According to Roberts and Wellisch,

According to Roberts and Wellisch, one way to distinguish between semantics and pragmatics is to distinguish between word meaning and speaker meaning. This suggest that words have a meaning independent of any particular use, which is then incorporated by a speaker into the particular meaning they want to convey. In this view semantics is concerned with word meaning and pragmatics with speaker meaning. The distinction can be seen when the use of pronouns is described. For example, if someone says to a listener "Is he awake?" , we would say that the listener has to understand two things, amongst others, to get the meaning: the first is that in this English sentence "he" means something like 'male entity referred to by the speaker, not the speaker and not the person spoken to', and the second is how to work out who tight at that moment in time the speaker is referring to by "he". Knowing the first is part of semantic knowledge and working out the second is a task for one' s pragmatic competence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตามโรเบิตส์และ Wellisch วิธีการแยกแยะระหว่างความหมายและวจนปฏิบัติศาสตร์หนึ่งคือแยกแยะความหมายของคำและความหมายของลำโพง แนะนำว่า คำมีความหมายเป็นอิสระจากการใช้เฉพาะ ที่แล้วต้องรวม โดยผู้บรรยายเป็นพวกเขาต้องการสื่อความหมาย ในมุมมองนี้ ความหมายเกี่ยวข้องกับความหมายของคำและวจนปฏิบัติศาสตร์กับลำโพงหมายถึง ความแตกต่างสามารถมองเห็นได้เมื่ออธิบายการใช้คำสรรพนาม ตัวอย่างเช่น ถ้ามีคนกล่าวว่า การฟังเป็น "คือเขาตื่น เราจะบอกว่า การฟังเป็นเข้าใจสองสิ่ง หมู่คนอื่น ๆ การรับความหมาย: ครั้งแรกคือ "ในประโยคภาษาอังกฤษนี้ เขา" หมายถึง บางสิ่งบางอย่างเช่น 'ชายเอนทิตีที่อ้างอิง โดยที่ลำโพง ไม่ผู้ และไม่คนพูดถึง' และที่สองคือ วิธีการทำงานจากที่แน่นในช่วงเวลาที่ ผู้ถูกอ้างถึงโดย "เขา" แรกเป็นส่วนหนึ่งของความรู้ความหมาย และทำงานออกอีกงานหนึ่ง ' s ความสามารถปฏิบัติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่โรเบิร์ตและ Wellisch วิธีหนึ่งที่จะเห็นความแตกต่างระหว่างความหมายและเน้นคือการแยกความแตกต่างระหว่างความหมายของคำและความหมายของลำโพง นี้แสดงให้เห็นว่าคำมีความหมายที่เป็นอิสระในการใช้งานใดโดยเฉพาะซึ่งเป็นนิติบุคคลที่จัดตั้งขึ้นแล้วโดยลำโพงเป็นความหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่พวกเขาต้องการในการถ่ายทอด ในมุมมองนี้ความหมายเกี่ยวข้องกับความหมายของคำและมีความหมายเน้นลำโพง ความแตกต่างที่สามารถมองเห็นได้เมื่อใช้สรรพนามอธิบาย ตัวอย่างเช่นถ้ามีคนบอกว่าให้ฟัง "คือเขาตื่น?" เราจะบอกว่าผู้ฟังได้เข้าใจสองสิ่งในหมู่คนอื่น ๆ ที่จะได้รับความหมายแรกคือว่าในประโยคนี้เป็นภาษาอังกฤษ "เขา" หมายถึงบางสิ่งบางอย่างเช่น 'นิติบุคคลชายเรียกว่าลำโพงไม่พูดและไม่ ผู้พูดถึง 'และที่สองคือวิธีการทำงานจากที่แน่นในขณะที่ในเวลานั้นลำโพงจะหมายถึงโดย "เขา" รู้ครั้งแรกเป็นส่วนหนึ่งของความรู้เกี่ยวกับความหมายและการทำงานออกที่สองเป็นงานหนึ่งของความสามารถในทางปฏิบัติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตามโรเบิร์ตและ wellisch วิธีหนึ่งที่จะแยกแยะระหว่างอรรถศาสตร์และวัจนปฏิบัติศาสตร์คือการแยกแยะระหว่างความหมายของคำและลำโพงความหมาย นี้ขอแนะนำให้คำที่มีความหมายเป็นอิสระของการใช้งานเฉพาะใด ๆ ซึ่งเป็นนิติบุคคลที่จัดตั้งขึ้นนั้น โดยเฉพาะลำโพงในความหมายที่เขาต้องการสื่อในมุมมองนี้จะเกี่ยวข้องกับอรรถศาสตร์และวัจนปฏิบัติศาสตร์ ด้วยคำที่ความหมายของผู้พูด ความหมาย ความแตกต่างที่สามารถเห็นได้เมื่อใช้สรรพนามจะอธิบาย ตัวอย่างเช่น ถ้าใครพูดให้ฟัง " เขาตื่นแล้วเหรอ ? " เราก็บอกว่า ผู้ฟังได้เข้าใจสองสิ่ง ในหมู่คนอื่น ๆ เพื่อให้ได้ความหมายครั้งแรกคือในประโยคภาษาอังกฤษที่ " เขา " หมายถึงสิ่งที่ต้องการ ' ชายกิจการอ้างถึงโดยลำโพง , ลำโพงและไม่ใช่คนพูด ' และสองคือวิธีการทำงานที่แน่นในตอนนั้นลำโพงจะหมายถึง " เขา " รู้ก่อนเป็นส่วนหนึ่งของความรู้ความหมายและการทำงานออกสองเป็นงานหนึ่งของความสามารถในทางปฏิบัติ