Jinyoung and Youngjae has been toge

Jinyoung and Youngjae has been together too much recently, and Jaebum, not even a tad bit, isn't happy about it. Jinyoung and Youngjae, or as fans dub them, 2Young, has been clingier to each other, to the extent where they sit next to each other every single time.

Back then, Jaebum and Youngjae were the ones to be attached to the hips. They were the ones showing too much PDA and being too coupley.

And Jaebum wanted it to stay that way.

But Jinyoung had to in and steal his Youngjae away from him. Jinyoung just had to appear with that annoying smirk of his and sweep Youngjae off his feet and onto Jinyoung's misleading trance.

If he was to be honest, he missed Youngjae. Too much for comfort, actually. He missed the electricity running through his body everytime Youngjae wraps his arms around Jaebum's waist. He missed the fast heartbeats that pounded on his chest everytime he had Youngjae protected by his arms. He missed the scent of Youngjae, his hair's fluffiness, his presence.

Jinyoung doesn't even let go of Youngjae. Not even a blink of an eye did Jaebum see Youngjae away from Jinyoung. They're literally super-glued to each other. They were never seen without the other. It's very irritating, if you ask Jaebum.

======

The group was inside the dressing room, preparing for their comeback stage for their new song "Stop Stop It". Jaebum was the first one to be done make-up-wise, and he sat down at the sofa and stared at Youngjae through the mirror.

The make-up artist was applying eyeliner on Youngjae's eyelids, and Jaebum remembered the times when Youngjae smiled genuinely to him, shooting off blinding rays that makes Jaebum's heart tumble and shake, especially when the eye-smile shows.

"Your gayness is showing." Someone whispered, and Jaebum almost, almost shrieked a not-so-manly squeal. Jackson chuckled and patted the leader's back, completely aware of his one-sided [not really, but that's what jaebum assumes] affection towards the blond.

"Wha-what?" Jaebum nervously stuttered.

"Your love for Youngjae's showing, dude. You're staring too hard." Jackson stated, and Jaebum almost punched him on the face for 'whispering' too loud. Youngjae might hear it, and the possibilities were endless.

Youngjae might not have feelings for the leader, and it'll destroy the friendship they have and it'll be awkward between them. Or, Youngjae might be homophobic and when he discovers the secret feelings of Jaebum, he might be hateful towards him.

"You're over-thinking again, aren't you?" Jaebum could literally hear the eye roll from Jackson. Jackson huffed, this stupid boy.

"No, I'm not." Jaebum said confidently--that's what he thinks--and stood up from the sofa, sparing Youngjae one last glance before exiting the dressing room.

Once he closed the door, he walked through the corridor with his head hanging down, unaware of Jinyoung sprinting faster than the speed of light. Jinyoung full-force bumped into Jaebum and they both fall down to the shiny-tiled ground, Jinyoung awkwardly above Jaebum.

"What the ?" Jaebum confusedly muttered, moving his arm to scratch the back of his pounding head, but was stopped by an obstruction. A body, actually.

"Sorry, sorry!" Jinyoung stood up and bowed and bowed and bowed repeatedly, wholeheartedly sorry for bumping into the frustrated leader.

"You have a lot of things to be sorry for." Seriously, he didn't intend to blurt it out loud, especially when the culprit is directly in front him. But it just slid out of his mouth, like it was the most natural thing to accidentally say.

"What?" Discombobulated, Jinyoung stared at Jaebum, who made no effort to stand up from the ground, baffled. He literally had no idea of what wrongdoing he had committed to the leader for the past weeks. Wait, maybe he discovered that I ate all his pudding, .

"You don't know? Wow, how nice." Jaebum sarcastically spoke, standing up casually like the incident that happened barely two minutes ago was not embarrassing and not painful.

"Is it about the pudding? Hyu-hyung, I can buy you more of those--I promise! I just got so hungry and--" Jinyoung rambled, but Jaebum cut him off.

"It's not about the pudding, goddamnit." Jaebum groaned.

Jinyoung shouldn't be scared of this. He shouldn't be. He should've been used to it, really. Jaebum usually had tantrums like this over basically anything that annoys and irritates him. But the fiery and ferocious tone of Jaebum's voice made Jinyoung want to cower down at the corner in fear that that day might be his last, and that Got7 would downgrade to Got6. And he doesn't like the sound of the name. It just doesn't have a ring on it.

"Th-then what, hyung." Jinyoung's voice shook throughout the short statement.

Truth be told, if you infuriated Jaebum, then get ready to face your inevitable death earlier than it's set, because just the tone of Jaebum's voice and his closing-and-opening fists, could make your heart beat six times faster than normal, and not in the romantic way.

"You know what? This is useless." Jaebum ran a hand through his raven hair and turned around furiously, walking away with heavy and loud steps that made Jinyoung guiltier and more curious of what sin he made.

"What was that?" Jinyoung jumped, shocked by the voice. Jinyoung turned around to see a very worried and concerned Youngjae staring at him with an interested gaze, mixed with fear and confusion.

"Jaebum..." Jinyoung tried to find an appropriate word, then realized there were no exact words for that, so he just continued with, "Being Jaebum."

Youngjae's right eyebrow raised, not knowing exactly what that means. Jinyoung understood the signal and tried to construct some sentences to explain the situation.

"Getting mad, throwing a tantrum and not saying what angered him." Jinyoung sighed.

"Oh." It was the only thing that Youngjae could say as he tried to figure out what made the leader mad. It seriously couldn't have been him, as he was the most obedient and behaved member of the group. Maybe it was Jinyoung who ate all of Jaebum's pudding?, Youngjae thought.

Their conversation died, and soon, they were all called up to the stage for rehearsals and filming. They danced their choreography two times as a practice, and the third time, they were filmed. The fans were chanting out the lyrics and for the first time in weeks, Jaebum felt happy. Ecstatic, euphoric, and all those synonyms.

After the broadcast, all the members piled up inside their van, and Jaebum sat the farthest from the blonde-haired boy. This made Jaebum frown a tad bit, but he knew he had to stay away from Youngjae if he wanted to stop this jealousy. He looked outside the window, pretending his life was a music video of probably a ballad about having a one-sided crush on someone who doesn't have an idea of your feelings, and even if that someone knew, that someone would never grow feelings back for you.

"Being the responsible hyung that I am, I'll treat all of you sashimi. Deal?" Mark spoke up, and everyone shouted their agreements. Jaebum loved the idea of free food, especially sashimi, but all he wanted right now is rest.

"Can you just take me home first then go eat?" Jaebum spoke, disrupting the blissful cheers of the five other members.

"Why? What's wrong?" Yugyeom asked, being the concerned and kind--sometimes--maknae that he is.

Sometimes, Jaebum wonders why he just had to fall for an oblivious blond who fully lives up to his title. Why couldn't it be just their maknae, or their oldest, or why coudn't he just have a non-existent heart and not grow stupid, sappy feelings for someone who'd probably never reciprocate it?

"Headache." It was probably the dumbest excuse written in the book, but it was the only excuse that Jaebum could come up, especially with his headache.

"It's just hunger, leadernim. Come eat with us and it'll go!" Bambam chimed in, and Jaebum couldn't see it, but he knew that Bambam had this gigantic grin plastered on his pinkish lips. Jaebum swears that the kid doesn't stop smiling. At all.

"Ani, just take me home." Jaebum insisted stubbornly. He didn't want to endure an hour, or maybe two, of torture. His longing for Youngjae tortures him more than his loneliness and jealousy. He just didn't need to see overwhelming amounts of PDA being exhibited by the so-real-2young-couple.

"Alright..." Mark uttered sadly. He wanted to have all the members of Got7 in the restaurant and enjoy a happy meal, but it seemed as though that the scenario was impossible to be achieved at that moment.

The car was filled with awkward silence as their drived turned and turned the steering wheel and honked the horn occasionally. It was possibly the most uncomfortable moment Got7 have ever experienced inside the van.

Once the white van had been parked on the parking lot of the building of their dorm, everyone blocking Jaebum's path exited the vehicle to make way for the sick Jaebum. Jaebum quickly muttered a quiet 'thank you' before dashing into the building, leaving the other members staring at him confusedly.

"What's with him?" Mark questioned. Not a single cell inside his flawless body believed Jaebum's lie. It was quite obvious, really. It's very easy to distinguish whether their leader was lying or telling the truth. It was something in his voice that just screams lies! whenever he tried to excuse himself.

"Maybe he just has a headache, that's all." Youngjae innocently stated, and the other members sighed at Youngjae's obliviousness.

"You're really oblivious, aren't you, Jae-jae?" Yugyeom rolled his eyes at Youngjae.

"What?" Youngjae was so confused. He wasn't oblivious. At least that's what he thinks. He didn't even know what oblivious meant, so why would he agree with the other members who kept on insisting that he was, in fact, oblivious?

"It means you're not aware, Jae." Jinyoung spoke. Youngjae thought his English skills were great, until now, when he didn't even know what that simple word meant.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Jinyoung และ Youngjae ได้กันเกินไปมากเมื่อเร็ว ๆ นี้ และ Jaebum ไม่บิตแม้ตาด ไม่ได้ความสุขกับมัน Jinyoung และ Youngjae หรือเป็นแฟนเม.ย.นั้น 2Young ได้รับ clingier กัน การที่พวกเขานั่งอยู่ติดกันทีเดียวกลับมาแล้ว Jaebum และ Youngjae มีคนจะแนบกับสะโพก พวกแสดง PDA มากเกินไป และมี coupley เกินไปและ Jaebum ต้องการวิธีการแต่ Jinyoung ได้ใน และขโมยของเขา Youngjae ให้กับพระองค์ Jinyoung เพิ่งมีปรากฏกับเกเรที่น่ารำคาญของเขา และกวาด Youngjae ออก จากเท้าของเขา และ บนของ Jinyoung เข้าใจความมึนงงถ้าเขาจะซื่อสัตย์ เขาโดด Youngjae มากเกินไปเพื่อความสะดวกสบาย จริง เขาพลาดกระแสไฟฟ้าที่ไหลผ่านทุกครั้งร่างกายของเขา Youngjae ตัดแขนของเขารอบเอวของ Jaebum เขาโดดเต้นเร็วที่ลบหลู่ในทุกครั้งของเขาหน้าอกเขา Youngjae ป้องกัน โดยแขนของเขา เขาพลาดกลิ่นของ Youngjae, fluffiness ผมของเขา ของเขาอยู่ Jinyoung ไม่ให้ก็ของ Youngjae ไม่ได้ชั่วพริบตาได้ดู Jaebum Youngjae จาก Jinyoung พวกเขากำลังอย่างแท้จริงเตอร์รุ่นกาวกัน พวกเขาไม่เคยได้เห็นไม่ มีอีก มันจะเคืองมาก ถ้าคุณถาม Jaebum====== กลุ่มที่เป็นภายในห้องแต่งตัว เตรียมพร้อมสำหรับขั้นตอนการกลับมาของพวกเขาสำหรับเพลงใหม่ของพวกเขา "หยุดหยุดมัน" Jaebum เป็นคนแรกที่จะทำ make-up-wise และเขานั่งลงที่โซฟา และจ้องไปที่ Youngjae ผ่านทางกระจกศิลปินแต่งหน้าใช้ทาหนังตาบนเปลือกตาของ Youngjae และ Jaebum จดจำเวลาเมื่อยิ้มจริงใจกับเขา ยิงปิด blinding รังสีที่ทำให้หัวใจของ Jaebum Youngjae เกลือกกลิ้ง และ เขย่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อยิ้มตาแสดง "Gayness ของคุณจะแสดงด้วย" คนกระซิบ และ Jaebum เกือบ เกือบ shrieked ไม่เพื่อแมนร้อง Jackson เบา ๆ และ patted หลังของผู้นำ ทราบทั้งหมดของเขาด้านเดียว [ไม่ได้จริง ๆ แต่ก็ถือสิ่ง jaebum] จิตต่อสีทองนี้ "Wha-อะไร" Jaebum stuttered คน "ความรักของคุณสำหรับการแสดงของ Youngjae เพื่อน คุณกำลังจ้องมองหนักเกินไป" ระบุ Jackson และ Jaebum เกือบเจาะรูเขาบนใบหน้าสำหรับ 'วิสเปอริ่ง' ดังเกินไป Youngjae อาจได้ยิน และเป็นสิ้นสุดYoungjae อาจมีความรู้สึกสำหรับผู้นำ และมันจะทำลายมิตรภาพที่พวกเขาได้ และมันจะตกใจระหว่างพวกเขา หรือ Youngjae อาจ homophobic และเมื่อเขาพบความรู้สึกความลับของ Jaebum เขาอาจจะสร้างความต่อเขา"คุณมากเกินไปคิดว่า อีก ไม่คุณ" Jaebum อย่างแท้จริงไม่ได้ยินตาม้วนจาก Jackson Jackson huffed เด็กชายคนนี้โง่ "ไม่ ฉันไม่" Jaebum กล่าว– - นั่นคือสิ่งที่เขา คิด - และลุกขึ้นยืนจากโซฟา sparing Youngjae หนึ่งรวดเร็วสุดท้ายก่อนออกจากห้องแต่งตัวเมื่อเขาปิดประตู เขาเดินผ่านทางเดินกับเขาแขวนหัวลง ต่ำ Jinyoung sprinting เร็วกว่าความเร็วของแสง Jinyoung เต็มบังคับระแทก Jaebum และพวกเขาทั้งสองตกลงถึงเงากระเบื้องดิน Jinyoung เก้ ๆ เหนือ Jaebum "สิ่ง? " Jaebum confusedly muttered ย้ายของเขาแขนขีดด้านหลังของศีรษะ pounding แต่ถูกหยุด โดยการอุดตัน A ตัว จริง"ขออภัย ขออภัย" Jinyoung ยืนขึ้น และลง และลง และลงซ้ำ คำขอชนเป็นผู้นำผิดหวัง "คุณมีจำนวนมากของสิ่งที่จะขอ" อย่างจริงจัง เขาไม่ได้ตั้งใจจะ blurt มันดัง ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผู้ร้ายอยู่ตรงหน้าเขา แต่มันแค่ฝ่อออกจากปาก เช่นมันเป็นสิ่งธรรมชาติมากที่สุดตั้งใจว่า"อะไร" Discombobulated, Jinyoung ที่จ้องไปที่ Jaebum ที่ทำการไม่พยายามยืนขึ้นจากพื้นดิน baffled แท้จริงเขามีความคิดของสืบสวนอะไรเขาก็มุ่งมั่นที่จะเป็นผู้นำสำหรับสัปดาห์ผ่านมา รอ บางทีเขาค้นพบว่า ฉันกินพุดดิ้งของเขาทั้งหมด การ "คุณไม่รู้ ว้าว ดีอย่างไร" Jaebum sarcastically พูด ยืนขึ้นลวก ๆ เหมือนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแทบสองนาทีไม่อาย และเจ็บปวดไม่"คือสิ่งพุดดิ้งหรือไม่ Hyu-hyung สามารถซื้อคุณเพิ่มเติมของ - ฉันสัญญา ฉันเพียงแค่หิวมาก-- " Jinyoung rambled แต่ Jaebum ตัดเขาออก"มันไม่ได้เกี่ยวกับพุดดิ้ง goddamnit" Jaebum groanedไม่ควรจะกลัว Jinyoung นี้ เขาควร เขาควรได้รับใช้มัน จริง ๆ Jaebum มักมี tantrums นี้ผ่านโดยทั่วไปสิ่งที่ annoys และระคายเคืองเขา แต่เสียงคะนอง และชายฉกรรจ์เสียงของ Jaebum ทำ Jinyoung ต้อง cower ลงที่มุมในกลัวว่า วันนั้นอาจเป็นของเขาล่าสุด และ Got7 ที่จะปรับลด Got6 และไม่ชอบเสียงของชื่อ มันเพียงไม่มีแหวนในนั้น" Th นั้น hyung อะไร " เสียงของ Jinyoung จับแถลงการณ์สั้น ๆ ความจริงจะบอก ถ้าคุณ infuriated Jaebum แล้วได้รับพร้อมที่จะเผชิญความตายหลีกเลี่ยงไม่ได้ของคุณก่อนหน้านั้นมีการตั้งค่า เนื่องจากเพียงโทนเสียงของ Jaebum และหมัดปิด และเปิดของเขา ทำให้หัวใจของคุณเต้น 6 ครั้งเร็วขึ้น กว่าปกติ และ ในแบบโรแมนติกไม่ได้"คุณรู้หรือไม่ นี้เป็นประโยชน์" Jaebum วิ่งมือผ่านผมนกของเขา และหันไปรอบ ๆ อย่างดุเดือด เดินไป ด้วยหนัก และดังขั้นตอนที่ทำ Jinyoung guiltier และอยากรู้อยากเห็นมากว่าความบาปของเขาทำ"อะไรนะ" เพิ่มขึ้น Jinyoung ตกใจกลัวเสียงความผิด หันไปรอบ ๆ เพื่อดูเป็นห่วง และกังวลมาก Youngjae จ้องเขา ด้วยสายตาที่สนใจ Jinyoung ผสมกับความกลัวและความสับสน"Jaebum..." Jinyoung พยายามหาคำที่เหมาะสม แล้วรู้มีไม่มีคำว่า ดังนั้นเขาเพียงต่อกับ "การ Jaebum"ของ Youngjae ขวาคิ้วยก ไม่ทราบว่ามันคืออะไรหมายความว่า Jinyoung เข้าใจสัญญาณ และพยายามที่จะสร้างบางประโยคเพื่ออธิบายสถานการณ์"ได้รับบ้า tantrum การขว้างปา และไม่พูดอะไร angered เขา" Jinyoung ถอนหายใจ"โอ้" มันเป็นสิ่งเดียวที่ Youngjae สามารถพูด ตามเขาพยายามคิดออกสิ่งที่ทำให้ผู้นำบ้า มันอย่างจริงจังไม่ได้เขา เขาเป็นที่สุดเชื่อฟัง และเด็กสมาชิกของกลุ่ม บางทีก็ Jinyoung ที่กินพุดดิ้งของ Jaebum ทั้งหมดหรือไม่ Youngjae คิดสนทนาของพวกเขาเสียชีวิต และเร็ว ๆ นี้ พวกเขาทั้งหมดเรียกว่าถึงขั้นสำหรับ rehearsals และถ่ายทำ พวกเขาเต้นออกแบบท่าเต้นของพวกเขาสองครั้งเป็นการฝึก และครั้งที่สาม พวกเขาได้มาถ่ายทำเรื่อง แฟน ๆ ได้สวดออกเพลง และเป็นครั้งแรกในสัปดาห์ Jaebum รู้สึกมีความสุข สุขสันต์ อย่างร่าเริง และคำเหมือนเหล่านั้นทั้งหมดหลังจากออกอากาศ สมาชิกทั้งหมดที่คั่งอยู่ภายในรถตู้ของพวกเขา และ Jaebum เสาร์มากที่สุดจากเด็ก blonde-haired นี้ทำคิ้วรอย Jaebum แต่เขารู้ว่า เขาต้องพัก Youngjae ถ้าเขาอยากหยุดพระนี้ เขามองนอกหน้าต่าง อ้างชีวิตเป็นมิวสิกวิดีโอของอาจเป็นบทกวีเกี่ยวกับความสนใจด้านเดียวกับคนที่ไม่มีความคิดความรู้สึกของคุณ และแม้ว่าผู้รู้ ใครคนนั้นจะเติบโตความรู้สึกสำหรับคุณกลับไม่เคย"กำลัง hyung รับผิดชอบที่ฉัน ฉันจะรักษาทั้งหมดของคุณซาซิมิ จัดการ" หมายพูดขึ้น และทุกคนตะโกนข้อตกลงของพวกเขา Jaebum รักคิดฟรีอาหาร โดยเฉพาะอย่างยิ่งปลาดิบ แต่สิ่งที่เขาต้องการตอนนี้คือเหลือ"สามารถคุณเพียงจะฉันบ้านแรก แล้วไปกิน" Jaebum พูด ควบไชโยพร้อมของห้าสมาชิกอื่น ๆ "ทำไม คืออะไรผิด Yugyeom ถาม เกี่ยวข้อง และ ชนิด - บาง - maknae ที่เขา บางครั้ง มหัศจรรย์ Jaebum ทำไมเขาเพียงได้ลงสีทองการลืมเลือนซึ่งทั้งหมดอยู่ที่ชื่อของเขา ทำไมไม่สามารถจะเพียง maknae ของพวกเขา หรือความเก่าแก่ที่สุด หรือทำไมไม่เพียงมีหัวใจไม่มีอยู่ และไม่เติบโตรู้สึกโง่ sappy สำหรับคนที่จะไม่สนองมัน"ปวดหัว" มันคงแก้สติปัญญาที่เขียนในหนังสือเล่มนี้ แต่ก็แก้เพียงที่ Jaebum อาจเกิดขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่ง มีอาการปวดหัวของเขา"มันเป็นเพียงความหิว leadernim มากินกับเรา และมันจะไป" Bambam chimed และ Jaebum ไม่เห็น แต่เขารู้ว่า Bambam มีรอบ ๆ ไร้นี้ยักษ์ปูนบนริมฝีปากของเขาบัวโรย Jaebum สาบานต่อสมัยที่ เด็กไม่หยุดยิ้ม ทั้งหมด"เอนิ เพียงนำฉันบ้าน" Jaebum ยืนยันดันทุรัง เขาไม่อยากทนชั่วโมง หรือบางทีสอง ทรมาน เขาคิด Youngjae tortures เขามากกว่าความเหงาของเขา และเข้าไปพระ เขาก็ไม่ต้องดูเงินครอบงำของ PDA ที่ถูกจัดแสดง โดยเพื่อจริง-2young-คู่ "ครับ..." หมายพูดเศร้า จะต้องมีสมาชิกทั้งหมดของ Got7 ในร้าน และพบความสุข แต่เหมือนประหนึ่งว่า สถานการณ์เป็นไปได้ในช่วงเวลานั้นรถก็เต็มไป ด้วยความเงียบตกใจเป็นของ drived เปิดเปิดมาลัย และ honked เขาเป็นครั้งคราว อาจถูก Got7 เคยมีประสบการณ์ภายในรถตู้ขณะนี้อึดอัดมากที่สุดเมื่อมีการจอดรถตู้สีขาวบนจอดรถของอาคารหอพักของพวกเขา คนบล็อกเส้นทางของ Jaebum ออกจากรถเพื่อให้ทาง Jaebum ป่วย Jaebum อย่างรวดเร็ว muttered เงียบ 'ขอบคุณ' ก่อนนวลอาคาร ออกจากสมาชิกอื่น ๆ ที่จ้องเขา confusedlyคืออะไรกับเขา" หมายถูกไต่สวน ไม่เซลล์ภายในร่างกายของเขาซุกเดียวเชื่อโกหกของ Jaebum ได้ค่อนข้างชัดเจน จริง ๆ ง่ายต่อแยกแยะว่าผู้นำของเขาโกหก หรือบอกความจริงได้ มันเป็นบางอย่างในเสียงของเขาที่เพิ่งตะโกนบอกอยู่ เมื่อใดก็ตามเขาพยายามขอโทษตัวเอง"บางทีเขาเพียงได้ปวดหัว ที่ทั้งหมด" Youngjae innocently ระบุ และสมาชิกถอนหายใจที่ obliviousness ของ Youngjae"คุณลืมเลือนจริง ๆ คุณ แจแจไม่ได้อยู่หรือ" Yugyeom สะสมตาที่ Youngjae "อะไร" Youngjae สับสนดังนั้น เขาไม่ลืมเลือน อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่เขาคิด เขาไม่ได้รู้อะไรลืมเลือนขึ้น ดังนั้นทำไมเขาจะตกลงกับสมาชิกท่านอื่นที่เก็บไว้ใน insisting ว่า เขา ในความเป็นจริง ลบเลือน หรือไม่"หมายความว่า คุณไม่ทราบ แจกัน" Jinyoung พูด Youngjae คิดว่า ทักษะของภาษาอังกฤษได้ดี จนถึงขณะนี้ เมื่อเขาไม่ได้รู้คำนั้นง่ายขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Jinyoung ยองแจและได้รับร่วมกันมากเกินไปเมื่อเร็ว ๆ นี้และแจบอมไม่ได้บิตตาดไม่ได้เป็นความสุขกับมัน Jinyoung และยองแจหรือเป็นแฟนพากย์พวกเขา 2Young ได้รับ clingier กับแต่ละอื่น ๆ ที่มีขอบเขตที่พวกเขานั่งอยู่ถัดจากแต่ละอื่น ๆ ทุกครั้งเดียว. กลับมาแล้วแจบอมและยองแจเป็นคนที่จะแนบไปกับสะโพก พวกเขาเป็นคนที่แสดง PDA มากเกินไปและเป็น coupley เกินไป. และแจบอมอยากให้มันอยู่ที่วิธีการที่. แต่ Jinyoung ต้องในและขโมยยองแจของเขาออกไปจากเขา Jinyoung เพิ่งมีการปรากฏขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่น่ารำคาญและกวาดของเขายองแจออกจากเท้าของเขาและเข้าสู่ภวังค์ของความเข้าใจผิด Jinyoung. ถ้าเขาเป็นคนที่จะซื่อสัตย์เขาพลาดยองแจ มากเกินไปเพื่อความสะดวกสบายจริง เขาคิดถึงไฟฟ้าวิ่งผ่านร่างกายของเขาทุกครั้งที่ยองแจ wraps แขนของเขารอบเอวของแจบอม เขาคิดถึงหัวใจอย่างรวดเร็วที่ทุบหน้าอกของเขาทุกครั้งที่เขาได้รับการคุ้มครองโดยยองแจอ้อมแขนของเขา เขาคิดถึงกลิ่นหอมของยองแจ, ปุยผมของเขาปรากฏตัวของเขา. Jinyoung ไม่ได้ปล่อยให้ไปของยองแจ ไม่ได้กระพริบตาไม่เห็นยองแจแจบอมออกจาก Jinyoung แท้จริงพวกเขากำลังติดกาวซุปเปอร์กันและกัน พวกเขาไม่เคยเห็นโดยไม่ต้องอื่น มันรำคาญมากถ้าคุณขอให้แจบอม. ====== กลุ่มที่อยู่ภายในห้องแต่งตัวเตรียมความพร้อมสำหรับขั้นตอนการกลับมาของพวกเขาสำหรับเพลงใหม่ของพวกเขา "หยุดหยุดมัน" แจบอมเป็นคนแรกที่จะต้องทำ make-up-ฉลาดและเขานั่งลงที่โซฟาและจ้องที่ยองแจผ่านกระจก. ช่างแต่งหน้าได้รับการใช้อายไลเนอร์บนเปลือกตายองแจและแจบอมจำครั้งเมื่อยองแจยิ้มอย่างแท้จริง เขายิงปิดรังสีแสนที่ทำให้เกลือกกลิ้งหัวใจของแจบอมและเขย่าโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีการแสดงให้เห็นว่าตารอยยิ้ม. "gayness ของคุณมีการแสดง." ใครบางคนกระซิบและแจบอมเกือบเกือบร้องซัดทอดไม่ให้ลูกผู้ชาย แจ็คสันหัวเราะและตบกลับมาเป็นผู้นำที่สมบูรณ์ตระหนักถึงด้านเดียวของเขา [ไม่ได้จริงๆ แต่นั่นคือสิ่งที่แจบอมจะถือว่า] ความรักที่มีต่อผมบลอนด์. "Wha-อะไร?" แจบอมประหม่าพูดติดอ่าง. "ความรักของคุณสำหรับการแสดงของยองแจครับ. คุณกำลังจ้องมองยากเกินไป." แจ็คสันกล่าวว่าแจบอมและเกือบจะชกเขาบนใบหน้าสำหรับ 'กระซิบ' ดังเกินไป ยองแจอาจได้ยินมันและความเป็นไปได้ไม่มีที่สิ้นสุดมี. ยองแจไม่อาจมีความรู้สึกต่อผู้นำและมันจะทำลายมิตรภาพของพวกเขาได้และมันจะเป็นที่น่าอึดอัดใจระหว่างพวกเขา หรือยองแจอาจจะปรักปรำและเมื่อเขาค้นพบความลับของแจบอมเขาอาจจะมีความเกลียดชังที่มีต่อเขา. "คุณมากกว่าที่คิดอีกครั้งคุณไม่?" แจบอมแท้จริงสามารถได้ยินเสียงม้วนตาจากแจ็คสัน แจ็คสัน huffed, เด็กคนนี้โง่. "ไม่ฉันไม่ได้." แจบอมกล่าวอย่างมั่นใจ - นั่นคือสิ่งที่เขาคิดว่า -. และยืนขึ้นจากโซฟาประหยัดยองแจหนึ่งอย่างรวดเร็วก่อนที่จะออกจากห้องแต่งตัวเมื่อเขาปิดประตูเขาเดินผ่านทางเดินกับศีรษะของเขาห้อยลงมาไม่รู้ Jinyoung วิ่ง เร็วกว่าความเร็วของแสง Jinyoung แรงเต็มชนเข้ากับแจบอมและพวกเขาทั้งสองล้มลงไปที่พื้นเงากระเบื้อง Jinyoung อย่างเชื่องช้าด้านบนของแจบอม. "อะไร?" แจบอมพัลวันพึมพำย้ายแขนของเขาจะเกาหลังของศีรษะห้ำหั่นของเขา แต่ก็หยุดจากการอุดตัน ร่างกายจริง. "ขอโทษขอโทษ!" Jinyoung ยืนขึ้นและโค้งคำนับและโค้งคำนับและกราบซ้ำสุดใจขอโทษสำหรับชนโน่นชนผู้นำผิดหวัง. "คุณมีจำนวนมากของสิ่งที่จะต้องเสียใจสำหรับ." อย่างจริงจังเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะพูดโพล่งออกมาดังโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อผู้กระทำผิดเป็นอยู่ตรงหน้าเขา แต่มันก็เลื่อนออกมาจากปากของเขาเหมือนมันเป็นสิ่งที่ธรรมชาติมากที่สุดที่จะตั้งใจพูด. "คืออะไร?" discombobulated, Jinyoung จ้องที่แจบอมที่ทำให้ความพยายามที่จะยืนขึ้นมาจากพื้นดินไม่งงงัน เขามีความคิดที่แท้จริงของสิ่งที่กระทำผิดกฎหมายเขาได้มุ่งมั่นที่จะเป็นผู้นำสำหรับสัปดาห์ที่ผ่านมา รอบางทีเขาอาจจะค้นพบว่าฉันกินพุดดิ้งทั้งหมดของเขา. "คุณไม่ทราบ? ว้าววิธีการที่ดี." . แจบอมพูดประชดลุกขึ้นยืนลวกเช่นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่เกิดขึ้นเกือบสองนาทีที่ผ่านมาก็ไม่ได้น่าอายและไม่เจ็บปวด? "มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับพุดดิ้ง Hyu พี่ผมสามารถซื้อคุณมากขึ้นของผู้! - ฉันสัญญาว่าฉันเพิ่งได้ดังนั้น หิว and-- "Jinyoung rambled แต่แจบอมตัดเขาออก. "มันไม่เกี่ยวกับพุดดิ้ง, goddamnit." แจบอมคราง. Jinyoung ไม่ควรจะกลัวนี้ เขาไม่ควรจะเป็น เขาควรจะได้รับการใช้มันจริงๆ แจบอมมักจะมีอารมณ์เกรี้ยวกราดเช่นนี้อะไรมากกว่าโดยทั่วไปที่ annoys และระคายเคืองเขา แต่โทนสีที่ร้อนแรงและรุนแรงของเสียงของแจบอมทำ Jinyoung ต้องการ cower ลงที่มุมในความกลัวว่าวันนั้นอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายของเขาและที่ Got7 จะลดระดับ Got6 และเขาไม่ชอบเสียงของชื่อ มันก็ไม่ได้มีแหวนบน. "Th-แล้วสิ่งที่พี่." เสียง Jinyoung ของส่ายตลอดคำอธิบายสั้น ๆ . ความจริงจะบอกถ้าคุณโกรธแค้นของแจบอมนั้นได้รับพร้อมที่จะเผชิญความตายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ของคุณก่อนหน้านี้กว่ามันตั้งเพราะเพียงแค่เสียงของเสียงของแจบอมและกำปั้นปิดและเปิดของเขาที่จะทำให้หัวใจของคุณ ชนะหกครั้งเร็วกว่าปกติและไม่ได้อยู่ในวิธีที่โรแมนติก. "คุณรู้อะไรไหมนี่คือไร้ประโยชน์." แจบอมวิ่งผ่านมือผมดำขลับของเขาและหันไปรอบ ๆ คึกเดินไปด้วยขั้นตอนที่หนักและดังที่ทำให้ Jinyoung guiltier และอยากรู้อยากเห็นมากขึ้นของสิ่งที่บาปที่เขาทำ. "อะไรคือสิ่งที่?" Jinyoung กระโดดตกใจด้วยเสียง Jinyoung หันไปรอบ ๆ เพื่อดูกังวลมากและกังวลยองแจจ้องมองเขาด้วยสายตาสนใจผสมกับความกลัวและความสับสน. "แจบอม ... " Jinyoung พยายามที่จะหาคำที่เหมาะสมแล้วตระหนักว่าไม่มีคำพูดที่แน่นอนสำหรับการที่ดังนั้น เขาก็ยังคงมี "Being แจบอม." คิ้วขวายองแจยกไม่ทราบว่าสิ่งที่หมายความว่า Jinyoung เข้าใจสัญญาณและพยายามที่จะสร้างบางประโยคที่จะอธิบายสถานการณ์. "การขอความบ้าโยนความโกรธเคืองและไม่พูดในสิ่งที่โกรธเขา." Jinyoung ถอนหายใจ. "โอ้." มันเป็นสิ่งเดียวที่ยองแจอาจจะบอกว่าในขณะที่เขาพยายามที่จะคิดออกว่าทำบ้าผู้นำ มันอย่างจริงจังอาจไม่ได้รับเขาในขณะที่เขาก็เชื่อฟังมากที่สุดและมีความประพฤติเป็นสมาชิกของกลุ่ม บางทีมันอาจจะเป็น Jinyoung ที่กินทั้งหมดของพุดดิ้งของแจบอม ?, ยองแจคิดว่า. การสนทนาของพวกเขาเสียชีวิตและในไม่ช้าพวกเขาถูกเรียกว่าทั้งหมดขึ้นอยู่กับขั้นตอนสำหรับการฝึกซ้อมและการถ่ายทำ พวกเขาเต้นท่าเต้นของพวกเขาสองครั้งการปฏิบัติและครั้งที่สามที่พวกเขากำลังถ่ายทำ แฟน ๆ ร้องเพลงออกเนื้อเพลงและเป็นครั้งแรกในรอบสัปดาห์ที่ผ่านมาแจบอมรู้สึกมีความสุข ความสุข, ความสุขและคำพ้องทุกคน. หลังจากออกอากาศสมาชิกทุกคนซ้อนขึ้นภายในรถตู้ของพวกเขาและแจบอมนั่งไกลจากเด็กผู้ชายที่มีผมสีบลอนด์ นี่เองที่ทำให้แจบอมขมวดคิ้วบิตตาด แต่เขารู้ว่าเขาจะอยู่ห่างจากยองแจถ้าเขาอยากจะหยุดความหึงหวงนี้ เขามองไปนอกหน้าต่างแกล้งชีวิตของเขาได้รับการวสิกวิดีโอของเพลงอาจจะเกี่ยวกับการมีความสนใจด้านเดียวเกี่ยวกับคนที่ไม่ได้มีความคิดของความรู้สึกของคุณและแม้ว่าคนที่รู้ว่าคนที่ไม่เคยจะเติบโตความรู้สึก กลับมาหาคุณ. "เป็นพี่รับผิดชอบว่าฉันฉันจะรักษาทุกท่านซาชิมิ. จัดการ?" มาร์คพูดขึ้นและทุกคนตะโกนสัญญาของพวกเขา แจบอมรักความคิดของอาหารฟรีโดยเฉพาะอย่างยิ่งปลาดิบ แต่ทั้งหมดที่เขาต้องการตอนนี้คือส่วนที่เหลือ. "คุณสามารถเพียงแค่พาฉันกลับบ้านก่อนแล้วไปกินหรือ?" แจบอมพูดรบกวนเชียร์สุขในห้าของสมาชิกคนอื่น ๆ . "ทำไมมีอะไรผิดหรือเปล่า?" Yugyeom ถามว่าเป็นห่วงและชนิด - บางครั้ง -. น้องเล็กว่าเขาเป็นบางครั้งแจบอมสงสัยว่าทำไมเขาเพิ่งมีการตกสำหรับสีบลอนด์ที่หลงลืมอย่างเต็มที่ชีวิตถึงชื่อของเขา ทำไมจะไม่ได้เป็นเพียงแค่น้องเล็กของพวกเขาหรือที่เก่าแก่ที่สุดของพวกเขาหรือทำไม coudn't เขาก็มีหัวใจที่ไม่ได้มีอยู่และไม่เติบโตโง่ความรู้สึกแข็งแรงสำหรับคนที่ต้องการอาจจะไม่เคยตอบสนองมันได้หรือไม่"ปวดหัว". มันอาจจะเป็นข้ออ้างที่พึงเขียนไว้ในหนังสือ แต่มันก็เป็นข้ออ้างเดียวที่แจบอมได้มาโดยเฉพาะอย่างยิ่งด้วยอาการปวดหัวของเขา. "มันเป็นเพียงความหิว leadernim. มากินกับเราและมันจะไป!" Bambam chimed ในและแจบอมไม่สามารถมองเห็นได้ แต่เขารู้ว่า Bambam นี้ได้เย็นชาขนาดใหญ่ฉาบบนริมฝีปากสีชมพูของเขา แจบอมสาบานว่าเด็กไม่ได้หยุดยิ้ม ที่ทุกคน. "นิเพียงแค่พาฉันกลับบ้าน". แจบอมยืนยันหัวชนฝา เขาไม่อยากจะทนชั่วโมงหรืออาจจะสอง, การทรมาน ความปรารถนาของเขาสำหรับยองแจทรมานเขามากกว่าความเหงาและความหึงหวงของเขา เขาก็ไม่ได้ต้องดูจำนวนเงินที่ครอบงำของ PDA ถูกแสดงโดยที่จริง 2young คู่. "เอาล่ะ ... " มาร์คพูดเศร้า เขาต้องการที่จะมีสมาชิกทั้งหมดของ Got7 ในร้านอาหารและเพลิดเพลินกับอาหารที่มีความสุข แต่ดูเหมือนกับว่าสถานการณ์ที่เป็นไปไม่ได้ที่จะประสบความสำเร็จในขณะนั้น. รถก็เต็มไปด้วยความเงียบที่น่าอึดอัดใจเป็น Drived ของพวกเขาหันมาและหันพวงมาลัย ล้อและ honked ฮอร์นเป็นครั้งคราว มันอาจจะเป็นช่วงเวลาที่อึดอัดมากที่สุด Got7 เคยมีประสบการณ์ภายในรถตู้. เมื่อรถตู้สีขาวได้รับการจอดบนลานจอดรถของอาคารหอพักของพวกเขาทุกคนปิดกั้นเส้นทางของแจบอมออกจากรถเพื่อเปิดทางให้ผู้ป่วยของแจบอม แจบอมได้อย่างรวดเร็วพึมพำเงียบ 'ขอบคุณ' ก่อนที่จะห้าวเข้าไปในตัวอาคารออกจากสมาชิกคนอื่น ๆ จ้องมองที่เขาพัลวัน. "มีอะไรกับเขา?" มาร์คถาม ไม่เซลล์เดียวภายในร่างกายที่สมบูรณ์แบบของเขาเชื่อว่าการโกหกของแจบอม มันก็ค่อนข้างชัดเจนจริงๆ มันเป็นเรื่องง่ายมากที่จะแยกแยะความแตกต่างไม่ว่าจะเป็นผู้นำของพวกเขาถูกโกหกหรือพูดความจริง มันเป็นสิ่งที่อยู่ในเสียงของเขาที่เพิ่งกรีดร้องโกหก! เมื่อใดก็ตามที่เขาพยายามที่จะยกโทษให้ตัวเอง. "บางทีเขาอาจจะเพียงแค่มีอาการปวดหัวที่ทั้งหมด." ยองแจบริสุทธิ์ใจกล่าวและสมาชิกคนอื่น ๆ ถอนหายใจที่ลืมเลือนของยองแจ. "คุณลืมจริงๆไม่ได้คุณแจแจ?" Yugyeom รีดตาของเขาที่ยองแจ. "คืออะไร?" ยองแจสับสนดังนั้น เขาไม่ได้ลืม อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่เขาคิดว่า เขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่หลงลืมความหมายดังนั้นทำไมเขาจะเห็นด้วยกับสมาชิกคนอื่น ๆ ที่เก็บไว้ในการยืนยันว่าเขาเป็นในความเป็นจริงลืม? "มันหมายความว่าคุณไม่ได้ตระหนักถึงแจ." Jinyoung พูด ยองแจคิดว่าทักษะภาษาอังกฤษของเขาได้ดีจนตอนนี้เมื่อเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่หมายถึงคำง่ายๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จินยอง และ ยองเจ ได้อยู่ด้วยกันมากเกินไปเมื่อเร็ว ๆ นี้ และ แจบอม แม้แต่บิตตาด ไม่ได้มีความสุขกับมัน จินยอง และ ยองเจ หรือเป็นแฟนดั๊บพวกเขา 2young ได้รับ clingier กับแต่ละอื่น ๆ ในขอบเขตที่พวกเขานั่งติดกันทุกครั้ง

ตอนนั้น แจบอม ยองเจ และคนที่ให้แนบกับสะโพกพวกนั้นเป็นคนแสดง PDA เยอะเกินไป coupley .

และ แจบอม ต้องการให้มันเป็นอย่างนั้น

แต่จินยังต้องและขโมยยองแจของเขาออกไปจากเขา จินยองก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับที่ยิ้มเยาะน่ารำคาญของเขากวาดออกจากเท้าของเขา และ ยองเจ ลงของจินยองเข้าใจผิดๆ

ถ้าเขาจะซื่อสัตย์ เขาพลาด มินแจ เกินไป เพื่อความสะดวกสบายจริงเขาพลาดกระแสไฟฟ้าวิ่งผ่านร่างกายของเขาทุกครั้งที่ยองแจตัดแขนของเขารอบเอวเจย์ . เขาไม่ได้เร็วเสียงหัวใจที่โขลกบนหน้าอกของเขา ทุกครั้งที่เขามียองเจ คุ้มครอง โดยแขนของเขา เขาคิดถึงกลิ่นของยองเจ ผมก็ fluffiness การแสดงตนของเขา

( ไม่ปล่อย มินแจ ไม่แม้กระทั่งกระพริบตาแล้วแจบอมเห็นยองแจไปจากจินยองพวกเขากำลังหมายสุดติดกับแต่ละอื่น ๆ พวกเขาไม่เคยเห็นได้โดยไม่ต้องอื่น ๆ มันน่ารำคาญ ถ้าคุณถามบอม

======

กลุ่มอยู่ภายในห้องแต่งตัว เตรียมคัมแบ็กเวทีของพวกเขาสำหรับพวกเขาใหม่เพลง " หยุด " แจบอมเป็นคนแรกที่จะทำให้ปัญญา และเขาก็นั่งลงที่โซฟาแล้วจ้องมองยองแจ

ผ่านกระจกช่างแต่งหน้าก็ใช้ทาหนังตาบนและหนังตาของยองแจ , แจบอมจำได้ครั้งเมื่อ ยองเจยิ้มๆ เขา ยิงรังสีเจิดจ้าที่ทำให้เจย์หัวใจล้มและสั่น โดยเฉพาะเมื่อตายิ้มโชว์

" เกย์ยุคใหม่ของคุณจะแสดง " คนกระซิบ และแจบอมเกือบ เกือบจะกรีดร้องออกมาเป็นเสียงแมนมากๆไม่ได้ แจ็คสัน หัวเราะและ patted หัวหน้ากลับมาสมบูรณ์ตระหนักถึง [ ข้างเดียวของเขาไม่ได้จริงๆ แต่นั่นคือสิ่งที่แจบอมถือว่า ] ความรักที่มีต่อผมบลอนด์

" อะ อะไร " แจบอมทำติดอ่าง

" ความรักของคุณสำหรับยองเจ โชว์ เพื่อน คุณกำลังจ้องมากเกินไป " แจ็คสันกล่าว และแจบอมเกือบจะต่อยไปที่หน้า ' กระซิบ ' ดังเกินไป ยองเจอาจจะได้ยินมันและความเป็นไปได้เจ็ดชั่วโคตร .

ยองเจอาจจะไม่ได้มีใจให้กับผู้นำ และมันจะทำลายมิตรภาพของพวกเขาได้ และมันคงจะกระอักกระอ่วนระหว่างพวกเขา หรือ , ยองอาจเป็น homophobic และเมื่อเขาค้นพบความรู้สึก ความลับของ แจบอม เขาอาจจะเกลียดเค้า

" คุณคิดอีกเหรอ ? " แจบอมหมายไม่สามารถได้ยินตาม้วนจากแจ็คสัน แจ็คสัน huffed เด็กงี่เง่านี่

" ไม่ ผมไม่" แจบอมพูดอย่างมั่นใจ . . . นั่นคือสิ่งที่เขาคิด . . . และลุกขึ้นจากโซฟาที่ยองแจเหลือบมองครั้งสุดท้ายก่อนที่จะออกจากห้องแต่งตัว

เมื่อเขาปิดประตู เขาเดินผ่านทางเดินที่หัวห้อยลง ไม่รู้ของจินยองวิ่งเร็วกว่าความเร็วแสง จินยองเต็มแรงชน แจบอม และพวกเขาทั้งสองล้มลงเงากระเบื้องพื้นจินยองเก้ๆกังๆข้างแจบอม .

" อะไร ? " แจบอมพัลวันพึมพำ ขยับแขนเกาหลังของเขาสั่นศีรษะ แต่ถูกหยุดโดยการอุดตัน ร่างกาย จริงๆ แล้ว

" ขอโทษ ขอโทษ " จินยอง ลุกขึ้นยืนแล้วโค้งก้มหัวคำนับและและๆ สุดใจขอโทษชนท้อแท้ผู้นำ

" คุณมีหลายอย่างที่ต้องขอโทษ " จริงๆนะ