Armstrong as Command Pilot andDavid Scott as Pilot. Scott was the first member of the third group of astronauts to receive a prime crew assignment. The mission launched on March 16, 1966; it was to be the most complex yet, with a rendezvous and docking with the unmanned Agena target vehicle, the second American extra-vehicular activity (EVA) by Scott. In total, the mission was planned to last 75 hours and 55 orbits. After the Agena lifted off at 10 a.m. EST, the Titan IIcarrying Armstrong and Scott ignited at 11:41:02 am EST, putting them into an orbit from where they would chase the Agena.[49]

The rendezvous and first-ever docking between two spacecraft was successfully completed after 6.5 hours in orbit.[1] Contact with the crew was intermittent due to the lack of tracking stations covering their entire orbits. Out of contact with the ground, the docked spacecraft began to roll, and Armstrong attempted to correct this with the Orbital Attitude and Maneuvering System(OAMS) of the Gemini spacecraft. Following the earlier advice of Mission Control, they undocked, but found that the roll increased dramatically to the point where they were turning about once per second, which meant the problem was in their Gemini's attitude control. Armstrong decided the only course of action was to engage the Reentry Control System (RCS) and turn off the OAMS. Mission rules dictated that once this system was turned on, the spacecraft would have to reenter at the next possible opportunity. It was later thought that damaged wiring made one of the thrusters become stuck in the on position.[50]

Recovery of Gemini 8 from
the western Pacific Ocean;
Armstrong sitting to the right.

Throughout the astronaut office there were a few people, most notably Walter Cunningham, who publicly stated that Armstrong and Scott had ignored the malfunction procedures for such an incident, and that Armstrong could have salvaged the mission if he had turned on only one of the two RCS rings, saving the other for mission objectives. These criticisms were unfounded; no malfunction procedures were written and it was possible to turn on only both RCS rings, not just one or the other. Gene Kranz wrote, "the crew reacted as they were trained, and they reacted wrong because we trained them wrong." The mission planners and controllers had failed to realize that when two spacecraft are docked together, they must be considered to be one spacecraft.[51]

Armstrong himself was depressed[52] that the mission had been cut short, canceling most mission objectives and robbing Scott of his EVA.

Gemini 11

Main article: Gemini 11

The last assignment for Armstrong in the Gemini program was as the back-up Command Pilot for Gemini 11, announced two days after the landing of Gemini 8. Having trained for two flights, Armstrong was quite knowledgeable about the systems and was more in a teaching role[53] for the rookie backup Pilot, William Anders. The launch was on September 12, 1966,[54] with Pete Conrad and Dick Gordon on board, who successfully completed the mission objectives, while Armstrong served as CAPCOM.

Following the flight, President Lyndon B. Johnson asked Armstrong and his wife to take part in a 24-day goodwill tour of South America.[55] Also on the tour, which took in 11 countries and 14 major cities, were Dick Gordon, George Low, their wives, and other government officials. InParaguay, Armstrong impressed dignitaries by greeting them in their local language, Guarani;[56]in Brazil he talked about the exploits of the Brazilian-born Alberto Santos-Dumont, who was regarded as having beaten the Wright brothers with the first flying machine with his 14-bis.[57]

Apollo program

On January 27, 1967, the date of the Apollo 1 fire, Armstrong was in Washington, D.C., withGordon Cooper, Dick Gordon, Jim Lovell and Scott Carpenter for the signing of the United NationsOuter Space Treaty. The astronauts chatted with the assembled dignitaries until 6:45 p.m. when Carpenter went to the airport, and the others returned to the Georgetown Inn, where they each found messages to phone the Manned Spacecraft Center. During these telephone calls, they learned of the deaths of Gus Grissom, Ed White and Roger Chaffee. Armstrong and the group spent the rest of the night drinking scotch and discussing what had happened.[58]

On April 5, 1967, the same day the Apollo 1 investigation released its report on the fire, Armstrong assembled with 17 other astronauts for a meeting with Deke Slayton. The first thing Slayton said was, "The guys who are going to fly the first lunar missions are the guys in this room."[59]According to Eugene Cernan, Armstrong showed no reaction to the statement. To Armstrong it came as no surprise—the room was full of veterans of Project Gemini, the only people who could fly the lunar missions. Slayton talked about the planned missions and named Armstrong to the backup crew for Apollo 9, which at that stage was planned to be a medium Earth orbit test of theLunar Module-Command/Service Module combination. After design and manufacturing delays in the Lunar Module (LM), Apollo 9 and Apollo 8 swapped crews. Based on the normal crew rotation scheme, Armstrong would command Apollo 11.[60]

Armstrong floats to the ground after ejecting from LLRV 1.

To give the astronauts experience with how the LM would fly on its final landing descent, NASA commissioned Bell Aircraftto build two Lunar Landing Research Vehicles, later augmented with three Lunar Landing Training Vehicles (LLTV). Nicknamed the "Flying Bedsteads", they simulated the Moon's one-sixth of Earth's gravity by using a turbofan engine to support the remaining five-sixths of the craft's weight. On May 6, 1968, about 100 feet (30 m) above the ground, Armstrong's controls started to degrade and the LLTV began banking.[61]He ejected safely (later analysis suggested that if he had ejected half a second later, his parachute would not have opened in time). His only injury was from biting his tongue. Even though he was nearly killed, Armstrong maintained that without the LLRV and LLTV, the lunar landings would not have been successful, as they gave commanders valuable experience in the behavior of lunar landing craft.[62]

Apollo 11

Main article: Apollo 11

After Armstrong served as backup commander for Apollo 8, Slayton offered him the post of commander of Apollo 11 on December 23, 1968, as Apollo 8 orbited the Moon.[63] In a meeting that was not made public until the publication of Armstrong's biography in 2005, Slayton told him that although the planned crew was Armstrong as commander, lunar module pilot Buzz Aldrin and command module pilot Michael Collins, he was offering the chance to replace Aldrin with Jim Lovell. After thinking it over for a day, Armstrong told Slayton he would stick with Aldrin, as he had no difficulty working with him and thought Lovell deserved his own command. Replacing Aldrin with Lovell would have made Lovell the Lunar Module Pilot, unofficially the lowest ranked member, and Armstrong could not justify placing Lovell, the commander of Gemini 12, in the number 3 position of the crew.[64]

The Apollo 11 crew portrait. Left to right are Armstrong, Michael Collins, and Buzz Aldrin.

A March 1969 meeting between Slayton, George Low, Bob Gilruth, and Chris Kraft determined that Armstrong would be the first person on the Moon, in some part because NASA management saw Armstrong as a person who did not have a large ego.[65] A press conference held on April 14, 1969, gave the design of the LM cabin as the reason for Armstrong's being first; the hatch opened inwards and to the right, making it difficult for the lunar module pilot, on the right-hand side, to exit first. Slayton added, "Secondly, just on a pure protocol basis, I figured the commander ought to be the first guy out ... I changed it as soon as I found they had the time line that showed that. Bob Gilruth approved my decision."[66] At the time of their meeting, the four men did not know about the hatch consideration. The first knowledge of the meeting outside the small group came when Kraft wrote his 2001 autobiography.[67]

On July 16, 1969, Armstrong received a crescent Moon carved out of Styrofoam from the pad leader, Guenter Wendt, who described it as a key to the Moon. In return, Armstrong gave Wendt a ticket for a "space taxi" "good between two planets".[68]

Voyage to the Moon

During the Apollo 11 launch, Armstrong's heart reached a top rate of 110 beats per minute.[69] He found the first stage to be the loudest—much noisier than the Gemini 8 Titan II launch—and the Apollo CSM was relatively roomy compared to the Gemini capsule. This ability to move around was suspected to be the reason why none of the Apollo 11 crew suffered from space sickness, while members of previous crews did. Armstrong was especially happy, as he had been prone tomotion sickness as a child and could experience nausea after doing long periods ofaerobatics.[70]

Aldrin took this photo of Armstrong in the cabin after the completion of theEVA on July 21, 1969.

The objective of Apollo 11 was to land safely rather than to touch down with precision on a particular spot. Three minutes into the lunar descent burn, Armstrong noted that craters were passing about two seconds too early, which meant the Eaglewould probably touch down beyond the planned landing zone by several miles.[71] As the Eagle's landing radar acquired the surface, several computer error alarms appeared. The first was a code 1202 alarm, and even with their extensive training, neither Armstrong nor Aldrin was aware of what this code meant. They promptly received word from CAPCOM Charles Duke in Houston that the alarms were not a concern; the 1202 and 1201 alarms were caused by an executive overflow in thelunar module computer. As described by Buzz Aldrin in the do

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

อาร์มสตรอง 35 สามารถสวมใส่เพียงค่าสำหรับราศีเมถุน 8 ในเดือน 1966 มีนาคมกำหนดเรือสำหรับ 8 ราศีเมถุนได้ประกาศบน 20 กันยายน 1965 กับอาร์มสตรองเป็นนักบินสั่ง andDavid สก็อตเป็นนักบิน สก็อตถูกสมาชิกแรกของกลุ่มที่สามของนักบินอวกาศจะได้รับการกำหนดเฉพาะเรือ ภารกิจที่เปิดตัวในเดือน 16 มีนาคม 1966 ก็จะ ซับซ้อนมากที่สุดได้ ลืมและเทียบกับไม่ Agena เป้าหมายยานพาหนะ สองอเมริกันนอกยานพาหนะคิรีกิจกรรม (EVA) โดยสกอตต์ รวม มีการวางแผนภารกิจสุดท้าย 75 ชั่วโมงและวงโคจร 55 หลังจาก Agena ยกออกที่ 10 น. EST อาร์มสตรอง IIcarrying Titan และสก็อตลุกที่ 11:41:02 am EST วางพวกเขาลงในวงโคจรจากที่พวกเขาจะไล่ที่ Agena [49]การนัดพบและแรกเคยเทียบระหว่างยานอวกาศสองเสร็จสมบูรณ์หลังจาก 6.5 ชั่วโมงในวงโคจร [1] ติดต่อกับเรือไม่ต่อเนื่องขาดการติดตามสถานีครอบคลุมวงโคจรของพวกเขาทั้งหมด จากที่ติดต่อกับพื้นดิน ยานอวกาศชิดเริ่มม้วน และอาร์มสตรองพยายามแก้ไขทัศนคติของวงโคจรและหลบหลีก System(OAMS) ของยานอวกาศเจมินิ ต่อไปนี้คำแนะนำก่อนหน้านี้ควบคุมภารกิจ พวกเขาเทียบชิดขอบ แต่พบว่า ค่าสะสมเพิ่มขึ้นอย่างมากจุดพวกเขาได้เปิดเกี่ยวกับครั้งต่อวินาที ซึ่งหมายถึง ปัญหาที่อยู่ในราศีเมถุนการควบคุมทัศนคติ อาร์มสตรองตัดสินใจหลักสูตรเฉพาะของการดำเนินการคือการ ต่อสู้ระบบควบคุม Reentry (RCS) และปิด OAMS ภารกิจกฎบอกว่า เมื่อระบบนี้ถูกเปิดใช้งาน ยานอวกาศที่จะต้องใส่ในโอกาสต่อไปได้ ก็คิดว่าภายหลังที่เสียหายทำให้ thrusters ที่หนึ่งกลายเป็นติดอยู่ในตำแหน่งในสาย [50]การฟื้นตัวของราศีเมถุน 8 จากมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกอาร์มสตรองที่นั่งทางด้านขวาตลอดทั้งสำนักงานนักบินอวกาศมีกี่คน Walter คันนิงแฮม ที่สาธารณะระบุว่า อาร์มสตรองและสก็อตได้ละเว้นขั้นตอนความผิดปกติของเหตุการณ์ดังกล่าว และอาร์มสตรองที่ส่วนใหญ่อาจมี salvaged ภารกิจถ้าเขามีเปิดหนึ่งแหวน RCS สอง บันทึกอื่น ๆ สำหรับวัตถุประสงค์ของภารกิจ วิจารณ์นี้มีโคมลอย ขั้นตอนการทำงานไม่ได้เขียน และสามารถเปิดเฉพาะทั้งแหวน RCS ไม่เพียงหนึ่ง หรืออื่น ๆ Kranz ยีนเขียน "เรือปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นมีการฝึกอบรม และพวกเขาปฏิกิริยาผิดเนื่องจากเราฝึกให้ถูกต้อง" วางแผนภารกิจและตัวควบคุมมีไม่สามารถตระหนักว่า เมื่อยานอวกาศสองจะย้ายกัน พวกเขาต้องถือ ยานอวกาศหนึ่ง [51]อาร์มสตรองตัวเองตกต่ำ [52] ว่า ภารกิจมีการตัดสั้น ยกเลิกวัตถุประสงค์ภารกิจมากที่สุด และบีบสก็อตของ EVA ของเขาได้ราศีเมถุน 11บทความหลัก: เมถุน 11กำหนดสุดท้ายของอาร์มสตรองในโปรแกรมราศีเมถุนที่เป็นนำร่องสั่งสำรองสำหรับราศีเมถุน 11 ประกาศสองวันหลังจากลงจอด 8 ราศีเมถุน มีการฝึกอบรมสำหรับเที่ยวบินที่สอง อาร์มสตรองค่อนข้างมีความรู้เกี่ยวกับระบบ และได้เพิ่มเติมบทบาทสอน [53] สำหรับมือใหม่สำรองนำร่อง William Anders เปิดตัวได้บน 12 กันยายน 1966, [54] พีคอนราดและดิ๊ก Gordon บน ที่เสร็จภารกิจวัตถุประสงค์ ในขณะที่แคปคอมเสิร์ฟอาร์มสตรองต่อเที่ยวบิน ประธานาธิบดี Lyndon B. Johnson ถามอาร์มสตรองและภรรยาของเขามีส่วนร่วมในทัวร์วันที่ 24 ค่าความนิยมของอเมริกาใต้ [55] ยัง ทัวร์ ซึ่งใช้ใน 11 ประเทศและเมืองที่ 14 มีดิ๊ก Gordon จอร์จต่ำ ภรรยาของพวกเขา และเจ้าหน้าที่ของรัฐอื่น ๆ InParaguay อาร์มสตรองประทับใจสาแหรกแสดงคำทักทายในภาษาท้องถิ่น กวารานี [56] ในบราซิลเขาพูดคุยเกี่ยวกับประโยชน์ของบราซิลเกิด Alberto Santos-Dumont ที่ถูกถือว่ามีตีพี่น้องไรท์ ด้วยเครื่องบินครั้งแรกกับ bis 14 ของเขา [57]โครงการอะบน 27 มกราคม 1967 วันไฟอพอลโล 1 อาร์มสตรองได้ใน Washington, dc, withGordon คูเปอร์ ดิ๊ก Gordon จิมโลเวลลอด์จ และช่าง ไม้สก็อตสำหรับลงนามในสนธิสัญญาสห NationsOuter พื้นที่ นักบินอวกาศที่ chatted กับสาแหรกประกอบจนถึง 18:45 น.เมื่อช่างไม้ไปสนามบิน และคนอื่น ๆ กลับไปอินน์จอร์จทาวน์ ที่พวกเขาแต่ละพบข้อความโทรศัพท์ตัวยานอวกาศ Manned ระหว่างโทรศัพท์เหล่านี้ พวกเขาเรียนรู้ตายของ Gus Grissom ขาว Ed และ Roger Chaffee อาร์มสตรองและกลุ่มที่ใช้ส่วนเหลือของคืนดื่ม scotch และคุยอะไรเกิดขึ้น [58]บน 5 เมษายน 1967 วันเดียวการสอบสวน 1 อพอลโลออกรายงานไฟไหม้ อาร์มสตรองประกอบ ด้วย 17 นักบินอวกาศอื่น ๆ สำหรับการประชุมกับ Deke Slayton สิ่งแรกที่ Slayton พูดถูก "คนที่กำลังจะบินภารกิจดวงแรกคือ คนในห้องนี้" [59] อาร์มสตรองได้แสดงปฏิกิริยาไม่ให้ยอดตาม Eugene Cernan อาร์มสตรองที่มันมาเป็นแปลกใจ — ห้องก็เต็มไป ด้วยทหารผ่านศึกของโครงการเมถุน คนเดียวที่สามารถบินภารกิจดวงจันทร์ Slayton พูดคุยเกี่ยวกับภารกิจแผน และชื่ออาร์มสตรองกับลูกเรือสำรองสำหรับอพอลโล 9 ซึ่งในขั้นตอนที่มีการวางแผนเพื่อให้การทดสอบวงโคจรโลกกลางของ theLunar โมดูลโมดูลสั่ง/บริการชุด หลังจากการออกแบบและผลิตความล่าช้าในดวงจันทร์ (LM), อพอลโล 9 และอพอลโล 8 สลับหน้าที่ ตามโครงร่างการหมุนเรือปกติ อาร์มสตรองจะสั่งอพอลโล 11 [60]อาร์มสตรองลอยพื้นหลังเลิกจาก LLRV 1เพื่อให้นักบินอวกาศประสบการณ์ ด้วยวิธี LM จะบินในจอดสุดท้ายโคตร NASA มอบหมายอำนาจหน้าที่ Aircraftto เบลล์สร้างสองดวงเชื่อมโยงไปถึงวิจัยยานพาหนะ หลังออกเมนต์ด้วยสามทางจันทรคติขนย้ายสินค้าฝึกอบรมยานพาหนะ (LLTV) เขาชื่อเล่น "บิน Bedsteads" จำลองหกหนึ่งของดวงจันทร์ของแรงโน้มถ่วงของโลก โดยใช้เครื่องยนต์ turbofan สนับสนุน 5-sixths เหลือน้ำหนักของเรือ บน 6 พฤษภาคม 1968 ประมาณ 100 ฟุต (30 เมตร) เหนือพื้นดิน ควบคุมของอาร์มสตรองเริ่มลดลง และธนาคารเริ่มต้น LLTV [61] เขาออกอย่างปลอดภัย (หลังวิเคราะห์แนะนำว่า ถ้าเขาได้ออกครึ่งวินาทีในภายหลัง ร่มชูชีพของเขาจะไม่เปิดในเวลา) บาดเจ็บของเขาเท่านั้นจากการเสียดสีลิ้นของเขาได้ แม้เขาถูกเกือบฆ่า อาร์มสตรองรักษาว่า ไม่ มี LLRV และ LLTV, landings จันทรคติจะไม่ประสบความสำเร็จ เป็นแต่ ผู้มีประสบการณ์ในลักษณะการทำงานของยานลงจอดดวงจันทร์ [62]อพอลโล 11บทความหลัก: อพอลโล 11หลังจากอาร์มสตรองที่ทำหน้าที่เป็นผู้บัญชาการสำรองสำหรับอพอลโล 8, Slayton เสนอเขาโพสต์ของอพอลโล 11 ผู้บัญชาการบน 23 ธันวาคม 1968 เป็นอพอลโล 8 orbited ดวงจันทร์ [63] ในการประชุมที่ไม่ได้ทำสาธารณะจนเผยแพร่ชีวประวัติของอาร์มสตรองในปี 2005, Slayton บอกเขาว่า ถึงแม้ว่าเรือแผนถูกอาร์มสตรองเป็นผู้บัญชาการ นักบินดวงอัลดริน Buzz และโมดูลคำสั่งนัก Michael Collins เขาถูกเสนอโอกาสแทนอัลดรินจิมโลเวลลอด์จ หลังจากชั่งใจวัน อาร์มสตรองว่า Slayton เขาจะติดกับอัลดริน ตามที่เขาได้ทำงานกับเขาไม่ยาก และคิดว่า โลเวลลอด์จสมควรได้รับคำสั่งของเขาเอง แทนอัลดรินโลเวลลอด์จจะทำโลเวลลอด์จดวงนักบิน อย่างไม่เป็นทางการต่ำอันดับหนึ่ง และอาร์มสตรองสามารถปรับการวางโลเวลลอด์จ บัญชาการเมถุน 12 ในตำแหน่งหมายเลข 3 ของลูก [64]ภาพเหมือนเรืออพอลโล 11 จากซ้ายไปขวามีอาร์มสตรอง Michael Collins และอัล ดริน Buzz2512 มี.ค.ประชุมระหว่าง Slayton จอร์จต่ำ Bob Gilruth คราฟท์ Chris ถูกว่า อาร์มสตรองจะเป็นคนแรกบนดวงจันทร์ ในบางส่วนเนื่องจาก NASA บริหารเห็นอาร์มสตรองเป็นคนไม่มีอาตมาขนาดใหญ่ [65] แถลงข่าวเมื่อวันที่ 14 เมษายน 1969 ให้การออกแบบห้องโดยสารของ LM เป็นสาเหตุของอาร์มสตรองเป็นครั้งแรก ขณะที่เปิด inwards และ ทางด้าน ขวา ทำให้ยากสำหรับดวงนำร่อง ด้านขวา การออกจากโปรแกรมก่อน Slayton เพิ่ม "ประการที่สอง เพียงตามโพรโทคอลบริสุทธิ์ ฉันคิดผู้บัญชาการควรจะเป็นคนแรกออกมา... ฉันได้เปลี่ยนเรื่องทันทีที่พบว่าพวกเขามีเวลาเส้นที่ชี้ให้เห็นว่า Bob Gilruth อนุมัติการตัดสินใจของฉัน" [66] ในขณะการประชุม ชายสี่ไม่ทราบเกี่ยวกับการพิจารณาขณะ ความรู้แรกของการประชุมกลุ่มเล็ก ๆ มาเมื่อคราฟท์เขียนอัตชีวประวัติของเขา 2001 ภายนอก [67]บน 16 กรกฎาคม 2512 อาร์มสตรองรับเครสเซนท์มูนสลักจาก Styrofoam จากผู้นำแผ่น Guenter Wendt ซึ่งอธิบายเป็นคีย์ไปยังพระจันทร์ กลับ อาร์มสตรองให้ Wendt ตั๋วสำหรับ "แท็กซี่อวกาศ" "ดีระหว่างดาวเคราะห์สอง" [68]เดินทางไปดวงจันทร์During the Apollo 11 launch, Armstrong's heart reached a top rate of 110 beats per minute.[69] He found the first stage to be the loudest—much noisier than the Gemini 8 Titan II launch—and the Apollo CSM was relatively roomy compared to the Gemini capsule. This ability to move around was suspected to be the reason why none of the Apollo 11 crew suffered from space sickness, while members of previous crews did. Armstrong was especially happy, as he had been prone tomotion sickness as a child and could experience nausea after doing long periods ofaerobatics.[70]Aldrin took this photo of Armstrong in the cabin after the completion of theEVA on July 21, 1969.The objective of Apollo 11 was to land safely rather than to touch down with precision on a particular spot. Three minutes into the lunar descent burn, Armstrong noted that craters were passing about two seconds too early, which meant the Eaglewould probably touch down beyond the planned landing zone by several miles.[71] As the Eagle's landing radar acquired the surface, several computer error alarms appeared. The first was a code 1202 alarm, and even with their extensive training, neither Armstrong nor Aldrin was aware of what this code meant. They promptly received word from CAPCOM Charles Duke in Houston that the alarms were not a concern; the 1202 and 1201 alarms were caused by an executive overflow in thelunar module computer. As described by Buzz Aldrin in the do

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

อาร์มสตรอง, 35,
คำร้องขึ้นสำหรับราศีเมถุน8 มีนาคม 1966 งานที่มอบหมายให้ลูกเรือราศีเมถุน 8 ได้รับการประกาศเมื่อวันที่ 20 กันยายน 1965 กับอาร์มสตรองเป็นคำสั่งนักบิน andDavid สกอตต์เป็นนักบิน สกอตต์เป็นสมาชิกคนแรกของกลุ่มที่สามของนักบินอวกาศที่จะได้รับมอบหมายให้ลูกเรือที่สำคัญ ภารกิจเปิดตัววันที่ 16 มีนาคม 1966; มันก็จะเป็นที่ซับซ้อนมากที่สุดยังมีการนัดพบและเชื่อมต่อกับยานพาหนะเป้าหมาย Agena กำลังใจที่กิจกรรมพิเศษพาหนะสองอเมริกัน (EVA) โดยสกอตต์ รวมภารกิจก็วางแผนที่จะมีอายุการใช้งาน 75 ชั่วโมงและ 55 วงโคจร หลังจากที่ Agena ยกออกจากที่ 10:00 EST, ไททัน IIcarrying อาร์มสตรองและสกอตต์ที่จุดประกาย 11:41:02 EST, วางไว้ในวงโคจรที่ห่างจากจุดที่พวกเขาจะไล่ล่า Agena ได้. [49] นัดพบและเป็นครั้งแรกที่เคยเชื่อมต่อระหว่าง ยานอวกาศสองเสร็จสมบูรณ์หลังจากที่ 6.5 ชั่วโมงในวงโคจร. [1] ติดต่อกับลูกเรือเป็นระยะ ๆ เนื่องจากการขาดการติดตามสถานีครอบคลุมวงโคจรของพวกเขาทั้ง ออกจากการสัมผัสกับพื้นดินที่ยานอวกาศลำเริ่มที่จะม้วนและอาร์มสตรองพยายามที่จะแก้ไขปัญหานี้ด้วยทัศนคติวงและหลบหลีกระบบ (OAMS) ของยานอวกาศราศีเมถุน หลังจากที่ก่อนหน้านี้คำแนะนำของศูนย์ควบคุมภารกิจที่พวกเขาแยกออก แต่พบว่าม้วนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วไปยังจุดที่พวกเขาเกี่ยวกับการเปลี่ยนหนึ่งครั้งต่อวินาทีซึ่งหมายความว่าปัญหาที่เกิดขึ้นอยู่ในการควบคุมทัศนคติของพวกเขาราศีเมถุน อาร์มสตรองตัดสินใจหลักสูตรเฉพาะของการดำเนินการคือการมีส่วนร่วมย้อนระบบควบคุม (RCS) และปิด OAMS กฎภารกิจบอกว่าเมื่อระบบนี้ถูกเปิดยานอวกาศจะต้องป้อนในโอกาสที่เป็นไปได้ต่อไป หลังจากนั้นมันก็คิดว่าสายไฟที่เสียหายทำให้หนึ่งขับดันกลายเป็นติดอยู่ในตำแหน่ง [50]. การกู้คืนของราศีเมถุน 8 จากมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตกอาร์มสตรองนั่งไปทางขวา. ตลอดสำนักงานนักบินอวกาศมีไม่กี่คนที่โดดเด่นที่สุด วอลเตอร์คันนิงแฮมที่ระบุเปิดเผยว่าอาร์มสตรองและสกอตต์ไม่สนใจวิธีการที่ผิดปกติเช่นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและที่อาร์มสตรองจะได้กู้ภารกิจถ้าเขาได้เปิดเพียงหนึ่งในสองวง RCS ประหยัดอื่น ๆ สำหรับวัตถุประสงค์ของภารกิจ วิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ไม่มีมูลความจริง; ไม่มีขั้นตอนการทำงานที่ผิดปกติถูกเขียนและมันก็เป็นไปได้ที่จะเปิดในวงทั้ง RCS เท่านั้นไม่ได้เป็นเพียงหนึ่งหรืออื่น ๆ ยีน Kranz เขียน "ลูกเรือมีปฏิกิริยาตอบสนองที่พวกเขาได้รับการฝึกฝนและพวกเขามีปฏิกิริยาตอบสนองที่ไม่ถูกต้องเพราะเราได้รับการฝึกฝนพวกเขาผิด." วางแผนภารกิจและตัวควบคุมล้มเหลวที่จะตระหนักว่าเมื่อสองยานอวกาศที่มีการเชื่อมต่อเข้าด้วยกันพวกเขาจะต้องได้รับการพิจารณาให้เป็นหนึ่งในยานอวกาศ. [51] อาร์มสตรองเองก็มีความสุข [52] ว่าภารกิจที่ได้รับการตัดสั้นยกเลิกวัตถุประสงค์ของภารกิจมากที่สุดและปล้น สกอตต์ของเขา EVA. ราศีเมถุน 11 บทความหลัก: ราศีเมถุน 11 ได้รับมอบหมายสุดท้ายสำหรับอาร์มสตรองในโปรแกรมราศีเมถุนเป็นสำรองนักบินคำสั่งสำหรับราศีเมถุน 11 ประกาศสองวันหลังจากที่เชื่อมโยงไปถึงของราศีเมถุน 8. มีการฝึกอบรมสำหรับสองเที่ยวบินอาร์มสตรอง ค่อนข้างมีความรู้เกี่ยวกับระบบและเป็นมากขึ้นในบทบาทการเรียนการสอน [53] สำหรับนักบินสำรองมือใหม่วิลเลียมเดส การเปิดตัวเป็นวันที่ 12 กันยายน 1966 [54] กับพีทคอนราดและดิ๊กกอร์ดอนบนเรือที่ประสบความสำเร็จในวัตถุประสงค์ของภารกิจในขณะที่อาร์มสตรองทำหน้าที่เป็น CAPCOM. หลังจากที่เที่ยวบินที่ประธานาธิบดีลินดอนจอห์นสันถามอาร์มสตรองและภรรยาของเขาที่จะใช้ มีส่วนร่วมในทัวร์ค่าความนิยม 24 วันของทวีปอเมริกาใต้. [55] นอกจากนี้ในทัวร์ซึ่งเกิดใน 11 ประเทศและ 14 เมืองใหญ่เป็นดิ๊กกอร์ดอน, จอร์จต่ำ, ภรรยาของเขาและเจ้าหน้าที่ของรัฐอื่น ๆ InParaguay อาร์มสตรองสร้างความประทับใจให้แขกผู้มีเกียรติโดยการทักทายในภาษาท้องถิ่นของตนนี; [56] ในบราซิลเขาได้พูดคุยเกี่ยวกับการหาประโยชน์ของบราซิลเกิดอัลแบร์โตซานโตสดูมองต์ที่ได้รับการยกย่องว่ามีการตีพี่น้องตระกูลไรท์กับเครื่องบินครั้งแรกกับ 14 ทวิของเขา. [57] โครงการอพอลโลเมื่อวันที่ 27 มกราคม 1967, วันที่อพอลโล 1 ไฟอาร์มสตรองอยู่ในกรุงวอชิงตันดีซี withGordon คูเปอร์ดิ๊กกอร์ดอน, โลเวลล์จิมและสกอตต์คาร์เพนสำหรับการลงนามของประเทศ NationsOuter อวกาศ สนธิสัญญา. มนุษย์อวกาศพูดคุยกับบุคคลสำคัญประกอบจนกระทั่ง 06:45 เมื่อไม้ไปสนามบินและคนอื่น ๆ กลับไปที่จอร์จทาวน์อินน์ที่พวกเขาแต่ละคนพบข้อความไปยังโทรศัพท์ของศูนย์ยานอวกาศ ในช่วงสายโทรศัพท์เหล่านี้พวกเขาได้เรียนรู้จากการตายของกัสกริสซัมเอ็ดสีขาวและโรเจอร์แชฟฟี อาร์มสตรองและกลุ่มที่ใช้เวลาที่เหลือของคืนดื่มสก๊อตและการหารือว่าเกิดอะไรขึ้น. [58] เมื่อวันที่ 5 เมษายน 1967 ซึ่งเป็นวันเดียวกันกับการตรวจสอบ 1 อพอลโลออกรายงานที่มีต่อการเกิดไฟไหม้อาร์มสตรองประกอบกับ 17 นักบินอวกาศอื่น ๆ สำหรับการประชุม กับ Deke Slayton สิ่งแรกที่ Slayton กล่าวว่าเป็น "คนที่กำลังจะบินปฏิบัติภารกิจบนดวงจันทร์เป็นครั้งแรกที่มีคนในห้องนี้." [59] ตามที่ยูจีน Cernan อาร์มสตรองแสดงให้เห็นว่าการตอบสนองต่อคำสั่งที่ไม่มี อาร์มสตรองมาเป็นแปลกใจที่ห้องพักเต็มของทหารผ่านศึกโครงการราศีเมถุนคนเท่านั้นที่สามารถบินภารกิจดวงจันทร์ Slayton พูดคุยเกี่ยวกับภารกิจที่วางแผนไว้และตั้งชื่ออาร์มสตรองลูกเรือสำรองพอลโลที่ 9 ซึ่งในขั้นตอนที่วางแผนที่จะทดสอบโลกกลางวงโคจรของ theLunar โมดูล-คำสั่ง / บริการโมดูลรวมกัน หลังจากที่การออกแบบและความล่าช้าในการผลิตทางจันทรคติ Module (LM) อพอลโล 9 และอพอลโล 8 สลับทีมงาน ขึ้นอยู่กับรูปแบบการหมุนลูกเรือปกติอาร์มสตรองจะสั่งอพอลโล 11 [60] อาร์มสตรองลอยลงไปที่พื้นหลังจากถอดจาก LLRV 1. เพื่อให้ประสบการณ์ของนักบินอวกาศที่มีวิธีการที่จะบิน LM ในเชื้อสายเชื่อมโยงไปถึงขั้นสุดท้ายของนาซ่าเบลล์รับหน้าที่ Aircraftto สร้าง สองทางจันทรคติเชื่อมโยงไปถึงยานพาหนะวิจัยเติมต่อมามีสามทางจันทรคติเชื่อมโยงไปถึงยานพาหนะการฝึกอบรม (LLTV) ชื่อเล่น "บิน bedsteads" พวกเขาจำลองดวงจันทร์หนึ่งในหกของแรงโน้มถ่วงของโลกโดยใช้เครื่องยนต์เทอร์โบแฟนให้การสนับสนุนส่วนที่เหลืออีกห้า sixths น้ำหนักฝีมือของ เมื่อวันที่ 6 พฤษภาคม 1968 ประมาณ 100 ฟุต (30 เมตร) เหนือพื้นดินการควบคุมของอาร์มสตรองเริ่มที่จะลดลงและ LLTV เริ่มธนาคาร. [61] เขาถูกขับออกมาได้อย่างปลอดภัย (การวิเคราะห์ในภายหลังบอกว่าถ้าเขาได้พุ่งออกมาครึ่งวินาทีต่อมาร่มของเขา จะไม่ได้เปิดให้บริการในเวลา) ได้รับบาดเจ็บเดียวของเขามาจากการกัดลิ้นของเขา แม้เขาจะถูกฆ่าตายเกือบอาร์มสตรองไว้ว่าโดยไม่ต้อง LLRV และ LLTV ที่เหยียบดวงจันทร์จะไม่ได้รับความสำเร็จเช่นที่พวกเขาให้ผู้บัญชาการประสบการณ์ที่มีคุณค่าในการทำงานของยานลงจอดดวงจันทร์ [62]. พอลโล 11 บทความหลัก: พอลโล 11 หลัง อาร์มสตรองทำหน้าที่เป็นผู้บัญชาการสำรองพอลโล 8 Slayton เสนอให้เขาโพสต์ของผู้บัญชาการของอพอลโล 11 เมื่อวันที่ 23 ธันวาคม 1968 ขณะที่พอลโล 8 โคจรดวงจันทร์. [63] ในการประชุมที่ไม่ได้ทำให้ประชาชนจนการตีพิมพ์ชีวประวัติของอาร์มสตรองในการ 2005 Slayton บอกเขาว่าแม้ว่าทีมงานที่วางแผนไว้เป็นอาร์มสตรองเป็นผู้บัญชาการโมดูลจันทรคตินักบินของ Buzz Aldrin และโมดูลคำสั่งนักบินไมเคิลคอลลินเขาได้รับการเสนอโอกาสที่จะเปลี่ยนยาฆ่าแมลงชนิดกับจิมโลเวลล์ หลังจากที่คิดว่ามันมากกว่าสำหรับวันอาร์มสตรองบอก Slayton เขาจะติดกับยาฆ่าแมลงชนิดในขณะที่เขามีความยากลำบากไม่ทำงานร่วมกับเขาและคิดว่าสมควรได้รับโลเวลล์คำสั่งของเขาเอง เปลี่ยนยาฆ่าแมลงชนิดที่มีโลเวลล์จะได้ทำโลเวลล์ทางจันทรคติโมดูลนักบินอย่างไม่เป็นทางการสมาชิกอันดับที่ต่ำสุดและอาร์มสตรองไม่สามารถแสดงให้เห็นถึงการวางโลเวลล์ผู้บัญชาการของราศีเมถุน 12 ในจำนวน 3 ตำแหน่งของลูกเรือ. [64] อพอลโล 11 ภาพลูกเรือ . จากซ้ายไปขวามีอาร์มสตรอง, ไมเคิลคอลลินและของ Buzz Aldrin. มีนาคม 1969 การประชุมระหว่าง Slayton จอร์จต่ำ, บ๊อบ Gilruth และคริสคราฟท์ระบุว่าอาร์มสตรองจะเป็นคนแรกบนดวงจันทร์ในส่วนหนึ่งเพราะการจัดการนาซาเห็นอาร์มสตรอง . คนที่ไม่ได้มีอัตตาใหญ่ [65] แถลงข่าวเมื่อวันที่ 14 เมษายน 1969 ให้การออกแบบของห้องโดยสาร LM เป็นเหตุผลที่เป็นของอาร์มสตรองแรก; ฟักเปิดเข้ามาและทางด้านขวาทำให้มันยากสำหรับโมดูลจันทรคตินักบินบนด้านขวามือเพื่อออกครั้งแรก Slayton กล่าวเสริมว่า "ประการที่สองเพียงบนพื้นฐานโปรโตคอลบริสุทธิ์ฉันคิดผู้บัญชาการทหารควรจะเป็นคนแรกที่ออกมา ... ฉันเปลี่ยนมันเร็วที่สุดเท่าที่ผมพบว่าพวกเขามีเส้นเวลาที่แสดงให้เห็นว่า. บ๊อบ Gilruth ได้รับการอนุมัติการตัดสินใจของฉัน "[66] ในช่วงเวลาของการประชุมของพวกเขาทั้งสี่คนไม่ทราบเกี่ยวกับการพิจารณาฟัก ความรู้ที่แรกของการประชุมนอกกลุ่มเล็ก ๆ มาเมื่อคราฟท์เขียน 2001 อัตชีวประวัติของเขา. [67] เมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม 1969 อาร์มสตรองได้รับดวงจันทร์เสี้ยวแกะสลักจากโฟมจากผู้นำแผ่น Guenter Wendt ที่อธิบายว่ามันเป็นสำคัญ ไปยังดวงจันทร์ ในทางกลับกันอาร์มสตรองให้ Wendt ตั๋วเป็น "รถแท็กซี่พื้นที่" "ที่ดีระหว่างสองดวง". [68] การเดินทางไปยังดวงจันทร์ในช่วงพอลโล 11 เปิดหัวใจของอาร์มสตรองถึงอัตราสูงสุด 110 ครั้งต่อนาที. [69] เขา พบว่าขั้นตอนแรกจะเป็นดัง-มากน่าดูกว่าราศีเมถุน 8 ยักษ์สองเปิดตัวและอพอลโล CSM เป็นกว้างเมื่อเทียบกับแคปซูลราศีเมถุน ความสามารถในการย้ายไปรอบ ๆ ถูกสงสัยว่าจะเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมไม่มีลูกเรือพอลโล 11 ความทุกข์ทรมานจากความเจ็บป่วยพื้นที่ในขณะที่สมาชิกของทีมที่ก่อนหน้านี้ได้ อาร์มสตรองมีความสุขโดยเฉพาะอย่างยิ่งในขณะที่เขาได้รับการเจ็บป่วย tomotion แนวโน้มที่เป็นเด็กและอาจพบอาการคลื่นไส้หลังจากทำเวลานาน ofaerobatics. [70] ยาฆ่าแมลงชนิดเอาภาพของอาร์มสตรองในห้องโดยสารหลังจากเสร็จสิ้นการ theEVA เมื่อวันที่ 21 กรกฎาคม 1969 โดยมีวัตถุประสงค์ อพอลโล 11 ที่กำลังจะลงจอดอย่างปลอดภัยมากกว่าที่จะสัมผัสลงที่มีความแม่นยำในจุดที่โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สามนาทีในการเผาไหม้เชื้อสายดวงจันทร์อาร์มสตรองตั้งข้อสังเกตว่าหลุมอุกกาบาตที่ถูกส่งผ่านประมาณสองวินาทีเร็วเกินไปซึ่งหมายความว่า Eaglewould อาจสัมผัสลงเกินโซนเชื่อมโยงไปถึงการวางแผนโดยหลายไมล์. [71] ในฐานะที่เป็นเรดาร์เชื่อมโยงไปถึงนกอินทรีที่ได้มาพื้นผิวที่คอมพิวเตอร์หลาย สัญญาณเตือนข้อผิดพลาดปรากฏ เป็นครั้งแรกที่รหัส 1202 ปลุกและแม้จะมีการฝึกอบรมของพวกเขาไม่ว่าอาร์มสตรองหรือยาฆ่าแมลงชนิดได้ตระหนักถึงสิ่งที่รหัสนี้หมายถึง พวกเขาทันทีที่ได้รับข่าวจาก CAPCOM ชาร์ลส์ดยุคในฮูสตันที่การเตือนภัยที่ไม่ได้กังวล; 1202 และ 1201 การเตือนภัยที่เกิดจากการล้นผู้บริหารในคอมพิวเตอร์โมดูล thelunar ตามที่อธิบายในบัซซ์อัลดรินต้องทำ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

อาร์มสตรอง , 35 , ชุดขึ้น
สำหรับราศีเมถุน 8 มีนาคม 1966

สำหรับลูกเรือไหมราศีเมถุนรึเปล่า 8 อะไรก็ประกาศใน 20 กันยายน 1965 กับอาร์มสตรอง ตามที่นักบินสั่ง anddavid สก๊อตเป็นนักบิน สกอตต์เป็นสมาชิกคนแรกของกลุ่มที่สามของนักบินอวกาศได้รับมอบหมายทีมงานนายก ภารกิจเปิดตัวบน 16 มีนาคม 1966 ; มันเป็นซับซ้อนมากที่สุดเลยกับจุดนัดพบและ Docking กับคนขับรึเปล่ากลุ่มดาววาฬเป้าหมายยานพาหนะ , ยานพาหนะกิจกรรมที่สองอเมริกันอะไรพิเศษไหม ( EVA ) โดย สก็อต รวมภารกิจถูกวางแผนสุดท้าย 75 ชั่วโมงและ 55 วงโคจร . หลังจากที่เอจีนายกออกจากที่ 10 น. EST ในไททัน iicarrying อาร์มสตรองและสก็อตติดไฟที่กอะไรคือ EST , วางพวกเขาลงในโคจรจากที่พวกเขาจะไล่กลุ่มดาววาฬ [ 49 ]

นัดพบกันครั้งแรกระหว่างสองและเชื่อมต่อยานอวกาศได้สำเร็จสมบูรณ์หลังจาก 6.5 ชั่วโมงในโคจร [ 1 ] อะไรติดต่อกับลูกเรือก็ไม่ต่อเนื่อง เนื่องจากการขาดการติดตามสถานีครอบคลุมทั้งหมดของพวกเขาวงโคจร . จากการสัมผัสกับดิน จอดยานอวกาศเริ่มที่จะม้วนกับอาร์มสตรอง พยายามจะแก้ไขด้วยรึเปล่าโคจรทัศนคติและเคลื่อนที่ระบบ ( oams ) ของยานอวกาศเจมิไน หลังจากที่ก่อนหน้านี้เคยมีคำแนะนำการควบคุม ภารกิจของพวกเขาเทียบชิดขอบ แต่พบว่าม้วนเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วไปยังจุดที่พวกเขากลายเป็นหนึ่งครั้งต่อวินาที ซึ่งหมายถึงปัญหาในการควบคุมทัศนคติราศีเมถุน .อาร์มสตรองตัดสินใจหลักสูตรเฉพาะของการดําเนินการเพื่อประกอบระบบควบคุม reentry ( RCS ) และปิด oams . กฎบอกว่า เมื่อภารกิจระบบนี้ถูกเปิดขึ้นยานอวกาศจะต้องใส่ในโอกาสต่อไปได้ ต่อมาคิดว่าสายไฟเสียหาย ทำให้หนึ่งในขับดันกลายเป็นติดอยู่ในตำแหน่ง [ 50 ]

คืนรึเปล่าราศีเมถุน 8 รึเปล่า จาก
มหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก ;
อาร์มสตรองนั่งด้านขวา

ตลอดนักบินอวกาศสำนักงานมีไม่กี่คน ส่วนใหญ่ยวดมั้ยวอลเตอร์คันนิงแฮม , ที่สาธารณะระบุว่าอาร์มสตรองและสก็อตได้ละเว้นเสีย วิธีเหตุการณ์แบบนี้ และที่อาร์มสตรองได้ช่วยเหลือภารกิจ ถ้าเขาเปิดเพียงหนึ่งของ สอง RCS แหวน , บันทึกอื่น ๆเพื่อวัตถุประสงค์ของภารกิจวิพากษ์วิจารณ์เหล่านี้ไม่มีมูล ไม่มีกระบวนการทำงานเขียนและมันก็เป็นไปได้ที่จะเปิดเท่านั้นทั้ง RCS แหวน ไม่ใช่แค่หนึ่งหรืออื่น ๆ ไหมจีน แครนส์รึเปล่า เขียนไว้ว่า " ทีมงานปฏิกิริยาตามที่พวกเขาได้รับการฝึกอบรมและมีผิดเพราะเราฝึกพวกเขาผิด " ภารกิจวางแผนและควบคุมได้ล้มเหลวที่จะตระหนักถึง เมื่อสองยานอวกาศจะเชื่อมต่อเข้าด้วยกันพวกเขาจะถือว่าเป็นหนึ่งในยานอวกาศ [ 51 ]

อาร์มสตรองเองก็หดหู่ [ 52 ] รึเปล่าว่าภารกิจที่ได้รับการตัดสั้น ยกเลิกภารกิจวัตถุประสงค์มากที่สุด และปล้นสก็อตของเขารึเปล่า อีวา ราศีเมถุน 11

บทความหลัก : ไหมราศีเมถุน 11

ภารกิจสุดท้ายสำหรับอาร์มสตรองใน ราศีเมถุนรึเปล่า ) เป็นนักบินคำสั่งสนับสนุนรึเปล่าราศีเมถุน 11 ประกาศสองวันหลังจากที่เชื่อมโยงไปถึงของ ราศีเมถุน 8

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.