5. THAILAND’S POLITICAL ECONOMY: A

5. THAILAND’S POLITICAL ECONOMY: A HISTORICAL PERSPECTIVE
Economic Transformation
Thailand’s economic development is considered a success story by international standards. The Thai economic structure has been transformed from a traditional agrarian-based economy to an internationally-oriented industrialized economy in the space of fifty years.49 Thailand’s modern political economy and industrialization went through two broad phases; import substitution industrialization (ISI) and export-oriented industrialization (EOI).
ISI in Thailand began in the 1950s. Before this, Thailand’s economy and its relationship with the international economy revolved around agricultural commodity exports such as rice. Under an authoritarian political system and with support from the US and the World Bank,50 the military government attempted to legitimize its rule through economic growth by means of economic development led by the private sector and industrialization.51 Following this, the ISI regime, composed of investment incentives to foreign and domestic investors and protective barriers,52 was initiated. During this period, manufacturing’s contribution to GDP rose significantly.53
Although the ISI regime was successful in setting Thailand on the path of industrialization, its capacity to drive long-term growth became less certain by the 1970s.54 Factors such as a domestic economic slowdown, deteriorating profitability, the exhaustion of domestic demand and fluctuating prices of agricultural commodity exports pushed bankers, businessmen and technocrats from the state’s planning and development agencies to pressure the government to replace ISI with EOI.55 However, forces resisting liberalisation remained among protected industries and in the Ministry of Finance, which feared a diminished ability to collect state revenue. It was not until the 1980s that a major shift toward EOI was made possible by series of external shocks due to high energy prices and deteriorating prices for commodity exports. The subsequent global recession exposed the country’s accumulated weaknesses further and rendered the economy highly vulnerable to external shocks. Business attempted to restore profitability by expanding export capacities56 and kept pressing the government for more support for exports.57 In parallel with these developments, the devaluation of the Thai baht in 1984 and appreciation of the Japanese yen in 1985 meant that Thai goods became more competitive in the world market. These events triggered a major reorientation of the Thai economy and by the mid 1980s the government became fully committed to an EOI strategy in the pursuit of economic reform.58
The shift toward EOI paved way for the future boom years in the period from 1985 until the 1997 crisis.59 Besides economic growth, there are two real implications of the boom years. The first is the structural transformation of the economy, which mainstreamed the manufacturing and service sectors while the agricultural sector became marginalised60. The second is the deeper integration of the Thai economy in the international economy. Moreover, a structural shift of the economy resulted in a shift in the significance of exports in contributing to economic growth and changing the pattern of export performance.
certain by the 1970s.54 Factors such as a domestic economic slowdown, deteriorating profitability, the exhaustion of domestic demand and fluctuating prices of agricultural commodity exports pushed bankers, businessmen and technocrats from the state’s planning and development agencies to pressure the government to replace ISI with EOI.55 However, forces resisting liberalization remained among protected industries and in the Ministry of Finance, which feared a diminished ability to collect state revenue. It was not until the 1980s that a major shift toward EOI was made possible by series of external shocks due to high energy prices and deteriorating prices for commodity exports. The subsequent global recession exposed the country’s accumulated weaknesses further and rendered the economy highly vulnerable to external shocks. Business attempted to restore profitability by expanding export capacities56 and kept pressing the government for more support for exports.57 In parallel with these developments, the devaluation of the Thai baht in 1984 and appreciation of the Japanese yen in 1985 meant that Thai goods became more competitive in the world market. These events triggered a major reorientation of the Thai economy and by the mid 1980s the government became fully committed to an EOI strategy in the pursuit of economic reform.58
The shift toward EOI paved way for the future boom years in the period from 1985 until the 1997 crisis.59 Besides economic growth, there are two real implications of the boom years. The first is the structural transformation of the economy, which mainstreamed the manufacturing and service sectors while the agricultural sector became marginalised60. The second is the deeper integration of the Thai economy in the international economy. Moreover, a structural shift of the economy resulted in a shift in the significance of exports in contributing to economic growth and changing the pattern of export performance.
Thailand’s comparative advantage in early industrialization lay in agricultural exports and labour-intensive industrial goods such as textiles and garments.61 As industrial development matures, Thailand has begun to develop competitiveness in medium-high-technology goods such as computer accessories, electronic parts and products, and motor vehicle parts.62 In 2004, the share of manufacturing in export was 85.8 percent while the share of agricultural exports was 10.7 percent. Thailand’s top export products are electrical machinery, motor vehicles, food-processing products and garments and textiles.
Foreign direct investment (FDI) was one of the engines of the boom and one of the foundations of the structural transformation of the economy as appreciation of the yen brought in massive flows of Japanese FDI.63 This was especially directed towards the auto, electronics and electrical industries. FDI continues to be an important source of growth, employment, technological transfer and economic upgrading.64 Japanese investors are the largest investors in the Thai economy followed by the United States with most of the investment concentrated in manufacturing and service sectors. International trade, exports and FDI, therefore, are the pillars that define the country’s international economic strategy.
Political and Social Transformation
Economic transformation also brought about a remarkable socio-economic transformation. Thailand’s capitalist transformation gave rise to a domestic capitalist class, which mostly had roots in the banking sector, but continued to expand and diversify into other sectors.65 New waves of the capitalist classes from the media, communications, electronics, manufacturing, retailing, and finance and securities began to emerge and gain more influence in the economy.66 Although the Thai economy is market-driven and highly internationalized, the distinctive feature of it is still one of strong clientelistic links between business and politics.67 Macintyre68 relates the clienteslistic feature of the Thai political economy (as with other countries in Southeast Asia) to the fact that the business community is made up of people of Chinese descent who, due to indigenous resentment, seek to avoid high profile collective political action and rely instead on a more covert form of political representation provided by clientelism. The replacement of the authoritarian regime by electoral politics also forged new alliances between business and elected politicians.69 Nevertheless, political democratisation has also created political space for a diverse range of social groups to take more active roles in national politics. Organised groups among business people were established to participate more actively in economic policy-making.70 Other social groups mobilising on issues such as community and village livelihoods, rural movement, environmental protection, natural resource management, alternative development, gender etc., have increasingly penetrated and provided counterbalancing forces to mainstream politics. These social movements represented the emergence of civil society, which has become a significant social force in contemporary politics in Thailand.71
6. CHALLENGES OF TRADE/ECONOMIC LIBERALISATION: THAILAND’S FTA POLICY
In order to conceptualize the linkage between FTA policy and the political responses from social groups, this section will discuss some key features of Thailand’s FTA policy and its implications for economic and trade liberalization.
Since 2003, the government of Thailand under the leadership of Prime Minister Thaksin Shinawatra, has adopted bilateral FTAs as one of the centerpieces of Thai international economic policy and significant progress has been made with five agreements signed and five more are under negotiation (see table 2).

The Thai government’s FTA policy is often justified by three main reasons:
• FTAs can accelerate the process of trade liberalisation, given the slow progress of the WTO. Because FTAs are negotiated between two partners, it can provide flexibility as well as advancing liberalisation in the sector of strong interest for the country.72
• FTA policy is vital in maintaining the competitiveness of Thai exports in existing markets (US, Japan and ASEAN) and potential markets (China, India and etc.).
• FTA policy is instrumental in attracting FDI and placing Thailand as a regional trade and investment hub.73
While the government usually validates FTA policy on these grounds, political motives behind FTAs are commonly recognised, especially in the case of the Thailand-US FTA. This is of strategic significance for both countries given that Thailand is a key military ally with the US74 and the re

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

5. ไทยทางการเมืองเศรษฐกิจ: มุมมองทางประวัติศาสตร์การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศไทยคือพิจารณาเรื่องความสำเร็จตามมาตรฐานสากล โครงสร้างเศรษฐกิจไทยได้ถูกเปลี่ยนจากเศรษฐกิจแบบดั้งเดิมตามแผนเพื่อมุ่งเน้นในระดับสากลอุตสาหกรรมเศรษฐกิจในพื้นที่ของเศรษฐกิจการเมืองสมัยใหม่ของไทย years.49 50 และทวีความรุนแรงมากได้ระยะกว้างสอง นำเข้าส่งออกทวีความรุนแรงมาก (EOI) และแทนที่ทวีความรุนแรงมาก (ISI)ISI ในประเทศไทยเริ่มขึ้นในช่วงทศวรรษ 1950 ก่อนนี้ เศรษฐกิจไทยและความสัมพันธ์กับเศรษฐกิจระหว่างประเทศ revolved รอบส่งออกสินค้าเกษตรเช่นข้าว ภาย ใต้ระบบการเมืองเป็นผู้ใช้อำนาจเบ็ดเสร็จ และ ด้วยการสนับสนุนจากธนาคารโลกและสหรัฐอเมริกา 50 รัฐทหารพยายาม legitimize กฎของทางเศรษฐกิจ โดยการพัฒนาเศรษฐกิจที่นำ โดยภาคเอกชนและ industrialization.51 ตามนี้ ระบอบ ISI ส่วนประกอบของแรงจูงใจในการลงทุนนักลงทุนต่างประเทศ และในประเทศและป้องกันอุปสรรค 52 เป็นจุดเริ่มต้น ในช่วงเวลานี้ เงินสมทบของผลิต GDP โรส significantly.53แม้ว่าระบอบ ISI สำเร็จในประเทศไทยบนเส้นทางของทวีความรุนแรงมาก ความจุของไดรฟ์ระยะยาวเติบโตน้อยบางสาเหตุ 1970s.54 เช่นประเทศอาเซียน ผลกำไร ที่มาของอุปสงค์ในประเทศที่เสื่อมสภาพ และความราคาสินค้าเกษตรส่งออกผลักนายธนาคาร นักธุรกิจ และ technocrats จากรัฐวางแผนและพัฒนาหน่วยงานเพื่อกดดันรัฐบาลแทน ISI กับ EOI.55 อย่างไรก็ตามยังคงเปิดเสรี resisting ระหว่างกองกำลังป้องกันอุตสาหกรรม และในกระทรวง ซึ่งกลัวความ diminished การรวบรวมรายได้ของรัฐ ไม่จนกว่าไฟต์กะหลักไปทาง EOI ทำได้ โดยชุดของแรงกระแทกภายนอกเนื่องจากพลังงานสูง ราคาและราคาขาดเป็นช่วง ๆ สำหรับสินค้าส่งออกได้ ถดถอยทั่วโลกตามมาสัมผัสของประเทศสะสมจุดอ่อนเพิ่มเติม และแสดงเศรษฐกิจเสี่ยงสูงแรงกระแทกภายนอก ธุรกิจพยายามคืนกำไร ด้วยการขยายการส่งออก capacities56 และเก็บกดรัฐบาลสำหรับการสนับสนุนเพิ่มเติมสำหรับ exports.57 ไปพร้อม ๆ กับพัฒนาเหล่านี้ devaluation บาทไทยใน 1984 และชื่นชมเยนในปี 1985 หมายถึง ว่า สินค้าไทยเป็นแข่งขันได้ในตลาดโลก เหตุการณ์เหล่านี้ทริกเกอร์ reorientation หลักของเศรษฐกิจไทย และตามกลาง รัฐบาลกลายเป็นเต็มให้กลยุทธ์การ EOI ในการแสวงหาของ reform.58 เศรษฐกิจกะไป EOI ปูทางปีบูมในอนาคตในระยะเวลาตั้งแต่ปี 1985 จนถึง crisis.59 ปี 1997 นอกจากการเติบโตทางเศรษฐกิจ มีผลจริงสองปีบูม แรกคือ การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของเศรษฐกิจ ที่ mainstreamed การผลิตและภาคบริการในขณะที่ภาคการเกษตรกลายเป็น marginalised60 ที่สองคือ การบูรณาการลึกเศรษฐกิจในเศรษฐกิจระหว่างประเทศ นอกจากนี้ กะโครงสร้างของเศรษฐกิจผลในกะในความสำคัญของการส่งออกในเอื้อต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจ และการเปลี่ยนแปลงรูปแบบของการส่งออกบางสาเหตุ 1970s.54 เช่นประเทศอาเซียน เสื่อมสภาพจุดประสงค์ความต้องการภายในประเทศและราคาความนายธนาคาร นักธุรกิจ และ technocrats จากการวางแผนของรัฐและหน่วยงานพัฒนาเพื่อกดดันรัฐบาลแทน ISI กับ EOI.55 อย่างไรก็ตามการผลักดันการส่งออกสินค้าเกษตร ผลกำไร ยังคงเปิดเสรี resisting ระหว่างกองกำลังป้องกันอุตสาหกรรม และในกระทรวง ซึ่งกลัวความ diminished การรวบรวมรายได้ของรัฐ ไม่จนกว่าไฟต์กะหลักไปทาง EOI ทำได้ โดยชุดของแรงกระแทกภายนอกเนื่องจากพลังงานสูง ราคาและราคาขาดเป็นช่วง ๆ สำหรับสินค้าส่งออกได้ ถดถอยทั่วโลกตามมาสัมผัสของประเทศสะสมจุดอ่อนเพิ่มเติม และแสดงเศรษฐกิจเสี่ยงสูงแรงกระแทกภายนอก ธุรกิจพยายามคืนกำไร ด้วยการขยายการส่งออก capacities56 และเก็บกดรัฐบาลสำหรับการสนับสนุนเพิ่มเติมสำหรับ exports.57 ไปพร้อม ๆ กับพัฒนาเหล่านี้ devaluation บาทไทยใน 1984 และชื่นชมเยนในปี 1985 หมายถึง ว่า สินค้าไทยเป็นแข่งขันได้ในตลาดโลก เหตุการณ์เหล่านี้ทริกเกอร์ reorientation หลักของเศรษฐกิจไทย และตามกลาง รัฐบาลกลายเป็นเต็มให้กลยุทธ์การ EOI ในการแสวงหาของ reform.58 เศรษฐกิจกะไป EOI ปูทางปีบูมในอนาคตในระยะเวลาตั้งแต่ปี 1985 จนถึง crisis.59 ปี 1997 นอกจากการเติบโตทางเศรษฐกิจ มีผลจริงสองปีบูม แรกคือ การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของเศรษฐกิจ ที่ mainstreamed การผลิตและภาคบริการในขณะที่ภาคการเกษตรกลายเป็น marginalised60 ที่สองคือ การบูรณาการลึกเศรษฐกิจในเศรษฐกิจระหว่างประเทศ นอกจากนี้ กะโครงสร้างของเศรษฐกิจผลในกะในความสำคัญของการส่งออกในเอื้อต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจ และการเปลี่ยนแปลงรูปแบบของการส่งออกประโยชน์เปรียบเทียบประเทศในทวีความรุนแรงมากก่อนวางในส่งออกเกษตรและแรงงานเร่งรัดสินค้าอุตสาหกรรมเช่นสิ่งทอและ garments.61 กับเติบโตพัฒนาอุตสาหกรรม ประเทศไทยเริ่มมีการพัฒนาศักยภาพในการแข่งขันในสินค้าเทคโนโลยีระดับสูงปานกลางเช่นอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ ชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ และผลิตภัณฑ์ และยานพาหนะ parts.62 ในปี 2004 ใช้ร่วมกันของการผลิตในการส่งออกเป็นร้อยละ 85.8 ในขณะใช้ร่วมกันของการส่งออกเกษตร ร้อยละ 10.7 สินค้าส่งออกสูงสุดของประเทศไทยมีเครื่องจักรไฟฟ้า คัน ผลิตภัณฑ์แปรรูปอาหาร และเสื้อผ้า และสิ่งทอลงทุนโดยตรงต่างประเทศ (FDI) เป็นหนึ่งในเครื่องยนต์ของบูม และรากฐานของการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของเศรษฐกิจอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นการแข็งค่าของเยนมาในขั้นตอนขนาดใหญ่ของญี่ปุ่น FDI.63 นี้โดยเฉพาะกำกับอัตโนมัติ อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ และไฟฟ้าอุตสาหกรรม FDI ยังคงเป็นแหล่งสำคัญของการเจริญเติบโต จ้างงาน การถ่ายโอนเทคโนโลยี และ upgrading.64 เศรษฐกิจนักลงทุนญี่ปุ่นเป็นนักลงทุนที่ใหญ่ที่สุดในเศรษฐกิจไทยตาม ด้วยสหรัฐอเมริกา ด้วยส่วนใหญ่ของการลงทุนในการผลิตและภาคบริการ การค้าระหว่างประเทศ ส่งออก และ FDI ดังนั้น มีหลักการที่กำหนดกลยุทธ์ทางเศรษฐกิจของประเทศการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง และสังคมการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจยัง นำเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจสังคมที่โดดเด่น การแปลงทุนของประเทศไทยให้เป็นประเทศทุนเรียน ซึ่งส่วนใหญ่มีรากในภาคการธนาคาร แต่ต่อไปจะขยาย และกระจายออกเป็นคลื่นลูกใหม่ sectors.65 อื่น ๆ ของคลา จากสื่อ สื่อสาร อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ผลิต ค้าปลีก เงินทุน และหลักทรัพย์เริ่มเกิด และได้รับอิทธิพลมากขึ้นในการ economy.66 แม้ว่าเศรษฐกิจไทยจะขับ เคลื่อนตลาด และวิชาการสนับสนุนอย่างมากคุณลักษณะโดดเด่นของมันจะยังคงหนึ่งลิงค์ clientelistic แข็งแรงระหว่างธุรกิจและ politics.67 Macintyre68 เกี่ยวข้องลักษณะ clienteslistic ของเศรษฐกิจการเมือง (เช่นเดียวกับประเทศอื่น ๆ ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้) กับความจริงที่ว่าธุรกิจชุมชนขึ้นเป็นคนเชื้อสายจีนที่ เนื่องจากแค้นใจพื้นเมือง การหลีกเลี่ยงการกระทำทางการเมืองรวมโปรไฟล์สูงแทนพึ่งตัวแสดงทางการเมืองโดย clientelism แอบแฝงมากขึ้น เปลี่ยนระบอบการปกครองประเทศโดยการเมืองเลือกตั้งยังปลอมพันธมิตรใหม่ระหว่างธุรกิจ และเลือกแต่ politicians.69, democratisation ทางการเมืองได้สร้างพื้นที่ทางการเมืองสำหรับหลากหลายของกลุ่มสังคมที่มีบทบาทอยู่ในการเมืองแห่งชาติ กลุ่มเกาะพีพีระหว่างธุรกิจคนก่อตั้งขึ้นเพื่อเข้าร่วมอย่างแข็งขันมากในนโยบายเศรษฐกิจ-making.70 กลุ่มอื่น ๆ สังคมที่เปลี่ยนแปลงในเรื่องวิถีชีวิตชุมชนและหมู่บ้าน ย้ายชนบท อนุรักษ์สิ่งแวดล้อม การจัดการทรัพยากรธรรมชาติ พัฒนาอื่น เพศฯลฯ มีอวัยวะมากขึ้น และให้กองกำลัง counterbalancing กับหลักเมือง เคลื่อนไหวทางสังคมแสดงถึงการเกิดขึ้นของภาคประชาสังคม ซึ่งได้กลายเป็นแรงทางสังคมอย่างมีนัยสำคัญทางการเมืองร่วมสมัยใน Thailand.716. ความท้าทายของการเปิดเสรีทางการค้า/เศรษฐกิจ: นโยบายเขตการค้าเสรีของไทยเพื่อ conceptualize ความเชื่อมโยงระหว่างนโยบายเขตการค้าเสรีและการตอบสนองทางการเมืองจากกลุ่มสังคม ส่วนนี้จะกล่าวถึงบางคุณลักษณะที่สำคัญของนโยบายเขตการค้าเสรีของไทยและผลกระทบของการเศรษฐกิจ และการเปิดเสรีทางค้าตั้งแต่ 2003 รัฐบาลไทยภายใต้การนำของนายกรัฐมนตรีทักษิณชินวัตร ได้นำเอฟทีเอทวิภาคี centerpieces ของนโยบายเศรษฐกิจระหว่างประเทศไทยและดำเนินการอย่างมีนัยสำคัญอย่างใดอย่างหนึ่งได้ ด้วยห้าข้อตกลงที่ลงนาม และห้าขึ้นอยู่ภายใต้การเจรจาต่อรอง (ดูตาราง 2)นโยบายเขตการค้าเสรีของรัฐบาลไทยมักจะชิด โดยเหตุผลหลักสาม:•เอฟทีเอสามารถเร่งการเปิดเสรีทางการค้า กำหนดความคืบหน้าช้าขององค์การ เนื่องจากเอฟทีเอจะเจรจาระหว่างคู่ที่สอง มันสามารถให้ความยืดหยุ่นรวมทั้งความก้าวหน้าการเปิดเสรีในภาคหนึ่งใน country.72 แข็งแรง•เขตการค้าเสรีนโยบายมีความสำคัญในการรักษาศักยภาพการแข่งขันของการส่งออกของไทยในตลาดที่มีอยู่ (สหรัฐอเมริกา ญี่ปุ่น และอาเซียน) และตลาดที่มีศักยภาพ (จีน อินเดีย และอื่น ๆ)•นโยบายเขตการค้าเสรีเป็นเครื่องมือในการดึงดูด FDI และวางประเทศไทยเป็น hub.73 ทางการค้าและการลงทุนภูมิภาคในขณะที่รัฐบาลมักจะตรวจสอบนโยบายเขตการค้าเสรีในบริเวณเหล่านี้ การเมืองไม่สนคำครหาเบื้องหลังเอฟทีเอมีบ่อยยัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของเขตการค้าเสรีไทยสหรัฐอเมริกา นี้เป็นความสำคัญเชิงกลยุทธ์สำหรับทั้งสองประเทศที่ประเทศไทยเป็นพันธมิตรทหารเป็นหลัก US74 การและเรื่อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

5 . การเมืองเศรษฐกิจของประเทศไทย : การพัฒนาเศรษฐกิจมุมมอง

ประวัติศาสตร์การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจของประเทศไทย ถือเป็นความสำเร็จตามมาตรฐานนานาชาติ โครงสร้างเศรษฐกิจไทยได้เปลี่ยนจากสังคมแบบดั้งเดิมตามเศรษฐกิจในระดับสากลที่มุ่งเน้นการพัฒนาเศรษฐกิจในพื้นที่ ๕๐ ปีเศรษฐศาสตร์การเมือง 49 สมัยใหม่ของไทยและอุตสาหกรรมผ่านสองระยะกว้าง อุตสาหกรรมทดแทนการนำเข้า ( ISI ) และอุตสาหกรรมที่มุ่งเน้นการส่งออก ( eoi ) .
ISI ในประเทศไทยเริ่มขึ้นในยุคก่อนนี้ เศรษฐกิจของประเทศไทย และความสัมพันธ์กับประเทศเศรษฐกิจเกี่ยวข้องกับสินค้าเกษตรส่งออก เช่น ข้าวภายใต้ระบบการเมืองแบบอำนาจนิยม และด้วยการสนับสนุนจากสหรัฐอเมริกาและธนาคารโลก , 50 รัฐบาลทหารพยายามที่จะถูกต้องตามกฎหมายผ่านกฎของการเติบโตทางเศรษฐกิจ โดยการพัฒนาเศรษฐกิจที่นำโดยภาคเอกชนและ industrialization.51 ต่อไปนี้ , ISI ระบอบการปกครอง ประกอบด้วยสิ่งจูงใจการลงทุนของนักลงทุนต่างชาติและในประเทศและป้องกันปัญหาและอุปสรรค , 52 ได้ริเริ่มขึ้นในช่วงเวลานี้ , การผลิตสร้าง GDP เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ 53
ถึงแม้ว่า ISI ระบอบประสบความสำเร็จในการตั้งค่าประเทศไทยบนเส้นทางของการพัฒนาอุตสาหกรรม , ความจุของไดรฟ์การเจริญเติบโตในระยะยาวก็น้อยบางอย่าง โดย 1970s.54 ปัจจัยเช่นการชะลอตัวของเศรษฐกิจในประเทศทวีกำไรความอ่อนล้าของความต้องการภายในประเทศและความผันผวนของราคาของการส่งออกสินค้าเกษตรให้นายธนาคาร นักธุรกิจ และเทคโนแครตจากรัฐวางแผนและพัฒนาหน่วยงานเพื่อกดดันรัฐบาลเพื่อแทนที่ ISI กับ eoi.55 อย่างไรก็ตาม กองกำลังต่อต้านการเปิดเสรีในการคุ้มครองอุตสาหกรรมและอยู่ในกระทรวงการคลังซึ่งกลัวลดลงความสามารถในการรวบรวมรัฐรายได้ มันไม่ได้จนกว่าปี 1980 ที่เปลี่ยนแปลงที่สำคัญต่อ eoi ทำให้เป็นไปได้ โดยชุดของปัจจัยภายนอก เนื่องจากราคาพลังงานสูง และช่วงราคาเพื่อการส่งออกสินค้า ภาวะถดถอยทั่วโลกตามมาเปิดเผยจุดอ่อนของประเทศสะสมต่อไป และให้เศรษฐกิจสูงเสี่ยงต่อการกระแทกจากภายนอกธุรกิจพยายามที่จะคืนกำไรจากการขยายการส่งออกและเก็บ capacities56 การกดดันรัฐบาลที่ให้การสนับสนุนเพิ่มเติมสำหรับ exports.57 ควบคู่กับการพัฒนาเหล่านี้ , การลดค่าของเงินบาทในปี 1984 และการแข็งค่าของเงินเยนของญี่ปุ่นในปี 1985 หมายความว่าสินค้าไทยกลายเป็นมากขึ้นในการแข่งขันในตลาดโลกเหตุการณ์เหล่านี้ทำให้ reorientation หลักของเศรษฐกิจไทย และจากกลางทศวรรษ 1980 รัฐบาลก็มุ่งมั่นอย่างเต็มที่เพื่อ eoi กลยุทธ์ในการแสวงหาของการปฏิรูปเศรษฐกิจ 58
กะต่อ eoi ปูทางสำหรับอนาคตปีบูมในช่วงปี 1985 จนถึงปี 1997 crisis.59 นอกจากนี้การขยายตัวทางเศรษฐกิจ มี 2 ความหมาย ที่แท้จริงของ บูมปีแรกคือการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของเศรษฐกิจ ซึ่งงานภาคการผลิตและบริการ ในขณะที่ภาคเกษตรกรรมเป็น marginalised60 . ส่วนที่สอง คือ การรวมลึกของเศรษฐกิจไทยในทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศ นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของเศรษฐกิจ ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในความสำคัญของการส่งออกและการเติบโตทางเศรษฐกิจและการเปลี่ยนแปลงรูปแบบของการส่งออก โดย 1970s.54
บางปัจจัย เช่น การชะลอตัวของเศรษฐกิจภายในประเทศทวีกำไร ความอ่อนล้าของความต้องการภายในประเทศและความผันผวนของราคาของการส่งออกสินค้าเกษตรให้นายธนาคารนักธุรกิจและ technocrats จากการวางแผนและพัฒนาหน่วยงานของรัฐเพื่อกดดันรัฐบาลเพื่อแทนที่ ISI กับ eoi.55 อย่างไรก็ตาม กองกำลังต่อต้านการเปิดเสรีในการคุ้มครองอุตสาหกรรมและยังคงอยู่ในกระทรวงการคลังซึ่งกลัวลดลงความสามารถในการรวบรวมรัฐรายได้มันไม่ได้จนกว่าปี 1980 ที่เปลี่ยนแปลงที่สำคัญต่อ eoi ทำให้เป็นไปได้ โดยชุดของปัจจัยภายนอก เนื่องจากราคาพลังงานสูง และช่วงราคาเพื่อการส่งออกสินค้า ภาวะถดถอยทั่วโลกตามมาเปิดเผยจุดอ่อนของประเทศสะสมต่อไป และให้เศรษฐกิจสูงเสี่ยงต่อการกระแทกจากภายนอกธุรกิจพยายามที่จะคืนกำไรจากการขยายการส่งออกและเก็บ capacities56 การกดดันรัฐบาลที่ให้การสนับสนุนเพิ่มเติมสำหรับ exports.57 ควบคู่กับการพัฒนาเหล่านี้ , การลดค่าของเงินบาทในปี 1984 และการแข็งค่าของเงินเยนของญี่ปุ่นในปี 1985 หมายความว่าสินค้าไทยกลายเป็นมากขึ้นในการแข่งขันในตลาดโลกเหตุการณ์เหล่านี้ทำให้ reorientation หลักของเศรษฐกิจไทย และจากกลางทศวรรษ 1980 รัฐบาลก็มุ่งมั่นอย่างเต็มที่เพื่อ eoi กลยุทธ์ในการแสวงหาของการปฏิรูปเศรษฐกิจ 58
กะต่อ eoi ปูทางสำหรับอนาคตปีบูมในช่วงปี 1985 จนถึงปี 1997 crisis.59 นอกจากนี้การขยายตัวทางเศรษฐกิจ มี 2 ความหมาย ที่แท้จริงของ บูมปีแรกคือการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของเศรษฐกิจ ซึ่งงานภาคการผลิตและบริการ ในขณะที่ภาคเกษตรกรรมเป็น marginalised60 . ส่วนที่สอง คือ การรวมลึกของเศรษฐกิจไทยในทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศ นอกจากนี้การเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของเศรษฐกิจ ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในความสำคัญของการส่งออกและการเติบโตทางเศรษฐกิจและการเปลี่ยนแปลงรูปแบบของการส่งออก ความได้เปรียบในการวาง
ของไทยในการส่งออกสินค้าเกษตร และอุตสาหกรรมในช่วงต้นแรงงาน เช่น สิ่งทอ และสินค้าอุตสาหกรรมที่เข้มข้น garments.61 เป็นโครงการพัฒนาอุตสาหกรรม ,ประเทศไทยได้เริ่มพัฒนาความสามารถในการแข่งขันในระดับกลางสูง เทคโนโลยี สินค้า เช่น อุปกรณ์เสริมคอมพิวเตอร์ ชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ และผลิตภัณฑ์ และรถยนต์ parts.62 ในปี 2004 หุ้นของการผลิตในการส่งออก 85.8 เปอร์เซ็นต์ขณะที่ส่วนแบ่งของการส่งออกสินค้าเกษตรเป็น 10.7 เปอร์เซ็นต์ ประเทศไทยส่งออกสินค้าด้านบนคือ เครื่องจักรไฟฟ้า ยานยนต์ผลิตภัณฑ์แปรรูปอาหาร และเสื้อผ้า และสิ่งทอ
การลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศ ( FDI ) เป็นหนึ่งในเครื่องมือของบูม และ หนึ่งในพื้นฐานของการเปลี่ยนแปลงเชิงโครงสร้างของเศรษฐกิจ เช่น การแข็งค่าของเงินเยน ซื้อใหญ่ไหลของ fdi.63 ญี่ปุ่นนี้โดยเฉพาะโดยตรงต่ออัตโนมัติ อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์และอุตสาหกรรมไฟฟ้าการลงทุนโดยตรงจากต่างประเทศยังคงเป็นแหล่งสำคัญของการเติบโต การจ้างงาน การถ่ายทอดเทคโนโลยี และเศรษฐกิจ upgrading.64 นักลงทุนญี่ปุ่นเป็นนักลงทุนที่ใหญ่ที่สุดในไทยตามสหรัฐอเมริกากับที่สุดของการลงทุนกระจุกตัวในภาคการผลิตและการบริการ การค้าระหว่างประเทศ การส่งออกและการลงทุนจากต่างประเทศ ดังนั้นเป็นเสาหลักที่กำหนดกลยุทธ์ทางเศรษฐกิจของประเทศระหว่างประเทศ การเมืองและสังคม การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจการเปลี่ยนแปลง

ยังนำเกี่ยวกับที่โดดเด่นและการเปลี่ยนแปลง การเปลี่ยนแปลงทุนนิยมของไทยให้สูงขึ้น เพื่อเรียนในประเทศทุนนิยม ซึ่งส่วนใหญ่มีรากในภาคธนาคาร แต่ยังคงการขยายและกระจายไปยังภาคอื่น ๆ65 ใหม่คลื่นของชั้นเรียนนายทุนจากสื่อ , การสื่อสาร , อิเล็กทรอนิกส์ , การผลิต , ค้าปลีกและการเงินและหลักทรัพย์เริ่มเกิดและได้รับอิทธิพลมากขึ้นใน economy.66 แม้ว่าเศรษฐกิจไทยจะขับเคลื่อนสูงและตลาดสากล , คุณลักษณะพิเศษของมันยังคงเป็นหนึ่งของการเชื่อมโยง clientelistic ที่แข็งแกร่งระหว่างธุรกิจและการเมืองmacintyre68 67 เกี่ยวกับคุณลักษณะ clienteslistic ของเศรษฐกิจการเมืองไทย ( เช่นเดียวกับประเทศอื่นๆในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ) ความจริงที่ว่าธุรกิจชุมชนที่สร้างขึ้นจากคนเชื้อสายจีนที่ เนื่องจากประเทศไม่พอใจ พยายามหลีกเลี่ยงสูงโปรไฟล์และกลุ่มปฏิบัติการทางการเมืองอาศัยแทนในรูปแบบแอบแฝงมากกว่าการเมืองแทน โดย clientelism .การเปลี่ยนระบอบการปกครองเผด็จการการเมืองการเลือกตั้งยังเป็นพันธมิตรใหม่ระหว่างธุรกิจเลือก politicians.69 อย่างไรก็ตามและความเป็นประชาธิปไตยทางการเมืองยังได้สร้างพื้นที่ทางการเมืองที่หลากหลายของกลุ่มสังคมที่จะใช้บทบาทที่ใช้งานมากขึ้นในการเมืองระดับชาติที่จัดระหว่างคนธุรกิจได้ก่อตั้งขึ้นเพื่อมีส่วนร่วมอย่างแข็งขันมากขึ้นใน policy-making.70 ทางเศรษฐกิจอื่น ๆ กลุ่มสังคมระดมพลในประเด็น เช่น ชุมชนหมู่บ้านชนบทและวิถีชีวิต , การเคลื่อนไหว , การคุ้มครองสิ่งแวดล้อม , การจัดการ , การพัฒนาทางเลือกเพศฯลฯ ทรัพยากรธรรมชาติ โดยเจาะให้กองทัพ counterbalancing กระแสการเมืองการเคลื่อนไหวทางสังคมเหล่านี้แสดงการเกิดขึ้นของประชาสังคม ซึ่งได้กลายเป็นพลังทางสังคมในการเมืองร่วมสมัยในประเทศไทย ที่ 71
6 ความท้าทายของการเปิดเสรีการค้า / เศรษฐกิจของนโยบาย FTA ไทย
เพื่อมองความเชื่อมโยงระหว่างนโยบายเขตการค้าเสรีและการตอบสนองทางการเมืองจากกลุ่มสังคมในส่วนนี้จะกล่าวถึงบางคุณลักษณะที่สำคัญของนโยบาย FTA ของไทยและความหมายของมันสำหรับการเปิดเสรีทางเศรษฐกิจและการค้า .
2546 รัฐบาลไทยภายใต้ภาวะผู้นำของนายกฯ ทักษิณ ชินวัตรมีการประกาศใช้เขตการค้าเสรีทวิภาคีเป็นหนึ่งในนโยบายเศรษฐกิจของประเทศไทย centerpieces และความก้าวหน้าที่สำคัญได้ทำห้าลงนามข้อตกลงนี้อยู่ภายใต้การเจรจาต่อรอง ( ดูตารางที่ 2 )

รัฐบาลไทยเขตการค้าเสรีนโยบายมักจะเป็นคนชอบธรรมโดยเหตุผลหลักสาม :
- ใหม่ที่สามารถเร่งกระบวนการของการเปิดเสรีการค้าที่ได้รับ ความคืบหน้าช้าขององค์การการค้าโลกเพราะคาดว่าจะเจรจาระหว่างสองคู่ มันสามารถให้ความยืดหยุ่น ตลอดจนด้านการเปิดเสรีในภาคของความสนใจที่แข็งแกร่งในประเทศ 72
- เอฟทีเอนโยบายมีความสำคัญในการรักษาความสามารถในการแข่งขันของการส่งออกไทยในตลาดที่มีอยู่ ( สหรัฐฯ ญี่ปุ่น และอาเซียน ) และศักยภาพตลาดจีน อินเดีย และ ฯลฯ )
- นโยบายเอฟทีเอเป็นเครื่องมือในการดึงดูดการลงทุน และไทยเป็นการค้าในภูมิภาคและเป็นศูนย์กลางการลงทุน . 73
ในขณะที่รัฐบาลมักจะนำนโยบายเอฟทีเอ ในพื้นที่เหล่านี้ แรงจูงใจทางการเมือง หลังมีการขยายตัวโดยทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีของเอฟทีเอไทยสหรัฐ .นี่คือความสำคัญเชิงกลยุทธ์ของทั้งสองประเทศระบุว่า ไทยเป็นพันธมิตรทางทหารที่สำคัญกับ us74 และอีกครั้ง