The difficulty arises because paral

The difficulty arises because parallelist thinkers tend to interpret conventional
statements about interrelations as ultimate truths. When this happens, all sorts of
inconsistencies arise; as Nāgārjuna demonstrated, any attempt to characterize ultimate
reality conceptually will eventually reduce to absurdity. Thus, if the internal relation
between a and b were an ultimate truth, and their identities depended upon this relation so
that, as parallelists claim, a and b cannot be conceived of independently, then we would
not be able to say anything about them at all. If a represents humanity and b the
environment, and we cannot conceive of one without the other, all the beliefs of deep
ecologists—regarding, say, the effects of humanity‘s activities on the environment, our
feelings of separateness, and whether we are ―a part of‖ or ―apart from‖ nature—all of
these statements and questions would be impossible to formulate. Indeed, we would not
even be able to say, ―Let a stand for humanity and b for nature.‖ Clearly one cannot grasp
at the final truth of the statement ―everything is internally related to everything,‖ for if we
do, then we cannot account for conventional difference, and we cannot say anything
about individual things. Instead, reality becomes an undifferentiated block, where
everything is exactly the same as everything else.
Conversely, if we took a and b to be ultimately different entities then we could
not explain how things are related, which, clearly, they are ―at least in some way.‖ When
we think of objects and individuals as being separate, each having their own identity, this
is just our ordinary way of perceiving reality, which in Buddhism, amounts to
ignorance—namely, grasping at svabhāva. Buddha, Nāgārjuna, as well as Capra and
other parallelists agree that to conceive of things this way is a mistaken, though
conventional, or traditional view of the world. Under this view, we can account for
difference, yet we are mistaken if we take this difference or view to be ultimately true. As
Nāgārjuna showed in MMK, if we take difference to be ultimately true, then we cannot
explain how it is possible for things to relate to each other. If things are ultimately
separate, then of course, they cannot be related. Garfield sums up the argument as
follows: ―it makes no sense‖ he says, ―to think of [the] relations between entities...as any
kind of relation between independent entities at all.‖ Rather, for Buddhism, ―these
phenomena cannot be understood as the same, as different, or as neither‖ (Garfield 1995,
217).
148

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความยากลำบากที่เกิดขึ้นเพราะนักคิด parallelist มีแนวโน้มที่จะแปลความหมายทั่วไป
เกี่ยวกับงบสัมพันธ์เป็นจริงที่ดีที่สุด เมื่อเกิดเหตุการณ์นี้ทุกประเภทของ
ความไม่สอดคล้องกันเกิดขึ้น; เป็นNāgārjunaแสดงให้เห็นถึงความพยายามใด ๆ ที่จะแสดงลักษณะที่ดีที่สุดใน
ความเป็นจริงแนวคิดในที่สุดก็จะลดความไร้สาระ ดังนั้นหากความสัมพันธ์ภายใน
ระหว่าง a และ b เป็นความจริงที่ดีที่สุดและตัวตนของพวกเขาขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ดังนั้นนี้
ว่าเป็น parallelists อ้าง A และ B ไม่สามารถรู้สึกของอิสระแล้วเราจะ
ไม่สามารถที่จะพูดอะไรเกี่ยวกับพวกเขาที่ ทั้งหมด ถ้าแสดงให้เห็นถึงความเป็นมนุษย์และ b
สภาพแวดล้อมและเราไม่สามารถตั้งครรภ์ของหนึ่งโดยไม่ต้องอื่นเชื่อทั้งหมดของลึก
นิเวศวิทยา-เกี่ยวกับการพูด, ผลกระทบจากกิจกรรมของมนุษย์ที่มีต่อสิ่งแวดล้อมของเรา
ความรู้สึกของความเป็นเอกเทศและไม่ว่าเราจะ -a ส่วนof‖หรือ -apart from‖ธรรมชาติทั้งหมดของ
งบการเงินนี้และคำถามที่จะเป็นไปไม่ได้ที่จะกำหนด อันที่จริงเราจะไม่
ได้สามารถที่จะพูดว่า -Let ยืนเพื่อมนุษยชาติและขสำหรับnature.‖เห็นได้ชัดว่าไม่สามารถเข้าใจ
ในความจริงสุดท้ายของ -everything คำสั่งที่เกี่ยวข้องภายในเพื่อทุกอย่าง‖เพราะถ้าเรา
ทำแล้วเรา ไม่สามารถบัญชีสำหรับความแตกต่างของการชุมนุมและเราไม่สามารถพูดอะไร
เกี่ยวกับสิ่งที่แต่ละบุคคล แต่ความเป็นจริงจะกลายเป็นบล็อกความแตกต่างที่
ทุกอย่างเป็นเหมือนกับทุกอย่างอื่น.
ตรงกันข้ามถ้าเราเอา A และ B จะเป็นหน่วยงานที่แตกต่างกันในท้ายที่สุดแล้วเราจะ
ได้อธิบายว่าสิ่งที่มีความเกี่ยวข้องซึ่งเห็นได้ชัดว่าพวกเขาจะ -at น้อย ในบางway.‖เมื่อ
เราคิดว่าของวัตถุและบุคคลที่เป็นที่แยกจากกันแต่ละคนมีเอกลักษณ์ของตัวเองของพวกเขานี้
เป็นเพียงวิธีการสามัญของเราเข้าใจความเป็นจริงซึ่งในพระพุทธศาสนา, จำนวนเงินที่
ไม่รู้-คือโลภที่svabhāva พระพุทธเจ้าNāgārjunaเช่นเดียวกับคาปราและ
parallelists อื่น ๆ เห็นว่าจะตั้งครรภ์ในสิ่งที่วิธีนี้เป็นเข้าใจผิด แต่
เดิมหรือมุมมองแบบดั้งเดิมของโลก ภายใต้มุมมองนี้เราสามารถบัญชีสำหรับ
ความแตกต่าง แต่เราจะเข้าใจผิดถ้าเราใช้ความแตกต่างนี้หรือดูจะเป็นจริงในที่สุด ในฐานะที่เป็น
Nāgārjunaแสดงให้เห็นใน MMK ถ้าเราเอาความแตกต่างที่จะเป็นจริงในที่สุดแล้วเราไม่สามารถ
อธิบายว่ามันเป็นไปได้สำหรับสิ่งที่จะสร้างความสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ หากสิ่งที่เป็นที่สุด
ที่แยกจากกันแล้วแน่นอนพวกเขาไม่สามารถที่เกี่ยวข้อง การ์ฟิลด์สรุปอาร์กิวเมนต์เป็น
ดังนี้ แต่ก็ทำให้sense‖ไม่มีเขาพูด -to คิดของ [] ความสัมพันธ์ระหว่างหน่วยงานใด ๆ ... เป็น
ชนิดของความสัมพันธ์ระหว่างหน่วยงานอิสระที่all.‖ แต่สำหรับพุทธศาสนา -these
ปรากฏการณ์ ไม่สามารถเข้าใจได้เป็นเดียวกันเป็นที่แตกต่างกันหรือเป็นneither‖ (การ์ฟิลด์ 1995,
217).
148

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัญหาเกิดขึ้นเนื่องจาก parallelist นักคิดมักจะตีความตามปกติ
ข้อความเกี่ยวกับ interrelations เป็นความจริงที่สุด เมื่อเกิดเหตุการณ์นี้ , ทุกประเภทของ
ข้อขัดแย้งเกิดขึ้น เป็นอุบาสกอุบาสก rjuna n G ) , พยายามใด ๆ ลักษณะความเป็นจริงที่สุด
แนวคิดจะลดความไร้สาระ ดังนั้น หากภายในความสัมพันธ์
ระหว่าง A และ B เป็นสัจจะสูงสุดและอัตลักษณ์ของพวกเขาขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์นี้ดังนั้น
ที่เป็น parallelists เรียกร้อง A และ B จะรู้สึกเป็นอิสระ แล้วเราจะ
ไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับพวกเขาทั้งหมด ถ้าเป็นมนุษย์ และ B
สภาพแวดล้อม และเราไม่สามารถคิดของหนึ่งโดยไม่ต้องอื่น ๆทั้งหมด , ความเชื่อฝังลึก
ecologists เกี่ยวกับ , กล่าว , ผลกระทบของกิจกรรมของมนุษย์ต่อสิ่งแวดล้อมความรู้สึก
ของ separateness และไม่ว่าเราจะผมอยากเป็นส่วนหนึ่งของ‖หรือผมอยากแยกจากธรรมชาติทั้งหมด‖
งบและคำถามเหล่านี้จะเป็นไปไม่ได้ที่จะกำหนด แน่นอน เราจะไม่
แม้แต่จะพูด ผมอยากให้ยืนสำหรับมนุษยชาติ และเพื่อธรรมชาติ ‖อย่างชัดเจนไม่สามารถเข้าใจ
ความจริงสุดท้ายที่ผมอยากชี้แจงทุกอย่างภายในที่เกี่ยวข้องกับทุกอย่าง ‖ถ้าเรา
ทําแล้วเราไม่สามารถบัญชีสำหรับความแตกต่างปกติ และเราไม่สามารถพูดอะไร
เรื่องของแต่ละบุคคล แต่ความเป็นจริงจะกลายเป็นบล็อกที่ไม่แตกต่างกัน ซึ่ง
ทุกอย่างจะเหมือนกันทุกอย่าง
ในทางกลับกัน ถ้าเราเอา A และ B จะถูกสุด ต่างหน่วยงาน จากนั้นเราก็ไม่ได้อธิบายว่าสิ่งที่
ที่เกี่ยวข้อง ซึ่งเห็นได้ชัดว่าพวกเขาผมอยากอย่างน้อยในบางวิธี ‖เมื่อ
เราคิดว่าของวัตถุและบุคคล เป็น แยก ต่างมีเอกลักษณ์ของตนเอง นี้เป็นเพียงวิธีการของเราธรรมดา
รับรู้ความเป็นจริง ซึ่งในพระพุทธศาสนา จํานวน
ไม่รู้คือ โลภที่ svabh อุบาสกอุบาสกอุบาสกบริษัทพุทธ , n G rjuna เช่นเดียวกับคาปราและ
parallelists อื่น ๆตกลงที่จะตั้งครรภ์ของสิ่งต่าง ๆ วิธีนี้เป็นการเข้าใจผิด แม้ว่า
ธรรมดาหรือมุมมองแบบดั้งเดิมของโลกในมุมมองนี้เราสามารถบัญชีสำหรับ
ความแตกต่าง แต่เราก็ผิดแล้ว ถ้าเราใช้นี้แตกต่างหรือดูถูกสุดจริง โดย
n rjuna อุบาสกอุบาสกกรัม พบใน MMK ถ้าเราเอาความแตกต่างถูกสุดจริง แล้วเราไม่สามารถ
อธิบายว่า มันเป็นไปได้สำหรับสิ่งที่เกี่ยวข้องกับแต่ละอื่น ๆ ถ้าสิ่งที่สุด
แยกแล้วแน่นอนพวกเขาไม่สามารถที่เกี่ยวข้อง การ์ฟิลด์เป็นอาร์กิวเมนต์เป็น
ดังนี้ :ผมอยากทำให้รู้สึกไม่‖เขากล่าวว่า ผมอยากจะคิดว่า ของ [ ] ความสัมพันธ์ระหว่างหน่วยงาน . . . . . . . เป็น
ชนิดของความสัมพันธ์ระหว่างหน่วยงานอิสระทั้งหมด ‖ค่อนข้าง เพื่อพระพุทธศาสนา ผมอยากปรากฏการณ์เหล่านี้
ไม่สามารถเข้าใจเหมือนกัน ต่างกัน หรือ เหมือนกัน‖ ( การ์ฟิลด์ 1995
217 ) 148