When Georges Braque abandoned a bri

When Georges Braque abandoned a bright Fauve palette and traditional perspective in 1908, it was the inspiration of Paul Cézanne's geometrized compositions that led him to simplified faceted forms, flattened spatial planes, and muted colors. By the end of that year, Braque and Pablo Picasso, who first met in 1907, began to compare the results of their techniques and it became obvious to both artists that they had simultaneously and independently invented a revolutionary style of painting, later dubbed "Cubism" by Guillaume Apollinaire. During the next few years the new style blossomed with stunning rapidity from its initial formative stage to high Analytic Cubism. The hallmarks of this advanced phase, so-called for the "breaking down" or "analysis" of form and space, are seen in an extraordinary pair of pendant works, Violin and Palette and Piano and Mandola.

Objects are still recognizable in the paintings, but are fractured into multiple facets, as is the surrounding space with which they merge. The compositions are set into motion as the eye moves from one faceted plane to the next, seeking to differentiate forms and to accommodate shifting sources of light and orientation. In Violin and Palette, the segmented parts of the violin, the sheets of music, and the artist's palette are vertically arranged, heightening their correspondence to the two-dimensional surface. Ironically, Braque depicted the nail at the top of the canvas in an illusionistic manner, down to the very shadow it cast, thus emphasizing the contrast between traditional and Cubist modes of representation. The same applies to the naturalistic candle in Piano and Mandola, which serves as a beacon of stability in an otherwise energized composition of exploding crystalline forms: the black-and-white piano keys all but disembodied; the sheets of music virtually disintegrated; the mandola essentially decomposed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อจอร์จ Braque ละทิ้ง Fauve จานสีที่สดใสและมุมมองแบบดั้งเดิมในค.ศ. 1908 มันเป็นแรงบันดาลใจขององค์ geometrized Paul Cézanne ที่นำเขาไปสู่แบบฟอร์มประกอบง่าย flattened ปริภูมิบิน ปิดเสียงสี โดยสิ้นปี Braque และปาโบลปีกัสโซ ที่พบครั้งแรก ใน 8 ธันวาคมพ.ศ. 2450 เริ่มเปรียบเทียบเทคนิคของพวกเขา และมันเป็นไปศิลปินทั้งที่พวกเขาได้พร้อมกัน และเป็นอิสระคิดค้นปฏิวัติรูปแบบของการวาดภาพ การตั้งฉายา "Cubism" ในภายหลัง โดยความยุกกีโยม ในช่วงไม่กี่ปีถัดไป แบบใหม่ดอก rapidity จากขั้นเริ่มต้นความอุดมสมบูรณ์เพื่อ Cubism คู่สูงที่สวยงาม ณขั้นสูงขั้นตอนนี้ เรียกว่า "แบ่ง" หรือ "วิเคราะห์" ของแบบฟอร์มและช่องว่าง เห็นในคู่พิเศษทำงานจี้ ไวโอลิน และจานสี และเปียโน และ Mandola วัตถุจะยังรู้จักในภาพ แต่ fractured ในหลายแง่มุม เป็นพื้นที่โดยรอบที่จะผสาน มีตั้งองค์การในการเคลื่อนไหวเป็นตาไปจากเครื่องบินประกอบหนึ่งถัดไป การแยกความแตกต่างของรูปแบบและ เพื่อรองรับแหล่งการเลื่อนลอยของแสงและการวางแนว ไวโอลินและสี ส่วนแบ่งส่วนของไวโอลิน แผ่นเพลง และสีของศิลปินแนวจัดเรียง ท่านติดต่อของพื้นผิวสองมิติ แดกดัน Braque แสดงเล็บด้านบนของผืนผ้าใบในลักษณะเป็น illusionistic ลงเงามาก มัน โยน จึง เน้นความแตกต่างระหว่างแบบดั้งเดิม และทาวน์โหมดของการแสดง เดียวกันใช้กับเทียน naturalistic เปียโนและ Mandola ซึ่งทำหน้าที่เป็นเบคอนของความมั่นคงในการมิฉะนั้นพลังงานส่วนประกอบของระเบิดฟอร์มผลึก: คีย์เปียโนขาวแต่ disembodied แผ่นเพลงแทบค่ากลับ mandola จะย่อยสลายไปเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อ Georges Braque ร้างจาน Fauve สดใสและมุมมองแบบดั้งเดิมในปี 1908 มันเป็นแรงบันดาลใจของปอลเซซานขององค์ประกอบ geometrized ที่นำเขาไปสู่รูปแบบที่เรียบง่ายเหลี่ยมเพชรพลอยบี้เครื่องบินอวกาศและสีเสียง ในตอนท้ายของปีนั้น Braque และปาโบลปิกัสโซที่พบกันครั้งแรกในปี 1907 เริ่มที่จะเปรียบเทียบผลของเทคนิคของพวกเขาและมันก็กลายเป็นที่เห็นได้ชัดให้กับศิลปินทั้งสองว่าพวกเขาพร้อมกันและเป็นอิสระคิดค้นรูปแบบการปฏิวัติของการวาดภาพขนานนามภายหลัง "Cubism "โดย Guillaume Apollinaire ในช่วงไม่กี่ปีข้างหน้ารูปแบบใหม่เบ่งบานด้วยความรวดเร็วที่สวยงามจากขั้นตอนการก่อสร้างเริ่มต้นในการวิเคราะห์ Cubism สูง โศกของขั้นตอนขั้นสูงนี้จึงเรียกว่าการ "ทำลายลง" หรือ "การวิเคราะห์" ของรูปแบบและพื้นที่จะเห็นในคู่พิเศษของงานจี้ไวโอลินและจานสีและเปียโนและ Mandola. วัตถุที่ยังคงเป็นที่รู้จักในภาพวาด แต่จะมีการแตกออกเป็นหลายแง่มุมที่เป็นพื้นที่รอบกับที่พวกเขารวม องค์ประกอบมีการตั้งค่าในการเคลื่อนไหวเป็นย้ายตาจากเครื่องบินเหลี่ยมเพชรพลอยที่ถัดไปที่กำลังมองหารูปแบบที่แตกต่างและเพื่อรองรับการขยับแหล่งที่มาของแสงและการวางแนว ในไวโอลินและจานสีที่ส่วนแบ่งของไวโอลิน, แผ่นเพลงและจานสีของศิลปินจะถูกจัดเรียงในแนวตั้งความสูงของพวกเขาติดต่อกับพื้นผิวสองมิติ กระแทกแดกดัน Braque ภาพเล็บที่ด้านบนของผืนผ้าใบในลักษณะเว้าลงไปมากเงามันยังเหวี่ยงจึงเน้นความแตกต่างระหว่างรูปแบบดั้งเดิมและ Cubist ของการแสดง เช่นเดียวกับเทียนธรรมชาติในเปียโนและ Mandola ซึ่งทำหน้าที่เป็นสัญญาณของความมั่นคงในองค์ประกอบที่มีพลังงานอย่างอื่นของระเบิดรูปแบบผลึก: คีย์เปียโนสีดำและสีขาวปลด แต่; แผ่นเพลงแทบละลายหายไป; Mandola ย่อยสลายเป็นหลัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อจอร์จ บราค ทิ้งจาน fauve สดใสและมุมมองแบบดั้งเดิมในปี 1908 มันเป็นแรงบันดาลใจของพอล เซซานน์เป็นองค์ประกอบที่ทำให้เขา geometrized แบบเหลี่ยมเพชร แบบแบน เครื่องบินอวกาศ และสีด้วย โดยสิ้นปีที่ , ปาโบล ปีกัสโซและบราค ที่พบกันครั้งแรกในปี พ.ศ. 2440เริ่มที่จะเปรียบเทียบผลของเทคนิคของพวกเขาและมันก็กลายเป็นที่เห็นได้ชัดทั้งศิลปินที่พวกเขาได้พร้อมกันและอิสระคิดค้นรูปแบบการปฏิวัติของจิตรกรรม ต่อมาขนานนามว่า " กล่อง " โดย Guillaume Apollinaire ในช่วงไม่กี่ปีถัดไปรูปแบบใหม่ที่มีความเบ่งบานสวยงามจากเวทีย่อยของมันเริ่มต้นสูงแบบในภาพ . hallmarks ของการศึกษาขั้นสูงเรียกว่าการ " ทำลายลง " หรือ " การวิเคราะห์รูปแบบและพื้นที่จะเห็นในคู่พิเศษของงานจี้ ไวโอลิน และเปียโน และจาน mandola .

วัตถุ ยังรู้จักในชื่อภาพเขียน แต่จะแตกเป็นหลายแง่มุม เป็นบริเวณพื้นที่ที่พวกเขาผสาน องค์ประกอบมีการตั้งค่าในการเคลื่อนไหว เช่น ตา ย้ายจากหนึ่งมุมมองเครื่องบินไปยัง