The prevalence of work-related uppe

The prevalence of work-related upper extremity musculoskeletal disorders is elevated among dentists and dental hygienists (Milerad and Ekenvall, 1990; Osborn et al, 1990; Rundcrantz, 1991; Oberg and Oberg, 1993; Corks, 1997; Finsen et al., 1998; Fish and Morris-Allen, 1998; Akesson et al. 1999). In a survey by the American Dental Association (ADA, 1997), 9.2% of dentists reported that they were diagnosed by a physician as having an upper extremity musculoskeletal disorder; of this group, approximately 20% required surgery and more than 40% reduced their work hours. Dental hygienists may be at greater risk than dentists for developing upper extremity musculoskeletal disorders due to the long hours of periodontal work (dental scaling and root planing) (Rice et al., 1996). The prevalence of carpal tunnel syndrome among dental hygienists is estimated to be between 6 to 8.5 % (Macdonald et al., 1988; Liss et al., 1995; Lalumandier and McPhee, 2001; Lalumandier et al., 2000; Osborn et

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความชุกของการทำงานที่เกี่ยวข้องกับความผิดปกติของกล้ามเนื้อแขนที่มีการยกระดับของทันตแพทย์และทันตกรรม Hygienists (Milerad และ Ekenvall, 1990; ออสบอร์, et al, 1990; Rundcrantz 1991; Oberg และ Oberg 1993; Corks, 1997; Finsen et al, 1998. ; ปลาและมอร์ริสอัลเลน, 1998; Åkesson et al, 1999). ในการสำรวจโดยสมาคมทันตกรรมอเมริกัน (ADA, 1997), 9.2% ของทันตแพทย์รายงานว่าพวกเขาได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์ว่ามีความผิดปกติของแขนกล้ามเนื้อนั้น ของกลุ่มนี้ประมาณ 20% การผ่าตัดที่จำเป็นและมากกว่า 40% ลดชั่วโมงการทำงานของพวกเขา ทันตกรรม Hygienists อาจมีความเสี่ยงสูงกว่าทันตแพทย์ในการพัฒนาความผิดปกติของกล้ามเนื้อและกระดูกแขนเนื่องจากการเป็นเวลานานของการทำงานปริทันต์ (ปรับทันตกรรมและการวางแผนราก) (ข้าว et al., 1996) ความชุกของโรค carpal อุโมงค์หมู่ทันตกรรม Hygienists เป็นที่คาดว่าจะอยู่ระหว่าง 6-8.5% (Macdonald et al, 1988;. Liss, et al, 1995;. Lalumandier และ McPhee, 2001; Lalumandier et al, 2000;. ออสบอร์ต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความชุกของความผิดปกติของระบบกล้ามเนื้อและกระดูกรยางค์ล่าง เป็นการยกระดับงานของทันตแพทย์และทันตนามัย ( milerad และ ekenvall 1990 ; ออสบอร์น et al , 1990 ; rundcrantz , 1991 ; โอเบิร์ก และ โอเบิร์ก , 1993 ; corks , 1997 ; ฟินเซน et al . , 1998 ; ปลาและมอร์ริส อัลเลน , 1998 ; เ คส น et al . 1999 ) ในการสำรวจโดยสมาคมทันตกรรมอเมริกัน ( เอ , 1997 ) , 92% ของทันตแพทย์รายงานว่าพวกเขาได้รับการวินิจฉัยโดยแพทย์มีแขนกล้ามเนื้อผิดปกติ ของกลุ่มนี้ ประมาณ 20 % ต้องผ่าตัดและกว่า 40% ลดชั่วโมงการทำงานของพวกเขาทันตนามัยอาจมีความเสี่ยงมากขึ้นกว่าทันตแพทย์เพื่อพัฒนากล้ามเนื้อของรยางค์บนเนื่องจากเป็นเวลานานจากการทำงาน ( ทันตกรรมปริทันต์หินน้ำลายและเกลารากฟัน ) ( ข้าว et al . , 1996 ) ความชุกของกลุ่มอาการ Carpal อุโมงค์ระหว่างทันตนามัยคาดว่าจะอยู่ระหว่าง 6 ถึง 8.5% ( Macdonald et al . , 1988 ; ลิซ et al . , 1995 ; และ lalumandier McPhee , 2001lalumandier et al . , 2000 ;
ออสบอร์นและ