We can discern a repeating pattern

We can discern a repeating pattern in Joyce’s compositional method. First he creates a text, or texts, in which he musters his characters. He develops this to a greater or lesser extent, then abandons it, having since (with his characters now in situ) re-conceived it. He then newly develops the re-imagined version, occasionally cannibalising the earlier texts in the process.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราสามารถแยกแยะรูปแบบซ้ำในวิธี compositional Joyce ครั้งแรก เขาสร้างข้อความ หรือข้อความ ซึ่งเขา musters ตัวละครของเขา เขาพัฒนานี้ในระดับมากกว่า หรือน้อยกว่า แล้วตรงมัน มีตั้งแต่ (กับเขาตัวอักษรอยู่ในรูปทรง)ใหม่รู้สึกมัน เขาแล้วใหม่พัฒนารุ่นใหม่เรื่องสมมติ cannibalising บางครั้งข้อความก่อนหน้านี้ในกระบวนการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราสามารถมองเห็นรูปแบบการทำซ้ำในวิธี compositional จอยซ์ ครั้งแรกที่เขาสร้างข้อความหรือข้อความที่เขา musters ตัวละครของเขา เขาพัฒนานี้ในระดับมากหรือน้อยนั้นก็ทิ้งมันมีตั้งแต่ (กับตัวละครของเขาในขณะนี้ในแหล่งกำเนิด) อีกครั้งรู้สึกว่ามัน จากนั้นเขาก็เพิ่งพัฒนารุ่นใหม่คิดเป็นครั้งคราว cannibalizing ตำราก่อนหน้านี้ในกระบวนการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราสามารถมองเห็นเป็นรูปแบบซ้ำๆกันในส่วนประกอบของจอยซ์ วิธี ก่อนเขาจะสร้างข้อความ หรือข้อความ ซึ่งเขาหนึ่งรวบรวมตัวละครของเขา เขาพัฒนาเรื่องนี้ในระดับมากหรือน้อย แล้วทิ้งมัน มีตั้งแต่ ( กับตัวละครของเขาใน situ ) จะรู้สึกมัน จากนั้นเขาก็เพิ่งพัฒนาเป็นคิดรุ่น บางครั้ง cannibalising ข้อความก่อนหน้านี้ในกระบวนการ