The saber-toothed cat, Smilodon fat

The saber-toothed cat, Smilodon fatalis, and American lion, Panthera atrox, were among the largest terrestrial carnivores that
lived during the Pleistocene, going extinct along with other megafauna ,12,000 years ago. Previous work suggests that
times were difficult at La Brea (California) during the late Pleistocene, as nearly all carnivores have greater incidences of
tooth breakage (used to infer greater carcass utilization) compared to today. As Dental Microwear Texture Analysis (DMTA)
can differentiate between levels of bone consumption in extant carnivores, we use DMTA to clarify the dietary niches of
extinct carnivorans from La Brea. Specifically, we test the hypothesis that times were tough at La Brea with carnivorous taxa
utilizing more of the carcasses. Our results show no evidence of bone crushing by P. atrox, with DMTA attributes most
similar to the extant cheetah, Acinonyx jubatus, which actively avoids bone. In contrast, S. fatalis has DMTA attributes most
similar to the African lion Panthera leo, implying that S. fatalis did not avoid bone to the extent previously suggested by SEM
microwear data. DMTA characters most indicative of bone consumption (i.e., complexity and textural fill volume) suggest
that carcass utilization by the extinct carnivorans was not necessarily more complete during the Pleistocene at La Brea; thus,
times may not have been ‘‘tougher’’ than the present. Additionally, minor to no significant differences in DMTA attributes
from older (,30–35 Ka) to younger (,11.5 Ka) deposits offer little evidence that declining prey resources were a primary
cause of extinction for these large cats.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระบี่ toothed cat, fatalis สไมโลดอน และอเมริกัน สิงโต Panthera atrox ได้ระหว่าง carnivores ภาคพื้นที่ใหญ่ที่สุดที่ชีวิตอยู่ในช่วง Pleistocene จะสูญพร้อมกับอื่น ๆ megafauna, 12000 ปีที่ผ่านมา แนะนำที่ทำงานก่อนหน้านี้เวลาได้ยากที่ La Brea (แคลิฟอร์เนีย) ระหว่าง Pleistocene ปลาย เป็น carnivores เกือบทั้งหมดมี incidences มากกว่าของฟันเคมีฯ (ใช้เข้าใจใช้ประโยชน์ซากมากกว่า) เทียบกับวันนี้ เป็นการวิเคราะห์พื้นผิว Microwear ทันตกรรม (DMTA)สามารถแยกความแตกต่างระหว่างระดับของการใช้กระดูกใน carnivores ยัง เราใช้ DMTA เพื่อชี้แจงตรงไหนกากของcarnivorans สูญจาก La Brea โดยเฉพาะ ทดสอบสมมติฐานที่ว่า เวลาได้ยากที่ La Brea กับ taxa กินเนื้อใช้ของซาก ผลของเราแสดงความกระดูกบด โดย atrox P. กับแอตทริบิวต์ DMTA มากที่สุดคล้ายกับยังเสือชีตาห์ Acinonyx jubatus ซึ่งกำลังหลีกเลี่ยงกระดูก ในทางตรงข้าม S. fatalis มีแอตทริบิวต์ DMTA มากที่สุดคล้ายกับสิงโตแอฟริกา Panthera leo หน้าที่ว่า S. fatalis ไม่หลีกเลี่ยงกระดูกการแนะนำไว้ก่อนหน้านี้ โดย SEMข้อมูล microwear แนะนำตัว DMTA สุดส่อปริมาณกระดูก (เช่น ความซับซ้อนและปริมาณการเติม textural)ใช้ประโยชน์ โดย carnivorans สูญซากที่ไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์ระหว่าง Pleistocene ที่ La Brea ดังนั้นเวลาอาจไม่ได้ ''รุนแรง '' กว่าปัจจุบัน นอกจากนี้ จำนวนจะไม่แตกต่างกันในแอตทริบิวต์ DMTAจากเก่า (, Ka 30 – 35) กับอายุ (, 11.5 Ka) เงินฝากเสนอหลักฐานเล็กน้อยที่ว่า หลักมีทรัพยากรเหยื่อลดลงสาเหตุของการสูญพันธุ์สำหรับแมวขนาดใหญ่เหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระบี่ฟันแมว Smilodon Fatalis และสิงโตอเมริกันเสือ atrox,
เป็นหนึ่งในกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดในโลกช้างร้องที่อาศัยอยู่ในช่วงPleistocene ที่จะสูญพันธุ์ไปพร้อมกับเมกาอื่น ๆ 12,000 ปีที่ผ่านมา งานก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่าเวลาเป็นเรื่องยากที่ลาเบรีย (แคลิฟอร์เนีย) ในช่วงปลาย Pleistocene เป็นสัตว์กินเนื้อเกือบทุกคนมีอุบัติการณ์มากขึ้นของความแตกแยกฟัน(ใช้ในการสรุปการใช้ซากสูงกว่า) เมื่อเทียบกับวันนี้ ในฐานะที่เป็นทันตกรรม Microwear วิเคราะห์เนื้อ (DMTA) สามารถแยกความแตกต่างระหว่างระดับของการบริโภคในสัตว์กินเนื้อกระดูกโผล่ออกมาเราจะใช้ DMTA ชี้แจงซอกอาหารของcarnivorans สูญพันธุ์จากลาบรี โดยเฉพาะเราทดสอบสมมติฐานที่ว่าช่วงเวลาที่ยากลำบากที่ลาเบรียที่มีแท็กซ่ากินเนื้อใช้มากขึ้นของซาก ผลของเราแสดงให้เห็นหลักฐานของการไม่มีกระดูกบดพี atrox กับ DMTA คุณลักษณะส่วนใหญ่คล้ายกับเสือชีตาห์ที่ยังหลงเหลืออยู่, Acinonyx jubatus ซึ่งแข็งขันหลีกเลี่ยงกระดูก ในทางตรงกันข้ามเอส Fatalis DMTA มีคุณลักษณะส่วนใหญ่คล้ายกับสิงโตแอฟริกันเสือสิงห์หมายความว่าเอสFatalis หลีกเลี่ยงไม่ได้ของกระดูกที่มีขอบเขตแนะนำก่อนหน้านี้โดย SEM ข้อมูล microwear ตัวอักษร DMTA ที่บ่งบอกถึงการบริโภคมากที่สุดของกระดูก (เช่นความซับซ้อนและปริมาณการเติมเนื้อสัมผัส) ชี้ให้เห็นว่าการใช้ซากโดย carnivorans สูญพันธุ์ก็ไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์มากขึ้นในช่วง Pleistocene ที่ลาเบรีย; ดังนั้นครั้งอาจไม่ได้รับ '' ยาก '' กว่าปัจจุบัน นอกจากนี้รองลงมาจะไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญใน DMTA แอตทริบิวต์จากเก่า(30-35 กา) เพื่อน้อง (11.5 กา) เงินฝากมีหลักฐานเพียงเล็กน้อยว่าทรัพยากรเหยื่อที่ลดลงเป็นหลักสาเหตุของการสูญเสียสำหรับแมวขนาดใหญ่เหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ส่วนเซเบอร์ฟันแมว สไมโลดอนฟาตาิลิส และคนอเมริกันสิงโต , Panthera atrox อยู่ในหมู่มากที่สุดของสัตว์กินเนื้อที่อาศัยอยู่ในช่วงไพลสโตซีน
ไปเมกาสูญพันธุ์พร้อมกับอื่น ๆ 12 , 000 ปีมาแล้ว ผลงานที่ผ่านมาแสดงให้เห็นว่า
ครั้งยากที่ La Brea ( แคลิฟอร์เนีย ) ช่วงปลาย Pleistocene เป็นสัตว์กินเนื้อ เกือบทั้งหมดมีอุบัติการณ์มากขึ้น
ฟันแตก ( ใช้ สรุปว่าการใช้ซากมากขึ้น ) เมื่อเทียบกับวันนี้ การวิเคราะห์พื้นผิว microwear ทันตกรรม ( dmta )
สามารถแยกความแตกต่างระหว่างระดับของการบริโภคกระดูกโผล่ออกมาเป็น เราใช้ dmta ชี้แจงใน niches ของ
carnivorans สูญพันธุ์จากลาเบรีย . โดยเฉพาะ เราทดสอบสมมติฐานที่ว่า เวลาที่ยากกับกินแมลงซ่า
ลาเบรียใช้เพิ่มเติมของซาก ผลของเราแสดงหลักฐานของการไม่มีกระดูกบดโดย atrox กับ dmta เป็นส่วนใหญ่
คล้ายกับชีต้า เท่าที่มีอยู่เสือชีต้าซึ่งอย่างหลีกเลี่ยงกระดูก ในทางตรงกันข้าม , S . ฟาตาิลิสได้ dmta เป็นส่วนใหญ่
คล้ายกับแอฟริกาสิงโต Panthera Leo , implying ที่ S . ฟาตาิลิสไม่ได้หลีกเลี่ยงกระดูกในขอบเขตก่อนหน้านี้ที่แนะนำโดย SEM
microwear ข้อมูลdmta ตัวอักษรแสดงส่วนใหญ่ของการบริโภคกระดูก ( เช่น ความซับซ้อนและปริมาณการเติมเนื้อ ) แนะนำว่าใช้
ซากโดย carnivorans สูญพันธุ์ก็ไม่จำเป็นที่สมบูรณ์มากขึ้น ในช่วงไพลสโตซีนที่ La Brea ; ดังนั้น ,
ครั้งอาจไม่ได้รับ ' 'tougher ' ' มากกว่าปัจจุบัน นอกจากนี้ ไมเนอร์ ไม่มีความแตกต่างในลักษณะ dmta
จากอายุมาก ( 30 – 35 ค่ะ ) น้อง ( , 115 ค่ะ ) ฝากเสนอหลักฐานเล็กน้อยที่ลดลงเหยื่อทรัพยากรเป็นหลัก
สาเหตุของการสูญพันธุ์สำหรับแมวขนาดใหญ่เหล่านี้