Archaeology is the study of human a

Archaeology is the study of human activity in the past, primarily through the recovery and analysis of the material culture and environmental data that they have left behind, which includes artifacts, architecture, biofacts (also known as eco-facts) and cultural landscapes (the archaeological record).

The development of the field of archeology has it roots with history and with those who were interested in the past such as kings who wanted to show past glories. Later, Herodotus was the first scholar to systematically study archeology. Then, the 16th and 17th century saw the rise of Antiquarians who were interested in the collection of artifacts. The Antiquarian movement shifted into nationalism as personal collections turned into national museums. It evolved into a much more systematic discipline in the late 19th century and became a widely used tool for historical and anthropological research in the 20th century. Also, in this time, there have been great advances in the technologies used in the field.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โบราณคดีคือการศึกษาของกิจกรรมของมนุษย์ในอดีตที่ผ่านมาส่วนใหญ่ผ่านการกู้คืนและการวิเคราะห์ของวัฒนธรรมทางวัตถุและข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อมที่พวกเขาได้ทิ้งไว้ข้างหลังซึ่งรวมถึงสิ่งประดิษฐ์สถาปัตยกรรม biofacts (หรือเรียกว่าเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมข้อเท็จจริง) และภูมิทัศน์ทางวัฒนธรรม (คน บันทึกหลักฐาน). การพัฒนาด้านการโบราณคดีมีรากที่มีประวัติและกับบรรดาผู้ที่มีความสนใจในอดีตที่ผ่านมาเช่นพระมหากษัตริย์ที่อยากจะแสดงความรุ่งโรจน์ในอดีต ต่อมาตุสเป็นนักวิชาการคนแรกที่มีระบบการศึกษาทางโบราณคดี จากนั้นในศตวรรษที่ 16 และ 17 ได้เห็นการเพิ่มขึ้นของ antiquarians ที่มีความสนใจในคอลเลกชันของสิ่งประดิษฐ์ที่ การเคลื่อนไหวโบราณวัตถุขยับเข้ามาในชาติเป็นคอลเลกชันส่วนตัวกลายเป็นพิพิธภัณฑ์แห่งชาติ มันกลายเป็นระบบมีระเบียบวินัยมากขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 และกลายเป็นเครื่องมือที่ใช้กันอย่างแพร่หลายสำหรับการวิจัยทางประวัติศาสตร์และมานุษยวิทยาในศตวรรษที่ 20 นอกจากนี้ในเวลานี้มีความก้าวหน้าอย่างมากในเทคโนโลยีที่ใช้ในสนาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โบราณคดีคือ ศึกษาจากกิจกรรมของมนุษย์ในอดีตเป็นหลักผ่านการกู้คืนและวิเคราะห์วัสดุวัฒนธรรมและข้อมูลด้านสิ่งแวดล้อมที่พวกเขาได้ทิ้งไว้ซึ่งรวมถึงสิ่งประดิษฐ์ , สถาปัตยกรรม , biofacts ( ยังเป็นที่รู้จักข้อเท็จจริงโค ) และภูมิทัศน์วัฒนธรรม ( บันทึกหลักฐาน

)การพัฒนาด้านโบราณคดี ประวัติศาสตร์ มันมีรากด้วย และผู้ที่สนใจใน อดีต เช่น กษัตริย์ ที่อยากแสดงอดีต glories . ต่อมา ฮีโรโดทัส นักวิชาการคนแรกที่ระบบการศึกษาโบราณคดี จากนั้นในศตวรรษที่ 16 และ 17 ได้เห็นการเพิ่มขึ้นของ antiquarians ใครสนใจในคอลเลกชันของสิ่งประดิษฐ์การเคลื่อนไหวชาตินิยมเป็นโบราณวัตถุขยับเข้าไปในคอลเลกชันส่วนตัวกลายเป็นพิพิธภัณฑ์ แห่งชาติ มันพัฒนาเป็น มาก เป็นระบบวินัยในปลายศตวรรษที่ 19 และกลายเป็นที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในประวัติศาสตร์และการวิจัยทางมานุษยวิทยาในศตวรรษที่ 20 นอกจากนี้ ในเวลานี้มีความก้าวหน้ามากในเทคโนโลยีที่ใช้ในเขตข้อมูล