Slowly standing up, Lou Che paces u

Slowly standing up, Lou Che paces up to the window, within the darkness, using the thin lighting of the moon, he sees an entire courtyard of herbaceous peony flowers arousing sympathy and affection as they sway in the wind, a willowy posture.

“Tree peony……” Lightly sounding a sigh, practically inaudible, he deeply frowns.

In this entire world there is only one person who dares to send the king of flowers on this day……a great trick of psychological attacks makes the best offense, both wanting to shake his confidence, also wanting to use the flowers to warn him, no matter how valuable the herbaceous peony is, it is still below the tree peony.

Not putting Lin Rui En to use, could it be the Emperor has another dependence? Is it the Capital’s provincial commander in chief? Or is it the one with gradually strengthening wings Guan Xiu Wen?

Between long term survival and disputes, Lou Che has already grown accustomed to the existence of intrigues, only this time, there is no warning at all, yet he is able to sense an existing danger……

Must gradually consolidate with every step, only then would he be able to keep hold of everything.

Playing on the chessboard, playing with the entire world.

******

Hurried steps entering the inner courtyard, the fragrance of herbaceous peonies clinging to the nostrils, relaxing the heart. Lou Sheng slows down his pace, waves of pleasant laughter suddenly reaches his ears from the chambers of the inner courtyard, he attentively looks over, by the flowerbeds in the inner courtyard, Prime Minister Lou, Madam playing a game of chess, Ru Qing, Ru Ming and other maids standing in waiting, even the old housekeeper is standing by the side, attentively watching.

Silently coming to a stop, Lou Sheng stands at a distance, a small booklet firmly held in hand, not knowing whether to enter or withdraw in this moment.

Summer air gradually thickening, rendering the entire city in lush green, just like the previous years, southeast wind rises, bringing great vitality to the Capital City. And this year, within this high spirited green there is the addition of other gorgeous colours blending in, really does give a great feeling to the heart.

The situation in the imperial court like an arrow readied on the bow, tensing the more it stretches. Battle of the political parties appears to be unavoidable, the camps of officials in the Capital has also been sharply divided, seeming to be a huge gamble, choosing one between the two parties, the victors shall continue to stand prideful in officialdom, the losers will have nothing.

The Lou Estate is clearly the leading wave of the war, first to be affected, but right when this undercurrent is surging, amongst such time of open rivalry and hidden scheming, this inner courtyard is actually overflowing with floral fragrance bringing faint leisure, flowers clustered like a brocade.

Laughter occasionally drifting past right now, peace masking the disputes in the imperial court, or is it but a scene of illusionary splendour?

“Lou Sheng, why the need to stand so far away?” As he is placing down the chess piece, Lou Che turns his head to see a figure stood in the courtyard, calling out to him.

Lou Sheng nods his head, walking forward, standing to the left of the chessboard as he hides the booklet behind him, only here, is one able to see Lord Prime Minister’s sincere and hearty laughter, why should he rudely disturb him?

Lou Che as white, Gui Wan as black, performing exhilarating kills on the chessboard, Gui Wan’s chess skills is in fact far more lacking that that of Lou Che’s, with but only one word of ingenious is she able to repeatedly engage in the struggles with Lou Che, Lou Che too is holding back a bit, the two people’s joy lies in playing chess, and not in winning.

White rises black falls, in a blink of an eye the chessboard already reaches another win-lose conclusion, Ru Qing, Ru Ming covers their mouths in laughter, Gui Wan pouts her lips, ten fingers spreading out, pushing across the chessboard, murmuring: “Lost again, not playing anymore.” On the chessboard, the black and white chess pieces mixes together, beyond recognition.

Even the old housekeeper could not hold back from spreading a smile, Lou Che is only able to smile in helplessness, only in this precise moment, is he able to catch a glimpse of Gui Wan’s reckless and spoilt demeanour, how could he bear to disagree with her, just let it go with a smile, not speaking of winning or losing again.

Gui Wan raises her head and notices Lou Sheng stood by the side, although carrying a faint smile, but hands are hidden behind his back, slightly aware that he must have important matters to report, she gathers away her deep smiles, standing up, mouth mumbling chess is a waste of mental thinking, leading the two maids far away in leave.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช้าลุกขึ้นยืนลู Che ก้าวขึ้นไปที่หน้าต่างภายในความมืดโดยใช้แสงบาง ๆ ของดวงจันทร์เขาเห็นลานทั้งหมดของต้นไม้ดอกไม้ดอกโบตั๋นปลุกใจความเห็นอกเห็นใจและความรักที่พวกเขาพลิ้วไหวในสายลม, ท่าระหง. "ต้นไม้ ดอกโบตั๋น ...... "เบาเสียงถอนหายใจไม่ได้ยินจริงเขาขมวดคิ้วอย่างลึกซึ้ง. ในโลกทั้งโลกนี้มีเพียงคนเดียวที่กล้าพอที่จะส่งกษัตริย์ของดอกไม้ในวันนี้ ...... เคล็ดลับที่ดีของการโจมตีทางจิตวิทยาทำให้การกระทำผิดกฎหมายที่ดีที่สุดทั้งสอง ต้องการที่จะสั่นคลอนความเชื่อมั่นของเขายังต้องการที่จะใช้ดอกไม้เพื่อเตือนให้เขาไม่ว่าวิธีการที่มีคุณค่าดอกโบตั๋นเป็นต้นไม้คือมันยังคงต่ำกว่าดอกโบตั๋นต้นไม้. ไม่ได้วางหลิน Rui En จะใช้มันอาจจะเป็นจักรพรรดิมีการพึ่งพาอาศัยอื่นได้หรือไม่ มันเป็นผู้บัญชาการจังหวัดทุนในหัวหน้า? หรือจะเป็นหนึ่งที่มีปีกค่อยๆเสริมสร้างความเข้มแข็งกวนซิ่วเหวินหรือไม่ระหว่างรอดในระยะยาวและข้อพิพาทลู Che มีอยู่แล้วการเติบโตที่คุ้นเคยกับการดำรงอยู่ของแผนการเท่านั้นเวลานี้มีเป็นคำเตือนที่ไม่ทั้งหมด แต่เขาก็ยังสามารถที่จะรู้สึก อันตรายที่มีอยู่ ...... ต้องค่อยๆรวมกับทุกขั้นตอนเท่านั้นแล้วเขาจะสามารถที่จะเก็บไว้ทุกอย่าง. เล่นบนกระดานหมากรุกเล่นกับคนทั้งโลก. ****** ขั้นตอนรีบเข้าสู่ลานภายในกลิ่นหอมของ ดอกโบตั๋นเป็นต้นไม้ที่ยึดมั่นกับจมูกผ่อนคลายหัวใจ ลู Sheng ช้าลงก้าวของเขาคลื่นของเสียงหัวเราะที่น่าพอใจอย่างกระทันหันถึงหูของเขาจากห้องของลานภายในที่เขาตั้งใจมองออกไปโดยดอกไม้ในลานด้านนายกรัฐมนตรีลูมาดามเล่นเกมหมากรุก, RU ชิง Ru หมิงและสาวอื่น ๆ ที่ยืนอยู่ในการรอคอยแม้กระทั่งแม่บ้านเก่ายืนอยู่ด้านข้างตั้งใจดู. เงียบมาหยุดลู Sheng ยืนอยู่ที่ระยะทาง, หนังสือเล่มเล็ก ๆ ที่จัดขึ้นอย่างมั่นคงในมือไม่ทราบว่าจะเข้าหรือถอนตัว ในขณะนี้. ฤดูร้อนอากาศค่อยๆหนา, การแสดงผลทั้งเมืองในสีเขียวชอุ่มเช่นเดียวกับปีที่ผ่านมาเพิ่มขึ้นลมตะวันออกเฉียงใต้นำพลังที่ดีในเมืองหลวง และในปีนี้ภายในสูงนี้มีชีวิตชีวาสีเขียวมีการเพิ่มของสีที่งดงามอื่น ๆ ผสมจริงๆจะให้ความรู้สึกที่ดีกับหัวใจ. สถานการณ์ในราชสำนักเช่นลูกศรบนคันธนูพร้อมที่เกร็งมากขึ้นก็เหยียด การต่อสู้ของพรรคการเมืองที่ดูเหมือนจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ค่ายของเจ้าหน้าที่ในรัฐบาลยังได้ถูกแบ่งออกอย่างรวดเร็วดูเหมือนจะเป็นเล่นการพนันขนาดใหญ่เลือกหนึ่งระหว่างสองฝ่ายชนะจะยังคงยืนทรในข้าราชการผู้แพ้จะ ไม่มีอะไร. ลูอสังหาริมทรัพย์อย่างชัดเจนคลื่นชั้นนำของสงครามครั้งแรกที่จะได้รับผลกระทบ แต่ที่ถูกต้องเมื่อคลื่นใต้น้ำนี้อยู่พล่านในระหว่างเวลาดังกล่าวของการแข่งขันที่เปิดกว้างและวางแผนที่ซ่อนอยู่ภายในลานนี้เป็นจริงล้นไปด้วยกลิ่นหอมดอกไม้นำที่เดินทางมาพักผ่อนลม ดอกไม้คลัสเตอร์เช่นผ้าได้. เสียงหัวเราะบางครั้งลอยที่ผ่านมาตอนนี้ความสงบสุขกำบังข้อพิพาทในราชสำนักหรือมันคือ แต่ฉากของความงดงามหลอกลวงหรือไม่"ลู Sheng ทำไมจำเป็นที่จะต้องยืนห่างไกล?" ในฐานะที่เขาเป็น วางลงชิ้นหมากรุกลูเจ๊หันหัวของเขาที่จะเห็นร่างหนึ่งยืนอยู่ในลานเรียกออกไปเขา. ลู Sheng พยักหน้าหัวของเขาเดินไปข้างหน้ายืนอยู่ทางด้านซ้ายของกระดานหมากรุกในขณะที่เขาซ่อนหนังสือเล่มเล็ก ๆ อยู่ข้างหลังเขาเท่านั้น นี่เป็นหนึ่งสามารถที่จะเห็นพระเจ้านายกรัฐมนตรีหัวเราะจริงใจและแสนอร่อยทำไมเขาควรจะหยาบคายรบกวนเขา? ลูเจ๊เป็นสีขาว, กุย Wan สีดำ, การดำเนินการฆ่าที่ทำให้ดีอกดีใจบนกระดานหมากรุกที่กุย Wan ทักษะหมากรุกในความเป็นจริงมากขึ้นขาดว่า ที่ลูเจ๊มี แต่เพียงคำหนึ่งของความคิดสร้างสรรค์คือเธอสามารถที่ซ้ำไปซ้ำมามีส่วนร่วมในการต่อสู้กับลูเจ๊ลู Che เกินไปจะถือกลับบิต, ความสุขทั้งสองของผู้คนที่อยู่ในการเล่นหมากรุกและไม่ได้อยู่ในที่ชนะ. สีขาวเพิ่มขึ้น ฟอลส์สีดำในพริบตากระดานหมากรุกที่มีอยู่แล้วมาถึงอีกข้อสรุปชนะแพ้, RU ชิง Ru หมิงครอบคลุมปากของพวกเขาในเสียงหัวเราะ Gui Wan pouts ริมฝีปากของเธอสิบนิ้วมือแพร่กระจายออกไปผลักดันทั่วกระดานหมากรุก, ซุบซิบ: "หายไป อีกครั้งไม่ได้เล่นอีกต่อไป. "บนกระดานหมากรุก, สีดำและสีขาวหมากผสมกันจนจำไม่ได้. แม้แต่แม่บ้านเก่าไม่สามารถถือกลับมาจากการแพร่กระจายรอยยิ้มลู Che เพียงสามารถที่จะยิ้มในหนทางเดียวในแม่นยำนี้ ขณะเขาสามารถที่จะจับเหลือบของกุย Wan ท่าทางประมาทและใจแตกวิธีการที่เขาสามารถแบกจะไม่เห็นด้วยกับเธอเพียงแค่ปล่อยให้มันไปด้วยรอยยิ้มไม่พูดถึงการชนะหรือแพ้อีกครั้ง. กุย Wan ยกหัวของเธอและสังเกตเห็นลู Sheng ยืนอยู่เคียงข้างแม้แบกรอยยิ้มจาง ๆ แต่มือจะถูกซ่อนอยู่ข้างหลังเขาตระหนักเล็กน้อยที่เขาจะต้องมีเรื่องสำคัญที่จะต้องรายงานเธอรวบรวมความห่างรอยยิ้มลึกของเธอลุกขึ้นยืนปากพึมพำหมากรุกเป็นของเสียของความคิดทางจิต นำสาวใช้สองคนที่อยู่ห่างไกลในลา