1. IntroductionCurrently, the conce

1. Introduction
Currently, the concern regarding the environmental sustainability
of urban development, specifically the use of freshwater
resources, has significantly increased due to population growth,
which has increased water demand; this problem is exacerbated
when combined with water scarcity (which implies limited water
availability) (Corcoran et al., 2010). The urban water cycle includes
water withdrawal from natural resources, water treatment to
satisfy the required quality standards for different uses, water
distribution, water consumption (drinking water, water for recreational
activities, water for cleaning and irrigation of urban areas,
water for agriculture and process water for industries), collection
and transport of wastewater via sewer systems, and wastewater
treatment. Wastewater is treated in wastewater treatment plants
(WWTPs), which has the important role within the urban water
cycle to improve the water quality before being returned into the
natural ecosystems. Traditional wastewater treatment is considered
an industrial activity where wastewater is transformed by
means of different processes, which consume chemicals and energy,
into treated water (of higher quality), which generates byproducts
(primarily solid wastes and gaseous emissions). Hence,
the impact of water emissions into the natural ecosystems is
reduced; however, there are increased costs and other environmental
impacts (Godin et al., 2012).
One of the most popular methodologies used to evaluate the
potential environmental impacts caused by WWTPs is the life cycle
assessment (LCA). LCA is a standardized method (ISO 14040-
14044:2006), which is used to estimate the impact over a wide
range of environmental impact categories (global warming, acidi-
fication, eutrophication, human toxicity, etc.) from the construction
to the operation and dismantling of WWTPs (Corominas et al.,
2013). Recently, LCA studies have demonstrated the importance
of assessing freshwater use by quantifying water consumption from
wastewater treatment after current life cycle impact assessment
methods were expanded (Kounina et al., 2012). Risch et al. (2014)
evaluated the direct water consumption from operating three
different wastewater treatment technologies located in three
different regions and considered regional factors to account for the
water scarcity of the different geographical regions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำในปัจจุบัน ความกังวลเกี่ยวกับความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อมของการพัฒนา โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้น้ำจืดทรัพยากร มีการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเนื่องจากการเจริญเติบโตของประชากรซึ่งได้เพิ่มความต้องการน้ำ ปัญหานี้จะเลวร้ายเมื่อรวมกับการขาดแคลนน้ำ (ซึ่งหมายถึงการจำกัดน้ำพร้อมใช้งาน) (Corcoran et al., 2010) มีน้ำรอบเมืองน้ำถอนจากธรรมชาติ น้ำรักษาโรคตามมาตรฐานคุณภาพที่ต้องการใช้แตกต่างกัน น้ำกระจาย การใช้น้ำ (น้ำดื่ม น้ำสำหรับนันทนาการกิจกรรม น้ำสำหรับทำความสะอาดและการชลประทานของพื้นที่เขตเมืองชุดน้ำน้ำเกษตรและกระบวนการสำหรับอุตสาหกรรม),และการขนส่งของเสียผ่านระบบท่อระบายน้ำ ระบบบำบัดน้ำเสียรักษา รับการบำบัดในโรงบำบัดน้ำเสีย(WWTPs), ซึ่งมีบทบาทสำคัญในเมืองน้ำวงจรการปรับปรุงคุณภาพน้ำก่อนส่งคืนไประบบนิเวศตามธรรมชาติ บำบัดน้ำเสียดั้งเดิมถือกิจกรรมอุตสาหกรรมที่มีแปลงน้ำเสียโดยวิธีการกระบวนการต่าง ๆ การใช้สารเคมีและพลังงานในการบำบัดน้ำ (คุณภาพสูง), ซึ่งสร้างสาร(เสียหลักแข็งและปล่อยเป็นต้น) ดังนั้นผลกระทบของการปล่อยน้ำเข้าไปในระบบนิเวศธรรมชาติเป็นลดลง อย่างไรก็ตาม มีต้นทุนที่เพิ่มขึ้นและอื่น ๆ สิ่งแวดล้อมผลกระทบ (Godin et al., 2012)หนึ่งในวิธีนิยมใช้ในการประเมินการผลกระทบสิ่งแวดล้อมที่อาจเกิดจาก WWTPs เป็นวงจรชีวิตประเมิน(ผลิตภัณฑ์ LCA) LCA คือ วิธีการมาตรฐาน (ISO 14040-14044:2006), ซึ่งใช้ในการประเมินผลกระทบมากกว่าเป็นหลากหลายประเภทสิ่งแวดล้อม (ภาวะโลกร้อน acidi-fication เค ความเป็นพิษในมนุษย์ ฯลฯ) จากการก่อสร้างการดำเนินการและวันของ WWTPs (Corominas et al.,2013) การล่า การศึกษา LCA มีแสดงความสำคัญของการประเมินน้ำจืดใช้ quantifying ปริมาณการใช้น้ำจากบำบัดน้ำเสียหลังจากการประเมินผลกระทบต่อวงจรชีวิตปัจจุบันวิธีถูกขยาย (Kounina et al., 2012) Risch et al. (2014)ประเมินปริมาณการใช้น้ำโดยตรงจากการทำ 3เทคโนโลยีการบำบัดน้ำเสียแตกต่างกันในสามภูมิภาคและปัจจัยพิจารณาภูมิภาคที่ให้การขาดแคลนน้ำของภูมิภาคทางภูมิศาสตร์แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.
บทนำปัจจุบันความกังวลเกี่ยวกับความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อมของการพัฒนาเมืองโดยเฉพาะการใช้น้ำจืดทรัพยากรได้เพิ่มขึ้นอย่างมากจากการเติบโตของประชากรซึ่งได้เพิ่มความต้องการน้ำ ปัญหานี้จะเลวร้ายลงเมื่อรวมกับการขาดแคลนน้ำ (ซึ่งหมายถึงน้ำที่ จำกัด ห้องว่าง) (คอร์โคแร et al., 2010) รอบเมืองน้ำรวมถึงการถอนน้ำจากแหล่งธรรมชาติบำบัดน้ำเพื่อตอบสนองความมาตรฐานคุณภาพที่จำเป็นสำหรับการใช้งานที่แตกต่างกันน้ำกระจายปริมาณการใช้น้ำ(น้ำดื่มน้ำเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจกิจกรรมน้ำสำหรับการทำความสะอาดและการชลประทานของพื้นที่เมืองน้ำเพื่อการเกษตรและน้ำในกระบวนการสำหรับอุตสาหกรรม) การเก็บรวบรวมและการขนส่งของน้ำเสียที่ผ่านระบบท่อระบายน้ำและน้ำเสียการรักษา น้ำเสียได้รับการรักษาในโรงบำบัดน้ำเสีย(WWTPs) ซึ่งมีบทบาทที่สำคัญในเมืองน้ำรอบในการปรับปรุงคุณภาพน้ำก่อนที่จะถูกส่งกลับเข้ามาในระบบนิเวศตามธรรมชาติ ระบบบำบัดน้ำเสียแบบดั้งเดิมคือการพิจารณากิจกรรมอุตสาหกรรมที่น้ำเสียจะถูกเปลี่ยนโดยวิธีการของกระบวนการที่แตกต่างกันที่ใช้สารเคมีและพลังงานลงไปในน้ำได้รับการรักษา(ที่มีคุณภาพสูงกว่า) ซึ่งจะสร้างผลพลอยได้(ส่วนใหญ่เสียที่เป็นของแข็งและการปล่อยก๊าซ) ดังนั้นผลกระทบของการปล่อยน้ำเข้าไปในระบบนิเวศธรรมชาติที่ลดลง แต่มีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นและสิ่งแวดล้อมอื่น ๆ ที่ส่งผลกระทบต่อ(โก et al., 2012). หนึ่งในวิธีที่นิยมมากที่สุดที่ใช้ในการประเมินผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่เกิดจากการที่มีศักยภาพ WWTPs เป็นวงจรชีวิตการประเมิน(LCA) LCA เป็นวิธีการมาตรฐาน (ISO 14040- 14044: 2006) ซึ่งจะใช้ในการประเมินผลกระทบในช่วงกว้างช่วงของประเภทผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม(ภาวะโลกร้อน acidi- การตรวจ, eutrophication ความเป็นพิษของมนุษย์ ฯลฯ ) จากการก่อสร้างไปการดำเนินการและรื้อของ WWTPs (Corominas et al., 2013) เมื่อเร็ว ๆ นี้การศึกษา LCA ได้แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการประเมินการใช้น้ำจืดโดยปริมาณการใช้น้ำจากระบบบำบัดน้ำเสียหลังจากที่วงจรชีวิตของการประเมินผลกระทบในปัจจุบันวิธีการขยาย(Kounina et al., 2012) ริชและอัล (2014) การประเมินการใช้น้ำโดยตรงจากการดำเนินงานสามเทคโนโลยีการบำบัดน้ำเสียที่แตกต่างกันอยู่ในสามภูมิภาคต่างๆ และการพิจารณาปัจจัยในระดับภูมิภาคเพื่อบัญชีสำหรับการขาดแคลนน้ำในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
ในปัจจุบัน ความกังวลเกี่ยวกับความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อม
ของการพัฒนาเมือง โดยเฉพาะการใช้ทรัพยากรน้ำจืด
ได้เพิ่มขึ้นเนื่องจากการเจริญเติบโตของประชากร ,
ซึ่งได้เพิ่มขึ้นความต้องการใช้น้ำ ปัญหานี้เป็น exacerbated
เมื่อรวมกับความขาดแคลนน้ำ ( ซึ่งหมายถึงน้ํากัด
ว่าง ) ( Corcoran et al . , 2010 ) . วงจรของน้ำ
เมืองรวมถึงการถอนเงิน น้ำ ทรัพยากร น้ำ การรักษา
ตอบสนองที่ต้องการคุณภาพมาตรฐานสำหรับการใช้แตกต่างกัน การกระจายน้ำ
, ปริมาณการใช้น้ำ ( ดื่มน้ำเพื่อกิจกรรมสันทนาการ
น้ำสำหรับทำความสะอาดและการชลประทานในพื้นที่
น้ำเพื่อการเกษตรและน้ำเพื่ออุตสาหกรรมกระบวนการ ) , คอลเลกชัน
และการขนส่งของน้ำเสียผ่านระบบท่อระบายน้ำ และน้ำเสีย
รักษาน้ำเสียจะถือว่าระบบบำบัดน้ำเสีย
( wwtps ) ที่มีบทบาทสำคัญภายในรอบเมืองน้ำ
เพื่อปรับปรุงคุณภาพน้ำก่อนที่จะถูกส่งกลับเข้า
ระบบนิเวศธรรมชาติ . ระบบบำบัดน้ำเสียแบบดั้งเดิมจะถือว่า
กิจกรรมอุตสาหกรรมที่น้ำเสียจะถูกเปลี่ยนโดย
หมายถึงกระบวนการต่าง ๆที่ใช้สารเคมีและพลังงาน
ลงในน้ำ ( คุณภาพสูง ) ซึ่งจะสร้างสาร
( ของเสียที่เป็นของแข็งและการปล่อยก๊าซเป็นหลัก ) ดังนั้น ผลกระทบจากการปล่อยน้ำเข้า

ระบบนิเวศธรรมชาติจะลดลง อย่างไรก็ตาม มีต้นทุนเพิ่มขึ้นและผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม
( Godin et al . , 2012 ) .
หนึ่งในความนิยมมากที่สุดวิธีที่ใช้ประเมิน
ที่มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่เกิดจาก wwtps เป็นวัฏจักรชีวิต ( LCA )
) LCA เป็นวิธีมาตรฐาน ( ISO 1 , 4040 -
14044:2006 ) ซึ่งใช้ในการประมาณการผลกระทบมากกว่ากว้าง
ช่วงประเภทผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม ( ภาวะโลกร้อน acidi -
fication บานชื่น , มนุษย์ , ความเป็นพิษ , ฯลฯ ) จากการก่อสร้าง
ต้องผ่าตัดและรื้อของ wwtps ( corominas et al . ,
2013 ) เมื่อเร็วๆ นี้วิธีการศึกษาได้แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการประเมินการใช้น้ำจืด โดยค่า

หลังจากการบริโภคน้ำจากระบบบำบัดน้ำเสียในปัจจุบันวงจรชีวิตการประเมินผลกระทบ
วิธีการขยาย ( kounina et al . , 2012 ) ริสช์ et al . ( 2014 )
ประเมินการบริโภคน้ำตรงจากการปฏิบัติที่แตกต่างกันเทคโนโลยีบำบัดน้ำเสีย 3
3
ตั้งอยู่ภูมิภาคที่แตกต่างกันและพิจารณาปัจจัยในระดับภูมิภาคเพื่อให้บัญชี
ความขาดแคลนน้ำในที่แตกต่างกันทางภูมิศาสตร์ภูมิภาค