See discussions, stats, and author

See discussions, stats, and author profiles for this publication at: http://www.researchgate.net/publication/8904426
Erwinia papayae sp nov., a pathogen of papaya
(Carica papaya)
ARTICLE in INTERNATIONAL JOURNAL OF SYSTEMATIC AND EVOLUTIONARY MICROBIOLOGY · FEBRUARY 2004
Impact Factor: 2.51 · DOI: 10.1099/ijs.0.02718-0 · Source: PubMed
CITATIONS
8
READS
228
4 AUTHORS, INCLUDING:
Richard Christen
University of Nice-Sophia Antipolis
198 PUBLICATIONS 7,750 CITATIONS
SEE PROFILE
Philippe Prior
French National Institute for Agricultural R…
76 PUBLICATIONS 1,436 CITATIONS
SEE PROFILE
All in-text references underlined in blue are linked to publications on ResearchGate,
letting you access and read them immediately.
Available from: Philippe Prior
Retrieved on: 18 November 2015
Erwinia papayae sp. nov., a pathogen of papaya
(Carica papaya)
Louis Gardan,1 Richard Christen,2 Wafa Achouak3 and Philippe Prior4
Correspondence
Louis Gardan
[e-mail]
1UMR de Pathologie Ve´ge´ tale INRA-INH-UNIVERSITE, BP 57, 42 rue G. Morel,
49071 Beaucouze´ , France
2UMR 6543 CNRS and Universite´ de Nice Sophia Antipolis, Centre de biochimie, Parc
Valrose, 06108 Nice cedex 2, France
3CEA/Cadarache, DSV-DEVM, LEMIR, UMR 163 CNRS-CEA-Univ. Me´ diterrane´ e, Saint
Paul-lez-Durance, France
4INRA, Station de Pathologie Ve´ge´ tale, Domaine St Maurice, BP 94, 84143, Montfavet, France
Bacterial canker of papaya (Carica papaya) emerged during the 1980s in different islands of
the Caribbean. Nineteen strains of Gram-negative, rod-shaped, non-spore-forming bacteria
isolated from papaya were compared to 38 reference and type strains of phytopathogenic
Enterobacteriaceae and related bacteria. Phylogenetic analysis of 16S rRNA gene sequences
showed that the papaya strains belonged to the genus Erwinia. The DNA G+C content of strain
CFBP 5189T, 52?5 mol%, is in the range of the genus Erwinia. The 19 papaya strains were all
pathogenic to papaya and were differentiated clearly from type or reference strains of
phytopathogenic enterobacteria and related bacteria by phenotypic tests. The papaya strains
constituted a discrete DNA hybridization group, indicating that they belonged to a unique genomic
species. Thus, strains pathogenic to papaya belong to a novel species for which the name
Erwinia papayae sp. nov. is proposed, with the type strain CFBP 5189T (=NCPPB 4294T).
Papaya (Carica papaya) is an economically important
tropical cash crop for export, as well as a significant vegetable
crop in small farming systems worldwide. Early in the
20th century, a disease caused by ‘Bacillus papaya’ in Java
(von Rant, 1931) was identified; this bacterium was further
typed to the genus Erwinia by Magrou (1937). Nelson &
Alvarez (1980) described a purple stain of Carica papaya,
due to Erwinia herbicola. More recently, Trujillo & Schroth
(1982) reported a bacterial decline of papaya caused by two
Erwinia species in the Mariana Islands. Finally, reports from
Webb (1985) in the US Virgin Islands, from Frossard et al.
(1985) and Prior et al. (1985) in the French West Indies and
from Guevara et al. (1993) in Venezuela, all consistently
described this disease, which was named ‘bacterial stem
canker’. Typical symptoms of bacterial stem cankers on
Solo-type cultivars include greasy, water-soaked lesions and
spots on leaves, which evolve into foliar, angular lesions.
Firm, water-soaked cankers develop on the stem, sometimes
leading to the destruction of papaya trees (Prior et al., 1985;
Webb, 1985).
Preliminary identification of this novel bacterium by classical
phenotypic tests led Trujillo & Schroth (1982), Frossard
et al. (1985), Prior et al. (1985) and Webb (1985) to place
this bacterium in the genus Erwinia and in the Amylovora
group according to Dye (1968). In order to clarify the
taxonomic status of this phytopathogenic bacterium, we
developed a polyphasic taxonomic study.
Gram-negative bacteria were isolated from water-soaked
lesions and were typically slow-growing, giving colonies of
2–3 mm diameter after 3–4 days incubation. Colonies were
hyaline on YBGA (0?7% yeast extract, 0?7% bactopeptone,
0?7%glucose and 1?5%agar, pH 7?2) or on King’s medium
B at 25uC, with a mucoid aspect and white to creamy white
colour after 2–3 days. A non-diffusible blue pigment was
observed on King’s medium B.
This study included a selection of 19 strains from a collection
of 72 strains that were isolated in 1982–1991 from
Carica papaya in different islands of the Caribbean (Table 1)
and 38 type or reference strains of phytopathogenic Enterobacteriaceae
that belong to the genera Erwinia, Enterobacter,
Brenneria, Pantoea, Pectobacterium and Samsonia.
Abbreviations: ML, maximum-parsimony; ML, maximum-likelihood;
NJ, neighbour-joining.
Published online ahead of print on 4 July 2003 as DOI 10.1099/
ijs.0.02718-0.
The GenBank/EMBL/DDBJ accession number for the 16S rRNA gene
sequence of CFBP 5189T is AY131237.
A full phylogenetic tree is available as supplementary material in IJSEM
Online.
02718 G 2004 IUMS Printed in Great Britain 107
International Journal of Systematic and Evolutionary Microbiology (2004), 54, 107–113 DOI 10.1099/ijs.0.02718-0
Pathogenicity of papaya isolates was assessed on Solo-type
cultivars following inoculation with a sterile needle; this consisted
of wound inoculation at the apex of young seedlings
with 50 ml calibrated suspension at 108 c.f.u. ml21. Infected
plants were grown under greenhouse conditions (25–30 uC
in the day/23–25 uC at night and a photoperiod of 6 h).
We used 121 phenotypic tests, including 22 conventional
tests and assimilation of 99 carbon sources by using Biotype
100 strips (bioMe´rieux), as described previously (Gardan
et al., 2002). A distance matrix was calculated by using the
Jaccard coefficient and cluster analysis was done by using
UPGMA (Sneath & Sokal, 1973). Discriminative tests
were selected by using a diagnostic ability coefficient that
was deduced from the numerical analysis (Descamp &
Ve´ron, 1981).
Selection of related sequences was performed according to
previous phylogenetic analyses of a database of 62 000
already aligned bacterial 16S rRNA gene sequences and
BLAST searches against the latest release of EBI (European
Bioinformatics Institute). The new sequence was aligned
manually by using SeaView (Galtier et al., 1996). In a preliminary
analysis, 150 sequences were selected. A phylogenetic
tree of 32 sequences was then built, including a
sequence for each type strain of species of the genera Erwinia
and Pantoea that were available, as well as representatives of
the genera Brenneria, Pectobacterium and Samsonia. Sequences
from three Pantoea species that do not yet have validly
published names (‘Pantoea oleae’, ‘Pantoea cedenensis’ and
‘Pantoea toletana’) were also included for completeness of
the analysis. Phylogenetic trees were then constructed by
using three different methods: neighbour-joining (NJ) by
using BIONJ (Gascuel, 1997), maximum-likelihood (ML)
and maximum-parsimony (MP). For the BIONJ analysis,
distance matrices were calculated by using Kimura’s twoparameter
correction. ML and MP were from PHYLIP
(Phylogeny Inference Package, version 3.573c; distributed
by J. Felsenstein, Department of Genetics, UW, Seattle,
WA, USA). Almost-entire sequences that corresponded
to positions 74–1436 of strain CFBP 5189T were used for
these analyses (shown in Fig. 1 and Supplementary Fig. A
in IJSEM Online). Phylogenetic trees were drawn by using
NJPLOT (Perrie`re & Gouy, 1996). The topology shown is that
of the bootstrap tree, as it has been demonstrated that this
topology is often better than that of a simple tree (Berry &
Table 1. Strains of Erwinia sp. isolated from Carica papaya lesions used in this study
CFBP no. Host plant Geographical origin Year of isolation
2109 Carica papaya Guadeloupe, France
2110 Carica papaya Guadeloupe, France
2111 Carica papaya Guadeloupe, France
2462 Carica papaya Guadeloupe, France 1985
2464 Carica papaya Guadeloupe, France 1985
2465 Carica papaya Martinique, France 1985
5164 Carica papaya cv. Solo Grenada 1994
5168 Carica papaya cv. Local Saint Lucia 1994
5174 Carica papaya cv. Local Saint Vincent 1994
5184 Carica papaya cv. Local Sainte Croix 1995
5185 Carica papaya cv. Local Guadeloupe, France 1993
5189T Carica papaya cv. Local Martinique, France 1995
5288 Carica papaya cv. Local Guadeloupe, France 1988
5292 Carica papaya cv. Local Guadeloupe, France 1988
5300 Carica papaya Grenada 1991
5301 Carica papaya cv. Taı¨nung Dominica 1991
6528 Carica papaya Grenada 1991
6529 Carica papaya Grenada 1991
6530 Carica papaya Grenada 1991
Fig. 1. Rooted tree, subset of a larger tree (available as supplementary
material in IJSEM Online), resulting from a neighbour-joining
bootstrap analysis (1000 replications). Bootstrap percentages are
indicated only for branches that were also retrieved by MP
(strict consensus of six equally parsimonious trees) and ML at
P

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดูสนทนา สถิติ และสร้างโพรไฟล์สำหรับการเผยแพร่ที่: http://www.researchgate.net/publication/8904426Erwinia sp papayae พฤศจิกายน ศึกษาของมะละกอ(มะละกอ Carica)บทความในอินเตอร์เนชั่นแนลสมุดรายวันของระบบและวิวัฒนาการจุลชีววิทยา· 2004 กุมภาพันธ์ตัวคูณผลกระทบ: 2.51 · ดอย: · 10.1099/ijs.0.02718-0 แหล่งที่มา: PubMedอ้าง8จำนวนผู้อ่าน2284 ผู้เขียน รวมทั้ง:ริชาร์ด Christenมหาวิทยาลัยของดีโซเฟีย Antipolisอ้างสิ่ง 198 7,750ดูโพรไฟล์Philippe ก่อนสถาบันแห่งชาติฝรั่งเศสสำหรับอาร์เกษตร...อ้างสิ่งพิมพ์ 76 1,436ดูโพรไฟล์เชื่อมโยงกับสิ่งพิมพ์บน ResearchGate อ้างอิงในข้อความทั้งหมดที่ขีดเส้นใต้เป็นสีน้ำเงินให้คุณเข้าถึง และอ่านได้ทันทีจาก: Philippe ก่อนดึงข้อมูลบน: 18 2015 พฤศจิกายนErwinia sp. papayae พฤศจิกายน ศึกษาของมะละกอ(มะละกอ Carica)Louis Gardan ริชาร์ด 1 Christen, 2 Wafa Achouak3 และ Philippe Prior4ติดต่อLouis [e-mail]1UMR เด Pathologie Ve´ge´ เรื่อง INRA-INH-UNIVERSITE, BP 57, 42 rue ราคาริกโมเรลกรัม49071 Beaucouze´ ฝรั่งเศส2UMR 6543 CNRS และ Universite´ เดอนีซโซเฟีย Antipolis ศูนย์เดอ biochimie ปาร์คValrose, 06108 cedex ดี 2 ฝรั่งเศส3CEA/Cadarache, DSV DEVM, LEMIR, e diterrane´ Me´ UMR 163 CNRS-CEA-มหาวิทยาลัย เซนต์Paul-lez-Durance ฝรั่งเศส4INRA, Ve´ge´ Pathologie เดอสถานีเรื่อง มอริเซนต์โดแมนน์ BP 94, 84143, Montfavet ฝรั่งเศสCanker แบคทีเรียของมะละกอ (มะละกอ Carica) เกิดในช่วงทศวรรษ 1980 ในหมู่เกาะต่าง ๆคาริเบียน ทส่วนสายพันธุ์ของแบคทีเรียแบคทีเรียแกรมลบ เหล็กรูป ไม่ใช่สปอร์รูปแยกต่างหากจากมะละกอถูกเปรียบเทียบกับสายพันธุ์อ้างอิงและชนิดของ phytopathogenic 38Enterobacteriaceae และแบคทีเรียที่เกี่ยวข้อง การวิเคราะห์ยีน 16S rRNA phylogenetic ลำดับพบว่า สายพันธุ์มะละกอเป็นสมาชิกสกุล Erwinia เนื้อหา G + C ใน DNA ต้องใช้CFBP 5189T, 52 ? 5 โมล% อยู่ในช่วงของพืชสกุล Erwinia สายพันธุ์มะละกอที่ 19 ได้ทั้งหมดpathogenic กับมะละกอ และถูกแยกแยะได้ชัดเจนจากสายพันธุ์ชนิดหรืออ้างอิงของphytopathogenic enterobacteria และแบคทีเรียที่เกี่ยวข้อง โดยการทดสอบไทป์ สายพันธุ์มะละกอทะลักแยกกัน DNA hybridization กลุ่ม ระบุว่า พวกเขาอยู่ที่เอกลักษณ์ genomicสายพันธ์ ดังนั้น pathogenic กับมะละกอสายพันธุ์เป็นพันธุ์นวนิยายที่ชื่อSp. papayae ใน Erwinia nov เป็นการนำเสนอ มีพันธุ์ชนิด CFBP 5189T (= NCPPB 4294T)มะละกอ (มะละกอ Carica) มีความสำคัญทางเศรษฐกิจพืชเขตร้อนสำหรับส่งออก เช่นเดียวกับพืชที่สำคัญพืชในระบบการทำฟาร์มขนาดเล็กทั่วโลก ในช่วงศตวรรษ โรคที่เกิดจากการ 'คัดมะละกอ' ใน Java(สินค้าโปรโมชั่นฟอน 1931) ระบุ แบคทีเรียนี้มีเพิ่มเติมพิมพ์ไปสกุล Erwinia โดย Magrou (1937) เนลสันและคราบสีม่วงของมะละกอ Carica อธิบาย Alvarez (1980)จาก Erwinia herbicola เพิ่มเติมล่าสุด ทรูจิลโล่และ Schrothลดน้อยลงแบคทีเรียของมะละกอที่เกิดจากสองรายงาน (1982)ชนิด Erwinia หมู่เกาะมาเรียนา ในที่สุด รายงานจากเวบบ์ (1985) ในตัวเราเวอร์จิน จาก Frossard et al(1985) และก่อน et al. (1985) ในหมู่เกาะอินเดียตะวันตกของฝรั่งเศส และจาก Guevara et al. (1993) ในประเทศเวเนซุเอลา ทั้งหมดอย่างสม่ำเสมออธิบายโรคนี้ ซึ่งชื่อว่า ' ต้นกำเนิดเชื้อแบคทีเรียcanker'. อาการทั่วไปของแบคทีเรียมังคุด cankersพันธุ์โซชนิดรวมได้เลี่ยน เปี่ยมล้นไป ด้วยน้ำ และจุดบนใบ ซึ่งพัฒนาเป็น foliar แองกูลาร์ได้บริษัท cankers น้ำที่เปี่ยมล้นไปด้วยพัฒนาบนก้าน บางครั้งนำไปสู่การทำลายมะละกอต้น (ก่อนและ al., 1985เวบบ์ 1985)ระบุเบื้องต้นของแบคทีเรียนี้นวนิยายโดยคลาสสิกไทป์ทดสอบนำทรูจิลโล่ แอนด์ Schroth (1982) Frossardet al. (1985), ก่อน et al. (1985) และเวบบ์ (1985) เพื่อแบคทีเรียนี้ใน Erwinia และ ใน Amylovora นี้กลุ่มตามสีย้อม (1968) เพื่อชี้แจงการสถานะอนุกรมวิธานของแบคทีเรียนี้ phytopathogenic เราพัฒนาการศึกษาอนุกรมวิธาน polyphasicแบคทีเรียแบคทีเรียแกรมลบถูกแยกจากน้ำที่เปี่ยมล้นไปด้วยได้และโดยทั่วไปชะลอเติบโต ให้อาณานิคมของเส้นผ่าศูนย์กลาง 2-3 มิลลิเมตรหลังจากฟักตัว 3 – 4 วัน มีอาณานิคมhyaline บน YBGA (0 ? สารสกัดจากยีสต์ 7%, 0 ? bactopeptone 7%0 ? 7% กลูโคสและ 1 ? 5% agar, pH 7 ? 2) หรือ บนสื่อกลางของพระมหากษัตริย์B ที่ 25uC ลักษณะ mucoid และสีขาวเป็นสีขาวครีมสีหลังจาก 2-3 วัน มีรงควัตถุสีน้ำเงินไม่ diffusibleสังเกตบนกลางของคิงบีการศึกษานี้รวมหลากหลายสายพันธุ์ 19 จากคอลเลกชันของสายพันธุ์ 72 ที่ถูกแยกต่างหากใน 1982-1991 จากมะละกอ Carica ในหมู่เกาะต่าง ๆ ของคาริเบียน (ตาราง 1)ความ 38 ชนิดหรืออ้างอิง phytopathogenic Enterobacteriaceaeเป็นสมาชิกของสกุล Erwinia, EnterobacterBrenneria, Pantoea, Pectobacterium และ Samsoniaตัวย่อ: ML สูงสุด-parsimony ML สูงสุดโอกาสNJ รวมเพื่อนบ้านเผยแพร่ออนไลน์ก่อนพิมพ์วันที่ 4 2546 กรกฎาคมเป็นดอย 10.1099 /ijs.0.02718-0หมายเลขทะเบียน GenBank/EMBL/DDBJ สำหรับการ 16S rRNA ยีนลำดับของ CFBP 5189T เป็น AY131237ต้นไม้เต็ม phylogenetic มีเป็นวัสดุเสริมใน IJSEMออนไลน์02718 G 2004 IUMS พิมพ์ในสหราชอาณาจักร 107สมุดรายวันระหว่างประเทศของระบบ และวิวัฒนาการจุลชีววิทยา (2004), 54, 10.1099/ijs.0.02718-0 ดอย 107 – 113มีประเมิน pathogenicity ของมะละกอแยกชนิดโซพันธุ์ต่อ inoculation กับเข็มกระบอก นี้ประกอบด้วยของ inoculation แผลที่สุดยอดของกล้าไม้อ่อนมี 50 ml ปรับเทียบระงับที่ 108 c.f.u. ml21 การติดเชื้อมีปลูกพืชสภาวะเรือนกระจก (uC 25 – 30ในการวันที่ 23 – 25 uC ที่คืนและช่วงแสงของ 6 h)เราใช้ทดสอบไทป์ 121 รวม 22 ธรรมดาทดสอบและผสมกลมกลืนของแหล่งคาร์บอน 99 โดย Biotype100 แถบ (bioMe´rieux), ตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ (Gardanและ al., 2002) จากเมทริกซ์คำนวณโดยการทำการวิเคราะห์คลัสเตอร์และสัมประสิทธิ์ของ Jaccard โดยUPGMA (Sneath & Sokal, 1973) ทดสอบ discriminativeเลือก โดยใช้สัมประสิทธิ์ความสามารถในการวินิจฉัยที่มี deduced จากการวิเคราะห์เชิงตัวเลข (Descamp &Ve´ron, 1981)เลือกลำดับที่เกี่ยวข้องได้ดำเนินการตามวิเคราะห์ phylogenetic ก่อนหน้านี้ของฐานข้อมูลของ 62 000แล้วจัดลำดับจากแบคทีเรีย 16S rRNA ยีน และค้นหาระเบิดกับ EBI (ยุโรปรุ่นล่าสุดBioinformatics สถาบัน) มีจัดลำดับใหม่ด้วยตนเอง โดยใช้วิว (Galtier et al., 1996) ในเบื้องต้นเป็นวิเคราะห์ เลือกลำดับที่ 150 การ phylogeneticแผนภูมิลำดับ 32 แล้วสร้าง รวมถึงการลำดับสำหรับแต่ละต้องใช้ชนิดของพันธุ์สกุล Erwiniaและ Pantoea ที่มี เป็นตัวแทนของสกุล Brenneria, Pectobacterium และ Samsonia ลำดับจากสาม Pantoea พันธุ์ ที่ยังไม่มี validlyประกาศชื่อ ('Pantoea oleae', 'Pantoea cedenensis' และ'Pantoea toletana') ได้นอกจากนี้ยังให้ความสมบูรณ์ของการวิเคราะห์การ ต้นไม้ phylogenetic ถูกสร้างแล้วโดยใช้วิธีการต่าง ๆ สาม: เพื่อนบ้านรวม (NJ) โดยใช้ BIONJ (Gascuel, 1997), สูงสุดโอกาส (มล)และสูงสุด-parsimony (MP) สำหรับการวิเคราะห์ BIONJมีคำนวณเมทริกซ์ระยะ โดยใช้ของคิมุระโย twoparameterการแก้ไข มล.และ MP ที่ได้จาก PHYLIP(แพคเกจข้อ phylogeny รุ่น 3.573 c กระจายโดย J. Felsenstein ภาควิชาพันธุศาสตร์ UW ซีแอ ตเทิลWA สหรัฐอเมริกา) ทั้งหมดเกือบลำดับที่ correspondedกับตำแหน่ง 74-1436 ของต้องใช้ CFBP 5189T ใช้สำหรับวิเคราะห์เหล่านี้ (แสดงใน Fig. 1 และเสริม Fig. Aใน IJSEM ออนไลน์) ต้นไม้ phylogenetic ถูกวาด โดยใช้NJPLOT (กำลัง Perrie & Gouy, 1996) โทโพโลยีที่แสดงว่าของแผนภูมิการเริ่มต้นระบบ มันได้ถูกแสดงที่นี่โทโพโลยีมักจะสูงกว่าที่ต้นไม้ง่าย (เบอร์รี่ &ตารางที่ 1 สายพันธุ์ของ Erwinia sp.ที่แยกต่างหากจากได้มะละกอ Carica ที่ใช้ในการศึกษานี้CFBP ไม่ โฮสต์ต้นทางภูมิศาสตร์พืชปีแยกมะละกอ Carica 2109 กวาเดอลูป ฝรั่งเศสมะละกอ Carica 2110 กวาเดอลูป ฝรั่งเศสมะละกอ Carica 2111 กวาเดอลูป ฝรั่งเศสมะละกอ Carica 2462 กวาเดอลูป ฝรั่งเศสปี 1985มะละกอ Carica 2464 กวาเดอลูป ฝรั่งเศสปี 1985มะละกอ Carica 2465 มาร์ตินีก ฝรั่งเศสปี 1985พันธุ์มะละกอ Carica 5164 ประเทศเกรเนดาโซ 1994พันธุ์มะละกอ Carica 5168 ภายในเซนต์ลูเซีย 1994พันธุ์มะละกอ Carica 5174 ถิ่นเซนต์ Vincent 1994พันธุ์มะละกอ Carica 5184 1995 Croix แซงต์ในท้องถิ่นพันธุ์มะละกอ Carica 5185 ภายในกวาเดอลูป ฝรั่งเศสปี 1993พันธุ์มะละกอ Carica 5189T ภายในมาร์ตินีก ฝรั่งเศส 1995พันธุ์มะละกอ Carica 5288 ภายในกวาเดอลูป ฝรั่งเศส 1988พันธุ์มะละกอ Carica 5292 ภายในกวาเดอลูป ฝรั่งเศส 1988มะละกอ Carica 5300 ประเทศเกรเนดา 1991พันธุ์มะละกอ Carica 5301 Taı¨nung โดมินิกา 1991มะละกอ Carica 6528 ประเทศเกรเนดา 1991มะละกอ Carica 6529 ประเทศเกรเนดา 1991มะละกอ Carica 6530 ประเทศเกรเนดา 1991Fig. 1 รากต้นไม้ ชุดย่อยของต้นไม้ใหญ่ (ว่างเป็นเสริมวัสดุในออนไลน์ IJSEM), ซึ่งเป็นผลมาจากเพื่อนบ้านเข้าร่วมเริ่มต้นระบบการวิเคราะห์ (ระยะ 1000) มีเปอร์เซ็นต์การเริ่มต้นระบบระบุเฉพาะสาขาที่ยังได้ถูกเรียก โดย MP(เข้มงวดช่วยให้ต้นไม้อย่างเท่าเทียมกัน parsimonious หก) และ ML ที่P < 0 ? 01 จึง แสดง clades แข็งแกร่ง สำหรับการวิเคราะห์ MLln(likelihood) ถูก "6492 และ 4370 ถูกตรวจสอบสมุดรายวันต่างประเทศ 108 ของจุลชีววิทยาวิวัฒนาการ และระบบ 54L. Gardan และอื่น ๆFig. 2 Dendrogram ตาม UPGMA ไทป์ลักษณะของสายพันธุ์ 57 (บ่งชี้หมายเลขทะเบียน CFBPหมายเลข) ระยะทาง Jaccard สัมประสิทธิ์ 1"109 ใน http://ijs.sgmjournals.orgSp. papayae ใน Erwinia novGascuel, 1996) มีแถบไม่ห่างใน Fig. 1 มันจะระยะทางไม่เป็น (i) จะแก้ไข (ดูข้างต้น) และ(ii) ซึ่งเป็นการเริ่มต้นระบบสกัดและทำให้บริสุทธิ์ของดีเอ็นเอได้ดำเนินการเป็นอธิบายโดย Brenner et al. (1982) ดีเอ็นเอที่เจ้าของต้องใช้CFBP 5189T ถูกมันเพาะเลี้ยง โดยนิคแปลด้วยทริเทียมมันนิวคลีโอไทด์ (เวลาออก Amersham) ที่ใช้วิธี nuclease/trichloroacetic S1 สำหรับ DNA –DNA hybridization (Crosa et al., 1973) Reassociation ดีเอ็นเอที่ดำเนินการใน 65 uCกำหนดเนื้อหา G + C ใน DNA ของต้องใช้ CFBP 5189Tโดยวิธีการ denaturation ร้อนของ Marmur และDoty (1

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดูการอภิปรายสถิติและโพรไฟล์ของผู้เขียนสำหรับเอกสารนี้ได้ที่:
http://www.researchgate.net/publication/8904426. Erwinia papayae SP พฤศจิกายน, เชื้อโรคมะละกอ
(Carica มะละกอ)
บทความในวารสารอินเตอร์จุลชีววิทยาระบบและวิวัฒนาการ· กุมภาพันธ์ 2004
ปัจจัยผลกระทบ: 2.51 ·ดอย: 10.1099 / ijs.0.02718-0 ·ที่มา: PubMed
อ้างอิง
8
คนอ่าน
228
4 ผู้เขียนรวมถึง:
ริชาร์ดขนานมหาวิทยาลัยดี-Sophia Antipolis 198 สิ่งพิมพ์ 7750 อ้างอิงรายละเอียดฟิลิปป์ก่อนที่ฝรั่งเศสสถาบันแห่งชาติเพื่อการเกษตรR ... 76 สิ่งพิมพ์ 1436 อ้างอิงรายละเอียดทั้งหมดอ้างอิงในข้อความที่ขีดเส้นใต้สีฟ้าจะเชื่อมโยงกับสิ่งพิมพ์ในResearchGate, ให้คุณเข้าถึงและอ่านทันที. ได้จาก: ฟิลิปป์ก่อนคืนที่: 18 พฤศจิกายน 2015 Erwinia papayae SP พฤศจิกายนเชื้อโรคของมะละกอ(Carica มะละกอ) หลุยส์ Gardan 1 ริชาร์ดขนาน 2 Wafa Achouak3 และฟิลิปป์ Prior4 สารบรรณหลุยส์ Gardan [e-mail] 1UMR เด Pathologie Ve'ge' เรื่อง INRA-INH-มหาวิทยาลัย, BP 57 42 รูกรัมมอเรล49,071 Beaucouze', ฝรั่งเศส2UMR 6543 CNRS และ Universite' เดอนีซ Sophia Antipolis, ศูนย์ biochimie, Parc Valrose, 06108 ดี cedex 2, ฝรั่งเศส3CEA / Cadarache, DSV-DEVM, LEMIR, UMR 163 CNRS- CEA-Univ อี diterrane' Me', Saint Paul-lez-Durance, ฝรั่งเศส4INRA, สถานีเรื่องเด Pathologie Ve'ge', Domaine เซนต์มอริส, BP 94, 84143, Montfavet, ฝรั่งเศสเปื่อยแบคทีเรียมะละกอ(Carica มะละกอ) โผล่ออกมาในช่วงทศวรรษ 1980 ใน หมู่เกาะต่าง ๆ ของทะเลแคริบเบียน เก้าสายพันธุ์ของแกรมลบรูปแท่งที่ไม่สร้างสปอร์เชื้อแบคทีเรียที่แยกได้จากมะละกอถูกเมื่อเทียบกับ 38 อ้างอิงและสายพันธุ์ชนิดของโรคพืช Enterobacteriaceae และแบคทีเรียที่เกี่ยวข้อง การวิเคราะห์วิวัฒนาการของ 16S rRNA ลำดับยีนพบว่าสายพันธุ์มะละกอเป็นErwinia ประเภท ดีเอ็นเอ G + C ของสายพันธุ์CFBP 5189T, 52? 5 mol% อยู่ในช่วง Erwinia ประเภทที่ 19 สายพันธุ์มะละกอทุกคนที่ทำให้เกิดโรคมะละกอและแตกต่างอย่างชัดเจนจากสายพันธุ์ชนิดหรืออ้างอิงenterobacteria โรคพืชและแบคทีเรียที่เกี่ยวข้องกับการทดสอบฟีโนไทป์ สายพันธุ์มะละกอประกอบด้วยกลุ่มพันธุ์ดีเอ็นเอที่ไม่ต่อเนื่องแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเป็นของจีโนมที่ไม่ซ้ำสายพันธุ์ ดังนั้นสายพันธุ์ที่ทำให้เกิดโรคที่จะเป็นมะละกอสายพันธุ์ใหม่สำหรับที่ชื่อErwinia papayae SP พฤศจิกายน มีการเสนอที่มีสายพันธุ์ชนิด CFBP 5189T (= NCPPB 4294T). มะละกอ (มะละกอ) เป็นเศรษฐกิจที่สำคัญเงินสดพืชเขตร้อนเพื่อการส่งออกเช่นเดียวกับผักที่สำคัญการปลูกพืชในระบบการทำฟาร์มขนาดเล็กทั่วโลก ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 ซึ่งเป็นโรคที่เกิดจาก 'มะละกอ Bacillus ใน Java (ฟอนพูดจาโผงผาง, 1931) ที่ถูกระบุ; แบคทีเรียนี้ต่อพิมพ์สกุล Erwinia โดย Magrou นี้ (1937) เนลสันและซ (1980) อธิบายคราบสีม่วงของมะละกอ, เนื่องจากการ Erwinia herbicola เมื่อเร็ว ๆ นี้และ Schroth รูจิลโล(1982) รายงานการลดลงของแบคทีเรียมะละกอที่เกิดจากทั้งสองสายพันธุ์Erwinia ในหมู่เกาะมาเรียนา ในที่สุดรายงานจากเวบบ์ (1985) ในหมู่เกาะเวอร์จินของสหรัฐอเมริกาจาก Frossard et al. (1985) และก่อน et al, (1985) ในหมู่เกาะอินเดียตะวันตกของฝรั่งเศสและจากเชกูวาราและอัล (1993) ในเวเนซุเอลาทั้งหมดอย่างต่อเนื่องอธิบายโรคนี้ซึ่งเป็นชื่อ'ต้นกำเนิดของเชื้อแบคทีเรียโรคแคงเกอร์' อาการโดยทั่วไปของเข้าเฝือกต้นกำเนิดของเชื้อแบคทีเรียในสายพันธุ์เดี่ยวชนิดรวมเลี่ยน, แผลน้ำแช่และจุดบนใบซึ่งวิวัฒนาการในทางใบ, แผลเชิงมุม. บริษัท , เข้าเฝือกน้ำแช่พัฒนาบนลำต้นบางครั้งนำไปสู่การล่มสลายของต้นมะละกอ(ก่อน et al, 1985;. เวบบ์, 1985). การระบุเบื้องต้นแบคทีเรียนวนิยายคลาสสิกนี้โดยการทดสอบฟีโนไทป์และนำ Trujillo Schroth (1982) Frossard et al, (1985) ก่อน et al, (1985) และเวบบ์ (1985) ที่จะวางแบคทีเรียนี้ในประเภทErwinia และใน amylovora กลุ่มตามย้อม (1968) เพื่อที่จะชี้แจงสถานะการจัดหมวดหมู่ของแบคทีเรียสาเหตุโรคพืชนี้เราพัฒนาการศึกษาอนุกรมวิธานpolyphasic. แบคทีเรียแกรมลบที่แยกได้จากน้ำแช่แผลและมักจะเจริญเติบโตช้าให้อาณานิคมของเส้นผ่าศูนย์กลาง2-3 มมหลังจาก 3-4 วัน การบ่ม อาณานิคมเป็นไฮยะลินใน YBGA (0? 7% สารสกัดจากยีสต์, 0? 7% bactopeptone, 0? กลูโคส 7% และ 1? 5% วุ้นพีเอช 7? 2) หรือในสื่อของกษัตริย์B ที่ 25uC กับด้าน mucoid และสีขาว เนื้อครีมสีขาวสีหลังจาก2-3 วัน ไม่ใช่แพร่เม็ดสีฟ้าถูกพบในคิงส์บีกลางการศึกษาครั้งนี้รวมถึงการเลือก19 สายพันธุ์จากคอลเลกชันของ72 สายพันธุ์ที่ถูกโดดเดี่ยวใน 1982-1991 จากมะละกอที่แตกต่างกันในหมู่เกาะในทะเลแคริบเบียน(ตารางที่ 1) และ 38 ชนิด หรือสายพันธุ์ของโรคพืชอ้างอิง Enterobacteriaceae ที่อยู่ในจำพวก Erwinia, Enterobacter, Brenneria, Pantoea, Pectobacterium และ Samsonia. ย่อ: ML, ประหยัดสูงสุด; ML, โอกาสสูงสุด;. นิวเจอร์ซีย์เพื่อนบ้านเข้ารับการตีพิมพ์ออนไลน์ก่อนพิมพ์ 4 กรกฏาคม 2003 เป็นดอย 10.1099 /. ijs.0.02718-0 GenBank / EMBL / DDBJ จำนวนการเข้าสำหรับ 16S rRNA ยีนลำดับของCFBP 5189T เป็น AY131237 . ต้นไม้สายวิวัฒนาการเต็มสามารถใช้ได้เป็นวัสดุเสริม IJSEM ออนไลน์. 02718 G 2004 IUMS พิมพ์ในสหราชอาณาจักร 107 วารสารนานาชาติของระบบและจุลชีววิทยาวิวัฒนาการ (2004), 54, 107-113 ดอย 10.1099 / ijs.0.02718-0 เกิดโรคของมะละกอ สายพันธุ์ได้รับการประเมินใน Solo ชนิดพันธุ์ดังต่อไปนี้การฉีดวัคซีนด้วยเข็มเป็นหมัน; ประกอบด้วยการฉีดวัคซีนแผลที่ปลายของต้นกล้าเล็ก50 มล. ระงับการสอบเทียบที่ 108 cfu ml21 ติดเชื้อพืชที่ปลูกภายใต้สภาพเรือนกระจก (25-30 UC ในวันที่ / วันที่ 23-25 ​​UC ในเวลากลางคืนและช่วงแสง 6 ชั่วโมง). เราใช้ทดสอบฟีโนไทป์ 121 รวมทั้ง 22 ธรรมดาการทดสอบและการดูดซึมของ99 แหล่งคาร์บอนโดยใช้ biotype 100 แถบ (bioMe'rieux) ตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ (Gardan et al., 2002) เมทริกซ์ระยะทางที่คำนวณโดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์ Jaccard และการวิเคราะห์กลุ่มที่ได้กระทำโดยใช้ UPGMA (Sneath และ Sokal, 1973) การทดสอบจำแนกได้รับการคัดเลือกโดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์ความสามารถในการวินิจฉัยที่ถูกอนุมานได้จากการวิเคราะห์เชิงตัวเลข(Descamp และVe'ron, 1981). การคัดเลือกลำดับที่เกี่ยวข้องได้ดำเนินการตามการวิเคราะห์สายวิวัฒนาการก่อนหน้าของฐานข้อมูลของ 62 000 ชิดแล้วแบคทีเรียยีน 16S rRNA ลำดับและค้นหาระเบิดกับรุ่นล่าสุดของEBI (ยุโรปชีวสารสนเทศศาสตร์สถาบัน) ลำดับใหม่ที่ถูกชิดด้วยตนเองโดยใช้ซีวิว (Galtier et al., 1996) ในเบื้องต้นการวิเคราะห์ลำดับ 150 ได้รับการคัดเลือก phylogenetic ต้นไม้ 32 ลำดับที่ถูกสร้างขึ้นแล้วรวมทั้งลำดับสำหรับแต่ละสายพันธุ์ชนิดของสายพันธุ์ของจำพวกErwinia และ Pantoea ที่มีอยู่เช่นเดียวกับตัวแทนของจำพวกBrenneria ที่ Pectobacterium และ Samsonia ลำดับจากสามชนิด Pantoea ที่ยังไม่ได้สั่งจ่ายชื่อตีพิมพ์(Pantoea oleae ',' Pantoea cedenensis 'และ' Pantoea toletana) ถูกรวมเพื่อความสมบูรณ์ของการวิเคราะห์ ต้นไม้ที่ถูกแล้วสร้างขึ้นโดยใช้วิธีการที่แตกต่างกันสาม: เพื่อนบ้านเข้า (NJ) โดยใช้BIONJ (Gascuel, 1997) โอกาสสูงสุด (ML) และสูงสุดประหยัด (MP) สำหรับการวิเคราะห์ BIONJ การฝึกอบรมระยะนี้จะถูกคำนวณโดยใช้twoparameter คิมูระของการแก้ไข ML และ MP มาจาก PHYLIP (เชื้อชาติอนุมานแพคเกจ 3.573c รุ่น; กระจายโดยเจFelsenstein, ภาควิชาพันธุศาสตร์, ขอบคุณ, ซีแอตเทิลสหรัฐอเมริกา) ลำดับเกือบทั้งหมดที่ตรงไปยังตำแหน่ง 74-1436 ความเครียด CFBP 5189T ถูกนำมาใช้สำหรับการวิเคราะห์เหล่านี้(แสดงในรูป. 1 และเสริมรูป. ให้ในIJSEM ออนไลน์) ต้นไม้ที่ถูกวาดโดยใช้NJPLOT (Perrie`re และ Gouy, 1996) โทโพโลยีแสดงให้เห็นว่าเป็นของต้นไม้บูตขณะที่มันได้รับการพิสูจน์ว่าโครงสร้างมักจะดีกว่าที่ของต้นไม้ง่าย(Berry และตารางที่1 สายพันธุ์ของ Erwinia Sp. ที่แยกได้จาก Carica แผลมะละกอนำมาใช้ในการศึกษาครั้งนี้CFBP ไม่มี พืชต้นกำเนิดทางภูมิศาสตร์ปีของการแยก2109 Carica มะละกอลุปฝรั่งเศส2110 Carica มะละกอลุปฝรั่งเศส2111 Carica มะละกอลุปฝรั่งเศส2462 Carica มะละกอลุปฝรั่งเศส 1985 2464 Carica มะละกอลุปฝรั่งเศส 1985 2465 Carica มะละกอมาร์ตินีก, ฝรั่งเศส 1985 5164 Carica พันธุ์มะละกอ . โซโลเกรเนดาปี 1994 5168 Carica พันธุ์มะละกอ. ท้องถิ่นเซนต์ลูเซียปี 1994 5174 Carica พันธุ์มะละกอ. ท้องถิ่นเซนต์วินเซนต์ปี 1994 5184 Carica พันธุ์มะละกอ. ท้องถิ่น Sainte Croix ปี 1995 5185 Carica พันธุ์มะละกอ. ท้องถิ่นลุปฝรั่งเศส 1993 5189T Carica พันธุ์มะละกอ. ท้องถิ่นมาร์ตินีก, ฝรั่งเศส ปี 1995 5288 Carica พันธุ์มะละกอ. ท้องถิ่นลุปฝรั่งเศสปี 1988 5292 Carica พันธุ์มะละกอ. ลุปท้องถิ่น, ฝรั่งเศสปี 1988 5300 Carica มะละกอเกรเนดาปี 1991 5301 Carica พันธุ์มะละกอ. Taı¨nungโดมินิกาปี 1991 6528 Carica มะละกอเกรเนดาปี 1991 6529 Carica มะละกอเกรเนดาปี 1991 6530 Carica มะละกอเกรเนดา 1,991 รูป 1. ต้นไม้รากย่อยของต้นไม้ขนาดใหญ่ (เป็นเสริมวัสดุIJSEM ออนไลน์) ที่เกิดจากเพื่อนบ้านเข้าสู่การวิเคราะห์บูต(1000 ซ้ำ) เปอร์เซ็นต์เงินทุนจะระบุเฉพาะสาขาที่ถูกดึงมาโดย MP (ฉันทามติที่เข้มงวดของหกต้นไม้เค็มอย่างเท่าเทียมกัน) และ ML ​​ที่P <0? 01 จึงแสดงให้เห็น clades ที่แข็งแกร่ง สำหรับการวิเคราะห์ ML, LN (โอกาส) คือ "6492 และ 4370 มีการตรวจสอบต้นไม้. 108 วารสารนานาชาติของระบบและวิวัฒนาการวิทยา 54 ลิตร Gardan และอื่น ๆรูป 2. UPGMA dendrogram ตามลักษณะฟีโนไทป์ของ 57 สายพันธุ์ (ตัวเลขบ่งบอกถึงการเข้า CFBP ตัวเลข) ระยะทาง 1 "ค่าสัมประสิทธิ์ Jaccard. http://ijs.sgmjournals.org 109 Erwinia papayae SP พฤศจิกายนGascuel, 1996) ไม่มีแถบทางไกลในรูปที่เป็น 1; มันจะมีความหมายเป็น (i) ระยะทางที่ได้รับการแก้ไข (ดูด้านบน) และ (ii) นี้เป็นต้นไม้บูต. การสกัดและการทำให้บริสุทธิ์ของดีเอ็นเอถูกดำเนินการตามที่อธิบายไว้โดยเบรนเนอร์และอัล (1982) ดีเอ็นเอสายพันธุ์พื้นเมืองของCFBP 5189T เป็นป้ายในหลอดทดลองจากกรงขังแปลที่มีนิวคลีโอไอโซโทปที่มีข้อความ(Amersham ชีววิทยาศาสตร์) Nuclease S1 / วิธีไตรคลอโรที่ใช้สำหรับ DNA- พันธุ์ดีเอ็นเอ (Crosa et al., 1973) reassociation ดีเอ็นเอที่ได้ดำเนินการที่65 UC. ดีเอ็นเอ G + C ของสายพันธุ์ CFBP 5189T ถูกกำหนดโดยวิธีdenaturation ความร้อนของ Marmur และDoty (1

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดูการอภิปราย , สถิติ , ผู้เขียนและโปรไฟล์สำหรับสิ่งพิมพ์นี้ได้ที่ : http : / / www.researchgate . net / สิ่งพิมพ์ / 8904426
papayae เชื้อ Erwinia sp . , โรคมะละกอ ( มะละกอ )

บทความในวารสารนานาชาติของระบบและวิวัฒนาการจุลชีววิทยาด้วยกุมภาพันธ์ 2004
ผลกระทบปัจจัย : 2.51 ด้วยดอย : 10.1099/ijs.0.02718-0 ด้วยที่มา บริการอ้างอิง
8


อ่าน 228
4 ผู้เขียน รวมทั้งคริสเตียน

ริชาร์ดมหาวิทยาลัยโซเฟีย antipolis ดี

ดูโปรไฟล์ 198 สิ่งพิมพ์ 7750 ไว้ก่อน

ฟิลิปภาษาฝรั่งเศสแห่งชาติสถาบันเพื่อการเกษตร . . . . . . . .
0

เห็นการอ้างอิงสิ่งพิมพ์ 999 โปรไฟล์ทั้งหมดในข้อความอ้างอิงที่ขีดเส้นใต้สีน้ำเงินเชื่อมโยงกับสิ่งพิมพ์บน researchgate
, ให้คุณเข้าถึงและอ่านได้ทันที จาก : ฟิลิปป์ก่อน

ใช้ดึงข้อมูล เมื่อ : 18 พฤศจิกายน 2015
papayae เชื้อ Erwinia sp . พ.ย. นี้ มะละกอ ( มะละกอ )

gardan 1 ริชาร์ดหลุยส์ , คริสเตียน , 2 wafa achouak3 prior4

หลุยส์ฟิลิปป์และจดหมาย gardan
gardan @ ทีมนักวิจัยของ อองเช่ร์ . . fr
1umr de pathologie ได้ใหม่ GE ใหม่เรื่อง inra-inh-universite 57 / 42 ถนนกรัม โมเรล
49071 โบกู๊สใหม่ , ฝรั่งเศส
2umr 6543 cnrs universite ใหม่และเดอดีโซเฟีย antipolis ศูนย์ biochimie , ,
valrose 06108 พาร์ค , ดีเซแด๊กซ์ 2ฝรั่งเศส
3cea / คาดาราช dsv-devm lemir umr 163 , , , cnrs-cea-univ. ผมใหม่ diterrane ใหม่ E , เซนต์
พอล lez ดูรองซ์ , ฝรั่งเศส
4inra สถานี เดอ pathologie ได้ใหม่ GE ใหม่เรื่องราว Domaine St Maurice , BP 94 , 84143 montfavet , ฝรั่งเศส ,
แบคทีเรียแคงเกอร์ มะละกอ ( มะละกอ ) เกิดขึ้นในช่วงทศวรรษที่ 1980 ใน เกาะต่างๆของ
แคริบเบียน สิบเก้าเชื้อแกรมลบ rod-shaped ไม่สร้างสปอร์
,ที่แยกได้จากมะละกอเปรียบเทียบกับ 38 อ้างอิงและชนิดสายพันธุ์ของ phytopathogenic
ผิดเพี้ยน และที่เกี่ยวข้องกับแบคทีเรีย การวิเคราะห์ลำดับของยีน 16S rRNA phylogenetic
พบว่ามะละกอสายพันธุ์เป็นของสกุลเชื้อ Erwinia . ดีเอ็นเอ G C เนื้อหาของสายพันธุ์
cfbp 5189t , 52 ? 5 โมลเปอร์เซ็นต์ ในช่วงสกุลเชื้อ Erwinia . 19 มะละกอสายพันธุ์ทั้งหมด
โรคมะละกอและแตกต่างกันอย่างชัดเจนจากชนิดหรือสายพันธุ์อ้างอิงของ
phytopathogenic เทอโรแบคทีเรีย และที่เกี่ยวข้องกับแบคทีเรียโดยทดสอบคุณสมบัติ . มะละกอสายพันธุ์ DNA hybridization
บัญญัติแบ่งแยกกลุ่ม ระบุว่า พวกเขาเป็นสายพันธุ์ที่มี
ที่ไม่ซ้ำกัน ดังนั้น สายพันธุ์ก่อโรคมะละกอเป็นนวนิยายชนิดที่ชื่อเชื้อ Erwinia sp .
papayae .เสนอ กับประเภทสายพันธุ์ cfbp 5189t ( = ncppb 4294t ) .
มะละกอ ( มะละกอ ) เป็นพืชเขตร้อนที่สำคัญ
ทางเศรษฐกิจเพื่อการส่งออก รวมทั้งพืช
ที่สำคัญในระบบการทำฟาร์มขนาดเล็กทั่วโลก ในช่วงต้นศตวรรษที่ 20
, โรคที่เกิดจากเชื้อ ' ' มะละกอใน Java
( ฟอน พูดจาโผงผาง , 1931 ) พบแบคทีเรียนี้ต่อไป
;พิมพ์เพื่อสกุลเชื้อ Erwinia โดย magrou ( 1937 ) เนลสัน&
อัลวาเรซ ( 1980 ) อธิบายสีม่วงของมะละกอ ,
เนื่องจากเชื้อ Erwinia herbicola . เมื่อเร็วๆ นี้ ทรูจิลโล&ชรอท
( 1982 ) รายงานการลดลงของเชื้อแบคทีเรียในมะละกอเกิดจากสอง
เชื้อ Erwinia ชนิดในเกาะกวม . ในที่สุด รายงานจาก
เวบบ์ ( 1985 ) ในสหรัฐฯหมู่เกาะเวอร์จิน จากฟรอสเซิร์ด et al .
( 1985 ) และก่อนที่ et al .( 1985 ) ในฝรั่งเศสอินดีสตะวันตกและ
จากเกบารา et al . ( 1993 ) ในเวเนซุเอลาทั้งหมดอย่างต่อเนื่อง
อธิบายโรคนี้ ซึ่งมีชื่อว่า ' แบคทีเรียต้น
เม้าท์ ' อาการโดยทั่วไปของแบคทีเรียบนก้าน cankers
เดี่ยวชนิดพันธุ์ ได้แก่ เลี่ยนเปียกน้ำรอยโรคและ
จุดบนใบซึ่งคายลงในใบ , แผลเชิงมุม .
ที่ บริษัท ที่แช่น้ำ cankers พัฒนาบนลำต้น บางครั้ง
ที่นำไปสู่การทำลายต้นมะละกอ ( ก่อนที่ et al . , 1985 ;
เวบบ์ , 1985 )
การจำแนกเบื้องต้นของแบคทีเรียนี้นวนิยายโดยการทดสอบฟีโนไทป์คลาสสิก
LED Trujillo &ชรอท ( 1982 ) , ฟรอสเซิร์ด
et al . ( 1985 ) ก่อนที่ et al . ( 1985 ) และ เว็บบ์ ( 1985 ) สถานที่
แบคทีเรียนี้ในพืชสกุลเชื้อ Erwinia และในกลุ่ม amylovora
ตามสี ( 1968 ) เพื่อชี้แจง